KANNEWASSER
De Indringer
Eerste Blad.
OOK VOOR DAMES-CONFECTIE
Kloosterbalsem
T— y—
DINSDAG 6 NOVEMBER 1928
66ste JAARGANG
erachflnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: EU en 412
Dinsdag 6 Nov4.55 uur<
Woensdag 74.53
VOLKENBOND.
DE ONTWAPENINGSCOMMISSIE.
Zou reeds ln Januari a.s. bijeen
komen.
In de „Echo de Paris" geeft Pertinax
nieuws omtrent den stand der onderhan
delingen over de ontwapening.
Toen de heer Loudon van de laatste
Volkenbondsvergadering opdracht kreeg
de commissie op zijn laatst in het begin
van 1929 bijeen te roepen, meende men,
dat deze vrij vage aanduiding wilde zeg
gen: zoo in April of Mei, zoodat de
mogendheden nog een half jaar hadden
om zich onderling te verstaan.
Nu zou echter de volgens Pertinax
„Duitschgezinde" heer Eric Colban, de
directeur van de afdeeling ontwapening
van het secretariaat van den Volkenbond
te Genève, meenen, dat de commissie zoo
gauw mogelijk bijeenkomen moet, b.v. in
de laatste week van Januari. Daarmee
zou Amerika het eens zijn, omdat het
verwacht, dat Engeland door het vooruit
zicht van het goedkeuren van het Ame-
rikaansche vlootprogram handelbaarder
geworden zou zijn. Sir Eric Drummond,
die in Londen is gaan confereeren met
Baldwin en lord Cushendun, zou eveneens
in deze opvatting deelen, en de heer Lou
don moet zich nu maar hierin schikken.
Pertinax uit thans de vrees, dat als men
al zoo gauw bijeenkomt, het probleem van
de beperking der bewapening ter zee aan
leiding zal geven tot een Engelsch-Ameri-
kaansch compromis, waarin met de Fran-
sche belangen geen rekening zal worden
gehouden. En wordt men het ook in
Januari niet eens, dan dreigt het gevaar
van een van die verwarde bijeenkomsten,
waarin het ongeduldige Duitschland drei-
fen, zal zijn vrijheid van militaire voor-
ereidingen te hernemen.
De feitelijke mededeeling zoowel als de
wijze van voorstellen in deze beschou
wing blijven uitdrukkelijk voor rekening
van den Franschen journalist. Omtrent
de bijeenkomst van de ontwapeningscom
missie valt thans nog geen enkele mede
deeling te doen. Men kan slechts zeggen,
dat de onderhandsche besprekingen wor
den voortgezet, zonder te kunnen uit
maken, of die inderdaad leiden zullen tot
een preliminaire bijeenkomst in Januari,
waarvan de mogelijkheid niet uitgesloten
is.
Ingezonden Mededeeling.
N00RD-H0LL. VEREENIGING TOT
BESTRIJDING VAN DE TUBERCULOSE.
Kring Consultatie Bureau
Helder, Kerkgracht 36.
Spreekuur: Woensdags van 10-2 uur.
Ingezonden Mededeeling.
DUITSCHLAND.
HET CONFLICT IN DE DUITSCHE
METAALINDUSTRIE.
De uitsluiting in het Roergebied bij de
Noordwestelijke groep van de vereeni-
ging van Duitsche ijzer- en staalindustri-
eelen is vrijwel algemeen. Slechts drie on
dernemingen houden hun personeel aan
het werk. Twee daarvan zijn niet bij de
groep aangesloten, de derde heeft dispen
satie gekregen van den werkgeversbond,
omdat het op gang houden van dit bedrijf
een „levenskwestie" is. Tezamen werken
bij deze ondernemingen ongeveer 1100
tot 1200 arbeiders, dus slechts een gering
deel der arbeiders die door de uitsluiting
zijn getroffen.
Een spoedige belegging van
het conflict?
De Vossische Ztg. verneemt, dat er on
derhandelingen tusschen de patroons en
de vakbonden gaande zijn, om het conflict
uit de wereld te helpen. De zegsman van
het blad acht het mogelijk, dat het tot
een schikking komt nog vóór het arbeids
gerecht zich over de rechtmatigheid van
de uitsluiting heeft uitgesproken.
Uit Bochum werd Zondag aan de „TeLp
gemeld:
Naar allen schijn is in het metaaloon-
flict een beslissende wending te wachten.
De rijksminister van Arbeid en die van
Eoonomische Zaken overwegen het onder,
nemen van bemiddelingspogingen op basis
van een nieuwe regeling. Men zal n.L
trachten bedde partijen ertoe te brengen,
vervroegde onderhandelingen omtrent
den arbeidstijd te voeren voor de totstand
brenging van een nieuw contract voor den
duur van een jaar. In geval een vrijwil
lig aoooord tusschen beide partijen niet
kan worden bereikt, zal een.' arbitrale uit
spraak geveld worden, waaraan beide par
tijen zich bjj voorbaat onderwerpen. De
in deze uitspraak te vervatten regeling
zou den werkgevers zeker equivalent voor
een zwaarderen loondruk kunnen bieden.
In ieder geval zal de regeering probee-
ren, vóór de beslissing van het arbeids
gerecht over de vraag van de geldigheid
der eerste arbitrale uitspraak een com
promisactie te beginnen.
Op een vergadering van dén Christel ij-
kern metaalbewerkersbond werd medege
deeld, dat 16.000 arbeiders in het district
niet zijn uitgesloten. Deze hebben met hun
werkgevers langs minnelijken weg op de
basis van de bindend verklaarde arbitrale
uitspraak een regeling getroffen.
Berlijn, 5 Nov. De „Vorwfirts" ver
neemt uit Bochum:
Alles wijst eropi, dat de strijd in de ijzer-
industrie in de komiende dagen in het teeken
zal staan van voorbereiding van een door
derden ingeleide bemiddelingsaotie. Naar
verluidt, staat het rijksarbeidsministerie
evenals het rijksministeri© van economi
sche aangelegenheden in nauwe voeling met
de leiders uit vakvereenigings- en werkge
verskringen. Hiernevens moeten bespre
kingen gevoerd worden tusschen leiders
uit vakvereenigingekringem van het Cen
trum zoowel als van industrieelen.
FEUILLETON
Uit het Engelsch
door
HAROLD BINDLOSS.
24)
Bijna een minuut lang staarde Coloned
Barrington hem ongeloovig aan, toen
schudde hij het hoofd. „Je kunt doen,
zooals je wilt", zeide hij langzaam. „Maar
je moet me goed begrijpen, voor Weeding
op zichzelf voel ik niets, maar ik geloof
dat we ons streng moeten vasthouden nan
wat de oonventle nu eenmaal voorschrijft,
willen we niet in de gewoonten van het
Westersche barbarendom vervallen. En
als de eerste stoot eenmaal gegeven is.
Dane onthield zich van verder doorgaan
over dit onderwerp; hij1 was een van de
weinig, 0 verstandige mensoliönj die weten
te zwijgen, wanneer het doel van het ge
sprek bereikt is maar dien avond zat
hij uit zijn hoekje zijn chef bezorgd gade
te slaan. Opvallend stil en met een ern
stig gezicht zat de Colonel naast den groo-
ten, open haard. Te trotsch om van de
concessie, gedaan aan zijn gasten, zelf ge
bruik te maken, was hij, zooals gewoon
lijk bij een dergelijke gelegenheid, con
ventioneel gekleed. Zijn lanke, kaars-
rechte figuur kwam goed uit in de smo
king, waarvan de gladde, zwarte stof, al
was 't dan van een snit, die aan de mode
van jaren geleden denken deed, hem om
't lichaam gegoten zat. Dicht bij de deur,
ln druk gesprek met een paar gemoeder
JOp welken grondslag de .bevoegde Ber-
iijnsche autoriteiten: hun beinlddehngsactie
denken te voeren, staat nog niet vast.
HET PROCES-BERGMANN.
De elschen.
De officier van justitie te Berlijn heeft
Maandagmorgen tegen Bergmann wegens
bedrog en oplichting op groote schaal 31/»
jaar tuchthuis, 50.000 mark boete en 10 jaar
verlies van burgerrechten geëischl Tegen
den gewezen officier van justitie Jacoby,
eveneens wegens bedrog en indirecte mede
plichtigheid aan Bergmaand bedriegerijen,
een jaar gevangenisstraf, 10.000 mark
boete en 3 jaar verlies van burgerrechten;
tegen het echtpaar Wustroff, Krautz en
Schmidt, die allen 'bedrijfsleiders bijl Berg
mann waren en van de oplichtingen of val-
sclie boekingen wisten, eischte de officier
verschillende straffen van 2 maanden .tot
een jaar en boeten van 2 tot 3 duizend
mark.
KEIZER WILHELM'S TROONS
AFSTAND.
Een nog onbekend document
alt de laatste dagen van het
Kelzerrfjk. Een onderhond van
dr. Vogel, den hof predikant, met
den Keizer voor diens vertrek
naar Nederland.
De „N. R. Crt." publiceert in een cor
respondentie uit Berlijn het verslag van
een gesprek, dat dr. Vogel, de bekende
hofpredikant (die ook het tweede huwe
lijk des keizers met prinses Hermine te
Doorn heeft ingezegend) den 3en Novem
ber 1918, dus slechts enkele dagen vóór
het vertrek van den Keizer naar ons land,
met Wilhelm II heeft gehad. In dit ge
sprek bleek dat de keizer niet het minste
inzicht had in den ernst van den toestand,
en zich in allerlei bijkomstige quaesties
verdiepte, die op dat oogenblik van geen
beteekenis waren.
Wij veroorloven ons een en ander aan
het merkwaardige document te ontleenen:
Ingezonden Mededeeling.
Wij Breien de Aller Fijnste Wollen K ousen
„Ik denk er niet aan om af te
treden".
Ingezonden Mededeeling.
De venijnige sieken
van Spit in den TUg
„Geen goud
zoo goed"
„Wanneer mfl ook maar het ge
ringste overkomt schrijf ik het
antwoord met machinegeweren op
het asfalt, ook al zon lk mijn eigen
palels mee neerschieten"
Ingezonden Mededeeling,
lijke, Stevige vrouwen van dó verst-afge
legen boerderijen, stond zijn zuster, eeu
eenvoudige ariiStoorgtische vera|chJjnlng
met haar zacht gezicht en mooi-zilverwit
haar; zijn nichtje zat met een paar andere
jonge meisjes aan de groote tafel foto's
te bekijken. Uit piëteit voor zijn gevoe
lens was ook zij in 't zwart gekleed en bij
wijze van gulden middenweg tusschen
haar wensohen en de zijne, was de japon
van dof-zwarte zijde gedrapeerd op d
schouders bljeengevat, waardoor de
blanke hals en armen onbedekt bleven.
Haar eenigo sieraad was een snoer pa
rels, glanzing van wit op 't satjjnlge ivoor
van haar hals meer zou ook overbodig
geweest zijn. Maud Barrington hadi het
spreekwoord olijk knappe uiterlijk van d'e
Courthorne's geëerfd, terwijl de Barrlng-
ton's, de familie van haar vader, om haar
aristocratisch voorkomen bekend geweest
was.
Aan den vleugel ln den hoek eenen van de
kamer zat een jong meisje met een hooge
scherpe stem oen liedje te zingon. Schuin
achter haar zat 'n jonge Engelschman met
jaloersohe blikken naar een begunstigden
mededinger te kijken, die met groot ver
toon van hoffelijkheid! de bladen voor
haar omsloeg. In groepjes van drie of
vier door de kamer verspreid zaten de
andere gasten, bijna alle jonge mannen
met door de zon verbrande gezichten en
gekleed! In schilderachtig geborduurde
tuniek of korte fluweelen jasjes, te wach
ten tot het diner, dat op dagen als deze
het gewone Sllverdalesche avondeten ver
ving, opgediend! zou zijn. Het waren voor
het meerendeel graanboeren, die er hun
dagelijks werk van maakten, om de
rootst mogelijke dosis amusement met
kleinst mogelijke dosis werk te oom-
bineeren en die zich dientengevolge
voor het grootste deel tenminste een
te hoogen dunk van zichzelf en een steeds
kleiner wordend Baldo op de bank ver
worven hadden.
Na een minuut of tien stond' Dane op
en liep de kamer dwars door naar de
plaats, waar Colonel Barrington zat. „U
bent stil vanavond!, air, en u kijkt zoo
ernstig^" zeide hij, terwijl hij naast zijn
chef ging zitten.
Barrington knikte; als de ©enige, die
hem nu en dan de waarheid zeide, mocht
hij Dane graag. „Ik word oud, dat Is de
quaestie", gaf hij ten antwoord; na een
oogenblik zwijgen, ging hij, oogenschijn-
Hjk zonder ©enigen samenhang, voort:
„De tarwe la weer acht cent naar beneden
en 't geld wordt eiken dag duurder".
Dane knikte nadenkend; toon, bij 't
zien van/ dien bezorgden blik van zijn chef
naar het jonge meisje aan de groote
tafel, zeide hij: „Ik bon bang, dat we een
moeilijken tijd voor den boeg hebben".
„Waar we wel weer doorheen zullen
komen, evenals alle andere koeren", ant
woordde de Colonel. „Maar toch dezen
keer voel ik me.moedeloos komen
er zoo nu en dan gedachten bij me op,
dat we er. nu, beter voorgestaan zouden
hebben, ais we gedurende de voorspoedi
ge jaren wat harder gewerkt hadden. Ik
zou kunnen wenschen, dat er op die
schouders van hen die na mij zullen
komen, oudere en wijzere hoofden ston
den".
Juist op dat oogenblik keek Maud Bar
rington hun kant uit, en Dane, die zijn
chef nog nooit zoo had hooren spreken
en die naar de oorzaak van zijn stemming
1 sleohts gissen kon, was verwonderd over
die plotselinge verandering ln den man
naast hem: het bezorgde gezicht van zoo
even stond opeens weer opgewekt Maar
de aandacht van het meisje werd onmid
dellijk weer afgeleid door ©en van de jon
gens hij den vleugel, die een liedje over
honden en paarden aanhief, een onbe
langrijk dlngske, waarbij alleen de flin
ke, jonge stom de moeit© van 't luisteren
waard was.
„De moed, d'e geestdrift is er wel, me
neer", zeilde Dane.
„Ja, natuurlijk, daarvoor zijn t jon
gens", antwoordde Barrington. „Maar er
is nog iets meer noodig. Goddank is geld
bij hen niet de hoofdzaak, maar onder
schatten van de waarde ervan is evenmin
goed; ik ben bang, dat ik ze alleen ge
leerd heb, beschaafde menischen, „heeren"
te zijn".
„Dat Is al heel veel', sir", antwoordde
Dane rustig.
„Ja, maar toch „een heer", in de
engste beteekenis van 't woord', is een on
bruikbaar iemand in 't prairieleven en
't is te laat, om weer opnieuw te begin
nen. Uit den aard; der zaak kan ik niet
altijd hiler blijven, er komt een tijd, waar
op ik 't werk zal moeten neerleggen;
daarom voel ik nu 't gemis aan den ge-
schikten opvolger, dien ze, uit hoofde van
zijn verwantschap met mjj en de mijnen,
als iets vanzelfsprekends zouden volgen".
Dane staarde nadenkend in het vuur.
„Als u 't niet een te groote vrijpostigheid
van me vindt", polste hij.„Acht u dien
geen, dip ervoor Jm aanmerking komen
zou, absoluut ongeschikt?"
„Ja", antwoordde Barrington rustig,
„Oourthorne heeft niet één karakter
eigenschap, die 't vele andere goed zou
maken".
Een paar minuten lang zwegen belden;
Prikkelbaarheid
toen werd er plotseling op de deur ge
klopt en een oogenblik later versoheen er
©en vreemdsoortig gezicht ln de prai
rie een keurig Engelsch kamermeisje
ln de deuropening.
„Mr. Oourthorne, Miss Barrington",
zeide ze.
Hoe conservatief Silverdale ook was, de
gewoonte van 't Westen, om nooit, onder
geen beding, een gast te laten wachten,
had het toch overgenomen; de muziek
hield plotseling op, met 't gevolg, dat er
een spannende stilte heerschte, toen de
aangekondigde gast in de deuropening
versoheen. Hij was gekleed' in een nauw-
aanslultende tuniek van Zweedsch leer,
een kleedlngstuk in dat deel van Canada
ln zwang, en nadat hij even, om zijn oogen
aan 't licht te doen gewennen, op den
drempel was blijven staan, kwam hij rus
tig, zonder ©enige verlegenheid, maar
ook zonder te groote vrijmoedigheid, de
kamer ln. De aanwezigen zagen een jon
gen man met een gebruind gezicht en op
vallend rustige, grijze oogen; het volgen
de oogenblik waren aller oogen echter op
Miss Barrington gericht, die opgestaan
was om hem te ontvangen. Mager en ten
ger in haar zwarte japon met oude kant
aan hals en mouwen, maar toch met een
zekere waardigheid in de houding van
het kleine hoofd met zijn bekroning van
fijn, zilverwit haar, stond ze haar gast af
te wachten. Elk oogenblik kwam er meer
spanning ln de stilte, die door geen enkel
geluld onderbroken werd.; ieder der aan
wezigen voeldie, dat er voor dq toekomst
veel van de eerste woorden van den gast
en de wijze van zjjn ontvangst zou afhan
gen.
(Wordt vervolgd).
'K.
m?ss
heldersche courant
Lloht op
voor Auto's en Fietsen:
BUITENLAND.
Consult kosteloos met voorkennis van don hulsarts.
SS ALTIJD GOEDKOOPER
Den 3en November 1918 aldus vertelt dr.
Vogel hield ik voor de laatste maal een veld-
godsdienstoefening, waarbij de keizer tegenwoor
dig was. Onmiddellijk na den dienst onderhield
de keizer zich langer dan een uur met mij en ik
heb dit historische gesprek zoo nauwkeurig mo
gelijk opgeteakend.
De keizer zeide: Dat was goed bedacht van u,
over den 75sten Psalm te prediken; dat was
steeds mijn lievelingspsalm, ik heb er mij gerui-
men tijd mee bezig gehóuden; met dezen en
met den 118. psalm; dat was de psalm van Lu-
ther, dat is ook mijn psalm. Ja, 't is werkelijk
wonderbaarlijk, hoe de menschen 5000 jaar ge
leden precies hetzelfde doorgemaakt hebben ais
wij thans. Ik heb ook heel wat doorgemaakt, u
heeft er reeds over gehoord?
Eergisteren was Drews bij mij, om tnij in op
dracht van de regeering, van deze zoogenaamde
zeer netjes voor U aan. JAAP SNOR.
Voor nieuw werk zijn wij nummer één. Tel. 251.
regeering I niets minder dan mijn efstand voor
te stellen! Ik heb hem eerst laten uitpraten en
toen heb ik den man voor mijn rekening ge
nomen, hem aangekeken zool en tot hem ge
zegd: „Wat? U als Pruisisch ambtenaar en on
derdaan, u, die dien eed van trouw aan u/w koning
hebt gezworen, u waagt (het, met zulk een voor
stel tot mij te komen?"
U had moeten zien hoe de iman opeens ver-
anderdel Dat had hij niet verwacht 1 Een diepe
buiging maakte hij al dadel^J*- voor tnij. „Maar
goed< dan", zeide ik, het zij 1. Hoe stelt ge u
den loop der verdere dingen voor? U bent staats
ambtenaar, u behoort het dus te weten en de si
tuatie te overzien. Hoe stelt u zich de zaak voor?
Wat gaat er gebeuren? Mijn zoons hebben mij op
handslag beloofd, dat geen van hen mijn plaats
zal innemen. Met mij treedt dus het gansche
Huis Hohenzollern af".
U had zijn schrik moeten zien! Dat had hij
natuurlijk ook al niet verwacht, hij niet en de
heele regeering te Berlijn evenmin. En wie zal
dan het regentschap over het twaalfjarige kind,
voor mijn kleinzoon overnemen? Uit München
heb ik reeds bericht ontvangen, die denken er
niet aan, hem als zooiets te erkennen. Dus wat
gaat er gebeuren? Chaos 1 antwoordde Drews
en maakte opnieuw een buiging. Ziet u, men
behoeft zulke diwaasheden slechts te vragen, al
door te vragen dan wordt hun kortzichtigheid en
verwarring duidelijk.
„Welnu, goed' dan zeide ik nu zal ik zeg
gen, hoe deze chaos er dan verder uit zal zien:
dus treed ik af, ik en mijn heele Huis. Onmiddel
lijk storten daarmede alle andere dynastieën in
een. Het leger heeft geen opperbevelhebber, het
front stort ineen, komt over den Rijn terug. De
deserteurs gaan samenrotten, moorden, plunde
ren ed de vijanden helpen daarbij mee. De getrou
wen gaan misschien naar Berlijn en zetten de re
geering, -die daar niet tegen op kan, eenvoudig
af. En daarom: Ik denk er niet aan, om af te
treden I De koning van Pruisen mag Duitschland
niet in den steek laten. Op zulk een oogenblik
minder dan ooit. Ik denk er niet over, om den
troon te verlaten terwille van een paar honderd
joden, terwille van tienduizend arbeiders. Dat
kunt gij zeggen aan uwe heeren te Berlijn 1"
Toen Drews nu wilde heengaan zoo ver
volgde de Keizer zeide ik: „wacht nog even,
de generaal-veldmaarschalk en de generaal-fcwar-
tiermeester willen u ook nog spreken". Daarop
heeft Hindenburg met hem gesproken, maar dui
delijk hetzelfde gezegd als ik. En daarna Gröner,
Gröner is een Wurtemberger, dus een Zuid-Duit-
scher, geen Pruis. Een kleine, gemoedelijke man
ik werk sedert 't 'begin van den oorlog met
hem samen en zulks met genoegen. Hij rookt
zijn sigaartje, heeft steeds een glimlach om zijn
lippen. Wat zal ik u zeggen? Hij brulde tegen
Drews als een beer, hij bulderde, deze kleine,
vriendelijke man, zoodat mijn gevolg achter in
het park alles gehoord moet hebben. Toen hij
1 daarop verdween, Drews, heel en al verlegen, heb
ik hem Doehrings preek meegegeven, die thans in
duizenden exmplaren verspreid wordt, voor
1 hemzelf een exemplaar, dan nog een voor den
rijkskanselier. „Daar, neem dat met u mee dat
kunnen de heeren bestudeeren, daarin kunnen ze
nalezen over Duitsche trouw".
Laat ik nu geregeerd hebben, zooals ik wil,
aldus de Keizer dat laat ik in 't midden, goed
of slecht, daarvan nu eens geheel afgezien, het
meeste zal natuurlijk wel slecht zijn geweest.
Maar ik ben dan toch zestig jaar oud geworden
en ik zit dertig jaar op den troon. Eén ding zal
men mij moeten toegeven: de ervaring staat mij
ter zijde, meer dan wie ook. Wie zal in vredes
naam mijn plaats innemen? Wellicht die fameuse
Max van Baden? De man, die op regentschap
of presidentschap speculeert? Hij weet klaar
blijkelijk niet, dat hij de eerste zal zijn, die door
zijn eigen regeering wordt weggejaagd. Nu zit
ten ze met elkaar te Berlijn en beraadslagen, be
raadslagen. En raken er de kluts bij kwijt. Nie
mand weet, wat hij eigenlijk wil.
Natuurlijk zijn er ook verstandige mannen
onder. Daar is b.v. David, een voortreffelijke
overvallen U onverwachts. Grijp
dadelijk naar Akker'» KJoosterbal-
sem, welke tot diep ln de weefsels
doordringt, de pijn stilt, ophoo-
pende ziektestoffen doet verdwij
nen, snel en grondig verlicht.
kerel, geen jood, hij denkt er niet aan. Een predi-
kantszoon, bij een superintendent grootgebracht,
vol van verbroedering, vol cosmopolitische
ideeën maar een schrandere kop. Dan nog
Giesbert, de leider der katholieke arbeidersver-
eenigingen voor zulke mannen kan men alleen
maar dankbaar wezen maar al die anderen.
Vooraan Max van Baden!
Ik heb het laatst met hen gesproken, elk woord
had ik eerst overlegd, overwogen, afgewogen. En
hun den heelen toestand weergegeven. Ik wilde
toen, dat mijn toespraak gedrukt zou worden als
een oproep aan het Volk neen, dat gebeurde
niet. Het bleek niet mogelijk tot op den huidigen
dag.
Welnu, we zullen zien, hoe alles loopt Het
was steeds mijn principe: Afwaohten! Kalm
eerst den dingen hun loop laten. Gelijk de Heer
in de gelijkenis tusschen kaf en koren zegt: Laat
beide naast elkander wassen. Ook nu moet alles
zijn gang gaan. Dan kan het volk pas zien waar
het aan toe is. Ik begrijp die stemming opper
best. Het was alles zoo mooi in elkaar gezet
Heel België, Noord-Frankrijk, enz. De groot
industrie had ook reeds op ik-weet-niet-boeveel
beslag gelegd. En nu loopt alles ineens geheel
anders. En nu schelden ze alsof ik daar de schuld
van benl Stel u voor: de groot-industrie in het
Rijnland is door mij groot gebracht, van den
weefstoel af aan, en zij is 't, die thans met de
entente onderhandelt Liever een goede vrede
zonder mij, dan een minder goede met mijl
Thans willen ze, dat ik Mar Berlijn kom. Zes
weken heb ik er gezeten, volkomen doelloos. Ik
heb getelefoneerd met Max van Baden: Wat
moet ik beginnen? Bij al de nota's, welke jullie
verzendt word ik niet eens meer gevraagd, gaat
alles aan mij voorbij. Drie kwartier heb ik ge
telefoneerd, ja, ik moest dan maar ln Berlijn
blijven. Maar ik daoht er niet over. Als hoogste
bevelhebber behoor ik hier bij mijn leger en ik
zal ook heden weer naar 't front gaan. Dat
ergert ze natuurlijk, daar ze zonder het leger
niets kunnen beginnen. Linsingen is te Berlijn
met trouwe troepen en net eender zijn de andere
groote steden bezet. Wij sturen er nog meer
komt vaak voort uit
slechte spijsvertering,
Alle spijsverterings-
stoornissen moeten
spoedig zwichten voor
Foster's Maagpillen,
het laxeermiddel bi)
uitnemendheid.
Foster's Maagpillen
Alom verkrijgbaar f 0.65 per flacon.
