T
DE GEHEIME ZENDING.
EISëLIN
TWEEDE EN LAATSTE BLAD.
PLAATSELIJK NIEUWS
VAN DINSDAG 20 NOVEMBER 1928
Den Helder.
Onze vroegere plaatsgenoot, de heer
R. London, slaagde te Batavia voor het
Diploma A., K. P. My.
J. VAN DEB VEER. f
Na een kortstondige ziekte is te Koegras
overleden de heer J. van der Veer, sederu
12 Juli 1916 anti-revolutionair lid van den
Gemeenteraad.
Bij de afsoheidszitiing van burgemeester
Houwing was de heer Van der Veer het
oudste lid in jaren, dat den burgemeester
bij die gelegenheid namens den Raad zou
toespreken. Hij kon die taak evenwel niet
volbrengen; zooals men weet heeft de
Secretaris zijn rede voorgelezen.
De heer Van der Veer was lid van de
Oommissies van Bijstand voor Reiniging
en Plantsoenen en van het Grondbedrijf,
directeur van de Coöp. Kaasfabriek de
„Eendracht" te Koegras en voorzitter van
de Prot. Schoolvereeniging aldaar.
Hij was voorts voorzitter van den Bond
van Samenwerkende Kaasfabrieken al
daar, mede-oprichter van de Raiffeisen-
bank. Hij had nog in vele corporaties en
Uohamen zitting, maar had zich tengevol
ge zijner drukke werkzaamheden, uit ver
schillende teruggetrokken. Ook was hi,
nog rentmeester van eenlge boerderijen,
Hij was een eerlijk man, die zijn mee
ning in den Raad durfde zeggen en wars
van politiek geknoei en gekonkel. Hij is
bijna 68 jaar oud geworden.
Opvolger van den heer Van der Veer
in den Raad is ir. S. F. Monhemius.
VACANTIEKOLONIES.
De prijzen voor de verloting ten bate
van het Centraal Genootschap voor Kin-
derherstellings- en Vacantiekolonies zijn
van heden af ter bezichtiging in de voor
dat doel welwillend afgestane etalage van
het filiaal der firma Krom, Keizerstraat,
geëxposeerd. Aldaar zijn alsnog loten
a 25 cent verkrijgbaar.
De trekking zal plaats hebben Vrijdag
80 Nov. a.s.
LEZING PROF. MOHR.
(We meenen goed' te deen nog even de
aandacht te vestigen op de lezing met licht
beelden, welke Prof. iMohr morgenavond in
,JMusis Sacrum" houdt voor de Maat
schappij voor Nijverheid1 en Handel over
het onderwerp: „Leven en werken van de
Europeanen en Inlanders in Ned. Oost-
Indië en hunne verhoudingen".
Dit hoogst interessante onderwerp wordt
hier behandeld door een uitnemend causeur
en heeft Prof. Mohr meermalen blijk ge
geven zijn gehoor te kunnen boeien.
Zooals men heeft kunnen lezen, bedraagt
de entrée voor niet-leden 25 oent en zijn
kaarten in „Musis Sacrum" verkrijgbaar
op Woensdagavond (tevens bij de bestuurs
leden der Maatschappij).
CONCERT STED. MUZIEKCORPS.
Op Zaterdag 24 November a.s. geeft het
.Stedelijk Muziekkorps" haaT eerste winter-
conoert voor donateurs en genoodlgden.
Eenlge dames en heeren verleenen hun
medewerking tot het opvoeren van een
toomeelstukrje. Het „Stedelijk" komt met
een vijftal nummers uit, welke voor het
eerst uitgevoerd worden. O. a. bevat het
programma een Fantasie op motieven van
Franz Schubert (1797—1828) door Albert
Floris. De heer Dirk Makelaar zal een Fan
tasie voor klarinet uitvoeren, ah „Erwin",
FEUILLETON
door
EDGAR FRANKUN.
„Zeg eens, wat moet jit in dien borst
"ik zoek naar je handschoenen", zeide
Doris en bleef in den zak tasten.
Je hebt ze toch altijd in dien borstzak,
*Iel®ter- Mej. Jetty (Boon zal hem
begeleiden op do piano,
5ad?re bijzonderheden zie men de
advertentie in dit blad.
VRAGEN VAN RAADSLEDEN.
Door het raadslid, den heer L. v. Loo,
Is de volgende vraag aan het College van
B. en W. gericht:
Naar de Heldersche Courant van 17
November 1928 vermeldt,
„werd de Burgemeester in de wachtkamer
„namens het gemeentebestuur toegespro
ken en begroet door den wethouder Van
„Breda".
Gaarne vernam ondergeteekende, of het
toenmalige College hiertoe opdracht gaf
aan den heer Van Breda, en zoo ja, om
welke reden juist de heer Van Breda, met
wien de Raad niet wenscht samen te wer
ken, deze vereerende opdracht werd ver
leend.
HET LICHTSCHIP „HAAKS*
LOSGESLAGEN.
Angstige uren. „Het heeft ons
niet verwonderd dat we los
geslagen zijn".
Meer dan 20 K.M. buitengaats ligt het
lichtschip „Haaks" als een veilige baken
in zee voor de scheepvaart, bemand met
een kapitein, een stuurman, een machinist
en 8 man personeel. Veel comfort is er
niet op de lichtschepen, waarop de beman
ning genoodzaakt is een maand te bivak-
keeren, een maand uit hun gezinsleven
weg, met niets om zich heen dan de zee.
Geestdoodend is het leven voor deze man
nen, die in hun eentonig bestaan niets an
ders hebben dan hun radio-ontvangtoestel
dat hun met de gebeurtenissen ln de be
woonde wereld op de hoogte houdt. En
dan is er het vooruitzicht dat zij eens in
de maand naar huis mogen. De kapitein
en machinist voor een maand, de andere
leden van de bemanning 14 dagen. Vroe
ger was het voor hen ook een maand,
maar vanwege de bezuiniging zijn er twee
weken afgehaald en dat heeft bitterheid
in hun hart gelaten. Er is toch al zoo wei
nig vreugde in het leven van deze man
nen en zij hadden gehoopt en gehoopt, dat,
naar de belofte van den minister, zij weer
een maand aan wal zouden komen. Edoch,
hun wachten was totnogtoe tevergeefsch.
„Het verwonderde ons niet meneer, we
hadden het verwacht dat we bij den eer
sten, den besten storm los zouden slaan.
De ankerketting was oud en niet meer ge
schikt voor de diensten, die van hem bij
een storm gevraagd zouden worden. Wij
hebben het al vaak tegen elkaar gezegd
dezen zomer, toen de ketting hij stukjes
en beetjes vernieuwd werd, dat hij geen
storm zou kunnen doorstaan. En dat is
gebleken."
„Vrijdagavond om 8 uur verloren wij
ons anker met 150 vadem ketting. Om 8.30
uur was het tweede anker uitgebracht en
om kwart voor twaalf brak de ketting hier
van eveneens, en weer gingen 150 vadem
ketting verloren. Het was noodweer. De
golven sloegen over het dek en de beman
ning stond tot het middel in het water en
had alle moeite om staande te blijven en
niet over boord geslagen te worden. Wij
moesten ons licht dooven om de schepen
niet te misleiden. Het was aardedonker
aan boord en maar steeds werden wij op
genomen. Wij waren aan wind en golven
prijsgegeven, waar de lichtschepen geen
motor bezitten om op eigen kracht, naar
wal te kunnen gaan."
Dat waren angstige uren. Waarheen
dreef het schip? Het was een bange vraag
waarop geen antwoord te geven was. Ge
lukkig kwam de storm uit het Z.-westen,
was hij West of N.-west geweest, onge
twijfeld was het schip op de gevaarlijke
gronden stukgeslagen.
Met het radio-zendtoestel, dat zich aan
boord bevindt, en waarmee op een golf-
engte van 250 gezonden kan worden, werd
om hulp gevraagd. En dadelijk daarop
kwam er bericht dat de „Drente" ter as
sistentie zou uitvaren. Maar voor dat deze
sleepboot van de Mij. Wijsmüller, die te
Den Helder gestationneerd is, ter plaatse
van het lichtschip zou zijn, zouden er uren
verloopen. En al deze uren zat de beman
ning in de angstige onzekerheid wat er
Ingezonden Mededeeflng,
Met (UPS) sluiten
EN.
RUSTIG SLAPEN.
C. GOVERS, WESTSTRAAT
„Ik neeJe moet weten, kind",
bekende Folsom niet geheel op zün ge
mak, „d'at ik niet om die vermaledijde
ïamdischoenen heb gedacht en ze op de
bank yan Mabel's auto heb laten liggen".
„Opzettelijk?" vroeg Doris en ging da
delijk recht overeind zitten.
„Ik vergeet heusch geen dingen opzet-
elijk of
„Nee, maar ik meen wat ik zeg, je wilt
toch niet dadelijk naar haar huis toe loo
ien, om ze te halen?"
„Zeer stellig n 1 e t", zeide James.
Nu was Doris opgesprongen en nam
hem doordringend op.
„Maar misschien zou je het wèl gedaan
hebben als als ik niet opgespeeld had
over Mabel?'- vroeg zij.
„Ik heb er genoeg van om op zulke
vragen te antwoorden", zeide James en hij
zag haar aan met den glimlach van een
volkomen onschuldig man.
Hij had zelf bet gevoel, dat zijn glim
lach zoo onschuldig was, dat hij er een
boetvaardig gestemde Doris mee tot be
daren moest brengen.- Toch bewerkte hij
niets van dien aard. Doris zag hem nog
altijd vragend aan en wendde zich daar
op met een ongedurige, ongeduldige be
weging af.
James dacht 'er intusschen over na, of
het niet raadzaam zou zijn den huisdok
ter eens te raadplegen. Een rustkuur of
zoo iets zou misschien goed' voor haar
zijn.
De telefoon ging.
Doris keek haar man nieuwsgierig
aan.
„Moet Je niet luisteren?"
„Zou slat gun, kindje," aaide Jiflt
met hen gebeuren zou. De twee stukken
ketting, die overgebleven waren, werden
aan elkaar gekoppeld en liet men voor het
schip over den grond schuren, zonder an
ker. Hierdoor werd de vaart aanmerkelijk
verminderd en toen om 7 uur Zaterdag
morgen de „Drente" ter plaatse kwam,
bleek dat het Haakslichtschip niet ver van
zjjn lichtplaats gedreven waa
Om half negen had de sleepboot ver
binding en toen ging het, langzaam nog
door de hooge zee, naar Den Helder, waar
de vrouwen en kinderen van de leden van
de bemanning op het Havenhoofd reeds
met spanning stonden te wachten. Luid
werd het schip door dezen begroet en di
rect werd het naar de Marinewerf ge.
sleept om nieuwe ankers en ketting in te
nemen en weer zee te kiezen.
De stemming aan boord was niet bizon
der aangenaam en wij kunnen ons begrij
pen dat de lichtwachters niet zeer ge.
sticht zijn over de nieuwe salaris-regeling,
die met 1 November j.1. is ingegaan en
waarin zij 60 per jaar minder verdie
nen dan hun collega's aan den wal, die in
vrij wat gunstiger conditie zijn.
„Zet u het vooral eens in de krant me
neer," vroegen ze ons.
Er is den ganschen nacht op de Marine
werf doorgewerkt om het lichtschip weer
in gereedheid te brengen en Zondagmid
dag om 2 uur kon het weer naar zee ver
trekken.
N.V. „HET HOLLANDSCH TOONEEL".
Vier dagen uit het leven van
een „onfatsoenlijk" meisje.
In een tijd als deze na-oorlogsche degene,
ratie, waarin al wat eenmaal als mooi en
waardevol werd aangemerkt, heeft afgedaan
en slapheid, lafheid en halfheid, karakter
en beginselloosheid het terrein van den
menschelyken geest hebben veroverd,
waarin de kunsten kwijnen: geen latera
tuuir, geen muziek, geen schilderkunst: on
machtige epigonen-Mkkers zich opblazend
tot olifanten en, in. plaats van uit elkaar te
spatten, door wie nog minder zijn dan kik
kers voor heusche olifanten aangezien:
in' een tijd waarin de ideeën verward en
verwaterd zijn, waarin wordt getransigeerd
en geplooid, maar waarin als eenig lichtpunt
voor den menschelijken geest de voort
schrijdende wetenschap ongekende pers
pectieven opent, in dezen slappen,
ideaalloozen tijd, deze inzinking in de curve
der wereldbeschaving, is het 'bestaan van
een blijspel als dit een lichtend baken in de
oneindige, grauwe en troostelooze zee. Ein
delijk weer eens een stuk met karakter, met
hart, met geest, met moed, met ideaal, met
geweten. Ja, geweten vooral, dat is Het,
waaraan het onzen tijd mangelt. Het ge
weten, voor welks klop juist al deze verhijs^
terende, droeve dingen van ons tegen
woordig .bestaan moeten zün, opdat hij
worde overstemd, overschreeuwd.
Eindeiük weer eens een genot, naar den
schouwburg te gaan, in adembeklemmende
Spanning de verwikkelingen te volgen, het
prachtige, gave, fiere, consequente karakter
van dit onfatsoenlijke" meisje te mogen
aanschouwen, 'n Tooneel-heldin, deze TiÜy?
Neen, 'n levend mensch. Goddank, ze zijn
er ook, deze Tilly's, al gaan ze te loor in de
massa, ze zijn. er: lichtende puntjes in de
eeuwigheid, waarin niets verloren gaat.
(Eindelijk weer eens een stuk, een levend',
bloedwarm, diep^menschelijk stuk, van
menschely'k leed en menschelüke zwakhe
den, maar met karakter, met karakter!
En deze Annie Follender! iMet ware wel
lust heeft zü Zich op deze zware rol gewor
pen, rol; die van haar eiseht alle vier be
dreven onafgebroken bijna op het tooneel
te zü'n, en te spelen, te spelen! Brandend
van haat, ziedend van passie, irillencll van
liefde, naief en onbedorven, ingéneu, maar-
karakter! Karakter en moed', en eerlijkheid
en dapperheid!. Welk een voorrecht zulk
een rol te mogen spelen, welk een .bui
glimlachend.
„Ik verwacht niemand aan de telefoon."
„Nou ik ook nietl" verklaarde James
met onnoodige opwinding.
„Zij wil jou natuurlük zeggen dat zij
je handschoenen heeft gevonden," voegde
Doris er met een boosaardig glimlachje
bü. „Je zoudt haar kunnen vragen, of zü
ze morgen even aanreikt, wanneer zy
langs komt."
Folsom stak de hand uit naar het
avondblad.
„Ik wou dat je eens ging kyken wie
er opbelt," zeide hij onbekommerd.
Mevrouw Folsom ging zitten en nam
haar borduurwerk ter hand. Zü bekeek
het patroon critisch en haalde toen een
draad door den naald.
„Ik geloof dat ik dat wel weet zonder
dat ik de moeite neem ernaar te gaan
lcüken," zeide zij luchtig.
„Ben je dan van plan dat ding don hee-
len avond te laten bellen?" vroeg Ja-mes,
nu werkelyk wanhopig.
„Ik wèl," zeide zyn vrouw liefjes en
deed een steek. „J niet, denk ik."
„Daar heb je gelyk in., ik niet!" beet
James haar toe, terwyl hij van zün stoel
opsprong en naar de gang liep. „Eer. gek
is al genoeg! Als je hallo!"
En nu hy weg was, viel het handwerk
op den grond en. spalkte Doris haar neus
gaten open en klemde zü haar lippen op
elkaar, terwyl zü niet open mond luisterde
naar wat haar man zeide.
„O! Ja, u spreekt met Jimmy. Aoh,
ik wist niet dat u het was. Nee, ik weet
zeker dat zij heelemaal niet Neem mij
niet kwalük Nu, ik denk dat ik het
vargataa ban an Er volgda nu atn
tengewoon geluk het te kunnen doen.
De rest is niets, al was het ook veel, al
was het ook voortreffelük, al was er leven
en aotie ln schier alle bedrijven. De rest- is
niets, want het was het leelijke, leege, hope
loos-arme, eenzame, zelfgenoegzame en
diep-verdorven leven, het leven van u en
mqj, een atoompje in de eeuwigheid, dat
nog te gering is om te ikunnen glanzen. De
rest is niets, alleen Tilly Is. En wij zullen,
na bovenstaande ontboezeming, van de rest
zwijgen. Er zijn er bovendien te veel om
ze allen te noemen.
Slechts Louis de Vries dient te worden
genoemd, die in het 4e bedrijf «en kort,
maar beteekenisvol rolletje van vorst
Eberamark gaf: gaaf, sterk en subliem. En
hfj had1 het waarlijk niet aan Den Helder
verdiend', dat deze voorstelling hem ettelijke
honderd guldten kost. Maar zoo gaat het, en
het zütn de valsche juweelen, waarvoor dik-
wü'is al het baar geld uitgegeven wordt.
'Nochtans blijft een diamant een diamant.
GEMENGDE ZANGVEREENIGING
„MORGENROOD".
Directeur: de heer F. van der Meij.
iMen schrijft ons:
(Zaterdag 17 Nov. werd1 door bovenge
noemde Zangvereniging een concert in
„lOasino" gegeven. „Morgenrood" is een
fLink koor, dat een mooi afwisselend' pro
gramma van zangnummers goed genuan
ceerd ten gehoore bracht Ook de stemmen
verhouding is goed te noemen. VooralLof
zang" van Frieso Molenaar verdient ge
noemd te worden. Naar we vernamen, zal
dit nummer op het aas. Zangersfeest in 1929
door alle koren, van den Bond' van Zangver-
eenigingen. in Noord-Holland worden ge
zongen. Het 'is zeer zeker een mooi. num
mer voor samenzang.
Byzonder bekoorde ons ,JDe stille water
lelie" van Fr. Abt, dat beschaafd en met
voordracht werd gezongen. Het „Spreek
woorden-Quodlibet" van A. Claessens sloeg
ais komisch nummer geweldig in.
iVoor fraaie afwisseling zorgde het strijk
kwartet, bestaande .uit de heeren Johan
Pala, le viool, Dirk Stednroth, 2e viool,
Johan Strobel, alt-viool en Jan van Vessem,
cello. We hoorden een fraaien samenklank,
mooi genuanceerd! en oorrect gelük uitge
voerd'. Dit kwam1 vooral uit in „Adagio Can
tabile aus das Kaiser-kwartet van Jos.
Haydn en in' „Ases Tod" van Ed. Grieg.
Ons compliment, heeren.
Na de pauze werd opgevoerd een operette
in één bedrijf „De WestkFriesche Vis-
schers", een heel aardige operette, waarin
veel werk van de costumeering was gemaakt.
Er werd heel vlot gespeeld. De hoofdper
sonen waren allen uitstekendi in hun rol.
Leuke tooneeltjes zagen we. Elk kwam
onder den indruk, wanneer de redders onder
hevig rumoer uittrekken om schipbreuke
lingen te redden. De muzikale begeleiding
berustte bü Mej. Oorry Dol, plano, en dén
heer Joh. Pala, viool.
De talrijke aanwezigen hebben wel ge
noten en Morgenrood1" kan weer een suc
cesvollen avond' boeken,
R. K. VOLKSZANG.
Dirigente Annie Hoogenbosch.
Na eenigen tijd van intens hard werken
kunnen we wederom met een keurige
operette voor den dag komen, n.1. „De
Woudkoningin" van Martin Schuil. Dit
werk, dat niet alleen in Nederland meer
dan 300 maal werd opgevoerd, doch ook in
Duitschland, Frankryk en Engeland,
stampvolle zalen trok, zal ook ongetwyfeld
hier met enthousiasme begroet worden.
De operette wordt geheel door kinderen
van 10 tot 16 jaar gespeeld.
Hoofdrollen worden vervuld door Nel-
ly Breeuwer, Dieuw Besemer, Beb Simon,
Charel Limonard en Piet Ramler.
Welwillende medewerking voor de be
geleiding heeft mevr. M. van Gessel
Smeets toegezegd.
Onnoodig is het te vermelden, dat dit
zeer zeker de uitvoering ten goede zal ko
men. Immers mevr. van Gessel heeft vroe
ger heel veel kinderen begeleid en dat
niet alleen, ook als begeleidster van ora
toria oogstte zy' veel succes.
Hieronder volgen eenige recensies:
„De Avondpost" de kinderen zon
gen en speelden alsof ze hun eigen stuk
leven gaven. De operette zelf is het werk
van een man met talent en smaak. Het ge-
Ingezonden Mededeeling.
VANAF HEDEN TOT EN MET ZONDAG 2 DEO.
IS HET
FOTOGRAFISCH ATELIER
DAGELIJKS GEOPEND VAN 9-9 UUR
langere pauze. Toen lachte Folsom. „Zeer
zeker! Ik kom subiet. Ja, zou gauw ik
maar kan!" besloot hij geestdriftig.
TWEEDE HOOFDSTUK.
De zending.
Doris stond met vlammende oogen in
die kamer, toen James terugkwam en aan
stalten maakte zün jas aan te trekken.
„Daar heb je iets gezegd', dat niet gaan
za'1!" zeide zü.
„Hè?"
„Jy zult niet subiet gaan, hoor je. Je
bent ni'et
„Maar beste kind'
„En je wist zeker, dat zij heelemaal niet
niet wat?" zeide mevrouw Folsom
smalend. „Het leek er eenigszins op, of
e haar mededeelde dat jij er zeker van
was
„Houd ermee op!" balkte James Henry
Folsom. „Bet -was geen vrouw, die mü
opbelde, maar de chef!'8
„Op dit uur?"
„Hij is blykbaar pas op het kantoor
nerug,gekomen. Ik wist niet dat hü van
daag terug zou rijn. HJJ zegt dat hy een
boodschap voor mü achtergelaten had dat
k op hem moest wachten, en zün secre
taresse moet vergeten zyn mü dat te zeg
gen of anders ben ik glad vergoten
dat zy het tegeni my gezegd had. Hy wil
dat ik dadelyk naar hem toe kom. Adieu!"
De groote donkere oogen bestudeer
den hem. 'Het was natuurlijk allemaal on
zin, maar tooh scheen er nog sterke arg
waan in adhtergeblerven te zijn.
„Ik begrijp niet, wat hjj op dit uur
van dan avond van je moet Hebban?"
heel lokte verbazende en welverdiende
toejuichingen uit.
„Het Vaderland": 't Wan stampvol in
Diligentia. Morgenavond een reprise.
Men zal zich niet beklagen, de vertooning
is zeer bekoorlyk. Natuurlük ontbrak het
den vertooners niet aan büvaL Aan het
slot drie terugroepingen.
„Frieslands Westhoek" ....Kortom het
was een heertijke avond, voor de jongeren
om nimmer te vergeten, voor de ouderen
om zich nog eens weer echt jong te voelen.
De Woudkoningin werd in Den
Haag met stormachtig büval ontvangen en
als om stryd geroemd.
„DE MEDAILLES VAN EEN OUDE
VROUW".
Men schrijft ons:
De directie van „Casino" beüvert zich om
ons dezen winter de meest keurige voor
stellingen te brengen. Het Nieuw Rotter-
damsch Tooneel (De Rotterdammers), dat
zich met het ,Hey ermans-Ensemble" heeft
verenigd en thans onder directie staat van
Frits Tartaud en Willem van der Veer,
maakt momenteel een tournée met het zoo
bekend geworden tooneelstuk van James
Barry: „De medailles van een oude vrouw".
Dit gezelschap bestaat thans uit de grootste
artisten van ons tooneel, o.a. Alida Tar
taud—Klein, Frits Tartaud; Marie v. Wes-
terhoven, Willem van der Veer, Julia Ouy-
pera, Netty Brusse—Straus, enz.
Aangezien dit prachtvolle stuk nog slechts
maar voor enkele dagen vrij "was, kon de
„Casino"-directie niet anders een opvoering
hiervan krijgen dan op Zondag a.s. Reke
ning houdende met de entréepryzen op
Zondagen, zullen die ook voor deze voor
stelling zeer laag rijn. De prijzen enz. wor
den morgen en Donderdag per advertentie
nader bekend gemaakt.
HET DON-KOZAKKEN-KOOR
„PLATOV".
Het vorig seizoen mochten we het schit
terende Kuban Kozakken-koor hooren, het
welk hier een buitengewoon succes heeft
gehad met zü'n volmaakten en schitterenden
zang. Door de bemoeiingen van de „Ca-
sino"-directie krijgen we Donderdag 29
Nov. nu het beroemde Don Kozakken-kooT,
dat de prestaties van het Kuban-koor nog
verre overtreft en op dit gebiedi „iets zeld
zaams" is. Het ensemble maakt een wereld
reis en is thans in Holland; Het is 35 per
sonen sterk (dus 10 meer dan de Kubanr
kozakken) en heeft daarbij uitmuntends
solisten. Wat dit koor presteert is overwel
digend en bewonderenswaardig van muzi
kaliteit, verzorging en virtuositeit. Nimmer
is iets dergelijks hier in Den Helder ge
hoord; Vüf maal1 was „Diligentia" in Den
Haag uitverkocht en hedenavond zingt dit
koor voor de vierde maal in het Concert
gebouw te Amsterdam, waar het publiek
enthousiast is. Het is dan ook iets buiten
gewoons wat ons te wachten staat.
GEMEENTERAAD.
Verschenen is een vervolgagenda voor
de vergadering van den Raad der gemeen
te Den Helder op heden Dinsdag 20 No
vember 1928.
Ingekomen stnkken.
Verzoek van H. W. Poldermans Inzake
bet berekenen van het waterverbruik
over 1928.
(Voorgesteld wordt dit stuk te stellen in
handen van B. en W. ter afdoening).
Goedkeuring van Gedeputeerde Staten
op het raadsbesluit tot uitgifte vau
grond in erfpacht aan S. Moorman.
(Voorgesteld wordt dit stuk aan te
nemen voor kennisgeving).
„Waarschünlük zal ik je dat kunnen
vertellen als ik terug ben, kindje," zeide
Polsom lachend'. „Geef je mü geen zoen
tot afscheid?"
Doris weifelde nog altijd:
„Jimmy als als ik werkelük daoht
Lief je, als je ni'et zoo doodop was dat
je niet in staat was om te denken, zou je
begrijpen, hoe mal jü je aanstelt," zeide
haar man met een teederen glimlach en
pakte haar beet. „Ik zal zoo gauw moge-
iijk terug rijn: maar wacht niet met eten,
wanneer ik te lang weg blüf."
Toen de deur achter hem dicht was ge
gaan en hü zich op straat voortrepte, was
hij er nog niet zeker van, of het niet uit
sluitend een zoen van één kant was ge
weest. Hy keek om en wuifde; het flauwe
kind keek hem tenminste zooals gewoon-
lük uit het zyraam na en nu wuifde zü,
ofschoon halfhartig.
Folsom sloeg den hoek om en schudde
het hoofd. Misschien had hij moeten let
ten op kleine waarschuwingen, die hij
vroeger gehad' had, misschien had hij
voorbereid moeten zijn op een uitbarsting
als deze; maar Doris had zeker de on
betwistbare waarheid' gesproken toen zij
verklaard had dat jalocrschheid, de echte,
ouderwetsche, groenoogige jaloerschheid,
nog niet uit de mode was, wat haar betrof!
Een van de prettige dingen van Bran
denburg was, d'at het niet overmatig
groot was. Van de Hoofdstraat af waren
er drie pleinen naar weerskanten en daar
begonnen de woonwüken. Zes pleinen in
het geheel en een ervan is büna binnen
Het gezicht van dë voorstad.
fWoad*
Korte inhoud van het voorafgaande:
Jame» Henry Folsom (al.as Jimmy) heeft
een allerliefst, maar erg jaloersch vrouwtje,
dat overal wat achter zoekt. Zij maakt een
scène over een wederzijdsch kennisje met
wie Jimmy een autoritje heeft gemaakt en
haalt allerlei dwaze dingen in haar hoofd.
Jimmy's chef heeft den ganschen. dag een
slecht humeur gehad, waarover zij haar ma
beklaagt.
8) Heelemaal niet te beklagen!" zeide
James lachend. ,Jk Heb een prachtig
baantie en ik houd van werken, kindje.
Over vüf ?aar zal ik, als er niets tusschen-
hSde komt twaalf tot veertienduizond
vSLen. Dat I» Mn* «M?
voor iemand' van ongeveer vijfendertig
„Dat is het zieker".
^Natuurlijk. Ik - handsohoenen?"
pelde Jinr peinzend,
ja je hebt ze niet aan of in Je hand
sfohad toen je thuis kwam, Jimmy. Hfib
je zt op het kantoor laten liggen?"
-
POLDERWEG 00
