Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van ZATERDAG 23 MAART 1929.
Tob Nooit Hoekje
374. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN).
VOOR DE HUISVROUWEN.
Hot AnverlkaaiLKclw) huishouden.
HIKA.TAH. HET RENPAARD.
evenwel volgens sommigen een gansch an
dere historie ten' grondslag ligt. Bisschop
Davdd van Bourgondië had nl ontdekt, dat
bü den bouw van den Kloosterpa ng de tra-
ceening van een der bogen niielt aansloot,
waarop de beeldhouwer beloofde, de fout
met behulp van ©en touw te sullen her
stellen. Hoewél de Bisschap hiermee geen
genoegen nam, gaf de werkman nochtans
aan zijn voornemen gevolg. Hierover ter
verantwoording geroepen verdedigt hü zich
door te zeggen, dat dit touw langer bestaan
zal dan d© Bisschop en hjj samen. Het bleek
nl bij nader difflleni, dat hét touw meester-
Jiifk nagebootst was ln steen, een vaardig-
héld, welke door dien Bisschop met een rijke
gil ft werd beloond.
HOE ZIET DE WERELD
ER TEGENWOORDIG UIT 7
Ben zeldzaam menschensaorl
Sumatra Post.
De les van het leven.
De mlkie Rockefeller.
Duitsehe en Fransche zindelijkheid.
Een warmbloedig mensch.
Ons achterlijk Burgerlijk Wetboek.
Italiaanschö Pausen en andere.
Kind en oc derft.
ALS DB WOLEEN ZICH
SAMENPAKKEN.
If winter ooants,
Bummer wUl oome agala.
v Hutahlnaon.
zorgen komenOm dan te kunnen
Niet als het verdriet «r is. Dan komen
bijna van zelf wel de hoopvolle oogenblik-
ken, dan zinnen we op uitkomst, grijpen
w© elke werkelijke of eohjjnbare verbete
ring gretig aan, oan dan in onze fantasie
een beters, vreugdevolle toekomst op te
bouwen.
Maar als we het verdriet alen naderen,
als we weten, dat er moeilijke, zorgenvolle
tVdeo sullen aanbreken, waar we toch
doorheen moéten. Om dén te kunnen den
ken aan den zomer.
En tochlaten we het probeeren!
De Parfjsche kok ln Londen.
't Juttertje
Wfl vonden in een der laatste nummers
van het mooie tijdschrift „de Vrouw en
haar huia" een artikel over de Ameri-
kaansche huisvrouw, waaruit wij een en
ander willen vermelden, dat naar onze
meening voor de Hollandsche huisvrouw
wel interessant is. Bij de Amerikaansche
huisvrouw gaat alles veel meer dan bij
de Hollandsche, van een leien dakje.
Maar dit feit is niet zoozeer te danken
aan de toepassing van moderner dingen
dan wel aan het andere systeem, dat daar
gebruikt wordt De schrijfster geeft op
den duur evenwel aan het Hollandsche
de voorkeur.
De dagverdeeling is aldus: Opstaan 7
uur, half 8. Op zijn tócht naar de bad
kamer zet vader 't koffiewater op de gas
kachel in de keuken en gaat zich scheren.
Kookt 't water, dan vult hij de kan en pro
duceert een koffietje, waar wij, Hollan
ders, nog altijd niet aan verslaafd zijn.
Voor een „Hollandsch" kopje is er even
wel geen tijd. Dan verzorgt hij de groote
kachel, die in den kelder staat en het ge-
heele huls verwarmt.
In de keuken, waar gewoonlijk een
hoekje is afgeschoten als „ontbijtkamer",
staat 't tafeltje met geëmailleerd boven
blad of met wit tafelzeil bedekt. Daarop
staan de bordjes alvast klaar. Is moeder
laat, dan snijdt vader een stuk cake, of
hij roostert even een 6needje brood, bakt
misschien een bacon and egg (spiegelei
met spek), drinkt zijn koffie. Daarna
komt moeder's entróe in de keuken.
't Korte haar zit keurig, de „bathrobe"
(badjurk) is kleurig en frisch. Uit de pak
jes strooit moeder wat „oold-cereal" voor
de kinderen. Dat zijn de ontbijtproducten,
die men ook in Holland ziet, (ze hebben
Engelsche namen en havermout hoort er
ook onder), die met melk en vruchten ge
nuttigd worden. Licht en voedzaam zijn
ze, de kinderen zijn er dol op. Vruchten
ontbreken op geen enkele ontbijttafel.
Bijna overal komen de kinderen onge-
wasschen aan het ontbijt! Vlak voor ze
naar school gaan als ze al gekleed zijn,
wascht moeder hun gezicht en handen.
Zijn de kinderen weg, dan is er een kopje
koffie en een vrucht voor moeder, een
stukje toast (geroosterd brood) en 't ont
bijt is afgeloopen. Licht voedsel, vooral
voor 't ontbijt, wordt hier steeds gepre
dikt en de kinderen groeien er mee op,
ze kunnen ons Hollandsch ontbijt niet
verdragen. De voortdurende aanwezig
heid van warm water vergemakkelijkt na
tuurlijk ook het huishoudelijk werk. Moe
der wascht vlug de bordjes in kokend wa
ter en zet ze in het droogbak je, gaat zich
kleeden en daarna aan de rest van haar
werk.
In de slaapkamers worden de bedden
„geopend", d.w.z. dekens en lakens wor
den zoover mogelijk over het voeteneind
teruggeslagen, maar blijven daar inge
stopt. De hoeken van de lakens en de
kens worden op een bizondere wijze ge
legd, zoodat loswoelen onmogelijk is.
Dan begint de race door de kamers met
den stofzuiger. Op de plaatsen waar geen
kleedjes liggen, wordt de vloer schoon
gemaakt met de „mop", dat is een soort
bordenkwast met lange, zware, zwarte
woldraden onder aan den steel. Die „mop"
is plat en gaat gemakkelijk onder piano
en kasten door. Zoo noodig met do olie
mop nagewreven. De keukenvloer krijgt
eens in de week een beurt met de natte
„mop". Deze wordt zeer practisch door
middel van een schroef uitgewrongen,
zoodat de huisvrouw de handen niet in
het water behoeft te 6teken. Kruipen op
de knieën enz. is, doordat alle werktuigen
aan een steel zitten, onnoodig. Stof af
nemen gebeurt niet eiken dag, alleen als
men visite verwacht Ook trap dweilen
enz.
3)
Aan den diepblauwen woestijnhemel,
schitterde het sterrenheir en met schuch
tere lichtbundels scheen de hoogstaande
maan door het palmbosch in'het oosten.
Verwonderd lieten de buitenste schild
wachten aan den karavaanweg voor de
twee witmantels hun dreigend opgeheven
geweren zakken, tóen zich kapitein Osti
bekend maakte. Toen ging het in lichten
draf verder, het Karamanli-kerkhof voor
bij, waar op de Turksche graven geel
Christus-kruid bedwelmend ^riekte en
waar de nachtwind wonderlijk door de
groepen der cypressen zich hooren liet.
Met weerzinwekkend gehuil vlucht een
opgeschrikte troep jakhalzen van een
vergeten lijk weg; snuivend buigen zij
zijwaarts af.
Ben uur later wacht Hassad, aan alle
leden sidderend achter een haag van
eeuwenoude Johannisbroodboomen zijn
heer af; zijn eigen leven was er toch ook
®ede gemoeid! Met een van angst ver
wekken gelaat luisterde de Bedouin naar
de nwuwèiijjka op aan geweerschot afstand
Zijn de kamers klaar, dan worden die
bedden weer „dichtgemaakt". Lakens en
dekens worden strak getrokken en glad
gestreken en toegedekt met een mooie,
gekleurde sprei, waarop extra een paar
Bierkussens worden gelegd. Om tien uur,
hoogstens kwart over tien, zijn de kamera
in orde.
Het keurige dekken met eier-warmers
en teaoosy, met kaas, koek en thee, enz.
kent men in Amerika niet, 't Maakt het
Hollandsche ontbijt gezelliger, maar voor
de huisvrouw omslachtiger.
Twaalf uur. De kinderen stommelen de
trap op of ze loopen met hun rolschaatsen
naai boven. De Amerikaansche moeder
toovert een kleurig slaatje op de onge
dekte keukentaxei. Ben irisch blaadje sla,
een paar schjjijes tomaat, rauwe, fijnge
sneden kooi, een stukje ui, een radijsje,
bedekt met een mengseltje van olie, azijn,
peper, suiker, zout en nog wat, daarbij
een stukje toast, een koekje en een glas
water. Tien minuten later is de lunch af
geloopen en stormen de kinderen naar
schooL Moeder wascht even af, kleedt
zich, leest de krant, rust een beetje, gaat
naar de dub of matinee.
De kinderen leeren al vroeg zichzelf
helpen. Bijna ieder meisje van 11,12 jaar
kan in Amerika wat koken, cake maken,
haar eigen kamer doen. Dat moeder dus
bij ziekte een flinke hulp aan haar heeft,
behoeft geen betoog. Maar.'t is noo
dig. Want een werkster, onverschillig of
het een negerin is of een blanke, kost
4.20 per dag 10.601). Soms komt er
nog tram- of treingeld bij. Zij komt te
gen half negen, begint met ontbijt, werkt
langzaam, neemt een uur voor haar lunch
en houdt van een praatje. Wat niet klaar
komt dien dag, blijft liggen. De meeste
huishoudens moeten dan ook ook niet
veel van zoo'n werkster hebben. Het was-
schen geschiedt met een electrische ma
chine, die elk huishouden bezit.
Een jong huishouden koopt alles op af
betaling (dat doen wij in Nederland niet!).
Meubilair is ontzettend duur in Amerika.
Tenslotte het middagmaal. De Ameri
kaansche huisvrouw is zeer handig in het
kneden van allerlei deegjes, die bij voor
keur alle tegelijk in den oven gaan, zonder
welken alweer geen huishouden het kan
doen. Wel eigenaardig voor ons Hollan-
ders is, dat men er het geheele jaar door
bijvoorbeeld versche groenten, versche
vruchten, enz. heeft. Want dit land is zóó
geweldig uitgestrekt, dat er alle klimaten
worden gevonden, en als de eene staat het
niet meer heeft, dan kweekt een andere
het wel weer, waar het nog zomer is.
Midden in December kan men er dus ver
sche slakropjes krijgen, op snikheete
zomerdagen heerlijke sinaasappelen enz.
Maar van een schaal spinazie klaar
maken met een hard ei enz. moet de
Amerikaansche niets hebben. Dat is haar
te veel werk. Men kookt de spinazie met
steel en al en neemt er op het bord wat
boter bij. Ze eten de groenten trouwens
allemaal half gaar, men vindt dat gezon
der. Groenten zijn er duur en van stoven
hebben ze geen idee.
DE DOM-LEGENDE.
Maria van Ath.
Het steenen koord.
De tegenwoordige Domkerk te Utrecht
is een latere aanbouw en uitbreMtiiig van
het oorspronkelijke bedehuis, tot stand ge
bracht gxkxt Bisschop Hendrik van Vi&n-
liggende legerplaats van het Tibbosopper-
hoofd. Was de doldrieste Giaur (Christen)
reeds onder de vlijmscherpe Saracenen
klingen gevallen of reikte hij nu lokkend
en geruststellend den sprookjesschimme
een handvol geurig hooi?
Doodstil is het rondom geworden. Hoog
boven aan het firmament maakt zich een
blinkende sterrengroep los, zinkend
doofde zij in onmetelijke verte uit. Maar
Hassad, de scherpziende Bedouin be
merkt het niet. Steeds heftiger doet de
angst voor het verschrikkelijke dat gaan
komen zijn bloed in hart en aderen stol
ten. Nu misschien is de kapitein zooals
hij van plan was als een slang, bij de
opening der hut gekropen en trachn
voorzichtig met een stok de plek te vin
den, waar de mat den gevaarlijken paa'
bedekt. Verschrikt wijkt Hassad voor een
gedruisch naast hem terug. Maar het is
niets. Van een der Johannesbroodboomen
viel een overrijpe vrucht op den grond
en even rustig als straks staan de beide
paarden naast den witmantel. Maar daar
klonk het in de Turksche legerplaats als
hulpgeroep? „O Allah", smeekt de Be
douin in innige deemoedige houding, „al
de verzen van den Koran wil ik mij na
den oorlog, door den eersten den besten
Derwisch, uit de houten tafels geduldig
laten voorlezen, driemaal zoo zorgvuldig
iw ik, hoe zwaar het mij ook mag vallen,
rnjj voor het gebed wassohen, als gij, o
almachtige Allah, uw geloovigen zoon
Hassad heden beschermt en bijstaat".
Hassad ademde verlicht op. Misschien
den, die in het jaair 1264 den eersten steen
legdle voor het nieuwe koor der St. Maar
tenskerk, welke gesticht was op of nabij
ae plek, waar tie vonen de Kapel van St.
Thomas stond, aan wélke nog de afgesleten
steen tusschen de rails op het Oud Mun
ster Kerkhof of Domplein herinnert. Nadat
het kerkgebouw tegen liet ennde oer der
tiende eeuw eenigermate voltooid was
geheel afgwenkt werd het nooit beraamde
men plannen voor een er bij passenden
toren, voor welks grondslagen de Deken
van het Domkapittel en de oudste der Ka
nunniken, met het noodig© ceremonieel in
de diepte den eersten steen legden, op den
26sten Jumi 1821, weCke daitium vermeld
staat in de Latiynsohe inscriptie, aange
bracht In den Weetóüjikeri m/uiur en lui
dende:
M ter'C bis X semel I
festo Pauüque Johanmis
Tunis adoptaitiur qua
Trajectuim deoorat/ur.
d. w,. z. In het jaar 1821, op het feest van
Johannis en1 Paulus aan wie ik' den
Rooimisohen kalender de 26e Juni gewijd is
werd de grondslag gelegd voor den toren,
met wetllken Utrecht versierd wordt.
Aan de stichting van dit bouwwerk is
het volgende tragische verhaal verbonden.
Bisschop Frederfik bad besloten bü d^ St.
Maartenskerk ee.. toren te doen bouwen
en liet van alle verschillende kansels tot
alle bouw mees érs een di'tnioodiging richten
om hun plannen1 voor dat werk te maken
en in te leveren.
Dit kwiaim ook ter oore van een zekeren
Thomas, ergens op een dorp in Henegou
wen woonachtig, die van Pater Betrnardus
onderwjjis in het teek enen had1 ontvangen en
daarbij blijk had gegeven van een' bijzon-
deren aanleg. Deze jonkman was verliefd
op zekere Maria Alk, de dochter van een
hoéfsmiid, <Sio meende geien toestemming
tot een verloving te kunnen geven, waar de
vooruitzichten) van een architect in die
dagen ales behalve roodkleurig waren.
Mocht) evenwel het plan voor den toren,
hiétiwelk Thomas onder handen had, dooi
den Bisschop goedgekeurd worden, dan
zou hit toestaan, dat, twee jaren' na het leg
gen van den eersten steen, de jonge bouw
meester zijn uitverkorene naar het altaar
geleidde.
In het jaar 1320 begaf Thomas zich op
rei's naar Utrecht en maakte te Antwerpen
kennis met een bejaard' man, die zich ook
naar de hoof dat adl van het Sticht begaf, en
zijn plan aart Tboonas heit zien, Deze zag
dadelijk, dat zijin werk ver achterstond bij
dat Vanl dien oude. De gedachte, dlafc de uit
voering hlern niet gegund zou worden en
hij zijn geliefde niimimer in de armen" zou
siuitenj, maakte hem schier waanzinnig en
bracht hem tot het vrefeseClijlke besluit den
grijlzen mededinger te dood'en en diens plan
aam die vlammen prijs te geven. De 'innige
wensoh van Thomas werd vervuild), voor
spoedig vorderde het werk. Helaas nog voor
de twee jaar om waren, liawarn hem de te
leurstellende tfllldlni" ter oore, dat zijn ge
liefde in het klooster was gegaan, omdat
een waarzegster beweerd had, dat haar min
naar nooit in hlet huweldjlk zou treden, daar
hjj aieen mocht leven voor zijn heilig werk.
Of het deze hittere teleurstelling of wel g
wetenswroeging over den' moord was, welke
hem ertoe dreef, zooveel is zeker, dat
Thomas ziitch aan drarJkmiislbrutik overgaf.
Op zekeren' avond weid hij door een Do
minicaner Pater beschonken op straat ge
vonden» Den volgenden dag beleed Thomas
in de biechtstoel zqjtn misdaad en zag zich
als 'boete opgelegd het verblijf gedurende
zijn verdere levensjaren in het klooster van
St. Paulus, terwijl de voltooiing van het
werk werd opgedragen aan een zijner leer
lingen, aan wien een' «teen firn dien toren
nog al'tfjld herinnert.
Na verloop van vele jaren meldde zich
een afgeleefde vrouw te Utrecht aan de wa
ling van den bouwmeester» dn wien zij
hoojpte haar Thomas alsnog te zuilen terug
vinden. Zijl had DiJ. éindelijk gelegenheid
gevonden het klooster te ontvluchten om
althans, alvorens te sterven, nog eenmaal
hem te ontmoeten, met wlien zij zoo vurig
gehoopt had door het leven te gaan De
teleurstelling bleek haar te machtig, met
behulp van een dloor werklieden achterge
laten touw maakt© zij in hét nachtelijk uur
een eind© aan haar droevig bestaan Ter
herinnering aan deze tragische geschiedenis
bevtind't zich neg altijd 'in den kloostergang
het, in steen nagebootste touiw, waaraan
De Dajakikezis ctjn voorbeeldige belas
tingbetalers.
Het ware doel der opvoeding la iedereen
te leeren hoe hij van de mensahelijke ge
meenschap lid zijnde, behoort te leven. En
dat kam een kind leeren, zelfs zonder naar
schooi te gaan.
Sir Henry Newbalt.
Toen John D. Rockefeller aleabts één
dollar ln de week betaalde voor het dak
kamertje waar hij sliep, gaf hij toch nog
wekelijks vljf-en-zeventig cent voor de
buitenlandisohe zending en een kwartje
voor de armen.
RookafeLter Jr.
Ik had nooit kunnen vermoeden dat er
een zoo wijde kloof gaapte tusschen de op
vattingen omtrent zindelijkheid bij ae
Duitsohe en bij de Fransche huisvrouw.
Onlangs betrapte ik Madame erop, dat zij
haar ondergoed in onzen groentensohotel
uitwaschte.
Deutsohe Wochenzeitung.
Een dokter te Brlstol heeft bij een
dienstbode, die met griep te bed lag, een
temperatuur van 44.4 gr. geconstateerd.
Den volgenden dag wees de thermometer
nadat de temperatuur eerst weder tot het
normale was gedaald, zelfs 46.5 gr. aan.
De patiënte is thans herstellende.
Daily Express.
Nog steeds kent ons Burgerlijk Wet
boek de rekening-courant niet en miaakt
zelfs strikt genomen deze onmogelijk,
miaar de kerfstok wordt er nog steeds als
een verschijnsel van maatschappelijk be
lang in beschouwd 1
Mr. W. F. Lichtenauer.
De verkiezing van Pius XI bracht het
aantal Italiaansohe Pausen op 200.
Frankrijk komt in de tweede plaats met
slechts 15, en Griekenland volgt dan mét
0. Dan komen Duitschland met 7, Azië
met 6, Afrika en Spanje elk met 8, Dal-
matië met 2 en Palestina, Thracië, Neder
land, Portugal, Kreta en Engeland elk met
1. De laatste niet-Italiaansche Paus was
Adrianus VI, die van Utrecht kwam en ln
1522 korter dan ©en jaar regeerde.
Observer.
De ouder© psychologie beschouwde de
kinderjaren als de periode waarin zich dé
verschillende kiemen van aanleg open
baren, terwijl de modern© psychologie de
jeugdperiode ziet als ©en tijdperk waarin
het kind onbewust voortdurend proeven
neemt, die moeten leiden tot zijn geeste
lijke volwassenheid. Wat de kinderen ln
die periode noodig hebben, Is niet zoozeer
hulp als wel dat de ouders begrijpen, wat
de pogingen van het kind eigenlijk betee
kenen»
Dr. Pearson.
Als de winter komt, als het verdriet, de
denken aan den komenden zomer, de
komende vreugde en voorspoed»
Als het herfst wordt in ons leven, we de
liederen zien vallen en alles duidt op den
tomenden wintertijd, die dor en vreugde
loos is, waarin we moeten kampen met
somberheid en kou, laten we dan pro
beeren over dien tijd heen te zien naar de
lente, waarin weer de knoppen en de
bladen komen, de zon weer gaat schijnen.
Naar de lente, die den zomer brengen
zal!
Dan zullen wfj de komende moeilijk
heden ook beter en moediger onder de
oogen kunnen zien. W© zien nog goen uit
kom?!, alle narigheid moet nog komen, we
vreezen onzen ondergang. Maar laten we
ons voorhouden, dat er nè de droefheid
tóch een oplossing komen zal, dat d© win
tertijd niet duren zal.
Waarom' gelooven we ln de terugkomst
van de lenteP Omdat we wéten, van zoo
veel vorige jaren, dat ze komen zèl.
Kijken we dan naar ons vroeger leven.
Zijn er na droeve tijden ook niet altijd
weer vroolijker, ln leder geval rustiger
tijden aangebroken? D© zomer móet
komen; wij weten het uit eigen er
varing.
We moeten het dreigende donker tege
moet gaan, moedig, durvend, met de
hoop ln het hart op den zomer, die komen
2#Qil
Dr. JOS. DE OOOK.
Lezer te H.
De ouderdom van den geest wordt niet
zoozeer bepaald door het klimmen der
jaren als wel dóór de gedachtesfeer, waar
mede men zich omringt. Men la zoo oud,
als men zich denkt! Daarom is het ver
keerd, te blijven tobben over a1'er lei on
aangename ervaringen, waaraan toch niets
te veranderen valt. Als het één niet ge
lukt, het dan maar met iets anders ge
probeerd Miaar nimmer dan moed laten
zakken. De schouders er onder en aan
den slag!
Verz. br.: Mevr. D. te H.; M. J. te H.
Voor de lezers van ons blad geeft onze
psychologische medewerker Dr. Job. de
Oock, van Merlenstraat 120, 's-Graven-
hage gratis zielkundige adviezen, o.m.
over de wijze waarop zij hun geest kun
nen verfrlsschen en hun wilskracht en
energie kunnen versterken.
De vragen worden geregeld ln dit blad
behandeld. Mochten de beantwoordingen
te uitvoerig worden dan direct schrifte
lijk aan de aanvragers.
hadden twee patrouilles elkaar geroepen,
terwijl zou het mogelijk zijn? de
Giaur nu met ingehouden adem in de
tent sluipt en den paal bij kleine stukjes
uit den zandgrond trekt» O, die vermetel
heid van dezen christen! Daagt zij de
godheid van Allah niet zondig uit? Wilde
kapitein Osti niet den hoofdman der Ara
bieren met de schacht van den lans wak
ker maken en hem hoonend toeroepen:
„Zie toch, sheik Giabel, ik, kapitein Osti,
ben het, die je Hikajah, den wonder-
schimmel
Uit het leerbruine gezicht van den Be
douin verdwijnt opeens alle bloed en zijn
sidderende handen klemmen zich, als om
steun te zoeken, om den naasten boom
stam; Dreigend geraas, wapengekletter,
paardengetrappel, hoort men steeds dui
delijker uit de loofhut van Giabel en een
verblindend wit kluwen jaagt dan in rar
zende vaart naar <jen karavaanweg. Allen
vooruit, de woedende huilende ruiter
schaar een groot aantal ellen achter zich
latend, rent kapitein Osti, doodsbleek op
Hikajah, den glanzenden wonderschim-
mel, voort, wiens ruiter weet, dat het op
leven en dood gaat. Nog bereiken hem de
mes-scherpe speren der Afrikaansche
woestijnzonen niet, maar hij hoort achter
zich het suizen der met staal bepunte
bamboestokken. Kapitein Osti's witte bur-
noes bedriegt nu niet meer en is al lang
van hoofd en schouders gegleden. Als een
zwarte figuurschijf op zilveren achter
grond, wordt de waaghals nu een gemak
kelijk zichtbaar doelwit voor «enige do
Sohilderijen intereaseeren het publiek,
dat geen geld bezit ocm er ©enige te koo-
pen of zijn muren al vol heeft alleen wan
neer zij het (on)geluk hebben van om de
een of andere reden actueel te worden.
Zoo dankte de schilder Sir. Willlam Orpen
zijn populariteit uitsluitend aan den mooi
en Parljsohen kok, wiens beeltenis den
Londenaar zoo verrukte, dat een der def
tigste hotels hem engageerde. Het duurde
niet lang, Het eiken morgen bereiden van
Engelsen© ontbijten, maakten den verfijn
den Fransohman zeeziek en bij vertrek
na korten tijd met walging in maag en
hart. Zijn schilderij ia inmiddels vergeten.
NJLOrt
De bankier als redder.
Gisteren waa het d© tijd der helden,
thans ia het de tijd der bankiers.
La Dépecha
zijnen arendsoogen, waarin bloeddorst en
wraak; schitteren.
Luid hinnekend hebben zich in Has
sad's schuilplaats de twee paarden losge
rukt en jagen met loshangende teugéls
den wilden troep na.
Fluitend zwiepen achter Osti de dunne
rfjzwoepen der Saracenen op hun volbloed
paarden neer. De ruiters klappen aan
vurend met de tong, ieder echter op een
andere manier.
Wordt de afstand tusschen Hikajah en de
vervolgers niet kleiner? Zóu de roep van
den wondérschimmel bedrog zijn? Maar
neen, Osti voelt hoe gelijkmatig rustig
z(jn renpaard in gestrekten galop voort
jaagt Maar het uier Is nog lang niet op
het hoogtepunt van zijn snelheid. Reeds
maken de scherpe sporen bloedige tee-
kens lai zijn flanken; liefkozend strijkt
Osti's sidderende hand over de als zijde
zoo zachte manen; machtiger worden de
sprongen van het edele dier, immer drei
gender jaagt de wilde troep naderbij.
Een bliksemende yatagan werpt den
schimmelberijder den kapl van het hoofd,
driekante speren schitteren in het ster-
renlioht, en menige gespierde vuist houdt
zich voor den genadestoot gereed. Men
hoort nu alleen nog het kuchen der man
nen, het steunen der paarden, zachter en
zachter worden de hoefslagen in het woes-
j tijnzand.
De ter dood gewijde soldaat des ko-
nings heeft zijn revolver losgemaakt
„Giaur," klinkt opeens een stem als
van metaal het is Giahal, de Sheik van
den tretsahen Tibbosstam. „Giaur, sla
Hikajah op het linker oor en geef hem
tegelijk de sporen in de rechter flank,
hóórt ge, Giaur!"
Een zeldzaam wild geluid ontwrong
zioh uit de dampende neusgaten van den
wonderschimmel, dan vliegt hij, als een
kogel uit een geweer, in den duisteren
nacht..,, na weinige oogenblik sterft
een onmachtig woedend gehuil achter den
vluchteling weg.
Dan stort zich een vloed van verwijten
uit over Giabal den Bedouinensheik, den
heer van het edele renpaard.
„Stompzinnige hondenzonen! Bü Allah,
gelooft ge, dat ik, Giabal het verdragen
zou hebben, wanneer het nu bü alle
stammen der Arabieren zou heeten, dat
de fabelachtige snelheid van mün Hika
jah maar leugen en bedrog geweest was?l
Armzalige jakhalsstaarten, denkt ge bü
Allah en zün negen en negentig namen,
denkt ge dat ik het zou hebben geduld,
dat ook maar één paardenhoef mün Hika
jah had ingehaald?"
Zoo sprak de sheik en sloeg toen gela
ten den weg naar zün loofhut in.
Ginds bij de Italianen meldde in des
veldheers tent, kapitein Osti, met het
voorhoofd nog druipend van angstzweet,
zün komst met Hikajah, den wonder-
8ohirameL
GUNDE.
B.
