nieuwsblad voor den helder, koegras,
texel, weeringen en anna paulowna
S. A. KANNEWASSER ZN.
cacosroz&n
d&bbelm^nn
Eerste Blad.
BUITENLAND.
DE HAND DER TRAGEDIE
W ZEr&P
MET MET AMKE-R
ENGELAND..
FEUILLETON
29)
KINDERJURKEN
KRUIPPAKJES
PYAMA's OVERHEMDEN
JONGEMEISJESKLEEDING
BESTRIJDING DER WERKE
LOOSHEID.
De voorstellen van Thomas
aangenomen.
UIT HET ENGELSCHE LAGERHUIS.
Verscheidene vragen.
VRAAGT SPOOR/ MOSTERD
FRANKRIJK.
DE FRANSCHE SCHULDREGELING.
Frankrijk heeft den oorlog ge
wonnen etn moet nu betalen.
Amerika is onverbiddlellijk; het
wil geld zien. Stormachtige
Kamerzitting*
Ik ben het slachtoffer.
A^ambe
Een motie tot uitstel der ratifi
catie der overeenkomsten verwor
pen.
NEEM ZOO'N HEER
LIJK STUK ZEEP
MEDE ALS U OP
REIS GAAT
(Wordt vervolgd.)
wmm
heldersche courant
nsHofwarayKdenpbij,vc>oruit»>etalin«: Heldersche Courant
binnenland f 2.- Ned 0° en W w Breezand etn Wieringen 1.65;
overige landen f320 Zondi.1 P' ze,epost 2 I0> id. p. mail en
Modeblad resp/o.95%^^/"^ f as°' f if.70, f
Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur-Uitgever: C. DE BOER Jr„ DEN HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en 412
Postgirorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. p. regel (galjard). Iagez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbel tarief. Kleine advert. (gevraagd, te koop, te huur)v. 1 t/m 3
regels 40 ct.. elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres: Bureau
v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct
Licht op
voor Auto'q en Fietsen:
Donderdag 18 Juli 9.41 uur
Vrijdag -19 9.40
DE ENGELSCH-RUSSISCHE
BETREKKINGEN.
Vanmiddag heeft de Noorsche gezant
aan den commissaris voor buitenlandsohe
zaken, Karachan, de Engelsche uitnoodi-
ging om een onderhandelaar van de sov-
jetregeering naar Londen te zenden, over
handigd. Van diplomatieke zijde wordt
medegedeeld, dat het nog niet vaststaat,
of de sovjet-regeering deze uitnoodiging
zal aannemen.
DE KONING.
De geneeskundige medewerker van de
Times deelt mede dat, na de operatie van
den Koning, de holte van het abces thans
geheel open ligt, daar er een opening in
de borstholte is gemaakt met een even
groote oppervlakte als die van het abces.
De temperatuur en de pols van den pa
tiënt zijn normaal gebleven en hü heeft
zich van de operatie uitstekend hersteld.
Het zal natuurlijk geruimen tijd duren,
voor de holte van het abces geheel is en
in dien tijd moet de koning zorgvuldig
verpleegd en behandeld worden. Maar de
vooruitzichten zijn goed. Het kwaad is ge
breideld en de patiënt bezit de noodige
kracht om beter te worden.
Op het paleis van Buckingham werd
medegedeeld, dat de verbetering in 's Ko-
nings toestand bevredigend blijft.
De wond van de operatie ziet er zuiver
uit en het is niet noodig een buisje voor
den afvoer van pus aan te brengen.
DE BESPREKINGEN TUSSCHEN
MACDONALD EN DAWES,
Naar de Engelsche draadlooze dienst
meldt, worden op het oogenblik infor-
meele en voorloopige besprekingen ge
houden tusschen MacDonald en Dawes
over de procedure en andere zaken betref
fende de ontwapening ter zee. Voor zoo
ver productieve resultaten bereikt zijn,
zullen deze aan de andere belanghebben
de mogendheden worden medegedeeld.
DE ONTRUIMING VAN HET
RIJNLAND.
VeiBchillende leden van het Ehgelsche
Lagerhuis hebben vragen gesteld, die het
departement van oorlog raakten en door
Shinwell, den financieelen secretaris van
dat departement, beantwoord werden. Hij
zeide o.m. dat er nog geen financieele
maatregelen voor den terugkeer der troe
pen uit het Rijnland waren vastgesteld,
tmaar wel waren ze door de regeering
reeds overwogen om van kracht te wor-
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
„Er was een meisje, van beschaafden
stand en opvoeding en knap.
Ziji was een wees en reeds vroeg in haar
leven zag zij zich gedwongen, haar eigen
brood te verdienen.
Zoo werd) zij journaliste.
Het was een zonderling lever, voor
baar, doch een tijdlang was zij gelukkig.
Zij'zelve had orlgineele denkbeelden, en
werd1 toegelaten tot een schitterende
kleine coterie van artisten en letterkun
digen, mannen en vrouwen, wier denk
beelden meer dan geavanceerd waren en
die er hun roem in stelden, geheel' te
leven naar hetgeen zij beleden.
Zijzelve vormde opinies.
Zij kantte zich tegen de huwelijkswet
ten. In het eerst was zij daarin zeer sterk
en bitter. De meerderheid der mannen
haatte zij om hun wreedheid jegens haar
sexe. De gedachte aan het huwelijk was
haar een afschuw. Zij beschouwde alle
ceremoniën, die er verband mede hielden,
els een poppenspel.
Zij had geen godsdienst in den eigen
lijken zin van het woord. Zij was moedig
en vol zelfvertrouwen. Dit alles was voor
zjji geleerd had, wat liefde was.
De man kwam te zijner tijd, natuurlijk.
Hjj was jong, vurig en enthousiast Pas
TOBRALCO
Is het meest geschikte en sollede
Katoenen weefsel voor
Gegarandeerd Wasch-, Zon- en lichteoht,
Verkrijgbaar In een groote keuze
dessins en effen kleuren.
Beantwoordend aan eiken smaak.
Let op den naam TOBRALCO op den zelfkant
den als tot den terugkeer der troepen be
sloten was.
De Rheinische Ztg., het te Keulen ver
schijnend socialistische orgaan, dat vaak
over goede inlichtingen beschikt, schrijft
dat dezer dagen de bevelhebbers der ge
allieerde bezettingstroepen te Mainz een
bijeenkomst zullen houden, waaraan ook
vertegenwoordigers van de Fransche re*
geering zullen deelnemen.
De militaire vertegenwoordigers zullen
daar een ontruimings-oompromis oppe
ren, 't welk hierop neerkomt: le. ontrui
ming van de tweede zone (het brugge-
hoofd van Koblentz) op 1 Sept. a.s.; 2e.
bezethouding van de derde zone (het
bruggehoofd van Mainz) tot 1930. Het
bureau van den hoogen commissaris voor
het Rijnland zou dan van Koblenz naar
Mainz worden verplaatst, 50,000 man
Fransche troepen zouden naar Frankrijk
terugkeeren en slechts 15.000 in het Rijn
land blijven.
Minister Thomas heeft Dinsdagavond
in het Lagerhuis zijn eerste plannen tot
bestrijding der werkloosheid ontvouwd
HÜj zeide, dat hij een commissie gevormd
had uit alle betrokken kringen, die de
ontworpen plannen stuk voor stuk zou
goedkeuren of verwerpen. Om de goed
gekeurde plannen in werking te doen tre
den vroeg hij een krediet van ten hoogste
25 miljoen, met dien verstande, dat de
staat de renten van dit bedrag voor een
periode van niet langer dan 15 jaar zou
garandeeren. Het eerste zou de electrifi-
catie van spoorwegen en lichtinstallaties
en verbeteringen van wegen en havens
aan de orde komen. Aangezien de minis
ter niet alles tegelijk kon doen, wilde hij
nog niet komen met de verhooging van
den schoolplichtigen leeftijd, en de ver
hoogde pensioenen voor weduwen en
weezen.
Zijn eerste wensch was, dat de ge
schoolde werkloozen niet door hun lang
tijdperk van buiten werk zijn, ook de
liefde en bekwaamheid voor hun vak zou
den verliezen en biji de voorstellen tot
electrificatie kwamen zoo goed als alle
beroepen te pas.
Ohurchill zeide, dat hij! niets nieuws ge
boord had in deze voorstellen, die, als ze
door een conservatief kabinet waren in
gediend, het hoongelach der arbeiders
partij zouden hebben opgewekt. De mi
nister trachtte met een soeplepel de
Theems uit te scheppen en het,zou hem
spoedig blijken, dat zijn voorstellen waar
deloos waren. Bovendien was de minister
van financiën niet aanwezig om inlichtin
gen over dat crediet te geven en Ohur
chill stelde, terwijl het Huis steeds ru
moeriger werd, een motie voor om te
wachten met de goedkeuring tot Snowden
er ook het zijne van gezegd zou hebben.
Ook Lloyd George toonde zich zeer
teleurgesteld en had verwacht, dat de mi
nister met ingrijpender en kernachtiger
voorstellen zou zijn gekomen. Bovendien
vond bij het bedenkelijk, dat die oom
missie over de toewijzing der gelden of
oredieten zou oordeelen en het Huis dan
pas daarin gekend zou worden als met
een of ander plan reecla proeven gedaan
waren.
Ook onder deze rede ham1 het rumoer
in het Huis toe en, de arbeiderspartij was
zoo verbitterd over het voorstellen van
Ohurchill's motie, dat, toen deze bij1 de
verschijning van den onderstaatssecreta
ris van financiën in het Huis, haar wilde
intrekken, zij die niet dulden en op be
handeling aandrong. Ohurchill trok niet
temin formeel zijn motie in, die hierop
geacht werd' zonder stemming verworpen
te zijn geworden.
Het Lagerhuis heeft de voorstellen van
Thomas om financieele hulp of garanties
tot een maximum-bedrag van 25 mil-
lioen vodr werkverschaffing te verleenen,
bij acclamatie aangenomen.
In het Lagerhuis heeft Allexander, de
minister van marine, gezegd, dat de re
geering den bouw van de toegestane on
van de universiteit gekomen, aarzelde hij
in de keuze van een werkkring. Hij had
slechts weinig kapitaal.
Het meisje was geheel en al vrij zij
was haar eigen meesteres in den vollen
zin van bet woord. Er kon geen dwang
gelegd worden op haar handelingen, zij
had geen conventionalitedten in acht te
nemen, niemand konzelfs de minste
autoriteit over haar dóen gelden.
De jonge man stelde voor te trouwen.
Het meisje aarzelde langen tijd. Oude
denkbeelden sterven niet gemakkelijk en
zij zag duidelijk in ofschoon niet dui
delijk genoeg dat zij zou moeten lijden,
als zij ze opofferde aan de nieuwe ideeën
van haar.
Toch maakte zij zich diets dat zij', in
dien zij ontrouw werd aan de stellingen,
die zdji zoo openlijk gehuldigd bad, alle
aohting voor zichzelf zou moeten ver
liezen.
De oogen van de kleine groep harer
vrienden waren op haar gevestigd. Het
was een glorieuse gelegenheid. Zij had
slechts voor te gaan en vele anderen
zouden volgen.
Zij1 voelde zich alzoo in zekeren zin de
apostel van die nieuwe leerstellingen, in
welker zuiverheid zij het volmaaktste ge
loof had.
Zij deelde den man haar beslissing
mede om hem recht te laten wedervaren;
hij bestreed haar besluit met groote hef
tigheid.
Zij scheidden, maar het was slechts
voor korten tijd. In zulk een worsteling
moet de overwinning wel aan de vrouw
Wijven. u
Ditmaal was het geen uitzondering op
den gemeenen regeL De vrouw trlum-
feerde.
Hun verdere geschiedenis is droevig
om te vertellen.
De man en de vrouw waren geheel en
al ongeschikt voor elkander. De man was
enthousiast, bijna fanatiek, de vrouw was
koel en berekenend en zakelijk.
De man besloot plotseling In de kerk
te gaan. De vrouw was zoo iets tusschen
een pantheïste en een atheïste met een
groote minachting voor alle gelooven.
Het onvermijdelijke gebeurde. Zij' volg
de de logische consequentie van haar be
ginselen, en verliet den man voor een
ander."
Ik veronderstel, dat mijn gelaat een
zekeren afkeer uitdrukte. Hoe kon ik het
helpen? Mijn blik bleef op den haren1 ge
vestigd, maar weifelend. Zij wendde zich
tot mij' met een zweem van heftigheid op
haar bleek gelaat.
„O, je bent een snel rechter!" riep zij'
uit. „De jongeren zijn altijd zoo wreed.
De jongeren kennen nimmer genade!"
Ik was ontdaan van de smart, diie zich
van haar scheen te hebben meester ge
maakt. Het gevoel van afkeer, dat inder
daad tooh niet zoo sterk geweest was,
maar waarvan zij niettemin de afspiege
ling scheen bemerkt te hebben op mijn
gelaat, scheen haar gekwetst te hebben
als een dolk.
Ik kwaim naar haar toe en liet mij naast
haar op de knieën vallen. Ik schaamde
mij over mijzelf.
„Vergeef mijl" pleitte ik zacht ,Jk ben
dam en onwetend. Ik geloof, dat die
vrouw gedaan heeft, wat haar recht
scheen. Ik mocht niet oordeelen".
derzeebooten niet zou beletten, omdat er
nog geen internationale overeenstemming
nopens afschaffing van dit wapen ge
troffen was. De regeering bleef intusschen
bij haar meening, dat het tot die afschaf
fing komen moest en zij zou bij iedere
passende gelegenheid van die gezindheid
blijk- blijven geven. In 1921 op de confe
rentie te Washington had Engeland reeds
op dit standpunt gestaan, maar het had
de andere mogendheden niet kunnen over
tuigen, zoodat het nu natuurlijk dwaasheid
zou zijn om eenzijdig tot vermindering der
onderzeesche strijdkrachten over te gaan.
Henderson deelde ten slotte nog mee,
dat over het bezoek van MacDonald aan
Washington diplomatieke besprekingen
ingeleid waren betreffende den geschikt-
sten tijd van het bezoek en de onderwer
pen die ter sprake zouden worden ge
bracht.
Minister Alexander heeft nog medege
deeld, dat de premier van plan is om voor
het zomerrecès nog een verklaring af te
leggen over het geheele ontwapenings-
vraagstuk.
Men seint uit Parijs aan de N, R. Orti
dd. Dinsdag:
In een stormachtige Kamerzitting zijn
heden de algemeene beraadslagingen over,
de sohuldovereenkomsten begonnen. De
xeden waren in grooten getale opgekomen
en er was onweer in de lucht. Deze agita
tie was echter meer voorwendsel dan
echt. De verschillende partijen hebben al
len tijd gehad om op dit punt stelling te
nemen.
Alles duidde er op, dat de regeering
haar zin zou krijgen. Hoe groot haar
meerderheid zou zijn, kon echter niet be
rekend worden. Dit hing af van de in
drukken van de laatste oogenblikken en
van emotioneele bewegingen in de Kamer.
Vanochtend eindigde Poincaré zijn betoog
tot aanbeveling van de bekrachtiging der
overeenkomsten als eenige mogelijkheid
om erger te voorkomen.
Tot zekere hoogte moest hij tegen zich
zelf in spreken. Lange jaren bepleitte hij
betaling van de schulden tusschen de ge
allieerden op bepaalde voorwaarden. Naar
men weet, voorziet het plan-Young daar
in tot zekere hoogte. Alle vergeefsch®
aandrang, door Parijs tot nu toe bij Wash
ington aangewend, bewees de onmogelijk
heid om gunstiger voorwaarden los te
krijgen. In arren moede moet Frankrijk
zich naar den wil van den grooten geld
schieter schikken. Degenen, die Poincaré
in dit opzicht op inconsequentie denken
te betrappen, hebben gemakkelijk spél.
Hijzelf steekt zijn tot nu toe gekoesterde
meening niet onder stoelen of banken.
Deze meeningen dragen een bij uitstek
principieel karakter. De drang tot verwe
zenlijking is afgestuit op tactische inzich
ten wegens de onverzoenlijkheid van de
Ver. Staten. Twee tegengestelde geestes
houdingen botsen hier op elkander. Het
Zij boog het hoofd! Ik nam zachtjes
haar hand dn de mijne.
„U was die vrouw," fluisterde ik.
Zij zag mij' aan en half opstaande van
haar stoel, duwde zij mij van zich af.
„Ik was die vrouw," murmelde zij. „Je
vader was die man. Jijjij," riep zij
heftig, ,ybent mijn kind.en het zijhei"
HOOFDSTUK XX.
Ik sprong op en deed een schrede ach
teruit. Voor een oogenblik was het mij,
of de wereld op mij zou neerstorten. Ik
beefde over al mijn leden- Ik snakte
naar adem.
Zij zat mij aan te staren. Toen ik weer
sprak, scheen mijn eigen stem xniji van
grooten afstand te komen. Ik herkende ze
niet.
„Ik ben het slachtoffer dus, het onge
lukkige slachtoffer van uw rampzalige
theorieën!" riep ik uit.
Wat hebben die woorden mij later
wreed geschenen! Doch ik was ten
slotte een dotminee's dochter, en dat deed
zich gelden.
„U had toen ik kwam terstond moeten
trouwen," zeide ik.
„Het was te laat," antwoordde zij. „Hij
had zioh voor altijd van mij gescheiden
door een beroep te kiezen, dat ik ver
achtte. Hij was tot de kerk gegaan."
Een verschrikkelijke gedachte maakte
zich van mij' meester.
„De andere man," fluisterde ik, met
loeiende wangen, want zij was mijn moe-
ierv
Oe pgi-» eri- de_je.LA»C
virdwLjnan dadelyK^eri
-Spoedig b©0irO cie gen*
*.iog mat den zuiveren,
dan en v^r&aekr-it-encLan
AKKer'a
l"OooöEerbctl.senrv
.Geen goud zoo goed
(Adv. inBlokschrift)
einde is, dat de Amerikaansche geestes
houding het winti Voor vele Franschen is
dit blok moeilijk te verduwen. Bij monde
van Dubois en Franklin Bouillon stribbel
den zil vandaag tegen.
De Kamer, haar vertrouwen ln de re-
geering uitsprekend, verwierp met 804
tegen 239 stemmen een motie (Dubois) tot
uitstel van de ratificatie van de schulden
overeenkomsten. Ook een motie-Blum
werd verworpen voor verdaging der be
raadslagingen en te trachten een andere
regeling met Amerika en Elngeland te
treffen.
II)
0P GQED& ZEEP STAAT:
Zij' wees door het venster naar het
smalle pad, dat zich door het bosch kron
kelde.
„Hij is dood," mompelde zij'. „Hij vond
den dood.daar!"
Op dit oogenblik was mijn gevoel van
afsanuw bijna verdoofd. Ik kon bijma
kalm spreken. Het einde was daar.
„Mijn vader doodde hem," zeiidle ik bijna
rustig.
ZIJ wendde zich van imlj af en keek naar
het vloerkleed.
„Doe geen verdere vragen, kind," zeide
zy treurig. „Je weet genoeg. Er zijn din
gen waarvan het veel beter voor je zou
zijn, die niet te weten."
„Het dis waar," riep ik op bitteren toon.
„Ik heb genoeg gehoord voor een middag
- genoeg om me voor altijd rampzalig te
maken."
Zy bedekte het gelaat met de handen.
Het was alsof een inwendige pyn haar
trekken verwrongen had. zy leed ver
schrikkelijk.
Maar op dat oogenblik dlaoht ik niet aan
medeiyden. Ik was onverbtddeiyk.
„Je hebt dingen gehoord, die pyhUjk
voor jou geweest zijn om te vernemen
en zeer pijniyk voor imdj om te bekennen,
zeide rij langzaam en zacht.
„U was kortzichtig," zeide ik ruw.
Opnieuw boog zij het hoofd eni leed!
Doch wat gaf ik er om?
Ik ben nooit een heldin geweest en ik
het nooit aanspraak gemaakt op groote
zachtheid van karakter of onzeETzuohtig-
held. Myn hart was voor haar gesloten.
Het leed van mijzelf scheen al het overige
te overtreffen.
