VIERDE EN LAATSTE BLAD
STADSNIEUWS.
VAN ZATERDAG 5 OCTOBER 1929
Onze vroegere stadgenoot, de heer
O. C. Baas, slaagde te Amsterdam voor
de gezamenlijke tentamina in de natuur
wetenschappelijke vakken van het eerste
gedeelte cand.-ex. in de geneeskunde.
DE WINTERTIJD.
We herinneren onze lezers er nog aan,
dat de klok. hedenavond of morgenoch
tend een uur terug gezet moet worden.
Om elf uur dus op tien uur.
DE WINTERDIENSTREGELING.
In dit nummer hebben we ingesloten de
winterdienstregeling 1920—1980. Zooals
men weet gaat de winterdienst van de
Spoorwegen morgen in. Men berge het
kaartje goed op, zoodat men het kan raad
plegen als men het noodig heeft.
AANKOMST INDISCHE MAIL.
Het mallsohlp Slamat, van den Rotter-
damachen Lloyd, werd Donderdagmiddag
4 uur te Marseille verwacht. De Rotter
dam Lloyd Rapide vertrok Donderdag
avond 9 uur van Marseille. Aankomst gis
teravond in Den Haag H.S.M. 7.42.
JAOOBA METZELAAR. t
Vrijdagmiddag is zij op het kerkhof te
Huisduinen begraven, juffrouw Metze-
laar, die eenmaal, nog niet zoo heel veel
jaren geleden, met haar zonnig humeur,
haar onuitputtelijke opgeruimdheid, in de
Bewaarschool op de vischmarkt den scep
ter zwaaide. De onverbiddelijke dood heeft
haar weggemaaid, en zo omild en liefde
vol was de Dood, dat hij haar voor een
lang en smartelijk ziekbed heeft bewaard:
plotseling is zij opgeroepen, zoo plotse
ling, dat, wie haar nog den vorigen dag
gezien hadden, thans getroffen stonden
bij het vernemen van haar doodstijding.
Juffrouw Metzelaarlwat al lieve,
lieve herinneringen wekt die naam bij
duizenden, duizenden Helderschen. Man
nen en vrouwen, thans over de geheele
wereld' verspreid, in de Indische rimboe
zoowel als zwalkende op de wereldzeeën,
duizenden, wier wieg hier aan dit noor
delijke puntje van Europa stond, hebben
onder haar leiding de eerste, wankele
schreden gezet op het pad van het leven:
Hoeveel oogjes hebben haar niet tegen
gelachen, hoeveel mondjes hebben haar
ha de taal der onschuld verteld van de
groote gebeurtenissen uit het kinder
leventje, de poes die jongen had, de
ooievaar, die een broertje of zusje had ge
bracht. Hoe veel, hoe oneindig veel vers
jes zijn daar in het schooltje op de Visch
markt niet omhooggerezen, begeleid door
het glasheldere, zuivere orgaan van de
directrice zelve I
En nü is juffrouw Metzelaar dood! Ach,
wie van het thans levende geslacht zal
haar vergeten? Wie het voorrecht had
den haar bezig te zien in haar werk, ge
tuige te zijn van haar blijmoedig optimis
me een voor de kinderopvoeding abso
luut noodwendige factor: wee den opvo'e-
der, die zich niet vermag aan te passen
aan de kinderlijke stemming, de kinder
lijke mentaliteit! zijn werk is vruchteloos
en vergeefsch besefte van hoe ontzag
lijk grooten invloed haar oogenschijnlijk
zoo nederige en bescheiden taak was. De
velen, die thans over de wereld ver
spreid zijn en eenmaal hun eerste aarze
lende pasjes deden over den drempel van
het Vischmarktschooltje, zij zullen kun
nen getuigen in hoever zich hun karakter
gevormd heeft naar het eerste door juf
frouw Metzelaar gekneed'e model. En de
grondvorm van eenig werk is voor de
verdere ontwikkeling meestal doorslag
gevend.
Toen juffrouw Metzelaar op Maandag
8 April 1916 haar veertigjarig jubileum
als directrice van de bewaarschool Visch
markt vierde, was daar groote belang
stelling en groote vreugde. De „Helder-
Bche Courant" schreef ervan:
„Licht was het en zonnig in deze be
waarschool-vestibule, al drong ook de len
tezon niet door: waren niet al deze kin
derhoofdjes en -hartjes blinkend! van een
blijheid, die ze met zich hadden gedra
gen, heel den lieven morgen lang? Waren
niet al die gespannen gezichtjes, al die
klare oogjes, al die kleine gedachtetjes
geconcentreerd op het punt, het éénige,
waaraan het voor het oogenblik de moeite
waard was te denken? Liefde en aanhan
kelijkheid en zonneschijn en licht en blij
heid en levensvreugde, dat stond daar, in
een paar honderd menschplantjes, bijeen
gepakt. Wat al witte kleedjes! Wat al ex
tra-gekrulde haren, wat al geheven hand
jes met bloemen er in! Wat al blozende
jongensgezichten, ernstig en vol waar
digheid, met opgestreken kuif en Zondag-
sche pak!"
En toen de jubilaresse, temidden varf
haar kinderen en haar bloemen, was aan
gekomen, was het mejuffrouw T. de Boer
(de tegenwoordige mevrouw Jager), die
haar roemde als een „directrice bij uit
nemendheid, die wt1 allen vereeren en
liefhebben". En de heer Verhey (thans
ook reeds overleden) zeide het zoo te
recht: „Uw lof behoeft niet te worden ver
kondigd door mij, want dat is reeds door
anderen geschied Tot over den oceaan
is uw roem doorgedrongen: of weet ge
niet", zoo vroeg spr. haar, „van dien
schepeling, die een liedje zong, toen
dat's van de bewaarschool van juffrouw
Metzelaar .En 't mooiste was, dat de an
der ook een oud-leerling was, Deze man
nen, thans zelf vader, sturen hun kinde-
ïen weer naar diezelfde school, waar ook
zij zooveel prettige dagen doorbrachten,
vol vertrouwen op mejuffrouw Metzelaar,
wetend, dat, wat daar spelend geleerd
wordt, de grondslag is voor hun later
leven
Vijf jaar later, namelijk op 6 April
1921 werd mejuffrouw Metzelaar nog
maals gefêteerd, zulks ter gelegenheid
van haar 45-jarig ambtsjubileum. Maar
korten tijd daarna ging zij van de wel
verdiende rust genieten. Het was onze
plaatsgenoot en haar oud-leerling, de
heer Levy Grunwald, die haar in een
feuilleton, onder den titel „Moed, beleid
en trouw" in de Held. Crt. van 16 Sep
tember 1922 herdacht En 30 Septem
ber van dat jaar schreven wij: „Als dit
blad versêhijnt, behoort het afscheid van
mejuffrouw Metzelaar alweer tot het ver
leden: het schooltje-van-juffrouw-Metze-
laar is niet langer het schooltje-van-juf-
frouw-Metzelaar". Het was bij die ge
legenheid, dat de heer L. Grunwald, die
haar 46-jarige werkzaamheid aan de
school, wij zeiden het, in een feuilleton
had herdacht, haar toesprak. Daarbij zei-
de hij: „Ik, die geweest ben op de lagere,
de m.u.i.o. en de H.B.S., heb aan deze
sohool van juffrouw Metzelaar de dier
baarste herinneringen uit mijn leven.
Hier op deze school was geen standsver
schil, wi) waren alleen éen: onschuldig,
schuldeloos kind. Helaas! in de maat
schappij zijn wij verdeeld in rangen en
standen, in gelooven en overtuigingen.
Mogen de kindertjes, die hier thans in de
rij staan, en die zoo eendrachtig zingen
en spelen, later deel uitmaken van de
groote broederschap der menschen!" Met
dien wensch eindigde spreker.
En met bloemen en cadeaux, hartelijke
toespraken en versjes, eindigde dos ande
ren daags dit afscheid van de school.
Namens vele ouders van leerlingen
spreekt mevrouw Triest een kort, harte
lijk afscheidswoord. Daarna komt pastoor
Jans, voorganger van de Oud-katholieke
gemeente als vriend en naaste buur. Als
hem door een ander gevraagd werd: hoe I graf, aldus de spreker, moet ik consta-
komt ge daaraan? Wel, antwoordde hij, teeren: het was een bizonder mensch, die
Zeven jaren slechts heeft juffrouw Met
zelaar van haar rust mogen genieten.
Zeven jaren, tegenover 46 jaren van
gestagen arbeid een korte rustpoos. En
zeker hadden de kindertjes, die toen bij
dat afscheid tegenwoordig waren en die
thans alweer groote kinderen zijn gewor
den, haar een langer rust gegund. Maar
de onverbiddelijke dood heeft gesproken
en naast de weemoed van het heengaan
past berusting in het onvermijdelijke. En
wij zijn ervan overtuigd, dat overal in de
wereld, waar Helderschen wonen, de over
ledene zal worden herdacht in piëteit en
waardeering voor het mooie werk, dat zij
aan vele geslachten deed.
Op het kerkhof.
Velen, hadden don tocht naar den doo-
denakker aanvaard om de laatste eer te
bewijzen aan deze zoo plotseling gestor
ven vrouw, die nog slechts weinige dagen
tevoren gezond en opgeruimd was ge
weest.
Het eerst nam de broeder van de over
ledene het woord om een laatsten groet
te brengen aan de gestorven zuster. Diep
onder den indruk wees de heer Metzelaar
op het plotselinge van het sterfgeval,
welks portée aanvankelijk nog niet tot de
familieleden doordrong. Maar het onbe
grijpelijke is waar; wij staan hier voor de
feiten en hebben het te aanvaarden, en
slechts de wetenschap, dat, wat God doet,
welgedaan is, kan ons troosten.
Tweede spreekster was mevrouw Jager,
die er speciaal voor uit den Haag was
overgekomen, ondanks een medisch ver
bod, maar die haar veeljarige vriendin
en directrice gedurende een tiental jaren
niet zonder een laatsten groet wilde laten
heengaan. „Lieve juffrouw Metzelaar",
zoo sprak zij, diep geroerd, „lieve Direo
trice, het is mij niet mogelijk in woorden
weer te geven, wat er in mij omging, toen
mij de tijding bereikte van uw plotseling
heengaan. We hadden elkander nog zoo
heel veel te zeggen, en ik heb u niet eens
de hand ten afscheid mogen drukken".
„Als kind", aldus de spreekster, „ben
ik bij u op school geweest, tien jaren heb
ik naast u gestaan, en daarna zijn we toch
zulke groote vriendinnen gebleven. We
hebben samen zooveel meegemaakt, het
was een heerlijke tijd. Lieve juffrouw
Metzelaar, ik weet hoe u heeft gewerkt,
hoeveel u is geweest voor allen, die onder
uw leiding hebben gestaan, niet alleen di
rectrice, maar ook 'n moederlijke vriendin.
Zooveel duizenden kinderen heeft u opge
voed en in hun harten de grondslag ge
legd voor hun verder leven. U heeft ze
zooveel moois meegegeven, reinheid en
liefde, wat ze nimmer zullen vergeten. En
ik ben ervan overtuigd, lieve juffrouw
Metzelaar, dat er duizenden van uw oud
leerlingen zullen zijn, die u in gedachten
naar uw laatste rustplaats zullen verge
zellen. Zij allen zullen met weemoed in
het harte u een laatst vaarwel toeroepen.
U wist ook, hoeveel ik mijn kinderen van
u heb verteld, hoe ze de versjes zingen
van uw school, hoe ze het prettig vonden
als ik ze over u vertelde. En nu moest ik
ze vertellen, dat u is heengegaan....
Hier bij uw laatste rustplaats wil
ik het nog eens herhalen welk een groote
vereering en liefde ik voor u had. Ik heb
u lief gehad toen ik als kind bij u in de
klas zat, ik heb u lief gehad als mijn di
rectrice, en ik heb u lief gehad als groote
vriendin. Een stuk van mijn leven heb ik
bij u gesleten en nooit ende nimmer zal
ik die jaren vergeten, die Ik bij u heb
doorgebracht.Deze bloemen, aldus
eindigt spr. met ontroerde stem, terwijl
zij een bouquet witte bloemen op de baar
legt, zijn een laatsten groet van mijn man
en kindertjes.
Op alle eventueele spoed-reparatiën
kan gewacht worden
Tevens G.R.E.S.- en Rublin-herstellingen
Schoenen verven in alle kleuren,
volgens nieuw spuitsysteem. Beslist goed
bij CORN. C. DITO,
Modernste Elec. Schoenmakerij
Schoenhandel,
Brakkeveldweg I34rood, Tuindorp
hier ter aarde wordt besteld. En dat is
ook zoo, en als een donderslag uit helde
ren hemel overviel ons de tijding van
haar dood. Nog slechts weinige dagen ge
leden was zij in het volle genot harer ge
zondheid bij mij, en onwillekeurig kwa
men mij de woorden in de gedachten van
Job, die zeide: God doet wonderbare en
groote dingen, en wij begrijpen het niet.
De spr. schetst, hoe de overledene met
groote bedruktheid den winter tegemoet
ging; sedert het verlies harer zuster voel
de zij zich eenzaam "en verlaten. En ziet!
God, die wonderbare dingen doet, heeft
zich over haar ontfermd en haar tot zich
genomen. Zelfs een lang lijden heeft hij
haar bespaard, en nu is voor haar het licht
doorgebroken en rust zij voor goed.
De heer L. Grunwald, als oud-leerling
sprekend, vergelijkt dit sterven met den
regendroppel, die, na de aarde bevrucht
te hebben, opstijg 1; ftls damp en, volgons
den profeet in het Oude Testament, niet
wederkeert. Wij weten allen dat dit niet
zoo is; wij weten allen, dat, wanneer die
regendrop zijn taak vervuld heeft; de dor
stige aarde te drenken, toere, jonge sprui
ten en bloempjes levenskracht te geven,
en ze te doen ontkiemen, dat dan deze
droppel, die diep in de zwarte aarde is
doorgedrongen, door den invloed van het
stralende gouden zonlicht als een bijna
onzichtbare damp van uit de door haar
vruchtbaar gemaakte aarde opstijgt naar
den dampkring om daar opnieuw tot e9n
zegenbrengenden waterdroppel te wor
den
Als een zegenbrengende figuur staat
deze brave doode voor mij. Zij kwam te-
raidden der jonge menschenloton, laafde
en voedde hun jonge zielen, verkwikte de
jonge mensohenbloemen door haar vrien
delijken lach, door haar toewijding. Zij
was voor de kinderzieltjes als een ver
kwikkende regendroppel, zij kon dat zijn,
omdat zij zelf een schoone ziel had
Als een roos onder de vrouwen was zij,
die opviel door haar intensen gemoeds-
adel.
Nu is juffrouw Metzelaar, die ieder Hel
dersche kent, die ieder vereert omdat zi;
zoo waardig onze eerste stappen en die
onzer kinderen op deze, wereld geleid
heeft, van ons heengegaan. Haar ziel, de
verkwikkende regendroppel, heeft zich,
door gouden zonneschijn daartoe genoopt,
losgemaakt uit de donkere aarde. Onzicht
baar als een fijne ijle damp steeg zij op
om straks opnieuw gereed te zijn
Juffrouw Metzelaar, moge uw ziel rus'
ten waar de Schepper der wereld alle
brave menschen, onverschillig van welk
geloof zij zijn. loon naar werken geeft.
De heer S. Jaring spreekt namens het
bestuur der FröbelschoQl. Onafscheidelijk
is de naam van juffrouw Metzelaar aan
deze school verbonden, 46 jaren heeft zij
er haar beste krachten aan gegeven. De
opgewekte stemming, die er heerschte
was haar werk, en zoowel in als buiten
de school zal haar naam en werk in dank'
bare herinnering blijven.
Namens het plaats. Oom. v. Toez. op de
Bioscopen, waarvan de overledene lid was,
brengt de heer Avenarius een laatsten
groet. Weinig konden wij vermoeden,
toen wij onlangs met u vergaderden, dat
wij zoo spoedig aan uw graf zouden
staan. Wij luisterden gaarne naar uw ad
viezen, die gedragen werden door uw
rijke ervaring. Ook namens de hoofden
van scholen brengt spr. hulde aan het
groote werk van het voorbereidend lager
onderwijs, dat door juffrouw Metzelaar
werd volbracht. Uw leven was welbesteed,
aldus spr., het van u uitstralend licht be
schijnt de harten der kinderen, die van
uw onderwijs profiteerden.
wagen vol. De inbeslaggenomen goederen
wenden naar den Zeekrijgsraad vervoerd,
waar de oneerlijke matroos binnenkort wel
zal terecht staan. Het is natuurlijk zeker,
dat dit heerschap ook nog handlangers
heeft, die van de zaak op de hoogte waren.
Zooals we zeiden waren het levensmid
delen, die onttrokken waren aan de rant
soenen van de manschappen. Is het dan
ook wonder, dat er wel eens geklaagd
wordt dat men te weinig krijgt?
OFFICIER-VLIEGER ELKERBOUT
JUBILEERT.
10 jaar bij den vltegdlenst
Ds. Smidts brengt tenslotte het afscheid
van de Doopsgezinde gemeente, waarvan
de overledene een zoo ijverig en trouw lid
was. De belangstelling, die. zij had ook in
de zaken der gemeente, was groot. In een
periode, dat wij geen predikant, hadden,
heeft zij zich zelve aangeboden ën ijyerig
in het gemeentewerk meegeholpen. Ook
voor de Zondagsschool deed zij veel, dit
lag ook geheel op haar terrein. Tenslotte
brengt spr. namens de familie dank voor
Wij hadden juist de vorige week het
genoegen, bij de nachtelijke manoeuvres
op het vliegkamp „De Kooij", kennis te
maken met den chef-piloot van dit vlieg
kamp, de officier-vlieger 2e kl. M. F. Ei
kerbout De heer Eikerbout, wij mogen
het hier wel zeggen, is de meest bekende
en bekwame vlieger van het korps Ma
rine-vliegers. Hij is ook de meest onver-
scbrokkene. en toen de vorige week bij'
de manoeuvres een landing gemaakt
moest worden, op niet verlicht terrein,
was het vanzelfsprekend, dat Eikerbout
deze uit zou voeren. Wij wisten toen niet,
dat Jiii jubilaris was, hadden dan zeker
getracht meer te weten te kennen uit
zijn vliegersloopbaan, al zijn onze vlie
gers en hierop maakt de heer Eiker
bout geen uitzondering op zijn oollega's
weinig mededeelzaam, als het betreft
het vertellen van ervaringen uit hun
avontuurlijk leven.
Dat een onverschrokken vlieger als de
heer Eikerbout, na een diensttijd van 10
jaar, nog in leven' is, is wel een krachtig
bewijs voor de betrouwbaarheid van het
vliegen, wanneer men een goed piloot is
Offioler-vlleger Elkerboiit heeft zoo
als men dat bij den vliegdienst noemt
weinig brokken gemaakt. Dat is een plei;
voor zijn bekwaamheid. Hij heeft natuur
lijk In dien tijd tal van noodlandingen
gemaakt en is daarbij ook wel eens min
der goed terecht gekomen. Wij' herlnne
ren duarbij aan het ongeluk, dat hem in
September 1927 overkomen is, toen hi,
vliegende met de D 80, met zijn toestel in
een sloot terecht kwam, doordat de xnotor
in den start stopte.
Dit ongeval, waarbij hij ernstige ver
wondingen aan h<^fd en armen bekwam
en tengevolge waarvan bij ook een rugge-
graatfractuur opliep, bond den koenen
vlieger twee maanden aan bet ziekbed
doch nauwelijks van dit ernstige ongeval
hersteld, zat hij; alweer in een kist en
vloog de lucht in.
„Had u den schrik niet te pakken?'
vroegen wij den vlieger, toen wij het met
hem over dit ongeluk hadden.
„Ach nee, zoo'n kleinigheid," zei hij
„Ik vind het rijden met een auto veel ge
vaarlijker dan vliegen."
Officier-vlieger Eikerbout heeft alle
marine-vliegtuigen ingevlogen. Hij is dan
ook in die tien jaar niet minder dan 2734
uren in de lucht geweest. Alle typen
vliegtuigen heeft hij bevlogen en alle
omgebouwde vliegtuigen, en de kisten die
van nieuwe motoren zijn voorzien, zi;
allen worden door den heer Eikerbout
aan den vuurproef onderworpen.
Een reputatie als uitstekend vlieger
heeft de heer Eikerbout ook buiten de
kringen van den Marine-vliegdienst. Hi
heeft o. m. deelgenomen aan de vliegwed
strijden gedurende de I.O.A.R. in 1922 te
Rotterdam gehouden, waar hij een twee
den prijs behaalde ifcet escadrille vliegen,
terwijl hij op den nationalen vliegdag in
1923 met een eersten prijs voor behendig-
heidswedstrijden en wederom met een
tweeden voor escadrille vliegen, ging strij
ken. Ook mocht hij een eersten prijs ver'
werven als luchtfotograaf en werd dan
ook van Mei tot September 1922 gedeta
cheerd. te Souburg voor luchtfotografie
voor de Hydrografie. Onder alle omstan
digheden heeft de jubilaris, in verschil
lende toestellen, nachtvluchten gemaakt.
De laatste twee jaar is hij belast
als vlieger, met het bij den M.L.D. in
dienst zijnde torpedo-vliegtuig. Ook is hi;
sinds 1923 leider van damonstratiegroe-
pen en beeft vervolgens, alle gevechts
oefeningen doorloopen als jachtvlieger in
de jachtafdeelingi.HM
De heer Eikerbout, die op 1 April 1919
als buitengewoon adelborst bij 'de Marine
reserve in dienst trad, werd den 16en
September van dat jaar bevorderd tot
officier-vlieger 8e kl., zijn bevordering
tot off.-vlieger 2e kl. volgde daarop, op
November 1920. Zijn practische vlieg
lessen, op het vliegkamp de Kooij, vingen
aan 17 September 1919. In het geheel
ontving hiji 12 uur onderricht in een
schoolvliegtuig en maakte op 7 November
1919 zijn solovlucht, Voor het behalen
van zijn FJuL-brevet, op 12 November
1919, heeft hij na dien dag nog maar 58
minuten gevlogen. Zijn opleiding in wa
de vele bewijzen van deelneming, bij deze tervliegtuigen ring aan 19 October 1920
ter aardebestelling ontvangen.
ZIJN KAMERADEN BESTOLEN.
Eten onttrokken aan de rant
soenen van de manschappen van
die Onderzee-kazerne.
Donderdag heeft de rijksveldwachter
L. Zeilstra, ten huize van een matroos, die
in de opleiding ls voor bottelier, een groote
hoeveelheid gestolen levensmiddelen in
beslag genomen. Het was den veldwachter
ter oore gekomen, dat er levensmiddelen
onttrokken werden aan de rantsoenen van
de manschappen. Deze levensmiddelen
werden met een vrachtauto, die 's morgens
van de kazerne Onderzeedienst naar de
Marinewerf rijdt, om daar goederen te
loden voor de kazerne, vervoerd. Dit kon
ongemerkt geschieden. Voordat naar de
werf gereden werd, werd de lading gelost
ten huize van bovengenoemden matroos,
wonende in de Hoogstraat. Donderdag
heeft de heer Z. in dit huis een inval ge
daan en nam koffie, suiker, zeep en con
serven in beslag, alles bij elkaar een hand
en na in het geheel 3 uur en 55 min. in
een watervliegtuig te hebben gezeten,
behaalde hij zijn marine-brevet.
Van 1 April 1923 af is hij chef-instruc-
teur en belast miet de opleiding tot vlie
ger. Hij heeft dan ook nagenoeg alle in
dienst zijnde vliegeniers, zoowel officieren
als onderofficieren, opgeleid. In totaal zijn
ongeveer 10C vliegeniers door hem met
het toestel bekend en vertrouwd geraakt.
Hij heeft èn op de .Kooij èn op de
Mok dienst gedaan, ook werd hij' in het
najaar van 1926 uitgezonden naar de
Oost om de aldaar aanwezige vliegers te
instrueeren op de Dornier Wahl. Sinds 1
September 1927 werd hem ook door het
Departement van Marine vergund!, op de
fabriek Ariolanda, te Papendreóht, vlieg
tuigen in te vliegen.
Wij zouden bijna nog vergeten te ver
melden, dat de heer Eikerbout ook ls de
leider van de escadrille'» vliegtuigen, die
we zoo vaak boven onze stad zien en die
om hun onberispelijken vorm, naar ana
logie van „de vijf vingers te Soesterberg",
de „vijf teenen aan een voet" worden ge
noemd. Zij doen dan ook waarlijk niet
PREDIKBEURTEN
DEN HELDER.
Ned. Herv. Gem.
Nw. Kerk (Weststraat),
's Avonds 6.30 uur, Ds. H. A. Enklaar.
Onderwerp: „De Zorg".
Westerkerk (Wcstolein).
's Morgens 10.30 uur, Ds. F. W. J. van
de Poel.
Onderwerp: „De beteekenis van het
oogenblik".
Geref. Kerk (Spoorstraat).
's Morgens 10 uur, Ds. F. Tollenaar,
's Avonds 5.30 Ds. H. Brink,
van Onderdendam.
Hulpkerkdienst.
(Militair Tehuis, Kanaalweg)
's Morgens 10 uur, Ds. H. Brink.
'8 Avonds 5.30 uur, Ds. F. Tollenaar.
Oud Geref. Kerk (Hoogstraat).
's Morgens 10 uur en 's middags 5.30 uur
Leesdienst.
Ohr. Geref. Kerk (Steengracht).
'b Morgens 10 uur en 's avonds 5 uur,
Leesdienst.
Herst. Evang. Luth. Gem.
's Morgens 10 uur, Ds. P. H* Borgers,
Doopsgezinde Gem.
's Morgens 10 uur, Ds. P. J. Smidts.
Evangelisatie (Palmstraat).
'sMorgens 10 uur en 's avonds 5.30 uur,
Ds. R. O. W. J. Hoek.
Leger des Hells.
's* Morgens 10 uur, Heiliglngsdienst en
's avonds 8 u. Verlossings-samenkomst.
HUISDUINEN.
Ned, Herv. Gem.
Geen dienst.
JULIAN ADORP.
Ned. Herv. Gem.
Geen dienst.
Zendingsgebouw „Ster der Hope".
's Avonds 7 uur, de Heer J. Sevensma,
van Amsterdam.
BREEZAND.
Evangelisatie (Ned. Herv. Gem.).
's Morgens 10 uur, de heer Boon.
ANNA PAULOWNA.
Ned. Herv. Gem.
's Avonds 7 uur, Ds. M. A. G. Vorstman.
Geref. Kerk.
's Morgens 10 uur en 's middags 2.80 uur,
Leesdienst.
WEERINGEN.
Den Oever.
Geref. Kerk.
's Morgens 10 uur en 's middags 3 uur,
Ds. Dagevos, van Amstelveen.
Voor- en namiddags busdiensten vanaf
den Poelweg, Westerland.
Gebouw „Land In zicht".
's Morgens 10 uur, de Heer J. K. Lofvers,
Cand. t. d. H. D.
HlppolytushoeL
Ned. Herv. Gem.
Evangelisatie (Ned. Herv. Gem.).
's Morgens 10 uur, de heer Bosma.
Oosterland.
Ned. Herv. Gem.
'sMorgens 10 uur, Ds. van Beek.
Westerland.
Ned. Herv. Gem.
's Middags 2 uur, Ds. van Beek.
onder voor de Soesterbergers.
Het jubileum van den heer Elkerbout
had eigenlijk op 16 September reeas ge
vierd moeten worden, doch tengevolge
van de réuniefeesten en de marine-ma
noeuvres werd het eenige weken uitge
steld. Door zijn oollega's, bij wien. hij
n hoog aanzien staat, werd den jubilaris
deze week een réunie-diner aangeboden.
Op den dag van het jubileum zelf werd
mevrouw Eikerbout door het korops offi
cieren-vliegers een bloemstuk aangeboden,
terwijl de collega's zich 's avonds in ge
zellig samenzijn te zijnen huize veree-
nigden.
Wij bieden den heer Eikerbout onze
hartelijke gelukwenschen aan en hopen
dat het hem gegeven mag zijn, den M.L.D.
nog lang te dienen. Wat zijn leeftijd be
treft, hiji is pa» 82 jaar, is dit nog zeer
wel mogelijk.
GEMEENTERAAD.
t1
Verkoop van grond.
B. en W. stellen voor aan A. Wall aart
alhier onderhands te verkoopen 6en per
ceel grond aan den Brakkeveldweg, groot
220 M2 tegen den prijs van 5.den M.,
aan J. Kooij 180 M2 grond aan den
üuyghweg 4.den M., aan M. F. van
Rijn voor den bouw van een woning een
stuk grond groot 192 M2, gelegen In de
Krugerstraat, tegen 6.en ged. 4
den M.
Overplaatsing onderwijzend personeel.
B. en W. stellen voor den onderwijzer
F. van der Mejj met nader te bepalen
datum over te plaatsen van sohool 4 naar
school 9, In verband met de invoering
van het vak lichamelijke oefening aan die
scholen.
Speciaal Spek
Sohoen- 1 Ago gelijmde i
reparatie S Genaaide "l*"-
met Houtgepende
ZONDAG 6 OCTOBER
