KANNEWASSER
HET HUISJE IK HET RAVIJN
■S ALTIJD GOEOKOOPER
OOK VOOR DAMES-CONFECTIE
wij BREmNimmm
N r. 6713
DINSDAG 8 OCTOBER 1929
57ste JAARGANG
Eerste Blad
BUITENLAND.
BELGIË.
DE GRENS-;VERDEDIGING.
DUITSCHLAND.
Een grootsche rouwdag voor
de Duitsche republiek.
Uitvaartplechtigheid In den
Rijksdag. Onafzienbare me
nigte belangstellenden.
Honderdduizenden bewijzen do
laatste eer.
--nflC/ï Wybert-tabletten on-
Z0™ JL de' het oefenen ter
bescherming van de
keel, vóór het op
treden ter zuivering
van de stem.
was hel middelpunt der plechtigheid.
Voor de trappen van het gebouw, waar
twee reusachtige republikeinsche vlaggen
wapperden, was een afdeeling der Pruisi
sche politie opgesteld; daarnaast corpo
raties van studenten.
De Rfjksdag als rouwtempel.
Een weelde van kransen.
Laatste tocht.
FEUILLETON
Uit het EngeJfcoh
door
HHADON KEEL
Twee minuten rust voor het
Departement.
Op het kerkhof van Berlijns
„kleine burgers".
Processie Her eerenden.
DE OPVOLGING VAN STRESEMANN.
Persstemmen.
PartJsche persstemmen.
Een straat naar Stresemann
genoemd.
INCIDENT TE MAINZ.
POLITIEKE RELLETJES.
33 gewonden.
SCHULDMISDRIJF MET DEN DOOD
GESTRAFT.
DONAU-LANDEN.
HET PROCES-TUKA.
Het vonnis. Tok# en Snacky
tot 16 resp. 6 Jaar gevangenisstraf
en 3 jaar verlies van burgerlijke
rechten veroordeeld.
EN GEL AND.
18)
Maar zelfs het naar bed gaan van de
baid» VBOuwsa was nag
DE BETREKKINGEN MET RUSLAND.
Vermist
(Wordt vervolgd.'»
HELDERSCHE COURANT
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur-Uitgever: C. DE BOER Jr., DEN HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en 412
Licht op
voor Auto's en Fietsen:
Dinsdag 8 Oct6.62 uur.
Woensdag 9 6.49
Naar aanleiding van een in de Temps
verschenen artikel betreffende de grens-
verdediging deelt men mede, dat de door
het parlement goedgekeurde credieten
voor de versterking van de Oostelijke
grenzen reeds de gelegenheid hebben ge
schapen de forten van Barchon, Evegnée
en Fléron opnieuw uit te rusten. In 1930
volgen de forten van Ohaudfontaine, Em-
bourg, Boncelles en Pontisse, terwijl ver
der ter hoogte van Lische een nieuwe
versterking zal worden gebouwd, met
welk doel er reed» onteigeningen worden
gedaan.
De Berlijnsche corx. van „de Telegr."
schrijft o.m. dd. Zondag:
Het afscheid, dat Duitschland heden
van minister Stresemann genomen heeft,
was een zoo indrukwekkende plechtigheid
als de republiek die nog zelden gekend
heeft en die slechts vergeleken kan wor
den met de begrafenis van den vermoor
den minister Rathenau of die van den
eersten president der republiek, Fried-
rich Ebert. Het was een zuiver republi-
keinsche plechtigheid, zonder eenige wan
klank, want al had minister Stresemann
van zijn kant nooit de banden, die hem
met het nationalistische Duitschland ver-
eenigden, geheel verbroken, toch ontbrak
heden bijna volkomen het oude nationa
listischs slement.
Overal ontplooiden zich de halfstok ge-
heschen republikeinsche vlaggen in de
herfstzon, slechts licht bewogen door een
zwakken wind. Reeds vroeg in den mor
gen verzamelde zich een onafzienbare
menigte. Honderdduizenden wilden den
man de laatste eer bewijzen, die Duitsch
land uit de donkerste na-oorlogsdagen
weer gebracht heeft op de plaats, waarop
het in Europa recht heeft.
De Rijksdag, waar Stresemann zijn
taak begon en die ook ten einde bracht,
De Rijksdag was in een grooten rouw
tempel herschapen. De openbare zitting
zaal, waar de minister zoo herhaaldelijk
leiding aan de debatten had gegeven,
was een doodenhal geworden. Op de
plaats, waar anders het gestoelte van den
president staat, zag men de kist onder een
zwart baldakijn. Daarboven de vlag der
republiek en de Duitsche adelaar. Onmid
dellijk vóór de kist de kransen van zijn
echtgenoote en zonen en de krans van
den President. Daarvoor was een groot
bed van bloemen opgebouwd, van prach
tige orchideeën, chrysanten, rozen en
herfstbloemen als een laatste groet aan
den overledene. In het bijzonder viel de
reusachtige krans der diplomaten op.
Zwarte tapijten bedekten den weg, dien
straks de lijkkist door den Rijksdag naar
buiten zou volgen; ook daarlangs zijn
overal weer kransen en bloemen neer-
Belegd.
Eet Hbl. schrijft nog over het groot
aantal kostbare kransen dat gezonden
was:
En dan aan de voeten van de lijkkist
een weelde van kransen. Vele zoo kost
baar, dat ze het jaarlijksch traktement
van een kleinen beambte gekost moeten
hebben. Die van het corps diplomatique
is meer dan twee meter hoog en bestaat
uitsluitend uit orchideeën 1 Ook een prach
tige krans met de Nederlandsche ge
kroonde „W" ontdekte men aan Strese-
mann's voeten. Maar in deze zaal hebben
ze niet bij benadering alle plaatst De
meeste zijn als versiering gebruikt voor
den langen weg door het gebouw van
den Rijksdag tot aan de eeretrap. Zelfs
voor Rathenau en voor Ebert waren niet
zooveel bloemen I
Tegen halfelf waren het parket en de
tribunes van de groote zaal dicht bezet.
Naast de loge van den rijkspresident was
het geheele corps diplomatique in gala-
uniform aanwezig.
Enkele minuten voor twaalven gaan de
deuren der loge van den rijkspresident
open en het eerst verschijnt mevrouw
Stresemann, diep gesluierd, steunend op
den arm van den ouden president der re
publiek, Von Hindenburg. Dan volgen
Severing, de beide vice-presidenten van
den Rijksdag, de zoons van den overlede
ne, een geestelijke en familieledn. Hinden
burg maakt een diepe buiging voor de
kist. De violen spelen de ouverture „Co-
riolan". En als de laatste toon wegge
storven is, staat rijkskanselier Müller op,
buigt voor de kist en neemt voor het
spreekgestoelte plaats. Hij spreekt zacht
en bewogen, maar goed verstaanbaar en
schetst de laatste dagen van den over
ledene, wiens laatste bemoeiingen er op
gericht zijn geweest, een regeeringscrisis
te vermijden.
Het is twaalf uur. Bulten staat, niet te
overzien, de menschenmassa. Een eere
compagnie der politie is opgesteld. Trom
mels roffelen en een niet eindigende rij
van kransen volgt. Dan komt de lijkkist.
Langzaam wordt zij door leden van het
ministerie van Buitenlandsche Zaken
naar buiten gedragen, waar Schupo's
haar overnemen, terwijl een eskader
vliegtuigen met lange zwarte rouwwim-
pels boven het plein cirkelt. Dan wordt
de kist in den lijkwagen geplaatst.
Nauwelijks hoort men de laatste woor
den, die de vice-voorzitter van den Rijks
dag Von Kardorff den doode meegeeft.
Het muziekcorps der politie begint te
spelen en met een afdeeling agenten aan
het hoofd gaat de stoet voorwaarts, door
de haag van honderdduizenden.
Twee minuten houdt de stoet stil voor
het ministerie van Buitenlandsche Zaken.
Het venster van Streseniann's werkkamer
is met rouw omfloerst. Hier nemen de
rijkspresident en de rijkskanselier af
scheid en de officieele plechtigheid is ge
ëindigd.
Nu gaat de weg naar het oude Lulsen-
Friedhof. De stoet wordt ontbonden en
slechts de naaste omgeving van den over
leden minister begeeft zich op het kerk-
Op dit kerkhof is dr. Stresemann ge
heel onder de zijnen. Daar liggen bijna
uitsluitend Berlijnsche kleine burgers be
graven. De duizenden, die rondom het
kerkhof staan, zijn allen Berlijnsche
kleine burgers.
De geestelijkheid van het Luisen-
Friedhof ontvangt de lijkkist. Leden van
de Staatsopera zingen een koraal en dan
houdt de hofpredikant, dr. Kessier, zijn
herdenkingsrede. Onder het luiden van
de kerkhofklok gaat de kist naar de laat
ste rustplaats. Hier zingt het koor het
lievelingslied van Stresemann: „Am
Brunnen vor dem Tore". Nadat de gees
telijke de kist gezegend heeft, weerklinkt
nog het lied „Brüder reicht die Hand
zum Bunde". Drie rozen werpen de
naaste familieleden nog op de kist. En
dan verlaten de deelnemers aan de plech
tigheid de begraafplaVi,
Daarna begint een elndelooze processie
van lieden, die een voor een langs de
vele kransen naar de doodkist schrijden
om daar Stresemann een laatsten groet te
brengen.
De benoeming van dr. Curtius tot
plaatsvervanger van wijlen dr. Strese
mann, heeft naar de Germania (centrum)
opmerkt algemeen verrast. Deze ver
rassing is te grooter omdat de rijkskanse
lier tot de benoeming moet zijn overge
gaan zonder zijn ambtgenooten te raad
plegen. Het blad vraagt dan waarom zoo
snel te werk is gegaan en niet althans
tot Maandag is gewacht. Nu het stoffelijk
overschot van Stresemann nog hoven de
aarde staat wil de Germania over het ge
val niet verder uitweiden, maar zegt dat
de volgende week nog heel wat zal wor
den gezegd.
De Vorwfirts is eveneens ontevreden en
betoogt dat als opvolger van Stresemann
alleen een socialist in het buitenland het
vertrouwen kan vinden, 't welk de over
leden minister zich in jaren van arbeid
had verworven.
Ook de D. A Ztg., die overigens mot
de benoeming van Curtius ingenomen is,
noemt ze een verrassing omdat algemeen
werd gedacht dat Müiler zelf tijdelijk de
portefeuille van buitenlandsche zaken zou
nemen.
De bladen hespreken reeds uitvoerig
de benoeming van dr. Ourtius tot tijdelijk
opvolger van dr. Stresemann als Duitsche
minister van .buitenlandsche zaken.
Het Journal schrijft, dat de rijkskan
selier bij de benoeming rekening heeft
gehouden met den laatsten wensch van
den overledene. Stresemann heeft zioh
over alle kwesties uitvoerig met zijn
partijvriend onderhouden, die volkomen
~jn opvattingen deelde en die thans in
zekere mate zijn executeur testamentair
wordt. De Duitsche minister voor econo
mische zaken is een kalme, overwegende
man, in wien het buitenland vertrouwen
kan hebben. Frankrijk zal dr. Ourtius
niet het vertrouwen ontzeggen, dat het
in groote mate in dr. Stresemann gehad
heeft.
De overige Waden uiten zich op ge
lijke wijze.
In den gemeenteraad van Berlijn zal
in een der eerstvolgende zittingen wor
den voorgesteld een straat In het hartje
der oude stad in Gustav Streaemann-
straat om te doopen.
Maandagnacht heeft zich een nog niet
opgehelderd incident voorgedaan op een
der militaire terreinen te Mainz.
Een Fransche schildwacht bemerkte op
een terrein, waar munitie bewaard wordt,
een man, dien hij herhaaldelijk tever
geefs aanriep. Toen hij geen antwoord
kreeg, scnoot hij en verwondde den man
zoo zwaar, dat deze op weg naar het zie
kenhuis overleed. Daar de doode geen
papieren bij zich droeg, kon zijn identi
teit nog niet worden vastgesteld. Door het
Fransche en het Duitsche parket wordt
tezamen éen onderzoek ingesteld.
Te Wartenbach am Wald bij Munchen
is het Zaterdagavond na afloop van een
vergadering van sociaal-democraten, waar
de Landdag-afgevaardigde Blumritt uit
Hof over het plan-Young en zijn gevolgen
had gesproken, tot ernstige vechtpartijen
tusschen politieke tegenstanders gekomen.
In het geheel zijn 16 nationaal-socialisten
en 14 leden van de rijksbanier licht ge
wond, terwijl 3 nationaal-socialisten met
ernstige schedebreuken naar een particu
lier ziekenhuis te Hof vervoerd moesten
worden.
gezegd, dat vóór de betrekkingen met
sowjet-Rusland weer kunnen worden aan
geknoopt de Britsehe regeering van de
Russische de belofte moest hebben, dat
geen communistische propaganda meer
zal worden gevoerd. Deze belofte is thans
ontvangen en neergelegd in het formeele
protocol, dat door minister Henderson en
den ambassadeur van de sowjet-regeerlng,
Dofgalefskl, is geteekend.
RUSLAND.
Eenigen tijd geleden is in de nieuwe
asbestfabritk Gigant te Swerdlofsk een
brand uitgebroken, die miljoenen roebels
schade heeft aangericht. Als schuldig
aan het uitbreken van den brand werden
de technische leider van de bouwdirectie,
de leider van den bouw, de leider van de
mechanische installatie, de commandant
van de brandweer en nog vele anderen
voor de rechtbank gedaagd. Waarin hun
schuld precies bestaan heeft, lezen we in
het bericht niet, maar vijf van de beklaag
den zijn tot den kogel veroordeeld van
twee is het vonnis wegens hun jeugd in
gevangenisstraf van vijf en zes jaar ge
wijzigd en de anderen hebben gevan
genisstraffen van verschillenden termijn
gekregen.
Wij BREIEN en REPAREEREN alle soorten wollen
Kleeding, Kousen en Sokken, pok de allerfijnste
JAAP SNOR, Zuidstraat 15
Let op den gelen winkel. - Telefoon 251.
Zaterdag, na een proces van 10 weken,
heeft de rechtbank te Praag vonnis ge
wezen tegen Tuka, Snacky en Mach. Voor
het gerechtsgebouw was reeds in de
vroege morgenuren een enorme menigte
verzameld. Tegen half tien werd de zaal
geopend. De rechtbank versoheen echter
pas 4 uur later. Tuka en Snacky zijn
schuldig bevnden aan militair verraad en
voorbereiding van een omwenteling en
worden volgens de bepalingen van de
wet tot bescherming van den «taat ver
oordeeld tot 16, resp. tot 5 jaar gevange
nisstraf. Tuka beging het misdrijf door
samen met Snacky in 1928—1924 een spl-
onnagehureau te Weenen te bezoeken,
waar hij1 met buitenlander» besprekingen
voerde om in 1923 aldaar een bureau in
te richten, dat tot taak had maatregelen
tot evenueele verdediging van Tsjecho-
slowakije, die geheim moesen blijven, aan
e©n vreemde mogendheid (Hongarije) te
verraden en voorts door samen met
Snacky en anderen de Rodobrana te orga-
niseeren, met het doel in Slowakije onrust
te verwekken, revolutie en sabotage te
plegen en door zich tegen den staat met
anderen te verbinden, met het doel Slowa-
Toen zijn hospita verdwenen was, streek
Mapleton de fossielen weer in de leeren
tasch, met een ruwe onverschilligheid
welke allerminst In overeenstemming was,
met zijm bewondering van zooeven. Hij
blies de lamp uit, stak zijn kaars aan en
ging met veel lawaai de trap op, terwijl hij:
gewoonlijk bijna geluidloos liep. Vijf mi
nuten later blies hij zijn kaar» tilt, of
schoon hij in het geheel geen aanstalten
had gemaakt om zioh uit te kleeden en
naar bed te gaan. Heelemiaal gekleed zaït
hij op den rand van zijn bed' en wachtte
in het donker tot hij juffrouw Calloway en
haar dochter naar boven hoorde komen en
langs zijin kamer naar hun eigen kamer
tjes aan den achterkant van het huis
gaan. Er waren vier slaapkamers boven,
twee aan den voorkant van het huls en
twee aan de achterzijde, boven de keuken
en bijkeuken. Om in deze beide laatste
vertrekjes te komen, moest men langs het
kamertje van Mapleton, dan een paar
trapjes naar beneden en een korte gang
door.
Mapleton om dat voorbeeld) te volgen. In
tegendeel, hij stond op en ging op zijn
teenen naar de deur. Na eenigen tijd in
gespannen geluisterd te hebben, deed hij
voorzichtig de deur open en luisterde nog
aandachtiger. Gerustgesteld door de af
wezigheid van alle geluld, ging hij terug
naar zijn bed en wachtte weer, steeds
maar In het donker.
Drie kwartier bleef hij zoo beweging
loos zitten; toen stond hij nogmaals op en
trad opnieuw naar de deur.
Maar dezen keer kwam hij niet terug,
doch sloop behoedzaam de trap af. Het
scheen zijn bedoeling niet te zijn, dit ge
heel geluidloos te doen, want halverwege
stapte hij op een losse trede, waarvan hij
door zijn langdurig verblijf in het huisje
het bestaan zonder twijfel kende. Het zou
heel gemakkelijk zijn geweest, deze te
vermijden, door er eenvoudig overheen
te stappen, maar Mapleton zette er reso
luut rfjn voet op, zoodat een vrij luid ge
kraak de nachtelijke stilte verbrak. Het
geluld zou zeker gehoord zijn door
iemand die wakker lag, maar het was
niet luid genoeg om een slapende te
wekken.
De rest van de treden ging de fossielen-
zoeker weer bijna geluidloos af en na
een paar seconden verdween hij door de
voordeur. Inplaats van heit korte pad te
nemen, dat recht naar de vallei voerde,
sloeg hij zuidwaarts af, juist zooals Heo-
tor hem had zien doen en zich zoo dicht
mogelijk langs den muur van het huisje
voortbewegend, kwam hij aan den moes
tuin. Op ongeveer vijftig meter van het
huisje stond een groep lage vllerboomen.
Het gzoepl» wa» t» klai» cm de» nou»
Een hall-offlcleele verklaring.
Het volgende half-officieele bericht is
Zaterdag te Londen bekend gemaakt: Op
2 Juli heeft de premier in het Lagerhuis
van fboischje te verdienen, maar was toch
groot genoeg om een ongebruikten en
bouwvalligen steenen koestal te verher-
gen. Het grootste gedeelte van het dak
was ingestort en de muren weken gevaar
lijk uit. Dit ongastvrij uitziende gebouw
tje bleek Mapleton's doetl. Om redenen,
die alleen hemzelf bekend waren, verkoos
hij' het boven Martha Calloway's zacht
veeren bed.
Bij het gebouwtje bleef hij stilstaan en
keek aandachtig naar Martha's huisje.
Er was geen maan, maar bij het licht van
de sterren waren de dichtsbtjzijnde din
gen te onderscheiden. Het kiezelpad door
den moestuin was vrij duidelijk zicht
baar en Mapleton kon een menschelijke
gedaante waarnemen, die zich voortbe
woog in de richting van het schuurtje.
Hij wachtte tot hij duidelijk kon zien dat
bet de gestalte van een vrouw was, die
een shawl over haar hoofd had geslagen
en toen ging hij meesmuilend het ge
bouwtje binnen en verdwenen in de duis
ternis.
HOOFDSTUK XH.
Bij de keeten op de rots stond John
Budge en lieit zojn critischen blik gaan
over een van de geweldige vrachtauto's,
die opgeladen stond, schijnbaar met mar
merblokken. Sedert het ongeluk van on
langs, werd verdubbelde zorg besteed aan
het laden en geen enkele auto mocht het
terrein verlaten, voordat deze door den
opzichter was geïnspecteerd.
In oa»d®, wllson, sei Budge toafle-
is een ellendige kwaal. En toch
gemakkelijk te genezen met
behulp van Foster's Maagpillen,
het ideale laxeermiddel.
f0.65 per flacon in alle apo
theken en drogistzaken.
lijk tegen den bestuurder, die reed» met
zijn hand aan het stuurrad zat.
Maar de man aarzelde.
Voor we weggaan, mijnheer, wendde
hij: zioh tot den opzichter zou ik u wel
iets willen vertellen, zed hij. Zelfs al
zou u me uitlachen, voegde hij er zenuw
aohtig aan toe.
Zeur niet en kom er mee voor den
dag, zei Budge ruiw.
Ik was in schacht no. 4 om deze
lading klaar te maken, zei de man, die
Oooper heette, en ik zou durven zwe
ren dat ik daar een vrouw hoorde gillen,
't Was even voor eenen net toen ik klaar
was en wegging.
Onzin, je hebt staan droomen. Hoe
kan er nu een vrouw in een van de
schachten komen 1 snauwde de opzichter.
Dat heb ik zelf ook bedacht, stemde
Oooper toe, maar het geluid, al klonk
het gedempt, was positief dat van een
vrouw en kwam van niet ver weg.
Als het werkelijk een vrouw was,
dan moet ze aan het strand zijn geweest
of in een boot en het geluid moet door de
opening in de rots zijn gekomen, zei
Budge, maar het is veel waarschijnlijker,
dat het van een zeemeeuw is geweest, Die
kunnen soms zoo akelig schreeuwen,
misschien is er storm op tS. In ieder ge
val kan ze onmogelijk in een van de
schachten zijn geweest. En nu, maak dat
je wegkomt.
De opzichter keek het voertuig na, ter
wijl het door de poort wegreed en toen
het uit het gezicht verdwenen was, sloot
hij1 de zware deuren. Het was een praoh-
tige zomermorgen, de zon straalde aan
een wolkenloaaen hemel en de blauwe
zee glinsterde, zacht bewogen door een
koeltje. Op zijn horloge kijkend, zag hij
dat het zeven uur was.
Martha's theewater zal wel aan de
kook zijn, mompelde hij. Ik kon best
even naar haar toegaan en zien een lek
ker bakje thee machtig te worden. Budge,
schoon niet zoo heel jong meer, was nog
vrijgezel. Sedert zijn aanstelling als op
zichter van de groeven, had hij in een
van de keeten geleefd en met een ijzeren
hand de tucht gehandhaafd onder de an
dere mannen. Maar vóór de herleving van
de „marmerindustrie" was hij jachtopzie
ner geweest op de Abbey, evenals zijn
vader het eens bij den ouden Lord Pur-
beok geweest was. Trouw aan de familie
Purbeck was hem van jongs af aan bij
gebracht en hij genoot het volle vertrou
wen van zijn meester. Een ander, mis
schien iets minder diep gevoel in z'n
harde, schuwe natuur, was zijn bewonde
ring voor Martha Calloway. Ze waren
samen opgegroeid in het kleine dorp ach
ter de Abbey en ofschoon hij in vroeger
jaren het veld had moeten ruimen voor
een beminlijker mededinger, zonder ooit
veel van zijn gevoel te hebben laten blij
ken, was hij haar in zijn hart altijd trouw
;ebleven. En nu had de heropening van
e groeven hem in nauwer contact met
de knappe weduwe gebracht, van wie hij
altijd had gehouden en die misschien zijn
vrouw zou zijn geworden, als hij een beet
je doortastender was geweest op het psy
chologische moment.
