'T JUTTERTJE
West>Indië~Nummer
„Heldersche Courant"
No. 402
Populair Bijvoegsel van de
HET TIENDE
WERELDWONDER.
CAREL J. BRENSA
Het Engelsche Tropen-Lustoord-. TRINIDAD.
van Zaterdag 12 October 1929
0gx55x5Sx55x56x56><36>@
DOOR
NADRUK VERBODEN VERVOLG II
leven lelden tot het vlammend zwaard van
den plicht hen uit het huur-paradijs ver
jaagt....
La Brea en het Asphalt-meer.
Wel het ls dan heel goed mogelijk,
dat ik mij, in de stemmingen van het
oogenblik alleen heb laten bokoren door
den vnlBchen schijn van oon workelijkon
duivel sappel verleidelijk als 'n sirene
en aanlokkelijk als een giftlgo bloem, maar
verradelljk en verderfelijk als drijfzand.
Want ik lees van een kordate Holland-
sche dhme over La Brea op het eiland
Trinidad: „Dit ls wel hot meest god-
vergoton plokje wereld, dat lk ooit zog, on
Jammerlijk ls het lot van de wolnlge blan
ken en vrouwon, wie de harde strijd om.
liet bestaan hlernoon droef.Hun hui
zon slaan aan den rand van hot veld op
imieterhooge palen, de rondom loopende
waranda's zijn wet ijzergaas afgedekt,
want 't wom alt van muskieten en ander
tropisch ongodlerte. Op 't midden van don
dag als de bodem een afgrijselijke hitte
van zloh afblakert, zal de plek wel tot (te
akeligste van de vole martelkamers be-
hooren, die Moeder Natuur erop na ge
lieft te houden".
Wol-wel. Dan moet ik (mij toch ln mijn
onopzettelijke indrukken van La Brea
Point deerlijk en als een dwaas vergist
hebben.
Want zonder eenigerlei opgedrongen
reden van buitenaf en zonder ook maar de
minste voorkeur door een of andere be
ïnvloedende gebeurtenis, heb ik oen warm-
levende, kalm prettige en door niets ver
duisterde herinnering aan den Zuid-West
arm van de Engelsche Kolonie, waarop
La Brea en het veel genoemde Asphalt-
meer liggen.
Men ga het simpel na. Ieder onbevoor
oordeeld belangstellende mogie mij. bege
leiden bij da hier gestelde reconstructie
van mijn, overigens natuurlijk doch ln
dit opzicht niet van die der Hodlandsche
dame afwijkende vluchtige toerist-
Indrukken.
Een vergeten plekje heb ik er niet ge
vonden.
Ik heb er gewandeld over de zacht
glooiende wegen, die licht en makkelijk
waren vanwege de simpele natuux-asphol-
teering bij avond en bij, naoht.Jlot
was er feeëriek als in hot donker hoofd
stuk van een sprookje. Nergens was lioht
dan van do sterren boven ons. Straatver
lichting ontbrak op de breede wegen tus
sohen de wellanden en bosschages en ver
spreide kolonisten-woningen behalve
ver wog rond de gebouwen van de As-
phalt-induatrie. Boven ons hing onkoi de
hemel als een diepdonker glimmend flu-
weelen kleed, waarin de sterren fel fon
kelden alsof er vuurvliegen tegenaan
geprikt zaten. De zee ruisohte achter ons
en er was t>ver het eiland een verfrds-
sohende adem van koelte, die geuren van
bloemen en versch gekeerd hooi mee
bracht. Alles was ruim en stil, de weldaad
over ons uitgietend van een verademing,
die moest geboren worden, telkens voor
ledier die er woonde uit de orde en de
welvaart en de rust van dezen hoek Kolo
niaal bezit. Wij liepen er uren, voorzich
tig en ingespannen den weg zoekend, soms
kuimimend tot 'n hooger niveau- soms
wijkend voor bussen jonge cooospalmen
of heesterboomen, maar meestal niet an-
Auteursrechten
voorbehouden.
•x$)(Sx®)(®®)(®)<^)(®)®)S&(3cXS5xSS)cgB(®)cS5)S5)(3e)<S©(3aa6)(SB<SBg
POg) <a©Q£><2Ê><3g> Q©Q© Qsxggxggxgg) QgxggiQgxgoQgxgg) cggxgg) (gg)QG>9S><9£><3SX2S><9®
PORT OF SPAIN.
„So wondrous wild the whole
slght seoms, thls sconory of a
falry droam.
„Iëre!" riepen in bewondering
eeuwen geleden de Caraïben.... „Iëre"!!
het eiland van den kolibrlel.De
werkelijk duizendvoudige bewoner van
het eiland was de kolibrie dat wonder-
kwieke miniatuur-vogeltje, dat zoemend
en brommend in z'n vlucht als een van
regenboogkleuren overgoten bij op de
bloemstengels strijkt. En dat wel eens de
vermakelljko grap met u kan uithalen van
boven op een stengel gezeten u de illusie
van een bonte bloem te geven maar
pijlsnel wegschiet als ge deze plukken
wilt.
„Iëre.... Het eiland van den koli
brie"....
Dat was Trinidad.
In de- tijden van het legendarische rijk
Atlantis zeer waarschijnlijk een uitloo-
per van het onmetelijke vasteland van
Zuid-Amerika, waar de machtige Orinoco
zich uit een onbekend Vaderland in den
Oceaan wierp daar ligt nu Trinidad af
gezonderd in zee als het meest zuidelijke
eiland van den West-Indischen Archipel.
Om haar Engelsch-koloniale hoofdstad
Port of Spain vanuit het Noorden te
naderen moet het schip een doortocht zoe
ken tusschen de als bergtoppen in de
Golf van Paria geplante rotsen en in dit
verrassend uur ontwikkelt zich een dub
bele variant op een oud gezegde en wordt:
'n Nieuwe morgen 'n Nieuw ge-
zichtl....
In het licht van een jongen, klaren dag
manifesteert zich het onvergetelijk
schouwspel van de Bocas del Drago De
Drakenmuilen somber dreigende, lood
recht soms uit zee rijzende en onnavolg
baar grillige kliprotsen, waardoorheen het
loodgrauwe water van den Orinoco woelt
en aan de natgespoelde voeten waarvan
eenzame visschers hun woonplaats heb
ben. Als een .dreigement staan de onge
lijke wachters den weg te sperren voor het
argelooze schipZou het de poort der
vertwijfeling wezen, waarachter de Dood
wacht of een Hel van onzekerheid?
Geen van beiden. Het is de Hemel der
verrassing zelf, die achter deze sombere
poorten ligt.
Nauw door de Boca's een veüigen weg
gezocht, opent zich een aanminnig per
spectief als een oase van groene eilanden
onder een lieflijk licht aan haar boor
den en tusschen het hoog opgaande hout
gespikkeld van witte landhuizen, bloem
tuinen als aquarellen, blankgezeilde sier-
scheepjes.Het is het paradijs zelf, dat
hier achter ligt verdeeld in miniatuur
paradijzen, en met veel overleg verhuurd
per stuk en per maand aan de „wohl-
habende" Engelsche kolonisten van Trini
dad of juist getrouwde mensohenparen,
die er hun would-bë onbewoond-eiland-
Een gouddelverskamp aan den
voet van een berg.
Toch worden ze nog niet tot Lucifer
want ze komen terecht in de eigenlijke
metropool van Trinidad: Port of Spain,
een aanlokkelijke, moderne blankenstad
met alle prettige voordeelen van den hoog
begaafden, nieuwen mensch, die niet meer
kan zonder riante woningen, gecultiveer
de parken, verbluffende vindingon voor
werk, rust, genot en heel de tegenwoor
dige levensmachinatie. Port of Spain:
een stad met tranis, electrlsch licht on
spoorwegen over de breede boulevards,
naast amusementen, sportterreinen, sa-
vannah's, licht en leven en als tot een
verwondering daar neergelegd in een
overweldigende sprookjes-natuur van im
mortellen langs de heuvel-hellingen,
machtige wodanselken langs de wegen,
dulzend-kleurenprenten van bloemen In
de gazons, perspectieven op de eeuwig-
groene bergen, de eeuwig sombere Boca's,
de eeuwig-ondoorgrondelijke zee.... Een
stad, waar nimmer de kille adem van het
gure Noorden gaat, maar waar-inten
ser en imposanter weer dan het nog tl-
miede Barbados als tot in een eeuwige
tentoonstelling met vrijen toegang, alles
compact is saamgebracht ^wat heel de
West-Indische Archipel aan flora en fauna
aan vrucht en bloem en visch en dier,
aan levend schoon en doode karakteristiek
in een uiterste krachtsinspanning te bie
den heeft
Een stad in een waze van betoovering
voor wie er niet als een krokodil in een
van tiaar rotskrochten inrmuum voor is
en waarvan 'n onder haar bekoring dron
ken geraakte dichter schreef: „Het
komt mij zoo wonder wild voor, als het
tooneel van een feeën-drooml".
Zoo is de stad op het door de Boca's be
reikte eiland, waarvoor in het jaar 1498
Columbus verscheen tijdens zijn derden
ontdekkingstocht met lekke schepen,
'n uitgeputte bemanning en gebrek aan
drinkwater. Het was het eiland, dat hem
een van den Hemel gebeden uitkomst
bracht waarvoor hij de Heilige Drie
vuldigheid in dank aanriep en tegelijk het
eiland dien naam gaf bij het aanschouwen
van de drie domineerende bergtoppen:
Trinidad!Drie-een-heidI
Wel was het paradijs er nog woest en
zonder stad met moderne gemakken. Het
waren nog enkel de talrijke stammen
Aroewakken en Chayma-ïndianen, die
hem tegemoet traden zonder te weten,
dat ze vervolging, bloed, leed, tranen en
dood voor geslachten lang in het leven
riepen, begeerten kweekten, volken in op
stand brachten, de Boekaniers als het
ware schiepen op dat moment en hun
eigen ondergang en tot op den laatsten
man van de wereld weggevaagd worden,
bezegelden in die enkele, simpele, impul
sief goed bedoelde, of in halven angst
voor den Bleekgezioht bedreven scene
van den gouden hoofdband.
Maar hét zou niemand onbegrijpelijk
voorkomen, wanneer hier op dit hlstori-
sohe oogenblik voor den koenen zeevaar
der de doorslag gegeven word voor zijn
liefde tot de West, die hem zelfs z'n
eeuwige graf deed eischen op de Antillen-
eilanden, toen hij na jaren in Spanje ge
storven was....
En zoo als het den eersten Blanke ver
ging, vergaat het sindsdien ieder na
komenden vreemdeling, die verliefd raakt
op het eiland, waarvan de bekoring niet
wijken wil. Het moet een herinnering
voor het leven griffen dit begenadigd
brok wereld met z'n modelstad van hotels,
banken, clubs, kantoren, kerken, scholen,
kazernes, trams en treinen temidden van
een haast tooneelmatlge entourage van
palmen, bamboebosscnen, broodboomen,
cacao-struiken, bayanboomen, inlanders-
woningen, ezelwagens en heel de levende
haven van kleurlingen van bijna wit tot
zwart....
Tenzij men er komt als een overver
zadigde en contramineerende feministe,
die banger is voor sentiment, dan voor al
het ongedierte van de West en die Bar
bados ,,'n vervelende, platte pannekoek"
vond en ann de stad Port of Spain: „niets
bijzonders!"
Voor den normaal waardeerenden
mensch verheft zich het Eiland Trinidad
met Sport of Spain tot een werkelijk feest
van bewondering.
Daar is al vooreerst de bedrijvige stad
zelf kleurrijk onder het lachend licht
van de tropenzon, vol twinkelend leven en
boeiend vertier. De straten de breede
Marine Square, Queen's Street, Park
Street, Queen's Park East en Queen's
Park West, St. Clair Avenue en Trage
rate Road ze noodigen uit tot 'n opge
wekte pantoffelparade langs de rijk voor
ziene winkels, waar, behalve de gangbare
artikelen en behoeften in overdaad, nog
zijn de curiosa van Balata-slangen en kro
kodillen, notenschalen, kleeden uit harde
pitten genaaid, inlegwerk van rose schelp
jes en visschentanden.... BoveAdien is
heel het complex van aanwezige terrei
nen blijkbaar in gebruik genomen voor
een toevalligen historischen optocht van
kleurling-rassen. Of als theaterzaal, waar
juist de generale repetitie is begonnen
voor een giganteske Negerrevue!.
Want als het eiland al niet reeds den
onsterfelijken naam droeg van „Iëre
Island of the Humming Birds" dan zou
het ongetwijfeld moeten heeten het land
van de Inboorlingentypen I
De oolijke negerkoetsiers met den on-
afscheidelijken hoogen hoed en breede
lachmonden zijn er als de straatmusschen
in onze stad. Hun bestaan is enkel bereid
willigheid om onder het rondtoeren vol
trots den vreemdeling den bouwprijs te
noemen van „Red House" of de „Eng-
lish Cathedral", de pracht van de Golf
courses of de uitgestrektheid van de
heerlijke Savannah, de parel van Port of
Spain en met reden omdat een
inalsche weide van maar eventjes 200
Acres of 50 Hectare in 'n tropisch berg
landschap altijd 'n wonder is....
Daarmede zijn de wonderen volstrekt
niet van de lucht. Neen die weven zich
voort tusschen den geboren Golumbiaan,
die naar het eiland ls overgewaaid en den
hnlf-brulnen Portugees-mulat, don ras-
echten Neger tot den haast bleek gewor
den Krutsling, den verdwaalden Arabier
011 kleinhandel drijvenden Ohlnees, den
zwijgzaman Hindoe en den edelen, ondoor-
grondelljken Britsch-Indiër van nobeler
ras, den Curacao-enaar van Hollandsch
bloed on don ouden koelie, die er van
contract-man opgeklommen is tot klein
oigen-boor..
Nergens anders in de West nooh in
Venezuela, nooh op het CuraQao van
tegenwoordig, nooh op de Antillen, har
monieert een kleurenmengolmoes van
rasvertegenwoordlgers tot een levend go-
worden palet in de onbegrepen hand. van
het leven nis op dit eiland!
Wijders openbaart zich het wonder der
bevreemding in de vluchten van zwarte
gieren, die vechtend op de open plek-
E«n van de aohilderaohtlge doorvaarten der „Booa'»", tussohen
Venezuela en Trinidad in de nabijheid van Port of Spain.
een wijde sluier van water over de plan
ten omlaag werpt zonder geluid....
Van don Tragarete Road uit ook voert,
recht het Noorden in, de meer dan zeven
tien Engelsche mijl lange „Round-the-
Saddle-tour", een bergrit vol verrassende
vergezichten.Maar niet enkel daar
heen ontrolt zich het verrukkelijke pano
rama van natuur-aspecten. Por trein naar
hot Oosten in de riohtlng Sangre
Grande voert de weg van den globetrot
ter door onvervalsohte Jungle- en Indl-
nnen-dorpen waar tot voor kort nog do
laatsten der afstammelingen vegeteerden
en nu nog slechts weinige gezinnen van
bastaardbloed wonen.... Zij bekommeren
er zich niet meer om. dat hier juist de
hlstorlsoho plekken zijn, waar de aller
eerste Spaansohe hoofdstad gesticht werd
waar niet lang daarna de avonturier
Walther Italelgh zijn strooptochten onder
nam on weer eeuwen later Aberoromby
voorgoed de Spanjaarden wist te doen
capltuleoren, en waar in 1887 ook het ont
zettend neger-oproer van San José uit
brak.
Evenmin als wij die er bestaan op
do romantische plekken en de wonderen
van ultheemsohe pracht beleven.... Wij
Trinidad. Een Brltach-lndiër sla slangenbezweerder op het achtererf
van een woning te Port of Spain.
ken elkander het aas van keukenafval
afhandig maken en een deel van de stads
reiniging overnemen. Het houdt den
bezoeker gevangen voor het majestueuze),
paleis van den Gouverneur, dat niet is
aangelegd in een schijn van breedheid
in de omgeving van, maar pardoes mid
den in den officieelen en wereldvermaar
den Botanischen Tuin met proefstations
voor melkvee, paarden, planten en cul
tuurgewassen alles in een vroolijken
kleurigen toets gezet door de soms kleine
zwermen van kolibries, die er sinds de
Caraiben nog altijd zijn en waarvan de
wetenschap er wel twintig variëteiten kent
op het eiland.
En bulten de eigenlijke stad, waar het
sprookje begint van de groene weelde,
brengt het kwistig bedeelde eiland den
argeloozen betreder uit het Noorden tot
een eerlijk besef: Zouden de bosten
onder ons die alle bekende trips van
den Europeeschen tourist op hun tijd
namen van de Rivièra tot Helsingfors
en van Schotland tot de Dolomieten zou
den zij binnen dit rayon de plek kunnen
wijzen, waar, nog geen veertien dagreizen
van huis Koffie-plantage, Suikerriet-veld,
Mais-aanplant, Cacao-struik, en Bamboe
stoel met één blik te overzien zijn?
Waar Cocos-, Ananas-, Sinaasappel-, Pa-
paya-, en Mango-boom broederlijk uit
denzelfden bodem ontwikkelen?Zou
den zij de afwisseling kunnen toonen van
een keur van curieuze cultuur-voortbreng
selen als hier van den Kanonskogel
boom, die vruchten als verweerde kanons
kogels aflevert, vernietigend als dezen
door hun gif, tot aan den Paraplule-boom,
die bij goedgezlnden wasdom schuilplaats
bieden kan aan wel honderd vijftig men-
schen?.
Niemand zou dat kunnen en om deze
reden verdient het eiland vast een eere-
plnats in onze waardeering.
Geen betere hulde bestaat er dan aan
haar onvergetelijk natuurgenot, dan een
Trlnidad-tour gaande vanuit den mij-
lenlangen, kaarsrechten Tragarete Road
eerst door het Koelie-dorp St. James
en de Dlego Martin Vallei naar den „Blue
Basin"-waterval, welke zich te midden
van een stil makende vegetatie van reu
zenvarens klaterend stort ln een meer van
zilverhelder water. Verder van hier gaat
de weg langs de rotsige kust tot aan Maca-
ripe Bay om te eindigen aan den ma-
gistralen Maracas-waterval, die zich als
op onze beurt zijn voor de eerstvolgendle
uren deze gebeurtenissen uit een dood
verleden vanzelfsprekend vergeten.
Zelfs zijn we niet indachtig, dat volgens
de consequente schrijvers hier juist de
plaatsen in het Trinidad-oerwoud zijn,
waar nog de ras-echte vampyrs soms het
bloed van de slapende negers uitzuigen
waar de afschuwelijke en woest-aardige
Leguaan-hagedissen den sterveling ver
schrikken handgroote Tarantula-spin-
nen, naast roode, grijze, en zwarte schor
pioenen de omgeving bevolken en de
meter-lange tropenduizendpoot in zijn ge
vaarlijken beet sleepende koortsen mee
draagt....
Wij bekommeren er ons niet om! Want
het eiland zelf is als "een Circe, die ons
in haar macht heeft. Van hieruit is het
vergezicht ongestoort over den bergketen
in het Noorden, die gaat tot meer dan 3000
voet culmineerend in den hoogsten top,
den Mount Tucuche! Het is van dezen top,
dat ieder begeerige verlangend uitziet
naar het eiland Tobago Noordelijk van
Trinidad in den Oceaan. Want het was
volgens het door Kingsley gedaan onder
zoek op het eiland Tobago, dat in 1704
de muitende Schotsche matroos Alexander
Selkirk, met een mes, een bijl en 'n kruik
water alleen gewapend van 'n passeerend
schip werd achter gelaten. Om in 1709 als
een lang gebaarde grijsaard te worden ge
vonden door den avontuurlijken zeevaar
der William Dampier, die hem naar Lon
den bracht....
Daar zwierf de oude langs de kaden en
door de kroegjes, tot hij eens ln gesprek
raakte met een wonderlijk heer, die typen
en verhalen verzamelde ln de armenwij
ken en Daniël Defoe heette. En uit de
geheimzinnige gesprekken, die er volg
den, lazen wij geslachten na elkaar de
bekorende en ons beklemmende geschie
denis van Roblnson Orusoë en die
mogelijk bij velen - van ons de eerste
kiemen legde van onze latere „begeerte
naar het ongeziene" waarvan reeds
ln de oudheid Plinius sprak....
Zoo blijkt ons het Eiland Trinidad reeds
sedert lang ongeweten te hebben ge
wenkt en als een andere Circe met heime
lijke toovermaoht naar zich toegetrokken...
Rljpe oaoaovruohten.