'T JUTTERTJE West-Indië-Nummer VENEZUELA IN „a NUTSHELL". „Heldersche Courant" 1 MO Aj[\A.& Auteursrechten Populair Bijvoegsel van de CAREL J. BRENSA van Zaterdag 26 October 1929 Ö(56>(5Ö>(3Sx53xS5x3Ö>(36)(3Ö><2 (b 1 Vf XV/ 1 voort voorbehouden. 5o@(9gxafix3sx3Ê><9g><agx3gxa6)(ï DOOR NADRUK VERBODEN VERVOLG IV iKQPQSXggjQSXaSXggXSgxggxagxsgxggxggxggxggxggxggjiSgxggxggx^x^x^x^x^x^x^j^jgg^ II DE WERELD VAN DEN „WEST-TOURIST". La Ouayra Carócas cheras Ptoi. Cabello. Wie wil genieten van den schoonen schijn van het leven moet niet dlep-in denken aan der dingen loop en der dingen raadsel. Wie wil bekoord zijn van een morgen vol milde koelte op een tropenzee, of van een schitterenden zonsopgang in een voor Holland kille, mistige duistere wintermaand, die late na te vorschen naar de historische gebeurtenissen op deze zee en te peinzen over de wonderen, die deze tropenzon voor de menschen zou kunnen wekken. Wie voluit wil genieten van wat hij van de Vereenlgde Staten van Venezuela in een korten touristen-tour te zien kan krij gen: De karakteristieke havens in een glans van azuur en indigo,-de afteekening van palmen en andere raak gecontourde gewassen tegen het steengrauwe der ber gen, het diepblauwe der luchten en het grauwwitte der muren en balustraden alles in een eindeloos mozaïek van con trasten het soms betooverend en dan weer haast beklemmend aspect der steden, bergravljnen, hemelhooge toppen en ge zichtsverre vlakten hjj late voor korten tijd het probleem van economie en vol kenrecht, van politieke tlnnengieterij en middeleeuwsch despotisme rechtstreeks buiten beschouwing. De overrompeling van verrassende in drukken zal hierbij een tegemoet komende rol spelen. Zelfs bij het aanschouwen van 'n naar verhouding minutieus brokje van dit schier onmetelijke land. De blijde ver wondering begint al dadelijk wanneer een schip een steil uit de zee staande keten van bergen tegemoet voert 'n keten van bergen zoo hoog en zoo trotsdh, dat de toppen ervan als hautaine monumenten door de waterwolken steken. Met laag bij het water een kleurig stadje: La Guayrai Vanuit zee ziet La Guayra er aantrek kelijk uit, zoowel bij avond, wanneer het niet meer lijkt dan 'n handvol lichtjes daar in de duisternis tegen den bergenvoet neergestrooid, als bij dag in een staalkaart van kleuren, gelijk als de tropenbewoners zelf, die zich reppen om in deze voorhaven van de hoofdstad van boord te gaan. Het ligt rustig tegen de bergen van roode aarde met leemen huisjes, die ook rood schijnen en van roode pannen gedekt zijn. Cooospalmen en Mango-boomen ste ken er al dadelijk fel kleurig tegen af. Pelikanen zweven zwaarmoedig over de baai en duiken naar visch. 'n Paar kleine stoomschepen liggen aan 'n nietigen pier, die schuin uit het strand naar voren steekt. En de tourlst betreedt voor de eerste maal in een gevoel van lichte aandoening het Vasteland van Zuid-Amerika, waar achter zich nu zonder meer te eindigen uitstrekt het eindelooze gebied van Wild Amerika, wildernissen en woestenijen, negerlanden, plantages, Indianen-gebieden en al wat er nog voor onbekends en onbe- Valenoia Maracal Las Trin- grepens achter schuilt. W6l mogen langs de kustenstreek van den Atlantisphen en van den Stillen Oceaan al plekken van meerdere bekendheid zijn, daar waar alles uit het binnenland zich naar voren dringt en waar de nazaat van den oer-bewoner den modernen mensch ontmoet, met geen ander doel dan met elkander te handelen, over en weer.... Wel mogen in deze niet te meten uitgestrektheid ettelijke ontgon nen plekken zijn, waar steden in een ons bijna bekenden vorm ontstaan zijn. Het is misschien gelijk aan een ouderwetsche makelaarsprovisie: 'n half procent van het geheel. Het overige is fantastisch gebied, dat ons enkel bekend is uit de boeken van Cooper en Aimard. En we betreden het langs den kleinen, slordigen, van haastig weg vluchtende krabben overzaaiden pier in het stadje La Guayra. Eveneens slordige, luid krakeelende, half naakte negers en negerinnen bevol ken de omgeving. Daaromheen ligt de stad. Tegen de hellingen zitten de nu armoedig aandoende huisjes gekleefd, gemaakt van 'n donkerroode aarde, kalk, modder, plan ken, stukken Ijzer en wat er door den vin dingrijken bouwer verder voor in toepas sing kon worden gebracht. Het is er een wisseling van lichtglanzen en schaduwvegen, een spel van vroolijke tinten, als soms door'n smalle straatgeul de zon een streep van licht trekt over het asphalt, die alles trillen doet in gouden schijn of vervaarlijke schaduwen slaat tegen het groezelig wit geworden pleister van.de wanden. Het is een gekrioel van menschen daarin van donkere, soms knappe mannen, die rooken, eten en sohreeuwen, van vriendelijke vrouwen, die druk redeneeren tot met hun armen en handen toe en aanvallige zwarte kindertjes, die op bloote, vervuilde voeten langs de steenachtige, bochtige, vaak van den regen slikkerige hellingen opklauteren. En van ezels ter weerszijden beladen op hun rondgang van brengen en halen, luidkeels opgeheud van de drijvers of van gerad braakte en stumperig geworden muilezel wagens, waarin al wat maar denkbaar is en los zit vervoerd wordt. Auto's ontbre ken er niet meer tusschen de verouderde open tramwagens en inheemsche vervoer middelen. Vehikels van allerlei rang en stand, van allerlei vorm en ouderdom, ge voerd door half of ternauwernood gekleede negers met immer 'n sigaret gewapend, gieren er onverschrokken door het straat vertier. Het leven ligt er als op straat. De trot toirs zijn overladen als een markt in een verscheidenheid van vruchten, versnape ringen, papegaaien, rose schelpen en luch tige, voor de tropen geschikte dingen. De ühgangen naar de wijntaveernen zijn er haast door versperd. In open salons, bij kans midden op den weg, worden de Vene- zolanen door donkere barbiers opgeknapt en op dezelfde wijze floreert aan den voor gevel van een verweerd gebouw als een verlaten bastille het douane-onderzoek voor transito-reizigers. Het is wel alles Venezuela, waar geen geijkte, maar door allerlei omstandighe den in zwang geraakte wetten heerscnen. Het gaf aanschijn aan een armoedig, zwoe gend negerleven, zonder andere dau laag bij den grondsche genoegens van eten, drinken, rooken, slapen en los invallende geneugten. Alles wasemt warmte uit, waar tegen niet gevochten wordt. Het bederft de boomen en groene planten in het park onder een dikke laag van stof het om ringt alle dingen in de straten en winkels met een zuren adem, die zich heviger ont wikkelt in de open hallen vol magere groenten en onappetijtelijke versnaperin gen. Het maakt er de te koop geboden stukken donker vleesch tot levende ballen van zwarte vliegen, die eraan blijven als het brok al verkocht en in de karabies van de negerin verdwenen is. Het brengt er de azende gieren uit ondervinding op de mu ren van het kerkhof Maar het is een omgeving vol goeden vil. Boven de stad en daarachter verheft zich het gradioos gebergte als een muur waarachter de verlossing ligt. Cactussen tot meer dan manshoogte hebben zich hier vast geworteld achter lanen met bijna niet te omvamen boomen, waarlangs zich de woekerplanten omhoog brengen naar het licht. Tropische bloemen, waarvan de fan tastische vormen het verlangen doen ver geten naar den naam ervan, varieeren naast den bloesem van den banaan, de cocosvruchten en peperstrülken. Op nog geen half uur verwilderd van La Guayra zetelt een badplaats met een mondain re- nommée als Ostende of Deauvllle: Macutol De pleisterplaats wedijvert met haar chio hotel, palrppntuin, luchtige wa randa en beroemde keukens met de beste plekken van het oud Europa en kan zon der blozen verdragen, dat de Amerikaan- sdhe mnatschappilen haar luxieus lnge- rlohte West Indies Cruises Ships aan den Zoo blijft het landsohap. Waarin aller eerst komt doemen, in een caleidoscoop van heuveltoppen binnen een bergenrand, grauw-witte gebouwen, kerkenkoepels en kleurige huizen, de stad Carócas hoofd stad van de Republiek Venezuela en zetel van alle rogeeringslichamen; de stad, die het brandpunt is van heel het Venezo- laansch beschavingsbedrljf in 15Ü7 ge sticht door den Spanjaard Diego Losada en zwaar veroverd op de inboorlingen van de streek. Sindsdien vaak een wijkplaats voor de blanken uit den omtrek, die er de mildheid van het koele klimaat kwamen ondervinden. Maar even vaak gezooht als een sohuilhoek door hen, die de zeeroovers langs de romantische kusten vreesden. De hoofdstad eenmaal verlaten stijgt langzaam de weg, welke don reiziger heen voert op zijn toont en buigt verder het land in langs de Rio Guaira veel bochten beschrijvend en soms schijnbaar terugkee- rend op de eerst ingeslagen richting om eindelijk zigzaggend op beduidende hoogte te komen nu eens door lange tunnels, stalen van verbluffenden menschenarboid, dan weer over een boven het bergravljn hangend viaduct of een droge rivierbed ding ig 'n niet minder dan twee honderd en vijf- ing. Va an hier komt langzaam tot voltooiing tien kilometer lange cementweg, veel ge laakte en kwallik verdachte regeeringsdnad van den huldigen president Gomez. Van de hoogste welvingen op den weg ont- kleinen pier van La Guayra komen meren. Gezwegen nog van den weg naar Carócas op nauw' negen mijl hemelsbreed van de zee. Dit is de befaamde weg van Francis Drake den onvermurwbaren tachtiger van' de Caraibische Zee, die telkens in de West Indische wateren terugkeerde voor zijn levensdoel: Dood aan de Spanjaar den. Hij maakte in 1587 den kronkelenden, zigzaggenden bergweg naar Carócas be roemd als de Passen door de Zwitsersohe en Italiaansche Alpen', waarover Garibaldi en Napoleon gingen, door in een stouten tocht van het strand af Carócas te berei ken, alles leeg te plunderen en met rijken buit terug te keeren zonder één man te hebben verloren. De natuur bekommert er zich niet om. Direct voorbij La Guayra vertoont de omgeving zich in een bekoorlijke charme. Tusschen het hooge en welige groen glij den bergbeekjes over een bed van steenen naar omlaag en verlokken de vrouwen uit de buurt in teekenachtige groepjes aan haar boorden de wasch te doen. De zelf genoegzame komkommer-cactus staat er als een uitdagend wachter bij. En langs den zigzag-spoorweg, nu en dan parallel aan den ouden weg van Drake, voorbij kale en van de eeuwen ver weerde wanden, door ravijnen soms tot een beklemming voor de reizigers, blijft het rots- en heuvellandschap eerbiedwaar dig en forsch van lijn met roode vakken van het bergsteen tot een vroolijke scha keering. Groepjes ezels onder geleide van romantisch uitziende Venezolanen, tegen woordig gepasseerd door auto's met tou- risten, trekken den ouden rijweg langs. Door de openingen in de bergen, kleurt eenige malen het groene panorama van een uitgestrekte vlakte, met rietvelden, koffle-tulnen en grensscheidingen van klapperboomen. Voor die er den nacht doorbrengt Is hier het paradijs der duis ternis-concerten van hagedissen, die „tók- rók-tókrók" roepen, handgroote krekels en kikkers geïllumineerd door vuurvlin ders en glimwormen.... Als een oase van steen ligt er de metro pool aan den voet van de Silla de Carócas op een hoogvlakte van ineens zes honderd en vijftig meter boven de zee, regelmatig gebouwd, meerendeels van huizen zonder verdieping, overvuld van waarlijk impo sante gebouwen rond een Zuid-Ameri- kaanschen overvloed van standbeelden, in wit marmer uitgevoerde groepen, gebeeld houwde plaques als chauvinistische ver siering op de hoeken der straten en, ver lucht van de exotische plaza's met een overvloed van weelderige boomen en kleu rig geladen bloemperken. Als een heel de stad beheerschende hoogte verheft zloh de heuvel „Calvario", waarheen de steile weg, onder een Are de Triumph door, geteekend is van oude in boorlingenhutten, met palmbladeren nog soms voor de vensters om volgens oud geloof de onheilen af te wenden. Tot een uitgestrekt tapijt weven zich hier de velden rood-bloemige heesters, divi-divi-boomen, Sisal-planten en weelderig groeiende Bam boe-struiken. Op den top van den berg reikt het begeerig oog van den reiziger tot het groote renveld buiten de stad, de arena voor stierengevechten in de buurt van het verlaten zomerpaleis van den voor- maligen president Castro en de vlllakolo- nie „Paralso" het „Paradijs" voor de gefortuneerde Venezolanen. Daar voorbij vindt het oog terug de koepels en gebou wenverheffingen van de stad, met als een prachtig monument het „Panteon Naclo- nal", waar de onsterfelijke bevrijder rust, met naast zich ln een gouden kist den Hol lander van Curagao: Louis Brlon! Het levendig vertier in de straten schijnt ongeweten van deze sereene wijding. Als een gigantesk gegroeide mieren-kolonie krioelt straat en marktplein van bonte menschen, gehinderd van vliegen en In hun bewegingen telkens belemmerd door karavanen van bepakte ezels en brutaal tusschen alles door scharrelende auto's: Carócas geschiedboek van de won derlijke kerels, die er president van het onmetelijke land rondom waren.... rollen zich buitengewoon inponeerende bergpanorama's, terwijl langs de Rio Gu ayra soms Indiaansche vrouwen en kin deren waar te nemen zijn, nog badend in de rivier als voor den besohnvingstlid. Steden wijken langzaam achter den tourlst voorbij, bergentoppen draalen ln de verte als schuifelend aohteruit, totdat een voor naam deel van het traject eindelijk gaat langs de sprookjesachtige Lago de Va- lencia een tropenmeer met een opper vlakte van 58.000 Hectaren, hoog boven den zeespiegel als een Zwltsersche berg top, omzoomd door vruchtbare en bebouw de vlakten als een laagland, getooid alsof het pluimen moesten verbeelden, met praohtig gevormde eilanden, die hun be groeide toppen omhoog steken en waarin zich deartelend stort de Rio Oabrioles de Bokkesprongen-rivler, In de nabijheid van dit rijk begenadigd natuur-fragment bij Maracal koos zich de tegenwoordige president een bui tenverblijf. De voorbijgaande tourlst her innert er zloh even al wat hij hoorde en las van Venezuela, van de wonderlijke praotljken en de rooverachtige gevechten, de zonderlinge staatszeden en staaltjes van buitengewoonheid, welke er inmiddels overal voor het aanschouwen liggen. Bij het passeeren van Maracal, de residentie van Generaal Gomez, of van Barquisemeto eertijds een der beduidendste steden van Venezuela en een aloud broeinest en bolwerk van revojutie-verzet of bij de hier en daar nog te herkennen sporen van een vroeger beleg of een grandlosen over val, gaan de beelden voorbij van romanti sche staatsgrepen, Neroieke onderdruk king of Napoleontische overheerschlng. Maar de weg gaat voort. Langs een plantengroei la Java en langs het rivier dal van Las Trincheras, waar een badplaats is van heeté bronnen en waar zieken en gebrekkigen uit alle windstreken van het laiwj zich 'heenbrengen als naar het Lour- des van Middel Amerika, beweegt het schier levend geworden panopticum van tropen-aspecten.Meer dan tachtig tun nels zijn ten slotte gepasseerd. Rijke plan tages van koffie en suiker wisselden tot een overdadige reeks af met de telkens terugkeerende Haclendas der voornamen. Totdat de geweldige baan die nauw' 'n schrede deed in het ongemeten gebied zich verliest in de bergstreken der Oor- derillas, om eensklaps om te buigen naar San Sebastlan in de buurt van Pto. Ca bello. Hier is het stadje van oud-Spaansche allure, waar een badplaats ligt op zeshon derd voet boven de zee, zijn nieuwe resten van vroeger geweld door de Natuur ge weven. In de richting van Pto. Cabello gaat een karakteristiek, nu verwaarloosd bergpad, dat in den rumoerigen Spaan- schen tijd de groote verharde weg was van de zee naar Valencia en waarlangs na den slag van Carabobo in 1821 S'roon Bolivar de treurige resten van het leger der Spanjaarden voortdrijven liet. Hetgeen nog niet eens de oudste herinnering is. Omdat zich hier eveneens bevindt een groote, schuine rots, waarin de oude In dianen hun hiëroglyphen hebben gesne den primitieve, karakteristieke figuren van platte menschengezlchten ln spiraal- kerven. Tot een object voor bedevaart voor den hier eeuwen later plelsterenden tourlst. Dan heeft dra de weg de zeekust her vonden ln de nabijheid van Pto. Cabello, waar-de plezlerrelzlger het schip weer zoekt, dat hij te La Guayra verliet om landwaarts ln Venezuela ln „a nutshell" te vatten. Rondom de nieuwe havenstad staan amphltheaters-gewijs de bergen, tot een kleurig kleed overspannen van den weelderigsten plantengroei. Over de soher- pe bergruggen en langs de ravijnen geurt een royale hemelgave van versch groen, vloeit het heldere water over de Venezuela. Een indrukwekkende bergtour. De weg over den Andes Montaln Noordelijk Vaste land van Venezuela. Gezloht op La Gualra. Op den berg het Fort, dat bij vroegere Venezuelaansche troebelen door een Nederlandsch oorlogssohip werd beschoten. Aohter den zeemuur van IVlaouto, bl] La Qualra (Venezuela).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1929 | | pagina 7