EERSTE RAMER.
OP EN OM HET BINNENHOF.
AMSTERDAMSCHE BRIEVEN.
Da vUegpoot voor Bemwnng kwam
Eondagmiaaag te Batavia, dooh onon
h^eft ais niet per vliegtuig door gegeven.
P>ij ln;-"tt met den trein hieraan. En dat
is geen vergissing dat ia voorschrift.
Welnu.
De Locomotief ontving een vllegposfc-
aendinig van 1 kilogram 7 oiw- benevena
een andere vliegpoatzending van 1 kilo
gram 8 ons, benevena nog wat kleinere
brieven. De eerste was gefrankeerd met
69.70, de tweede met C3.4B, jAua hel
porto der kleinere brieven.
Dat alles kwam met bet vliegtuig Zon
dagmiddag te Batavia.
Maar de luchtpostzending kwam eerst
Maandagmiddag vier uur te Semarang in
ons bezit. Want. de vllegpost Batavia—
Semarang was daar niet bij inbegrepen.
Zoodat, als men inderdaad groote kos
ten maakt om de luchtmail te benutten,
op de twaalf vliegdagen van Nederland
naar de Batavia de ruim twee vlieguren
van Batavia naar Semarang er niet op
over kunnen schieten.
Dit is een ongewenschte toestand
Straks wordt voor Soerabaia de znnk even
erg. Er zij dnn ook met do meeetc klom
op aangedrongen, om hierin verandering
te brengen.
Bestendiging van deren toestand sou
het vliegverkeer niet ten goede komen.
Vergadoilng na Dianlerdag.
SUIKER WET JE.
Aan de orde is de stemming over het
wetsvoorstel-van den Heuvel c.s. tot ver
leening van tjjdelijken steun aan de beet-
wortelaulkerind'uatrie hier te lande.
Het wetsontwerp werd verworpen met
28 tegen tegen 19 stemmen.
De Voorzitter deelt mede dat het in
zijn voornemen ligt de vergadering te be
leggen Dinsdag 12 November des avonds
half 9.
De vergadering wordt gesloten.
Week-kranlek.
Den Haag, 31 October.
Interpellatie of Vragen? «Niets to iel". Minister Verschuur.
Ingeroest misbruik.
't Valt moeilijk te betwisten, dat presi
dent Van Schaik een verstandig besluit
nam toen hjj ertoe overging, de Tweede
Kamer voor te stellen, den heer Wijnkoop
te vergunnen, de Regeering te interpel-
leeren over de Maastrichtsche relletjes,
de botsingen, welke in de hoofdstad van
onze Zuidelijkste provincie plaats hadden
in verband met de staking aan de Maas
trichtsche Zinkwit-fabriek. 't Weigeren
van de interpellatie zou den schijn hebben
gehad, het interpellatie-recht der Kamer
gaandeweg te willen besnoeien, zooals
de communist Wijnkoop kort geleden
reeds zei te bespeuren.... Intusschen,
wanneer men nu rustig, onbevangen,
gansch-onpartijdig nagaat, wat er op
Donderdag 24 October j.1, in ons Lager
huis over die relletjes is gezegd, wat
hot resultaat (de uitslag) van het gepraat,
dat de Kamer tot bijna een kwartier na
zeven 't werd dus tóch een soort van
avond-zittinkjel,, bezighield, dan zal
men toch moeten toegeven: datzelfde had
men kunnen bereiken via een paar goed-
geredigeerde en niet alte-omzichtig, ont
wijkend of beknopt verstrekte antwoor
den, door minister Ruys de Beerenbrouck
verschaft!.
De Regeering bleek bereid, een justi
tieel onderzoek te laten houden. Minister
Donner liet onmiddellijk door zijn ambt
genoot van Binnenl. Zaken en Landbouw
aankondigen, dat den procureur-generaal
bij het Gerechtshof te Den Bosch opdracht
zal worden verstrekt, nauwgezet, onpar
tijdig, omvangrijk (Exc. Ruys gebruikte
nog een Btuk of wat geruststellende bijv.
naamwoorden!) onderzoek te gelasten naar
de houding der Maastrichtsche politie ge
durende de relletjes en al wat daarmee in
verband staat. Dat was hetgeen de heer
Vliegen per motie aan de Regeering had
gevraagd, en de soc.-democratische
veteraan is een te verstandig man om in
zulke omstandigheden toch nog eene „uit
spraak" der Kamer te vragen.
Dat den communist „niets te dol" is,
zooals de heer Wijnkoop eens immers
zelf in de Kamer heeft gezegd, bleek
bij deze gelegenheid wel heel duidelijk!
Zijn geestverwant, tevens doodsvijand, de
heer L. de Visser, was de eenige in de
Kamer, die zijn „steun" schonk aan eon
motie-Wijnkoop, welke vorderde: ontslag
van den burgemeester en andere politie
autoriteiten te Maastricht; vertrek van do
Rijkspolitie en maréchaussée uit de Lim-
burgsche hoofdstad; ontwapening van de
katholieke geestelijken.... *t Zotte ge
rucht, dat er priesters, met knuppels ge
wapend, te Maastricht hebben rondgeloo-
pen, ter bescherming van de werkwilligen
(ook wel „strijdbrekers" genoemd) was
reeds recht-gezet. Men had z.g. processie-
meesters, die met de gebruikelijke staven
aan eene processie deelnamen, voor
knuppeldragers aangezien!.... Ook „Het
Volk", dat het malle praatje in de wereld
heeft gebracht, had erkend, op dit stuk te
hebben gedwaald.
't „Mooiste" was, dat toen de heer Vlie
gen wijselijk zijne na mr. Ruys de Bee-
renbrouck's verklaring onnoodig geworden
motie (een justitieel onderzoek vragend)
had Ingetrokken, de heer Wijnkoop
die.deed herleven. Tot de zijne maakte.
Van die motie-Vliegen was door de
communisten gezegd, dat 't vragen van
een justitieel onderzoek zonder contröle
van de arbeiders toonde, hoe ,,'t allerlaat
ste restje verschil, dat er nog had bestaan
tusschen vrijzinnig- en sociaal-democra
ten, nu verdwenen was...." Maar dezelf
de motie maakten zij een uurtje na deze
ontboezeming tot de hunne!....
Hier past toch wel hot bekende: „Rlsum
teneatis, amlci!...." Of: probeert nu eens,
je bij zulke dolligheid goed te houden!.
De Interpellatie over het gebeurde te
Maastricht had zei ik zoooeven best
via schriftelijke vragen kunnen zijn afge
daan. De Kamer mist natuurlijk de noo-
dige gegevens om zich een juist oordeel te
kunnen vormen over gebeurtenissen als dc
bier-bedoelde. Eorst nè een eventueel on
derzoek, wanneer er dan aanleiding be
staat om te twijfolon aan het juist inzicht
of ann het doelmatige van het optreden
der autoriteiten, zou er mits de zaak,
waarover t gaat, gewichtig genoeg Is om
In 's lands Raadszaal onderwerp van debat
te zijn, reden kunnen ontstaan voor
eene interpellatie.
Telkens wanneer een der afgevaardigden
gebruik wonscht to maken van het nier-
bedoelde recht des Parlements, staat de
Knmer tegenover een lastig geval. Het
weigeren geeft stof tot allerlei verdacht
making van partijdigheid en beknotting
van het vrije woord, 't toestaan berok
kent doorgaans wat herrie, alsook schro
melijke verkwisting van den nationalen
tijd. Bovendien mag men niet vergeten,
dat de kracht en beteekenis der interpel
latie verminderen door het misbruik, er
van gemaakt. Ook hier straft 't kwaad
zichzelf!.... Een der meest-geduchte wa
penen, waarover de Vertegenwoordiging
kan beschikken, verliest aldus zoowel zijne
preventieve, dus: afschrikkende, als:
in de praktijk invloed, macht hebbende
middelen om het Parlement zijn hooge
plaato to verzekeren in ons Staats-bestel.
We zijn, op 't stuk van interpellatiën,
reeds een niet onbeduidend eind op den
goeden weg gevorderd. De tijd, toen men
vrijwel als iets-ondenkbaars beschouwde
eene te weigeren, liij ligt achter ons.
Men durft eene aanvrage van de hand
wijzen, waar de znak, welke men wenscht
te bespreken met de Regeering, juist
wonderwel past bij een Begrootingsdebat,
Dat is, gelijk reeds opgemerkt,
een belangrijke schrede op den goeden
weg. Maar 't is „eerst een begin". Dat de
Kamer t. o. van Interpellatiën eene nog
veel krachtiger houding heeft aan te ne
men, zich vooral niet latend afschrik
ken door ontboezemingen als: dat zij een
van haar gewichtigste praerogatieven
gaat prijsgeven: het verloop van de inter
pellatie-Wijnkoop, welke de vergadering
van 24 October j.1. vrijwel in beslag nam,
heeft 't zeer duidelijk aangetoond!
Op Vrijdag 25 dezer heeft de nieuwe
minister van Arbeid, Handel en Nijver
heid, mr. Verschuur, zijn „debuut" ge
daan in ons Lagerhuis, 't Was de aller
eerste maal, dat Z. Exc. de zaal der Ka-
mer betrad.... Althans, terwijl er zitting*
is. Want de heer Verschuur kent zijne
Binnenhofsche Pappenheimers door-en-
door! Jarenlang heeft hij,, alvorens
naar Breda te gaan, waar hij werkzaam
was als Voorzitter van den Raad' van Ar
beid, gezeten op de gereserveerde tri
bune, aan een der lessenaartjes, welke
daar voor enkele journalisten zijn beschik
baar gesteld. Mr. Verschuur was de Over
zicht-schrijver van „De Maasbode". Hij
kwam dus ln eene hem welbekende om
geving, toen de nieuwe bewindsman
den 25en in de Kamer verscheen ter be
antwoording der vragen van Mevr. De
Vries—-Bruins over de verspreiding en de
behandeling van de pokken.
Maar: tusschen de taak van den journa
list, die vanuit zijn bescheiden hoekje de
beraadslaging volgt, de „faits et gestes"
('t doen en laten) der excellente of hoog
edelgestrenge dames en heeren daar be
neden hem, bespiedt en: die van den
raadsman der Kroon, aan de groene tafel
gezeten, geroepen om als Regeerings-man
de hooge vergadering in te lichten, van
advies te dienen en wat daar verder bij
komt, is een heel groot verschil!.
Wie bil dergelijk debuut heelemaal niet
van „planken-koorts" te lijden heeft,
die moet Inderdaad „zenuwen als kabel
touwen" hebben!....
Zulk-een schijnt mr. Verschuur toch
te zijn.
Blijkbaar beschikt hij over eene heel-
buitengewone mate van zelfbeheersching.
Waarbij dan nog komt: het besef, dat hij
de zaken, waarover 't gaat, goed ondor-de-
knie heeft. Ik ben gedurende enkele jaren
mr. Verschuur's buurman geweest op de
z.g. kleine perstribune en leerde hem be
wonderen als man van zeer groote gees
tesgaven, reusachtige werkkracht. Iemand
met stalen hersons, die de kunst verstaat
om moeilijke vraagstukken te „verwer
ken", vooral daarbij gesteund door zijne
glasheldere logica.
De Kamer is steeds extra-nieuwsgierig
wanneer een „homo novus", een nieuwe
ling, in de parlementaire sfeer zijn debuut
heeft te wagen. En zeker waar 't een mi
nister betref tl,,,.
Algemeen is erkend: Exc. Verschuur
Heeft 't er den 25en J.1. prachtig afge
bracht. De man van vrij rijzige gestalte
met het kaalgeschoren gelaat, - de oogen
schuilgaand achter een bril, die ook wel
eens dionst moet doen om te mnskeeren
spotglansje, gewekt door den scherpen
kijk, dien mr. V. heeft op het belachelijke
ln liet gedoö van sommigen.... Do man,
die tien jaar geleden daar bil ons, pers-
muskieten, was gezeten en thans als lid
van den Raad der Kroon daar aan de
fameuso groene tafel plaats nam.... Het
wus alsof hij reeds tal van malen ln een
Khbinet had gezeten!..., Zoo rustig, zoo
„heelemaal-thuis" voelde hij zich blijkbaar.
En toen hjj dan eindelijk de soc.-demo
cratische interpellante van antwoord ging
dienen, was er in do wat zware stem geen
spoor te bekennen van „zenuwen'de
welke den redenaar in de ontwikkeling,
ontvouwing van zijne denkbeelden belem
meren. 't Was zoo rustig, zoo helder, zoo
vast, zoo flink en stevig als een veteraan,
die een reeks campagne-jaren ln het Par
lement achter zich heoft, hem «iet kan
verbeteren.
Er zijn voorbeelden van „homine* novl",
die door hun. lijden aan parlementaire
„plankenkoorts" ondanks al hun knap,
kundig, geleerd zijn een allerjammerlijkst
debuut in de Kamer maakten. Later werd
dat wel beter en die „eerste Indruk" ver
flauwde dan wel. Sommigen konden zich
nooit geheel onttrekken aan die zonder
linge schuw- en angstigheid, wanneer zij
het woord ln de Kamer hadden te voeren.
Men kan er zeker van wezen, dat Exc.
Verschuur zich niet gauw zelfs door de
roerigste, onstuimigste elementen in de
Kamer uit het veld zal laten slaan.
Over de parlementaire week, die den
25en eindigde, waarna de Tweede Kamer
tot 5 November rust nam, om dien Dins
dag van Slachtmaand de zware winter-
campagne (met de Dins- en Donderdag-
sche avond-zittingen en de rest van over
matig moeten vergaderen) in te gaan,
nog een enkel woord.
Bij de regeling van werkzaamheden is
op dien Vrijdag voor de eerste maal toe
gepast het nog niet zoo heel lang geleden
den. Voorzitter geschonken recht om een
afgevaardigde 'het woord te ontnemen. De
heer Wijnkoop, wien dezen tuchtmaat
regel gold, bleek niet te weten, dat het
Reglement van Orde bepaalt, dat een lid,
wien het woord is ontnomen, over het on
derwerp, dat aan de Orde was toen dit
gebeurde, in de vergadering, waarin het
voorviel, niet meer mag spreken.
Vruchteloos trachtte hij telkens toch nog
het woord te krijgen. Mr. Van Schaik deed
alsof hij van dat „Meneer de Voorzitter,
ik vraag het wóörd", totaliter niets ver
stond.
De communist had dubbeDen-dwars ver
diend, dat de President hem aldus beje
gende. Hij was hinderlijk, ergerlijk grof
en onbeschaamd-beleedigend geweest je
gens mr. Merchant. Praeses hud hem
meermalen gewaarschuwd.
't Is goed, dat mr. Van Schaik 't nu
eens niet bij dreigen liet blijven. Maar.,
het allerbest ware geweest, dat de Presi
dent mr. Marchant beduid had, bij de
regeling van werkzaamheden, hoe de
vrijz.-democraat te ver ging bij zijn „voor
waarden" stellen aan mede-leden van an
dere partijen, 't Valt niet te betwisten,
dat indien er straks een derde communist,
ook met een eigen „groepje achter zich",
in de Kamer verschijnt, en deze meneer
of dame krijgt bij de tijd-rantscenee-
ring óók een uur voor zich alleen, men
tot zeer eigenaardige verdeeling geraakt.
Vrijheidsbond en Vrijz.-democraten 1
uur, voor de drie communisten: dri3
uren! In eersten termijn van het groot
twaalf uur (het debat was reeds gesloten)
„dubbeltje op z'n kant" zou zijn.
De vele pessimisten (zwartkijkers) ln
deze hadden 't bil het rechte eind. Het
Suikerwetje is heden, 81 October, door
den Senaat met 2S-19 verworpen.
Mr. ANTONIO.
Na de Uehtweek.- Mechwtoeh Amsterdam
Openbare voeren.
Da tram
Van het licht niets dan goeds, zou men
met een variatie op een ander bekend ge
zegde, van de vlak achter on» liggende
week kunnen getuigen. En toch het is
voor velen, Amsterdammers zoowel als
„vreemdelingen", die, ter gelegenheid van
het Edison-festijn speciaal naar de hoofd
stad waren getogen, min of meer een
teleurstelling geweest. Wij schreven in
onzen vorigen brief reeds, tegen den alge-
ineenen draad in, die toen nog in de pers
overheerschte, lichtelijk pessimistisch
over een en ander. Thans, na afloop van
het feest staan we in dezen niet meer zoo
alleen enkomen de katers los-
Edison is groot en Amsterdam heeft dooi
zjjn lichtdemonstraties den vollen tol be
taald aan die grootheid, het was een hul
diging in grootschen stijl, die bij de groot
heid van zoo'n uitzonderlijke figuur paste.
Maar als louter huldiging van Edison was
deze week toch wel een beetje duur, de
kosten worden globaal op 2 ton geschat en
velen vragen zich af wat dan toch eigen
lijk overigens deze lichtweek ten doel had.
„Een demonstratie van de prachtige ef
fecten, die met flood-light bereikt kunnen
worden", zoo kwam o.m. een plaatselijk
blad dezer dagen ons reeds eerder gege
ven oordeel steunen," zal men ons mis
schien antwoorden. Welnu, als dat de be
doeling is geweest dan mag men met alle
recht vragen of daarvoor deze kostbare, i de bestrijding der werkloosheid, diligent,
overvloedige verspilling gemotiveerd is. ook al heeft thans de werkloosheid niet
de kans, dat deze technische vondst meer
voor vermaak der straatjeugd zou dienen
dan voor serieuse aspirant koopers, zou
anders lang niet gering zijn.
Een laatste mechanische aanwinst, deze
keer echter geen electrisohe, zijn de auto
matische rijwielsloten, die men reeds op
verschillende punten der stad aan de hui
zen vindt aangebracht. Na inwerping van
een twee-en-een-halvo centstuk in 't appa-
raat komt een ketting vrij en krijgt men
een sleuteltje in handen, waarmede man
het rijwiel veilig op honk kan zetten. BJJ
terugkomst werpt men eenvoudig het
sleuteltje in de gleuf, drukt op de knop
en.... het rijwiel is weer vrij en de zaak
in z'n oorspronkelijken toestand hersteld.
B m N
Deze voortschrijdende mechanisatie zou,
s men geneigd te denken, op den duur
wel weer een bijkomende kwade factor
kunnen worden inzake de werkloosheid.
Voorloopig valt daarvan echter gelukkig
log niets te bespeuren en kan met een
:ekere opluchting geconstateerd worden
lat dit euvel aan het afnemen is. Zoo
schrijven B. en W. in de zoo juist ver
schenen Memorie van Antwoord op de op-
nerkingen gemaakt in de afdeelingen van
Jen Raad: „B. en W. blijven, betreffend®
(Tusschen haakjes dient te worden opge
merkt, dat deze hier gesignaleerde ver
spilling uitsluitend betrekking heeft op
dien omvang en die beteekenis meer van
eenige jaren geleden"Ook het aantal
gesteunden beweegt zich den laatsten tijd
de aangebrachte „versieringen" en de ge-1 volgens diezelfde Memorie in dalende
legde hulpkabels, enz.; het stroomver-1 richting
bruik was n.1. niet meer dan in „gewone"
tijden ,een gevolg van het feit, dat bijna
niemand 's avonds thuis bleef en mitsdien
het extra verbruik op straat geheel „ver
goed" werd door het aanzienlijk ver
minderde verbruik binnenshuis!). Wij
menschen van den modernen tijd, die al
lang weten welke resultaten tegenwoordig
met de geperfectioneerde uitvindingen
van Edison bereikt kunnen worden, die
deze mogelijkheden eiken dag kunnen
aanschouwen, behoeven daar waarlijk niet
meer van overtuigd te worden, dat is het
opentrappen van een open deur.
Er waren door de publicaties in de pers
grootsche verwachtingen gewekt, men
droomde zich werkelijk het aanzien van
een sprookjesstad, men riep zich toover-
achtige beelden voor den geest, allemaal
Uit het stuk blijkt o.m. tevens, dat voor
onze stad de radio-distributie per tele
foon, zooals den Haag die kent en dit
velen ook in de hoofdstad gaarne zagen
ingevoerd, wel voorgoed van de baan is,
B. en W. zeggen n.1. geen reden te vinden
terug te komen op het destijds genomen
Raadsbesluit waarbij deze telefonische
radio-distributie werd „afgezwaaid". De
distributie van gemeentewege is dan ook
inderdaad, naar B. en W. terecht getui
gen sindsdien „zooal niet geheel verdwe
nen dan toch veel verminderd" doordat
tal van distributienetten door particulie
ren zijn aangelegd en in exploitatie ge
bracht, netten die over het algemeen goed
voldoen.
De tram, welke in deze Memorie ook uit
voerig behandeld wordt, is, het valt
niet te ontkennen, altijd een geliefd
geïnspireerd door hetgeen het Lioht-
comité zoo had laten doorschemeren. Toen klachten-stokpaardje.Mooht men de
de werkelijkheid kwam moet het wel erg vele „klagers" gelooven, dan zou dit een
politiek debat. Waarna de helft bij de re-tegengevallen zijn. Alleen het Damrak gemeentebedrijf zijn waar eigenlijk nle-
plieken. Dat zou eene wanverhouding we- met zijn Imposante zuilenrij voldeed in mand mee tevreden is...Geeft men zich
zen. Duizendmaal toegegeven! alle opzichten, hier was een visioen van echter rekenschap van do eisohen die in
Maar mr. Marchant, den man van klassieke schoonheid geschapen, dat ste- de laatste tien jaren aan het Ameterdam-
vele treffelijke eigenschappen, heeft, deling en provinciaal met bewondering sche tramnet zijn gesteld dan zou men eer-
vervulde. Schier al het andere was nu der moeten spreken van een bedrijf waar
eenmaal minder dan men zich voorgesteld iedere hoofdstedeling trotsch op kan zijn.
had en daarom wekte het teleurstelling. B .en W. geven, om dit te staven, enkele
Zlethier dan, nu de kater er is vergelijkende cijfers. Tegenover een baan-
ons aanvankelijk oordeel gestaafd. En ook lengte van 57,3 K.M., een exploitatie van
de „handeldrijvende middenstand", die
men eerst, met voorspiegeling van de vele
vcordeelen die ook hij van de zaak he
le au zou, tot deelneming oa oijüiage ia
de kosten met man en macht had opge
wekt, is over het resultaat slecht te spre
ken. „Deze lichtweek had een grootsche
reclame kunnen zijn voor Amsterdam",
schreef men van die zijde, „een reclame
voor Amsterdam als koopstad, of liever
als verkoopstad, als prachtige winkelstad,
maar men heeft ook dit gecoupeerd door
de verplichte winkelsluiting te handha
ven, Om acht uur moest alles dicht zijn,
als een der „défauts de ses qualités",
in de schaduwzijde dus van zijn persoon
lijkheid, iets „vrijpostigs", om 'X nu
maar eens aldus te noemen.
Hij stelde den 25en den heeren Wijn
koop en L. de Visser de conditie, dat zij
straks hebben aan te toonen, dat ze „ieder
eene afzonderlijke staatkundige richting
vertegenwoordigen", alsoox dat zij „götu.
wedstrijd in geluidsproeven" zullen gaan
houden.
Slechts de regeling van spreektijd, de
z.g. rantsoeneering, was aan de orde.
Welke zulke bespiegelingen en ontboe
zemingen niet gedoogt.
De fout van president Van Schaik was,
dat hij mr. Marchant liet voortpraten.
Door dien afgevaardigde te wijzen op zijn
plicht om zich te houden aan het onder
werp der tijd-verdeeling, en anders niet,
zou allicht het Wijnkoop-incidentje
vermeden zijn.
Het weekje stilte, dat „den storm'" der
Algemeene Beschouwingen voorafgaat, is
Woensdag 30 October onderbroken door
het inmiddels geheel overbodig gewor
den Suikerwetje, dat de Eerste Kamer nog
moest afdoen. Én daarvoor den dag van
80 October koos. Nadat den avond-tevoren
weêr eene van die malle, totaal-nuttelooze
minlatuur-zittlnkjes was gehouden, welke
Vader Stnat telkens op z'n minst 520
kosten aan presentle-geld. Behalve dan
hetgeen zulk totaal-overbodig gedurende
enkele minuten bijeenkomen aan kosten
198 K.M. en een aantal afgelegde wagen
kilometers van 24.8 millioen in 1918, be
reikte het bedrijf, met inbegrip van de in-
m IJdels ingestelde autobuslijnen in 1918
een baanlengte van 115.1 K.M., een exploi-
tatielengte van 365 K.M. en een aantal af
gelegde wagenkilometers van 87.9 mil-
lioen. Voor zooveel betreft het aantal
wagenkilometers derhalve een toeneming
met ruim 50 pet. in een tijdvak waarin de
bevolking met ongeveer 15 pet. is toege
nomen. Voorwaar geen kleinigheid!
We zijn dan ook onlangs reeds tot aan UJn
24 genaderd en het ia een studie op zich-
vooral niet te veel leven, terwille van de Z0H om uit de verschillende routes wijs
groote zaken, of liever van enkele groe
pen van bedienden, moesten 23.000 win
kels in Amsterdam op den gewonen tijd
sluiten. Behoudens enkele uitzonderingen
heeft de lichtweek weinig bevrediging ge
schonken.... Het zal in het vervolg ver
standiger zijn wat minder hoog van den
toren te blazen en wat meer de oud-Hol-
landsche wijsheid in eere te houden, om
een beetje de kat uit den boom te kij
ken....".
e
Hiermede, met dit constateeren van het
feit, dat deze lichtweek niet zoo'n succes
van verlichting, bediening, bewaking j 0 Hn^Vz^n'
meer berokkent.
„Quousque tandem!?".... Hoe lang
nog, o Senaat, zult gij door deze dingen
het geduld der reeds zoo zwaar-gedrukte
belasting-schuldigen op de proef stellen 1?
Den 80en October besteedde onze Se
naat dan enkele uren aan het zooeven-
genoemde Suikerwotje. Toen 't werd In
gediend, moesten de bleten ln 1929,
nog gaan groeien. De Tweede Kamer nam
het (weet men) aan. En Inmiddels had 't,
ln afwachting van wat de Senaat er
over beslissen zou nog in zoover In
vloed op de „naaste toekomst", dat er wat
moer werd uitgezaaid dan men aanvanke
lijk had gewild, wijl de verwachting be
stond, dat ook de Eerste Kamer het wel
zou goedkeuren. De heer Van der Heuvel
zei dit bij zijne verdediging ln don Se
naat, van het initiatief-voorstel. En daar
mee bowoes hij het ontwerp stellig geen
dienst!.... De Eerste Kamer houdt heele
maal niet van zulk vooruitloopen op hare
beslissingen!....
Trouwens, het wetsvoorstel stond toch
reeds buitengewoon zwak. Den dag te
voren was aanhangig gemaakt het wets
niet gezegd, dat we niet via Edison en an
dere technische wonderkoningen lang
zaam maar zeker heen stevenen naar de
onvermijdelijke toekomst: de mechanische
stad, mechanisch Amsterdam.... Het
zal ongetwijfeld, binnen niet al te langen
t;jd, worden: druk-op-de-knop, en..., wij
(de mechanieken) doen de rest, allent-
wogen.,.. De teekenen daarvan vermeer
deren zich met den dag. zoowel als met
den avond als mot den nacht.Om met
den avond te beginnen: daar hebben we
de voortdurende vermeerdering van
„nachtbrandkasten", die verschillende
banken en bank-flllalen uan hun gebou-
,rib,r,eKen ,ten behoeve van hun
cliëntèle, die na kantoortijd contanten in
handen krijgen, die zij niet gaarne des
nachts in huls houden.... Het geld ln do
gleuf, een druk op de knop, en uw de
posito Is veilig geborgen, geboekt en hot
recu ui uitgereikt.... Een andere, nieuwe
avondliiko mechaniek is die waarbil mon
van buiten een winkel-étalage dlo u inte
resseert, eveneens door een druk op de
knop kunt verlichten, lang genoeg om
alles op uw gemak te bekijken. Algemeen
bekend onder het publiek is deze lnrtoh-
ontwerp tot verlaging vnti den Biiiker- tlng, die toch reeds door eon aantal znkon
accijns door middel van opheffing der werd toegepast, nog niet Do aanwlizln-
loenlngs-opcenten op dien accijns. Daar- gen waarbij men op een en ander wordt
meê was den heeren v. d. Heuvel c.s. hee- attent gemankt en wordt ultgenoodlgd op
lemaal den wind uit de zeilen genomen!., de knop to drukken, zijn dan ook ovwhet
Zoodat leder besefte, hoe 't bij de stem- algemeen niet bijeter ln het oog lodend,
ming op Donderdag ultimo October, te Wat la seker opzioht maar goed la ook;
te worden, zoodat tegenwoordig zelfa de
meest tramlustige hoofdstedeling gretig
grijpt naar de gidsjes die sinds eenigen
tijd gratis bij de conducteurs verkrijgbaar
zijn.
Men mag, met B. en W., dus van oor
deel zijn, dat „de tram" beter, véél beter
is dan H.H. klagers en ingezonden-stuk-
ken-schrijvers willen doen voorkomen, ea
dat we reden hebben tevreden te zijn,
voldaan kunnen we ons ten dezen toch
niet tenvolle toonen nu ons te kennes
wordt gegeven dat er van een tarlefsver-
laging, al was dat dan alleen maar voor
de stille uren, geen sprake la ln de naasts
toeKomst Wèl zal, en dit ls dan een
doekje voor. het bloeden het Instituut
der z.g. „overstapjes", eertijds onder de
Amsterdammers zoozeer geliefd en dat
een tijdlang geheel van het tooneel ver
dween, maar sinds kort weer bescheiden-
Jiik, op enkele lijnen herrees, langzamer
hand worden uitgebreid....
Tenslotte, dit leeren we dan ook nog uit
deze Memorie, zullen misschien dezen win
ter, van gemeentewege, bij felle koude,
op bepaalde openbare plaatsen vuren wor
den aangelegd..,, B. en W. zeggen dit
°"der de oogen te zullen zien.
Wordt het „ja dan vraagt men zioh ech
ter af waarom z« zich in dezen tot zulk
een primitief, zij het dan mogeWk ook
gezell 1ff-fantastisch voorstel bepalen....
Komt er iets in deze rlohting, zou het dan
geen aanbeveling verdienen ook hier het
„mechanischetoeken des tljds to volgon
en over te gaan tot een soort openbars
elcetrisehe straat-kachels of haarden?....
We hebben tooh niet voor niots zoojuist
Edison herdachtl....
Er In geloopen.
Mevrouw: „Je had gisteravond toen wij
"H waren iemand ln d« keuken, Botje.
Wie was dat?"
Ttctje: „Dat was mijn tante, mevrouw.*
Mevrouwt „Betjs, wil js dan aan js
tante vragen, voortaan geen sigaren-
peukjes op ons* pitna achter te laten.