op m om het binnenhof.
IWeek-kroniek.
Den Haag, 12 Dea
Minister Verachuur*s raccee. Ttfdvermoreen. Drukte ln
de parlementaire brtRnverfl. Naar de Kerst-limiet.
Mr. Verschuur zou voor de wijze,
rop de Tweede Kamer zijne verdedi-
ging der begroeting van Arbeid, Handel
en Nijverheid voor 1930 heeft opgevat,
kunnen gebruiken het bekendle woord
van Julius Caesar, na een van zijn zege
pralen, den Bomeinschen Senaat gemeld:
„Veni, vidi, vici". Ik kwam, zag en over
won.
't Zal niet vaak gebeurd zijn te onzent,
dat een pas-opgetreden bewindsman zóó
«nel bet vertrouwen en de sympathie van
ons Lagerhuis heeft weten te veroveren
als met Exc. Verschuur het geval is ge-
weestl In den laten piiddag van Dinsdag
10 December heeft de Tweede Kamer
Hoofdstuk X (Arbeid, H. en N.) bij zitten
en opstaan goedgekeurd. Wie opstond
gaf daardoor te kennen, dat hij tegen
stemde. Welnu, sledhts één afgevaardigde
verrees toen uit z'n bankje. Dat was: de
heer Wijnkoop, de communist zonder
mandaat vain Moskou. Men kan dus ge
beide gebracht, vindt men dezen minister
bereid niet slechts tot grif erkennen van
het goed-recht en gelijk der klagers, maar
en daar komt 't dan tooch op aan!
tot: sned-handelen, ingrijpen.
In den avond van den lOen en een be
langrijk stuk van den erop-gevoigden
nacht heeft de Tweede Kamer eerst het
wetje goedgekeurd, waarbij voor de derde
maal de termijn is verlengd voor den tijd
van> een jaar, met betrekking o. a. tot die
vrijheid van school bouw. Namelijk: in
ietwat remmenden zin.
Deze maatregel is gelijk door ver
schillende deskundigen werd toegegeven
volstrekt niet schadelijk voor het on
derwijs. Het wachten is op het rapport
der commissie-Rutgers.
De chr.-historische heer Tilanus wilde
van de zooveelste termijn-verlenging door
wijziging van de L.O.-wet 1920 niet weten
en belichaamde dat bezwaar in een amen
dement. Hetwelk bestreden werd door den
De Ziektewet.
Ieder Nederlander wordt geacht de wet
te kennen
Menigmaal hoort men dezen slagzin
plaatsen, terecht of ten onrechte, zonder
dat daarbij wordt nagedacht hoe het in de
praktijk met de wetskennis van ons volk
gesteld is.
Het is toch een onloochenbaar feit, dat
voeglijk zeggen, dat de Begrooting met al- nieuwen minister van Onderwijs, K. en
gemeene stemmen werd aangenomen. De
sociaal-democraten schonken er hun
stem aan.
Dat is gelijk reeds gezegd eene
zege van groote beteekenis voor den be
windsman. Van temeer waarde omdat 't
mr. Verschuur's streven is om zoowel bij
de sociale verzekering als bij verschillende
andere afdeelingen van zijn bestier wat
tot vóór kort geleden scherp tegenover
elkander stond, te'verzoenen, wat toenade
ring en samenwerking te brengen. Dat
bleek reeds zeer duidelijk bij hetantwoord
van den minister op de Algemeene Be
schouwingen over zijne Begrooting, voor
de bijzonderheden van die uitvoerige en
indrukwekkend© rede, waarin evenals bij
die over de afd. Arbeiders-verzekering
het program van den bewindsman weid
ontvouwd, verwijs ik naar hetgeen hunne
verslagen daarover „in extenso", uitvoerig
hebben bevat. De Kamer beseft reeds
thans, dat mr. Ruys de Beerenbrouck een
wel zeer gelukkigen greep heeft gedaan
toen hij dien heer Verschuur, voorzitter
van den Raad van: Arbeid te Breda uit-
noodigde, zich aan de Kroon te doen voor
dragen voor het vervullen van de zwaar
ste taak, welke het Kabinet heeft te ver
vullen, zorg en leiding voor, aan alles wat
betrekking heeft op Arbeid, Handel en
Nijverheid. Het werkprogram, dat mr.
Verschuur op Vrijdag 6 December j.1.
heeft aangeduid, vergt inderdaad haast
't „boven-menschelijke" van de kracht, de
inspanning ook van een physiek buiten
gewoon sterke figuur. Toch durft de 43-
jarige minister haar aan.
Dat de heer Wijnkoop blijft sputteren
brengt nu eenmaal mée: de weinig-benij
denswaardige rol, die hij in de Kamer
moet vervullen en die hem-zelf nu en dan
tegen de borst moet staan.
Minister Verschuur deinst er niet voor
terug om de Kamer waarheden vóór oogen
te houden, welk© al sinds lang algemeen
erkend werden, maar die in die openbare
parlementaire vergadering aan de Regee-
ringstafel nooit nog werden verkondigd.
Ons arme Lagerhuis moet nu lange dag
en avondzittingen doorzwoegen, in den
nacht van Dinsdag op Woensdag j.1. was
't c.c. drie uur, toen de enkele afgevaardig
den, die nog in de zaal waren, eindelijk
huis- en bedtoe konden gaan! om vóór
Kerst door het Rijksbudget 1930 t© komen.
't Kon zooveel sneller en korter wezen!
Over het repliceeren wil ik nu verder zwij
gen. De onzalige gewoonte bestaat nog al
tijd, schoon zij aan 't verminderen is.
Maar: het uit-den-treure herhalen, her
kauwen, van1 wat in de schriftelijke ge
dachten wisseling reeds breedvoerig werd
betoogd, gevraagd, beantwoord! Minister
Verschuur heeft dat misbruik aangetast.
In de zitting van Dinsdag 10 dezer ver
wees Z.Exc. bijvoorbeeld mevr: De Vries
Bruins bij de afd. Volksgezondheid naar
de Memorie vain Antwoord, waarvan de mi
nister immers „iniet mocht veronderstellen,
dat de inhoud ervan aan de aandacht der
afgevaardigde zou zijn ontsnapt."
Dat was een kostelijk lesje!
En ook deed de minister van Arbeid, H.
en N. goed werk, toen hy mej. Groene-
weg er den lOen j.1. met nadruk op wees,
dat hare motie, pas ingediend, en vragend
wettelijke regeling van „de moederschaps-
zorg in haar vollen omvang" dat zijn
plan om in deze 'het particulier initiatief
te doen steunen door Rijks-hulp, door het
aannemen van zulk eene motie niet „ge
prikkeld" behoefde te worden. De motie-
Hiemstra met betrekking tot verzekering
van arbeiders bij het landbouwbedrijf heeft
de minister de vorige week afgewezen als
overbodig, wijl hij niet minder belang
stelling koestert voor de zaak, waarover
't hier gaat, dan de afgevaardigde. „Ik
ben niet gewoon", zei Z.Exc. „mij in
zulke zaken een deurwaarders-exploit te
doen uitbrengen".
En Mej. Gnoeneweg kreeg den lOen j.1.
te hooren, dat het overvloedig gebruik
maken van parlementaire moties de
kracht van dat „wapen" allengs zou kun
nen verzwakken. Zoo is 't!
Dat hebben zeer velen, buiten de Ka
mer reeds lang beseft.
Maar nu heeft de Regeering het stevig
„onderstreept".
In de Kamer-zitting van Dinsdag j.1.
heeft minister Verschuur een treffend
woord gesproken. De klassiek-gevormde
bewindsman citeerde den grooten Griek-
schen wijsgeer Sokrates. Die eens gezegd
heeft: het is heter, dat de wetgever recht
vaardig ds in zijn ziel don dat de „zuilen-
gangen vol wetten hangen".
Het citaat werd gebruikt naar aanlei
ding van den aandrang door den chr.-
historischen afgevaardigde Baloker op de
Regeering geoefend om 't den arbeider
gemakkelijker te maken, eigenaar van zijn
woning te worden.
Wftrr rechtmatige grieven worden te-
W., mr. Terpstra. Z. Exc. konxiigdó aan,
dat het rapport-Rutgers in den loop van
1930 zal verschijnen.
Dat het amencL-Rutgers in de zitting
van Woensdag zou worden verworpen
stond reeds vrijwel vast
Van het „debuut" des ministers Terp
stra zal de Kamer Dinsdagavond nu juist
niet een buitengewoon prettigen indruk
hebben geücregen. De bewindsman van de
kleine, schrale, weinig-imposante figuur
heeft „zijn voorkomen reeds niet mee".
Bovendien spreekt de heer Terpstra zeer
zacht en met iets-weifelends. Zoo'n „mai-
den-speech" kan natuurlijk met dienen
als maatstaf ter beoordeeling van de
„kansen" eens ministers in de toekomst.
Hopen wij dus, dat 't weldra zal „mee
vallen"; men' niet bijvoorbeeld eene her
haling zal krijgen van het geval-Bertling!
Na dit wetteke ging men over tot de
Begrooting van Posterijen, T. en T., waar
van de bespreking duurde tot het hierbo
ven aangeduide, diep-nachtelijke uur.
sk
De Kamer vatte Dinsdag d© Begrooting
aan van het departement van Koloniën.
't Ligt voor de hand, dat daarbij de afd.
Curagao ditmaal „het neusje van de zalm"
vormde. Om redenen1, welke geen toelich
ting behoeven.
Ook dit jaar behoeft het Curagaosohe
Budget niet bij de wet te worden vast
gesteld. Eene andere gelegenheid dan bij
Hoofdstuk XI, hier bedoeld, was er dus
niet om over „het Curagaosche avontuur"
en wat daaraan vastzit te spreken.
Hierbij werd de Kamer vergast op de
„maid'en-speech" van den liberaal Van
Kempen, die in eene knappe, vlotte rede,
di© evenals de soc.-demooraat IJzer
man, het stuntelige beleid in Curagao
gedurende den overval laakte en minister
De Graaff verschillend© vragen stelde.
Voor den heer Van Kempen was 't nog
niet beelemaal vast komen te staan, wie
voor het geval te Willemstad d© verant
woordelijkheid heeft te dragen.
Het antwoord van minister De Graaff
op hetgeen Dinsdag 10 en Woensdag 11
December in de Tweede Kamer werd be
spiegeld en gevraagd in verband met den
overval van Juni j.1. te Willemstad (Cu
ragao) had weinig om het lijf.
Algemeen was toegegeven, dat het be
leid van de autoriteiten in Curagao moei
lijk te verdedigen valt. Slechts ir. Fêber,
de katholieke afgevaardigde, nam den
heer Fruytier, den afgetreden Gouver
neur in bescherming. Wees erop, dat
met hij, Ir. Fruytier, maar: de Regee
ring de „Kortenaer" indertijd heeft terug
geroepen uit de West-Indische wateren.
Alsook, dat de Gouverneur met de lei
ding van de militaire macht te Willem
stad zooals die was, d'en aanval van den
Venezolaanschen „generaal", die on
der valschen naam als 1ste klasse-passa
gier het gebiedsdeel had weten binnen te
dringen', moeilijk had kunnen pareeren.
Minister De Graaff gaf d© geruststel
lende verzekering, dat men voor eene her
haling van het gebeurde niet behoeft be
vreesd te zijn. Alsook: dat alles zal worden
beproefd om den toestand in Curagao te
verbeteren. Gedane zaken, was overi
gens de verzuchting van den bewindsman,
nemen geen keer.
De Kamer kon weinig anders doen dan
in het gebeurde te berusten, op hoop
van „zegen
Reden voor oneervol ontslag van Gou
verneur Fruytier zei de minister van
Koloniën nog, was er niet. Dat hij met
dank zijn gevraagd ontslag ontving was
slechts in overeenstemming met het ge
bruik bij het aftreden van zulk een opper-
ambtenaar.
De Kamer was te halfvijf ure aan het
eind der bespreking van Hoofdstuk X.
Natuurlijk vroeg ook nu de heer Wijn
koop weer hoofdelijke stemming.
Edoch, de een-en-vijftig het z g.
quorum waren er bijdange-na niet.
Daarom kon de begrooting van het de
partement van Koloniën eerst in de ver
gadering van Donderdag 12 December
worden 'goedgekeurd.
De Indische Begrooting wordt niet vóór
Kerst behandeld.
Die van Posterijen, T. en T. was achter
den rug, toen de 11de December reeds
meer dan twee uren oud was geworden.
In den laten middag van Woensdag j.1.
is nog gedurende enkele uren bespiegeld
over de Begrooting van1 Onderwijs, K.
en W.
We hebben nu ook nog het Budget van
Defensie vóór de borst.
Na nog ettelijke uren debats zullen wij
de Kerst-limiet bereiken met de Rjjks-
begrooting voor Ï930 voorzoover ons
Lagerhuis betreft, in veilige haven.
Over die laatste Budget-bespiegelingen
van het jaar in mijn week-kroniek van 21
December. Mr. ANTONIO.
de algemeene wetskennis van den door
snee-Nederlander tot een minimum is be
perkt, hetgeen echter een logisch gevolg
is van de omstandigheid, dat de groote
massa van ons volk wei andere dingen
aan 't hoofd heeft, dan de bestudeering
van de vaderlandsche wetten.
Gedurende de laatste twintig jaren za
gen wij verscheidene nieuwe wetten het
levenslicht aanschouwen, en van al deze
wetten, waaronder er zijn die diep in ons
volksleven ingrijpen, weet de groote
massa zoo goed als niets. Dit is verklaar
baar, omdat de Nederlandsche regeering
niet op haar programma heeft staan:
voorlichting van het volk.
Dit gebrek aan voorlichting van over
heidswege is voor mij aanleiding een'ar
tikel te wijden aan de Ziektewet, die over
enkele maanden in werking zal treden, te
meer omdat deze wet van groot belang is
voor het meerendeel der lezers van dit
blad.
Ik zou mijn doel voorbijstreven, indien
ik hier een volledig exposé zou geven van
deze wet, en wil dus volstaan met de aan
dacht te vestigen op een aantal punten,
welke voor een ieder van belang zijn te
weten.
De Ziektewet, dan, regelt de toekenning
van een uitkeering in geld, gedurende de»
tijd, dat een arbeider door ziekte verhin
derd is zijn gewonen arbeid te verrichten.
Alle arbeiders in loondienst, die minder
verdienen dan 50 per week, zijn ver
plicht verzekerd. Uitgezonderd zijn arbei
ders, werkzaam in dienst van een publiek
rechterlijk lichaam (b.v. gemeente, pro
vincie, Rijk), alsmede spoorweg-arbeiders.
De uitkeering krachtens deze wet be
draagt 80 van het dagloon, met dien
verstande, dat gedurende de eerste twee
dagen na den aanvang der ongeschiktheid
tot arbeiden geen uitkeering plaats vindt.
In het algemeen zal de uitkeering niet
langer voortduren dan over 6 achtereen
volgende maanden.
Men zal thans vragen van wie de zieke
arbeider zijn uitkeering ontvangt Hier
voor zijn twee mogelijkheden. De werk
gever heeft namelijk de keus zijn arbei
ders te verzekeren door middel van den
Raad van Arbeid of van een erkende be
drijf svereeniging. De laatste is een ver
eeniging, welke is opgericht door een of
meer centrale werkgevers-organisaties in
samenwerking met een of meer arbeiders-
va'kcentralen. Sluit de werkgever zich
niet aan bij een der bestaande bedrijfs-
vereenigiiigen, dan zorgt ambtshalve de
Raad van Arbeid voor de, verzekering.
De zieke ontvangt dus zijn ziekengeld
van een bedrijfsvereeniging of van den
Raad van Arbeid.
De wetgever heeft dit soort verzekering
niet willen onderbrengen bij de bestaande
particuliere verzekering-maatschappijen,
omdat deze lichamen winst beoogen.
Men zou nu kunnen veronderstellen,
dat het den arbeider weinig zal uitmaken
van wie hij zijn ziekengeld ontvangt, van
den Raad van Arbeid of van een bedrijfs
vereeniging. Deze vraag is echter voor
arbeider en werkgever van beteekenis.
Immers zal deze laatste overwegen op
welke wijze hij met de minst-mogelijke
kosten aan deze wettelijke verplichting
zal kunnen voldoen.
Ook voor den arbeider is het premie
bedrag van belang, omdat do werkgever
het recht heeft de helft van d'e betaald
premie op het loon van den arbeider in
te houden.
Vele werkgevers zijn van oordeel, dat
zij zich beter bij eene bedrijfsvereeniging
kunnen aansluiten, dan deze verzekering
onder te brengen bij den Raad van Ar
beid, en zij gronden hunne meening op
de navolgende overwegingen:
dat men als werkgever (hetzij groot-in
dustrieel of middenstander) nimmer mag
medewerken aan het z.g. „kweeken" van
ambtenaren door aan een reeds met werk
overbelasten rijksdienst nog meer werk
te bezorgen, en dat een particuliere in
stelling ongetwijfeld goedkooper zal kun
nen werken dan een rijksdienst, vooral
nu het maken van winst uitgesloten is;
voorts, dat sommige bedrijf svereend-
gingen reeds eenige jaren met deze ma
terie hebben kennis gemaakt, immers
reeds de administratie hebben gevoerd
van „vrijwillige" ziekteverzekeringen van
verschillende werkgevers-OTgianisaties.
Mij is o. a. bekend, dat sedert 1924 een
onderlinge ziekte-verzekering bestaat voor
den Aardappelen-, Groenten- en Fruit
handel. Uit de statistieken van deze in
stelling is gebleken, dat de premie over
de jaren 1924 tot en met 1928 heeft be
dragen gemiddeld 10.75 per 1000 loon,
sedert 1 Augustus 1920, voor het treffen
van de noodige voorbereidingen.
De artikelen 48 en 124 blijven voor-
looplg buiten werking, daar deze betrek
king hebben op de nog niet tot stand ge
komen Ziekenfonds-wet. J. W. B.
AMSTERDAMSCHE BRIEVEN.
De OnafhankeHJken afhankeiqt. Kringmisère. Het dubbele
aangezicht van den geest des Hjds. Vaderlijke vermaning.
Het gebeurt niet alleen ln de maatschap
pelijke, de politieke wereld, dat men
in den aanvang, in den opgang der jeugd
jaren, zich uiterst links, uiterst revolu
tionair, uiterst onafhankelijk van alle be
staande invloeden en machten gevoelt en
naar dat gevoelen handelt om dan later,
als men e©nigen tijd heeft meegeloop en,
geleidelijk en allengs sneller naar rechts,
naar"aanpassing op te schuiven.... Het
gebeurt ook in de kunstwereld: wat zich
daar in den l-jgkm© dikwijls, zoowel als
individu dan wel als organisatie als zoo
veel mogelijk los van traditie en bestaande
gewoonten voordoet, ziet men op een ge
geven moment ook dikwijls z'n draai ne
men1 en knipoogen en' buigen tegen wat
eertijds roode doek was!
Zoo is het nog niet zoo heel veel jaren
geleden, dat een aantal jeugdige schilders,
die in eigen oog bij uitstek „de" modernen
waren, zich vereenigden in' een1 organi
satie, die zij de Onafhankelijken noemden,
wijl zij er verder de brin aan gaven afhan
kelijk te zijui van jury's, die over de toe
lating van hun stukken op een' tentoon
stelling beslisten of van andpre „mach
ten", die hen verhinderden zioh in hun
werk vrij uit te leven en dat werk vrij,
zonder eenige censuur, onder oogen van
het publiek te brengen. Zij begonnen in
een eigen houten gebouw aan den Amstel-
veenschen weg, destijds geheel aan den
buitenrand der stad waar de onafhanke
lijkheid zioh dan, behalve in de doeken,
die voor een deel, niet alleen van verf,
maar ook van opgeplakte steentjes, stukjes
krant, steenkool en andere ingrediënten
voorzien waren uitte in knokpartijtjes
met verslaggevers en onderling gekrakeel.
Geleidelijk echter is ook de Onafhamke-
lijkeni, zoowel letterlijk als figuurlijk weer
van den buitensten rand dier samenleving
teruggekeerd tot in' het centrum: haar ex
posities kwamen in het Stedelijk Museum
en andere meer gewone plaatsen en ook
het werk werd veel gewoner. Wèl bleef
ie vereeniging tot nu toe jury-vrij en be
hoefden de leden, eenmaal als lid aange
nomen, niet voor een weigering bevreesd
te zijn, maar zij schaart zich thans toch
gelaten en als van een wild leven be
keerde zuster naast de oudere schild ers-
vereenigingen, zooals Anti Lucas e. d.
Zij, die eenmaal geen „erkenning" van
noode bad en ook niet verlangde, heeft
zioh zelfs dezer dagen' opgeworpen als
woordvoerster der erkende vereenigingen
en den betrokken Minister, middels een
adres, kond gedaan boe men in den ver
volge de rijks- en gemeentetentoonstellin-
gem, hier te lande of in het buitenland te
houden, zou kunnen verbeteren en meer
een spiegel doen zijn van de verschillende
stroomingen, die in de hedendaagsche
vaderlandsche schilderswereld te bekennen
valleji. Voorgesteld wordt dan o. a., dat die
erkende vereenigingen jaarlijks aan den
minister een lijst zullen zenden van haar
werkende leden, benevens opgave van die
•„•leden welke tot deelname aan genoemde
tentoonstellingen zullen worden uitge-
noodigd". De keuze van deze uitverkore
nen zal voornamelijk ter verantwoording
komen van een werkcomité, samen te stel
len door die erkende vereenigingen.
Komt, vraagt de buitenstaander,, die altijd
wat sympathie had voor die Onafhanke
lijken, die 't hem nu eens anders, op
vrijere onafhankelijke wijze zouden lap
pen, komt zoodoende de oorspronkelijk
verdoemde jury, die men eerst door de
voordeur met veel ophef verwijderd had,
niet- langs de achterdeur van dit werk
comité weer binnen, vergezeld nog wel
van een uitvoerend oomité, waarin dan
ook nog rijks- en gemeente-censors zullen
zitting hebben?
De grondfout, zoo er in dezen al van
een fout mag gesproken worden, zit 'm
natuurlijk niiet in deze speciale groep kun
stenaars, maar eenvoudig in het feit, dat
de kunstenaar zich in wezen steeds onaf
hankelijk voelt en aan den anderen kant
zich toch genoodzaakt ziet of behoefte
heeft die onafhankelijkheid ingeor-
ganiseerden vorm (wat vanzelfafhan
kelijkheid beteekent!) te handhaven en te
verdedigen tegenover de buitenwereld.
Ook het gezelligheids-leven der artisten
van allerlei pluimage leidt onder dit euvel.
Daarin, in dat leven, willen zij eerst recht
vrij, onafhankelijk zijn en toch komen zij
er ook daar toe zich steeds weer te ver
eenigen. Een wonderlijk, bij voorbaat
eigenlijk altijd weer tot mislukken veroor
deeld pogenZoodets als de poging een
aantal mensohenetende Dajakkers in een
vegetarisch hótel en restaurant te willen
den en wie niet Om te beginnen vindt
een artist zijn zoogenaamde collega nooit
een werkelijk artist, en ten tweede:
wie is er, in deze moderne tijden van
radio, taalles per grarniofoon, professoren,
die in de krant populaire colleges geven,
enz., enz., tenslotte geen „intellectueel"?
Schift u dan' maar eens het kaf van het
koren onder de zich aanmeldende candi-
daten voor een vereeniging als De Kring.
Hebben we langzamerhand op kunst- zoo
wel als op elk ander gebied hard behoefte
aan een.vereeniging, die zioh ten doel
stelt elke vorming van weer een nieuwe
vereeniging te bestrijden?.
Maar laat ons niet onbillijk zijn en den
geest des tijds, waar hij inderdaad door
middel van zijn organisatie en reglemen-
teerings-stokpaardje iets goeds bereikt,
alle tof geven, die hem toekomt En zoo
komt dit hem toe inzake de hoofdstede
lijke alastrim-bestrijdiiïg, die, al blijft
waakzaamheid ook nu nog geboden, vol
komen geslaagd mag heeten en die ons
voor een- epidemie gespaard heeft. De
geest des tijds sprak in dit geval door
dr. Heijermans en zijn geneeskundige
dienst-organisatie, die dan ook per procu
ratie den lof, dezer dagen ook in den
raad tot uiting gekomen, mag incasseeren.
Gaarne 'had men er, 'gezien het goede re
sultaat de extra 40.000 gulden, die werd
aangevraagd om de gemaakte kosten te
dekken, voor over.
Hoe gering, niettegenstaande bewe
ringen van tegendeel door vaccinatiebe
strijders, het gevaar voor encephalitis,
oftewel hersenontsteking na inenting is,
blijkt wel uit de thans voor Amsterdam
bekend gegeven cijfers. Op de 21000 kin
deren en 300.000 volwassenen die werden
ingeënt en her-ingeënt, kwamen slechts
iwee gevallen van dit gevreesde gevolg
voor; het eene geval is reeds genezen ont
slagen, het andere vertrekt binnen enkele
dagen geheel normaal weer uit het zieken
huis. Gezien deze feiten kan men in den
vervolge moeilijk meer het inenten be
strijden met het argument „gevaar voor
encephalitis".
waarbij moet worden aangeteekend, dat de onder-brengen. Waarmede niet gezegd is
uitkeering 70 van het loon bedroeg, „t artisten menschenetende Dajakkers
gedurende ten hoogste 3 achtereenvolgen- z^'n' Vergelijkingen gaan nooit heelemaal
de maanden. °P' Met De Kring, onze hoofdstedelijke
Nog dient de aandacht erop gevestigd, vereeniging van artisten en intellectuee-
dat men, ingeval van verzekering bij den ('<)ein we hier nq evenwel al jaren aoh-
Raad van Arbeid, verplicht is alle arbei- tereen zulk een poging. Steeds weer kwijnt
ders met namen te noemen, terwijl bij de zaak en sterft bijna, om dan1 weer,
bedrijfsvereenigingen slechts behoeft te met het verkrijgen van weer een nieuw
worden opgegeven het totaal bedrag der lokaal, waar men onderling desgewenscht
jaar-loonen,
Het zou mij te ver voeren nog meer
dere verschilpunten tusschen verzekering
bij een Raad van Arbeid en een bedrijfs
vereeniging op te sommen; n.1. zijn de
bovenstaande het overwegen ten volle
waard.
Rest mij nog te vermelden, dat de Ziek
tewet in werking is getreden op 1 Augus
tus 1929, behalve voor wat betreft de arti
kelen 21, 48, 78, 79 en 124, en dat de arti
kelen 21, 78 en 79 op 1 Maart 1930 in wer
king zullen treden. Dat wil zeggen, dat
de ziekengelduitkeeringen en de premie
betaling aanvangen op 1 Maart 1930, ter
wijl overigens de wet reeds van kracht is
tot het ochtendkrieken bijeen kan zijn, e
weer een nieuw bestuur, tijdelijk op te
leven. Het laatste jaar was men te land
gekomen in den kelder van 't Rembrandt-
theater, eertijds bij uitgaand Amsterdam
en1 niet minder bij de uitgaande provincie
hek-end als „De KuiT'. Maar ook daar moet
men thans weer uit en de zooveelste pe
riode van dakloos rondzwerven begint.
Maar al was dit onderdak-probleem'er ook
niet telkenmaal, dan nog zou het steeds
weer met gaan uit de zeer simpele over
weging dat nooit, welke reglementen men
ook opstelt, welke toelatingscommissi<3
men ook benoemt, zal zijn uit te maken
wie nu eigenlijk gerechtigd is lid te wor-
Die geest des tiids vertoont overigens
naar al te dikwijls een tweeledig aange-
doht. Het eene aangezicht werd deze week
in den raad, bij wijze van feestelijk mom
bakkes, voorgedaan door den heer Gulden,
iie weer een® een van zijn pleidooien hield
/oor „brighter Amsterdam". Meer licht,
meer leven, meer leut verlangde hij
/oor de hoofdstad vooral 's avonds. Wat
?en dooie boel is me dat, aldus meende
hjj, voor eenhoofdstad, waar ieder
landgenoot, wilde het goed zijn, zoo nu en
dan eens een dagje, en vooral een avondje
min of meer feestelijk gestemd moest
kunnen uitgaanMaar 't gaat achter-,
inplaats van vooruit, zeide hy en bewees
met de statistiek in' de hand, dat het aantal
landgenooten dat hier minstens ééns per
jaar een nacht overblijft, niet toe-, maar
afneemt. Zijn kreet echter om ook wat
dansvergunningen tot 1 uur 's nachts en
om wat minder gereglem^nteer, bleef een
stem in de woestijn, vooral toen de bur
gemeester kwam verklaren, dat er nog
nooit een aanvraag van de betrokken
dansvergunning-houders was binnenge
komen om de beenen tót een uur na mid
dernacht van den vloer te mogen houden.
Meer succes hadden degenen, die zich
het andere aangezicht van meegenoemden
geest tot tijdelijk masker hadden gekozen
en die pleitten voor meer rust en minder
lawaai.... Naast de reeds in de politie
verordening opgenomen, maar niet zee.
afdoende afweer-middelen tegen bet euvel
van de lawaai-makende haven- en straat
venters, kregen zij er nu ook een veror
dening door tegen het derde lawaai-ma
kende euvel: de radio. Zoo is bet in den
vervolge verboden „door middel van een
muziekinstrument of van een toesiel, be
stemd tot het hoorbaar maken van muziek
of van de menscheljjke stem, hetzij in de
buitenlucht, hetzij in een afgesloten
ruimte, voor de omgeving hinderlijk ge'uid
te maken". Wat dan wederom een van die
wonderlijk-gewrongen officieele verbods-
lormule is, waar men in de praktijk wei
nig of niets mee zal kunnen aanvangen!
Hoe moet men, laat ons alleen maar
dit noemen, beoordeelen wat nu eigen
lijk een „voor de omgeving hinderlijk ge-
i'8? Moet dat uitsluitend afhangen
van den graad van gevoeligheid die oor
en zenuwstelsel van den een of anderen
agent bezitten?....
De agenten en de overige leden van het
politiecorps zijn deze week in den raad
ook nog even over den tong gegaan. Er
waren bezorgde leden die meenden dat
onze veiligheid met de 1500 agenten, die
hier voor straat-contróle over drie ploegen
verdeeld, beschikbaar zijn, niet meer vol
doende verzekerd is. De balanceerende en
vertrouwen wekkende woorden van den
burgervader wierpen echter olie op de
golven- der bevreesden. En de meerderheid
was dan ook wèl overtuigd dat onze „be
waking minstens evengoed, zoo niet be
ter is dan in1 andere steden van dezelfde
grootte.
Tenslotte sprak in deze 29ste begroo-
tmgs-vergadering de burgemeester ook
nog een vaderlijk vermanend woord,
aanmanend tot „spoed" ©n tot woordkarig
heid, opdat Vrijdag a.s. de „begrooting"
af zal komen. Hij dreigde zelfs even met
vergaderen op Maandag. En voor dezen
stok achter de deur bleken de vroede va
deren nogal bevreesd, zoodat de „verma
ning wel helpen zal en dat vóór de
Kerstvacantie de eindpaal bereikt zullen
hebben.
iaarJAAnnn éifwt Jvzxf AmVi.+ a'nvlilrTn'Alr/v» Li* i