HET GEHEIM HH DE LOLI
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS,
TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
IS ALTIJD GOEDKOOPER
HET JAAR 1929
Eerste Blad.
OOK VOOR DAMES-CONFECTIE
Nr. 6748
DINSDAG 31 DECEMBER 1929
57ste JAARGANG
"Verschijnt Dinsdag-,-Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER.
20 «1 p. regel (galjard). Inge*, meded. (kolombreedte al» redaetlon.
Het is zoo van zelf sprekend, dat de
mensch, die nog volkrachtig in het leven
staat en zijn "werkzaam aandeel aan dat
leven heeft, vooruit ziet naar de toekomst.
Daar vóór, niet achter hem, ligt zijn weg,
zijn werk, zijn taak, ligt het nieuwe en
ongekende, waarnaar we altijd weer in
nieuw verlangen 'en nieuw verwachten, de
begeerige handen strekken. Daar in de
toekomst moeten we ons een nieuw leven
maken. Maar hoe we het maken zullen,
hangt niet enkel van onze toekomstige da
den af.
„In 't verleden ligt het heden. In het
nu, wat worden zal". Wanneer we ons
daarvan bewust zijn, dan begrijpen we
ook, dat heden en verleden voor ons be-
teekenis hebben en er de mogelijkheden
der toekomst in uitgedrukt staan, dan
weten we, dat we goed doen, dat het on
vermijdelijk is voor den goeden gang van
ons toekomstig leven, dat we den groei
van het voorbijë leven, waaruit het nieuwe
leven zal opbloeien, telkens weer trachten
te overzien, de beteekenis van het voorbijë
gebeuren trachten vast te stellen, dat we
geregeld de balans opmaken. En wanneer
zouden we dat beter doen dan op den
Oudejaarsavond?
Het leven gaat 200 ontstellend vlug aan
ons voorbij. En het eischt al onze werk
kracht, al onze aandacht op. We hebben
nauwelijks den tijd om na te denken en
te overwegen. Daarom is het goed, dat we
vluchthfjpvels hebben langs den weg,
waarop we ons een oogenblik kunnen
terugtrekken.
De Oudejaarsavond is er eene. We hoo-
ren weer de klokken uit den verren mist
van het verleden. En als de schemering
daalt over de velden en de stille, droomen-
de stadjes, dan worden onze bezige han
den stil en onze jagende gedachten en in
weemoedige overpeinzing herdenken we,
naar het jaar, dat voorbijging.
Het was een jaar als ieder ander, met
verwachting en hoop en zorg en leed en
vreugde. Maar het had toch ook zijn eigen
aard, zijn eigen karakter. Zijn gebeuren
heeft ons allen, heeft ook de menschheid
verder gebracht op den weg. Waarheen?
Het is altijd moeilijk de beteekenis van
een jaar onmiddellijk vast te stellen. Eerst
de toekomst kan leeren, wat het voorbijë
jaar precies beteekend 'heeft voor het le
ven der menschheid en voor de vervulling
der idealen en de bereiking van het doel,
dat z;j zich stelde. Maar wanneer we een
vergelijking treffen met vorige jaren, met
het voorlaatste jaar vooral, dan kunnen
we toch zeggen, dat 1929 in de duidelijke
verlevendiging van de vredesbeweging en
de vorderingen inzake de liquidatie van
den oorlog
Een sterker streven naai
Internationale toenadering
heeft te zien gegeven,
den, die Europa- en de wereld aan het
Er is aan dit streven een naam verbon-
einde van dit jaar met eerbied zullen her
denken. Het is die van den zoo plotseling
gestorven Duitschen minister van b'ii-
tenlandsche zaken, Dr. Stresemann, die
meer dan iemand anders onder de leiden-
de staatslieden de internationale gedachte
vertegenwoordigde en aan wiens volhar
dend streven Europa voor een niet gering
versterking der vredesgedachte dankt, die
deel de internationale toenadering en de
zich in het succes der Haagsche confe
rentie zoo duidelijk heeft uitgesproken.
Naast Stresemann is het Briand geweest,
die tot het slagen van dit streven het
meest heeft bijgedragen en die in zijn
plan tot stichting van de Vereenigde Sta
ten van Europa van een idealisme heeft
blijk gegeven, dat als uiting van het ge
loof, dat zelfs in de officieele Europeesche
wereld zich nog durft uitspreken, voor de
toekomst der wereld het beste belooft.
En als derde der trits van regeerings-
personen, die zich een ruimer doel durf
den stellen dan het eng-nationale en daar
naar hun politiek durfden richten, ver
schijnt Mac Donald, de nieuwe minister
president van Engeland, die door zijn wer
ken voor verdere beperking van de mari
tieme bewapening en de resultaten, die hij
ten dien opzichte in Amerika bereikte, de
internationale vredesbeweging een eind
verder bracht. In den arbeid van dieze drie
mannen, die in 1929 zoo sterk in het in
ternationale leven op den voorgrond tra
den is ongetwijfeld het streven tot uiting
gekomen dat steeds sterker het interna
tionale leven gaat beheerschen en naar
welker verwezenlijking de menschheid
steeds dringender begint uit te zien. En
het resultaat van dezen arbeid, het succes
der Haagsche conferentie, en de vlootcon-
ferentie, die in Januari zal plaats hebben,
maar waarvoor in dit jaar de basis werd
gelegd, is de belichaming en het resultaat
tevens van het streven van 1929.
'■'■"Hüêi -yrSFiS-csx' jaar 10 jaren geleden,
aat de vrede van Versailles aan den Moe
digen waanzin van den wereldoorlog een
einde maakte. Die oorlog heeft het inter
nationale leven die 10 jaar lang beheerscht
en beheerscht het nog. De spanning ln
Midden-Europa, die nog voortdurend met
een oorlog blijft dreigen, de oeconomische
malaise, het algemeene wantrouwen, dat
nog sterker bewapeningen dan in 1914 in
het leven heeft geroepen, en de felheid
der huidige tegenstellingen, die zich
overal openbaart, zjjn van dezen oorlog
grootendeels het gevolg. Maar het is dui
delijk, dat de wereld zich daarvan hoe lan
ger hoe meer bewust gaat worden en dat
zelfs de overwinnaars uit dien oorlog gaan
begrijpen, dat hij een schrikkelijke mis
rekening is geweest. Dit heeft zich op wel
markante wijze in1 de tienjarige herden
king geopenbaard. Want het was niet het
vieren van de overwinning, maar de ge
dachte aan het ondergane onrecht, dak op
deze herdenking haar stempel drukte. En
deze bewustwording kan een stimulans
worden tot nieuwe toenadering, een steun
voor het zoeken naar een nieuwe wereld
van vrede en internationale samenwerking.
Voorshands zijn we van deze wereld
nog een goed eind verwijderd. De vele
tegenstellingen houden nog de wereld ver
deeld en openbaren telkens haar belem-
FE UILLETON
merenden invloed op Kot internationale
streven. Het streven van Mac Donald, dat,
ofschoon het niet geheel vrij was van de
bedoeling een nauwer toenadering tus
schen Engeland en Amerika tot stand te
brengen en als zoodanig egoistisch natio
nale motieven had, op dó ontwapening als
middel tot het verzekeren van den alge-
meenen vrede gericht was, wordt op ern
stige wijze belemmerd door het nog zoo
sterk heerschend algemeen wantrouwen
en in het 'bijzonder door fie Amerikaansch
Japansche en de FTa«tbItaliaansche
tegenstellingen. Nadat Mac Donald het
met den AmerikaanscheK gazant in Enge
land, generaal Dawes, 0 -pr de grondslagen
eener overeenkomst inzake de beperking
der maritieme bewaper ig tusschen En
geland en Amerika was ;r.s geworden en
die overeenstemming A- gesprekken
tusschen hem v,en pr«f Clat Hoover te
Washington' naderbe c-,i:gd was, zijn
Japan, Frankrijk en Itr'ië tot een vloot-
oonferentie te Londen u. tgenoodigd. Maar
de onderhandsohe bespr-.kin^en hebben al
getoond, dat het succes dezer conferentie
nog zeer dubieus is. Allo' drie deze staten
verzetten zich tegen de afschaffing der
duikbooten, die Engeland en Amerika, als
de twee sterkste zeemogendheden begee-
ren. Maar bovendien verlangt Japan een
grooter aantal kruisers dan men het wil
toestaan en kunnen Italië en Frankrijk
het over de onderlinge verhouding hunner
vlootsterkten niet eens worden, omdat
Italië niet de mindere wil zijn van Frank
rijk. En het zal zeker neg, heel wat voeten
in de aarde hebben, voor men het in Ja
nuari te Londen is eéite geworden. De
mislukking eener vroeg vlootconferen
tie doet i*.-,—g.
e«ns heeiemaal niet zóu kunnen komen.
Evenmin staat het geheel vast, dat het
succes der Haagsche conferentie, dat pn-
dere resultaat van het sterker streven naar
toenadering, dat 1929 geopenbaard 'heeft,
verzekerd zal blijven. Het heeft reeds heel
wat moeite gekost om in Den Haag tot
overeenstemming te komen, ofschoon de
deskundigen-commissie, die in het begin
van dit jaar te Parijs was bijeengekomen,
reeds het voorbereidende werk had gedaan
en een plan-Young voor de Duitsche her
stelbetalingen had vastgesteld. Het was
vooral Engeland's weigering om met ver
laging van zijn aandeel in de Duitsche be
talingen genoegen te nemen, dat hier het
voornaamste struikelblok vormde. Maar
daarnaast was het ook Frankrijk's aarze
ling om in een snelle ontruiming van het
Rijnland toe te stemmen en zijn wensch
om door de samenstelling van een soort
contróle-commissie verzoeningscom
missie noemde men het zijn zegging
schap over het Rijnland te behouden, die
het slagen der conferentie in den weg
schenen te staan. Door verlaging van het
aandeel der kleine crediteur-staten, ver
hooging van het contingent, dat Bulgarije,
Hongarije en Oostenrijk te betalen hebben
en nieuwe offers van Duitschland kon aan
Engeland's eisch voldaan worden, terwijl
het aanvaarden van de commissie uit het
Locarnoverdrag als verzoeningscommissie
door Frankrijk en een overeenkomst, die
den uitersten termijn van ontruiming op
30 Juni 1930 stelde, de andere moeilijk
heden ophief. Het omverwerpen van het
ministerie-Briand door de Fransche Ka
mer en de door de Duitsch-nationalen en
nationaal-sociallsten op touw gezette
volkspetitie, om een verwerping van het
Young-'plan uit t© lokken, bewezen echter,
dat de getroffen regeling niet de alge
meene instemming der betrokken volken
had. De Franschen hebben zich spoediger
tot een verstandiger inzicht bekeerd en
met het ministerie-Tardieu, dat het minis
terie-Briand opvolgde, met Briand als mi
nister van buitenlandsche zaken en met
Briand's politiek genoegen genomen.
Maar in Duitschland is, niettegenstaande
de verwerping van de zoogenaamde vrij-
heidswet, die tegen het Young-plan en de
verzoeningspolitiek der regeering gekeerd
was, door den Rijksdag, het verzet leven
dig gebleven en heeft nu ook de president
Van de Rijksbank, die zelf aan de ver
gaderingen der deskundigencommissie
heeft deelgenomen, een memorandum met
bezwaren tegen de nieuwe door .Duitsch
land te brengen offers gepubliceerd. De
mogelijkheid blijft dus open, al is die niet
heel groot, dat het Duitsche volksreferen-
durn over de door den Rijksdag verworpen
vrijheidswet zich tegen het Young-plan
zal verklaren. En het verzet, zoowel ln
Duitschland als in Frankrijk, bewijst het
zelfde wat de ondervonden moeilijkheden
inzake de vlootconferentie toonen, dat na
melijk de oude tegenstellingen zich nog
altijd laten gelden en dat, hoezeer ook het
streven naar internationale toenadering ln
1929 een nieuwe kracht heeft geopenbaard,
het nationale eigenbelang dit streven nog
voortdurend versperrend in den weg treedt
en men daarom 'goed doet zich van de
resultaten van dit streven geen al te groote
illusies te scheppen.
Toen in de Septembervergadering van
den
Volkenbond
tte-^Japïmsctic gedelegeerde Axïaxi, ijjcb
zeer geestdriftig over de resultaten van dé
voorbereidende commissie voor de ontwa
peningsconferentie uitliet, waar door het
toegeven aan den Fransohen eisch om bij
de bepaling van de legersterkte de ge
oefende reservetroepen niet mee te tellen,
alle beperking der bewapening bij voor
baat denkbeeldig was gemaakt, kon gTaaf
Bernstorff, een der actiefste leden dezer
commissie een glimlach en een Ironische
opmerking niet onderdrukken. Het is deze
glimlach, die telkens weer opkomt, wan
neer we geneigd zijn ons geestdriftig te
toonen over de resultaten, die de vredes
beweging en de internationale gedachte
schijnen bereikt te hebben en die ons ook
aan het einde van 1929 niet geheel ver
laten wil. Vredesbeweging, Kellogg-trac-
taat, Volkenbond zijn nog altijd niet in
staat ons een gevoel van veiligheid te
geven. Is het wonder, wanneer zelfs de
vredesapostel, Mac Donald, een nieuwen
wereldoorlog ln 1936 voorspelt? De span
ning openbaart zich niet alleen in de moei
lijkheden met de vlootconferentie en de
ontwapening te land en de Fransch-Duit-
sche tegenstelling. In Oost-Azië vechten
de Russen en de Chineezen en wijst Rus
land bemiddeling krachtens het Kellogg-
tractaat, waartoe Amerika het initiatief
nam, af. En in Europa dreigt nog overal
het minderhedenvraagstuk, dat de vele
door
WTLMAM DE QUEUX.
9)
„Ik zal zien, wat ik voor je kan doen,"
zeide ik. „Ik ken verscheidene hotelhou
ders, die je misschien kunnen gebruiken."
„01 mijnheer!" riep hij uit. „Als u dat
zoudt wlüen doen. Eén woordje van u is
voldoende mij een goede positie te be
zorgen. Ik kèn werken, dat weet u, en ik
wil het ook; ik wil werken om harent
wil."
„Ik beloof je voor je te zullen uitzien!"
„Hoe kan Ik u danken?" riep hij uit,
terwijl hij voor mij kwam staan. Een
vreemde uitdrukking, zooais ik nog nooit
te voren bij hem had opgemerkt, kwam
in zijn oogen.
„Je hebt mij' altijd eerlijk gediend,
Olinto!" antwoordde ik, „en eerlijkheid
wil ik beloonen. Werkelijke eerlijkheid
wordt helaas zoo weifiig gevonden ln de
wereld."
„Ja," zeide hij óp schorren toon. „Van
avond, -mijnheer, hebt u getoond mijn
vriend te zijnik van mijn zijde wil
nu bewijzen, dat ik de uwe ben." Plotse-
ling* greep hJtl im^n handen vast; trok mij
van den stoel waarin ik zat, terwijl hij mij
imij op zachten, fluisterenden toon vroeg:
„Draagt u hier in Engeland ook altijd eeü
revolver, soó&l* la ItaliAF"
„Ja, antwoordde ik, verbaasd over zijn
handelwijze en over deze vraag. „Waarom
vraag je dat?"
„Omdat hier gevaar dreigt," antwoord
de hij op denzelfden zachten, ernstigen
toon. „Houdt uw wapen gereed. IJ zou'dt
het soms noodlg kunnen hebben."
„Ik begrijp je niet," zeide ik, met mijn
hand naar de revolver ln den achterzak
van mijn broek tastende om mij te over
tuigen, dat ik het wapen bij mij had.
„Vergeet alles wat ik gezegd heb
alles alles wat ik u vanavond heb ver
teld, mijnheer," zeide hij. „Ik heb u de
heele waarheid niet gezegd. U is in ge
vaar. ln doodsgevaar!"
„Wat?" riep ik ademloos.
„Wacht en u zult het zien," fluisterde
hij. Maar zeg mij eerst, mijnheer, dat u
mij zult vergeven voor de rol die 'ik ln
deze zaak heb gespeeld. Ik viel, evenals
u, onschuldig in handen van uw vijan
den."
„Mijn vijanden? Wie zijn dat?"
„Zij zijn u onbekend moeten dit
voorloopig ook blijven. Maar als u twij
felt of u in gevaar verkeert zie hier
dan.en een roestige tang uithef,
haardstel nemende, zette hij die voorzich
tig tegen de voorzijde van den armstoel
aan, gaf er een klein stootje tegen, zoodat
de tang tegen de armleuning aanviel.
Vlug sprong hi) terug.
Bijna op 't zelfde oogenblik schoot een
blauwe vlam dwars door de kamer. De
tang viel op den grond, onherkenbaar
gespleten en verbogen. Ik stond ver
stomd, nauw beseffend aan welk doods-
tegenstelllngen komt verscherpen en waar
van de Volkenbond zich maar weinig
schijnt aan te trekken, ondanks het drin
gen van de kleine staten, ook van
Nederland
dat zelf dit jaar in de herdenking van de
Unie van Utredht den strijd herdacht, dien
het voor het zelfbeschikkingsrecht gestre
den heeft. De herinnering daaraan was
wel geschikt om de gehechtheid aan
Oranje, dat in dezen strijd leiding gaf, te
versterken en met bijzondere- opgewekt
heid het jubileum te doen meevieren van
de Koningin-Moeder, die haar 60-jarig
verblijf in ons land herdacht. Te pijnlijker
moest bij deze herinnering het affront ons
treffen, ons nationaal gevoel aangedaan,
•door den overval op Curagao, waar een
troep Venezolaansche bandieten een
oogenblik heer en meester was en den
gouverneur en militairen commandant als
gevangenen meevoerden. Dat het ook zoo
danig gevoeld werd, bewees de reactie tri
onze volksvertegenwoordiging en in het
land, die der regeering tot het ontslag van
den gouverneur noodzaakte.
Dit was een der eerste daden van dein
nieuwen minister van Koloniën, die ten
gevolge van de gehouden verkiezingen als
minister in het kablnet-Ruys de Beeren-
brouck was opgetreden. Deze verkiezingen
hadden in den parlementairen toestand
zoo goed als geen verandering gebracht,
maar waren niettemin tengevolge van het
pogen van Ruys d© Beerenbrouck om het
extra-parlementaire kabinet door een par
lementair te vervangen, de oorzaak van
een ministerieel© crisis. De Christelijk-
Historischen toch weigerden samenwer
king met de Katholieken en Antirevolu
tionairen op den grondslag van een nauw
keurig omlijnd program. En'waar de twee
andere partijen alleen op zoodanigen
grondslag een rechtsche regeering moge
lijk achtten, moest de heer Ruys de Bee
renbrouck tot de vorming van een extra
parlementair kabinet besluiten, dat echter,
zooals hij verklaarde, leeft uit de begin
selen der rechterzijde. Onder dit nieuwe
J-piaijsteBUti» tfcar® xeedi» een Ambtenaren
wet, de wijziging van de Pensioenwet en
van de curateele van drankzuchtigen tot
stand gekomen, terwijl het Suikerwetje
door de Eerste Kamer verworpen werd.
Maar verreweg het grootste deel van het
resultaat der parlementaire werkzaamheid
komt natuurlijk nog op .rekening van het
oude ministerie. Het bestaat uit: de wet
tot regeling van de financieel© verhouding
tusschen rijk en gemeenten, de wet tot
goedkeuring van het verdrag tot afschaf
fing van in- en uitvoerrechten, de wet tot-
verlaging van het gedistilleerd, die tot
nieuwe regeling van de raden van beroep,
tot wijziging van de ouderdomswet, de be
palingen omtrent de rechterlijk© colleges
en de ouderlijke macht, de drie ontwerpen
tot wijziging van ons strafstelsel, de wet
tot wijziging van de staatsinrichting in
lndië, de Landbouwuitvoerwet, die waar
borgen geeft voor bepaalde eigenschappen
van landbouwproducten, enz.
Maar het was niet alleen, het was wel
licht zelfs niet in de eerste plaats, het
Bij het licht van de lamp zag ik, hoe aan
die achterpooten twee draden waren vast
gemaakt. Deze liepen over den vloer naar
het raam, waaruit zijn verdwenen. Onder
het gescheurde karpet lag, juist op de
plaats waar Ik mijn voeten had gehad,
toen ik in den stoel zat, een stalen plaat....
De armstoel was verbonden met een elec-
trische batterij, die genoeg stroom lever
de om vijftig mensohen tegelijk te dood'en.
Ik stond verstijfd van schrik en durfde
mij niet bewegen uit vrees in aanraking
te komen met een of anderen verborgen
draad.
„Dat lot hadden uw vijanden u toege
dacht,verklaarde de man, die eens imijn
getrouwe dienaar was geweest.
„Toen ik in de zaak betrokken werd,
wist Jk niet, dat zij zóó noodlottig zou
worden. Zij gaven mij geen uiteenzetting
van hun bedoelingen. Maar het is nu geen
tijd om in bijzonderheden te treden, mijn
beer," voegde hij er op wanhoplgen,
schorren toon bij, „zeg mij, dat u mij niet
zult laten vervolgen," smeekte hij.
„Ik zal van deze zaak geen werk ma
ken, tot ik je verderen uitleg heb verno
men," zeide ik. „In ieder geval heb ik het
aan jou te danken, dat (mijn leven ge
spaard T>leef."
„Vlug dan! Ontvlucht dit huls onmid
dellijk. Als men u tegenhoudt, gebruik
dan uw revolver. Aarzel niet. Spoedig
zullen zij hier zijn. Vlucht!"
„Maar wie zijn die „zij", Olinto? Dat
moet je mij toch zeggen!" riep ik wan
hopig' uit.
„Vlucht, mijnheer. Vlucht! Vlucht!"
riep hij, imij naar de deur dringende.
het doen voorkomen, alsof ik u achter
volg."
Ik zag zijn wanhoop, zijn angst en liep
zoo snel mijn beenen mij dragen wilden
de trap af, terwijl' hij achter mij aankwam,
Italiaansche vloeken en scheldwoorden
uitbrakende, als ware lk bean ontsnapt.
Een tman trachtte mij in de nauwe gang
tegen te houden1, maar lk zond hem-eeg,
kogel tegemoet.
Wij BREIENEHmim
gevaar ik ontsnapt was.
„Kijk daar eens," zeide Olinto en wees
milj op de achterpooten taan den «xumtoaL sullen belden gedood worden.
„Loop de trap af,_ zoo snel u kun^of^wi|
HOOFDSTUK VL
Den volgenden' morgen liep lk vruch
teloos in Oxfordstreet te zoeken naar het
restaurant Milano. Ik vroeg aan winke
liers, aan brievenbestellers, aan politie
agenten; Ik nam het adreiSboek ïn een
koffiehuis, kortom lk stelde alle pogingen
in het werk te weten te komen waar
Olinto in betrekking was. Alles vergeeft!
Niemand had ooit van het restaurant ge
hoord.
Zelfs Olinto had mij dus bedrogen.
Zoo was dus iedere poging vruchteloos
gebleken. Toen lk mijn zaken te Londen
had afgehandeld, vertrok ik naar Dum-
fries <xm een beleefdheidsbezoek af te
leggen bij mijn oom Slr George Little.
Ik had te Dumfries tal van vrienden,
doordat ik er eenige jaren mijner jeugd
had doorgebracht en ik jaarlijks mijn oom
bezocht; daarbij kwam nog, dat mijn oom
een welgesteld persoon en bijzonder po
pulair in die streek was.
Ik was steeds een welkome gast Te
Greenlaw, zooals het buiten heette, en ook
nu kon ik dat bemerken. De meeste villa's
waren bewoond, in verband met de ope
ning van d© Jacht in Augustus.
jQj> Rannooh Gestie wonen
mensohen. Het schijnen nogal aardige
lui te wezen," zeide mijn tante den dag
na mijn aankomst aan het ontbijt. „Zij
heeten Leithcourt en zij hebben -laten vra
gen of Je lust had vanmiddag tennis fce
komen spelen."
„Ik ben geen liefhebber van tennis, dat
weet u, tante, maar uit beleefdheid dien
ik de uitnoodigin-g wel aan te nemen."
„Goed," zeide zij. „Dan zal ik het rij
tuig om drie uur laten voorkomen."
„Daar zijn verscheidene aardige meis
jes, Gordon," merkte mijn ooim ondeu
gend op. „Je zult j© dus wel niet vervelen."
„Wees maar niet bang, oom," was mijn
antwoord.
Om drie uur reden mijn tante, Slr
George en ik naar dat mooie oude kasteel,
dat tijdens het seizoen gewoonlijk voor
een h-ooge som. verhuurd werd door den
aristocratisch en, soms wel wat zonderlin
gen eigenaar.
Lang vóór wij het kasteel hadden be
reikt, zagen wij de groote ronde torens
die de geheele vlakte beheerschten, welke
zich vóór het trotsoh-e, eerbiedwaardige
gebouw uitstrekte.
Toen wij de oprijlaan Inreden, zagen
wij een groot aantal zomertoiletten op het
vroegere grasperk, thans herschapen ln
oen lawntennisbaan.
Mevrouw Leithcourt en haar echtgenoot,
een lange schrale man met grijs haar,
kwamen ons tegemoet. Na aan het gezel
schap t© zijn voorgesteld, voegde ik -mij
bij de tennisspelers. Juist dien dag was er
een soort buitenpartij, en ik bemerkte
alras, dat de gastvrijheid van de Lelth-
oourts in overeenstemming was met het
voorkomen van het kasteel
I (Wordt vervolgd).
HELDERSCHE COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbetaling: Heldersche Courant
f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand en Wieringen 1.65;
binnenland fa. Ned. O. en W. lndië p. zeepost f 2.10, id. p. mail en
overige landen f3.20. Zondagsblad resp. f0.50, f 0.70, f 0.70, ft.
Modeblad resp. f 0.95, f 1.35, f 1.35, f 1,35, Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h O. DE BOER JR.
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en 413
Posrt-Girorokenlng No. 16066.
AD VERTENTIEN:
tekst)dubbel tarief. Kleine advert. (gevraagd, t« koop, te buur)v. 1 t/a 8
regels 40 ct.. elke regel meer lOet.bij vooruitbetaling (adrea: Bureau
v d blad en met br. onder no. 10 et. p. adv, extra). Bewljsno. 4 et.
hftt „arUwiaiï, eten ivo tepii^'nftar do
Wij BREIEN en REPAREEREN alle soorten wollen
Kleeding, Kousen en Sokken, ook de allerfijnste.
JAAP SNOR, Zuidstraat 15
Let op den gelen winkel. - Telefoon 251.
