HIT GEHEIM VIII DE LOLA
Abdijsiroop
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS,
TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
IS ALTIJD GOEDKOOPER
HEERENBAAI
BONBONS
Eerste Blad.
OOK VOOR DAMES-CONFECTIE
Iets Nieuws!
BUITENLAND.
RugpijnNieren Pillen w
Nr. 6759
ZATERDAG 25 JANUARI 1930
58ste JAARGANG
WEEKOVERZICHT.
20-50cf.perons
Thuis:
Akker1}
Abdijsiroop
Tegen:
Hoest
Bronchitis
Verkoudheid
Influenza
rieeschheid
Keelpijn
Asthma
De Nationalistische beweging
in Britsch-lndië.
Uw oude dag een lust!
HELDERSCHE COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbetaling: Heldersche Courant
f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand en Wieringen f 1.65;
binnenland f 2.Ned. O. en W. lndië p. zeepost f 2.10, id. p. mail en
overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50, f 0.70, f 0.70, f r.
Modeblad resp. fo.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct.
Ver schijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. 6- DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h 6. DE BOER JR.
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 4*0
Posit-Girorekeniiig No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ol p. regel (gnljard). Ingez. meded. (kolombreedte als red&otlon. 1
tekrt)dubbel tarief. Kleine advert. (gevraagd, te koop, te huur) v. 1 t/m 8
regels 40 ct.. elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (ndree: Bureau
v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijeno. 4 et.
Op- en ondergang van Zon en Maan
en tijd van hoogwater (Texel).
Wintertijd.
Maan Zon Hoogwater
Jan. op: ond.op: ond:
Z 26 6.12 12.62 7.49 16.34 6.31 19.03
M 27 7.06 13.44 7.48 16.35 7.31 19.56
D 28 7.47 14.47 7.46 16.37 8.06 20.35
W 29 8.17 15.57 7.44 16.39 8.54 21.11
D 80 8.40 17.00 7.43 16.40 9.27 21.42
V 81 8.57 18.23 7.41 16.42 9.58 22.13
Febr.
Z 1 e.10 19.35 7.40 16.44 10.29 22.45
Licht op
voor a|le voertuigen:
Zaterdag 26 Jan5.02 uur.
Zondag 26 5.04
Maandag 27 6.05
Binnenland.
Ook deze week vragen wederom een
tweetal onderwerpen, die ook in het vo
rige overzicht door ons behandeld wer
den, onze aandacht. Het zijn de Haag-
sobe conferentie en de vlootoonferentie,
de meest belangrijke internationale ge
beurtenissen van den Jaatsten tijd.
Alvorens daartoe over te gaan, wilden
we eerst nog een enkel woordje schrijven
over
Het telefoonverkeer tusschen
Den Helder en Indlë,
want dat wordt nu op 1 Februari geopend,
dank zij de bemoeiingen van ons ge
meentebestuur. Met ingang van dien
datum zullen dus van hier uit gesprek
ken kunnen gevoerd worden, met familie
leden in lndië. En weer komen we onder
den indruk van het technische wonder
van deze telefoonverbinding. Nu kunt u,
zittend op het postkantoor aan den Ka-
naalweg, straks spreken met uw man,
of met uw kind in lndië. Zijn of haar
eigen stem hooren, terwijl zij 15000
KM. ver zitten, in de tropische hitte,
waarschijnlijk zich het zweet van het ge
laat wlsschend. U, met uw winterjas aan,,
naast de kachel op het postkantoor.
En nu zal er zeker wel geen druk ge
bruik gemaakt worden van deze telefoon-
FOTOGRAFISCH ATELIER EISELIN,
Polderweg—Den Helder
FOTOKAARTEN,
modern portretwerk
Gravure druk en Schetsen
Foto-Studle's
-Studle's van 15, 110, f 15 en f 20
Fotokaarten per dozijn -j- Salonfoto
vanaf 11.50 tot en met 15
Vergrootingen naar leder portret
Foto's voor Industrie
gesprekken, omdat de prijs nogal boog
is, maar toch zullen tal van stadgenooten
er de drie tientjes voor over hebben, om
hem of haar eens te kunnen spreken, na
telefoontje op een verjaardag, op een
bizonderen feestdag of gedenkdag, dat is
de dertig gulden waard. En misschien
dat binnen afzienbaren tijd de prijs ver
laagd zal worden, wat zeker het gebruik
zal doen toenemen.
Wij laten, ter verduidelijking van het
bericht, in het nummer van Dinsdag,
hier de prijzen volgen voor gesprekken
van drie minuten.
Voor Bandoeng, Buitenzorg, Cheribon
en Batavia betaalt men 30 gulden.
Voor Djocjacarta, Semarang, Solo (Soe
rakarta) en Tjepoe 35 gulden. Voor Ma-
lang en Soerabaja 34.50 per 3 minuten.
En nu komen we tot
de Haagsche conferentie,
die, in tegenstelling met verwachting
van de vorige week, toen men meénde dat
de Oost-Europeesche vraagstukken nog
een week in beslag zouden nemen, Maan
dag is geëindigd. En, laten we dit er met
een achtervoegen, bevredigend is afge-
loopen. Dit wil nu niet zeggen, dat allen
gekregen hebben wat zij wenscbten. Neen,
allen hebben water in den wijn moeten
doen en hebben een offertje moeten
brengen.
Snowden, die Engelsche kanselier van
de schatkist heeft het in een slotwoord,
dat hij sprak, uit naam van de andere
delegaties, als volgt gezegd:
„De overeenkomsten, welke thans zijn
geteekend, zijn, gelijk alle dergelijke
stukken, een soort van compromissen.
Niemand heeft precies dat gekregen, wat
hij wel had willen hebben, maar zij, zijn
alle het resultaat van de vriendschappe
lijke besprekingen en de edelmoedigste
waardeering van ieders standpunt. Deze
compromissen zijn eerlijk gemeend, en
geven alles wat men in deze omstandig
heden zou kunnen wenschen."
Zoo zei Snowden het en de tevreden
heid over den afloop bewijst de waarheid
van zijn woorden.
Buitenland.
Het eerste onderwerp, dat over de
grenzen onze belangsteling vraagt, is
de Vlootconferentle,
die Dinsdagmorgen door den Engelschen
koning geopend werd. Tal van redevoe
ringen zijn er dien dag na die van den
koning gehouden en uit alle bleek den
goeden wil om tot overeenstemming te
komen op deze conferentie, om iets te
bereiken waarmede de wereldvrede wer
kelijk gediend is. Als het straks maar niet
blijkt, dat de geest dn deze wel gewillig
was, maar het vleesch zwak.
Deze week zijn nog geen openbare bij
eenkomsten gehouden en waarschijnlijk
zal men daartoe ook volgende week nog
FEUILLETON
door
WELLLAM DE QUEUX
20)
Het was moeilijk loopen over het omge
ploegde land, dat wij thans hadden be
reikt. Ik bood haar mijn arm aan en het
scheen alsof haar een huivering beving.
„U is zoo warm; ik hoop maar, dat u
geen koude zult vatten," zei ik zorgzaam.
„Ik ben spoedig warm. Maar daar geef
ik niet om; ik fiets en jaag toch maar
door", was haar luchtig antwoord.
Na een oogenblik hernam zij: „Wij moe
ten weten, wie de vrouw is. Naar haar
uiterlijk scheen zii, evenals het eerste
slachtoffer, een vreemdeling."
„Dat geloof ik ook", was mijn antwoord.
Ik zal de politie volledig inlichten; die
zal er dadelijk heengaan en het lijk mee
nemen."
„Als wij die twee mannen slechts kon
den pakkenzuchtte zij.
„U dacht een andere vrouw te vinden,
niet waar juffrouw Leithoourt?" vroeg ik
plotseling.
„Ja," antwoordde zij, „ik verwachtte
een heel andere te vinden."
En als u dat gedaan hadt, hadt u dan
de schuld geworpen op een dien u kent?"
Zij knikte.
„Dus wat wij vanavond gevonden heb
ben, is niet in staat de identiteit van de
moordenaars vast je stellen?"
„Helaas niet. Voorloopig dienen wij de
zaak aan de politie over te laten."
„Maar als de identiteit van de vrouw
nu eens vastgesteld werd?" vroeg ik.
oen afwezigheid van «enige jaren. Ben
niet komen. Eerst moet men onderling tot
overeenstemming komen, want zoolang
men het niet over verschillende punten
eens is, zou oen openbare bespreking niet
anders dan een fiasco worden en een be
spotting voor de wereld. MacDonald, de
Engelsche premier, heeft terecht gezegd,
wanneer de conferentie tusschen twee
mogendheden gevoerd werd, zou het op
lossen van de problemen niet zooveel
hoofdbreken kosten. Nu er echter vijf
zijn, die alle vijf hunne eigen behoeften
hebben, is het noodzakelijk om dubbel
voorzichtig te werk te gaan, om het allen
naar den zin te maken. En dat zal moei
lijk zijn.
Welke vraagstukken op deze conferen
tie, die den zeer algemeenen titel draagt
van „vlootoonferentie" behandeld zullen
worden, is nog rflet eens bekend. Of het
kruisvraagstuk aan de orde zal worden
gesteld, of bet probleem der onderzee
booten of dat der beperking van de vloot
in het algemeen, het zijn alle nog open
vragen. Tal van voetangels en klemmen
zijn er, die voorzichtig ontweken moeten
worden, wil men niet dadelijk vastloopen
en het is nu de vraag maar of MacDonald
deze allen zal weten tq. ontwijken.
Bemoedigend is niet wat het Hbl. van
gisteren schreef, naar aanleiding van
eenige onderling gehouden conferenties:
„De verklaringen, welke in de vergade
ring van hedenmorgen dbor de leiders
der delegaties konden worden afgelegd,
klonken, alsof wij nog aan het allereerste
begin van de ontwapening stonden, als
ware er geen Washingtonsche of Geneef-
va/t cjfe/wi
nndiafi Umipyp
ECHTE FRIESCHE
(ook in VfcoaMn.&poncfeBai pondad
^I/raagt Ha? TüïnJceues 'n pakje D*E
hij volgens de wet recht heeft, toegezegd
wordt. De opperooanmissaris van Bran-
5 denburg heeft zich bij deze oplossing
aoooord verklaard. Daar Bös een salaris
van 36000 Mark per jaar had, heeft hij
rechtop een pensioen van 28000 Mark.
Alleen de oeconomische partij wensaht
verlaging van dit pensioen.
Buiten:
AKKER's
Het i» gelukt de van
ouds bekende Abdij
siroop te „stollen" tot
een gemakkelijk in
den zak mee te nemen
„bonbon", met be
houd van al de gene
zende bestanddeelen.
Alom verkrijgbaar.
60 cent per dooa.
scthe conferentie voorafgegaan, en als had
de eindelooze theoretische analyse in de
ontwapeningscommissie in den Volken
bond niet al jaren lang geduurd."
Maar misschien dat men toch 200 ver
standig zal zijn om, evenals de gedele
geerden het in Den Haag deden, wat wa
ter in den wijn te doen, daar het misluk
ken van deze conferentie, door politici
beschouwd wordt als een ramp. Men zal
dan immers zeker overgaan tot een be-
wapeningsjaoht, doordat men geen ver
trouwen meer in elkander heeft.
Afwachten is voor ons hier weer de
boodschap en volgende week zullen we
misschien over wat gunstiger perspectie
ven kunnen schrijven.
Terwille van den tijd moeten, we ons
overzicht hier eindigen al zou er nog wel
iets te zeggen zijn over een vaart van
Russische oorlogsschepen door de Dar-
danellen en een conflict, dat ontstaan is
tusschen Bolivië en Paraguay.
ENGELAND.
Raadselachtig© verklaringen
van Ghandl.
De dichter Tagore heeft, volgens een
bericht uit Ahmehabd, den Nationalisti-
schen leider Ghandi daar bezocht en hem
gevraagd wat hij dit jaar voornemens was
te doen. Ghandi antwoordde hem:
„Ik denk dag en nacht verwoed:, maar
ik heb nog geen licht in de mij: omrin
gende duisternis gezien."
In een artikel in Young India zegt
Ghandi: „Wat ik ook moge doen of wat er
ook moge gebeuren, mijn Engelsdhe
vrienden zullen mijn woorden aanvaar-
DUITSCHLAND.
De oude dag is niet alleen een
kwestie van jaren: zooveel hangt af
van den toestand der levensorganen.
Doch veel kan gedaan worden om
het leven van oudere menschen te
veraangenamen, want aan rugpijn,
urinekwalen, spit, rheumatische pijnen
en blaaszwakte wordt vaak onnoodig
geleden. De nieren en blaas zijn al
licht de organen, die het meest hulp
noodig hebben, en wel de verster
kende hulp van Foater's Rugpijn
Nieren Pillen.
Waarom zouden oudere menschen
onnoodig kwade kansen loopen? Op
welken leeftijd ook, het gebruik van
eenige Posters Pillen nu en dan zal
blijkens de ervaring van zoovelen
van groot nut blijken te zijn.
„Dat zou ons iets verder brengen.
Tracht dus uit te vorsohen wie zij is."
„Wie was de vrouw die u verwacht had
te zullen vinden?"
„Een vriendin.... een boezemvrien
din."
„Wilt u mij haar naam noemen?"
vroeg ik.
„Neen! Dat zou niet mooi wezen tegen
over haar," antwoordde zij beslist.
Wij: liepen verder zwijgend naast elkan
der voort; onze gedachten waren te vol
voor woorden. Was het niet zonderling,
dat die geheimzinnige Woodroffe haar
aanstaande was, en nog zonderlinger, diat
hij, bij mijn komst, plotseling was ver
trokken?
Was dit geen bewijs van schuld of
vrees?
Het was volslagen duister geworden
toen ik van Murlel afscheid nam, die
doodmoe, mij zwijgend de hand drukte en
injj goed succes toewenschte bij mijn ver
dere nasporingen.
„Morgenmiddag verwacht ik u; kom
dan bij mij en stel mij van alles op de
hoogte; wilt u?"
Ik beloofde dit; waarna zij door de
groote achterdeur van het kasteel ver
dween, terwijl ik den donkeren weg af
liep naar het huis van mijn oom.
Half tien 's avonds reed ik door Dum-
fries, op weg naar het politie-bureau.
Daar vond ik Mackenzie, met wien ik
den vorigen dag dat langdurig gesprek
gevoerd had.
Op zijn kamer vertelde ik hem mijn
ontdekking en den uitslag mijner onder
zoekingen.
„Wat?l" riep hij,, van zijn stoel op
springend. „U hebt nög een lijk opgegra
ven? Het lijk van een vrouw?"
„Ja, en wat meer zegt, ik weet wie zij
i«," antwoordde ik. „Zij heet Armida en
BURGEMEESTER BÖSS BEREID
AF TE TREDEN.
Böss, de opperburgemeester van Ber
lijn, heeft zich bereid verklaard ontslag te
nemen, mits hem het pensioen, waarop
is de vrouw van den vermoorden Olinto
Santini."
„Dus man en vrouw beiden zijn ver
moord?"
„Ongetwijfeld. Een dubbele moord
dus."
„Maar de twee mannen, die het lijk
hebben begraven I Kunt u die soms be
schrijven?"
Ik voldeed aan het verzoek en zag, dat
hij er aanteekening van maakte.
Daarna merkte hij op: „Wij: moeten die
twee opsporen."
Hij riep een van de adjunct-inspecteurs,
gaf hem eenige hevelen, om het onder
zoek onmiddellijk te doen aanvangen, met
opdracht het signalement ter kennis te
brengen van de politiebeambten dn den
omtrek en de vluchtelingen aan te hou
den als verdacht van moord met voorbe
dachte rade.
Toen de adjunct-inspecteur vertrokken
was, wendde Mackenzie zich tot mij en
1 vroeg:
„Hoe kwam u op het denkbeeld het
bosoh te doorzoeken? Waaruit leidde u
af, dat er een dubbele misdaad had plaats
gevonden?"
Die vraag bracht mij een oogenblik in
vei warring.
„Wel!" zei ik, „ik wist dat de man als
een klit aan zijn vrouw hing. Daarom
moest ,ik den naam van Murlel buiten
deze aangelegenheid laten.
„Dus het ligt nog aan den voet van
den heuvel, waar u het achterliet?"
,Ja. Wanneer u dit wenscht, zal ik u
naar de plaats brengen. Ik kan er u gie>-
makkelijk heenrijden."
„Goed," zei hij', opstaand. Hij belde dan
en een politie-beambte trad binnen.
„Haal drie lantaarns en lucifers; en
breng die in het rijtuig van dezen heer."
zei hij, op mij wijzend. „Zeg Campbell
dat hij meegaat."
„Ja, mijnheer," zei de politie-beambte
en vertrok.
,Jarri!mer verbazend jammer, mijn
beer Gregg, dat u die twee mannen niet
hebt achterhaald."
„Zij waren al in het kreupelhout vóór
ik boven op de rots was," legde ik hem
uit. „Bovendien had ik op dit oogenblik
nog niet de minste verdenking gekoes
terd. Ik zag hen voor jagers aan, die ver
dwaald waren."
„Jammerl" zei hij. „Ik hoop, dat zij ons
niet ontsnappen. Als zij vreemdelingen
zijn, komen zij niet zoo gemakkelijk weg,
maar als zij Engelschen of Schotten zijn,
is er weinig kans op slagen. Gisteren is
het onderzoek veertien dagen uitgesteld."
„Bij het voorloopig onderzoek is mijn
naam natuurlijk niet genoemd," infor-
Verkrijgbaar bij alle drogisten enz.
in glazen verpakking fi f 1.75 p. flacon.
vermoedde ik, dat zij hem had vergezeld meerde ik
op dien doodelijken tocht. Het was slechts „Natuurlijk niet!" was het antwoord,
een bloot vermoeden. Ik daoht, dat, als „Wanneer denkt u een telegram van uw
de man gevallen was als slachtoffer van vriend, den oonsul, te ontvangen? Ik ben
een moordaanslag de vrouw hoogst- er benieuwd naar in verband met het
waarschijnlijk met hem mede was geko- onderzoek, dat dan in Londen ingesteld
meh." kan worden," vroeg hij.
lange, schrale man, binnen. Vijf minuten
later reden wij alle drie over de ongelijke
keien van Dumfries naar Rannoch.
De lucht was bewolkt; zonder een
enkele ster, en een kille, dikke imist hing
over het daL Wij reden voort tot wij aan
de heide kwamen. Daar stapten wij uit
en ik nam het paard bij den tengel, omdat
de diepe kuilen, welke men hier en daar
aantrof, het rijden onmogelijk maakten.
Behoedzaam liepen wij voort Mackenzie
en Campell droegen ieder een lantaarn.
Toen wij de rots bereikten, waarover
Muriel en ik geklommen waren, maakte
ik de leidsels van het paard aan een
boom vast en drongen wij gezamenlijk
door de diepe duisternis in de richting
van de plaats des oriheils, nu en dan
stilstaand en luisterend.
Ten slotte bereikten wij den heuvel en
de plek, waar Muriel en Ik hadden ge
staan, toen de vreemdelingen verdwenen.
„Kijk," zei ik. „Daar is 't." Wij hielden
ons vast aan de uitstekende takken van
de hoornen en liepen den heuvel af tot
wjj aan het beekje kwamen. Ik Üep voor
aan, dwars door het beekje. De beide
anderen volgden mij op den voet.
Aan de overzijde gekomen, liep ik tot
den voet van de rots en hield mijn lan
taarn omlaag, om hen te overtuigen, dat
hier het tweed© slachtoffer lag; maar op
hetzelfde oogenblik liet ik de lantaarn
bijna van schrik en verbazing vallen.
het lijk was verdwenen!
„Bet is weg1" riep ik uit.
„Weg?!" riepen beiden tegelijk.
„Ja. Hier lag het! Kijk maar! Hier is
het gat, waar het lijk in was verborgen.
Mackenzie drukte de lippen stijf op „Overmorgen hoop ik. Als de vader Maar de moordenaars keerden klaarblij-
elkander. Blijkbaar scheen hij slechts half van den vermoorde opgespoord kan wor- kei ijle terug; toen zij het lichaam opge-
voldaan. Ik wist dan ook, dat de beweeg- den, zal mijn vriend mij zeker antwoor- graven zagen, hebben zij er weder bezit
redenen, die ik had aangevoerd, kant den." van genomen het opnieuw verborgen!"
noch wal raakten; maar tot eiken prijs Op dit oogenblik kwam Oampbell, een CWoadt veiwolgd)