WOUTERU3D»
X
f
BUITENLAND.
Bespreking van de Russische
godsdienstbestr(jding in
het parlement.
OP EN OM HET BINNENHOF.
6L!KGR0£.HT£M
AMSTERDAMSCHE BRIEVEN.
WARME CROQUETTES
SPOORSTRAAT
TELEFOON 339
ENGELAND.
In bet Lagerhuis.
Er ■waren als tweede belangrijk punt
verscheidene vragen gesteld nopens de
godsdienst-vervolging in Rusland, o.a.
of Henderson niet de aandacht van den
Volkenbond op deze zaak zou vestigen
volgens artikel elf van het handvest.
Henderson antwoordde, dat de regee
ring met groote bezorgdheid de berich
ten uit Rusland had ontvangen en gaar
ne al haar invloed zou aanwenden om de
vrijheid van belijdenis en uitoefening van
iederen godsdienst in Rusland hersteld.te
zien, maar hij twijfelde of de Volkenbond
het meest gewenschte orgaan was om in
deze zaak op te treden.
Henderson zei voorts, dat den gezant te
Moskou om inlichtingen verzocht was.
In heit Hoogerhuls.
Ook in het Hoogerhuis zijn de gods
dienstvervolgingen in Rusland Donder
dag ter sprake gekomen. De aartsbisschop
van Cantenbury hield vrijwel een herha
ling van het betoog, dat hij Woensdag in
Church House (Westminster) geleverd
had met de toevoeging van de vraag, of
de regeering van plan was iets te doen?
Lord Parmoor sloot zich aan bij de ver
klaring door Henderson in het Lagerhuis
gegeven en zeide bovendien, dat deze
zaak, hoezeer zij het bloed van menig
overtuigd Ohristen aan het koken kan
brengen, toch in strikten zin een binnen-
landsche aangelegenheid was van Rus
land: „Wanneer wij eischen, dat de Sow-
jet-regeering zich in ons land zal ont
houden van propaganda harer speciale
beginselen, dan mag zij hetzelfde van ons
vragen, ofschoon de onderwerpen waar
over het gaat, in onze opinie zoo hemels
breed van intrensieke waarde verschil
len. Er was nog een andere reden voor
de Engelsche regeering om deze aange
legenheid voorzichtig aan te vatten, want
de vrees was gerechtigd, dat de slachtof
fers in Rusland zelf er niet veel baat,
maar wel groot nadeel van zouden heb
ben als de Engelsche of een andere re
geering zich tegen de eigen regeering
met haar lot ging bemoeien".
DUITSCHLAND.
UIT DE RIJKSBEGROOTTNG.
Geen er edicten aangevraagd
voor pantserkruiser R,
Een van de belangrijkste bijzonder
heden van het nieuwe ontwerp-rijksbe-
grooting is het feit, dat er geen crediet
voor den kruiser B uitgetrokken is. Oor
spronkelijk heeft men overwogen een
klein bedrag uit te trekken, dat dan door
bezuinigingen op andere posten der be
grooting van de rijksweer zou worden
gedekt In verband het tekort, hetwelk de
begrooting toch al aanwijst, heeft men
echter van dit plan afgezien. Daarvoor
pleiten ook sterke politieke beweegrede
nen, die vooral gebaseerd zijn op het
streven om de regeeringscoalitie piet nog
meer aan gewaagde proeven te onder
werpen.
BELGIË.
DE ACHTERUITGANG VAN HET
COMMUNISME.
Een wegkwijnende partij.
Naar de correspondent van de Nw. Rott,
Crt te Brussel meldt, is de achteruitgang
van het communisme, zoowel in de hoofd
stad als in de industriecentra, onbetwist
baar. Het partijorgaan Le Drapeau Rou
ge, dat ook een Nederlandsche uitgave
had: De Roode Vaan, en, eenigen tijd ge
leden, van dagblad weekblad werd, ver
keert thans, naar de redactie zelf mede
deelt, in een benarden toestand en zal
misschien zelfs geheel verdwijnen. De
partij-organisatie brokkelt geleidelijk af
en telt ten hoogste, voor het heele land,
nog een 400 a 500 leden.
Week-kronlek.
Den Haag, 13 Februari.
„In Memoriam". Van het arme Suriname. Als de luidsprekers
staken.... Vele moties.
en heeren dan op hun plaats blijven zit
ten. Als ook slechts bij hooge uitzonde
ring van zoo'n repliek notitie wordt ge
nomen door de pers, zal het onzalig,
belachelijk en tijdvermorsend gebruik om
éven nog te herkauwen wat reedsi in den
breede betoogd werd, ook wel gaandeweg
afslijten. Iets van deze kostelijke „slij
tage" kan men reeds bespeuren, 't Moet
nog veel beter worden 1....
Vóór het „Surinaamsch debat" van 11
Februari j.1. werden wij nog vergast op de
eerste speech na geruimen tijd van af
wezigheid door ziekte gelijk hij had
aangekondigd, van den communist-
Moskou Louis de Visser. En de dito-
Holland, genaamd David Wijnkoop, sloot
zich daarbij aan. Namelijk: om als eerste
punt op de agenda te plaatsen de inter-
pellatie-L, de Visser over de arrestatiën
in Oost-Indië. Straks, wanneer de In
dische Begrooting aan de orde komt, kan
de heer De Visser anderhalf uur lang zijn
hart uitstorten ook over het zooeven ge
noemde punt. Slechts de heeren
De Visser en Wijnkoop steunden het
voorstel betreffende de interpellatie. Er
waren drie te min. Dies verdween het
voorstel van het parlementaire tapijt.
De Begrooting van het arme Suriname
kwam eindelijk aan de orde
't Was een treffend-mooie rede, waar-
mêe mr. Van Schaik, de President der
Tweede Kamer, Dinsdagmiddag j.1. de
nagedachtenis huldigde van mr. G. W.
Sannes, den algemeen en diep-betreurdei i
afgevaardigde, die gedurende het jongste
Kerst-recès door den dood plotseling aan
zijn werkkring werd ontrukt Hoe dik
wijls komt 't voor, dat zulk „uitluiden",
gelijk 't met ongepaste en oneerbiedige
scherts ook wel wordt genoemd, ge
schiedt wijl 't nu eenmaal moet maar
zonder dat het hart uit de woorden
spreekt, hoezeer een redenaar ook zijn
best doet om „heel mooi" te speechen. Al
lerminst was dit het geval met de presi
diale rede, hierboven bedoeld. Men ge
voelde, hoe echt en groot de bewondering
was geweest bij een katholieken collega,
thans leider van het Huis, voor den
wakkeren, begaafden strijder mr. Sannes,
die zijn krachten vooral had gegeven voor
verbetering van het lot, de levensvoor
waarden der stoffelijk min-bedeelden,
en dat wel door toepassing van de soc.-
democratisohe beginselen, wijlen mr.
Sannes zoo lief. De overledene was ge
lijk de Voorzitter in herinnering bracht,
een strijder van vurig, zelfs heftig
temperament. Die den vinnigen, maar ook
vooral: loyalen, eerlijken kamp liefhad.
Minister De Graaf, aan de groene
tafel wachtend totdat de bespiegeling
over de Surinaamsche Begrooting zou
beginnen, sloot zich met enkele woor
den bij de treffende presidiale rede aan.
In vroeger dagen zou zeker de voorzit
ter der politieke fractie, groep, waartoe
een verscheiden afgevaardigde had be
hoord, ook namens zijn vrienden de na
gedachtenis van den voor-altijd vertrok
ken geestverwant gehuldigd hebben.
Zeker bestond daar alle reden voor in het
geval van Dinsdag j.1., waar mr. Van
Schaik zich in het bijzonder tot ir. Albar-
da, voor diens fractie, had gericht.
Edoch, 't is nu eenmaal in onbruik
geraakt, bü gelegenheden als de hier-be-
doelde door anderen dan den Praeses en
een minister, namens de Regeering spre
kend, het woord te laten voeren. De
soc.-democratische fractie kan hier dus
geen „verwijt" treffen, indien er van
zoo-iets sprake kan wezen. Het moet dan
tot allen worden gericht!Ik, voor mij,
vond wel iets van sympathieke warmte in
het vroegere gebruik. Intusschen, over
gevoels-kwest:ën valt in den regel al even
min te redetwisten als over smaak!....
wektheid, goed-vertrouwen In toe
komst, ondanks alle misère! uit dat
woord. Voor degenen, die wat spoedig
licht in de Surinaamsche duisternis wil
len zien, zal „de termijn" vermoedelijk
wat erg lang schijnen.
't Ongeluk is, dat het groot-kapitaal
nog altijd niet of uiterst moeielijk te vin
den is voor Surinaamsche plannen.
Ir. Feber heeft Dinsdag met warmte
gepleit voor het steun geven aan een par
ticulier machinaal groot-1 a ndbo uw - b ednj i
De heer Van Kempen ziet in de toekomst
Suriname als een rijst exporteerend lanu.
De kwestie der gelijkstelling van open
baar en bijzonder onderwijs in het ge
biedsdeel kwam ook nu op de proppen.
Ook thans bond de katholieke afgevaar
digde Van Vuuren den strijd aan tegen
hen in Suriname die gelijkstelling slechts
willen en durven doorvoeren voorzoover
de geldmiddelen dat toelaten. Men zal zich
herinneren, hoe de heer Van Vuuren bij
het aanroeren van deze kwestie minis
ter dr. Koningsberger, toen deze zijn laat
ste Surinaamsche Begrooting had te ver
dedigen, het vuur na aan de schenen
heeft gelegd.
Minister De Graaff vond Dinsdagmid
dag j.1. nog slechts gelegenheid om even
nogmaals te verduidelijken, dat Z.Exc.
van Koloniën i.c. van allerlei plannen,
die door plots-wisselende omstandig
heden worden omver-gekegeld niets
meer moet hebben. Toen ging de klok op
dezen eersten vergader-dag na het recès
reeds zoetjes-aan naar half zes. Werd
de verdere bespiegeling verdaagd tot den
12en van Sprokkelmaand.
Voor den inhoud der „Surinaamsche
rede" van minister De Graaff verwijs ik
naar Uw verslag. Trouwens, die be
schouwing had al bitter weinig om het
lijf!Waarbij dan nog kwam, dat....
microfoon en luidspreker op Woensdag
12 Februari hun dienst weigerden! 't Was
of een stille, geheime misschien uit
Indië als „onzichtbare invloed" overge
komen kracht? hier aan 't werk was1. De
Kamer-bewaarder dook zelfs onder de
groene Regeermgs-tafeL Het geheim van
de microfoon-staking werd niet ontsluierd.
Ten slotte is de Surinaamsche Begroo
ting voor 1930 met 4521 goedgekeurd.
Terwijl vrijzinnig- en sociaal-democraten
met den heer Wijnkoop, die hoofdelij
ke stemming had gevorderd, zich tegen
het Budget verklaarden. Daarmêe willend
verduidelijken een tekort aan vertrouwen
in het beleid van den bewindsman, die
thans aan het hoofd van het departement
van Koloniën is geplaatst. Exc. De Graaff
kreeg bij: de replieken harde noten te
kraken!Mr. Joekes, de vrijz.-demo
craat, verklaarde voor Suriname verder
niets van dezen minister te hopen. De
heer IJzerman sprak van „een veldtocht
zonder plan-de-campagne, waarvan het
mislukken bij' voorbaat vaststaat. Zelfs
een zoo hoffelijk en gemoedelijk man als
dr. Lovink, de chr.-historische afgevaar
digde, bleek ten zeerste ontstemd te zijn
over het door den minister „afwimpelen"
van alle mogelijke adviezen.
De communist Wijnkoop riep uit, dat
voor Suriname slechts redding is te vin
den in het.... onmiddellijk van Holland
losgerukt worden.
Dus: door het o.a. intrekken van de
subsidie, groot i.c. dertig ton gouds, wel
ke het Moederland jaarlijks aan Suriname
verschaft.
Temidden van dit alles bleef minister
De Graaff, gelijk steeds, het beeld
van onaandoenlijkheid. Zelfs den meest-
strijdlustige moet tegenover zulk een „be
vroren houding" toch wel het laatste
sprankje „animo" ontzinken.
In den vrij laten middag van 12 dezer
werd de Indische Begrooting voor 1930
aangenomen.
Ir. Cramer, de woordvoerder van de
soc.-democratische fractie, heeft de ander
half uur spreektijd, hem toegemeten, vol
gepraat, waarna 't te laat was gewor
den om een volgenden spreker nog het
woord te geven.
Voor de rede-Cramer, verwijs ik naar
het verslag. Zij gaf een weerklank van
wat in den jongsten tijd in de soc.-demo
cratische gelederen is geschreven, ge
De melk en de doorgeknipte wethouder. Een Mttere plL Een
Als ik terugdenk aan al de Budgetten
voor deze kolonie, - thans gebiedsdeel
vel^e iaren 7^ den i7an sPmlcei1 'en beslist met "betrekking lot
6 Jweede Kamer heb hop- hetneen onze RojmfrW, vnMen* de
ren behandelen, dan moet ook ik immers
uitroepen: .Altijd het oude liedje!....
Altijd dezelfde ellende!Altijd het
zelfde vruchtelooze zoeken naar redmid
delen om Suriname uit de put te helpen!"
t Is me of ik nog hoor het geluid van
wijlen Pyttersen, dat van wijlen dr. Bos,
die als voorzitter eener commissie naar
Paramaribo trok, er overlegde, tochten
door Suriname maakteVele vragen
deed aan deskundigen op allerlei gebied,
een lijvig rapport samenstelde.
buïdL-Sdvk^ Cramer: opheffing "van alle maatregelen,
genezing van Suriname z«nA denl£>p de meenu^-uitinC benerkend.
des tijds gemaakt, overgelegd.
Alles zonder resultaat!
De heer IJzerman, sinds eenige jaren
de woordvoerder van de S.D.A.P.-clüb bij
lW^gnirSffs TOOver°onf te bewerkjSr 1£taurItjJ Woe^^dda«
dat als hijzijn „Surinaamsche
speech van bijvoorbeeld 1923 of 1924
thans zou hebben herhaald, hier en
daar een tikje veranderd, geen sterve
ling er iets van zou hebben bespeurd!
hetgeen onze Regeering, volgens de
soc.-dem. opvatting en inzichten heeft
te doen en heeft na-te-laten.
De heer Cramer brak met het tot nu toe
gegolden hebbende gebruik om eerst met
moties te komen wanneer de Regeering
van antwoord heeft gediend.
Onmiddellijk na zijne rede diende de
afgevaardigde twee moties in. Zij betref
fen de jongste huiszoekingen in de Oost,
alsook wat er in genoemd wordt: de in
breuk op de staatkundige vrijheid der in-
heemsche bevolking. Verder vraagt ir.
vrije meenings-uiting beperkend,
amnestie (kwijtschelding van straf) voor
alle om politieke redenen veroordeelden.
Dat de communisten zich straks zou
den beijveren, nog véél verder gaande
uitspraken van de_ Kamer te vragen,
door
voordien.
Het „Indisch debat" van Sprokkel
maand 1930 zal dus „om de verschillende
moties draaien...."
In de zitting van Donderdag was de
heer Van Kempen de eerste. Hij bleek
t.o. van Indië's economischen teostand
staking In 1672.
Andere landen mogen de stier, van
wege de eeuwenoude populaire stieren
gevechten als een soort nationaal sym
bool vereeren waaromheen zich heel wat
hartstochten samentrekken, bij ons, in
Holland, zou de koe als nationaal zinne
beeld kunnen gelden waaraan we niet al
leen een groot deel van onze welvaart en
ons aanzien in de wereld te danken heb
ben, maar die ook, naast het meer inter
nationale gouden kalf, een bron is voor
allerhande strijd, onmin en politiek ge
harrewar. Wat dit laatste betreft, Am
sterdam kan er, als centrum des lands de
laatste jaren van meepraten. Telkens, na
perioden van betrekkelijke rust, begint
men op een gegeven oogenblik weer om
de koe saam te scholen en vliegt men
elkaar in 't haar.
Zulk een gegeven oogenblik beleven
we dan thans weer. De koe werd weer
èn door een interpellatie van dr. Vos in
den Raad èn door de slachtersstaking bij
het abattoir, troef.
Wat het eerste aangaat: men zou boven
een verslag van deze gebeurtenis de dra
ken-titel: „De melk en de doorgeknipte
wethouder" kunnen schrijven, waarüii
dan meteen duidelijk wordt welk een
hartstochten de koe alzoo via haar, op het
eerste gezicht onschuldige drank, in de
hoofdstad kan verwekken. Inderdaad
kreeg de burgemeester tijdens dit jongste
min of meer rumoerige melk-debat te
hooren dat hij wethouder de Miranda had
doorgeknipt. De zaak zat zoo: dr. Vos,
als vrijheidsbonde r heftig voorstander
van het particulier initiatief dat zich in
zake „verbetering van onze melkvoor-
ziening" naar men weet sedert '27 in twee
controle-lichamen (de M.E.C.A. en de
M.EB.A.) belichaamd heeft, ging ge
noemden wethouder telijf omdat hij, deze
laatste, eerst in November van het vorige
jaar, verklaard had de raadsbesluiten
waarbiji deze wijze van controle voorloo-
pig werd ingesteld, loyaal te zullen uit
voeren, en nog maar kort daarop, bij
de behandeling der begrooting, tégen het
toekennen van subsidie aan deze twee
bureaux had gestemd. Dr. Vos noemde
zulk een houding „een magistraat der
hoofdstad" onwaardig, het was niets
anders dan de houding van een vurigen
partijganger. De burgemeester, die
dadelijk toen deze nieuwe opkomende
melk-zondvloed het politieke eiland op
ons Prinsenhof dreigde te verzwelgen,
klaar stond olie op de rijzende golven te
werpen, kon, naar hij aanstonds ver
klaarde, niets tegenstrijdigs of onwaar
digs in de houding van zijn aangevallen
wethouder ontdekken. De heer de Miran
da, zeide hij, kon als wethouder best ver
klaren een eens gevallen raadsbesluit
loyaal te zullen uitvoeren en daarnaast
toch, als Raadslid tegen een nieuw voor
stel (hier het subsidie-voorstel voor de
Meca en het Meba) stemmen. „Als
straks," verduidelijkte hij verder nog,
„het Rokinvraagstuk aan de orde komt,
zullen er ook wethouders zijn die, als
raadslid, tegen het voorstel van de meer
derheid van het college van B. en W.
zullen stemmen." - Hierna moest dan onze
burgervader hooren, - stond er wel ooit
iemand verder af van dergelijke Rinaldo
Rinaldini-daden! dat hij den heer de
Miranda in tweeën had geknipt. De
kwestie, afgescheiden van deze en der
gelijke gruweldaden, afgescheiden ook
van de groote woorden die dr. Vos ge
bruikte, zooals daar zijn „onwaardig"
enz., komt, in haar nuchtere kern ner
gens anders op neer dan dat een goed
deel der „burgerlijke" fracties in den
Raad eigenlijk wethouder de Miranda
niet goed vertrouwen aan het hoofd der
afdeeling Levensmiddelenvoorziening en
zij elke gelegenheid aangrijpen om hem
althans wat onder controle te stellen.
„W ippen durven of willen zij hem voor
alsnog niet; dat bleek ook bij deze gele
genheid; tot een werkelijke poging daar
toe, door middel b.v. van een motie van
wantrouwen, kwam het niet. Wèl echter
bij monde van den heer Romme, tot een
poging om hem de alleenheerschappij te
ontnemen. Men opperde het denkbeeld de
„melkvoorzienmg" in handen van twee
w6th.oud.6rs to st6ll6n. Do poging mis-
lukte, verliep in het zand doordat de
burgemeester tenslotte zeer voorzichte-
luk en diplomatiek toezegde dat hij dit
denkbeeld wel „in het college ter sprake
kan brengen doch als hij doet, het niet
beteekent dat hij het stemmen van den
afkeurt6 »anda inzak6 Meca en Meba
„Kèn," en: „als,'
't kon moeilijk vager!!
„móér,"
Intusschen zijn er nu reeds drie jaar
m trori Uzx-r» -
Wat bij het betreden en aanschouwen
der vergader-zaal op den eersten dag na De hppr TT7nrmnn j (Tm
de Kerst-vacantie opviel, was: het nu Kamer zóó weinig i-.pM c v.H- d® H H I
voor-goed aangebracht zijn van de luid-; zijn redevoeringen m#nr benkt aan optimistisch te zijn, terwijl de liberale lom van den vijfjarigen proeftiid dUn
sprekers. V«r den Presto op
Dit jaar is voor Suriname aan inkom-
rnnioSMaamid mil]ioen n0gen ton. over nam
;e,en7n* krilgt ruim vijf ton, - overzicht,
het Moederland heeft twee millioen 81/, I
ion bij te passen. Dus: een niet onaardig
eind over de helft der eigen inkomsten.
-zijn lichtpunten: koffie-cultuur
bon x iet-nijverheid en houtkap. Waar
tegenover de misère met: goud-industrie,
balata-winnen en het suiker-riet.
De liberale afgevaardigde Van Kem
pen, wiens beschouwing ook nu alle aan-
nt ook wat den vorm zijner rede
betreft verdiende, gaf den raad: „vol
houden en geduld!"
Er spreekt ongetwijfeld zekere opge-
den President, op
„groene tafel" der ministers, alsmede bij
het spreekgestoelte, naast de presi
diale tafel staan microfoons. Zij verster
ken het geluid in beduidende mate. In
zonderheid de „persmenschen" in het
Parlement hebben reden tot vreugde voor
deze verbetering.
't Is nu nog maar de vraag, of 't een
gebruik zal worden. waarop slechts
zeer zelden en om dringende redenen,
bijvoorbeeld, als een lid slecht-ter-been
is, zich moeieljjk kan verplaatsen, uit
zondering zal worden gemaakt, om
zich voor een rede naar het spreekge
stoelte te begeven. Anders baten noch mi
crofonen noch luidsprekers!Voor 99
pet. van de replieken mogen de dames
finantieele politiek der Indische Re
j geering in de naaste toekomst. Waarbij
de heer Colijn zich aansloot. Ook hier-
i over nader in mijn eerstvolgend week-
Mr. ANTONIO.
Kniii im»C
men
totetemi boezemvai"de meikboeren
en melkhandelaren. Het Melkoontrole-
station (Meca) van de eersten en het
Melkbureau Amsterdam (Meba) van de
tweeden, hebben de» drie laar tonen
verken en kunnen toonen wat het parti
culier initiatief in dezen vermag. Niet
tegenstaande de zoo nu en dan gepubli
ceerde statistieken van den Keurings-
H p V<?or waren, welks directeur dr.
m ^5 l een voorst&nder Is van het
Meca-Meba controle-systeem, die moesten
aantoonen dat de toestand van onze melk
voorziening uit gezondheids- en aSerê
oogpunten dan toch deze laatste jar™
k^n 8cHe* de betr<>k-
senen zen, toch tot de overtuiging te zttn
gekomen dat we er zoo, op dLTm^Sr"
niet komen. Zij vragen nu zelf, en dit
feit is zeker wel merkwaardig en de volle
aandacht waard! in zekeren zin om een
bestaande chaotische toestand vloekt met
elk economisch inzicht, omdat veel geld
en tiid worden verspild „wat dan o.a. tot
oorzaak heeft het „bestaan van een groep
medehandelaren die zich tusschen produ
cent en distribuant hebben geplaatst en
zich met het vervoer hebben belast waar
door de moeilijkheden om tot een goede
melkvoorziening te komen nog worden
vergroot".
Het verschil tusschen producenten- en
consumentenprijs is te groot; er zijn te
veel slijters en daarom „kan niet alleen,
doch moet in de toekomst ongeveer een
derde tot de helft der slijters gemist wor
den», beet het verder. De Meca stelt
nu voor over te gaan tot het stichten van
twee N.V.'s, resp. een transportmaat
schappij die „zich geen ander doel stelt
dan de melk van den boer te vervoeren
naar de stad en in de stad en een an
dere maatschappijl die vijf of zes melk-
ontvang-stations zal exploiteeren en die
tevens als kooper van de van buiten ko
mende melk zal optreden. Het benoodig-
de kapitaal zal voor een gedeelte door
veehouders,.slijters en inrichtingen moe
ten worden verschaft, maar voor verre
weg het grootste deel door de gemeente,
„mede omdat genoemde twee N.V.'s niet
in de eerste plaats mogen beoogen winst
te maken, doch in dienst moeten staah
van het algemeen belang". De betaling
der melk moet, zegt dit plan, naar kwali
teit blijven geschieden, d.w.z. er moet een
„gemengd" bedrijf waarin aan de ge
meente een groote rol zal ten deel vallen.
De veehouders zelf toch hebben nu on
langs, door middel van door de Meca aan
het gemeentebestuur gericht adres, een
ingrijpend voorstel in deze richting ge
daan.
In dat adres wordt oon. gezegd, dat „de
soort gemiddelde, niet al te laag gesteld
eisch, voor behoorlijke melk (naar vetge
halte, zuiverheid, reinheid en duurzaam
heid) worden vastgesteld en hü die er
boven komt zal dan een hoogeren, hij die
er beneden blijft, een lageren prijs voor
zijn waar aan genoemde stations ontvan
gen. Het publiek zal echter maar één
prijs betalen; in de ontvangstations zal
alles dooreen gemengd worden. Of er in
deze stations (die alhoewel „gemengd",
dan toch wel, komen zij inderdaad tot
stand, overwegend gemeentelijk bedrijï
zullen worden) verwerking tot boter en
kaas1 zal plaats hebben, dat kan men
dan, aldus het voorstel, later nog over
wegen.
Het indienen van dit plan door de vee
houders, waarbij zü den steun hebben
van de handelaren en hun Meba,mag,
wij zeiden het reeds, wel een zeer
merkwaardig feit keeten. Voor hen
die indertijd zoo hefig opkwamen tegen
de .gemeentelijke melkplannen" van
wethouder De Miranda en die toen zoo
diep overtuigd zeiden te zijn, dat het al
leen goed kon worden als de gemeente er
zich „heelemaal buiten hield" is een en
ander, ongetwijfeld een leelijke, bittere
piL Benieuwd mag men zeer zeker zijn
naar de wijze waarop zü deze pil zullen
slikken en naar de wijze waarop zü,
de pil, verteerd wordt!
Maar de koe heeft niet alleen door mid
del van haar melk onze gemoederen weer
eens warm gemaakt; ook haar vleesch, of
liever haar dood, bracht dezer dagen be-
f8' se<lert eenige dagen, een
slaohtersstaking aan het abattoir uitge
broken en dit feit veroorzaakt voor de
poorten van deze afgelegen, lugubere in
stelling nogal wat deining. Het conflict,
een conflict grootendeels tusschen de
grossiers en de z.g. loonslachters, laat
zich overigens niet ernstig aanzien. Het
is inderdaad niet meer dan een deining
en zal wel spoedig weer tot het verleden
behooren.... Maar: we hebben dan toch
weer eens een echte staking, dit zoo
typisch verschijnsel van onzen modernen
tijd, zou iemand misschien geneigd zijn
er dadelijk achter te laten volgen ToX
zoo typisch voor onzen tijd is het niet als
fw77 7°n JJ denkt- Toevallig kwam
ik dezer dagen een beschrijving tegen van
een staking van Amsterdamsche ge
meentewerklieden in den jawT "mwi
Tengevolge van oorlogêS 1 üdeiJSÏ
st,s'' men deed aan
<*H?end6 werden de
°arK d r„ stodstimmerlieden, metse-
&oSnSg6<lrUkt- Er had o7 17 Och
dez^uHnL "^emscholing" van
vervolgens 5 de Munt plaats die
en hei dn n i^^ar Blauwbrug trokken
VakverpnnM^0 Waarders l^tis maakten.
te voeren S"611 °nZ6n °m aCÜeS
gerechten of 7 er evenmin scheids-
Koudfgeri ^g toen
raad vin burgemeester Goen-
tooneele' verscheen ten
ten en hield klachten uiteenzet-
straat een lH' 7°°r de vuist weg, op
de dat de waarin hij' verklaar-
nig werk Pn 0p dat oogenblik wei-
hii zoodm k ^,eiru£ geld had, maar dat
me're^e nbeiden.°°k maar iets rui-
loonen wÏL Zlg waren» aanstonds de
hü OD hanLZ0U vei'b°ogen. Dat beloofde
bijgelegd! en m°de was de zaak
overigen«6n-bebt)6n we nog, maar
uitdit wZm/€- vun dien tijd, u ziet t
een heA? H ™cb verslag! toch wel
belaas??? verwijderd. Gelukkig of
