»I101WUDE WERELD Natuur en Techniek Populair Bijvoegsel van de HELDERSCHE COURANT, 'JSRf van ZATERDAG 10 MEI 1930 433. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN). DE LEGENDE VAN HET GUNDLDE-MOERAS! Meer dan duizend jaren lang had het volk van Jutland een uitgestrekt veen- moeras, buiten hare landpalen gelegen, bet Gunilde-moeras genoemd. Niemand wist waarom niemand had er reden, niemand bewijzen voor. Men heette het slechts het Gunilde- moeras en volgens de overlevering van eeuw op eeuw bleef het dezen naam be houden! Den naam Gunilde ontleende men aan het feit, dat in vroegere eeuwen (de negen de, eeuw) een der schoone koninginnen van Noorwegen op spoorlooze wijze ver dwenen was.... Niemand zag haar ooit terug, noch eenig spoor van haar lijk. En of het nu was als een herinnering aan de schoone vorstin of dat de eerste naamgever bezield was van een soort voor gevoel of van een zwaar vermoeden: Men wist het niet, maar zonder schijn van be wijs bleef het gevaarlijke en onherberg zame moeras in den volksmond bekend als: Het Gunilde-Moeras! En ziet!. Na duizend jaren was het uitgestrekte veen eindelijk aan de beurt van ontgin ning. Eh op een dag van het jaar 1835 vonden gravende werklieden in den veen- bodem een vrouwelijk lichaam, dat vol komen gaaf was! Het lange blonde haar, was door een gouden band bij elkaar gehouden en was zoo zacht als zijde! Het lichaam zelf was bekleed met een kostbaren pelsmantel met goud en zilver geborduurd, waaronder de eveneens ge borduurde wollen gewaden nog duidelijk herkenbaar verborgen zaten! Uit de rijke kleeding besloot men, dat de hier veronge lukte een voorname dame moest zijn ge weest De' vondst verwekte algemeen opzien en nu temeer leefde de naam op, die eeuwen lang in den volksmond bewaard gebleven was. Men verdiepte zich in het geval. Zaak- kundigen .werden ter plaatse geroepen en uit hunne getuigenis vormde men ziel langzaam de wonderlijke waarheid! In dit moeras hadden de overblijfsehn der schoone en ongelukkige gemalin ian Koning Bloodra (Bloodaard) ongeveer duizend jaren verborgen gelegen! Menbe- groef het lijk der Noorweegsche Konirgin, die het veen zoolang bewaard had -t en deponeerde het haar en de kleeding m het Scandinavisch museum! En men begon nu eindelijk vasten vorm te geven aan de oer-oude legenda uit den tijd, waarin de vorstin leefde! En nu luidt het aaneengeschakeld ver haal als volgt: In het jaar 850 'heerschte inhet land van Noorwegen Koning Erik Bloodra (De Bloodaard). Bij een oproer werd hij van den troon gestooten en m»est op omzich tige wijze meft zijn gemalin Gunilde en zijn jeugdigen zoon Harald Graafell (Grauwvel) het rijk verlaten en naar den vreemde vluchten! De ballingen namen de wijk naar Enge land, waar zjj zich na eenigen tijd door den doop in de Christelijke Kerk lieten opnemen. Ne een langdurig verblijf dreei heimwee hei echter weer over de zee en naar hun land terug. Koning Erik begon een krijg tei einde zijn goederen terug te winnen en zijn macht te hernemen. Zijn vijanden wiren echter nog te sterk; Ko ning Erik Terloor het leven in een slag en zijn weduve en haar zoon vluchtte naar Denemarken, waar zij bij Koning Harald Blaatand, (Blauwtand) een hartelijk on derkomen vonden! En met de hulp van Koning Blaatand gelukte bet tenslotte aan Gunilde Noor wegen te heroveren. Harald Graafell werd tot Koning van het land uitgeroe pen. Nu we NI evenwel de koning van Dene marken ooos en sprak: „Ik heb mijn krijgsvolk niet geofferd om dien knaap op den troon te zien. Mijn bedoeling was over Noorwegen en Denemarken tegelijk ie regeeren!" En zinnend op wraak, noodde de Deen- sche hefi'scher Gunilde en den jongen Koning van Noorwegen tot deelneming aan schitterende hoffeesten en Herten- en Ever jachten. Op eeit dezer jachtpartijen stierf plotse ling de jeugdige koning van Noorwegen, zonder dat iemand wist te zeggen door welke oorzaak. Koniig Blaatand huichelde verdriet en won dom zijn geveinsde deelneming het hart vai de nog altijd schoone Gunilde, de geverde koningsmoeder. Een Noor- weegsci edelman echter ontdekte ten slot te het onopgelost geheim van Harald's dood. dü wilde nu verhinderen, dat de vorsteijke intrigant de hand van Gunilde verwierf en zoodoende stilzwijgend in het bezit van den Noorschen Koningstroon komei zou. Hij openbaarde aan de weduwe de ge- pleegle misdaad. Guiilde ten zeerste ontzet liet da delijk in alle stilte alles in gereedheid breigen om naar Noorwegen terug te keeen. Onbeigrijpelijkewijs echter lekte op let oogenblik, dat de koningin reeds verrokken was een en ander uit en de veraolgen en teleurgestelde koning zond in iet geheim een van zijn edelen met den opdracht koningin Gunilde voorgoed te doen verdwijnen. HET MEDAILLON VAN DE .DANSERES. Novelle door A. de*N. Vaughan boog even het hoofd en zette zich eveneens in een armstoel. Jazeide hij, en naar een juiste hoiding zoekende, liet hij er op volgen: Lady Ermintrude heeft mij dit inder daad gevraagd en.... ik vind dat zy Mhiinlfik8 H n h6e^' Het ls niet waar" gekocht 200 n 8leraad zelf hett zag haar verloofde dringend aan en het leek hem toe of zij op hetzelfde oogenblik in steen veranderde ftetZelICle Dat heb ik ook niet - sprak ze toen. Lord Vaughan sprong overeind Je hebt het niet gekocht! riep hl1 uit, half triumfeerend, half in een aan doening van schrik bevangen.... Dus.. Dus je hebt 't eens gekregen? Ik heb 't eens gekregen gaf de prima ballerina toe. In de kamer viel 'n stilte. Sylvia keek zwijgend in het vuur, waarvan de roode weerschijn een zaohten gloed op haar mooi gevormd gezichtje wierp. Zij hield b?njL?sRe2 n®ergesl8gen, wat niet ver- n! k6' 2 deTTLord er 'n vreemd vuur j I tn' Het leek of ze flauw glim- laohte, doch het was 'n vreemde, zonder- J°nSe edelman er nimmer tot heden in had gezien. Nlette- Eh tussohen de Burcht van Koning Blaatand eh de stad van Koningin Gunil de werd een zwarte daad volvoerd, waar van niemand ooit de ware toedracht wist. De begeleidende dienaren der koningin moeder werden door het leger van den af gezant her- en derwaarts verstrooid, zon der dat ziji later konden vertellen wat er met hun meesteres geschied was. En zooals gezegd of het nu was een voorgevoel of een zwaar vermoeden: Van dien tijd af noemde het volk van Noorwegen en Jutland een groot moeras in de nabijheid het Gunilde-moeras! Eeuwen gingen voorbij' en tenslotte bracht de ondoorgrondelijke voorzienig heid de waarheid aan het licht en beves tigde de eigenaardige voorgevoelens van het vroegere geslacht! B. min leek het Vaughan of hfl haar nimmer in zijn leven meer aantrekkelijk en van een wonderlijke schoonheid had gezien. Hij wierp een wanhopigen blik op het medaillon, waarvan de kostbare juweelen helder in het licht schitterdenHij dacht opnieuw aan de zonderlinge fluis terende woorden van den vorigen avond, toen hij een onderhoud had met Lady Ermintrude. Sylviawil je mij geen verklaring geven? vroeg hij wanhopig. Zij sloeg haar mooie oogen naar hem op. Een eerste vereischte tusschen ons is vertrouwen, Cecil sprak ze zacht. Afgezien van het kostbare medaillon en afgezien van het feit, dat ik dit niet ge kocht maar eens in mijn leven gekregen heb. Maar juist ditbegon Vaughan. Doch de jonge vrouw viel hem in de rede: Het is waar natuurlijk: Ik ben aan het tooneel geweest en het is heel waar schijnlijk, dat de meeste menschen dit in mijn nadeel zullen uitleggen. Van allo andere menschen zou mij dit niet kunnen schelen, doch van jou welOok zonder dat je wist van het bezit van dit medaillon en ook zonder dat ik je desnoods een be vredigende verklaring zou willen geven, zou je mi1 moeten vertrouwen. Volkomen vertrouwen. Anders ls een huwelijk tus sohen ons volstrekt onmogelijk. Maar wierp Lord Vaughan er tus schen: Als je een redeWke verklaring zoudt kunnen geven van de herkomst van dit sieraad, zou toch leder misverstand uit de wereld zijn, nietwaar Sylvia? De jonge vrouw zag hem opnieuw reoht. In de oogen. Behalve replioeerde zi| dat dan de oplossing door middel van het sieraad zou komen. Of je zou met mi|n verklaring geen genoegen kunnen nemen of het ver haal zou je bevredigen en dan was het geen kwestie van vertrouwen meer.... Luister, CJecil. Ik stel er prijs op je vertrouwen te hebben, ook zonder dat ik voldoe aan de wenschen van je tante, Lady Ermintrude.... Onbeperkt en on voorwaardelijk vertrouwen.... Kan dat niet, dan moeten we toegeven ons ln SLACHTOFFERS DER WETENSCHAP. Vrijwilligers voor.... Infectie! In Havana had geruimen tijd een zware gele koorts-epidemie gewoed en ln spijt van tot het uiterst doorgevoerde zlnde- Lijkh eidsrna afregelen, week deze niet. Dr. Finley een der drie Amerikaan- sche doctoren, die waren aangesteld om de oorzaken van de epidemie op te sporen, was de eerste, die een mug aanwees als vermoedelijke overbrenger der besmet ting. Hoewel men aanvankelijk geen be teekenis wilde hechten aan deze hypo these, besloot men toch in deze richting proeven te nemen. Derhalve werd in de nabijheid van Havana een laboratorium ingericht om muggen uit te broeden, waarvan de eieren door Dr. Finley waren verschaft. Toen de eieren ten slotte in muggen veranderd waren, kwam bet tweede en moeilijkste deel van de proefneming. Er werden vrijwilligers opgeroepen, die be reid waren hun onitbloote armen in de kooien met muggen te steken en verder... af te wachten. De drie doctoren der Amerikaansche commissie gingen moedig als vrijwilligers voor. Het scheen in den beginne of de expe rimenten geen gunstig (dait wil dus zeg gen: On-gunstig) verloop zouden hebben. Koorts-infecties bleven uit. Na verloop van eenige weken echter werd een der commissie leden Dr. La- zeur voor de tweede maal door een be smette imug gestoken en nu ontwikkelde zich vijf dagen later een hevigen aanval van gele koorts1 bij hem. Op den tienden dag stierf hij als eerste slachtoffer van de experimenten. Ook een tweede commissie-lid, en nog een der proefpersonen werden aangetast, doch beiden herstelden gelukkig. Nu wezen deze drie gevallen inmiddels wel met groote waarschijnlijkheid op de veronder stelde kwade beteekenis van de mug als overbrenger. Maar een toevallige infectie buiten de gekweekte exemplaren was ech ter nog niet buitengesloten. Immers niet alle kunstmatig besmette personen bleken werkelijk aangetast. Het onderzoek moest daarom nog inten ser zijn. Op eenijge kilometers afstand1 van de bewoonde wereld werd een klein huisje gebouwd en met metaalgaas ingesloten, zoodat er geen muggen of insecten in of uit konden gaan. Door een verticalen wand van gaas werd het huisje in twee dee-len verdeeld. Opnieuw werden vrijwilligers opgeroe pen en eenige Spaansohe emigranten bo den zich aan. Nadat ze verschillende we ken in observatie waren gehouden om zeker te zijn, dat ze geen gele koorts onder de leden hadden, werden opnieuw ver schillende proefnemingen gedaan. Dr. Reed de ziel van het onderzoek bracht twee personen in het huisje elk ln een compartiment. De heeren kre gen hetzelfde voedsel, ademden dezelfde lucht, leefden als 't ware naast elkaar en waren van elkaar gescheiden door een stuk gaas. IZe bleven beide volkomen gezond Na eenige dagen bracht Dr. Reed nu ln een van de compartimenten een aantal van 15 muggen, die kort tervoren een elkander te hebben vergist Zonder verder 'n woord te spreken rees de danseres uit haar stoel overeind en trad naar de deur van de hotelkamer. Lord Vaughan volgde haar, het hoofd hoog opgeheven, zooals een edelman be taamt. Hij maakte een correcte, diepe buiging. Sylvia sloot de deur achter hem..,. Tien minuten later werd er zacht op de deur geklopt, waarachter Sylvia Brunier nog in dezelfde houding stond. Op haar zacht antwoord „Binnen" trad Lord Vaughan op haar toe. Het is waar, Sylvia zeide hij dat wij ons vermoedelijk in elkander heb ben vergist. In ieder geval zul jij je in Lord Vaughan teleurgesteld gevonden hebben. Want het moet je gekrenkt heb ben te ervaren, dat je verloofde geen on beperkt vertrouwen in je stelde door het simpele feit, dat hij toevallig niet op de hoogte was van je verleden. Zoo Iemand kan geen waardig man voor je zijn. Ik moet tot mijn schande bekennen, dat lk het recht verder mis mezelf als zoodanig te besohouwenMaar voor ik je ver laat kom lk je zeggen, dat ik voor mij ooit meer zal twijfelen aan de waarheid, lat je alle vertrouwen werkelijk ten volle waard zou zijn geweest.... Het ls geon goed praten van mijn zwakke houding van een half uur geleden. Het is eenvou dig om jou ln je eigen gevoel gerust to stellen. Ik geloof onvoorwaardelijk, dat je ln staat zou zijn geweest stel dat lk je eerlijk en openhartig vertrouwd had om mij een alleszins afdoende verklaring te geven van de herkomst van het juwee len medaillonHij maakte opnieuw een correcte buiging. Dus vroeg Sylvia wanneer lk b.v. zou zeggen, dat aan de geschiedenis van dat medaillon niets oneervols voor mij is verbonden zou je mij onvoorwaar delijk gelooven? Ik zou je gelooven zei Lord Vaug han.... En ik weet nu, dat lk het juist zou hebben gezien.... Want Ik weet nu wel zeker dat je mij een verklaring zou gele koortslijder hadden gestoken. Een van de bedde proefpersonen bleef 80 mi nuten met de muggen samen, den volgen- den dag nog eens er. den derden dag nog eens. Hij werd op elk der dagen door 7, 5 en 8 muggen geBtoken. Op den vierden dag reeds werd de man ziek en bleek te lijden aan gele koorta De persoon ln bet andere compartiment bleef gezond! Nog was de geneeskundige wereld niet overtuigd. Men meende dat braaksel en lijfgoed eveneens ziektestof konden be vatten, zoodat de mug niet uitsluitend aansprakelijk behoefde te worden gesteld. Dr. Reed liet nu een tweede huisje hou wen, geheel gesloten, zondier ventilatie. Wederom werd gaas aangebracht oan het binnendringen van muggen te voorkomen. Uit het Gele koorts hospitaal van Ha vana liet Dr. Reed nu allerlei door koorts lijders gebruikte voorwerpen ongereinigd komen: lakens, matrassen en lijfgoed, waarop en waarin de lijders gestorven waren en waaraan derhalve alle mogelijke kiemen van besmetting aanwezig konden worden geacht. Deze voorwerpen werden nu in bet huisje gebracht en er werden vrijwilli gers opgeroepen om het soms onbeschrijf lijk vuile lijfgoed aan te trekken en op de matrassen te slapen. Verschillende Ame rikaansche militairen o.w. een officier van gezondheid gaven aan de oproe ping gevolg. Doch ofschoon deze mannen meer dan 20 nachten in het huisje doorbrach ten keerden ze allen, volkomen gezond, in de buitenwereld terug. Maar de medici bleven sceptisch. Zij geloofden niet aan de beteekenis van de muggenbeten, zeiden zij. En nu naim Dr. Reed1 'n laatste en zeer eigenaardige proef. De heeren wer den uitgenoodigd tot een persoonlijk be zoek aan het laboratorium. Eerst werden hun de eieren, daarna de larven, de poppen en tenslotte de volwas sen muggen vertoond in een kooitje door tule afgesloten. Deze muggen waren onbesmet legde de dokter uit. In een tweede kooi werden nu een groot aantal muggen vertoond, welke ieder imin of meer op een lijder aan de koorts geleefd haddien derhalve nu be smet waren en gereed voor de volgende experimenten.... Terwijl hij bezig was een en ander uit te leggen, liet Dr. Reed bij, ongeluk het stuk afsluiltgaas uit de handen vallen. En do zwerm van zoogenaamd besmette muggen ontsnapte in bet lokaal. Bleek van angst vloog het troepje doctoren naar de deur. Een van hen struikelde echter en in een oogwken lagen alle geleerde heeren door en over elkaar op den vloer van de gang. Lachend kwam Dr. Reed hen gerust stellen: Ze behoefden geen angst te heb ben; de vrijgekomen muggen waren niet besmet.Hij, had1 enkel eens willen zien of de heeren nu werkelijk heelemaal niet geloofden aan de beteekenis van de mug genbeten. B. De bekende strenge rechter Jeffries iu Amerika, wees eens met zijn stok een man aan van zeer ongunstig uiterlijk, die in de bank der beklaagden zat. Daar is een groote schurk aan het einde van mijn stok zeide hij. Aan welk einde, meneer vroeg do beschuldigde met het meest onnoozele ge zicht van de wereld. TOB NOOIT HOEKJE. WIE NIET WAAGT DIE NIET WINT. Het zou heel wat gemakkelijker zün om een goede poeltle te veroveren en oen ste vig bedrijfskapitaal te vergaren, wanneer niet aan de uitvoering ven elk nieuw Idee een zeker rlaloo verbonden was. Er zijn veel menschen, wlen het geenszins nan initiatief ontbreekt Zij hebben meer dan één idee in het hoofd, dat hun firma voor deel zou kunnen opleveren, en waardoor zij, als de toepassing slaagde, door hun chef meeT gewaardeerd zouden worden maar ze zijn wat bang om ermee voor den dag te komen. Want, nietwaar, wanneer hun plan goed uitviel, zouden ze er wel door winnen, maar gesteld eens, dat het op een misluk king uitliep? Dan zou men hen kunnen verwijten, dat door hun toedoen de firma onnoodige onkosten gemaakt had en dat ze, zij het met de beste bedoeling, de firma een schadepost bezorgd hadden. En deze gedachte maakt vele huiverig om met eon nieuw idee voor den dag te komen. Want stelt U voor, dat het eens- verkeerd ging, en dat het zoo'n-groote strop voor de directie zou worden, dat deze er een aan leiding in zou zien, om den betrokkene te ontslaan. Dus daarom maar liever gezwegen, om het niet groote, maar vaste salaris niet in de waagschaal te stellen. Dan maar liever de directie in den waan gelaten, dat hun employé X geen meerdere verdienste be zit dan een eenvoudig geconstrueerde, maar geregeld en nauwkeurig werkend onderdeel in de groote machine van hun bedryi'. Wie zóó redeneert, zal het nirn mei ver brengen. Want aan elke kans om n het leven vooruit te komen, is onher- oepelijk een zeker r.sico verbonden. En wel degeiijk zijn er kansen, die het dra gen van een zeker risico ten volle waard zijn. Het ligt allerminst in onze bedoeling om aan te raden, alle vage en onuitge- tikte gevolgen. Maar minstens even ver- reeid s het om elke kans op vooruitgang den pas af te snijden uit angst dat het resultaat niet aan de verwachtingen zou beantwoorden. Het beste is om, wanneer men initiatief voor een of andere verbete ring heeft, zulk een plan eerst volkomen rustig voor zichzelf uit te werken. Dap gaat men eens na, hoe verstrekkend de gevolgen voor zoover men deze kan overzien zouden zijn, zoowel in geval van succes als dat van fiasco. Is U zoo ver, maakt dan eens uit, hoe groot de kans van slagen is tegenover die van misluk ken. Is de eerste overwegend grooter en gaat het om een denkbeeld, dat in geval van geslaagde toepassing aanzienlijke verbeterineen zou inhouden gaat dan gerust naar Uw chef toe en legt hem Uw vinding voor. Wat velen van een geniale vinding terughoudt, is de veelzijdigheid van hun gedachten. Zij hehben niet één nieuw plan ze hebben er wel tien. „Dit zou een aar dig idee zijn, en dat, en dat." En geen één van al die ideeën wordt behoorlijk uit gewerkt. Waakt ervoor dat Uw gedachten niet met het eene na het andere denkbeeld spelen. Concentreert U op dat plan, dat U in Uw geest het duidelijkst voor oogen staat en werkt dat eerst uit. Et zijn maar heel weinig menschen die zich kunnen perm:tteeren veelzijdig te zijn, zonder zoowel tijd als intellect te verbeuzelen. En laat de ontwikkeling van Uw persoonlijk heid niet beknotten door de angst, Uw be trekking te verliezen. Als U geen andere betrekking kunt krijsen, zoudt U de oude op den duur ook verloren hebben. hebben kunnen geven, nietwaar? Ja antwoordde Sylvia bedaard.. Ik geloof je zei de edelman Tante Ermintrude en anderen mogen zeggen en denken wat ze willen.. Ik ge loof alleen jou en niemand anders! Er was opnieuw een oogenblik van stil te. Sylvia zag lachend naar den jongen Lord op. Zou je misschien toch graag de ge schiedenis van het medaillon kennen? vroeg ze. Als je ze mij zoudt willen vertellen. begon Vaughan. Maar de danseres viel hem in de rede: Wanneer de kwestie van wantrou wen er niet aan vastzit, wil ik dat zonder voorbehoud. Niemand heeft mij nog ooit om de historie gevraagd, maar er is niet den minsten geheknzimiigen oorsprong aan. Zij nam het bewuste kleinood opnieuw in de handen en toonde aan den lord het wapen. Het wapen dat je hierop ziet her nam zij is het wapen van de Prinsen Woronzoff uit Puien.... De Prinsen Woronzoff!.... herhaal de Lord Vaughan verbaasd en je ont ving het van een dezer prinsen? Ik ontving het geschenk toen lk een meisje was uit de handen van den laat- sten prins uit het huis Woronzoff, toen diens vrouw stierf.... sprak Sylvia Bru nier zacht en heel langzaam, terwijl er Iets als tranen ln haar stem kwamen. En ten prooi aan een opwellende ontroering. was Dr: Jos De Cock. (Nadruk verboden). liet zij er bijna fluisterend op volgen: Deze Prins Wladimir Woronzoff mijn vader. Hevig geschokt en terwijl een vale bleekheid over zijn wangen trok rees Lord Vaughan overeind.... Sylvia.. Prinses., stamelde hij.. Is het dus zoo, dat. Zoo is het sprak de Jonge vrouw door haar tranen heen.... Dit wapen ls mijn eigen wapen.... Ik ben de Poolsohe Prinses Erna Woronzoff.... Is het mogelijk! riep Vaughan vol ontzag uit. Het Is waar antwoordde Erna zacht. Je zult wel van ons gehoord heb benWij behooren tot den oudsten adel van Europa. Op het oogenblik is er niemand meer van ons geslacht dan ik. Wij zijn rijk geweest heel rijk. Maar we verloren alles door de revolutie. Mijn vader en ik kwamen incognito naar En geland en leefden 'n tijd lang van de op brengst onzer juweelen, die ik nog missen wilde. Voor mij was het niet zoo erg. Maar voor vader.... Hij werd ziek want hij kon niet wennen aan de veranderde om standighedenHij stierf. Wat moest ik doen? Arme vrouw mompelde Vaughan vol bewondering. Ik bemerkte ging Erna voort dat zoovele hooggeplaatste Russen, die, doodarm geworden waren, zich een werk kring zochten. Soms werk deden waar van ze nimmer gedroomd haddenIk kon niet veel. Enkel dansen. Wij kunnen dat allemaal. Het zit ons in het bloed. Ik zette mijn afkeer terzijde en bood mij aan voor de operette, aanvankelijk ter wille van mijn vader. Ik werd aangenomen en binnen korten tijd was lk bekendToen vader stierf dacht ik er aan het tooneel weer op te geven, maar lk was er Inmid dels aan gewend geraakt en wist niets anders te doenDus ben ik er ge bleven. En lk zal er mij aan blijven wijden tenzij. Ze hield op en zag glimlachend op hem neer. Tenzij Je het over je zou kunnen krijgen, Prinses Erna Woronzoff, mi) m'n schandelijk gedrag te vergeven sprak Lord Vaughan, en het niet beneden "Je waardigheid van prinses en van hoog staande vrouw zou achten zoo spoedig mogelijk te trouwen met 'n eenvoudlgen Lord als lk ben. Zi1 stak hem belde handen toe en ver rukt sloot de jonge man z'n verloofde ln de armen. Ik voel me diep beschaamd zelde^ hij en noch mijn familie, noch tante Ermintrude, noch lk zpllen Je ooit vol komen waard zijn.... HINDI. 't Jutte rt je 2) Laat wp kinderen zwemmen leeren, doch niet dan onder toezicht.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1930 | | pagina 7