S. I. Ml i IN.
SAM EN ZIJN SCHAT
liet zich foppen
foster's maagpillen
Buitenlandsch overzicht.
LEIDT GIJ UTTEND LEVEN?
Nr. 6811. EERSTE BLAD
DINSDAG 27 MEI 1930
68sto JAARGANG
Uitgave N.V. Drukkerij v/h 0. DE BOEIR JR.
De plichten van den Duitschen soldaat. - Italië's deel
neming aan den oorlog. - De politieke ontwapening
in Oostenrijk - Anti-Poolsche betoogingen in Litauen. -
De nationalistische beweging in Britsch-Indië. - Een
separatistische beweging in West-Australië.
Wij BREIEN!!!!!!!!!!
FEUILLETON
Komt lobralco aan het stuk zien
VOLLEDIGE GARANTIEÜ
De heer Braddook gluurde eens voor
zichtig over ï|jn Behouder.
Weer een rede van Mussolini.
De nationalistische beweging in
Britsch-Indië.
HOOFDSTUK VII.
vertrek van zyn gastheer. Aan de credit- en daar had je er al een, levensgroot En
(Wordt vervolgd1»
HELDERSCHE COURANT
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 60 en 412
De Duitsche rijkspresident von Hin
denburg heeft zijn goedkeuring gehecht
aan de voorgestelde herziening van de in
1922 gepubliceerde „beroepsplichten van
den Duitschen soldaat". Deze beroepsr
plichten moeten terstond aan alle soldaten
van de rijksweerbaarheid worden voorge
lezen en de voorlezing zal tenminste een
maal per jaar moeten worden herhaald.
Bij de instructie zullen ze moeten worden
toegelicht. De drie eerste artikelen der
beroepsplichten luiden:
De rijksweerbaarheid is het machts
middel van het wettig gezag van het rijk.
Ze beschermt de grenzen van het Duit
sche rijk en zijn jpondgebled, zoowel naar
buiten als naar binnen. Het Duitsche rijk
is een republiek; de soldaten zweren trouw
aan de grondwet. Het onwankelbare be
houd van den aan het vaderland gezworen
trouw is de voornaamste plicht van den
soldaat.
De rijksiweerbaarheid dient den staat
en niet de partijen. Het is den soldaten
verboden aan politiek te doen. De trouw
gebiedt den soldaat in oorlog en vrede
met al zijn krachten zijn plicht te doen en
elk gevaar voor liet vaderland te helpen
verdrijven.
Wie een poging onderneemt de grond
wet van het rijk of de landen met geweld
te veranderen, pleegt hoogverraad. Wie
zijn vaderland of de geheimen van zijn
vaderland verraadt, maakt zich aan land
verraad schuldig.
Italië vierde Zaterdag den 15en verjaar
dag van de deelneming van dit land aan
den grooten oorlog. De „Giornale d'Italia"
schreef Vrijdag, dat de mannen die den
oorlog wilden, de mannen van het latere
fascisme waren.
De intrede in den oorlog en de verde
diging van de resultaten van de overwin
ning zijn twee opeenvolgende episoden
van eenzelfde beweging. Dank zij deze op
vatting, die onder het huidige regime ge
meengoed van de bevolking geworden is,
kan men inderdaad spreken van een vie
ring van dezen verjaardag. Deze geschiedt
dan ook het heele land door met groote
plechtigheid. De hertog van Aosta, die
bevelhebber is geweest van het derde
leger in den oorlog, zou te Turijn een
groote herdenkingsrede houden, welke
door de radio werd verspreid. Te Milaan
houdt Mussolini een groote wapenschouw,
waaraan 15.000 man van het leger, de
vloot, de luchtmacht en de nationale mili
tie zullen deelnemen. Daarna houdt hij op
het Domplein zijn reeds eerder aangekon
digde groote redevoering.
Het ministerie van oorlog heeft een spe
ciaal staatsblad uitgegeven met de bevor
dering van 6000 gepensionneerde officie
ren van verschillenden rang en van vér-
schillende wapens tot een hoogeren rang.
Ware het niet beter geweest een rouw
dag uit te schrijven, inplaats van een
feestdag?
WOLLEN BADCOSTUUMS, TENNISSOKKEN,
SPORT- en WANDELKOUSEN.
Wij BREIEN en REPAREEREN .illesourten wollen
Kleeding, Kousen en ->okken, ook de allerfijnste.
JAAP SNOR, Zuidstraat 15.
Let op dtn galen winkel. - Telefoon 231.
Het wetsontwerp op de ontwapening
van de politieke organisatie in Oostenrijk
is Vrijdag bij den Nationalen Raad inge
diend.
Wy lezen over de behandeling ervan in
het „H'bl." 0. m.:
De bondskanselier, dr. Schober, hield
by deze gelegenheid een rede, waarin hy
met grooten nadruk verklaarde, dat geen
pressie van de Helmwchrleiders eenige
wyziging kan brengen in zyn overtuiging,
dat het ingediende wetsontwerp voor de
handhaving van orde en rust noodzakeUjk
is. De kanselier gaf vervolgens een over
zicht van den inhoud van het wetsontwerp,
dat o. a. in overeenstemming met de nieu
we grondwet het toezicht en de contröle
op het wapenbezit aan de verschillende
landsregeeringen onttrekt en in handen
legt van de bondsregeering. Dr. Schober
deed verder uitkomen, dat dit wetsontwerp
noodzakeiyk is ten einde het buitenland
vertrouwen te geven in de Oostenryksche
toestanden.
Niet minder krachtige taal liet ook de
minister van binnexüandsche zaken, de
heer Schumy, hooren. Hy, die zelf tot
Heimwehrorganisatie behoorde, maar nu
deze een „fascistisch" karakter heeft aan
genomen, zich hiervan losmaakte. Nadruk-
keiyk wees hy den afgevaardigden, welke
tot de Heimwehren behooren, op den eed,
door hen op de grondwet afgelegd, en
waarschuwde hy voor de consequenties,
die uit de aanvaarding van een met de
grondwet strijdende formule zouden voort
vloeien.
Het bezit en het gebruik van wapenen
kan alleen worden toegestaan aan de or
ganen van den staat.
Tot zoover het „Hbl.".
Uit wat tot dusverre bekend is gewor
den, kan worden opgemaakt, dat ook de
chr. sociale leider Vaugoin het met den
bondskanselier over dit ontwepenings-
voorstel eens is. In welingelichte kringen
is men de meening toegedaan, dat de be
handeling van het ontwerp niet met
groote parlementaire moeiiykheden ge
paard zal gaan.
Men herinnert zich wellicht hoe de
kwestie Wilna, een penibel vraagstuk tus-
schen Polen en Litauen, ook den Volken
bond de noodige zorg gebaard heeft, maar
hoe deze kwestie tenslotte op minneiyke
wyze is geschikt.
Nu worden de laatste dagen verschil
lende incidenten gemeld van de Poolsch-
1 Litausche grens. De Li'tauers stellen de
Poolsche grenswacht hiervoor aansprake-
lyk, terwyi van Poolsche zyde alle schuld
op de Litausche grenswachters wordt ge
schoven. Het is hetzelfde spelletje van
voorheen, n.1. elkander de schuld geven.
Men beweert te Warschau, dat de Li-
tauers incidenten hebben uitgelokt om een
nieuwe gedachtenwisseling over de
Poolsch-Litausche grens in den Volken
bond mogeiyk te maken. Te Köwno is in
I verband met de incidenten een groote be-
tooging gehouden; de minister-president
sprak de menigte toe en zeide dat de re-'
geering de Litauers van Wilna niet zou
vergeten.
In een Litausoh grensstadje zouden
Poolsche soldaten een paar menschen, die
daaraati een feest deelnamen, zoo hebben
mishandeld, dat ze aan de gevolgen zyn
overleden.
Volgens de .Rytos", een te Kowno ver-
schynend clericaal Litausch blad, zou een
onderzoek wegens hoogverraad tegen
Wolemaras zyn geopend.
De toestand in Britsch-Indië wordt er
nog maar steeds niet rooskleuriger op,
niettegenstaande de strenge straffen en
het gevangennemen van zoo goed als alle
leiders en vooraanstaande personen in de
naitonalistische beweging.
De districtsmagistraat te Soerat heeft
een order uitgevaardigd, waarby hy het
dragen van stokken, lathis (bamboestaken)
en andere wapens en samenscholingen
van meer dan vier personen in de dorpen
Oentadi en Doengsi verbiedt.
De speciale correspondent van de
„Daily Herald", te Bombay, heeft Vrijdag
een telegram gezonden aan zyn blad,
waarin een beeld wordt gegeven van de
beweging in Bombay.
Bombay heeft een bevolking van
1.250.000 inwoners, maar in de 23 dagen
der maand, die reeds verloopen zyn, is
vyf van de zes dagen in de zakenwyken
niets te doen geweest. Schier iederen dag
worden er optochten van zakenlieden en
handelaars gehouden onder wie hon
derden rijke werkgevers die banieren
dragen met boycot- en andere leuzen, die
thans gemeengoed zyn. Schier iederen
avond is de groote open ruimte in het
midden der stad, de Maidan het Hyde-
park van Bombay die een oppervlakte
van een halve myi in het vierkant in
neemt, gevuld door een menigte van orde-
ïyke, in het wit gekleede gestalten, met
de bekende Gandlü-muts op, luisterend
naar de redevoeringen door luidsprekers
verspreid. Er is geen rumoerig gepeupel,
hoewel de politie zich niet vertoont gedu
rende deze bijeenkomsten. Congresvry-
willigers regelen handig het verkeer en
het congres zorgt er ook voor, dat de me
nigte water kan drinken.
Gandhi heeft volgens den correspondent
bereikt (en het zou wel eens zyn grootste
triomf kunnen biyken), dat de standen
eendrachtig zyn en dat er een toenemende
eenheid is onder dj» godsdienstige gemeen
schappen by den gemeenschappeiyken
wensoh om zelfregeering te verkrijgen.
Te Perth is Zondag een veldtocht ge
opend voor de afscheiding van den staat
West-Australië van het Australische ge-
meenebest.
TOBRALCO
GEMAKKELIJK TE WASSCHEN
MOEILIJK TE VERSLIJ I EN 11
let alleen voor kleur, maar ook voor kwaliteit
In 50 patronen en 20 effen kleuren
Verkrijgbaar bij
Er heerschte veel geestdrift op een
openbare by'eenkomst, onder voorzitting
van den eerste-minister Collier.
Ook de Lord Mayor en vele parlements
leden waren aanwezig en de vergadering
nam een besluit aan ten gunste van een
beweging om West-Australië tot afzon-
deiyk dominion te maken. Er werd op aan
gedrongen dat het ministerie het volk de
gelegenheid zou verschaffen om de zaak
by referendum uit te maken.
Ênteo werkeend merk
ïn handen sloppen
Wie mei volmaak!
genot wil smoken
moet natuurlek
J. O RU tl O 'S
ECHTE FfUESCHE
rooken!
Uit het Engelsch
door
18)
P. G. WODEHOUSE.
De maaltyd gjng genoeglijk door. Sam
had Willoughby Braddook altyd graag
mogen hjden en die grandiose manier,
waarop hy nu voortdurend harde eieren
bestelde, bewees hem, dat die kinderlijke
genegenheid niet misplaatst geweest was.
Hy kreeg een behaagiyk gevoel over zich.
De koffie was van de soort, waarvan je
eerst een slokje neemt, dan dadelijk nog
een om eens te proeven, of ze werkëljk
zoo slecht is als je eerst dacht, maar zij
was tenminste lekker warm. En weldra
scheen de wereld Sam nog zoo'n kwade
plaats niet toe. Hy werd bepaald joviaal.
Hy luisterde met beleefde aandacht naar
de langdradige beschrijving van de
speech van het ruenlstendiner en was
zelfs mild genoeg gestemd om een oiyftak
te bieden aan den oman in uniform.
„Het ziet er naar regen uit", zeide hÜ
vriendeiyk.
„Wie", vroeg de heer Braddock ver
baasd.
sprak tot den meneer achter je",
zeide Sam.
Snowden maakt school.
Mussolini heeft gisteren op het Dom
plein te Milaan een rede gehouden voor
meer dan 300.000 menschen.
Hy verklaarde er zeker van te zyn, dat
de zwarthemden geen aanvulling ver
wachtten van zyn redevoeringen te Flo
rence en Livorno, waarover hij lang had
nagedacht alvorens ze uit te spreken. Deze
redevoeringen hadden ten doel, en hebben
dit doel ook bereikt, te beletten, dat het
Italiaansche volk insliep by het geblaat
der lammeren, die echte wolven zyn en
opdat het zich niet straks by het ontwa
ken geplaatst ziet voor min of meer tragi
sche verrassingen in zyn geschiedenis.
Men heeft vergelijkingen gemaakt, aldus
Mussolini, maar ik weet niet of ik ze
grotesk of ridicuul moet noemen.
Na er aan herinnerd te hebben, dat
Italië vyftien jaar geleden tot den oorlog
toetrad en na zijn verliezen in herinnering
te hebben gebracht, zeide Mussolini, dat
na veertig maanden van zeer harde be
proevingen de overwinning kwam en niet
alleen voor onszelf. Voor degenen, die dit
in twijfel trekken, hebben wy zeer kost
bare getuigenissen zelfs van degenen die
wy bestreden. Wii herdenken, zoo ver
volgde Mussolini, dien datum echter niet.
„Ja maar, spreken we eigeniyk wel
tegen hem?" vroeg hij ernstig. „Ik
dacht.
„O ja", zeide Sam lankmoedig. „Het is
in den grond wel een goeie kerel, hy moet
een beetje ontbolsterd worden".
„Waarom vindt je, dat hy er naar
regen uitziet", vroeg de heer Braddock
vol belangstelling.
De chauffeur van de taxi kwam zich nu
by hun groepje voegen. Hy zeide, dat hy
de plannen van den heer Braddock niet
kende, maar dat hy naar bed verlangde.
De heer Braddook klopte hem met stra
lende goedmoedigheid op den schouder.
„Dit", legde hij Sam uit, „is een aller-
aardigste kerel. Ik weet alleen zyn naam
niet meer".
De chauffeur zei, dat hy Evans heette.
„Evans, o, maar natuuriyk, Evans. Ik
wist wel, dat het met een G begon. Dit is
nu myn vriend Evans, Sam. Ik weet niet
meer, waar we elkaar ontmoet hebben,
maar hy brengt me nu naar huis".
„Waar woon je, Brad?"
„Waar woon ik, Evans?"
„U hebt mij gezegd in Valley-Flelds",
zei de chauffeur.
„Waar woon jij, Sam?"
„Nergens".
„Hoe bedoel je, nergens?"
„Ik heb geen thuis", zeide Sam vol
pathos.
„Ik wil er wel een voor je graven", zei
de man in uniform.
„Geen hu'is?" riep de heer Braddock
diep geroerd uit. „Geen plaats om van
nacht je hoofd neer te leggen? Zeg, luis
ter eens, je moet absoluut met me mee.
Evans, ouwe Jongen, zou er nog een plaats
in die ouwe auto van jeu zyn. Want ik
ben er buitengewoon op gesteld, dat deze
ouwe Sam,
om opnieuw haat te wekken, daar ons
geheel en al en loyaal met onze vorige
vyanden hebben verzoend en zelfs door
oprechte vriendschap met sommigen hun
ner verbonden zf1n, maar wy brengen
dezen datum vooral ln herinnering, omdat
in Mei 1915 de Italiaansche revolutie be
gon, waardoor het volk ophield toeschou
wer te zyn om tenslotte de eenige hoofd
persoon te worden op het tooneel der ge
schiedenis.
Na herinnerd te hebben aan het begin
van het fascisme, zeide Mussolini, dat het
Italiaansche volk thans volkomen meester
is van zijn lot. „Wy zijn volkomen zeker
van onze toekomst en met dit doel scher
pen wy al onze energie en organiseeren
wij al onze krachten, omdat wy ons nooit
door de gebeurtenissen zullen laten over
vallen.
„Wy zijn uit Versailles met een ver
minkte overwinning thuisgekomen, maar
de overwinning hebben wy nog in onze
vuist. Zii werd verminkt in diplomatieke
protocollen, maar Is het niet in onze armen
en onze harten.
Aan het slot van zyn rede gaf Mussolini
allen op dezelfde plaats bescheid voor 28
October 1932 (tien jaar na den opmarsch
der fascisten naar Rome, teekent de redac
tie van het „Hbl.!' hierbij aan), „om aan
allen te bewijzen, dat wy nog altijd zeker
zijn van onze toekomst, de naaste zoowel
als de verwijderde".
Tijdens de rede van den duce klonken
herhaaldeiyk toejuichingen en aan het
eind werd hem een groote ovatie gebracht.
Bomontploffing.
Te Amritsar is, terwyi daar een bede
vaart gehouden werd, Zondagavond een
bom ontploft.
Twintig menschen kregen kwetsuren,
onder wie verscheidene kinderen.
Nieuwe inhechtenisnemingen.
Te Lucknow rijn Zondag dertien voor
mannen van de congres-beweging in
hechtenis gezet.
Muzelmannen en Hindoe's.
Te Dacca is de reeds heersohende span
ning tusschen Muzelmannen en Hindoe's
Zondag verergerd toen men het ïyk van
een Muzelman op straat vond. De Moham
medanen gaven den Hindoe's van zyn
dood de schuld en trekken met het lijk
door de straten.
In de geheele stad kwamen gevallen van
aanranding voor. Een Mohammedaan liep
hierby een messteek op.
Daarop vuurden de Mohammedanen en
staken huizen van Hindoe's ln brand of
plunderden ze. De Hindoe's èloegen hen
met lathi's (bamboe-stokken) af.
Later vielen uit een moskee komende
Mohammedanen een Hindoesohen tempel
aan en stichtten er brand.
Een aantal Hindoe's en Muzelmannen
zyn gewond in het ziekenhuis opgenomen.
heer meegaat. Neen, goeie
spreek nu maar niet tegen".
„Dat zal ik niet doen".
„Je kunt op de divan ln de zitkamer
slapen. Ben Je klaar, Evans, ouwe kerel.
Prachtig, dan kunnen we weg wezen".
Van Phnlloo naar Burberry Road, Val
ley-Fields, is een afstand van verscheide
ne (kilometers, maar Sam scheen het maar
een kort ritje toe. Deze illusie werd niet
zoozeer gewekt door de boeiende gesprek
ken van den heer Braddock, ofschoon
deze aldoor aan het woord was, als wel
door het feit, dta hy lichteiyk vermoeid
na de beslommeringen van dien nacht, in
sluimerde eer ze de rivier nog over
waren. Hi1 schrikte wakker, toen de taxi
stilhield bil een houten hek, dat een kort
grindpaadje afsloot, dat naar een witge
pleisterd huis voerde. By het zwakke
schijnsel van een lantaarn was heel dui
delijk de naam San Rafael te lezen. De
heer Braddock betaalde den chauffeur en
liet Sam het hek binnen. Hy haalde een
sleutel te voorschijn na eerüg zoeken en
beklom de stoep om de deur te openen.
Sam trad een kleine flauw-verlichte ves
tibule binnen.
„Ga maar gerust naar binnen", zeide
de heer Braddock. „Ik hen dadeiyk terug.
Ik moet iemand spreken".
„Wat moet je", zei Sam verbaasd.
„Ik moet even^ iemand spreken. Een
En hebt gij last met uw spijsvertering
Gebruik dan Foster's Maagpillen,
het ideale laxeermiddel, hetwelk den
stoelgang volkomen regelt.
Alom ver- i&rfS
M0baarfe,^\ flacon.
zyde boekte hy, dat hy althans een dak
boven zyn hoofd had, iets, wat hy een
uur geleden niet verwachtte; maar hij
wilde, dat zyn vriend' hem, eer hy ver
trok tenminste op het spoor had geholpen
van de divan in de zitkamer, waar hy den
nacht zou doorbrengen.
Maar een korte onderzoekingstocht zou
ongetwijfeld de verborgen kamer wel aan
het licht brengen. Misschien was het dat
vertrek wel aan den overkant van de veS'
tibule.
Hij draaide den deurknop om met het
plan om te zien of deze theorie waarheid
bevatte, toen achter hem een stem klonk,
zacht, maar nadrukkeiyk: „Handen om
hoog".
Onder aan de trap, haar grooten mond
samengeklemd in een vastbesloten streep,
haar wankleurig haar versierd met glim
mende krulspelden, stond daar een jonge
vrouw in een roee peignoir op pantoffels.
In haar rechterhand hield ze een revol
ver, dié ze op zyn hoofd gericht had.
Sam1 in San Rafael.
Het is niet ieder meisje gegeven, dat zij,
als rij voorspellingen doet, deze binnen
enkele uren bewaarheid riet worden; en
de ontroering, die zich van Olaire Lippett
meester maakte, toen ze Sam ln de vesti
bule tegemoet trad, kon slechts verge
leken worden met de emotie, van hem, die
het paard, waarop hy gezet heeft, vele
lengten voor de andere ziet of met het ge
voel van iemand, die een kruiswooni-
puzzle oplost Dien eigen middag had ze
voorspeld, dat er Inbrekers zouden komen
schoolkameraad, Evans heet hy. Ik kan er
niet af".
En met die slangachtige snelheid, die
hedennacht al zyn bewegingen kenmerk
te, sloeg Willoughby Braddook de voor
deur dioht met een bons en verdween.
Sam ondervond een gemengd gevoel
van leed en vreugde bJJ dit impulsieve
daarom vermengde zioh met haar toorn
tegen dezen middemaohteiyken over
treder een gevoel van dankbaarheid, dat
hy er nu heusoh was. Ze voelde geen
spoor van vrees en hanteerde het pistool
met ferme hand.
Alleen uit een oogpunt van technische
nauwkeurigheid, was het ding eigenlijk
een pistool te noemgn. Sam's verschrikte
oogen beschouwen het als een jong
kanonnetje, en hy werd er zoo door ln be
slag genomen, dat zyn eerste opmerking
dat wapen betrof in plaats dat hy tact
vol zijn verontschuldigingen aanbood en
een verklaring gaf van zijn binnendrin
gen.
„KaUn wat met dien houwitser", smeek
te hij.
„Wat zegt u?" vroeg Claire koel.
,Dat doodeiyk wapen, voorzichtig toch.
Het wijst naar my.
„Ik weet wel, dat het naar u wyst".
„Nu, het doet er niet toe, als het maar
by wijzen blijft", zeide Sam.
Hij voelde zich grooteiyks gerust ge
steld door de beheerschte kalmte van haar
toon. Zy was gelukkig niet zoo'n over
spannen, zenuwziek vrouwtje, dat met
haar vingers op een meter afstand van
een geweer nog niet te vertrouwen is.
Even viel er eén stilte. Olaire, die het
wapen nog altijd gericht hield, draaide
het gas op. Waarop Sam, die wel voelde,
dat hjj het gesprek aan den gang moest
houden, opnieuw begon.
„Ongetwijfeld bent u verbaasd", zeide
'hy, een blad uit Mr. Todhunters boek
nemend, „mi1 hier te zien."
„Neen, dat ben ik niet".
,3ent u dat niet?"
