Natuur en Techniek
'li Greep van dit en dat
TECHNIEK EN WETENSCHAP
Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van ZATERDAG 21 JUNI 1930
439. (auteursrechten voorbehouden).
HOE ZIET DE WERELD
ER TEGENWOORDIG UIT
TOB NOOIT HOEKJE.
't Juttertje
EEN VERBETERING OP DE
TELEPHOON.
De Kryptophoon.
Niemand zal meer ontkennen, dat de
kortgeleden gestorven Graham Bell een
machtige uitvinding heeft gedaan met het
ontdekken van het nu -wereldbekende
systeem van „telefoneeren".Ai werd
hij zoo als meest alle beteekenisvolle
mannen „uitgelachen" en kortweg voor
„krankzinnig" verklaard zijn vinding
heeft een omwenteling in het maatschap
pelijk leven teweeg gebracht als bijna
geen ander in de laatste vijftig jaar.
Niettemin is ook deze overigens ver
bluffende vinding nog niet volmaakt. Bn
het is juist een van de meest hinderlijke
eigenschappen van de telephoon, die in
het laatste stadium van den wereldoorlog
een onderwerp van buitegewone aandacht
en proefneming heeft uitgemaakt.
We bedoelen de eigenschap van het
„afluisteren".
Het is nog altijd heel gemakkelijk om
een telefoongesprek ai' te luisteren, als
men met zijn eigen toestel verbinding kan
krijgen op de lijn van twee verbondenen.
Hoe vaak gebeurt het niet dat we tegen
wil en dank mede-hoorder zijn in een ge
sprek tussohen vreemden? Meer dan
eensl
En dat men die verbinding gemakkelijk
kan krijgen is'zoo erg niet! Tenminste
zoo denkt al wat openbare macht en wet
telijk gezag heet, erover. Meermalen wor
den dan ook telefoongesprekken afgeluis
terd op last van de Overhead met de ken
nelijke bedoeling misdaden of beraamde
aanvallen te voorkomen.
Aan de andere kant is het dezelfde
overheid die het uiterst jammer vindt, dat
men niet eenerzijds een verbinding kan
krijgen, maar voor zichzelf even gemak
kelijk een verbinding kan verhinderen!
Want het afluisteren is nu wel gemakke
lijk, maar het is ook voor ieder te doen!
Begrijp eens wat dat zeggen wil: zonder
verhindering voor ieder!
Dat wil zeggen, dat ieder willekeurig
en minder betrouwbaar ambtenaar ge
legenheid heeft om op het centraalbureau
mede te luisteren naar ieder gevoerd par-
tioulier gesprek! Dat zou b.v. de Staat of
de Leger-autoriteiten weinig kunnen
schelen.
Maar dat wil tevens zeggen, dat die
zelfde ambtenaar in staat is gesprekken
af te luisteren van of door middel of ten
behoeve van den Staat zelfl Zoodat dus
een buitenstaander een onbekende en
onbevoegde in de mogelijkheid is gesprek
ken af te luisteren, waarvan de juiste on
bekendheid of geheimhouding eerste eisch
is voor de bedoelingen, de welvaart of de
veiligheid van een land!
Iets verder doorgedacht beteekent dit,
dat een bepaald gesprek kan worden af
geluisterd door of namens hen, tegen wien
het juist was gericht dus: door een
vijand.
Hiertegen is het dat Staat en Legerbe-
vel maatregelen zoeken.
Want vooral in oorlogstijd wanneer,
men 't gebruik van de verschillende tele
foon-hulpmiddelen toch niet meer missen
kan en wil kan het afluisteren van een
als dienstgeheim bedoeld gesprek fataal
worden voor de beluisterde partij zelf.
Het is dus geen wonder, dat vooral de
militaire overheid het zoeken bevorderde
naar een toestel, of neen instrument, dat
het willekeurig afluisteren van telefoon
gesprekken voorkomt of onmogelijk
maakt
Al was het maar alleen door middel van
„onduidelijk" maken 1
En het bevorderen van dit zoeken heeft
suooes gehad, want gedurende den oorlog
is een van de vijandelijke partijen er
werkelijk in geslaagd een toestel uit te
denken, waardoor het verstaan van bui
ten den luisteraar gevoerde telefoonge
sprekken vrijwel onmogelijk wordt
In hoofdzaak bestaat dit toestel uit een
oommutator, die een groot aantal malen
per seconde, de richting van de electri-
sohe stroomen in de telefoonleiding doet
omdraaien. Men schijnt deze oommutator
net als bij draadlooze telegrafie, op een
vooraf bepaalde hoogte te kunnen span
nen. Is nu de aangeroepene eveneens in
staat bij zijn gehoorapparaat dit toestel
dat Krypthophoon genoemd werd in
te schakelen dan staan beide zooge
naamd op gelijke golflengte en is het ge
sprokene tusschen deze twee duidelijk
en normaal verstaanbaar.
Probeert nu evenwel een derde die
dus vermoedelijk niet op de hoogte is van
de golflengte of geen zoodanig toestel be
zit een gewoon boorapparaat op de
Ji te soliakelen. dan geeft dit boor
toestel wel geluiden, maar vanwege het
heen en weer slingeren van electrische
stroommgen, is van dit mengelmoes van
geluiden absoluut niets te verstaan en
het maakt den indruk of jnen een geheel
andere taal hoort spreken.
18 dus het lastige luisteren van het
terrein van de politie en diplomatie en
krijgskunde verbannen, gelukkig want
een meer ongeschikt begrip op dit ter
rein bestaat er niet.
Tenzij op zijn beurt weer de vijand?..
Want zoo is het altijd gegaan,
z B.
DE PARAPLUIE.
De werkelijke bakermat van de bij ons
zoo ingeburgerde parapluie is.China.
Van hieruit heeft zij haar zegetocht ge
houden over de wereld. Want van China
drong zij naar Indië door en van Indië
naar Griekenland. Phytagoras de
groote wiskundige beschutte, zoo ver
halen de oude schrijvers, wanneer de zon
fel scheen z'n hoofd tegen de zonnestra
len met z'n regenscherm. Hij maakte dus
van die parapluie de parasol.
Bij de Romeinen was de parapluie en
de parasol 'n voorwerp van groote waarde
en onder de bruidsgeschenken van rijke
patriciersdochters kon men vaak zulk een
nuttig voorwerp aantreffen. Onder de ge
schenken, die Antonius aanbood aan
Cleopatra behoorde eveneens 'n kostbare
parapluie.
Het eerste land waar het regenscherm
zich wist in te burgeren was Portugal
en het duurde nu niet lang of inen zag
het vandaar in.... Engeland. Dat kwam
natuurlijk door de wederzijdsche vorste
lijke betrekkingen, welke door deze beide
landen werden onderhouden. Daarna
in het midden der 17 e eeuw kwam zij
eerst naar Frankrijk en Duitschland.
Zoo'n ouderwetsche parapluie was in
middels nog lang geen onverdeeld genoe
gen. Het was inderdaad 'n heel vrachtje
en niet dan in werkelijke noodzakelijk
heid werd het gevaarte meegenomen, n.1.
wanneer de regen dreigde de toenmaals
kleurige en kostbare, maar door de tech
niek van toen nog niet bijster kleurvaste
kleedingstukken te bederven. Er zijn re
genschermen bekend!, waarvan de stok
bijna vijf meter houdt en de ribben na
genoeg drie meter. In adellijkefamilies
werd de parapluie vaak door een of meer
bedienden achter het gezelschap aange
dragen.
Ook in later jaren woog dit uitrustings
stuk nog tennaastebij vijf pond.
Ten tijde van de groote revolutie in
Frankrijk duidde de parapluie ongemerkt
de partij aan, waartoe de drager behoor
de. Namelijk door bet aanbrengen van
bepaalde kleuren aan of- in het scherm.
Zoo zag men parapluies met witte, groene,
roode of blauwe wapens, kwasten, banen
of enkel maar linten.Maar voor de
ingewijden was zulk 'n versiering als
herkenning meer dan genoeg.
B.
HET GOEDKOOPSTE ARTIKEL.
Wat is het goedkoopste artikel in Ame
rika tegenwoordig? vroeg 'n groote adver
tentie m een van de Amerikaansche
bladen.
En het antwoord van een spotter luidde:
„Het goedkoopste artikel van Amerika is
het leven van een Amerikaansch burger
in de straten van Chioagol"
(Ohioago Prees).
HET EENIGE!
Vuurwapenen en volkomen vrijheid
dat zijn de twee eenige dingen waarmede
'n vrouw bijzonder slecht kan omgaan.
(Eve).
EEN ADVERTENTIE.
Te koop wegens uitscheiding van
zaken een prachtig groote opstand met
toonbank en groot raam met spiegelruit,
van alle gemakken voorzien, zeer geschikt
voor filiaalhouders.
(Weekbl. v. d. Handel).
DE SLAVIN.
De vrouw wil altijd naar de mode zijn.
Dat is haar eenige gedachte. Gelukkig
daarom de man die eenmaal kans zal zien
zich aan niet een enkele vrouw %e hechten
of te meenen, dat er zulk een wezen zou
rondloopen, die hem met hart en ziel zou
kunnen toebehooren.... Zij kan dat niet
en zal dat nimmer kunnen. Haar hart en
haar zinnen behooren voor eeuwig toe
aan het schijngedrocht: Model.... Aan
dien afgodendienst heeft de vrouw zich
gewyd.... Voor deze buigt zij zich en
volgt de zonderlingste grillen.... Nog
eenmaal zal de Mode haar voor haar
straf misschien ertoe brengen met een
ring door den neus te loopen of de lippen
uit te rekken tot het schoteltjes geworden
zijn gelijk nu reeds de vrouwelijke
figuren van het negerras doen.. Waar
om? Omdat het daar de mode is!
(Punch).
DE BOND VAN PRACTICI!
In de Vereenigde Staten het land
van de bijzondere en buitengewone, maar
vaak niet minder van de buitenissige en
extravagante mogelijkheden is sedert
kort een bond opgericht van mensohen,
welke ernaar willen streven elkander bij
bet huwelijk niet meer allerlei prullige
ofwel juist kostbare dingen te offreeren.
Doch uitsluitend nuttige zaken, die „te
pas" komen 1
Na verschillende koffiekannen, piano
stoeltjes, behangselpapier en groente
emmers te hebben gewisseld is nu dezer
dagen een juist in den echt getreden
ledenpaar van dien bond verblijd met de
toezending van twee doelmatige, keurig
versierde en afgewerkte.... gummistok
ken 1
Ten gebruike bij het wandelen op stille
wegen 1
(London Opinion).
NAPOLEON EN DE MODE.
Zijn hemden.
De hemden van Napoleon Bonaparte
werden vervaardigd in de groote zaak
van mademoiselle Lolive een uiterst
forsch gebouwde dame.
Af en toe moest mademoiselle den kei
zer, die twee hoofden kleiner was dan zij,
de maat nemen. Bij die gelegenheid wer
den over en. weer allerlei grapjes gedebi
teerd, waarvan het volgende bewaard is
gebleven:
„Mademoiselle Lolive", sprak Napoleon,
„ais u ooit wilt trouwen, waarschuw ime
dan; dan zal ik zorgen, dat u den groot
sten kurassier uit mijn regimenten
krijgt."
„Liever niet!" lachte Lolive. „Het lin
nen is zoo duur; ik heb liever een klein
onderkruipsel van een mannetje."
Waarop Napoleon weer:
„Jammer, dat ik al getrouwd ben!"
Van de firma Debeuvry Cie. betrok
Napoleon dassen van zwart fluweel, die
m den winkel acht francs per «tuk
kostten.
Toen hij de rekening kreeg, vermeldde
deze een bedrag van ruim honderdzestig
francs.
Woedend riep de keizer tegen zjjq
kamerdienaar Constant:
.Waarom moet ik meer betalen dan
andere mensohen?"
Een uur later stond madame Debeuvry,
bleek en bevend, voor den keizer.
Tot haar groote verbazing werd zij har
telijk ontvangen.
„Madame", sprak Napoleon, terwijl hij
haar zijn hand toestak, „ik heb u hier
ontboden om u dank te brengen. Uw
miserabele dassen hebben mij het leven
gered."
„Wat bedoelt u, sire?" stamelde de
onthutste zakenvrouw.
„Wel," vervolgde Bonaparte, „ik wou
mij aan een van die dassen ophangen uit
wanhoop oter uw hooge'rekening. Maar
het fluweel was zóó slecht, dat het direct
scheurde. Vandaar, dat ik nog leef. Nog
maals imjjn dank." i
De audiëntie was geëindigd.
Van toen af betaalde Napoleon vier
francs voor de beste fluweelen dassen van
Parijs.
waarmede wij leven en bij de schrikba
rende vermeerdering van kantoorarbeid,
is de vraag naar deze instrumenten zeer
toegenomen en schier onmisbaar gewo
den. Het schrijven op deze machines is
tot een vak op zichzelf geworden. Het is
vooral een van de meest beoefende vrou
welijke beroepen van onzen tijd.
Bovendien 1b de schrijfmachine in den
laatsten tijd hoe langer hoe meer in een
bepaalde richting vervolmaakt Er zijn
zelfs mechanismen in aangebracht, welke
haar bruikbaar maakt als optel- aftrek-,
reken- en vermenigvuldiglngsmachine.
Tegenwoordig zijn er niet minder dan
negentig verschillende soorten schrijf
machines bekend.
B.
DE GESCHIEDENIS VAN DE
SCHRIJFMACHINE.
De geschiedenis van de thans over de
geheele wereld in gebruik zijnde schrijf
machine kan in het kort als volgt worden
weergegeven: Reeds in het jaar 1714 werd
aan een Engeschman een z.g. patent ge
geven voor het vervaardigen van een
instrument, waarmede men zou kunnen
schrijven. Deze Engelschman was Henry
Mill. Hoe deze machine was geconstru
eerd is niet heelemaal bekend. Eerst in
1784 werden nieuwe pogingen in het werk
gesteld en werden verbeteringen be
proefd op de oude uitvinding van M11L
Van dien tijd af vallen meerdere pogin
gen te oonstateeren en Meld men zich
vrijwel onafgebroken bezig met dit on
derwerp. in 1840 werd door twee (weer
Engelsche) uitvinders, de heeren Bains
en Wright een „Type-writer-Telegraph"
gepatenteerd, waarin het principe der
letterstaafjes voor het eerst tot uitvoe
ring kwam. In Amerika verkreeg in 1848
Thurbet een patent op de z.g. letterwiel-
machine, de eerste machine die werkelijk
mechanisch schreef zij het ook zoo
langzaam, dat zij voor algemeen gebruik
nog geen practische waarde bezat.
Even weinig resultaat had andere Ame
rika ansciïfe pogingen. Totdat in 1867 de
Amerikaansche boekdrukkers Sholes en
Soul tezamen met den werktuigkundige
Gladden oorspronkelijk met de bedoe
ling om een pagineerstempel-tmadbine te
construeeren een patent verkregen op
de schrijfmachine, waaruit zich de z.g.
Remington Standard Type-writer heeft
ontwikkeld. Deze machine is nu het meest
over de wereld verspreid. Haar naam
heeft deze machine ontleend aan de be
kende Wapenfabriek van Remington
Sons in Ihon (Staat New-York).
In het jaar 1874 kwam de eerste onvol
komen, doch niettemin bruikbare schrijf
machine aan de markt. Dit was het begin
der eigenlijke schrijfmachine-industrie.
Het dpurde evenwel nog tot na 1880 eer
het succes van de Typewriter verzekerd
was. 31
Thans bedraagt de jaarlijksche pro
ductie op dit gebied naar ruwe schatting
imeer dan 600.000 stuks. :De Vereenigde
Staten met een bevolking van ongeveer
100 millioen rielen gebruiken hiervan
260.000 stuks.
In onzen tijd bij de geweldige snelheid
DE TOLK.
In een Dultsche machinefabriek werd
een Griek als opzichter aangesteld. De
man was zeer handig en geschikt; zijn
fout was echter diat hij; geen woord Duitsch
verstond. Geen van zijn mede-arbeiders
ook de chef-ingenieur, een Nederlan
der verstond ook maar iets van 's mans
woordenschat. Gold het dringende geval
len, dan werd! in allerijl de boekhouder
van z'n kruk gehaald, die lange jaren in
Griekenland had gewerkt en dus als tolk
kon fungeeren. Dit alles vond de inge
nieur echter te omslachtig; 't kostte bo
vendien veel tijd en zijn arm- en vinger
bewegingen, die vaak in mishandelingen
ontaardden, waren toch wel begrijpelijk I
Op zekeren dag werd het den Griek
toch wel te bont.
Hij ging den boekhouder halen en
stapte met dezen naar den ingenieur, ter
wijl hij het volgend verklaarde:
„Zeg aan dit zwijn, dat hij, op deze ma
nier z'n grootmoeder In de andere wereld
kan behandelen, maar niet mij. Hij heeft
een schranderen kop, ik een dito rug. En
van mijn werk begrijpt hij geen laars. Hij
moet zich daar niet .meer mee bemoeien,
anders „lap ik heim er een door zijn neus."
En wee hem, als hij nog eens een vinger
naar mij uitsteekt! Dan krijgt hij zoo'n
„slag", dat hij zich zal voelen als een zui
geling van twee maanden. Vertel hem dit
alles zooals ik het je gezegd heb!"
„En, wat wil de man nu van imiij?" vroeg
de ingenieur. Ja, hij vertelt, dat z'n va
der doodziek Is; hij vraagt of het mogelijk
is, dat beun 100 Mark worden geschonken,
die hij; dan ter ondersteuning kan opne
men. Hij' was toch een flink arbeider...."
„In vredesnaam dan maar, hij mag ze
hebben. Zorg er voor, dat het geld heim
wordt uitbetaald en laat hem een en ander
schriftelijk bevestigen."
Toen stond de ingenieur op, klopte den
man hartelijk op z'n schouder en gaf hean
een hand.
„Zie je," zei de tolk, „hij verontschuldigt
zich en ik moet je zeggen, dat Mj het nooit
kwaad bedoeld heeft en zich bepaald
„ziek" zal gevoelen, Indien je hem een
wrok toedraagt. Hij zal je zelfs schrifte
lijk z'n excuus aanbieden, waarin hij Je
minstens 100 keer om vergeving vraagt
Ten toeken, dat je hem vergeeft, moet Je
dat excuus onderteekenen."
Op deze maMer waren de ménschen te
vreden gesteld. De Griek verwonderde
zich alleen, dat de Ingenieur voor z'n ex
cuus een kwitantie gebruikte, maar daar
dacht hij verder Met over na.
Alleen de tolk mompelde, toen hij de 100
Mark in z'n zak liet glijden: „Wat jammer,
bij had net zoo goed 160 maal om verge
ving kunnen vragen!"
DE DUITSOHE KEIZERSKROON.
De oude en offioieele Duitsche
keizerskroon bevindt zich niet binnen de
grenzen van het eigenlijke Dultsche Rijk,
en dus ook Met in de hoofdstad daarvan 1
Men zal zeggen, dat dit heelemaal geen
wonder is, nu de Duitsche keizer er zelf
ook Met meer isl
Maar dat is onjuist. De oude kroon als
attribuut van de keizerlijke waardigheid
is er ook tijdens de aanwezigheid van
Wilhelm H nimmer geweest! Neen, zij be
vindt zich reeds langer dan V-U eeuw in
de keizerlijke schatkamer te Weenen
waarheen zij in het jaar 1796 werd over
gebracht teneinde het kostbare stuk Met
in handen te doen vallen van de Fransche
legers, die destijds nu en dan onhebbelijk
dicht in de buurt kwamen.
Voor dien tijd was zij ook Met te Ber
lijn, maai' te Neurenberg. De pogingen
indertijd aangewend het sieraad weer
naar DuitsoMand terug te voeren, zijn
steeds afgestuit op de weigering van Kei
zer Frans I van Oostenrijk, die stokstijf
volhield, dat het eigenlijke Duitsche Rijk
in zijn oorspronkelijken vorm Met meer
bestond, en dus geen rechten had' op de
Keizerskroon!
CKEVEESCHE LANGDRADIGHEID.
Behalve den vanouds bekenden z,g.
Chineeschen Muur om het Ohineesche
rijk gebouwd in de jaren 200260 na
Christus, teneinde het land tegen de wil
de horden der Tartaren te beschermen,
en welke muur tennaastebij' 800 mijlen
lang is, hebben de Chineezen vaak stuk
ken werk geleverd, die uitermate lang of
wonderlijk groot in elk geval buitenge
meen waren1!
Een treffend staaltje van deze eigen
schap is wel dat de meest langademige
schrijver waarschijnlijk de Ghineesche
iiovellist Kiong te Bakin is.
Hij gaf een „Novelle" uit van drie
millioen woordenI
Rekent men een gewone fatsoenlijke
boekpagina op pl.m. vierhonderd woor-
ZWIJGEN.
Hoe dikwijls zrwflgen wtJ als wfl moesten
spreken, en hoe dikwijls flappen wij er
onbedachtzaam iets uit terwijl de eenige
juiste houding .zwijgen" zou zijn? Helaas,
wij zijn overtuigd, dat dit heel veel voor
komt. Om te beginnen met een voorbeeld
van het eerste geval la het U nooit over
komen dat men in Uw bijzijn iets niet
waardeeremds of iets, erger dan Met
waardeerend zeide over iemand die U
hartelijk toegedaan1 bent, en dat U dit on
voldoende of miasohien in 't geheel Met
tegensprak? En dat U achteraf het land
had over de slappe halfslachtige houding
die U had aangenomen? Wij hooren iets
onaardigs aan over een goede(n) vriendin
of vriend en wij zwijgen. Waarom? Mees
tentijds uit gemakzucht. En wij geven er
ons geen rekenschap van dat zulk een
houding eigenlijk Mets minder dan valseh
Is. Want wanneer wij er Mets tegenin
brengen dan kan degene die spreekt niet
anders denken dan dat wij' het eens zijn
met hetgeen hij' (zij) beweert. Dus wij be
amen een ininder gunstige meening over
iemand die wij vriendschappelijk behan
delen en die wij ook werkelijk onze
vriendschap geschonken hebben. Dit
standpunt is onzuiver en onjuist Wan
neer iemand onze vriendschap waard is,
dan is hij (zij) ook waard om bij elke ge
legenheid die zich voordoet onzen open
lijken steun te hebben. Anders is onze
vriendschap geen cent waard. Iemand die
een ander waarlijk eerlijk toegedaan is
zal zelfs een ongunstig oordeel dat op
waarheid berust niet lijdelijk aanhooren,
maar dit onderbreken met de woorden:
„degene waar U daarover spreekt is een
goede vrien(in) van mij en daarom ver
zoek ik U om in mijn tegenwoordigheid
Met op deze wijze over hem (haar) te
spreken. Als iedereen zoo eerlijk voor zijn
sympatMeën in de bres sprong, zouden
heel wat minderwaardige lasterpraatjes in
de kiem gesmoord worden. Want npjh
voorkomt er mede, dat de menschen zeg
gen: „Zus of zoo, die hem (haar) toch
goed kent was erbij, en die sprak het Met
tegen
En nu de andere zijde van het vraag
stuk.
Hoe dikwijls hebt U iets gezegd, ofwel
gedachteloos ofwel in een oogenblik van
misplaatste vertrouwelijkheid, en er later
bitter berouw van gehad. Het is Met raad
zaam, al te vertrouwelijk te zijn, vooral
niet met menschen die men nog lang niet
kent, en waarvan men eigenlijk weinig af
weet. Sommige naturen hebben een zekere
neiging tot mededeelzaamheid en vertel
len iets met het idee: „Wat kan ik er voor
kwaad mee?" En voorloopig schijnt het
inderdaad ,geen kwaad gekund te heb
ben", tot soms veel later, als het de(n)
betrokkene het minste schikt, de eigen
mededeeling als wapen tegen hem (haar)
gekeerd wordt. Eni dan is het te laatl
Houdt Uw intieme levensquesties voot
Uzelf, praat niet vertrouwelijk met meer
dere personen. Hebt hoogstens een enkele
vertrouwde als U iemand kent, waar U
volkomen zeker van bant, maar laat het
dan daar hij blijven!
Dr. JOS. DE GOOR.
(Nadruk verboden).
Voor de lezers van dit blad geeft om#
Psychologische medewerker Dr. Joa do
Oock, van Merlenstraat 120, Den Haag,
gratis zielkundige adviezen o.m. over de
wijze waarop zij hun geest kunnen rer-
frisschen en hun wilskracht en energie
kunnen veraterken.
De vragen zullen in dit blad geregeld
worden behandeld. Mochten de beantwoor
dingen te uitvoerig worden, dan direet
schriftelijk aan de aanvragers.
den, dan zou dit verhaal op Europee-
sche manier tot boek gevormd zeven
duizend vijf honderd bladzijden beslaan.
En op goed papier en in deelen van
300 pagina's gedrukt zou dit verhaaltje
vijf en twintig deelen vullen!
Dat is dan een verhaaltje van den
schrijver Kiongl
Dat is iets anders dan een Nick Carter
van een dubbeltje.
En het zou pas belangrijk worden wan
neer deze literator eens een boek in tien
deelen ging schrijven zooals bij ons de
„Graai de Monte Christo" of zooiets...
Er waren zeker twee verhuiswagens
noodig om dit boek uit de leesbibliotheek
naar huis te brengen!
VAN 'T LAND.
De Boerin: „Zeg nou, Krelis, d'r is
een brief gekommen van die stadsjuffer,
die van 't zomer op ons boerderij wil kom
men lozeeren.En nou vraagt 't mensch
ofdat we 'n badkamer hebbewa mo'k
nou schraive....?"
De Boer: Wel nou, mensch, je
zegt 't d'r meteen zooals 't isJe
schraive, dat ze d'r bad neme motte veur
dat ze Merhene komt.
„PIETJE".
Bij onze oostelijke naburen houden ziah
tusschen de 12 en 14 duizend personen
bezig met de teelt van.kanariepietjes
en het resultaat Mervan wordt gemiddeld
op vier millioen vogels geschat!
De prijzen der mannetjes bewegen zich
tusschen de 10 en 80 mark die van de
wijfjes (poppen) tusschen 3 en 15 mark,
afgezien van enkele „kampioen"-prijzen
De totale omzet bedraagt in Duitschland
minstens 80 millioen mark. Ruim 600 jaar
geleden; zijn de kanaries Mer uit Afrika
ingevoerd'. In het jaar 1405 kwamen de
eerste dezer thans alom verspreide gele
zangers te Oadix aan!
Bescherm ome dulnflora. Neem peen
distels mee voor versiering van uw huls
kamer.