Voor de Kinderen
VOOR DE VROUWEN.
babbeluurtje over mode.
Badcoetuum voor de vacant!©.
tusschen de vele DE 0UDERWET80HE MAN.731.
„We blijven in het Noord-Hollandsoh ^bootfes'door, ïe daar spelevaarden fl<?t J(| nQg lang gleden, <H
Kanaal. AD we zien, dat Jullie goed kuit dankbaar en voldaan, nioe van tandart ten ln Japan en China het
kiinnnn we wel eens naar en neei u«ujiu»ai fftn, le aan ae ,lw 1
Wie kort .geleden de „Radio" beluisterd
heeft, zal hebben kunnen hooren, dat de
imoderne mensch in dezen mo^rn!° ^d
minstens op twaalf maanden één maand
vaeantle dient te hebben, wi hij A,
weer frlssche kracht opgedaan hebben
voor de volgende elf werkmaanden.
hun lenige jonge lichamen een prat' ij
effect. ZIJ imaken volstrekt geen haast om
ln het water te gaan of ook niet uit net
water zich oogenblikkelljk weer te g"u
kleeden. O, neen, gaarne ravotten en nol
len zil en spelen met een groote bal, tot
dat zij vermoeid ln het zand rollen en zich
dan lekker door de zon laten roosteren.
Helaas, zoover zijn we nog lang niet. De
ineeste onzer zijn al heel bUJ met een
week vacantie, al zijn er inderdaad ook
een voornaam deel bevoorrechten, die
het reeds tot twee drie weken gebracht
hebben. Maar hoe 't ook zij of men drie
dagen of drie weken vacantie heeft, be
nut zullen ze worden. Dèt Is tenminste
wel al algemeen Ingeburgerd; de vacan-
tie-d&gen worden besteed aan ontspan
ning ieder naar zijn eigen aard en reke
ning houdend met eigen beurs.
Wel in de eerste plaats kamen de
strandgenoegens, zeker wel voor onze
„Jutter-lezeressen. Deze behoeven niet
eens hun woonplaats te verlaten am de
heerlijkheden van het strand en de zee te
genieten.
Hun fijn Hulsduinen-strand is kort bij
huls. Wij arme Amsterdammers dienen
altijd „op reis" te gaan of een driekwar
tier ln overvolle tram of trein te zitten ara
te kunnen „pootjes baden".
Maar ook daarover niet getreurd, men
moet Iets over hebben voor de goede zaak.
Het strand-leven is tegenwoordig ge
zellig en kleurig. De jeugd ln hun keurige
kleurige strakke badpakjes maken met
De oudere Jeugd doet voor dit gedoe
niet onder. Het ls een en al vroolljk ge
joel en gelach. En voor degene die dit
alles aanziet ls het een genot om liet te
aanschouwen. Zeker niet weinig draagt
hiermede by de leuke fleurige kleeding
Aardige combinaties ziet men MOS van
kleuren. Ook Wel zeer eenvoudige pakjes
die slechts versierd zyn met een grappig
motief of soms enkele kleurige ceintuur.
De dames hebben dlkwyis voor het stram
een groote badmantel, hetzy effen of met
groote bloemfiguren of streepen en figu
ren. De Japansche parasol ls ook zeer in
trek, die van gebloemd cretonne zyn be
paald vrooiyk. De duikmuta ls zeer ge
liefd en staat de moderne slanke figuur
dan ook wel flattant. Men ziet ze ln de
meest bonte kleuren momenteel Maar
ook de ruime baret wordt nog steeds
graag (zoon beetje schuin) op 't hoofd
gedragen.
Het badoostuum bevestigt wel, wat de
zuinige huismoeder wel eens zegt: „Men
kan met weinig en eenvoudig ook keurig
en smaakvol zijn"t!l
Corry Brem.
zelfen, dan kunnen we wel eens naar
rnlten gnan, naar Texel of leringen,
En misschien gaan we zelfs wel eens
Zaterdags weg en biyven dan aan boord
slapen. Muar dat zal nog wel een poosje
duren 1"
Met een kulim gangetje voeren ze de
binnenhaven uit en het Noord-Hollandse h
eanaal ln. De zeilen stonden eventjes IkjI,
iet water klotste zoo genoeglijk tegen de
joorden, het zonnetje straalde vroolljk en
alleB was zoo heerlijk frlsoh, dat Ans haar
armen omhoog strekte en hartgrondig
uitriep: „Zalig, hè Moedertje!
,Ja, heerlijk", beaamd© Moeder, terwijl
Kees en Jan „Reuze" en „Knul uit
riepen, waurop Vader in een lach schoot
en zelde: „Ja, onze „Kuj' ls een zalig-
ïeerliike-reuze-knal boot!"
Na een poosje vroeg Jan, of hy eens
naar voor mocht loopen. ader vond het
best, als Jan zich maar goed vasthield.
Ans ging mee, maar Kees bleef l>y uui-r
staan en vroeg allerlei dingen over de
zeilen en de touwen. Vader vond het leuk,
dut de jongen er zooveel belang ln stelde
en legde hem geduldig allerlei uit. loen
mocht Koes zelfs een poosje het roer
vasthouden. Vader bleef er by staan en
keek of het goed ging. Kees staarde strak
vooruit, een rimpel tusschen de wenk
brauwen en glimlachte ternauwernood,
toen Moeder laohend «ei: „Zoo tweede
en heel dankbaar en vim»».*," - - de tandartsen ai<«v» wnnt het
zon en buitenlucht, stapte de fwllto tandem en kiezentrekken beoefenden op
wal Moeder gingenet de kleintje vaw manler> die ons minst genomen
naar huls, om voor het eten te z^gen, i eenigszlns b*rbaar»ob zal toetyken en
terwijl Kees Vader mocht helpen. U waaraan we ln leder geval ontgroeid zyn,
bergen van het zeil en het sluiten aan a.
Een uurtje later aan talel viel Jftnn
man haast in slaap, terwyi Kees en A
ook niet veel praats meer hadden. M"<
hy het welterusten zeggen vertelden J
drie dankbare kinderen: „Nacht vaaer,
't was fijn vanduag!"
ï)e heeren hadden nameiyk de
woonte tanden en kiezen me* de hand
uit te trekken!
De leerling begon met houten p©imen
ln den vorm van een koelenslagtaud vdi
zacht hout te trekken!
Wanneer hy dit lungdurig had gedaan
en zich door training voldoeude kracht la
de vingers had verworven werden <ie
pennen steeds van iiiceliyker vorm qq
het hout steeds harder.
Totdat de adsplrant elndeiyk tyzciqfl
pennen uit harde houten planken mo«g
peuteren r
Wanneer hy tenslotte zonder gro^
inspanning hiertoe ln staat waa, werd hjj
gcsdilkt geacht voor de praktyk!
DE EERSTE CHEQUE VAN EDISON. OUDKRWETSCHE STEMBUS,
In een der zalen van het Groningse^
Edison de nu wereldvermaarde uit- mumuuu van oudheden vindt men p©q
vinder van de meest bekende ouzer im>- groen-fluweelen hoed, op den bol
derne techniek ver Isjterlngen verhaalt waarvan het oude stadswapen geboiv
uit levensherinneringen hoe het hem met duurd
zijn eerste ontvangen cheaue verging
Er naast staat een zilveren doos, en fe
deze doos bevinden zich 20 witte en 7
Aan eon van de toenmalige groote tel©- aew) awB uc.,
\t a "i v, „s t«i. tznn tweede graaf-mautschappyen had hy verschillen- boonen.
toeD Moederla^endz..-/ hoori»|d« van zyn eerste uitvindingen bekend hoed en deze doos met boon*
stuurman. Je bent riug K„niaukt en de maatschappy versocht hem j ln(tertM dicn»t by de verkiert*
Ungzamerhandiwjd 1* ^«wUtejJu 0(( geven, welk bedrtg hy voor het v!^ r(iadHhiren voor het stedfbe*?1
op den weg. Ttreemd ™riMeua afstaan van deze eigendomsrechten toe- yadat fa jwarte en witte bootien i
smal dijkje reden, terwy (U *U Edison dacht er over een som van ®000 d kyk,.n de leden van t*
best wisten, dat doll.r te vragen. Maar aang. zien hem „torenen Mar een
t^ïn ^eaèn elk» voorbyganger en dom som by nader overdenklng tooh wel kk„n 1>e WVen gezworenen. dJe i
wulfden tegen eiken voorog* k r wat bru(aal voorkwam, verzocht hy diplo- {1(,. u. weU,n nu de ^.ru? boonen g
W6lSei4, ^^n vSKS't roer weer d« '»««b»cJiappU hem Uever ken hadden> llN„ aangewezen ai. KeuN
over Ks ginjaar Jan en Ans kwam een vooratelte doen. rveeren. En xy werden belast met d.
eens' nieuwsgierig kyken. wat Moste ^el^rw^^Me d. jonge >|||j^w.7.|(i^
AÖMf vinder ov e^lukkig en^tvtog kort
Ons Kinderverhaal.
DE EERSTE TOCHT VAN DE „KAJ"
het jachthaventje, waar ze met van
vreugde stralende gezichten in de boot
stapten. De proviand werd veilig ln het
kajuitje geborgen, de zeilsohoenen aan
getrokken, waarna Vader de kinderen
commandeerde zoolang binnen te biywn.
Door de kleine ronde raampjes en door
de grappige kleine deurtjes konden ze
toch wel zien, hoe ze het haventje uit
zouden varen» Vader maakte het touw
waarmee „Kaj" vast lag, zette de
aan en tukke-tukke-tukke, daar
Wat waren ze Zondagochtend vroeg
wakker, maar wat hielden ze zich stil, om
Vader en Moeder niet boos te maken.
Docih by het eerste geruchtje, dat ze in
de groote slaapkamer hoorden, wip, daar
stonden ze naast hun bedden en rits! in
trok Kees het gordijn op met den uitroep:
Kpil7PVAPr"' moto:
„Zalig," riep A„9 en Jan deed een dolle STClk
India.,endan» tot An« riep: „Hou op Joch ZSe d,tT bM SS toga wn
en kleed je aan! Ik ben al haast klaart" Jï^J?i '.iTX
iTflj riiMa.tni ri'ua y. j Bndor6 ooot of pftfll BCfiuurclö. ln de l>in*
Hot arietai was voor uder en Moeder
KonnHsn ,,roor .riiw» v H f** M /n, nenhaven nicld Moeder net roer, terwijl
zotte, Ans de tafel del te enC Jan heel Hnïeren6
voorzichtig melk in de bekers schonk. I Üi L i r n
Daur kwam Moeder ook al aan en even K v grw)t^ cn n *r.
later Vader. Na het ontbyt waschton Vn- -Wat een lau zeil,' zei Kees vol be-
dor en Ans de iboel af, terwyi Moeder wonder lng ei: \ader lachte,
alles klaur maakte voor hot twaalfuurtje. .AVimr gaan we heen?" vroeg Ans.
Zoo duurde het niet lang of de familie -•^aar luiten? I
gezet voor Vader en n4). U JU t,ve'1
chocolade mengen voor Jullie drietje^
terwy 1 lk de melk kook op de Primus".
„Ja, leuk Moeder in dit ooppekeuken-
tje. Het ls alles veel echter aan thuis.'
„Nu," lachte Moeder; „maar ik wou
niet graag, dat lk thuis ook zoo'n keuken
had. Maar leuk ls het weL Ha, de raeik
kookt. Ben Jij ook al klaar. Dat zal sma
ken, hè. Ziezoo, roep nu de Jongens rcnar:
Jan! Kees! chocolade!" riep Ans en
„Ha, fijn!" klonk het terug. „Wat heb
lk een honger!" voegde Kees erby.
„Dat komt van het sturen," zei Moeder.
„Hier heb je een stuk koek. Jullie lust
zeker nog niet!"
Ja Moeder, nou en of!" zelden
kleintjes en een poosje was het stil op
„Kaj", want als de katjes muizen dan
mauwen ze niet.
Zoo voeren ze door tot half twaalf.
Vader streek de zeilen, terwtjl Moeder
stuurman het roer weer hield en do kin
deren in het kajuitje zaten. Daarna werd
„Kaj" naar den oever gestuurd. Vader
sprong eruit en legde haar vast. Moeder
stak Vader de loopplank toe en even
later stonden allen op den wal.
Moeder gaf Vader een wenk, waarop
deze de kinderen voorstelde een eindje
te gaan loopen, om de „beencn te rek
ken." Moeder zou op de boot blijven pas
sen, maar toen de wandelaars een half
uur later terugkwamen, bleek, dat Moe
der nog wat meer gedaan had dan op
passen. Daar waa me toch keurig ae
tafel of liever het grps gedekt en daar
stond een schaal voor kadetjes en krentc-
broodjes, boter, kaas. Jam, een flesch
melk en een schaal kersen. Onder luid
gejuich streken allen als een schaar hon
gerige mosschel! neer en wie van jullie
zelf wel eens gevaren of alleen maar ge-
pic-nict heeft, die begrypt. dat allen de
grastafel eer aandeden, Een paar keer
voer een boot voorby, die luidruchtig
begroet werd en waarvan de eigenaars
laohend het vrooiyk gezelschap terug
groetten.
Na den ma<yd werd alles weer aan
boord gebracht door de Jongens, afge-
wasschen en opgeruimd door Moeder en
daarop een cheque voor het overeenge
komen bedrag.
Zoo vlug hU kon begaf hy zich uur de
bank, waar het bedrag zou kunnen wor
den uitbetaald.Het was voor de
eerste maal ln zyn leven, dat hi) een
chèque ging innen.
Oeduldig wachtte hy tot hy aan de
beurt kwam overhandigde met angstige
ongerustheid zyn kostbaar document aan
den achter de tralies tlttenden kasaier.
Deze keek vluchtig en schoof met
eenige gomonpeld© woorden de chèque
terug!
Edison begreep en verstond niet wat
de man bedoelde.Nog eena beproefde
de iy *U" geluk aan een ander loket.
t Zelfde resultaat: de kaasier schoof de
chèque terug.
I)e schrik sloeg Edison om het hart
terwijl hy bevend van vrees het bank
gebouw verliet Hy snelde met zyn pa
piertje de straat op. Zou men hem be
drogen hebben?
Wanhopig kwam hy thuis, bekeek tUn
papier van alle kanten en tastte naar ae
oorzaak van zyn ongeluk.
Kan uw dochter plano afpelen?
Nee maar ze doet t toch!
Kleine jongen (tot zijn mama): Moeder,
waarom bestaan er eigenlijk lee ijke woon
den ais je ze tooh niet mag gebruiken?
Luitenant: Hoe la de soep?
Soldaat: 8>eotit!
Luitenant: Kan Je niet met twee wo<*
den spreken?
Soldaat: Heel slecht!
Student: Bah, wat 'n ellendig weer
indaag koud morgen weer warm
Je weet waariyk niet meer, wat ie lege
woordlg naar de lommerd moet brengen.
stapte door de stille straten weer naar
Nu, terwyi ze alleen was, begreep ze
niet, hoe ze ooit had kunnen toestemmen.
Verbeeldt je dat een bekend© haar zag?
Wat zou die wel denken. En als hy nu
eens geen goed -roeier was?
Wat angstig stapte ze een oogeniblik
later in, doch haar vrees was dadelijk
weg, toen ze bemerkte, met welk een ze
kerheid de riemen gohanteerd werden.
Alle bange gedachten vloden, toen ze
ZM'h zoo heerlijk rustig voort voelde
glijden.
Weldra lag het meertje achte hen en
voeren zij het riviertje in, dut stadswaarta
leidde. 01 wat genoot ze van 't tochtje.
Met een bios op de wangen en schitteren
de oogen zat ze rond te kyken, naar al
t liefelijks wnt de natuur hier bood.
Eindeiyk ontsnapte haar oen zucht van
verrukking.
,A), mijnheer," wist ze te zeggen, „lk
bon u toch zoo dankbaar, dat u me dit
genoegen bereidt".
„Wel neen, juffrouw, 't genoegen is ge
heel aan men."
Toen begon hij te spreken. HU ver
telde van zijn te vroeg gestorven moeder,
VRn zj.ni eenzame jeugd in 't groote som
bere huls van zyn stillen vader. In leven
„Nee, meisjes," antwoordde Moedor.
Kooper: MUnheer, het buis dat v ma
oorzaak van zijn ongeluk. he5l jalen u i„ «chaodeiyken toe-
Tenslotte echter begon -iij le begrijpen ltat^d ;a ioo vochtig dat er mos op da
wat er aan kou haperen: muren groeit.
Er bleek een.Mandteekenlng onder HuiMdgunsar WeL la roos niet goed fa
de chèque t© moeten staan van den ont» noeg voor u? Wat verwachtte u dan wel
vanger en dit had Edison nog niet gedian. voor dle lage orchideeën?
Ais de wind herstelde hy zyn verzuim
yide naar de bank terug. Om tot de Mevrouw Cn nieuwe meld aannemend)
en v
ontdekking te komen, dat de bank...,
voor vandaag gesloten waa.
De avond en de nacht waren verschrik-
keiyk om door te komen. Voor dag en -
dauw van den volgenden morgen stond «ïnmAnarrt*.
de sohuldeisciher weer voor de bank en, - Advocnt A: Duj| Jf heb| Je dl#nt t
tien mlnutert later voor het loket van uIV - - - -■ -J
En dan wou lk je nog zeggen. Mina, dal
we geheelonthouders rtjn...,
Mina: O, dat la niets, mevrouw. Ik
al eens gediend by een familie van bèt
betaling met de chèaue van 40.000 dollar.
Z'n nart stond stil van angst het
zweet brak hem uit
De kassier keek op de chèque, bevond
haar ln orde en betaalde de Bom zonder
z'n gezicht te vertrekken uit.
Echter had hy de achteloosheid om dit
bedrag in dollarnoten van byna de klein
ste waarde uit te tellen, zoodat de jonge
,1
gekregen? Op welke gronden elgenHÉf
Advocaat B: Ontoerekenbaarheid, armee,
lk kon aantoonen dat zyn vader sinds
vele Jaren ln een krnnk?lnnlgengestkl|
vertoefde.
Adv. A: Mnar dat is toch niet soo?
Adv. B: Welzeker.... Als dokterl
i Aixv/vuv x vu -■ r,- n'
Ans. terwyl Vader een .middagdutje Hy wLst niet waar hU al dat geld moest
mocht doen. omdat hy straks weer moest bergen en met uitpuilende zakken, half
j.. en beschaamd en bevreesd, verliet
Moeder (klaar am naar de kerk
man hoewel overgeTukkig, nog een ooien- Kn1 tt.^uiilk?0" *U W>" °Sn
btlk v.'r.lejen,he"1 R™": ll-ndrtk dp <l,rü«njBrlgr aoon J
moeder ik weet nie krek wa Tt
zorgen, dat „Kaj" behouden thuiskwam
's Middags ging de wind wat liggen en
<t werd warm. De kinderen luierden heer
lijk ln 't zonnotje op het dek, Moeder
stuurman hield Vudor kapitein gezel- flnancleele aangelegenluslen
schap by het roer en zorgde later voor handiger geworden is.
tlieo on limonade, teTwyi „Kaj" heel
kalmpjes terugzelldo door de Binnen
haven fttreok Vader weer de zeilen on
zette de motor aan, om gomakkeiyk bln-
hy tenslotte de bank
Intusschen heeft de geschiedenis be
wezen, dat langzamerhand ook Edison ln
'n beetje
Tegenwoordig behoort hy tot de ryk-
ste en meest kundige financiers van de
Vereenlgdo Htatenl
B.
dige kleuren schetste hy 't kamerleven,
hot zwerven van het eene pension naar
het andere; overal was het echter koud-
orjgczeLlig.
Stil zat ze te luisteren. Waarom ver:
telde die geheel vreemde haar dat alles?
I>ang stond ze by die vraag niet stil.
Ze voelde slechts een groot medeiyden
in zich opwellen. In gedachten zag ,ze
hem voor zich op een styf gemeubileerde
kamer, waar nooit een zorgende hand
wat gezelligheid bracht, waar oun lederen
dienst verzocht moest worden en voor
alles betaald.
„En," zoo besloot hy zyn verhaal, „nu
ben ilc overmorgen jarig, dan zal ik na
tuurlijk do eenzaamhfeill dubbel gevoe-1
len; zoudt u misschien dien avond met
mij willen gaan doorbrengen. We zouden
dan een wandeling kunnen imaken en nog
wat roeien ook. Anders ls myn verjaar
dag net als all© andere dagen en een
klein© ontspanning mag dan toch wel,"
vervolgde hy haar smeeteend aanziend.
Zondor aarzelen Htemde zo toe; ze vond
het tooh prettig hem weer te zullen ont
moeten.
/e dacht aan haar eigen verjaardag,
hoe dan altijd een feestje gegeven werd
en ze van d'r moeder en de familie leuke
prosentjes ontving.
En deze arme jongen, waarom zou ze
als 't ln haar vermogen lng, hem dien
dag ook niet een weinig vreugde berei
den?.
Hy had al plaats en uur voor hun ont
moeting bepaald en ze had beloofd aan
wezig te zyn.
's Avonds kon ze den slaap niet vatten,
ze lag maar te denken op welke manier
ze dien aan zanten jongen zyn verjaardag
veraangenamen zou.
Eindelijk had ze wat bedacht. Ze zou
een aardig mandje bloemen bestellen, en
en dat 's morgens vroeg laten bezorgen;
zyn kauner zou dien dag to$h wat gezel
liger zyn en hy kon dan zien, dat or toch
iemand was, die om hem dacht.
Den volgenden avond zocht ze by een
bloemist een fyn wit mandje uit en liet
het^ vullen met zacht rosé anjers.
,,'t Moet vóór negen uur bezorgd wor
den," bestelde ze er ultdrukkeiyk by. En
op 't kaartje zette ze: „Een pielzlerlg ver
jaardagsfeest."
Dien Dlnsdng was ze heel den ochtend
in de war. Werken kou fce haast niet.
Zouden de bloemen wel tijdig bezorgd
zyn? Zouden ze in zyn smaak zijn ge
vallen?
In het vrye uurtje wipt© ze gauw by
nicht aan; deze wist wel meer misschien.
Ternauwernood was ze echter de kamer
binnen, of ze voelde zich verbleekon.
Daar stond het mandje op een tafeltje
voor het raam en de bloemen vulden het
vertrek met zoete geuren.
Daar begon nicht te vertellen.
Eerst over dien mynheer, die haar niet
was meegevallen en vast niet zoo fatsoen-
lijk was, als hy er uitzag.
erheeldt je, hy ontvangt Juffrouwen
op zijn kaniers; de buren spreken er
schande van.
Maar wat moet lk doen, Ik mensch
alleen? zoo klaagde ze verder. „Ik moet
er van bestaan, en voor zoo'n hoogen
prijs vind ik zoo gauw gpiui anderen
j vervolgde ze toen ze zag
dat hiivrny naar de bloemen keek „die
werden hier vanmorgen om acht uur al
bezorgd.
Hy was juist op het punt om uit te
gaan.
Poen hy het knartje zag begon hit te
lachen.
„Neem ze maar mee naar uw kamer
Juffrouw," zei-ie, „>t van zoo'n zot-
jari was w('s gemaakt, dat ik
,ïie meines van tegenwoordig" ver
volgde ze hoofdschuddend „in mUn tliri
praktizeerden we over zulk© dingen niït
sol.mlen hand© waaarhen of de wi
ten oandoenl
aan
Klant: Ik hegrUp niet hoe u die hof
loges voor vUf gulden kunt verkoopenl
zou zeggen daar kunt u geen oent
verdienen!
Horlogemaker: Dat doe ik ook niet.
Klant: Maar waarin bestaat dan
winst?
Horlogemaker: In het reparatie*erk!
Maar je weet. kind, lk geef niet om blo®*
men, als je zin hebt kom ze dan ala J°
vanavond naar huis gaat, ze maar balen.
Maar scheelt er iets aan, Je «iet 200
bleek?"
„Nee hoor, t is nJeta alleen
hoofdpUn," stamelde ze
7>e groette haastig en snelde toen de
trap* af.
Dien «vond, toen de heer van R'^".
°P zUn kamer kw»m dineeren,
vond hy een briefje nnast zyn l*>rd.
'ug hrnk hy het open en las tot M)
verwondering «lat Juffrouw Vrede "ie.
avond niet uanwezlg zou zyn op de
«'•sproken plaats. Verder verzocht
hem geen toenadering meer met haar w
lllen zoeken.
S| houderophalend verscheurtle hU !l'
briefje, en gooide het ln de prullcntnad
I Wt« jammer, 't was een aardig kimj*
en ze had hem vanmorgen nog bloem
gezonden.
En terwijl hy belde om zyn soep da
hy.dat je de vrouwen toch hOO»»
leerde kennen.
B.
redenterwijl de Endoren kwam. wlon den hoed waren gedaan, moesten hlerl
