Wasch Uw kaar
BINNENLAND.
5=-
koninklijk bezoek aan
enk1tuizen.
nederlandsche torpedo-
booten te hamburg.
OP EN OM HET BINNENHOF.
WeeKk tuniek.
AMSTERDAMSCHE BRIEVEN.
dat deze deuMgelden nooit op de belas
tingbiljetten figuxeeren, zoodat ook het
gouvernement er indirect de dupe van
wordt. Strafbepalingen zijn hiertegen niet
bekend, in tegenstelling met andere lan
den Frankrijk o.a., waar een huis
eigenaar, die sl eu tolgeld eischt, gestraft
wordt op grond van immoreele handel
wijze. Men verzekerde de Suim. Post, dat
het euvel van het eischen van sleutel-
geld in Medan het geoorloofde over
schrijdt en Inlandsche en Chineetsche ne
ringdoenden groote moeilijkheden ver
oorzaakt, temeer daar het een soort pport
schijnt te zijn worden, den huurder, die
zijn „oeang té" heeft betaald, ondier een
of ander voorwendsel na korten tijd de
huur op te zeggen, oom nieuwe gegadig
den te vinden, die op hun beurt den cijns
moeten opbrengen.
Bij den burgemeester van Enkhuizen, is
Woensdag bericht ingekomen dat de Ko
ningin op B September de Zuiderzeevis-
seherijtentoonstelling zal bezoeken en dus
de op dien dag te houden vlootrevue van
de geheele Zuiderz eevisschersvloot zal bij
wonen.
Uit Hamburg schreef men:
De officieren van de hier liggende tor
pedobooten Z 5 en 0 7 hebben Woensdag
middag een aantal Hamburgscbe autori
teiten en leden van de Nederlandsche
kolonie met hun dames 'aan boord ont
vangen en zich uitstekende gastheeren ge
toond.
De beide booten verlieten Donderdag
morgen om 7 uur Hamburg
V.V.V.-FEEST TE BESGEN (N.-H.).
Het groote bloemencorso.
Een der glanspunten der V.V.V.-feesten
in Bergen (N.-H.) is wel het bloemencorso,
dat zoo langzamerhand een vermaardheid
over het geheele land heeft gekregen.
Bergen was Woensdag weer het mid-
delpunt van de uitgaande wereld. Uit den
wijden omtrek waren duizenden samen m-
stroomd. Maar niet alleen uit Noord-Hol
land, ook uit andere provincies waren be
langstellenden gekomen.
Die hebben echter ook kennis gemaakt
met den regen. Was het des morgens nog
dreigend, juist tegen het aanvangsuur De-
gon een ware stortvloed over de duizend
koppige menigte neer te etroomen, die al
les dreigde te verstoren. Gelukkig dreef
de bui over en heeft het corso behou
dens een enkel buitje geen last van het
hemelwater gehad.
In het prachtige van Reenenpark, dat
j zoih uitermate leent voor een corso, heb-
ben de deelnemers eenige keeren rondge
wandeld en gereden, zoodat iedereen alles
zien kon. De uit 88 nummers bestaande
opstelling had geruimen tijd noodig, om
j de ronde te maken.
Het mooiste nummer, dat ook een eerste
en eere-p rijs verwierf, was „De Ingang
van de onderwereld". Een heel actueel
nummer was „Het Bergerbosch", dat op
geestige wijze den strijd om het behoud
van dat bosrih als natuur-reservaat, voor
stelde. De Graf Zeppelin was eveneens
vertegenwoordigd. Het corso nam ruim
twee uur in beslag.
Toen spoedde men zich naar „De Rus
tende Jager", waar de prijsuitreiking door
den heer D. A. Klomp, voorz. van V.V.V.,
geschiedde. M
's Avonds trok de muziek door het dorp
en werden fantastische dansen en een
pantomine in rooooooostumes door Zaan-
sche jongedames uitgevoerd.
Bergen was vol, tjokvol. Duizenden heb
ben weer genoten, ondanks het minder
fraaie zomerweer.
aevolo van plotselinge afkoeling, tocht, te luchtige kleeding of bedefc- A
Zomerkou, 1 HV.,7'
ien wezen.
Daar is ook nog .hangende het voor
stel der senatoren Mendels en Slingen-
berg, strekkend om de Huishoudelijke
Commissie van den Senaat tot vijf leden
zij telt thans drie, uit te breiden. Ook
dergelijke voorstellen worden met groote
bedachtzaamheid gewikt en gewogen. Er
zijn plannen tot reorganisatie van de
groote zaal, waarin onze Senaat zijne zit
tingen houdt
Nogmaals herinner ik aan prof. Anema s
woord over „de soliditeit", waarmeê de
Eerste Kamer groote zoowel als kleinere
dingen pleegt te behandelen.
't Is nu de echte parlementaire kom
kommer-periode.
De Hoofdstukken van het Rijksbudget-
1931 verkeeren in het stadium, waarin de
Raad van State er zijn oog over laat gaan.
De meeste ministers zijn aan 't uitblazen,
krachten verzamelen voor de zware
werk-periode, welke zich welhaast ook
voor hen zal ontsluiten.
Nu en dan hoort men iets uit de „Re-
geerings-keuken". Zoo zeer kort geleden
over een ontwerp tot nadere regeling van
de Strandvonderij. Maar aan Justitie
wordt ook gedurende de xnidzomerweken
stevig aangepakt
Wij leven thans in hot tijdperk van de
Congressen en de daarmeé verband hou
dende feestelijke gastmalen.
De Japansche prins Takamatsu en zijne
gemalin prinses Kakuko waren gasten
van de Koninklijke familie op Soestdijk.
In het zomerpaleis van de Koningin-Moe-
Den Haag, 7 Augustus.
Op 't nippertje! Nog Iets over het Sufberwetja Onze land- en
tuinbouw. Gasten uit het verre Oosten.
Van den laatsten dag 81 Juli
waarop de Eerste Kamer vergaderde al
vorens eindelijk met zomer-vacantie tot
14 September as. uiteen te gaan, wil
ik nog vermelden, dat 't met de goedkeu
ring van het Suikerwetje dubbeltje op z*n
kant is geweest
De aanneming had plaats, zoo als men
weet met 2417.
Er bestaat dus aanleiding, gelijk reeds
gedaan is, voor de bewering, dat de vier
aanwezige Vrijheidsbonders het wetje
gered hebben.
De katholiek v. d. Lande volhardde bij
zijn verzet tegen den voorgestelden
maatregel. De vrijzinnig- en sociaal-demo
craten stemden allen tegen. De heer Wes-
te rdijk, wiens vrijz.-democratisch hart
„gebalanceerd" had tussohen voor of
tegen, sloot zich tenslotte aan bij zijn par-
tijgenooten.
De heer v. d. Bergh sprak voor de
fractie-Rink een krachtig woordeke ten
gunste van het Suikerwetje. Heeft den
31en Juli het Kabinet beschut tegen het
dreigend gevaar van een nederlaag, die
stellig niet „voor de poes" zou zijn ge
weest! Men heeft er reeds op gewezen,
dat de Regeering zich geen illusiën be
hoeft te maken t.o. den mogelijkheid om
er in de Eerste Kamer maatregelen door
te krijgen, welke een verandering zouden
brengen in onze handels-politiek. Dat is
den 31en Juli 1930 nogmaals op zeer dui
delijke wijze aan den dag gekomen. In de
Chr.-Histürische sfeer wordt geen vonkje
geestdrift gevonden voor bet zich bewe
gen in de richting van protectionisme. De
h.h. Ter Haar, de oud-wethouder van Am
sterdam en Benjamin der Eerste Kamer,
alsook Pollema sloten zich bij de tegen
standers van het Suikerwetje aan.
Minister De Geer was bij zijn verdedi
ging minder uitvoerig dan men verwacht
te dat het geval zou wezen. Z.Exc. van
financiën stelde voorop dat de Regeering
met den meesten ernst, met kalmte maar
ook ten volle den ernst der situatie be
seffend, overweegt, wat gedaan kan wor
den tot leniging van de crisis, welke nu
op het gebied van land- en tuinbouw
heersoht. Reeds thans daarover ln bijzon
derheden te treden zooals o.a. de katho
liek xnr. Van Lanschot had gewenscht
kon zij niet.
Men heeft hier te doen met een inge
wikkeld vraagstuk van den allergrootsten
ernst. Waarbij o.a. moet worden overwo
gen, in hoever zal dienen te worden inge
grepen in de productie-verhoudingen.
In de troonrede van Dinsdag 17 Sep
tember a.s. zal men daarover wel nader
te hooren krijgen. En 't ligt voor de hand,
dat de Algemeene Beschouwingen over
de Rojksbegrooting voor 1931 voor een
zeer belangrijk deel zullen gewijd zijïi aan
de landbouw-crisis, waarover schier elke
dag van de door stormen en cyclonen ver
vulde Augustus-maand verontrustende,
zelfs schokkende tijdingen brengt.
Zwartkijkerij, jammerend alarmisme,
was mij steeds een gruwel. Maar ook de
optimist :sch-aangelegde is verplicht te
erkennen, dat de toestand niet licht kon
worden overschatlEen man, op agra
risch terrein zóó deskundig als de heer
Westerdijk heeft bii het debat over het
Suikerwetje verklaard, hoe hij vreest, dat
de landbouw-crisis van langen duur zal
zijn; ook: dat men moet teruggaan tot den
tijd vlak na de Napoleontische overheer-
soh'ng om to onzent toestanden te ont
moeten, op die van het oogenblik gelii-
kend.
De Regeering staat dus wel voor een
situatie waarbij zü al haar beleid, het
deugdelijk wikken en wegen van de advie
zen harer deskundige raadslieden behoeft.
Wat het Suikerwetje betreft, zei mi
nister De Geer den 81en Juli nog, dat de
prijsverhooging der suiker z. i. den bie
tenverbouwers ten goede zal komen. De
Centrale Suiker-Mij. zal voor hare elf fa
brieken van onze bieten-verbouwers blij
ven betrekken. De Minister betwist, dat
de voorgestelde heffing te hoog is als
compensatie voor de kosten en nadeelen,
welke de accijns-heffing onze suiker
industrie berokkent Door den heer v. d.
Lande werden z.1. voorbij gezien een
groot getal der directe en indirecte na
doelen. Van de directe noemde mx. De
Geer: beperking van het debiet, ver
plichtingen omtrent een bepaalde inrich
ting van de fabriek; zekerheidsstelling
voor den accijns, het opvolgen van admi
nistratieve voorschriften en het bijhou
den van registers, het betalen van ao-
cijns voor tekorten op de voorraden,
ook al is dat tekort geheel te-goeder-
trouw ontstaan, de risico van accijns-
betaling, ook voor de door afnemers niet
betaalde waren. Een voornaam indirect
nadeel is: de beperking, welke aan het be
drijf is opgelegid inzake de soort en het
getal van de te fabriceeren producten.
Bij alle andere aan de accijns onder
worpen artikelen, aldus de minister
van Financiën is de compensatie hoo-
ger dan de hier-voorgestelde.
Verder zal ik in het jongste senatoriale
„suiker-debat" niet terugtreden.
De notulen werden door den griffier
gelezen. Wel te verstaan, die van de
31 Juli-zitting. Dat gebeurt steeds wan
neer een der beide takken van onze Volks
vertegenwoordiging in de omstandigheid
verkeert, dat zij de zeer waarschijnlijk
laatste vergadering van een zittingjaar
heeft gehouden. In de Tweede Kamer ge
schiedt dat notulen-lezen zonder dat
iemand erop let, terwijl niemand een syl
labe kan verstaan van het vliegensvlug-
fluisteren door den heer griffier.
Zulke formaliteiten worden in den Se
naat met zekere zwaarwichtige nadrukke
lijkheid vervuld. De heer Beelaerts van
Blokland leest de notulen zeer duidelijk,
haast plechtig, voor. Is hij genaderd tot
het slot ervan, moetende luide: „Niets
meer aan de orde zijnde, sluit de Voorzit
ter de vergadering", dan wendt hij! zich
tot den PresidentWacht even. Die
leste zinsnede?Hoe moet 't daar nu
ineê? Gesloten is de vergadering nog
niet, want anders kon hij, griffier, geen
notulen staan lezen
Men glijdt langs de „moeilijkheid" heen.
Zal-reg-kom!
Baron De Vos van Steenwijk bleef ook
den 31en Juli in bijna-dartele, jolige stem
ming. Vóórdat hij zijn mede-afgevaardig
den een, prettige vacaptie toewenschte,
wees Praeses toch nog even op het on
waardeerbaar voorrecht", dat de Kamer
bad gesmaakt, doordien zij tot 't hartje
van midzomer 1930 „in deze schoone, his
torische zaal" had kunnen bijeeniblijven.
't Is den heer De Vos van Steenwijk
steeds een soort van vergadering als hij
zich „even kan laten gaan"Hij blijft
prachtig in zijn rol van stipt- en strikt-
onpartijdigen „speaker", leider, maar
dat 't den bewegelijk en, geestigen man
van onstuimig temperament telkens heel
groote moeite kost in-het-kuras te blijven:
telkens krijgt men daar opnieuw den ster
ken indruk van.
De Voorzitter heeft ook nog herinnerd
aan de'belangrijke ontwerpen, Winkel
sluiting, wijziging van de Gemeentewet!
die in den senatorialen vijver bleven
rondzwemmen. Zij zullen nogmaals in
herinnering gebracht, in den vroegen
herfst van dit jaar de Eerste Kamer nood
zaken tot verschillende openbare zittin
gen, waarbij speciaal wat de Winkelslui
ting betreft de tribunes dicht-bevolkt zul-
der werden ook de Sianieesche prins
Damrong en zijn beide dóchters, voor
de tweede maal in kort tijdsbestek Neder
land bezoekend, aan den Koninklijken
disch genood.
Ouderen van dagen zullen zich welücni
nog herinneren een doorluchtig Japansch
bezoek, dat c.o. tachtig jaar geleden plaats
had. Toen beschouwde men de „dwergen
van het eiland Nippon", in de lage lan
den aan zee, in het verre Westen neer
gestreken, als wonderlijke kereltjes en
vrouwtjes, menschelijke curiositeiten.
Sindsdien is het verre Oosten ontwaakt.
Bekijkt men de gasten van het gele en het
Maleische ras met heel andere oogenl
Er is een vacature ontstaan door het
overlijden van den heer A. J. M. Stumpff,
lid der Algemeene Rekenkamer. Deze
verdienstelijke man, door eene hart-
aandoening plotseling uit het leven weg
gerukt, kwam als „jongmaatje", klerkje
of schrijlver, bij1 de Rekenkamer. Hij; klom
op tot de waardigheid, welke hij bekleedde
op den dag van zijn heengaan.
Een der pittige, kranige figuren van
„selfmade men", van menschen, die
zich door eigen vlijt, volharding, toewij
ding wisten op te werken, gesteund
door hun sterken, schranderen geest.
Zij mogen zóó vaak sieraden, de bes
ten en meest-bruikbaren worden ge
noemd van den kring, waarvan zij deel uit
maken, welke hoogere of eenvoudigen
functie zij in de maatschappij ook hebben
te vervullen.
Mr. ANTONIO.
Kampeerem in ttarm en regen. Helden-vereering. Een jaar
sprekende film De Naardenstraatweg.
Half Nederland, en zeker half Amster
dam, kampeert ln deze weken. Beter en
meer naar waarheid gezegd,.tracht te
kampeeren. Het is toch, dit vacantie-
genot, deze.... modesport dit jaar niet
veel anders geweest dah een dikwijls ho-
peloozen strijd tegen de elementen, die
dezen zomer wel overal kwaadaardige be
doelingen schijnen te hebben (hoos in
Zeeland, aardbevingen in Italië, enz.,
enz.), maar die het toch speciaal op onze
tijdelijke linnen buitenhuisjes, waarin wij
met kinderlijk genoegen „nomadetje" spe
len, gemunt hebben. Overal langs ons
Noordzeestrand, in het Gooi, op de Ve-
luwe, in Overijsel, zijn de laatste weken
de witte tenten gezaaid, hier en daar tot
heele dorpen en steden vereenigd. Het
moet op een sterrekundige op Mars, die
ons door zijn reuzenkijker vanaf zijn verre
planeet beschouwt, wel den indruk maken,
deze, overal plotseling opdoemende
witte stippen en vlekken, alsof zich op
dit deel der aarde een nieuw natuurver
schijnsel heeft voorgedaanl Mogelijk trekt
men er daar, op Mars, wel de conclusie
uit, dat dit deel der aarde door onbekende
oorzaak ln een soort ijsperiode kwam te
verkeeren: de plekken sneeuw en ijs im
mers kwamen duidelijk te zien! Zóó erg is
het intusschen dan wel niet, maar toch al
erg genoeg, met deze aanhoudende regens,
onweren, hagelsla" en stormen, om ons
tot het besef te brengen, dat.kampee-
die kennis en voorlichting vereischt De
ren een kunst is die geleerd moet worden,
inrichters van Volksuniversiteitcursussen
en radioprogramma's zullen zeker goed
doen met dit feit rekening te houden en
in de komende wintermaanden hun hoor
ders de grondregelen van het kampeeren
wat nader te doen brengen. Dit is des te
meer eisch waar deze zomersport den laat
sten tijd niet alleen beperkt blijft tot het
jongere, geslacht dat aan padvinderij en
andere jeugdbewegingen doet, maar ook
onder ouderen, die aanhangers zijn van
diverse geestelijke bewegingen, druk be
oefend wordt. Meer en meer toch bedienen
dergelijke bewegingen zich, vooral in ons
land, van kamp-congressen als een ge
schikt middel om op een practische, een
voudige wijze een zoo groot mogelijk aan
tal aanhangers in de vacantieweken, in
rustige afzondering, bijeen te krijgen.
Schier ieder jaar komt er weer een nieuw
kampcongres bij. Zoo hielden b.v. de an-
throposofen, de aanhangers van Rudolf
Steiner, dit jaar, op deze meer en meer
gebruikelijke wijze, hun zomercongres op
den Stakenburg bij; Hattem. De Wood-
brookers in Barchem (die overigens de
wankele tent reeds door de meer betrouw
bare barak hebben vervangen), de N. O.
S. V.'ers, de Krishnamurti-aanhangers (die
men, na de opheffing van de z.g. Orde van
de Ster, thans met geen anderen verzamel
naam meer kan aanduiden) te Ommen, de
A. J. C. 'ers en nog vele anderen, minder
bekenden, zetten ook dezen keer hun
zomer-kamp-traditie voort. En waar ook
vele buitenlanders naar dit soort bijeen
komsten plegen te trekken, was Holland
bard op weg een reputatie als kampeer-
land te verwerven. Maarnog één zoo'n
natte zomer als deze en het blijft voorgoed
op dezen weg.... siteken! Wat jammer
zou zijn, niet alleen omdat het aanzien van
ons land als een soort internationaal
„honk" er door zou tanen, maar ook
voor een goed deel van onzen handeldrij-
venden middenstand ten platten lande,
die, zondier zich veel te bekommeren om
de echte of vermeende geestelijke waarde
Ingezonden rmededeeilng. 8B8
eens met Purolzeep. U zult dan zien hoe
mooi, zacht en rooevrij uw haar wordt
Purolzeep ii even*b Parcd verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten.
van een en ander, uit deze samenkomsten
niet onaanzienlijke materieele voordeelen
put, evenals de spoorwegen en onze vlieg-
diensten.
Wat deze laatsten betreft, evenals wat
aangaat onze nationale .vliegtuigbouw,
zelfs de meest nuchtere en over 't alge
meen van eigen land weinig goeds den
kende Hollander, moet nü toch wel lang
zamerhand tot het besef gekomen zijn, dat
we in deze beide opzichten onbetwist aan
de spits staan. De oceaan- en wereldvlie
ger Kingsford Smith heeft bij zijn huldi
ging in de hoofdstad onlangs nog ver
klaard, dat hij zijn reuzen-prestaties in het
luchtruim alleen maar aandurft in een
Fokker en Evert van Dijk heeft bij d$ ver
schillende huldigingen, die hem ten deel
vielen en ook in zijn uiterst sympathieke
radio-rede, duidelijk doen uitkomen wat
het voor hem beteekende te behooren tot
een waar keurkorps, als de vliegers der
K.L.M. vertegenwoordigen.
Het Carltonnhotel, in korten tijd gewor
den tot de pleisterplaats van alles wat ons
den laatsten tijd aan helden-van-den-dag
bezoekt, van alles wat publiekelijk gehul
digd en „befoven" wordt, herbergde dezer
dagen behalve de luchthelden-van-den-dag
nog een anderen held, den.zingenden
film-héld Oharles King, die de première
van zijn laatste film in „Tuschinsky" mee
maakte en er naar behooren gehuldigd
werd. Wij zullen hier geen preek gaan
houden tegen het feit, dat de huldiging
van beide „helden" ongeveer denzelfden
graad van geestdrift bereikte; het publiek
doet nu eenmaal graag aan heldenver-
eering en vraagt zich over 't algemeen
niet af of die vereering al dan niet ge
rechtvaardigd is en op een gezonde basis
berust. Dat Kingsford Smith en Charles
King ten eenenmale onvergelijkbare groot
heden zijn, het dringt nauwelijks tot
het publieke brein (dat als massa-brein
altijd vèr 'beneden het persoonlijk inzicht
blijft) door. Wel is dit bezoek van Charles
King een gereede aanleiding eens even de
balans op te maken van wat het eerste
jaar „klank-film", dat we nu achter den
rug hebben, ons heeft gebracht
Toen de „sprekende film" voor het eerst
in Amsterdam draaide, publiceerde Jor-
daan in de Groene een plaat waarop een
reuzen-slang van geperforeerd celluloid
zich kronkelde om den boom des Goeds,
maar vooral des Kwaads (zooals het onder
schrift luidde), den boom, die hier dam de
bioscoop verbeeldde. De kop van het mon
ster, die onder het bladerdak uitstak, werd
voorgesteld door een loudspeaker.. „De
slang sprèk...." heette het tevens'in
de bijgevoegde woorden. De teekenaar be
doelde hiermede het vrijwel algemeene ge
voelen in beeld te brengen waarmede zij
die zich ernstig met de film als nieuwe
kunstuiting hadden bezig gehouden, deze
nieuwe vinding begroetten. Deze,'meer
ernstig gestemde menschen, zagen niet
zooals de meer oppervlakkig sensatie-be^
lusten, in de talkie een wolkom nieuwtje
maar beschouwden haar veeleer als een'
dreigend gevaar voor het weinige goede,
dat men langzamerhand, na veel moeite en
strijd (strijd vooral tegen de Amerikaan
sche draken) door de jaren heen, met de
zwijgende film had weten te bereiken.
Hun' zwartste vermoedens werden, naar
een van hen het onlangs uitdrukte, door
de praktijk overtroffen, waarvan het be
wijs aanstonds geleverd werd door de eer
ste producten die de sprekende filmindus
trie op de markt bracht. Die producten
Weken „vergissingen waarmede zelfs de
hartelijkste kritiek geen raad wisit". Zij
negeerden; met ontstellend -cynisme een
derugjarigem, bloedigen vrijheidsoorlog
en wierpen de film als zelfstandige uit-
dnikkmgsmogelijkheid terug naar het peil
van den mechanischen draak de revue-in
blik. Is het er nu, in den loop van het jaar
kan men vragen, beter op geworden?
Het antwoord moet dan lulden, dat er
eigenlijk, na die eerste mislukkingen, niet
zoo heel veel winst te hoeken valt. Het
beste wat nog hoop voor de toekomst geeft
en inderdaad nieuwe mogelijkheden in
zicht doet komen, blijft tenslotte toch nog
min of meer halfslachtige proefneming.
Hiertoe valt dan o.a. te rekenen de At-
lantic-film, waarin op knappó wijze ge
bruik werd gemaakt van „natuurgeluiden"
(het garuisch van den oceaan bijvoorbeeld).
De eenige gunstige uitzondering, die den
regel in dezen bevestigt, vormde „Melodie
der Welt" van dien Duitschen regisseur
Waltar Ruttmann, maar deze „cineast"
staat, volgens hen die het weten kunnen,
te ver buiten de „productie", buiten het
„bedrijf", dan dat zijn invloed van veel
beteekenis voor de ontwikkeling van het
geheel zou zijn. Wel hadden de verbitterde
aanvallen, die van verschillende zijden op
de eerste, bovenbedoelde sprekende film
producten gericht werden, het gevolg, dat
men in Amerika van verdere pogingen in
die richting afzag: deze tegenkanting
maakte de Hollywood-koningen en andere
filmleiders aan de overzijde aan het
schrikken en aan het nadenken. Men gaat
er nu blijkbaar 'ernstige pogingen doen
om het zoo plotseling (ontijdig, zou men
zeggen) in handen gekregen nieuwe mate
riaal (de geluid-filminstallatdes) op de
juiste wijze te leeren beheerschen en zich
aan het eigen karakter van deze nieuwe
techniek te leeren aanpassen. Als men be
denkt hoelang we hebben moeten wachten
op een stomme film van werkelijk»
kunst-waarde, dan past ons thans in dezen,
met deze eerste periode der sprekende
film en tegenover deze pogingen, ook wei
eenig geduld!
Geduld hebben de automobilisten en
andere weggebruikers die veel over den
Naarderstraatweg moeten verkeeren, de
laatste jaren zeker kunnen leeren. Niet
altijd „namen" zij overigens de les. Op
een gegeven oogenblik gingen zij, onder
aanvoering van Floris Vos, eigenhandig
tot het offensief over tegen één der fao-
toren (de Muidertol) die dezen weg tot een
voortdurende kwelling maakte. Dit offen
sief slaagde, naar men weet, maar er
bleef, in den vorm van allerlei andere ob
stakels, nog genoeg over om verder mnar
weer gelaten geduld te blijven oefenen.
Daar waren: de twee spoorwegovergangen
in de buurt van Amsterdam, de brug over
het Merwedekanaal, de nauwe steegjes in
Muiden, de Gooische stoomtram met zijn
gevaarlijke rook- en roet-productie. Maar
thans begint dan toch ten laatste de beloo
ning voor zooveel betoond geduld op de
ongelukkige weggebruikers neer te dalen.
De Gooische tram werd gemoderniseerd:
zij braakt geen stank en rook meer uit,
belet het zicht niet meer, maar ijlt met
nieuwe schoone motorwagens lang» de
straat; de tunnel die men onder een der
spoorovergangen graaft, nadert haar vol
tooiing, Muiden kan reeds vermeden
worden door middel van een nieuwen weg,
die buiten het stadje omvoert en, tenslot
te, werd dezer dagen de nieuw-aangelegde
straatweg HakkelaarsbrugNaarden die
niet meer, zooals de oude weg, op dit ge
deelte vlak langs de Naardertrekvaart en
tramrails beiden loopt en aldus de vroeger
op dit gedeelte bestaande groote gevaren
vermijdt, op feestelijke wijze, in het bijzijn
van honderden autamobiÜflten die, vtoo-
lijk claxonnend hun vreugde uitten, ge
opend. In het Bosch van Brediushotel
werd na afloop van den eersten rit over
den nieuwen weg ingenieur Van Voorat
Vader onder wiens leiding „Waterstaat"
het werk tot stand bracht, gehuldigd. Dat
verschillende sprekers deze gelegenheid
aangrepen om aan te dringen op afdoende
moderniseering van de Merwedebrug,
spreekt vanzelf. Hoe dankbaar men aan
den eenen kant ook mag zijn, dat er ein
delijk in die Naarderstraatwegverbetering,
waarover men reeds zooveel jaren op pa
pier doende is, wat practisch schot komt
zoodat men, in den vorm van nieuwe weg
gedeelten, een tunnel, enz., inderdaad re
sultaten te zien krijgt, dit alles baat,
aan den anderen kant, niet afdoende zoo
lang het groote struikelblok, de Mer
wedebrug, die meer open dun dicht is
en nog steeds op de meest primitieve
wjjze met de hand bediend wordt blijft
bestaan.
Hier kan geen Floris Vos helpen. Een
tol kan men, naar gebleken is, nog wel
eens met succes door middel van het par
ticulier initiatief te lijf gaan, een brug
laat zich nu eenmaal op deze manier niet
veroveren... Om hem te veroveren en
hergeboorte te geven in een vorm die
evenredig is aan den modernen tijd en aan
de belangrijkheid van den weg die over
hem voert, heeft men de hulp van Rijk,
Provincie en Waterstaat noodig. Mogen
de woorden bij deze gelegenheid gespro
ken, die onontbeerlijke hulp nader bij
brengen!
TIJDSCHRIFTEN. WEEKBLADEN en*
„Actueel Wereldnieuws" (Indlë), van S Juli
bevat een artikel over den Tiendaagschen
veldtocht, met aardige oude illustraties. Eea
zeer typische crayonstudie is er van Czeslaw
Mystkowski, voorstellend het portret eenef
Soendaneesche vrouw. Doordat op de teeke-
ning uitsluitend het hoofd voorkomt, wordt
alle aandacht van den toeschouwer ook op
teekening geconcentreerd. Er zijn voorts arti
kelen over zweefvliegen, over den dierentuin
te Soerabaja, over Pa van der Steur met een
mooi portret, typische photos van Ameri-
kaansche stations, vain stierengevechten, een
massa zeer uiteeniloopende photo's kortom, we
derom een mooi nummer.
Oooi peen brandende'lucifers ot slS0"
retten achteloos weg ln de duinen.