Wasch Uw kaar BINNENLAND. 5=- koninklijk bezoek aan enk1tuizen. nederlandsche torpedo- booten te hamburg. OP EN OM HET BINNENHOF. WeeKk tuniek. AMSTERDAMSCHE BRIEVEN. dat deze deuMgelden nooit op de belas tingbiljetten figuxeeren, zoodat ook het gouvernement er indirect de dupe van wordt. Strafbepalingen zijn hiertegen niet bekend, in tegenstelling met andere lan den Frankrijk o.a., waar een huis eigenaar, die sl eu tolgeld eischt, gestraft wordt op grond van immoreele handel wijze. Men verzekerde de Suim. Post, dat het euvel van het eischen van sleutel- geld in Medan het geoorloofde over schrijdt en Inlandsche en Chineetsche ne ringdoenden groote moeilijkheden ver oorzaakt, temeer daar het een soort pport schijnt te zijn worden, den huurder, die zijn „oeang té" heeft betaald, ondier een of ander voorwendsel na korten tijd de huur op te zeggen, oom nieuwe gegadig den te vinden, die op hun beurt den cijns moeten opbrengen. Bij den burgemeester van Enkhuizen, is Woensdag bericht ingekomen dat de Ko ningin op B September de Zuiderzeevis- seherijtentoonstelling zal bezoeken en dus de op dien dag te houden vlootrevue van de geheele Zuiderz eevisschersvloot zal bij wonen. Uit Hamburg schreef men: De officieren van de hier liggende tor pedobooten Z 5 en 0 7 hebben Woensdag middag een aantal Hamburgscbe autori teiten en leden van de Nederlandsche kolonie met hun dames 'aan boord ont vangen en zich uitstekende gastheeren ge toond. De beide booten verlieten Donderdag morgen om 7 uur Hamburg V.V.V.-FEEST TE BESGEN (N.-H.). Het groote bloemencorso. Een der glanspunten der V.V.V.-feesten in Bergen (N.-H.) is wel het bloemencorso, dat zoo langzamerhand een vermaardheid over het geheele land heeft gekregen. Bergen was Woensdag weer het mid- delpunt van de uitgaande wereld. Uit den wijden omtrek waren duizenden samen m- stroomd. Maar niet alleen uit Noord-Hol land, ook uit andere provincies waren be langstellenden gekomen. Die hebben echter ook kennis gemaakt met den regen. Was het des morgens nog dreigend, juist tegen het aanvangsuur De- gon een ware stortvloed over de duizend koppige menigte neer te etroomen, die al les dreigde te verstoren. Gelukkig dreef de bui over en heeft het corso behou dens een enkel buitje geen last van het hemelwater gehad. In het prachtige van Reenenpark, dat j zoih uitermate leent voor een corso, heb- ben de deelnemers eenige keeren rondge wandeld en gereden, zoodat iedereen alles zien kon. De uit 88 nummers bestaande opstelling had geruimen tijd noodig, om j de ronde te maken. Het mooiste nummer, dat ook een eerste en eere-p rijs verwierf, was „De Ingang van de onderwereld". Een heel actueel nummer was „Het Bergerbosch", dat op geestige wijze den strijd om het behoud van dat bosrih als natuur-reservaat, voor stelde. De Graf Zeppelin was eveneens vertegenwoordigd. Het corso nam ruim twee uur in beslag. Toen spoedde men zich naar „De Rus tende Jager", waar de prijsuitreiking door den heer D. A. Klomp, voorz. van V.V.V., geschiedde. M 's Avonds trok de muziek door het dorp en werden fantastische dansen en een pantomine in rooooooostumes door Zaan- sche jongedames uitgevoerd. Bergen was vol, tjokvol. Duizenden heb ben weer genoten, ondanks het minder fraaie zomerweer. aevolo van plotselinge afkoeling, tocht, te luchtige kleeding of bedefc- A Zomerkou, 1 HV.,7' ien wezen. Daar is ook nog .hangende het voor stel der senatoren Mendels en Slingen- berg, strekkend om de Huishoudelijke Commissie van den Senaat tot vijf leden zij telt thans drie, uit te breiden. Ook dergelijke voorstellen worden met groote bedachtzaamheid gewikt en gewogen. Er zijn plannen tot reorganisatie van de groote zaal, waarin onze Senaat zijne zit tingen houdt Nogmaals herinner ik aan prof. Anema s woord over „de soliditeit", waarmeê de Eerste Kamer groote zoowel als kleinere dingen pleegt te behandelen. 't Is nu de echte parlementaire kom kommer-periode. De Hoofdstukken van het Rijksbudget- 1931 verkeeren in het stadium, waarin de Raad van State er zijn oog over laat gaan. De meeste ministers zijn aan 't uitblazen, krachten verzamelen voor de zware werk-periode, welke zich welhaast ook voor hen zal ontsluiten. Nu en dan hoort men iets uit de „Re- geerings-keuken". Zoo zeer kort geleden over een ontwerp tot nadere regeling van de Strandvonderij. Maar aan Justitie wordt ook gedurende de xnidzomerweken stevig aangepakt Wij leven thans in hot tijdperk van de Congressen en de daarmeé verband hou dende feestelijke gastmalen. De Japansche prins Takamatsu en zijne gemalin prinses Kakuko waren gasten van de Koninklijke familie op Soestdijk. In het zomerpaleis van de Koningin-Moe- Den Haag, 7 Augustus. Op 't nippertje! Nog Iets over het Sufberwetja Onze land- en tuinbouw. Gasten uit het verre Oosten. Van den laatsten dag 81 Juli waarop de Eerste Kamer vergaderde al vorens eindelijk met zomer-vacantie tot 14 September as. uiteen te gaan, wil ik nog vermelden, dat 't met de goedkeu ring van het Suikerwetje dubbeltje op z*n kant is geweest De aanneming had plaats, zoo als men weet met 2417. Er bestaat dus aanleiding, gelijk reeds gedaan is, voor de bewering, dat de vier aanwezige Vrijheidsbonders het wetje gered hebben. De katholiek v. d. Lande volhardde bij zijn verzet tegen den voorgestelden maatregel. De vrijzinnig- en sociaal-demo craten stemden allen tegen. De heer Wes- te rdijk, wiens vrijz.-democratisch hart „gebalanceerd" had tussohen voor of tegen, sloot zich tenslotte aan bij zijn par- tijgenooten. De heer v. d. Bergh sprak voor de fractie-Rink een krachtig woordeke ten gunste van het Suikerwetje. Heeft den 31en Juli het Kabinet beschut tegen het dreigend gevaar van een nederlaag, die stellig niet „voor de poes" zou zijn ge weest! Men heeft er reeds op gewezen, dat de Regeering zich geen illusiën be hoeft te maken t.o. den mogelijkheid om er in de Eerste Kamer maatregelen door te krijgen, welke een verandering zouden brengen in onze handels-politiek. Dat is den 31en Juli 1930 nogmaals op zeer dui delijke wijze aan den dag gekomen. In de Chr.-Histürische sfeer wordt geen vonkje geestdrift gevonden voor bet zich bewe gen in de richting van protectionisme. De h.h. Ter Haar, de oud-wethouder van Am sterdam en Benjamin der Eerste Kamer, alsook Pollema sloten zich bij de tegen standers van het Suikerwetje aan. Minister De Geer was bij zijn verdedi ging minder uitvoerig dan men verwacht te dat het geval zou wezen. Z.Exc. van financiën stelde voorop dat de Regeering met den meesten ernst, met kalmte maar ook ten volle den ernst der situatie be seffend, overweegt, wat gedaan kan wor den tot leniging van de crisis, welke nu op het gebied van land- en tuinbouw heersoht. Reeds thans daarover ln bijzon derheden te treden zooals o.a. de katho liek xnr. Van Lanschot had gewenscht kon zij niet. Men heeft hier te doen met een inge wikkeld vraagstuk van den allergrootsten ernst. Waarbij o.a. moet worden overwo gen, in hoever zal dienen te worden inge grepen in de productie-verhoudingen. In de troonrede van Dinsdag 17 Sep tember a.s. zal men daarover wel nader te hooren krijgen. En 't ligt voor de hand, dat de Algemeene Beschouwingen over de Rojksbegrooting voor 1931 voor een zeer belangrijk deel zullen gewijd zijïi aan de landbouw-crisis, waarover schier elke dag van de door stormen en cyclonen ver vulde Augustus-maand verontrustende, zelfs schokkende tijdingen brengt. Zwartkijkerij, jammerend alarmisme, was mij steeds een gruwel. Maar ook de optimist :sch-aangelegde is verplicht te erkennen, dat de toestand niet licht kon worden overschatlEen man, op agra risch terrein zóó deskundig als de heer Westerdijk heeft bii het debat over het Suikerwetje verklaard, hoe hij vreest, dat de landbouw-crisis van langen duur zal zijn; ook: dat men moet teruggaan tot den tijd vlak na de Napoleontische overheer- soh'ng om to onzent toestanden te ont moeten, op die van het oogenblik gelii- kend. De Regeering staat dus wel voor een situatie waarbij zü al haar beleid, het deugdelijk wikken en wegen van de advie zen harer deskundige raadslieden behoeft. Wat het Suikerwetje betreft, zei mi nister De Geer den 81en Juli nog, dat de prijsverhooging der suiker z. i. den bie tenverbouwers ten goede zal komen. De Centrale Suiker-Mij. zal voor hare elf fa brieken van onze bieten-verbouwers blij ven betrekken. De Minister betwist, dat de voorgestelde heffing te hoog is als compensatie voor de kosten en nadeelen, welke de accijns-heffing onze suiker industrie berokkent Door den heer v. d. Lande werden z.1. voorbij gezien een groot getal der directe en indirecte na doelen. Van de directe noemde mx. De Geer: beperking van het debiet, ver plichtingen omtrent een bepaalde inrich ting van de fabriek; zekerheidsstelling voor den accijns, het opvolgen van admi nistratieve voorschriften en het bijhou den van registers, het betalen van ao- cijns voor tekorten op de voorraden, ook al is dat tekort geheel te-goeder- trouw ontstaan, de risico van accijns- betaling, ook voor de door afnemers niet betaalde waren. Een voornaam indirect nadeel is: de beperking, welke aan het be drijf is opgelegid inzake de soort en het getal van de te fabriceeren producten. Bij alle andere aan de accijns onder worpen artikelen, aldus de minister van Financiën is de compensatie hoo- ger dan de hier-voorgestelde. Verder zal ik in het jongste senatoriale „suiker-debat" niet terugtreden. De notulen werden door den griffier gelezen. Wel te verstaan, die van de 31 Juli-zitting. Dat gebeurt steeds wan neer een der beide takken van onze Volks vertegenwoordiging in de omstandigheid verkeert, dat zij de zeer waarschijnlijk laatste vergadering van een zittingjaar heeft gehouden. In de Tweede Kamer ge schiedt dat notulen-lezen zonder dat iemand erop let, terwijl niemand een syl labe kan verstaan van het vliegensvlug- fluisteren door den heer griffier. Zulke formaliteiten worden in den Se naat met zekere zwaarwichtige nadrukke lijkheid vervuld. De heer Beelaerts van Blokland leest de notulen zeer duidelijk, haast plechtig, voor. Is hij genaderd tot het slot ervan, moetende luide: „Niets meer aan de orde zijnde, sluit de Voorzit ter de vergadering", dan wendt hij! zich tot den PresidentWacht even. Die leste zinsnede?Hoe moet 't daar nu ineê? Gesloten is de vergadering nog niet, want anders kon hij, griffier, geen notulen staan lezen Men glijdt langs de „moeilijkheid" heen. Zal-reg-kom! Baron De Vos van Steenwijk bleef ook den 31en Juli in bijna-dartele, jolige stem ming. Vóórdat hij zijn mede-afgevaardig den een, prettige vacaptie toewenschte, wees Praeses toch nog even op het on waardeerbaar voorrecht", dat de Kamer bad gesmaakt, doordien zij tot 't hartje van midzomer 1930 „in deze schoone, his torische zaal" had kunnen bijeeniblijven. 't Is den heer De Vos van Steenwijk steeds een soort van vergadering als hij zich „even kan laten gaan"Hij blijft prachtig in zijn rol van stipt- en strikt- onpartijdigen „speaker", leider, maar dat 't den bewegelijk en, geestigen man van onstuimig temperament telkens heel groote moeite kost in-het-kuras te blijven: telkens krijgt men daar opnieuw den ster ken indruk van. De Voorzitter heeft ook nog herinnerd aan de'belangrijke ontwerpen, Winkel sluiting, wijziging van de Gemeentewet! die in den senatorialen vijver bleven rondzwemmen. Zij zullen nogmaals in herinnering gebracht, in den vroegen herfst van dit jaar de Eerste Kamer nood zaken tot verschillende openbare zittin gen, waarbij speciaal wat de Winkelslui ting betreft de tribunes dicht-bevolkt zul- der werden ook de Sianieesche prins Damrong en zijn beide dóchters, voor de tweede maal in kort tijdsbestek Neder land bezoekend, aan den Koninklijken disch genood. Ouderen van dagen zullen zich welücni nog herinneren een doorluchtig Japansch bezoek, dat c.o. tachtig jaar geleden plaats had. Toen beschouwde men de „dwergen van het eiland Nippon", in de lage lan den aan zee, in het verre Westen neer gestreken, als wonderlijke kereltjes en vrouwtjes, menschelijke curiositeiten. Sindsdien is het verre Oosten ontwaakt. Bekijkt men de gasten van het gele en het Maleische ras met heel andere oogenl Er is een vacature ontstaan door het overlijden van den heer A. J. M. Stumpff, lid der Algemeene Rekenkamer. Deze verdienstelijke man, door eene hart- aandoening plotseling uit het leven weg gerukt, kwam als „jongmaatje", klerkje of schrijlver, bij1 de Rekenkamer. Hij; klom op tot de waardigheid, welke hij bekleedde op den dag van zijn heengaan. Een der pittige, kranige figuren van „selfmade men", van menschen, die zich door eigen vlijt, volharding, toewij ding wisten op te werken, gesteund door hun sterken, schranderen geest. Zij mogen zóó vaak sieraden, de bes ten en meest-bruikbaren worden ge noemd van den kring, waarvan zij deel uit maken, welke hoogere of eenvoudigen functie zij in de maatschappij ook hebben te vervullen. Mr. ANTONIO. Kampeerem in ttarm en regen. Helden-vereering. Een jaar sprekende film De Naardenstraatweg. Half Nederland, en zeker half Amster dam, kampeert ln deze weken. Beter en meer naar waarheid gezegd,.tracht te kampeeren. Het is toch, dit vacantie- genot, deze.... modesport dit jaar niet veel anders geweest dah een dikwijls ho- peloozen strijd tegen de elementen, die dezen zomer wel overal kwaadaardige be doelingen schijnen te hebben (hoos in Zeeland, aardbevingen in Italië, enz., enz.), maar die het toch speciaal op onze tijdelijke linnen buitenhuisjes, waarin wij met kinderlijk genoegen „nomadetje" spe len, gemunt hebben. Overal langs ons Noordzeestrand, in het Gooi, op de Ve- luwe, in Overijsel, zijn de laatste weken de witte tenten gezaaid, hier en daar tot heele dorpen en steden vereenigd. Het moet op een sterrekundige op Mars, die ons door zijn reuzenkijker vanaf zijn verre planeet beschouwt, wel den indruk maken, deze, overal plotseling opdoemende witte stippen en vlekken, alsof zich op dit deel der aarde een nieuw natuurver schijnsel heeft voorgedaanl Mogelijk trekt men er daar, op Mars, wel de conclusie uit, dat dit deel der aarde door onbekende oorzaak ln een soort ijsperiode kwam te verkeeren: de plekken sneeuw en ijs im mers kwamen duidelijk te zien! Zóó erg is het intusschen dan wel niet, maar toch al erg genoeg, met deze aanhoudende regens, onweren, hagelsla" en stormen, om ons tot het besef te brengen, dat.kampee- die kennis en voorlichting vereischt De ren een kunst is die geleerd moet worden, inrichters van Volksuniversiteitcursussen en radioprogramma's zullen zeker goed doen met dit feit rekening te houden en in de komende wintermaanden hun hoor ders de grondregelen van het kampeeren wat nader te doen brengen. Dit is des te meer eisch waar deze zomersport den laat sten tijd niet alleen beperkt blijft tot het jongere, geslacht dat aan padvinderij en andere jeugdbewegingen doet, maar ook onder ouderen, die aanhangers zijn van diverse geestelijke bewegingen, druk be oefend wordt. Meer en meer toch bedienen dergelijke bewegingen zich, vooral in ons land, van kamp-congressen als een ge schikt middel om op een practische, een voudige wijze een zoo groot mogelijk aan tal aanhangers in de vacantieweken, in rustige afzondering, bijeen te krijgen. Schier ieder jaar komt er weer een nieuw kampcongres bij. Zoo hielden b.v. de an- throposofen, de aanhangers van Rudolf Steiner, dit jaar, op deze meer en meer gebruikelijke wijze, hun zomercongres op den Stakenburg bij; Hattem. De Wood- brookers in Barchem (die overigens de wankele tent reeds door de meer betrouw bare barak hebben vervangen), de N. O. S. V.'ers, de Krishnamurti-aanhangers (die men, na de opheffing van de z.g. Orde van de Ster, thans met geen anderen verzamel naam meer kan aanduiden) te Ommen, de A. J. C. 'ers en nog vele anderen, minder bekenden, zetten ook dezen keer hun zomer-kamp-traditie voort. En waar ook vele buitenlanders naar dit soort bijeen komsten plegen te trekken, was Holland bard op weg een reputatie als kampeer- land te verwerven. Maarnog één zoo'n natte zomer als deze en het blijft voorgoed op dezen weg.... siteken! Wat jammer zou zijn, niet alleen omdat het aanzien van ons land als een soort internationaal „honk" er door zou tanen, maar ook voor een goed deel van onzen handeldrij- venden middenstand ten platten lande, die, zondier zich veel te bekommeren om de echte of vermeende geestelijke waarde Ingezonden rmededeeilng. 8B8 eens met Purolzeep. U zult dan zien hoe mooi, zacht en rooevrij uw haar wordt Purolzeep ii even*b Parcd verkrijgbaar bij Apoth.en Drogisten. van een en ander, uit deze samenkomsten niet onaanzienlijke materieele voordeelen put, evenals de spoorwegen en onze vlieg- diensten. Wat deze laatsten betreft, evenals wat aangaat onze nationale .vliegtuigbouw, zelfs de meest nuchtere en over 't alge meen van eigen land weinig goeds den kende Hollander, moet nü toch wel lang zamerhand tot het besef gekomen zijn, dat we in deze beide opzichten onbetwist aan de spits staan. De oceaan- en wereldvlie ger Kingsford Smith heeft bij zijn huldi ging in de hoofdstad onlangs nog ver klaard, dat hij zijn reuzen-prestaties in het luchtruim alleen maar aandurft in een Fokker en Evert van Dijk heeft bij d$ ver schillende huldigingen, die hem ten deel vielen en ook in zijn uiterst sympathieke radio-rede, duidelijk doen uitkomen wat het voor hem beteekende te behooren tot een waar keurkorps, als de vliegers der K.L.M. vertegenwoordigen. Het Carltonnhotel, in korten tijd gewor den tot de pleisterplaats van alles wat ons den laatsten tijd aan helden-van-den-dag bezoekt, van alles wat publiekelijk gehul digd en „befoven" wordt, herbergde dezer dagen behalve de luchthelden-van-den-dag nog een anderen held, den.zingenden film-héld Oharles King, die de première van zijn laatste film in „Tuschinsky" mee maakte en er naar behooren gehuldigd werd. Wij zullen hier geen preek gaan houden tegen het feit, dat de huldiging van beide „helden" ongeveer denzelfden graad van geestdrift bereikte; het publiek doet nu eenmaal graag aan heldenver- eering en vraagt zich over 't algemeen niet af of die vereering al dan niet ge rechtvaardigd is en op een gezonde basis berust. Dat Kingsford Smith en Charles King ten eenenmale onvergelijkbare groot heden zijn, het dringt nauwelijks tot het publieke brein (dat als massa-brein altijd vèr 'beneden het persoonlijk inzicht blijft) door. Wel is dit bezoek van Charles King een gereede aanleiding eens even de balans op te maken van wat het eerste jaar „klank-film", dat we nu achter den rug hebben, ons heeft gebracht Toen de „sprekende film" voor het eerst in Amsterdam draaide, publiceerde Jor- daan in de Groene een plaat waarop een reuzen-slang van geperforeerd celluloid zich kronkelde om den boom des Goeds, maar vooral des Kwaads (zooals het onder schrift luidde), den boom, die hier dam de bioscoop verbeeldde. De kop van het mon ster, die onder het bladerdak uitstak, werd voorgesteld door een loudspeaker.. „De slang sprèk...." heette het tevens'in de bijgevoegde woorden. De teekenaar be doelde hiermede het vrijwel algemeene ge voelen in beeld te brengen waarmede zij die zich ernstig met de film als nieuwe kunstuiting hadden bezig gehouden, deze nieuwe vinding begroetten. Deze,'meer ernstig gestemde menschen, zagen niet zooals de meer oppervlakkig sensatie-be^ lusten, in de talkie een wolkom nieuwtje maar beschouwden haar veeleer als een' dreigend gevaar voor het weinige goede, dat men langzamerhand, na veel moeite en strijd (strijd vooral tegen de Amerikaan sche draken) door de jaren heen, met de zwijgende film had weten te bereiken. Hun' zwartste vermoedens werden, naar een van hen het onlangs uitdrukte, door de praktijk overtroffen, waarvan het be wijs aanstonds geleverd werd door de eer ste producten die de sprekende filmindus trie op de markt bracht. Die producten Weken „vergissingen waarmede zelfs de hartelijkste kritiek geen raad wisit". Zij negeerden; met ontstellend -cynisme een derugjarigem, bloedigen vrijheidsoorlog en wierpen de film als zelfstandige uit- dnikkmgsmogelijkheid terug naar het peil van den mechanischen draak de revue-in blik. Is het er nu, in den loop van het jaar kan men vragen, beter op geworden? Het antwoord moet dan lulden, dat er eigenlijk, na die eerste mislukkingen, niet zoo heel veel winst te hoeken valt. Het beste wat nog hoop voor de toekomst geeft en inderdaad nieuwe mogelijkheden in zicht doet komen, blijft tenslotte toch nog min of meer halfslachtige proefneming. Hiertoe valt dan o.a. te rekenen de At- lantic-film, waarin op knappó wijze ge bruik werd gemaakt van „natuurgeluiden" (het garuisch van den oceaan bijvoorbeeld). De eenige gunstige uitzondering, die den regel in dezen bevestigt, vormde „Melodie der Welt" van dien Duitschen regisseur Waltar Ruttmann, maar deze „cineast" staat, volgens hen die het weten kunnen, te ver buiten de „productie", buiten het „bedrijf", dan dat zijn invloed van veel beteekenis voor de ontwikkeling van het geheel zou zijn. Wel hadden de verbitterde aanvallen, die van verschillende zijden op de eerste, bovenbedoelde sprekende film producten gericht werden, het gevolg, dat men in Amerika van verdere pogingen in die richting afzag: deze tegenkanting maakte de Hollywood-koningen en andere filmleiders aan de overzijde aan het schrikken en aan het nadenken. Men gaat er nu blijkbaar 'ernstige pogingen doen om het zoo plotseling (ontijdig, zou men zeggen) in handen gekregen nieuwe mate riaal (de geluid-filminstallatdes) op de juiste wijze te leeren beheerschen en zich aan het eigen karakter van deze nieuwe techniek te leeren aanpassen. Als men be denkt hoelang we hebben moeten wachten op een stomme film van werkelijk» kunst-waarde, dan past ons thans in dezen, met deze eerste periode der sprekende film en tegenover deze pogingen, ook wei eenig geduld! Geduld hebben de automobilisten en andere weggebruikers die veel over den Naarderstraatweg moeten verkeeren, de laatste jaren zeker kunnen leeren. Niet altijd „namen" zij overigens de les. Op een gegeven oogenblik gingen zij, onder aanvoering van Floris Vos, eigenhandig tot het offensief over tegen één der fao- toren (de Muidertol) die dezen weg tot een voortdurende kwelling maakte. Dit offen sief slaagde, naar men weet, maar er bleef, in den vorm van allerlei andere ob stakels, nog genoeg over om verder mnar weer gelaten geduld te blijven oefenen. Daar waren: de twee spoorwegovergangen in de buurt van Amsterdam, de brug over het Merwedekanaal, de nauwe steegjes in Muiden, de Gooische stoomtram met zijn gevaarlijke rook- en roet-productie. Maar thans begint dan toch ten laatste de beloo ning voor zooveel betoond geduld op de ongelukkige weggebruikers neer te dalen. De Gooische tram werd gemoderniseerd: zij braakt geen stank en rook meer uit, belet het zicht niet meer, maar ijlt met nieuwe schoone motorwagens lang» de straat; de tunnel die men onder een der spoorovergangen graaft, nadert haar vol tooiing, Muiden kan reeds vermeden worden door middel van een nieuwen weg, die buiten het stadje omvoert en, tenslot te, werd dezer dagen de nieuw-aangelegde straatweg HakkelaarsbrugNaarden die niet meer, zooals de oude weg, op dit ge deelte vlak langs de Naardertrekvaart en tramrails beiden loopt en aldus de vroeger op dit gedeelte bestaande groote gevaren vermijdt, op feestelijke wijze, in het bijzijn van honderden autamobiÜflten die, vtoo- lijk claxonnend hun vreugde uitten, ge opend. In het Bosch van Brediushotel werd na afloop van den eersten rit over den nieuwen weg ingenieur Van Voorat Vader onder wiens leiding „Waterstaat" het werk tot stand bracht, gehuldigd. Dat verschillende sprekers deze gelegenheid aangrepen om aan te dringen op afdoende moderniseering van de Merwedebrug, spreekt vanzelf. Hoe dankbaar men aan den eenen kant ook mag zijn, dat er ein delijk in die Naarderstraatwegverbetering, waarover men reeds zooveel jaren op pa pier doende is, wat practisch schot komt zoodat men, in den vorm van nieuwe weg gedeelten, een tunnel, enz., inderdaad re sultaten te zien krijgt, dit alles baat, aan den anderen kant, niet afdoende zoo lang het groote struikelblok, de Mer wedebrug, die meer open dun dicht is en nog steeds op de meest primitieve wjjze met de hand bediend wordt blijft bestaan. Hier kan geen Floris Vos helpen. Een tol kan men, naar gebleken is, nog wel eens met succes door middel van het par ticulier initiatief te lijf gaan, een brug laat zich nu eenmaal op deze manier niet veroveren... Om hem te veroveren en hergeboorte te geven in een vorm die evenredig is aan den modernen tijd en aan de belangrijkheid van den weg die over hem voert, heeft men de hulp van Rijk, Provincie en Waterstaat noodig. Mogen de woorden bij deze gelegenheid gespro ken, die onontbeerlijke hulp nader bij brengen! TIJDSCHRIFTEN. WEEKBLADEN en* „Actueel Wereldnieuws" (Indlë), van S Juli bevat een artikel over den Tiendaagschen veldtocht, met aardige oude illustraties. Eea zeer typische crayonstudie is er van Czeslaw Mystkowski, voorstellend het portret eenef Soendaneesche vrouw. Doordat op de teeke- ning uitsluitend het hoofd voorkomt, wordt alle aandacht van den toeschouwer ook op teekening geconcentreerd. Er zijn voorts arti kelen over zweefvliegen, over den dierentuin te Soerabaja, over Pa van der Steur met een mooi portret, typische photos van Ameri- kaansche stations, vain stierengevechten, een massa zeer uiteeniloopende photo's kortom, we derom een mooi nummer. Oooi peen brandende'lucifers ot slS0" retten achteloos weg ln de duinen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1930 | | pagina 2