Populair Bijvoegsel van de HELDERSfH'E COURANT, van Zaterdag «3 September 1930. 451. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN). DE ONTVOERING VAN BIANOA OAPELLOl „Miss Italia" van 1563. Op een Novemberavond) van bet jaar 1563 baadde zich de wonderschoone Lagu- nenstad Venetië in bet sprookjesachtige licht van de volle maan, hetgeen een schit terenden aanblik opleverde. Het zilver achtige schijnsel van de maan echter werd verre in de schaduw gesteld door den licht glans, welke dien avond het palazzio Ca- pello uitstraalde, dat op korten afstand van de plaats waar het kanaal San Mareo uitmondt in het Canale Grande, zijn praoh- tigen gevel ten hemel verhief. 'De familie Capello stond als een der eerste „Nobili" aangeteekend in bet „Gou den Adelboek" der stad Venetië. Op dien N ovember-avond werd te haren huize een schitterend familiefeest gegeven, waartoe slechts de élite was uitgenoodigd. Dames en heeren in de meest uitgezochte kleedij bewogen zich ongedwongen door de in een bloeienden tuin herschapen en door honderden kaarsen k gioroo verlichte za len. Geen enkele van al die opgewekte gasten echter vermoedde, dat dit vroolijke feest tegen middernacht op een voor de Capello's buitengewoon onaangename wijze zou eindigen. De familie Capello was buitengewoon rijk, en haar familie- sieraden overtroffi in glans en kostbaar heid die van allo a> iere nobili. De jonge edellieden waren Lu er echter allen over eens, dat het huis Capello één juweel be zat, dat in kostbaarheid al bun schitteren de erfstukken overtrof. Dat was in hup oogen namelijk de dochter des huizes Bianca, diea wegenB haar overweldigende schoonheid door dichters en schilders uitermate geprezen en door alle trouw lustige jongelui vereerd werd. De dichters bezongen haar oogen, waar uit maast het licht van Athene tegelijker tijd de schaiksohh eid van liefdesgoden blonk". Beroemde schilders hadden haar ge smeekt haar prachtige gevormde handen en voeten als model te mogen nemen bij het uitbeelden van Grieksche godinnen- figuren. Bovendien bezat de bevallige Bianca een bizonder ontwikkeld verstand, dat zich echter noode uitte in scherpe op merkingen, doch steeds in gevatte en grappige gezegden. Het was daarom niet te verwonderen, dat de beeldschoone doch ter van het schatrijke huis Capello niet alleen door de heeren, doch ook door de dames met buitengewone achting werd behandeld. Bianca vormde het middelpunt van.' het feest en zou tegen middernacht voor den schitterenden kring van gasten de hoofdrol vervullen in een door haar meest verknochten, doch steeds niet ver hoorden vereerder, Dominiao Oolonna, ge dicht blijspel. Zij verdween om ach te kleoden, doch liet zoo lang op -zich wachten, dat men ten» slotte ongerust werd en overal in het pa leis naar haar ging zoeken. Alles was echter tevergeefs; Bianca was verdwenen. Met de minuut, werd de angs der bloed verwanten en gasten grooter en vele da mes waren een bezwijming nabij, toen plotseling een vissohersknaap te midden der opgewonden menigte verscheen en buiten adem mededeelde, dal Slgnora Bianca even te voren met Pignor Piotro Buonaventuri bij de Ponte Rialto in een gondel was gestapt, hem vijf ducaton had gegeven en hem had opgedragen in het paleis te gaan zeggen, dat men zich over haar welstand niet bezorgd behoefde te maken, aangezien zij zich onder goede OP DE HELLING. Wat ik u ga vortellon is werkelijk ge beurd. Slechts d'e namen zijn verdicht, of- eoUoon het feit niet in ons vaderland, maar te Parijs heeft plaats' gehad. Daar zijn er velen, die bij gelegenheid der wed rennen, zich niet kunnen onthouden om ©enige franken te wagen on niet weinige ■wagen op die dagen grooto sommen, wel eens hun geheele fortuin. Wat hier volgt, verhaalt ons, hoe iemand in eens en voor goed van zijn hartstocht voor het wedden werd genezen. Het ie vijftien jaar'geloden on de thans overal zeer bekendo koopman Lucien pavenöe, was nog bediende bij het Credit National. Een jonge man van zes en twin tig jaar, in ieder opzicht aanbevelenswaar- dlg, zee i-Tez l Ui i chefs er directeur n finwM i>io onderneming. Hoe kwam hot. dat deze jongp man piot- hoede bevond. Hevig verschrikt ging het gezelschap haastig uiteen, en den volgen den morgen was geheel Venetië in beroe ring tengevolge van deze vluoht, vooral daar spoedig bleek, dat de gewetenloozo Bianca de erfelijke familiejuweelen der Capello's had meegenomen. De geheele stad was gebelgd over deze schaam tel ooze daad on besloot de vluchte lingen met alle beschikbare middelen te vervolgen, terwijl de hooge raad van tien een prijs van twee duizend ducaten op het hoofd Van den verleider stelde. De scha ker, Pietro Buonaventuri, was een knappe, nog zeer jonge man, een gewoon bediende In het handelshuis Salvati. De schoone Bianca, die de voornaamste Nobili had versmaad, had in het geheim betrekkingen aangeknoopt met hem en was, voor de dreigende gevolgen, met haar minnaar en de familiejuw.eelen gevlucht. Ondanks de onmiddellijke Ingestelde achtervolging, bereikten de vluchtelingen veilig het machtige, door kunsten en we tenschappen bloeiende Florence, in die dagen geregeerd door Francesco de Medici, els plaatsvervanger van zijn vader, groot hertog Cosmo. Francesco was een even groot vereerder van schoone vrouwen als van kunsten en wetenschappen. Na ver loop van tijd gelukte het de schoone Vene- tiaansche verleidster hem zoodanig voor zioh in te nemen, dat hij zijn gemalin aartshertogin Johanna van Oostenrijk zoo zeer verwaarloosde, dat zij van verdriet over de ontrouw van- haar gemaal in 1578 overleed. Buonaventuri, die zich onmid dellijk na zijn gelukte vlucht met Bianca had laten trouwen, met behulp van den prins-regent, en een hooge betrekking aan het hof had weten te verkrijgen, werd reeds in 1570 vermoord, öf uit jaloezie, èf tengevolge van zijn onverdragelijke aam- matiging. Bianca zette echter haar liefdes intriges met den prins voort en tenslotte wist zij' hem zoover te krijgen door allerlei listige kunstgrepen, dat haar vorstelijke minnaar haar na den dood der grootherto gin tot zijn wettige gemalin verhief. Dit had tengevolge, dat de adel uit haar ge boortestad zich weder verzoende met dé lichtzinnige en sluwe Venetiaansche en haar met vele eerbewijzen overlaadde. Volgens een overlevering, voor welker waarheid echter niet kan worden inge staan, moet zij echter ongelukkig aan haar einde zijn gekomen, daar zij tegelijk met haar gemaal, in het jaar 1587, zou zijn ge storven tengevolge van het nuttigen van vergiftige spijzen, welke oorspronkelijk bestemd waren voor hun tegenstander Kardinaal Ferdinand de Medici, een broer van Francesco. B. Sprekende Honden. Uit de filmwereld. Het is een uiterst merkwaardig tooneel- gezelschap, dat op het oogenblik inj Stu dio G. der Metro Goldwyn Mayer aan het werk is. De acteurs en actrices liggen in hun of haar kleedkamers aan touwen vast gebonden, eten niets anders dan harde cake ent vleeschafval erf brengen heele dagen grommend; en op den grond, liggend door. Studio G. is oip bet oogenblik namelijk ingericht voor het opnemen van een serie „spiekende honden-fjlmpjes", een nouveauté, die binnenkort ook in ons land zal worden gepresenteerd en de ac teurs en actrices zijn min of meer vrien delijke, maar in ieder geval zeer verstan dige viervoeters. Het tooneel waar eens Greta Garbo „De Kus" maakte, waar John Gilbert zijn laatste film „Bevrijding" tot stand zag komen, wordt nu ingenomen door allerlei Bollo's en Fido's, Fikjes en Hectors. Ziji Bmuffeilen en blaffen, loopen en liggen, en.... zij spelen hun scènes met een ernst en een discipline, dat men er versteld van staat. Een hondenleven hebben deze viervoetige filmacteurs in seling allen lust verloor in de vermaken aan zijn jaren eigen en aar. niets meer dacht dan aan de wedrennen van Long- champs, van Auteuii, van Ohantilly, van Suresnes on van de een© weddenschap in do andere holde? Spoedig had er een geheele verandering plaats gegrepen in zijn uiterlijk. De jonge man, vroeger altijd in de puntjes, werd met den dag slordiger. Zijn vroolijkheid verstomde, hij werd somber, teruggetrok ken. Iedereen- bemerkte de verandering en beklaagde hem, maar niemand wist de reden. Trouwens, hij deed zijn werk steeds met de grootste nauwkeurigheid en men schreef zijn droefgeestigheid toe aan een ongelukkige liefde. Ja, het was een liefde die hem had ongelukkig gemaakt, mnnr de liefde tot het speL Op zekeren dag naar Auteuii gaande, had hij het in zijn hoofd gekregen véél, véél ^eld te winnen, in eens rijk worden. Hij' L'idi een onfeilbaar middel ontdekt, om afgaa'nde op de voorspellingen der sportbladen/veel geld te winnen. Hij beproefde zijn onfeilbaar middel en verloor niet alleen alles, maar stak zioh diep in de schulden. geen geval, want ze leven prinselijk on hebben geen zorgen. Sprekend© honden. Dat is natuurlijk onmogelijk. M;iar toch zal men ze binnen kort kunnen hooren en aanschouwen.' Jules White en Zien Myers, die al jaren lang voer verschillende maatschappijen één- en, twee-acters gemaakt, hebben, peinsden er, toen de sprekend© film kwam, over om iets nieuws te vimlen, een soort van truc-fotografie met dialoog. Zij kwa men tolt) de coaicluisie, dat het wel leuk zon zijn, om een menscheLijk stemgeluid in een hondenbek te leggen. Na verschillende experimenten begonnen zij dit werk zoo aardig to vinden, dat zdj het plan opvatten, om een kort filmpje te maken met spre kende bomden. Onder degenen, die met belangstelling de pogingen van White en Myers volgden, was ook King Vidor, de bekende regisseur en deze stelde den officials der Metro Goldwyn voor om eens wat geld uit te trekken voor een hondenfilm. Aldus ge schiedde en met ijver togen de beide man nen aan het werk. Ziji kwamen tot de aan gename ontdekking, dat er in Hollywood niet minder dan 400 gedresseerde honden te vinden waren en zij hadden derhalve een ruime keus. Voor de eerste vrouwelijke rollen werd een beroep gedaan op Jiggs, een hond, die reeds baar sporen op filmgebied verdiend had en van wie gezegd wordt, dat zij haar vrouwenkleeren met meer gratie en char me draagt, dan welke andere hond ook. Jiggs is een weldoorvoed© bulhond, zes jaar oud en zij trad o.a. op in „Do prins student van Heidelberg" en laatstelijk nog in de „Liefdesparade". De mannelijke ster werd Buster, die vier jaar oud is en in meer dan 50 twee-acters optrad. Buster st&at niet in het honden- stamboek ingeschreven, aangezien een van zijn voorouders, tegen de regels der conventie, welk© ook in hooge hondenkrin gen theerschen, heeft gezondigd, maar toch is het ceslacht Buster door zijn hooge in- tellicentie in aanzien. Tot de andere ac teurs en actrices behooren Brownie, King Tut en Oscar. De eerste film, welke geheel door hon den- gespeeld werd, was „De tragedie in het hondencabaret", een twee-acter, welke binnenkort ook in ons land vertoond zal worden. Dit is de geschiedenis van een onbegrepen vrouw, welke het geluk bij een ander zocht, met dien ander naar een cabaret ging en daar door haar echtgenoot werd betrapt. In wanhoop schiet de dame haar man, dood en wij maken een terecht» zitting mede, waar deze poging tot moord berecht wordt door een groot aantal hom- den met een alierijselijkste bloedhond als president van de rechtbank. De tweede film heette „College Hounds", een parodie op Amerikaansch studenten leven en als derde volgde „The dogville murder case", een satire op het bekende boek van S. S. van. Dine: Tb© bishop minder case. Myers en White geven toe, dat het ver vaardigen van hondenfilms veel geduld vereischt, maar zij zeggen, dat het veel gemakkelijker is, dan algemeen veronder steld wordt. „Wanneer een hond eenmaal weet, wat er van hem verlangd wordt", aldus Myers, „wil hij het graag goed doen. En zij doen hun werk met pleizier. Speciaal Jiggs en de fox-terriers zijn buitengewoon verstan dig en zij doen spelenderwijs, wat van hen verlangd wordt. Iedere hond heeft een eigen „trainer" en het is merkwaardig om te zien, hoe zij allen de stem van hun „baas" kennen.' In sommige scènes zijn er wel twaalf bonden tegelijk voor de camera, met evenzooveel trainers, die commandeeren, aanmoedigen, etc. en in al dat stemmenlawaai herkent toch iedere hond „bis masteris voice". Vanzelfsprekend worden de filmpjes zwijgend opgenoujen. De mensohelijke stemmen worden er later, in diverse talen, ingesynchroniseerd. Wij hadden al spoedig, nadat .wij met dit werk begonnen, dé curieuze ontdek king gedaan, dat bastaarden over het alge meen verstandiger doen dan rashonden. Misschien komt dat wel, omdat de rashon den over het algemeen een veel gemakke lijker bestaan hebben (Mn de bastaarden, die veel meer bun eigen weg moeten vin den en dan d© noodige levenswijsheid opdoen. Er was in het begin ook nog een andere moeilijkheid. De honden, die gewend wa ren om „zwijgend" op te treden, wilden niet blaffen, als ze voor de camera waren ën dat was een bezwaar, omdat zij toch de illusie moeten geven te spreken. Het beeft ons heel wat moeite gekost om hen aan het blaffen te krijgen, maar teen ze er een- Te fier om hulp te zoeken hij zijn vrien den, wendde hij zich tot een woekeraar en Gonseck vertrouwde den iiverigen beambte van het Credit wel en leende hem, tegen een matige rente van twaalf percent, voor drie maanden zooveel, Mt hü zijn speel schulden kon betalen. Nu ging het op een sparen, maar al ontzegde hij zich al het overtollige, ja zelfs het noodige, het was den jongen man onmogelijk op den ge stelden datum den wissel van Gonsck te voldoen. Deze werd vernieuwd cn Davenn© ondervond, wat dat was. Steeds rente en aflossing betalende, werd toch de schuld steeds grooter. Slecht® door een gelukkig toeval bij het spel kon hij' er weder boven op komen. Daar bood zich een niuew-e combinatie aan, nog aanlokkelijker Mn de eerste, maar hij moest wat geld hebben om er gebruik van te kunnen maken. En de hand' van den armen jongeling greep in de kas, die aan hem was toevertrouwd. De tweede poging viel al even slecht uit als de eerste en na korten tijd van afwisselend! geluk en te genspoed, in het spel, steeg het tekort in de kas tot tienduizend franks. Bij de eerste verificatie der kas zou Lucien Davenne Mar staan), onteerd. Dat was het einde. Het was kort voor de verificatie zou maai de smaak van beet hadden, wilden ze ook geen seconde meer zwijgen. Wanneer yersckillende scènes opgeno men zijn, draaien wij het filmpje in de showroom en pas op dat moment wordt de dialoog geschreven, rekening houdend met de blafbewegingen. Daarna draaien wij de film nog eens af en dan spreken verschil lende dames tn heeren den tekst. Het hoeft geen bet» dat dit praotisch heel wat moeilijkhed* biedt. Het aantal gr Ig© incidenten tijdens het opnemen der filmpjes, is legio, omMt Iedere hond een eigen temperament heeft. Jiggs vloog bijv :-beeld midden in een belangrijke scène uvar buiten, omdat zij een kat gezien 'had en op een anderen keer waren alle honden zoo onrustig, dat wij ons afvroegen, wat er aan d© hand zou zijn. Het, bleek, dat een groote mand vleesch in de studio hen' irriteerde. Over het algemeen krijgen d© 'honden na iedere scène een belooning. De een een stukje vleesch, de andere 'n klontje, maar sommigen doen hun werk zonder eenigo belooning t e verlangen. De belooning van de vrouwelijke ster Jiggs Is, dat zij even met eer\ groot© rubber-bal mag spelen, wanneer er gepauzeerd wordt. Het is vanzelfsprekend, Mt de organi satie van deze opnamen, de costuums en de decors heel wat eischt. Maar het pu bliek heeft de eerste hondenfilmpjes zoo geestdriftig ontvangen, dat de moeite niet vergeefs is. Myers en White zullen er nog enkele maken. HET LIEDJE VAN DE WEEK. A (tot zijn vriend): Zeg eens, jij ligt 's nachts zek©r altijd op je rechterzijde, want daar is je baard veel dunner." De Kleine Frits „Papa, dan staat u 's nachts zeker op uw hoofd, dat u daar zoo weinig haar hebt?"4 plaats hebben, Mt de uitbetaling van een coupon ©ener obligatie van de stad Parijs een ander jongmensch vani dertig jaren, een jeugdig schrijver, Jules Darllni voor het loket der groot© financieel© onderne ming bracht, waar Luiden1 Davenne werkte. Hij. vertoonde zijn strookje papier, ontving de som, die moest worden uitbe taald, en wilde zich verwijderen, toen hij bedacht Mt zijn;coupons op waren en (moesten vernieuwd worden. Hij! keerde dus terug, legde de zaak uit, liet zijn obli gatie Mar en kreeg daarvoor een behoor lijk geteekend re©u. Over veertien Mgen kon hij terugkomen en ging heen, na zijn naam en adres te hebben opgegeven. Een maand ging er voorbij,, zonder Mt hij er aan dacht zjjn obligatie terug te halen. Op zekeren avond zat hij behaaglijk in zijn fauteuil, en genoot den geur van eén heerlijke sigaar, toen een hevige ruk aan de bel hem deed opschrikken. Wie kon hem nog zoo laat, het was negen uur, ko men lastig vallen? Hij stond op en maakte open; Een man met een bleek en ontdaan gelaat, stond met den hoed in de hand voor de deur en zeide: „Kunt gij mij een oogenblik te woord TOB NOOIT HOEKJE. DE BUITENKANT. Dat wij maar één kant zien, volgt daaruit dat er geen andere kanten zijn? Hoe dikwijls benijden wij iemand? Wie eerlijk is, zal althans voor zichzelf erken nen: niet zelden. Wie een zwakke gezond heid! heeft, en een ander met een vlot vaartje met een tennisracket in de hand ziet voorbij' fietsen, denkt allicht: ,,Hoe benijdenswaardig om zonder eenigo' ge dachte aan vermoeidheid of voorzichtig heid aan sport te kunnen doen!" Wie op ©en prachtigen zomerdag zich 'e middags om half twee weer naar kan toor haast, heeft bij het zien van de her stellende zieke die oogenschijnlijk lui op zijn baloon zit, wellicht het idee: „Wat heeft die het gemakkelijik, zat ik daar maar!" Wie, moe na een zwaren werkdag te voet naar huis gaand om het dubbeltje tramgeld uit te sparen, ©en groot-industri eel in zijn luxe-auto ziet voorbijglijden, denkt niet onwaarschijnlijk met ©enige bitterheid: „Zoo iemand heeft alle moge-" lijke oomfort, en ik, die minstens even hard1 werk, moet mij het allereenvoudigste nog ontzeggen". En toch, wie weet wat voor zware ver antwoordelijkheid er op de schouders van den benijden bezitter van de voorbijsnor- rende auto rust, en hoeveel slapelooze nachten deize hem bezorgt. Wie weet ten koste van hoeveel overwerk de vroolijk voorbij fietsende met d© tennisracket dezen eenen middag heeft vrijgemaakt. Wie weet wat voor zware ziekte, welke pij nen de herstellende zieke die „zoo heer lijk lui" op het baloon zit, achter den rug heeft We zien meestal maar één kant van het leven van anderen, den benijdens- waardigen. Hoeveel moeilijkheden de ïnenschen, die wij benijden, in andere op zichten misschien hebben, daarover den ken we niet W© beschouwen hen slechts in het licht, waarin we hen zien. Aan den anderen kant merken wij gewoonlijk in ons eigen leven slechts datgene op, dat wij tegen hebben. Waardeeren zij, die werken terwijl een ander aan sport doet, hun mooi salaris? Stellen degenen, die een minder sterke gezondheid hebben hun gunstige financieel© conditie op prijis, di© hen instaat stelt rustig hun genezing af te wachten? Appreciert hij,, di© eens irnoet loopen terwijl bdj liever zou rijden, zajn goede gezond heid? Meestal niet Ontevredenheid en een eenzijdige beschouwing van ande^er leven, dat is het wat zoovele ©ogenblikken noodeloos voor. ons vergalt waarmee we slechts onszelf en anderen nadeel doen zonder dat wij er iets goeM'door kunnen bereiken. Laat ons liever een open oog hebben voor bet goede dat ons deel is, in- plaats van vruchteloos te haken naar din gen, die, althans voor het oogenblik voor ons niet weggelegd zijn. Omdat een ander een gunstige factor in zijn leven heeft, die ons ontbreekt is het Marom volstrekt niet onwaarschijnlijk dat wij, wanneer wij eens alle omstandigheden van dat leven ken den, allerminst met hem zouden willen rui len. En bovendien heeft nog nooit iemand eenigszins aan geluk gewonnen, door een ander iets te misgunnen. Laten wij daar om dankbaar het goede, dat wèl ons deel is gedenken, inplaats van ons leven door vruchtelooze afgunst te verbitteren. Er is bijna nienamd, over wie(n) alle schadu wen van het leven samenvallen. Een ieder heeft wel iets goeds, dat hem in zijn zachte oogenblikken dankbaar stemt Laat ons door deze stille Mnkbaarheid en door een krachtig, hoopvol streven naar de verwezenlijking van onze bereikbare verlangens ons leven vermooien en ver aangenamen door het van afgunst te zui veren. Wi© anders doet handelt als iemand, die op een kouden maar zonni- gen dag zorgvuldig in de schaduw gaat loopen. Opent Uw hart wijd voor 's levens zonnestralen! Dr. JOS. DB OOOK. (Nadruk ratboden). Voor de lezers van dit blad geeft onze Psychologische medewerker Dr. Jos. de Ooek, van Merlenstraat 120, Den Haag, gratis zielkundige adviezen o.m. over de wijze waarop zij hun geest kunnen ver- frissefaea en hun wilskracht en energie kunnen versterken De vragen zullen in dit blad geregeld worden behandeld. Moebten de beantwoor- dtngen te uitvoerig worden, dan direot schriftelijk aan d© aanvragers staan, mijnheer Darlin, het is voor een zaak van gewicht". Mijnheer Darlin keek zijn bezoeker aan. Dat gezicht was hem niet geheel en al on bekend. Zeker, hij had dien man meer ge zien. „Mijn naam zal u niet veel zeggen, mijn heer. Ik ben Lucien Davenne". Darlin kende dien naam niet en1 trok de schou ders op. „Ik ben een onbekende voor u, mijnheer Darlin, en toch zou ik verzoeken willen, een paar woorden met u te spreken op een andere plaats dan voor uw deur". Nog meer verbaasd, noodigde de heer Darlin zijn bezoeker uit binnen te komen en bood hem een stoel aan. „U zult weldra begrijpen", zeide Da venne, „wat mij aanleiding geeft u op to zoeken op dit ongewone uur. Ik ben de beambte van het Credit National, aan wifen u eenigen tijd' geleden een obligatie van de stad Parijs hebt afgegeven om de cou pons te vernieuwen". Nu herkende Darlin den bezoeker, maar hij begreep nog altijd niets. „En", vroeg hij. „En mijnheer", antwoordde zijn bezoe- Juttertje t HET SCHERPE OOQ. Suprematie van dien mensch. Hoe kon toch ooit de mensvhheid zegevieren In 't rijk der dieren? Hoe komt het dat de mensch ,de leiding heeft Van al wat leeft? Dat komt omdat hij steeds ia blijven pogen Naar wetenschap! Zoo bracht hij steeds zijn geest en denkver mogen Op hooger trap. Al mogen' sotns de dieren zijn organen Veel slechter wanen. Toch fclijkt, dat zelfs hun dierlijk scherp instinct In 't niet verzinkt Zoodra de mensch zijn speelschen geest laat werken En iets bedenkt, Waarmee hij klauw en tanden kan versterken Era 't oog verlengt Met pijl en boog, met knots en zwaard en speren, En schietgeweren, Behaalt de zwakke mensch op allemaal De zegepraal. Op zee en in d'e lucht gordt hij zijn vinnen Of vleugels aan, En schept zich zoo door dlenkeo en verzinnen Een nieuw orgaan, Al mogen valk en adkdaar ook bogen Op scherpe Oogen, De mensch ziet van planeten tot bacil Zooveel hij wil. Hij kijkt u door uw ribben en uw nieren, Een' kranig feit, Waaraan' ik graag, in plaats van een satyre, Dit epos wijd. Gebrek noch kwaal daar zal dit ook voor zorgen Blijft ons verborgen. Mijn blik doorwroet (een ware heksentoer?) Uw parelmoer. En, richt gij die onzichtbre Röntgenstralen Op mijn Frans Hals; Dan kunt gij ook met zekerheid bepalen: Dat prul is vaisch! Zal ooit d;e wetenschap 't gezichtsvermogen Eens zóó verhoogen, Dat ook, wanneer men naar 't karakter kijkt, De waarheid blijkt? Neen, moest men steeds den w&ren aard beschrijven Van eiken vriendi, Zou men dan tóch niet liever kippig blijven Dan helderziend1? WILLEM DE RIJMER. Kinderlijke opmerking. Jongens, speel aooil met maar in de duinen. „Pardon, mijnheer, maar mag ik uw naam weten ik herinner mij niet wel".

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1930 | | pagina 11