Het Kinderhoekje
VOOR DE VROUWEN.
x die hier veel wordt ge*
X geten. l&um
DE &&LON VAN MADAME
I® LAMBERT.
Wanneer tegenwoordig menschen bi]
elkaar zijn, dansen zo of «pelen ;t>ridge.
Vanouds» la reeds hot ©pel oen machtig,
oomourrent van do conversatie geweest;
tegenwoordig hoeft het de conversatie
overwonnen. Maar op het einde der 17o en
in 't Ice^ta der ltfe oouiw. weren eer nog gast
vrouwen, die hot. spel in haar salons ver
boden, opdat do sohoono rode er zou kum-
nen blijven vertoeven. Iets dergelijks deed
madame de Lnmbort, wier salon, beroemd
was, omdat ze er 's M anndags kunstenaars
ontving, schrijvers, dioliters en geleerden
en "'s Woensdags do grooton der aarde.
Ponienolle on ia Motte, de sterren dier
"bijeenkomsten, mochten op beide dagen
komen. Eerstgeuosande, die honderd jaar
oud. werd, was vooral befaamd om zijn
droge geestigheid. Zekere madame Du
Boo&ge informeerde eens bil hem waarom
men hom toch van gebrek aan gevoel be
schuldigde; .Pdotenelle antwoordde glim
lachend: „Madame, dat is omdat ik nog
niet dood ben".
Geheel h et tegendeel van een d orgel I j
ken scherpen geest, die een oogenblik aan
dien v»n onzen tijdgenoot Shaw doet don
ken; bezat do zachtmoedige Ja Motte, die
IvvendJen bijna blind was. op een keer
stiet hij in een monscheniuonlgto, tegen
een jongen man aan, die daarover zoo ver
toornd was, dat hij la Motte oen oorveeg
gaf. „Monsieur", zei la Motto zachtzïïmlg:
.het zal u snljton als u hoort dat ik blind
ben..
Men kwam gaarno bij Madame de Lam-
bert, maar booze tongou fluisterden, dat
de m eesten daar een bi! bedoeling nteo had
den. Haar salon, zoo werd gezegd, was de
antichambre van de academie. Ja, men
fluisterde zelfs, dat niemand een dar veer
tig fauteuils van ,.it instituut zou kunnon
bezetten, die niet cuft op de fauteuils van
de antichambre, dus in da salon1, van do
J,nmb6rt gezeten had. Ofschoon dLlt mis
schien een weinig overdreven klinkt, is
het in ieder geval een feit, dat zij het was,
die gedurende twintig jaren meer dan de
helft dor academicdens deed benoemen.
Zelf schreef zo ook eerüge thans volslagen
vergeten boeken; haar Baton vestigde ech
ter haar naam voor de geschiedenis.
ins-
SU00159.
Suooes is een heerlijk en begoere
waardig iets, oen genoegdoening, het dik
wijls welverdiende loon voor moed te en
arbeid, vootr geestelijke of lichamelijke
iutjpanndnig1. Hot succes (moedigt aan en
ftorict de zenuwen en zinnen tot her
nieuwd scheppen en werlcon. Toch hangt
het niet altijd ai alleen van ultgelbreido
kennis en werkelijke verdienste, of op-
meikiolijkon aanleg, welke factoren eigen
lijk die uitsluiten die basis voor het suooes
zouden moeten vormen; maar al te dik-
wiijls la het te danken aan een bdjrxmdecren
samenloop van omstaaidlgheaen, aan
scherpen oamblnaüo-zin, a*ui wereldken
nis!, kortom aia® wat men (gemeenlijk
„geluk? noemt
Jluist don belangrijksten werken van
grooto geesten heeft het zeer vaak niet
mogen guMcken terstond de aOgcanoeno
muida.lït te buüen. en suocus te behalen.
Hoe imouiligeon, wiens toorts de dwalende
menscldiiuidl verlichtte; nvaoht do vrucht
van -zljh arbeid niet plukken en stierf
vergeten ori onbekend. ia die groottrte
armoede, terwijl andoren, dio niot ln zijn
schaduw konden irtaan, en alleen1 het ge-
ba.-.ndü spoor kodden té volgen, slaagden.
Bon Later sleetocht dood menigeen, drtio
vwi aijn titjdigonooton louter «aiomien tune
dank bblieewS, on Jijden en oatbertog
mlooftt. dragen, eerst recht wwlcrvaron;
rijn kuurt, verguisd door een ouwetond
raiblklc, dat er nog niet rijn voor was,
werd meoetal eonai na dien dood van don
xnauöe® erirandi, en hemelhoog g^pneaen.
Waar twee menaokon dezelfde taak uit
kor. „Ik heb het genoegen u mede te dee-
leu, dat uw obligatie bij de laatste trekking
is uitgekomen en betaalbaar is met tien
duizend francs".
„Niet mogelijk,'1 riep Darlin uli
„Toch is het zoo", was het antwoord.
„Maar dan dank ik n duizendmaal voor
de moeite, die giji u getroost hebt inij per
soonlijk. dat goede nieuws te komen mede
deel en. Het is waar, ik heb de trekkings-
Hjst nog niot. Ingezien, maar u had mij
evengoed een klein briefje kunnen schrij
ven, dan. zóu Ik rojj aan het loket vervoegd
hebben".
De b jambto liet hem doorpraten en de
heer Dar tin begon te vermoeden, dat dat
olies maar een voorwendsel was om van
zijn geluk en zijn goede stemming gebruik
andere manier wat af te troggelen, een
te nu»; ou, ton einde hem op de oen of
banknoot je of eeu gouden Louis. De man
zag u allesbehalve welgedaan uit, hij was
bleek, misschien en reeds stak Dar-
lin zijn hand in zijn vestzakje. Maar. als
die man hom eens bedroog, als het eens
niet anders was dan een handig middel
om aan een, goede fooi te komen en
de hand verliet het vestzakje weer.
vouwen, la de uitslag toch tontroozi verschil
lend; waar de eene shuagt, 'half de -nuder.
Dezelfde draaikolk, diie den óén in de
diepte dóet wegzinken, werpt den ander
naar boveni, to het vo/IIbo licht, daji als een
strs/lenfcrans zijn hoofd ouwtr&dt; dien
Julbolt do groote imasspj too, terwijl zij
hem, dio ten oijrVv ging), vergeet
35ÓÓ is het dat do wijs», dio
.boven de al* en en ijdeïh^hm, van
bet mensdheltijk bestaan verheven ia, als
oen Jan toom: be schouwt, of als een dwaal
licht, dó moedtè van bet najagen niiet
waard'. Maiar zoolang er sterfelijke men
schen blijven bestaan, met menschelijko
sohen blijven hés-taan:, met menscbelüjke
zwakheden!, .zoolang zal bet suooes nog
zijn beoraobappiyi ^lijvon voerenen alju
macht- 'bldjhon uitoefenen.
PARÏJ9CHE MDDEBRÏEF.
Wat staait oons te wachten?
Neen, gróóte veranderingen Staan ons
gelukkig niet t,e wachten. Na al de'ingrij
pende wijzigingen van den lantsten tijd
gunt Mevrouw Mode ons en zichzélf een
kleine rustpoos. Misschien juist lang ge
noeg om onze toiletten met haar laatste
eischen in overeenstemming te brengen.
In elk geval weten we nu wel zoo on
geveer wet ono wacht De straat- en wan-
dfjlcostuums en alle meer eenvoudige
toiletjes blijden vrij kort De namiddag
japon wordt oen flink stuk langer gedra
gen on het avondtoilet, de gala-dracht
voor bijzondere gelegenheden, reikt, tot
op den grond. Wel ziét men nog slippen
en iofcse bonen, maar toch is or een stre
ven den. rok van onderen geheel rond te
knippen. Wanneer een sleep aanwezig is,
prefereort men het, de geheele japon te
laten sleepen en niet alleen maar een of
ander los aanhechtsel.
De verbreed© schouderlijn blijft be
staan en, naar men voorspelt, zal nog
eerder toe-, dan afnemen. We zijn er
trouwens al zoo'n beetje op voorbereid
door de capes en pelerines, de vleugels
en.groote kragen, welke we dezen zomer
reeds droegen. Deze deden de heupen
smal schijnen en dat Is ook Juist de be
doeling. Want, hoewel het aan de mo
derne vrouw weer geoorloofd 1b heupen
te hebben en deze zelfs sterk geaccen
tueerd worden door nauw aansluitende
heupstukken on Romarqueerde talllelijn
- zo mogen-toch vooral niet breed en
plomp zijiu
Velen zullen die streng aangegeven
lijn betreuren. Weliswaar stonden de
gladde, rechte lijnjaponnen van de vorige
mode lang niet ledereen. Maar de
moderne Japonnen, die de vormen wel
eens een beetje te sterk doen uitkomen,
hebben ook veel tegen. Het la hier vooral
zaak naar eigen smaak te werk te gaan.
Tracht de plaats te vinden waar de hooge
ceintuur u het best staat. En bekommer
u er niet om, ook al ls deze niet zoo hoog
of niet zoo laag als bij de andere Japon
nen die ge ziet. Kies uw kleeding ln do
gedachte dat zo niet alleen modieus moet
zijn, maar u ook goed moet staan en bij
uw gestalte passen.
Wat we van de japonnen zeggen, geldt
natuurlijk ook evenzeer voor de hoeden.
De zoo weinig flatteerende, op badmutsen
gelijkende kapjes gar.n weliswaar een
beetje uit don smaak, maar toch blijft er
voor de vrouw, dio niet gewapend is met
't Juiste inaicht en don goéden smaak, nog
ruim gelegenheid over om juist hot ver
keerde model, te kiezen. De schilderach
tige, ver uit het gezicht staande hoedon,
zijn lang niet voor ledereen geschikt.
Voorloopig zullen wo' nog wel broede
randen zien, maar voor den eigenlijken
winter voorspelt men ons toch weer vrij
komen", zei hij, „om het geld in ontvangst
te nemen en d!an zal het mij aangenaam
zijn u daar te ontmoeten en te beloonen
voor uw moeite".
Tegelijkertijd stond de heer Darlin op,
om aan te toonen, dat de audiëntie afge-
loopen was.
Maar de heer Davenne verroerde zich
niet.
„Neem mij niet kwalijk, mijnheer, ik
héb u niet alles gezegd. Ik kom niet, zoo
als gij. misschien meent, om een belooning
te ontvangen, die ik niet verdiend heb".
,Mnar", onderbrak hem Darlin, „het is
toch al te vriendelijk van u, die moeite ge
daan. to hebben en als ik het geld' ontvan
gen heb, zal het mij werkelijk een genoe
gen zijn".
„U hoeft niet naar het Credit te komen.
Ik heb het geld bij ratl".
Hij -haalde uit zijn zak losse bankbiljet-
ten, goud- on zilvergeld en begon hot op
de tafel na te tellen. Darlin stond ver-
stornd. Nooit bad hij op zijn werktafel
zoo n som aanschouwd. Hoe, het Credit
National liet zijn cliënten het geld aan
huls bezorgen, en dat nog wel 's avonds
na negen uur. Hi' begreep er niets van.
En de man telde maar dóór.
kleine hoeden. Ein waar nog kapjes ge
dragen worden, zullen deze toch niet
meer zoo geheel glad zijn als vroeger.
Hoed'en van fluweel, van vilt, van satijn,
van stof, van verschillende combinaties,
wachten ons. Daaruit valt het gemakke
lijk een aardige keuze te doen.
De toilet-onderdeelen, de schoentjes en
kousen, de sjaals, taschjes, zakdoeken en
handschoenen blijven natuurlijk elegant
en verfijnd als tevoren.
We kunnen moeilijk verwaobten, hierin
een grooteren eenvoud tegemoet te gaan.
Wat oen ongeloofelijke weelde, wat een
Ongekende luxe, zeggen we wel eens ge-
daohtonloos. Want we weten eigenlijk
best dat dit niet waar is. Zion we ze niet
alle eeuwen door van de oudste tijden af,
die momenten van overdadige weeldel
De Egyptische vrouwen uit de grijze oud
heid wisten wat luxe was, de Griekscne
en Romeinsche dames, de vrouwen uit de
middeleeuwen, ze deden niet onder voor
baar moderne zusters van het jaar 1M0.
Alleen was ln vroeger tijden de luxe echt,
men kende nog niet de kunst, om alles
wat modi en kostbaar is, op goedkoope
wijze na te maken. In 1394 verbiedt I hl-
lips de Schoone aan dc burgervrouwen
het dragen van hermelijn en van cein
tuurs van goud en edelsteenen. Het her
melijn onzer hedendaagsche burgervrou
wen stamt van een tam konijntje en haar
goud en edelgesteente is verguldsel en ge
kleurd1 glas. Zoo is onze luxe ontaard in
een sohsijndiuxo, waaraan niemand1 aan
stoot neemt en die, uiterlijk tenminste alle
velschillen tusschen rangen en standen
wegvaagt.
WILHELMINE.
Onze lezeressen, die uitvoerig wensohen
ingelicht te worden over de laatste mode,
zoowel voor dames als1 kinderen, raden
wjj dringend aan een abonnement te
nemen op „Het Nieuwe Modeblad".
Dit uiterst practische Nederlandsche
modetijdschrift, hetwelk ook een schat
van gegevens biedt voor'handwerken in
alle genres, is bij de uitgevers dezer
courant tegen sterk gereduceerden prijs
verkrijgbaar.
De abonnementsprijs van Het Nieuwe
Modeblad, 2 maal per maandi verschijnen
de in 16 bladzijden met telkenmale 2 gratis
knippatronenbladèn, bedraagt slechts
0.96 per kwartaal, franco per post f 1.25.
Goeiemiddag jongens en meisjes 1
Een heek-boel raadseloplossingen lagen
er Woenwlagauiddag weer ln de raadsel-
bak; op kantoor. Ik ben tenminste best
tevreden voor den eersten keer en geloof
vRst dnt er dezen winter minstens net
zooveel vriendjeis en vriendinnetjes moe
zuilen doen als bet vorige jaar. Weet jul-
lto noig hoeveel er dat waren? Zal lk het
eens zeggen? Tachtig, zelfs nog moor
geloof ik. Een massa, hè? lk vond het
aardig, dat ik van tal van vriendjes en
vriendinnetjes hoorde, dat ze hét heel
prettig vonden dat de raadsels weer be
gonnen waren. Nu, lk vind het ook pret
tig om weer aan jullie te schrijven en je
briefjes to beantwoorden. Er waren ook
oen paar oplossingen1 bij van nieuwe
vriendjes en vriendinnetjes, maar de
moeste waren bekenden voor mij. Bohrii-
ven Jullie me ook eens wat over Je
vucantle?
Kindervriend.
„Mijnheer Darlin". zei Lucien eindelijk,
..wilt u zoo Roecl zijn nia te tellen. Hier
liggen negen duizend, zeshonderd achttien
franks, en vijf en1 zestig'centimes. Dat ls
de som die u toekomt na aftrek der renten
en onkosten".
Darlin telde na. Alles was in orde.
„Hebt u een re<;u gereed?" vroeg hij.
„Ja, mijnheer".
„Laat ik dan teekenen".
Darlin teekende, maar merkte toch op,
dat het re-cu niet het hoofd droeg van het
Credit National.
Nu meende de gelukkige winner toch
van zijn bezoeker ontslagen te worden, en
om het oogenblik te verhaasten, dat hy
alleen zou zdjn, mot zijn schat, bood hij
Davenno de hand, waarin een bankbiljet
van vijftig franks stak.
Maar het was bepaald!, dat d,ez© avond
hem allerlei verrassingen zou brengen. In
plaats-dat dé sohatbezorger met de gewone
dankbetuigingen hot bankbiljet, aannam,
viel hl.1 wennend op de knieën neder.
Hij' is bepaald gek, dacht Darlin, en
slaagde er in niet .-onder veel moeite, zijn
bezoeker te doen opstaan.
Ons XinèerverhaaL
DE ZWEMWEDSTRIJD.
Door het schitterende weer van de laat
ste dagen was het plotseling druk gewor
den aan het strand van de kleine badplaats
on in de duinen ln de nabijheid er van.
De jonge dulnkonjjntjes, die in hun
leventje nog nooit veel menschen gezien
hadden, durfden zich nu overdag haast
niet uit hun holletje te wagen, maar na
eenlge dagen wenden ze aan het gevaar,
aan het lawaai van menschen on kinderen
en ze vertoonden zich ook overdag bulten,
vertrouwend op hun vlugheid bil mogelijk
gevaar.-O, wat waren vooral de kinderen
steeds verrukt, als ze zoo'n vlug donzen
diertje met groote sprongen zagen weg-
vluohtem
Och, wat snoezig!" „Toe, loop nou niet
weg, we zullen je geen kwaad doen, hoor!"
hoorden de konijntjes telkens roepen,
maar dat wegloopen was zoo'n gewoonte,
dat ze het eenvoudig niet konden laten,
al hadden ze het ook wel gedurfd.
Op een erg wannen dag was er een
troepje kinderen neergestreken in een
duinpan, juist achter de eerste duinenrij.
Ze waren allemaal ln badpak gekleed en
voelden zich daarin zoo lekker, dat ze
stoeiden en rolden en holden, tot ze neer
vielen wan vermoeidheid. Er kwam een
groote zak apennootjes te voorschijn en
rollen zuurtjes, allemaal welkome ver
snaperingen pa het wilde spel.
De kinderen van de konijnenfamllle,
Wlps en Waps, die hun hol ln dezelfde
duinpan hadden en die zioh bij het hevig
rumoer niet durfden vertoonen, staken nu
hun. kopjes nieuwsgierig naar bulten, om
met belangstelling naar de smullende
menschenkinderen/ te kijken en te luiste
ren naar wat dezen vertelden,
„Zeg," riep eropeens een uit, „weten
jullie wel, dat er Woensdag een zwemwed
strijd ls hier aan het strand? Zullen wij
ook meedoen?"
„Ja, Jal" riepen eenigen geestdriftig.
„Och nee, ik kan het toch ndet goed ge
noeg", zeiden anderen, maar de eerste
spreker wierp hier tegen in: „We kunnen
ons nu juist flink oefenen, drie of vier
keer per dag. En het ls toch leuk om mee
te doen, al win je niets. Zullen we ons
straks allemaal opgeven? Als de nootjes
op ziln, gaan we weer te water, hè?"
„Ja, jal" riepen nu alle anderen. „En als
er soms een 'n geldprijs wint, dan fuift
die ons allemaal."
En weer weid er „ja, jal" gesohreeuwd.
De Wipjes en Wapjes keken elkaar
eens aan met vragende konijnenoogjes en
knikten dan heftig, ze begrepén elkaar
.wel zonder woorden. Begrijp Jullie ook,
wat ze wilden. Wel natuurlijk kijken naar
de zwemwedstrijd on ook kijken naar het
oefenen van het clubje, dat juist opstj^-
en het duin weer opstormde naar vS
en
strand.
want ik ben zeer schuldig. Al acht dagen
geleden heb ik uw geld ln1 ontvangst ge
nomen en ik heb op het punt gestaan het
te verliezen".
En toen bekende Lucien Davenne aan
den heer Darlin zijn hartstocht voor het
spel en hoe deze hem langs de stelle hel
ling tot den rand van den afgrond had ge
bracht; hoe hij, in den uitersten nood en
elk oogenblik vreezende, dat zijn ontrouw
ontdekt zou worden, acht dagen geleden
de tienduizend franken, waarmede de obli
gatie van den heer Darlin was uitgeko
men, aan zich zeiven had uitbetaald en een
reQU valschelijk met den naam van Darlin
onderteekend, had afgegeven hoe hij
de geheele som had gewaagd om alles te
winnen en hoe het geluk hem nu gunstig
was geweest, zoodat hij niet alleen de tien
duizend franken der obligatie kon uitbe
talen, maar ook de kas ln orde gebracht
en al zijn schulden betaald had.
„Welnu, eind goed, al goedl" zeide de
heer Darlin met de goedhartigheid 'en ver
gevensgezindheid van een man, die tien
duizend franken heeft gewonnen.
„Helaas", antwoordde Davenne, „voor
mü is de zaak nog niet geëindigd. Men
heeft aan het Credit National achterdocht
De jonge Wipjes en Wapjes
achter de kinderen aan en bleven w!*
op het duin staan kijken naar het zwem.
men.
„Hè," zuchtte plotseling Joris War»
„Ik. wou, dat ik ook zwemmen kon."
„Ik ook, ik ook," piepten Joris' brow.
tjes en zusjes en de Wipjes allemaal
„Misschien kunnen we het wel, als'
het maar probeeren," zei Joris Wat»
weer.
„Dat kunnen we toch niet probeeren
bij al die menschenkinderen," antwoordde
Bijmen Wips verontwaardigd.
„Nee, natuurlijk niet," hernam joris
Wups. ,Maar wel vanavond, als de inaan
schünt en de menschen naar huis zjin
Ais we dan om beurten de wacht houdun
dan zullen we probeeren of we zwammen
kunnen."
„Ja, ja," piepten alle Wipjes en Wupjog
nu geestdriftig.
„Het is vast niet moeilük," zei Sümeil
Wips nu. „Je beweegt maar gewoon je
voor- en achterpooten, net als de men-
schenkinderen en dan ga je vanzelf."
„Ja, dan ga je vanzelf," beaamde alle
anderen en toen rrrts.rende ze om-
laag naar hun holletjes omdat de troep
kinderen plotseling weer uit zee kwam en
het strand over rende naar hun duin toe
Dien avond na de avondwortel slopen
de ionge Wipjes en Wapjes stiekum hun
holletjes uit en door het helm de duin.
helling op. Aan den voet van het duin
wachten ze elkander op en telden af, tje
het eerst wacht zou houden.
Dat was kleine Donsje Wlps, dia heel
vereerd was met haar baantje en beloof,
de, dait ze heel goed op zou letten onWn
zou piepen bij naderend gevaar.
Schoorvoetend liepen do andere Wlp]e8
en de Wapjes eenigen tijd langs den wa
terkant. Af en toe stak er een een pootje
ln, om het echter weer gauw terug t(
trekken. Joris Waps bleef met zijn twee
voorpooten even in het water staan, om
te toonen, dat liij niet bang was. Maar
verder durfde hij toch ook niet Water
was toch wel iets heel raars. Zoo vlug en
zoo koud.
„Vooruit nu," riep Donsje. „Beweeg nu
Je voor- en achterpooten tegeljjk. Dan
zwem Je vanzelfI"
Maar Sümens bromde: „Doe jü het dan
maar eens vóórt" Doch daar had Donsje
ook geen zin ln.
Het duurde geen tien minuten of op
het heele strand was geen van de dappere
Wipjes of Wapjes meer te zien. En den
volgenden Woensdag bestond er in de
twee holen heelemaal geen belangstelling
voor de zwemwedstrijd van de menschen
kinderen 1
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels.
Dorus Rijkera 1
os, dijk, kers, Urk, roer.
n.
Schaar.
Goede oplossingen van beide raadsels
ontvangen van:
H. A.; J. B.; A. v. d. B.; M. B.; R. v. EL;
M. G. D.; M. G.; J. en N. G.; J. D. J.; T.
en W. K.; J. E. K; B. K; K. K.; H. K.;
P. K.; T. P.: A. R.; D. en M. S.; J.
G. S.; K. J. S.: O. T.; A. T.; S. T.; G. V.;
N. V.; Ger. W.; H. v. W.; G. W,; J. on
P. W.
Eigen gemaakte raadsels ontvangen van:
D. en M. S.; Albert T. en Oornelis ToL
I.
Nieuwe raadsels.
Xkomt de naam van een
2e rij herfstbloemen.
8e rij wat de vogels bouwen. Jf
4e rij de rivier waar Amsterdam
licht.
6e rij een werelddeel. -] .X
6e rij Inboorlingen van het werelddeel
(Ingezonden door A W'
II.
Mijn geheel ls Iets waarmee dames «n
melHjes dagelijks ln aanraking komen.
Verandert men de eerste letter, dan
het iets, waar heefen eiken dag mee U»
aanraking komen. —28
(Ingezonden door Annie
gekregen en het zou kunnen gebeuren,
dat men kwam onderzoeken of het ree
dat ik in mijn kas heb, wel echt ls- O» j*
smeek u, wees barmhartig en ve^ X,
dan, dat het geld reeds sedert acht dagen j
in uw bezit en het stuk echt is".
De heer Darlin scheen zich te bedenxeib i
Hij zag de oogen van dien ongelukkige
smeekend op de zijne gericht. Wat zou a>
doen? Hem voor altijd ongelukkig
„Hoor eens, mijn vriend", zei hij,
RÜ van mij vraagt is niet ln den na
Maar ik zal u ndet ln het verderf atorte
indien gij mü zweert, nooit meer
spelen".
„O, ik zweer het u", riep de ongelukkig^
uit on een zware last viel hem van u
hart. jj.
De heer Davenne heeft woord
den; hü ls thans een zeer geacht kooP'
Jules Darlin heeft geen onwaarheid
hoeven te spreken, er ls geen ondei"
Ingesteld van de zijde van het Crwht
tional naar de echtheid van de na*""
teekenlng.
EINDE.
B.
„Ik zal morgen aan het Credit National
BABBELUURTJE OVER MODE.
Nanda Vlaaer. Ben Jij drie weken ln Am.
sterdam geweest? Dat i» een heele tijd, hoor.
Lk ben er nooit too long geweest. Ben je ook
in Artls geweest en misschien in het Aqua.
rium, dat la zoo prachtig, daar kan Je wel een
heelen dag doorbrengen. Vertel je me er eens
wat van?
Nannie Grande. Jij bent dut ook in Amster
dam geweest en in Den Haag. Vind je Den
Haag niet een mooie stad? En ben je ook op
de Pier geweest ln Scheveningien of op het
dak van de Bijenkorf? Dat Je zusje mee wil
doen met raadeeloplossen wind ik heel goed,
hoor, en ik geloof ook dat het aardiger ia als
ze de raadsels apart instuurt.
Mom Bonte. Ik feliciteer Je nog met Je over
gang, Mon. Doe maar flink je 'best ln de 3e
klas. Ln de Alkmaarderhout ben ik ook wel
geweest en lk weet dus dat het er mooi is.
Klaas Stadrtman. Jij was nog niet goed' Op
dreef, Klaas, met de rijmelarij. Ik heb wel veel
leuker rijmpjes van je ontvangen en zie dus
een volgenden keer naar beter uit
Oorterbeek ken lk niet, 'Klaas, ik ben er
nooit anders dan langs gespoord, maar wel
weet ik dat het er prachtig ls en dus zal je wel
genoten btihben. a
Beste mijnheer.
Ik zal met nieuwen moed beginnen,
Olm een rijmje te verzinnen.
Dorus Rijkers, groote held,
Zette door met veel geweldl,
Hij hoeft al zijn levenstijd
Aan de woeste zee gewijd,
En hij redde tevens
Vele «ïi'cnschenleven®.
No. twee eenr schaar,
Dat leek mij eerst wat raar;
Twee oogeni en twee boenen,
En kon nog nergens henen.
GRIETJE STAALMAN.
„Mijnheer", Ztti deze, „ik ben het ge
schenk niet waurd, dat u mü wilt geven,
XXXXXX Op de krulsjeslljnen
Xbuitenlandsche vrucht,
XIe rij 't gevraagde voort-
