DAMES
SALON MANSHANDEN
Na de Wasch
TWEEDE EN LAATSTE BLAD.
STADSNIEUWS
Goedkoop stoken
Fa. H. BOOY &ZOON
VAN DiNSDAG 24 FEBRUARI 1931.
BABY-Anthraciet
PARELCOKES
Ook het door een niet vakkundige behandeling
droog geworden haar, kan door deze preparaten
met hetzelfde succes gepermanent worden
PRIJZEN (tijdelijk)
SYSTEEM WELLA f 5.-
SYSTEEM GALLIA f 10.- (o. a.)
STAKMAN BOSSESTRAAT 65 (n. n.) TEL. 514
De film.
Licht op
voor alle voertuigen:
Wintertijd.
Dinsdag 24 Feb17.56 uur
Woensdag 25 17.58 i
AANKOMST INDISCHE MAIL.
Zaterdag in ons land.
De speciale trein, met post en passa
giers in aansluiting] op het stoomschip
Johan de Witt, zal' Vrijdagmorgen 27
dezer om 10 u. 20 uit Genua vertrekken.
Aankomst Zaterdagmorgen 28 Februari
9 u. 53 Amstea-dam (C.S.).
AUTOBUSDIENST
DEN HELDERWIERINGEN.
Onze mededeeling inzake .bet postver
voer naar en van Wieringen, zooais wij
de vorlgie week hebben weergegeven, yer-
eischt eenige nadere toelichting.
De firma W. Prins 'heeft voor vijf jaar
geleden dit postvervoer met gemeentelijke
subsidie aangenomen. Door die subsidie
was het mogelijk het vervoer voor een
zeer laag tarief te aanvaarden. Het resul
taat daarvan is geweest, dat, dank zij
deze gemeentelijke steun, het postvervoer
via Dem Helder is geschied, waarbij
tevens een levendig verkeer met de om
liggende gemeenten bereikt is geworden.
Aan de bedoeling, die destijds bij' ons
gemeentebestuur voorzat is wel een groo-
tere trek naar Den Helder het gevolg
geweest.
'Nu echter de gemeentelijke subsidie
ophoudt kan de post niet meer voor d'at
lage tarief vervoerd worden, en heeft de
heer Prins bet postbestuur verzocht voor
een1 hoogere betaling van dat vervoer in
aanmerking te komen.
Dit klinkt inderdaad anders dan het
zonder meer bedanken voor postvervoer,
Integendeel dit zal door den betrokken
ondernemer gaarne worden voortgezet,
mits de vergoeding daarvoor evenredig
A\ aan de vele moeite, welke daaraan ver-
ionden is.
BRAND AAN BOORD HR. MS.
„BANCKERT".
Materieel» schade waarschijn
lijk gering; geen persoonlijke
ongelukken.
Blijkens bij bet dep. van Defensie ont
vangen bericht is er Zaterdagavond om
streeks zes uur aan boord van Hr. Ms.
„Banckert", liggende voor Cu ra cao, een
begin van brand ontstaan in het achter
ste compartiment, vermoedelijk door zelf-
ohtbrandinig van daar bewaarde fosfor.
Door krachtig optreden van de beman
ning en assistentie van de drijvende spuit
der Curagaosche Petroleum Mij», is het
gelukt den brand spoedig te blussohen.
Persoonlijke ongelukken kwamen niet
voor; de materieel© schade is waarschijn
lijk gering.
COMITÉ VOOR ABONNEMENTS
CONCERTEN.
Betreffende het optreden van den ver
maarden Hongaarschen cellist Paul Her-
inann, welke, begeleid door den pianist-
componist Geza Frid a.s. Donderdag bij
het 3e en laatste abonnementsconcert op
treed, volgen hieronder de zeer gunstige
critieken der groote bladen.
....zoo deed hij ons met een' Hündel ken
nis maken, die subtieler, gevoeliger en als ge
wilt ook „moderner" was, dan de H'Sndel van
tienduizend andere musici. En wanneer, hoe
langer hoe meer, bij den toehoorder den na
druk gaat vallen, op „een persoonlijke kijk",
dan is dit eerst en vooral, omdat persoonlijk
heden zoo uiterst schaarsch zijn onder die velen
die het podium bevolken.
...dit spel, technisch geacheveerd, stijlvol
en erudiet.
De Telegraaf.
....wat ik geheel toeschrijf aan het intense
en prachtige spel van P. H.
voering van Koday's werk zijtn onverdeeld
voering van Kodal's werk zijn onverdeeld
meesterschap als cellist bewezen.
Het Algem. Handelsblad.
Technisch is het wel het „non plus ultra"
op dit cel-solo-terrein, dat hier bereikt is.
P. H. schudde het uit zijn mouw, otm zoo te
zeggen. Fameus, wat een cellistII Kern en
fantasie, élan en geest had zijn spel in hooge
mate.
Het Vaderland.
Een techniek, die zeker niet voor die der
besten behoeft onder te doen en een rijpe, ,be-
heerschte muzikaliteit van streng, maar ge
voelig karakter
Avondpost.
Doch het voornaamste is, dat P. H. in de
voordracht van heel zijn programma steeds
f 1 60 per H.L.
90 cent per H.L.
THUISBEZORGD 10 CT. MEER.
Tel. 235 en 479.
BESTELKANTOREN
Wed. v. VLIET—WICKEL, Hoogstraat 20.
J. SLOT, Van Galenstraat 9. Telefoon 428.
B. KRiJNS, Gasstraat 23.
van een eigen1 zienswijze en een groote fijn
gevoeligheid blijk gaf.
De Maasbode.
De kennismaking met den violoncellist P. A.
was een verrassing van de meest aangename
soort.
liet niet den minsten twijfel bestaan
omtrent de bijzondere begaafdheid van dezen
musicus.
Zijn toon, was zeer zangerig en Innig
die d'en waren kunstenaar kenmerkt.
Nieuwe Rottend' Courant.
P. H. is een cellist), die tot de besten, van
d'en tegenwoordigen tijd moet worden gere
kend. Onvergetelijk mooi heeft hij een sonate
van Handel voorgedragen.
Leidscihe Courant.
Betreffend© entrée buiten abonnement
raadplege men de in dit blad voorkomen
de advertentie. Zal het Heldensche publiek
op deze kunstuiting reageeren!
GEREFORMEERDE ZANVER
„HALLELUJA".
De Ger. Zangver. „Halleluja" hoopt
Donderdag 26 Maart a.s. een uitvoering tie
geven van oratorium,: jPaulus" van Felix
Mendelssohn, ter .gelegenheid van haar
55-jarig bestaan.
Als solisten zullen dien avond optreden:
mevr. Greta de Knegt—ter Haar, sopraan,
te Delft, mevr. M. C. Günthert—Breet, alt,
Den Helder, de heer Joh. v. d. Ploeg,
tenor, te Rotterdam en de bekende hel-
denbariton Joh. Nelissen, van Bloemen-
daal.
Het strijkorkest is samengesteld uit
eenige dames, en heeren musici. Aan den
vleugel de heer J. A. v. d. Vliet, terwijl
de orgelbespeling zal waargenomen wor
den door Feike Asma.
Het geheel staat onder leiding van den
directeur, den heer Joh» F. Asma.
Het concert zal plaats vinden in de
Ger. Kerk (Spoorstraat).
VEREENIGING „KERK EN VREDE".
Rede door da F. Kuiper.
Gisterenavond hield de Heldersche af
deeling van bovengenoemde Vereeniging
een openbare vergadering in „Casino",
waar do Krommenieër predikant, ds. F.
Kuiper, een rede hield over het onder
werp: „Mogen wij meedoen?" Daar aan
militairen verboden was deze bijeenkomst
bij te wonen, stond militaire politie voor
den ingang van „Casino", ter controlee
ring van de naleving van dit gebod.
Desondanks was de zaal goed bezet.
De predikant der Doopsgezinde Ge
meente, ds. Smids, heette de aanwezigen
welkom en drukte over de opkomst zijn
tevredenheid uit. Het heeft eenige moeite
gekost een spreker te vinden, maar ten
slotte is men in ds. Kuiper geslaagd en
spr. heet zijn collega dan ook welkom.
Spr. rede is getiteld: „Mogen wij mee
doen?" en wellicht heeft men, dien titel
lezende, gedacht, dat er de kern van de
zaak aan ontbrak, namelijk het woordje
„waaraan". Inderdaad is dit de alles-
beheerschende vraag: „Waaraan mogen
wij meedoen?" Maar opzettelijk is deze,
ietwat vage omschrijving, gekozen, ten
einde daardoor het algemeen karakter
der vraag te doen uitkomen.
Het is noodig de drie woorden, waaruit
zij bestaat, elk afzonderlijk te bezien en
te analyseeren. Vooreerst dan het woord
„mogen". Wat mogen wij, wat mogen wij
niet? In 't algemeen gesproken, heeft
ieder wel iets of iemand, waaraan bij zich
te onderwerpen heeft, waarvan hij iets
niet of wel „mag", 't Schijnt bijvoorbeeld
hedenavond verboden te zijn, dat mili
tairen hier tegenwoordig zijn. Ten on
rechte meenen velen, dat zij groote vrij
heden bezitten; in onze samenleving zijn
er vele factoren, die ons binden, maat
schappelijke machten zijn het, die boven
ons staan, maar ook algemeene machten.
De mensch mag, wat dit betreft, niet
alles. Maar is die macht, die hen iets
verbiedt, de laatste, of is er een hooger,
eeuwige macht aan wie wij weder gehoor
zamen moeten?
Voor de Vereeniging „Kerk en Vrede"
is dit geen open vraag; het is een ver
eeniging van geloovigen, die zich richt
tot geloovigen van wat richting of kerk
ook.
Nu het tweede woordje: „Mogen wij".
Wie zijn wij? Die hier vanavond samen
gekomen zijn?
Gezamenlijk richten wij onze gedachten
op de vragen die vóór ons liggen. «Wij»
zijn uit allerlei rangen def samenleving
hier bijeen. Het samenleven der menschen
is zóó verbonden, dat we niet kunnen
zeggen, dat we alleen staan. Bijna altijd
is wel een mensch met allerlei andere
groepen verbonden door gelijke Ideeën.
Wie vertegenwoordigen wij dan Geen
bepaalde groepen. Hen, die, die niet over
tuigd zijn, dat het met de christenheid
de laatste eeuwen den goeden kant uit
gaat.
Zijn wij voor elkander verantwoorde
lijk Is het niet waar wat de apostel
Paulus gezegd heeft, dat ieder in zijn
eigen gemoed ten volle verzekerd moet
zijn? Zeker, dat is zoo, ieder onzer moet
in eigen gemoed ten volle verzekerd zijn
beseffen de eigen taak, maar er is
het gemeenschappelijke, het gevoel
nr--V00r e'kander verantwoordelijk
zqn Wij moeten begrijpen, dat ons voor
beeld voor anderen geldt, dat wij in de
wereld elkanders lasten hebben te dragen,
net gaat ni >t om ons eigen leven, wü
moeten door onze daad getuigenis afleg-
Door ontvangst van de nieuwste preparaten zijn wij in staat
zelfs het fijnste haar met volkomen succes te
permanenten
daarmee het noodige opleggen. i deel. Maar er zijn wel christenen, die er
Waaraan mogen wij wèl moedoen en mede accoord gaan. Wij beantwoorden
waaraan niet? Wij mogen niet mesdoen de vraag of men daaraan mag meedoen
aan de zonde. bevestigend. In de Grondwet is trouwens
Dat is het algemeene antwoord wat rekening gehouden met gewetensbezwa
men geven kan. Maar indien men niet ren en in de wet op de dienstweigering
aangeeft, wat men daaronder verstaat, is dit óók omschreven. Dienstweigering
komen wij niet verder. Er zijn bepaalde is niet meer een strafbaar feit, maar zij
dingen waaraan niet mag worden meege- gaat wel in tegen wat »men« geoorloofd
daan, en er is één dat van de aller- acht. Wij achten het geoorloofd dat men
grootste beteekenis is voor den christen mag meedoen aan het anti-militarisme
en dat is dat God niet gelasterd mag van de daad. Wij ontkennen geenszins,
worden. Spr. zai over het a.s. wetsontwerp
thans evenwel niet spreken, In verband
hiermede releveert spr. de politiek der
Russische sovjets tegen den godsdienst,
en bespreekt een van de uitingen van
dien strijd. Mogen wij daaraan meedoen
vraagt spr. Wij kunnen niet ontkennen,
dat daar, waar het christendom het meest
verspreid is, in West-Europa, waar het
eeuwen en eeuwen zijn invloed heeft ge
had, de volkeren meer gewapend zijn dan
elders.
Natuurlijk zegt gij toch: neen, wij
dat er allerlei problemen aan verbonden
zijn, maar wij erkennen de groote waarde
van het persoonlijk protest.
Mogen wij meedoen met «Kerk en
Vrede?» Ik stel het als gewetensvraag
voor u allen, en het antwoord is: wij
móeten daaraan meedoen, bereid tot taaie
volharding.
Van de gelegenheid tot het stellen van
vragen werd door een tweetal aanwezigen
gebruik gemaakt.
De heer Trap vraagt een verklaring
van het feit, dat, aangezien volgens spr.,
mogen aan zooiets niet meedoen, maar alle gezag van God komt, men zich des-
er is nog wat anders: wij mogen niet niettemin verzet tegen het militarisme,
meedoen aan de instandhouding van zon- dat toch óók van God Is gekomen De
dige gebruiken en ook niet aan lauwheid spr. begaf zich ter beantwoording hiervan
en onverschilligheid. Tot een werkelijk in een tamelijk diepgaand theologisch
krachtig protest komt het niet. Noodig betoog.
is hartstocht, volkomen toewijding, een Tenslotte dankte Ds. S m i d t s de aan-
geweten, dat wij nu voor deze dingen wezigen en den spr. voor hun opkomst,
werken moeten en tot inzicht moeten Hij drukte er zijn voldoening over uit,
komen. In dit jaar en hier, in ons vader- dat Ds. Kuiper in een kalme, heldere en
land, moet het gezegd worden, dat de toch diepgaande rede het standpunt van
christelijke gemeente in beweging moet Kerk en Vrede heeft uiteengezet, en wees
en
óók
dat
gen.
Ten slotte de vraag: «Mogen wij mee
doen*. Wij hebben in het Hollandsch
een niet zeer fraai synoniem voor mee
doen, n.1. naëpen. Mogen wij nafipen wat
een ander doet? Daar komt het immers
in de practijk dikwijls op neer. Het komt
er evenwel op aan of men een «men»
wil zijn, dat is de man, die nafiapt, dan
wel een »niensch« die zelfstandig denkt
komen I
Maar, er is nog iets anders noodig
naast hartstocht: de volharding, tegen de
teleurstelling in, die ons natuurlijk niet
bespaard blijft. Volharding en trouw.
„Waaraan mogen wij dan wèl mee
doen?" Dat was de vraag, die spr. na
de pauze beantwoordde. Die vraag is
eenerzijds vei'1 belangrijker dai» de andere,
anderzijds voor den christen veel moei
lijker te beantwoorden Licht en duister
zijn In deze wereld dooreen gemengd,
omdat er in den loop der eeuwen telkens
een neiging is geweest zooveel mogelijk
zich aan alles te onttrekken, is be
grijpelijk.
Dit is toch verkeerd, men heeft nu
eenmaal een keuze te doen in de wereld.
Neutraliteit beteekent altijd het helpen
instandhouden van wat thans gangbaar
is. En als dat gangbare een groote
schande is, moet men weten te kiezen.
De vereeniging „Kerk en Vrede"
heeft dat beseft bij haar doelstelling.
Naast de taak die zij zichzelve zag toe
bedeeld om in de groepen der christenen
voortdurend te protesteeren tegen wat
verkeerd is, heeft zij eveneens enkele
eischen opgesteld, die mede door haar
worden onderschreven.
De vereeniging heeft zich gesteld
achter den Volkenbond. De arbeid daar
van wordt gesteld. De Volkenbond is een
organisatievorm waar nog van alles uit
groeien kan. Sommigen waarschuwen er
tegen, dat de organisatie de kleine
volkeren zal verdrukken en slechts op
treden zal voor de belangen der groote
mogendheden, 't Kan evenwel ook zijn,
dat het een organisatie-groep zal worden,
die zich keert tegen een andere.
Tot nu toe is de Volkenbond nog niet
veel anders geweest dan een bepaalde
groep regeeringsvertegenwoordigers. On
danks dat alles willen wij toch onzen
steun geven aan datgene wat mee kan
werken aan de nauwere vereeniging van
volkeren onderling. Er is een eenheid
van geheel het menschelijk geslacht en
wij allen, die zoeken naar den wil van
God, spreken ons uit voor het inter
nationale boven het nationale.
Er is een beweging buiten »Kerk en
Vrede* ontstaan, n.1. die van «nationale
ontwapening*. Ook hieraan mogen wij
meedoen. Uitgaande van de vraag of wij
het voor God kunnen verantwoorden of
wij aan een dergelijke uit het volk op
komende beweging moeten meedoen, is
het eeii eisch van waarachtigheid en als
wij or.s steeds weer uitspreken dat wij
een vredelievend volk zijn, mogen wij
niet voortgaan met de oorlogstoerustin
gen. Wij moeten een duidelijk teeken
geven, dat wij een anderen weg uit willen.
Spr. verheugt er zich over, dat de leuze
van ontwapening ingang heeft gevonden
bij ons volk, en dat zij niet meer ingang
vond juist bij het zich christenen noe
mende volksdeel is te betreuren. Wij
moeten meedoen die leuze tot gemeen
schappelijk goed te maken.
Tenslottevan elk der leden van K.
en V. wordt geëischt, dat zij een hou
ding aannemen, die aan den ernst hunner
beginselen niet doet twijfelen. Niet de
ÜnJ'nit' ^3! £a,m..m^ den stroom mede, e i s o h van persoonlijke dienstweigering
dagelijks doen wij dat in honderderlei wordt evenwel gesteld. Die eisch is ook
111 de feeding, in onze wijze al weer niet door ons ontstaan, de per-
r doen enz. Het kan niet anders enjSoonlijke dienstweigering is 'niet voort-
is ook niet verkeerdals wij maargekomen uit die groepen die zich het
met aan eigen hoofd en hart tevens sterkst verwant gevoele aan het christelijk
er op, dat ten opzichte van het werk der
Vereeniging wij het voorbeeld van de
«Eugenia» voor oogen moeten houden,
die op den dijk was geslagen door den
storm, maar die door taaie volharding
tenslotte weer vlot kwam. Zoo ook kan
volharding slechts hier naar het doel
voeren.
FILMAVOND A. N. T. B.
Door de afdeeling Den Helder van den
Algem. Nederlandschen Typografenbond,
was gisterenavond in Musis Sacrum een
filmavond georganiseerd, waarin een film
vertoond werd, welke een overzicht gal
van het bedrijf der grafische vakken.
De zaal was goed bezet en de film werd
met groote aandacht gevolgd. De Helder
sche Orkestvereeniging onder haar direc
teur, den heer Hertsworm, zorgde voor
muziek voor den aanvang en tijdens de
pauze. Ook e n gedeelte van |de film
werd door enkele leden van dit orkest
begeleid.
Was het voor ons, die dagelijks met
het typografenbedrijf hebben te maken,
reeds een interessante avond, hoeveel te
meer zal dit dan wel niet geweest zijn
voor hen, die uiteraard er vreemd tegen
over staan. De verschillende onderdeelen
van het bedrijf hadden de volle aandacht,
wij komen hierop nader terug.
De heer Valkenburg, de voorzitter der
afdeeling, opende de bijeenkomst met
een woord van welkom en een woord van
dank aan de leden van het hoofdbestuur,
die den avond zouden leiden en aan de
leden der H. O. V, voor hunne muzikale
medewerking.,'
Redle van den heer Ponstein.
De tweede secretaris van het hoofd
bestuur van den A. N. T. B., de heer
Ponstein, hield daarna een korte propa-
ganda-rede, met als onderwerp »Het
gezin en de vakbond*.
Deze film heeft tot doel, aldus de heer
Ponstein, de belangstelling voor het
vakverenigingsleven gaande te houden,
In de laatste jaren is, in het algemeen,
in de werkliedenorganisaties een ver
minderde belangstelling waar te nemen,
men vindt dat de zaak goed marcheert,
alleen wanneer de overeenkomst herzien
moet worden, toont men wat activiteit.
Dat standpunt is niet goed.
Het is nu a. h. w. een opoffering gewor
den, om, nu er 's avonds door de radio
enz. zooveel thuis ie genieten valt, een
vergadering te gaan bezoeken. Deze film
is daarom gemaakt om de belangstelling
aan te wakkeren, om de menschen uit
huis te halen.
Ook om de vrouwen iets te doen zien
van de moderne vakbeweging, is de film
gemaakt, om haar te doen zien, dat de
bond maar niet een contributie-automaat
is, geen soort belastingkantoortje, maar
dat de vakbond is een belangrijk ietsin
haar gezinsleven, die noodig is om een
bepaalden welstand te kunnen bereiken,
om het peil te verhoogen van het gezin,
waarvoor een aantal personen werkt en
leeft voor eikaars welzijn en een soort
van onderlinge solidariteit, gedragen door
liefde en kameraadschap, door plichts
besef en wederzijdsch verantwoordelijk
heidsgevoel, om tot iets beters te komen.
De eenheid die we in het gezin zien,
bemerken we niet in het maatschappelijk
leven, integendeel. Buiten het gezin staat
men in een ehaos, waar men wejkte"
vecht om een zoo groot mogelijk aeei ie
krijgen. Dit is zoo eeuw na eeuw door
tintelen loop der eeuwen Is de maat
schappij heel veel veranderd, het gezin
niet zooveel.
Door de technische ontwikkeling is
veel veranderd en zoo stond de enkeling
zwak tegenover hen, waarop zij resul
taten hebben te behalen. Langzaam be
gon het door te dringen, dat wilde men
zijn plicht tegenover het gezin behoorlijk
vervullen, men zich bij elkaar moest aan
sluiten tot het gemeenschappelijk doel.
Langzamerhand werd gebroken met het
oude begrip, dat als iets rechtvaardig
was, dat het er dan ook zou komen.
De menschen werden teruggeroepen
tot de werkelijkheid, het oude idee werd
stuk gemaakt, er moest gestreden wor
den voor de rechten.
De arbeiders die de mooiste hulzen
bouwen, wonen niet in die huizen, dat
is echter niet noodzakelijk, maar zij
krijgen geen profijt van hun werk. Dat
kan echter wel als er een maoht bestaat
om dat profijt binnen te halen, en die
macht is de vakbond.
Onze voorgangers hadden evenveel
recht op de sociale voorzieningen, als
ziekengeld, vacantie, enz., als wij, maar
ze kregen ze niet, omdat er geen vak
bond was om er voor te strijden.
De vakbonden zijn echter nog niet
tegen elk maatschappelijk euvel opge
wassen. Dat komt omdat velen er nog
niets voor voelen om mee te strijden, zij
denken, dat het hun tijd nog wel duren
zal. De vrouwen moeten hier ook mede
werken. Als de man werkloos wordt,
wordt het gezin getroffen en daarmede
de kinderen. De moeder heeft In het
maatschappelijk leven een groote plicht
te vervullen. Er is echter nog een grooter
en moeilijker taak in het gezin voor
haar, die nog niet zoo goed wordt ge
voeld. Als het kind groot is geworden,
dan bemerkt het vaak, dat er eigenlijk
geen plaats voor hem is, dat er geen
behoefte bestaat aan zijn arbeidskracht.
Dan kan zoo'n kind aan de moeder
vragen, waarom hem niets van deze voor
hem nieuwe wereld is geleerd. Dan zijn
wij niet klaar met te antwoorden, dat
we steeds naar het recht hebben ge
streefd, omdat daardoor het leven eer
lijker en waarachtiger zou worden.
Een ieder moet zijn verantwoordelijk
heid steeds bewust zijn en wil hij daar
aan uitdrukking geven, dan moet hij met
ons medestrijden voor een gelukkiger
samenleving, waar niet alleen de leuze
van het recht heerscht, maar het waar
achtige recht zelf. Laat het een aan
sporing zijn, dat ieder naar zijn krachten
medewerkt en medebouwt om in de ar
beidersbeweging zijn aandeel te leveren.
Hierna werd een aanvang gemaakt met
de vertooning van de film.
Het eerste gedeelte voerde ons in de
fabriek van de N.V. Lettergieterij Amster
dam v/h. Tetterode. Na een aantal
plaatjes uit Haarlem, waar volgens de
Hollanders Laurensz Jansz. Ooster de
boekdrukkunst uitvond, zagen wij hoe
in ouden tijd de looden letters werden
gegoten met de hand, met een productie
van ongeveer 40 per minuut. Daarna de
moderne fabricage met een capaciteit
van 7 8000 letters per minuut.
Verder werd, de fabricage van ver
schillend ander zetmateriaal in beeld ge
bracht. Na een kijkje in de expeditie
komen wij aan een bedrijf waar het letter
materiaal wordt gebruikt, n 1. de Amster-
damsche stadsdrukkerij, de hand- en
machinezetterij passeeren de revue. Dan
komen wij op de drukkerij van Blikman
en Sartorius met de talrijke drukpersen
in verschillende soorten, het automatische
apparaat begint veld te winnen. Een
curiositeit was een drukker die linksch
inlegde,wat eenige hilariteit onder de vak-
menschen in de zaal tengevolge had, de
drukker had er blijkbaar zelf ook schik in.
Na een kijkje op de groote cylinderpersen
gaan we naar de moderne binderij van
de fa. Wöhrmann te Zutfen. In zeer kor
ten tijd en met de modernste machines
is alles voor expeditie gereed.
Dan wordt ons een blik gegund in de
kraamkamer van de krant, in dit geval
»De Telegraaf». Wij volgen den weg van
een stuk copie van de redactie naar de
zetterij door een vernuftig systeem van
buizen en zetlpost; alles wordt daar
machinaal gezet. Er zijn misschien geen
10 zetkasten meer te vinden bij «De
Telegraaf». Na verschillendebewerkingen
is men zoover, dat de krant gedrukt kan
worden. Dan beginnen de drie machines
te daveren en met een gezamenlijke
snelheid van 120.000 exemplaren per uur
wordt de courant gedrukt, terwijl een
legertjes van 60 drukkers er een oog op
houdt. De verschillende opnamen toonen,
dat een hooge graad van efficiency ls
bereikt.
Hierna volgde nog een gedeelte betref
fende het interne werk van den Bond,
waaruit wij vermelden, dat de Bond in
1866 werd opgericht met een ledenaantal
van 748 en dat dit aantal in September
1930 10.206 bedroeg, met een bondsver-
mogen van f2.010.546.27, waaruit heel
veel bekostigd wordt. Interessant waren
de opnamen van de jeugddagen, waaruit
bleek, dat ook de A.N.T.B. groote zorg
heeft voor zijn jongere leden.
De heer Valkenburg sloot met een
dankwoord dezen avond, waarbij hij nog
melding maakte van het feit, dat op
Donderdag 5 Maart a.s. in «Casino» de
N.V.V.-fllm «Triomf» zal worden vertoond.
i