DE INNEMENDE LANDLOOPER
S. t. IMNEWASSEC h
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
GEMENGD NIEUWS
No. 6947 EERSTE BLAD
DONDERDAG 9 APRIL 1931.
mm
De voorbereiding der ontwapeningsconferentie. - De
Belgische arbeiders tegen eenzijdige ontwapening. -
Het conflict in de nationaal-socialistische partij ge
ëindigd? - Duitsch-Engelsche besprekingen.- Revolutie
op Madeira. - De republikeinsche beweging in Spanje.
FEUILLETON
OOST-IN DIE.
Drievoudige moord te Bilthoven.
Zoo gemakkelijk te wasschen
Zoo moeilijk te verslijten
Kleur-, wasch- en zon-echt
59ste JAARGANG
ECOURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.Heldersche Courant f 1.50voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. 1 0.50, f 0.70, f 0.70,
f 1.—. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.; fr.p.p.6ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. O. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER J...
Bureau Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412.
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres:
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct-
De voorbereiding der ontwapeninys-
conlerentie. lu antwoord op de uit-
noodiging, die do secretaris-generaal van
den Volkenbond aan de regeeringen ge
zonden heeft, om voor de a.s. ontwape
ningsconferentie volledig den stand van
hun bewapening te willen opgeven, heeft
Curtius in een nota aan het Volkenbonds
secretariaat verzocht op de agenda van de
Raadszitting in Mei te willen plaatsen een
voorstel tot uitbreiding van deze i*esolutie
met een bepaling, dat het secretariaat
den regeeringen een vragenlijst voor dit
doel zal toezenden. Uit een brief van
Curtius blijkt, dat de Duitsche regeering
deze inlichtingen voor de voorbereiding
van de conferentie alleen van waarde
acht, wanneer ze door alle staten worden
verstrekt volgens een gelijk model. De
Engelsche regeering heeft er onlangs
eveneens op gewezen, dat uniforme tabel
len noodzakelijk zijn, wil de conferentie
de opgaven kunnen vergelijken; zij stelde
daarom voor de tabellen van het ontwerp-
conventie te gebruiken zonder echter de
regeeringen te willen verplichten deze
opgaven te verstrekken, hetgeen echter
wel in de bedoeling van het Duitsche
voorstel schijnt te liggen.
De Belgische arbeiderspartij tegen een
zijdige ontwapening. Evenals in ons
land heeft ook de Belgische arbeiders
partij met de Paaschdagen een congres
gehad. Ofschoon het reeds vast stond, dat
het congres de door den Algemeenen Raad
ingediende motie het voornaamste dei-
agenda zou aannemen, was het debat
erover vrij levendig schrijft het „Han
delsblad".
De motie drong, wat de ontwapening
van internationaal standpunt betreft, aan
op successievelijke en gelijktijdige ontwa
pening door alle staten totdat de organi
satie des vredes hecht genoeg is om elke
veiligheid te waarborgen, zoodat een legej
overbodig is. Wat de ontwapening van
nationaal standpunt betreft stelde de motie
voor de bewapening van België te ver
minderen tot een niveau, dat voldoende
is om aan de verplichtingen der interna
tionale verdragen te voldoen.
De motie werd krachtig verdedigd door
Vandervelde, die betoogde dat het verdrag
van Locarno België niet toestaat eenzijdig
te ontwapenen. Tot hen, die passieven
tegenstand bepleiten, zeide Vandervelde,
dat zij zich eens moeten richten tot de
democraten in de landen der dictatuur,
opdat deze hun kunnen vertellen wat lie
den zonder wapenen tegen een gewapende
dictatuur kunnen uitrichten. Ook wees hij
er op, dat indien de Belgische socialisten
zouden besluiten volkomen te ontwapenen,
zij aan kracht zouden verliezen in hun
campagne voor de vermindering der ont
wapening in België en elders.
De motie werd met 369.531 tegen 189.825
stemmen en 32.239 onthoudingen aange
nomen.
Het conflict in de Duitsche nationaal-
socialistische partij behoort waarschijnlijk
weer tot het verleden. Hitier en Goebbels
bazuinen overal rond, dat hun partij niet
verzwakt, maar gezuiverd uit den strijd
is gekomen.
Stennes heeft bij gebrek aan geld met
moeilijkheden van velerlei aard te kam
pen. Toch zal dit conflict een reeks gevol
gen hebben, waarover zich zeker alle
tegenstanders van de Hitlerianen zullen
verheugen. Een reeks spannende proces
sen, waarbij zeker heel wat partijgeheimen
zullen worden verraden, kunnen worden
verwacht. In een dezer processen is Sten
nes beklaagde; in twee andere treedt hij
zelf als aanklager op.
Engelsch-Duitsche besprekingen? De
„Times" meldt, dat de Britsche regeering
eenige weken geleden, door tusschenkomst
van het Duitsche gezantschap te Londen,
rijkskanselier Brüning en dr. Curtius, den
rijksminister van buitenlandsche zaken,
heeft uitgenoodigd, een particulier vriend
schappelijk bezoek aan Londen te bren
gen. Het bezoek zou in Mei plaats hebben.
De Fransche pers toont zich in het al
gemeen niet zeer ingenomen met de uit-
noodiging, welke uitnoodiging ook aan
Briand gericht is. Een groot aantal bladen
is van meening, dat een dergelijke bijeen
komst van vooraanstaande ministers der
drie mogendheden nooit in het voordeel
van Frankrijk kan zijn. Men vreest bo
vendien, dat de bedoeling van Henderson
slechts zal zijn de gevolgen van de
Duitsch-Oostenrijksche tolovereenkomst
te verzwakken en zoo mogelijk de geheele
zaak in de kiem te smoren.
De „Echo de Paris" schrijft uit goede
bron te hebben vernomen, dat Briand de
uitnoodiging reeds heeft afgeslagen.
Revolutie op Madeira. Volgens berich
ten uit Funchal (Madeira) is daar Paasch-
Zondag een revolutie uitgebroken. Zoowel
de burgerlijke als de militaire gouverneur
zijn gearresteerd. Een miltaire junta, on
der leiding van generaal Souza Dias heeft
de leiding genomen.
Twee maanden geleden zijn er bij onge
regeldheden tijdens een staking eenige
personen gedood. De Portugeesche regee
ring heeft toen een nieuwen gouverneur
en hoogen commissaris benoemd, teneinde
den toestand op het eiland te bestudeeren.
Deze ambtenaren zijn thans door de op
standelingen gevangen genomen.
Funchal is de hoofdplaats van het eiland
Madeira en telt 75.000 inwoners.
De Portugeesche regeering heeft een
I kruiser naar het eiland gezonden. Aan
boord bevindt zich een regiment regee-
ringsgetrouwe troepen, 870 man sterk,
j Indien de onlusten niet eindigen, zal de
regeering een tweeden kruiser en een tor-
pedojager naar Funchal zenden. Ook een
eskader vliegtuigen wordt gereed gehou
den.
De Portugeesche regeering heeft den
opperbevelhebber der troepen op Madeira
j bevel gegeven Funchal te bombardeeren,
indien de opstandelingen zich niet zouden
overgeven.
In de Portugeesche pers wordt weinig
of niets omtrent den toestand op Madeira
gemeld, aangezien een strenge perscen-
suur is ingesteld.
Het bezoek van den Spaanschen koning
aan Lissabon is uitgesteld tot 12 Mei.
De revolutionaire beweging in Spanje.
Kolonel Macia, de leider der Catelaansche
linkergroepen, heeft de bijeenroeping van
l alle Spaansche gemeenteraden tot uitroe
ping van de republiek aangekondigd, voor
liet geval zijn partij bij de verkiezingen
overwint.
THE DARK CHAPTER
door
E. J. RATH.
6)
Ze waren plotseling met hun drieën.
Met een soepele beweging, die een slan-
genmensch haar benijd zou hebben, liet
een meisje van een jaar of vijftien zich
met gekruiste beenen neervallen op den
vloer naast mevrouw Kilbourne en keek
den landlooper met buitengewone belang
stelling aan.
Mevrouw Kilbourne uitte een kreet.
„Marian, je doet me schrikken. Je moet
niet zoo zacht loopen; en als je wilt luis
teren, zit dan niet te wiebelen."
„Goed," zei het meisje. „Maar laat
hem dan ook doorgaan," en zich direct
tot Rawlins wendend: „Schiet op, we
wachten."
Rawlins keek haar eerst eens ernstig
aan, want hij beschouwde haar als een
nieuwe moeilijkheid. Hij had het land aan
denken onder druk. Waar was hij ge
bleven?
„Je was juist naar de stad gegaan,"
herinnerde het voortvarende kind hem,
„maar je zei niet welke stad. Welke was
het? Toch niet Boston?"
„Eigenlijk zou ik de.Hij hield weer
«P.
„Het is niet noodig den naam van de
stad te noemen als je redenen hebt dien
liever te verzwijgen," zei mevrouw Kil
bourne.
„O, moeder, laat hem toch niet meer
ontwijkende antwoorden geven. De laat
ste dien we hier hadden.
Mevrouw Kilbourne legde haar doch
ter met een gebaar het zwijgen op.
„Hij weet, dat we zijn persoonlijke za
ken respecteeren, Marian. Vertel ons wat
je goed vindt Rawlins."
„Dank u," zei hij met een buiging.
Zijn blik dwaalde af naar het meisje
op den grond, en iets trof hem. Met ge
fronste wenkbrauwen zat ze hem aan te
kijken, met een vastberaden, bijna uitda
gende uitdrukking in haar donkere
oogen. Zonder het te merken, ging hij
weer rechtop zitten. Misschien maakte ze
de zaak ook niet moeilijker, en had ze
juist in de atmosfeer gebracht wat hij te
voren gemist had.
„In die stad," zei hij, „ik schaam mij
het te vertellen maakte ik kennis met
eenige jongens van mijn leeftijd, die zich
al ophielden met minder eerlijke prak
tijken. Een tijdlang verkocht ik kranten,
j maar het was heel moeilijk eerlijk te blij
ven temidden van zooveel verleiding. Ik
leerde stelen, wel geen groote dingen.
Ik stal alleen kleinigheden, maar dat be-
nadeelde mijn karakter evenzeer, alsof ik
groote diefstallen had gepleegd."
l Marian Kilbourne's oogen tintelden.
I „Moeder," fluisterde ze, „dit is er een
,met opvoeding."
I „Om uit dit milieu te ontkomen, ging
ik naar zee."
Een lange en tevreden zucht kwam uit
de richting van het kind op den grond.
Rawlins begon er in te komen.
„Ik was toen bijna vijftien, en sterk en
In ieder geval zal verder gestreden wor
den voor de vrijheid, van Catalonië en de
renubliek.
De tekst van een redevoering, die Una-
mnno Zondag op een republikeinsche ver
gadering "ehouden heeft, is door de jus
titie in beslag genomen. TTnamuno zal
waarschijnlijk wegens beleediging van den
koning vervolgd worden.
De kapitein-generaal van Saragossa
heeft het vonnis van den tweeden krijgs
raad van Jaca bevestigd.
DE ONDERHANDELINGEN OVER
HET VLOOTACCOORD.
De door de feestdagen onderbroken be
sprekingen van maritieme deskundigen
van Engeland, Frankrijk en Italië zullen
Maandag te Londen hervat worden.
UITSLUITING VAN
VIJFTIG DUIZEND ARBEIDERS
IN DENEMARKEN.
Na maandenlange vruchtelooze onder
handelingen tusschen de vereeniging
van werkgevers en de vakvereenigingen
hebben Dinsdag de werkgevers ver
klaard, dat zij genoodzaakt zijn over te
gaan tot uitsluiting van 50.000 arbeiders.
De rijksbemiddelaar heeft Dinsdag nog
een voorstel gedaan, dat de werkgevers
wel wilden aanvaarden, maar waartegen
zich verschillende groote arbeidersorga
nisaties verzetten.
Indien niet op het laatste oogenblik een
oplossing gevonden wordt, treedt op 10
dezer de uitsluiting in werking.
HET GROOTE ARBEIDSCONFLICT
IN NOORWEGEN.
De pogingen om het groote arbeidscon
flict in Noorwegen bij te leggen, zijn
mislukt. Te beginnen met gisteren zou
het werk in een groot aantal industrieën,
waaronder de ijzerindustrie, machine
bouw, mijnen, textielindustrie, bouwvak
ken en de drukkerijen in de provincie
worden neergelegd.
In het geheel zijn hierbij 43,000 arbei
ders betrokken. Het gaat om een loon-
kwestie. De werkgevers hebben aange
kondigd, dat zij met ingang van 15 Au ril
ook de andere industrieën zullen stop
zetten. Daardoor zouden nog 25.000 arbei
ders werkloos worden.
UITBREIDING DER REVOLUTION-
NAIRE BEWEGING IN VENEZUELA.
De revolutionaire beweging in Vene
zuela breid zich, naar V.D. uit New York
meldt, steeds meer uit, en heeft zich reeds
over het geheele Zuid-Westelijk gedeelte
van den staat verspreid. De leider der
opstandelingen, generaal Aravelo Cedeno,
hee,ft na hevige gevechten tegen de troe
pen der bondsregeering verscheidene
groote plaatsen in het gebied Apure ver
overd. In een langen oproep aan het
Venezuelaansche volk verklaart generaal
Cedeno den oorlog aan de regeering.
HET AUSTRALISCHE TEKORT.
80 millioen pond sterling.
Naar Reuter uit Canberra meldt, blijkt
uit officieele cijfers, dat het totale tekort
over het loopende begrootingsjaar voor
de zeven staten, die het Australische ge-
ineenebest vormen, 80 millioen pond ster
ling bedraagt; hierbij is inbegrepen het
tekort van de regeering van het ge-
meenebest van 12 en dat van Nieuw Zuid
Wales van 8 millioen. De tekorten, die
zich sinds 1927'28 opgehoopt hebben,
beloopen 42 millioen, waarvan 18 millioen
voor de bondsregeering en 14 millioen
voor Nieuw Zuid Wales.
groot voor mijn leeftijd. Dus werd ik aan
genomen als lichtmatroos. Het schip was
een bark. Na honderd dertien dagen op
zee, waarin geen land in zicht kwam,
we gingen om Kaap Hoorn gedurende
den nacht kwamen we bij.
„Zagen jullie heelemaal geen schepen
ook?" vroeg Marian.
„Zeventien," antwoordde hij vlot. „Ik
vergat dat te noemen. Eindelijk kwamen
we bij het eiland Borneo."
„O. .o. .o. .o.Moeder!"
Mevrouw Kilbourne knikte alleen met
het hoofd. Ze had haar handen nog in
haar schoot, en zat gemakkelijk in haar
stoel te schommelen. Maar het bruin ver
brande kind was opgewonden, als ware
het geëlectriseerd. Hij kon van zijn plaats
af bijna voelen hoe ze energie uitstraalde.
„Borneo," peinsde hij, en Marian zag
in zijn oogen, dat hij bijna even opge
wonden was.
„Dat waren drie wonderlijke jaren in
Borneo. Ik woonde in het huis van een
inlandsch opperhoofd en leerde er de
taal en gewoonten van de wilden. Na af
loop van die...
„Zeg eens iets in het.in het Bor-
neoneesch," zei het kind.
Hij keek haar aan en schudde zijn hoofd
ontkennend.
„Ik ben die taal vergeten. Na afloop van
die drie jaar ontsnapte ik, kwam ik met
moeite aan boord van een Engelsch schip.
Het schip.
„Hoe ontsnapte je?" De vraag klonk als
een bevel.
„Dat ehvertel ik liever niet."
„Onzin. Als ik het nu weten wil. Ik
moet
„Marian", zei mevrouw Kilbourne, „ik
heb hem gezegd, dat hij niets behoeft te
BEZUINIGING OP DE JAPANSCHE
VLOOT.
De vermindering van de uitgaven voor
de marine, zulks onder de bepalingen van
het vloot-verdrag, zal meebrengen dat
8000 werkers op de marinewerven en in
de tuighuizen zullen moeten worden ont
slagen. Zij worden op royale wijze vrij
gesteld.
HET PROTEST VAN AMBTENAREN
TEGEN DE SALARISKORTING.
Protestvergadering van 3000
ambtenaren, waarin uitvoerige
motie aangenomen.
Zondagavond hebben 3000 ambtenaren,
vertegenwoordigende 50 vereenigingen,
aangesloten bij het V. V. L., in den Die
rentuin te Batavia, een protestmeeting
gehouden tegen de salariskorting. Talrij
ke autoriteiten en Volksraadsleden waren
aanwezig. Er waren 175 telegrammen
ontvangen uit alle deelen van Indië. Scher
pe protestredevoeringen werden gehou
den door den heer Kriens namens de As
sociatie van Acodiemici, den heer van
Loon namens den Kath. Onderwijzersbond,
den heer Reens namens het V. V. L. Ge
wezen werd o.m. op de verkieselijkheid
van leening en heffing van een uitvoer
recht op olie boven salarisverlaging. De
inhoud der redevoeringen werd vastge
legd in een uitvoerige, bij acclamatie aan
genomen motie.
Binnenland.
Zeer veel belangstelling. Ge-
eischt wordt tegen den inland-
schen bediende Sono, een gevan
genisstraf van 20 jaren.
Voor de Utrechtsche rechtbank heeft
Dinsdagmiddag gediend de zaak tegen
dén inlandschen bediende Sono, die op 30
Januari te Bilthoven mevr. Soeparwi en
haar beide kinderen had vermoord.
De publieke tribune was dichtbezet en
ook de gereserveerde tribune was in een
ommezien bezet. Ook overigens was er
voor deze rechtzaak veel belangstelling.
Verdachte werd oogenschijnlijk volko
men onbewogen de rechtszaal binnenge
leid en nam kalm in de beklaagdenbank
plaats met een rijksvel dwachter naast
zich.
Elf getuigen waren gedagvaard. Bij het
lezen van de dagvaarding, waaruit blijkt
dat men Sono beschuldigt van het feit,
dat hij met voorbedachten rade zijn drie
slachtoffers door tal van messteken van
het leven heeft beroofd, gaf de heer Soe
parwi, echtgenoot en vader van de drie
slachtoffers, blijk van groote ontroering.
Een tolk bracht de vragen aan verdachte
in het Maleisch over. Sono blijkt evenwel
goed Nederlandsch te verstaan.
Getuigenverhoor.
Als eerste getuige werd gehoord prof.
dr. Baart de la Faille. Deze onderzocht
de lijken. De dood werd veroorzaakt door
de diepe messneden. De halsslagaders
der slachtoffers werden doorgesneden en
door de verbloedingen trad de dood in.
Als stuk van overtuiging werd getoond
het mes, waarmede het misdrijf werd be
dreven en dat bij de lijken werd gevon
den. Volgens getuige moet Sono met
mevr. Soeparwi verscheidene minuten
geworsteld hebben, aangezien het lijk van
vertellen, wat hij niet prettig vindt".
„Maar als we niet weten, hoe hij aan
de wilden ont.
„Genoeg, Marian."
Rawlins keek zijn ondervraagster aan
met een bijna triomfantelijken blik.
„Alles wat ik u zeggen kan is, dat ik
op een allermerkwaardigste en hoogst
avontuurlijke wijze ontkomen ben."
Marian beet zich op de lip en keek on
tevreden.
„Het schip waarop ik terecht was ge
komen ging naar Zuid-Afrika, met een
lading waar ik maar liever over zwijgen
zal. In den Indischen Oceaan geraakten
we in een orkaan die drie dagen duurde.
Het schip werd geheel lek geslagen. Onze
boot geraakte van de anderen af en toen
we eindelijk aan een onbewoond eiland
kwamen, was ik nog maar alleen in
leven."
Mevrouw Kilbourne was nu toch ook
onder den indruk, maar zei niets. Marian
steunde haar kin met beide handen en
zat onbeweeglijk.
„Tot mijn twintigste jaar bleef ik op
op dat eiland. Ik behoef u dit merkwaar
dig avontuur niet nader te beschrijven,
mevrouw Kilbourne; het zou u niet in
teresseeren. Ik wil alleen zeggen, dat
ik....: of neen, zelfs dat niet."
Hij hield op en bedekte zijn oogen met
de hand. Marian knarsetandde, wat hem
natuurlijk niet ontging.
„Niet lang daarna was ik terug in
Amerika."
„Wil je ons tenminste zeggen, hoe je
naar Amerika ging," vroeg het meisje
koel.
„Met een zeilschip," antwoordde hij.
„Na mijn terugkomst heb ik van alles en
nog wat gedaan, maar lang ben ik ner-
de vrouw een zeer groot aantal messte
ken vertoonde.
Verdachte zeide zich niets meer te her
inneren. Wel zeide hij het mes te herken
nen.
Dr. Scholten van het Psychopathen-
asyl te Leiden en arts aan de strafgevan
genis in Den Haag, tweede getuige, ver
klaarde dat verdachte wel toerekenbaar
moet worden geacht maar in verminder
de mate, door den geprikkelden toestand
waarin de jongen verkeerde, meenende
onrechtvaardig behandeld te zijn. Als ge
volg daarvan wist hij niet precies wat hij
deed.
De heer Soeparwi werd, na onder den
Koran den eed te hebben afgelegd, daar
na als getuige gehoord. Getuige vertelde
van zijn weggaan den ochtend van dien
dag, het afscheid van zijn vrouw en van
de kinderen, die hem uitlieten en na
wuifden. Hij vertelde, hoe zijn vrouw
Sono leerde de Hollandsche taal te spre
ken. Getuige onderdrukte een paar keer
met moeite zijn ontroering, wanneer hij,
al vertellende, de beelden voor oogen
haalt, waarvan eens zijn huis getuige was.
Getuige zeide, dat hij niets heeft gemerkt
dan dat Sono wat stiller was geworden.
Dat zijn vrouw Sono onheusch bejegend
zou hebben, achtte de heer Soeparwi on
mogelijk.
Ondervraging van verdachte.
De president ondervroeg vervolgens
door middel van den tolk den verdachte.
Verdachte verklaarde op dien bewustgn
ochtend aan mevr. Soeparwi gevraagd te
hebben Hollandsch met hem te spreken.
Mevrouw Soeparwi antwoordde toen vol
gens getuige in het Javaansch: „ik wil
niet". Verdachte is toen aan het stofzui
gen gegaan.
Sono gaf op een vraag van den presi
dent toe, dat hij toen het plan heeft op
gevat mevrouw met een mes te lijf te
gaan. Hij is een mes gaan halen en ging
naar mevrouw, die boven op den gang
stond. Hij is dadelijk gaan steken. Mevr.
zou toen gezegd hebben: „Ik heb er ge
noeg van. Ik ga sterven". Precies weet
verdachte het niet meer. Hoe hij gesto
ken heeft en hoe dikwijls weet hij niet
meer. Wel herinnert hij zich, dat hij zijn
slachtoffer met het mes in den hals heeft
geraakt.
De president vroeg den tolk, of de ver
dachte weet, dat, als men een mensch of
dier den hals afsnijdt, dat mensch of dier
moet sterven.
De tolk antwoordde, dat verdachte zegt
dit te weten, doch daaraan dien ochtend
niet te hebben gedacht.
Verdachte verklaarde door den tolk,
dat hij niet de bedoeling had, de kinderen
te dooden, doch hij niet wist wat hij deed.
De president herinnerde verdachte aan
diens verklaring voor den rechter-com-
missaris, dat hij ook de kinderen wilde
vermoorden.
De president vroeg, of verdachte kon
verklaren, hoe hij er toe gekomen is
dezen moord te plegen.
De tolk: Drie dagen voor den moord
hoorde verdachte van de uitbarsting van
de Merapi. Hij kon toen niet geregeld
meer denken en kreeg het verlangen naar
zijn familie terug te keeren. Hij raakte
een beetje in de war en kreeg standjes
van meneer en mevrouw. Zoo maakte hij
een fout met het leggen van een looper,
en hoorde toen, dat de heer Soeparwi tot
zijn vrouw zeide: Hij heeft geen hersenen.
Verdediger: Heeft mevrouw nog iets
anders gezegd dan: „Ik wil niet," toen
Sono haar vroeg om Hollandsch te spre
ken?
Tolk: Hij zegt zich dit niet meer te
herinneren.
Verdediger: Weet hij zelf, dat hij miko
was in dien tijd?
Tolk: Ja, alleen door de uitbarsting van
de Merapi, niet door de standjes van me
neer en mevrouw.
Verdachte verklaarde nog, dat zijn ver
stand totaal weg was. Ik voelde me als
een bezetene, verklaarde hij.-
De eisch.
Na zijn requisitoir eischte mr. Fabius
Groote sorteering,
in effen en gewerkt,
75 cent per el.
Verkrijgbaar bq
Let op naam op den zeltkant
Vraagt onze stalen-collectie
wegens doodslag, driemaal gepleegd, 20
jaar gevangenisstraf.
De verdediger
verzocht in zijn pleidooi, bij het bepalen
der strafmaat, het rapport van dr. Schol-
j tens als leidraad te gebruiken.
Toen verd. gevraagd werd, of hij nog
iets te zeggen had, verzocht hij, hem ter
dood te willen veroordeelen, liever dan
hem gevangenisstraf te geven.
Uitspraak over 14 dagen.
|- t 'i-i
MISHANDELING VAN EEN AGENT.
Een maand gevangenisstraf
tegen verd. geëischt.
Voor het gerechtshof te Amsterdam
stond in hooger beroep terecht de 25-ja-
rige lompenkoopman E. W„ verdacht van
mishandeling. Te dier zake had de poli-
tie-rechter hem op 5 September veroor
deeld tot een gevangenisstraf van één
maand.
Op 18 Juni j.1. vervoegüe zich een
rijksveldwachter ten huize van W., om
diens broer in arrest te stellen. W. had
aanvankelijk gezegd, dat broerlief niet
thuis was; de rijksveldwachter vertrouw
de het zaakje niet erg en deed huiszoe
king. Onder een bedstede werd de ge
zochte gevonden. Bij diens overbrenging
naar het bureau was E. W. zeer lastig
geweest; hij pakte een collega van den
veldwachter, die bij de opbrenging as
sistentie verleende, bij het been. De
veldwachter trok zijn gummistok om W.
tot kalmte aan te manen; deze greep ech
ter een plank, bij een bouwwerk liggend,
en gaf hiermede den rijksveldwachter
een tweetal klappen. Verdachte was in
hooger beroep gekomen, omdat hij naar
zijn zeggen volkomen onschuldig was aan
de mishandeling, wel had hij een plank
gegrepen, maar op het critieke moment
was hij uitgegleden en bovendien
had hij zich bedacht! De beide politie-
gens geweest Ik begon als kellner. Daar
na was ik stoker op een locomotief, cow
boy, mijnwerker, werkte ik aan een boor
toren, was ik looper voor een bank, boek
houder, chauffeur, hotelportier, loodgie
ter en beroepsbokser."
„Tegen wien heb je gebokst?" Ma-
*ian kon de vraag niet inhouden. Rawlins
keek haar ernstig aan en deed alsof hij
nadacht.
„Den kampioen," zei hij eindelijk. „Na
dat ik voor het laatst gebokst had, speel
de ik kleine rolletjes bij een tooneelge-
zelschap. De ondervinding die ik
„Ik wil weten
„Marian," zei mevrouw Kilbourne, „val
hem toch niet in de rede."
„Maar ik wil weten wie het gewonnen
heeft," jammerde Marian.
„We stoptten in de zeven-en-twintigste
ronde ten gevolge van een vreemdsoor
tigmaar dat doet er eigenlijk niets
toe. Ik vond het leven als acteur bijna het
interessantst van alles. Aan het hoofd
van den troep stond iemand, waarvan
iedereen in Amerika den naam kent. Eens
was ik.
„Hoe heette hij?"
„Ja, eigenlijkik vindHij
zweeg plotseling en bleef geruimen tijd
zwijgen, terwijl hij den blik op mevrouw
Kilbourne gevestigd hield. „Ik hoop dat
u het mij niet kwalijk neemt, mevrouw,
maar ik geloof werkelijk, dat het beter is,
als ik dat maar verzwijg."
Marian stond al, maar bedacht zich.
Langzaam liet ze zich weer in haar vorige
houding op den grond zakken. Ze had een
donkeren blos op de wangen, en het kon
haar niets schelen of hij het zag of niet.
„Ik zal maar niets meer zeggen over
mijn acteursleven. Het was heel interes
sant, maar niet erg winstgevend. Ik ging
weg van het tooneel, en deed weer van
alles. Ik reisde het heele land door. Ik
ontdekte, dat tusschen de tijden, dat ik
werkte steeds grooter tusschenpoozen ont
stonden, en.... ik vond het prettig. Ik
begon plezier te krijgen in niets-doen".
Mevrouw Kilbourne zat met het hoofd
te schudden. Ze kende ook dit deel van
de geschiedenis.
„U hebt geen idee hoe makkelijk het is
landlooper te worden," zei hij, half tegen
zich zelf. „Ik zal het niet verdedigen als
beroep, maar het heeft toch zijn aantrek
kelijkheden, vooral voor een gezonden
jongen man. Nadat ik goed en wel ge-
gewend was geraakt aan het luie leven,
deed ik zelfs één ernstige poging mezelf
te verbeteren. Dat was toen ik werkzaam
was als detective".
Hij streek zich over de kin en keek
tersluiks naar het meisje op den grond.
Dit keer keek ze hem niet aan. Een
vlekje op den zoom van haar rok nam al
haar aandacht in beslag.
„Ik moet toegeven," zei Rawlins met
eenige stemverheffing, „dat ik detective-
zijn een buitengewoon boeiend beroep
vond. De vele toevalligheden, het gevaar
soms, trokken me altijd aan. Ik zal nooit
het geval van Hopkinson vergeten."
Marian keek naar de oprijlaan en
gaapte beleefd. Even knipperde hij met
de oogen en wendde zich toen weer tot
mevrouw Kilbourne. Te gelijker tijd
wierp Marian hem een kwaadaardigen
blik toe.
„Misschien stelt u geen belang in het
geval van Hopkinson, mevrouw Kilbour
ne," vroeg hij.
„Net zooals je wilt, Rawlins."
(Wordt vervolgd).
