GE I1E1EI G£ LANDL60FER SIMEU&Zn. N9EUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA BuitenSarsdsch overzicht. KONIJN'S No. 6955 EERSTE BLAD DINSDAG 28 APRIL 1931. 59ste JAARGANG Het werkloosheidsprobleem in Europa. - Belgische bladen over een Belgisch-Nederlandsch-tolvcrbond. - Een tekort van 2l/2 milliard francs op de Belgische be grooting. - Opheffing van de exterritorialiteitsrechten in China. Na de omwenteFng in Spanje. I"acl.lt van 14 0p 15 Aprii het paleis der ^i| ^^iEBEKJiüen re-pareeren; FEUILLETON Preskop met tong en pistaches SPOORSTRAAT 122 TELEFOON 339 Indië op een week afstand. Zoo gemakkelijk te wasschen Zoo moeilijk te verslijten Kleur-, wasch- en zon-echt TWEEDE KAMER. Vrijstelling grondbelasting voor Zuiderzeegronden. GEMENGD NIEUWS. Verkiezlngs-varia. üuiiniiiiiiur tm HEL COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65binnen land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50, f 0. .0, f 0. i0, f 1.—. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.fr. p. p. 6 ct. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER J.t. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412. Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (ko dte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (graa te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. i. uitbetaling (adres: Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. aov extra). Bewijsno. 4 ct. Het werkloosheidsprobleem in Europa. Ofschoon hi enkele Europeesche landen sedert medio Maart, de werkloosheid eenigszins is verminderd, is het vooruit zicht op een duurzame verbetering van den toestand gering, schrijft de „Nieuwe Rott. Crt.". De scherpe koersdaling, die de aandeelen van groote ondernemingen en concerns de laatste weken op de beur zen hebben ondergaan, doet zelfs de vraag rijzen of de meening, dat de malaise nu inderdaad haar laagste punt heeft bereikt, wel juist is. De opleving van de arbeids markt in het voorjaar toch is, ook in tij den van crisis, een bekend verschijnsel en ditmaal is ze niet grooter dan gewoon lijk, zoodat er geen aanduiding behoeft te zijn van een gunstige kentering in de con junctuur. De regeeringen van de zwaarst bezochte landen staan op dit gebied nu al twee jaar voor een onoplosbaar raasdel en zoeken allerlei uitwegen, die echter geen uit komst brengen. Voor het internationale euvel een internationaal remedie te zoe ken, leek derhalve een aanlokkelijke taak en daarvoor was het aangewezen lichaam het Internationaal Arbeidsbureau te Ge- nève. In Januari kreeg Albert Thomas, de directeur van het Arbeidsbureau opdracht een rapport op te stellen over de werk loosheid in Europa en voorstellen tot be strijding daarvan bij den raad van beheer in te dienen. Over de plannen van Thomas hebben we eenige weken geleden geschreven. Zij omvatten in het kort het stichten van een Europeesche arbeidsbeurs en verder het sluiten van internationale overeenkom sten tot het verleenen van bewegingsvrij heid aan arbeidskrachten naar landen die ze nog kunnen gebruiken, verplichte in ternationale invoering van automatische koppeling van spoorwegwagons en-aanleg van een Europeesch auto-wegennet. De raad van beheer heeft ze echter hoogst koeltjes ontvangen en na een debat van nauwelijks drie uur feitelijk ad aeta gelegd, door ze zonder eenige aanbeveling zijnerzijds naar de Pan-Europeesche com missie, die op 15 Mei te Genève bijeen komt, te verwijzen. Of ze daar een beter onthaal zullen vinden, valt te betwijfelen, omdat de discussies in den raad van be heer de Europeesche commissie wel tot de overtuiging moeten brengen dat noch de werkgevers-, noch de arbeidersgedele geerden er noemenswaard nut van ver wachten. De arbeidersgedelegeerden van vrijwel alle vertegenwoordigde staten zagen al leen heil in verkorting van den arbeids duur met overeenkomstige loonsverhoo- gingen. Om de bittere pil voor Thomas eenigs zins te vergulden hebben wel enkele afge- vaarden waardeering uitgesproken over zijn poging om practisch werk te verrich ten, maar dit succes d'estime zal den direc teur de mislukking van zijn werk niet kunnen vergoeden. Het resultaat van de gedachtenwisseling in den raad van beheer is samen te vatten in de woorden: „wij weten er geen raad op". Een droevig resultaat! Stemmen voor een Belgisch-N eder- landsch tolverbond. Naar aanleiding van de door de Antwerpsche bladen Me- tropole en Volksgazet gepubliceerde arti kelen, waarin de wenschelijkheid van een Belgisch-Nederlandsch tolverbond werd bepleit, schrijft de Brusselsehe liberale courant La Dernière Heure thans op haar beurt, dat deze gedachte ongetwijfeld aandacht verdient, maar tengevolge van de wanbegrippen, die aan beide zijden der grens nog steeds heerschen, niet zoo mak kelijk te verwezenlijken zal zijn. Indien echter een conservatieve regeering in En geland de traditioneele vrijhandelspolitiek mocht laten varen en tot protectionistische handelingen besluiten, zou deze gedachte zich echter wel kunnen opdringen. Het komt er trouwens op aan, aldus de con clusie van de Dernière Heure, nog ver der voor zich uit te zien en de mogelijk heid te overwegen van een entente der kleine staten, door de jongste conferentie te Oslo voor de toekomst in uitzicht ge steld. Een begrootingstekort van 12f2 milliard francs. Uit het verslag door den Katho- liek-democratisehen senator Van Over- bergh, als rapporteur van de Belgische begrooting van Financiën uitgebracht, blijkt dat het tekort, over '31, nog eenigs zins aanzienlijker zal zijn dan eerst werd verwacht en waarschijnlijk 21/» milliard frans zal bedragen. Teneinde dit tekort te dekken stelt se nator Van Overbergh voor op de begroo tingen der verschillende departementen nog 500 millioen francs te bezuinigen, de bestaande belastingen met 1 milliard te verhoogen en, voor de rest, een of twee leeningen aan te gaan. Dit alles acht hij zeer goed mogelijk daar, trots de huidige crisis, de oeconomische en financieele structuur van België zeer stevig blijft, de Belgische franc zich buitengewoon goed staande weet te houden en de disconto voet, die 21/2 pet. bedraagt, sedert 35 jaar nimmer zoo laag is geweest als thans. De nationale regeering van China zal binnenkort een verordening uitvaardigen, die 1 October van kracht wordt en volgens welke de vreemdelingen, die op 31 Decem ber 1929 exterritorialiteitsrechten genoten onder de jurisdictie van Chineesche recht banken zuilen worden geplaatst. Er zullen rechtbanken voor civiel en strafrecht ingevoerd worden onder voor zitterschap van een Chineeschen rechter in verschillende speciale streken, zooals Sjanghai, Tientsin, Moekden en Kanton, Vreemdelingen, die de wet hebben over treden buiten het gebied dezer rechtban ken kunnen verzoeken voor deze terecht te staan. De minister van justitie zal rechtsgeleerde raadsheeren kunnen be noemen, die niet noodzakelijk Chineezen behoeven te zijn en die hun meening schriftelijk mogen indienen, doch geen aandeel krijgen in de rechtspraak. Aan houdingen, voorloopige hechtenis van vreemdelingen, huiszoekingen bij hen of op hun kantoren zullen worden uitge voerd volgens de Chineesche strafwetten. Elke vreemdeling, die aangehouden is, moet binnen 24 uur gehoord worden. De vreemdelingen mogen Chineesche of bui- tenlandsche advocaten belasten met de verdediging van hun belangen in civiele en strafzaken. Vreemdelingen, die politie- overtredingen hebben begaan komen voor den politierechter. De minister van justi tie zal bepaalde verblijfplaatsen aanwijzen voor het in hechtenis of gevangen hou den van vreemdelingen. a r koningen van Spanje bewaakte. Alfons was tegen acht uur 's avonds vertrokken. Den volgenden dag nam de droeve stoet van koningin en kinderen aan het Escu- riaalstation den gewonen trein naar Parijs. Tot op het laatste oogenblik toonde Romanones zich de ontgoochelde dienaar van de monarchie. Hoe de omwenteling precies ln haar werk ging. Fernand de Brinon vertelt in de Infor mation wat hij uit den mond van de lei- alle soorten wollen Kousen en Sokken, ook de allerfijnste. Voor nieuw werk zijn wij no. i. JAAP SNOR, Zuidstraat 19. Let op den gelen winkel. - Telefoon 251 THE DARK CHAPTER door E. J. RATH. „Beter?" vroeg ze van uit het water, terwijl ze zich de oogen uitwreef. „Beter," knikte hij; „maar nog wat lang zaam hij het afzetten." „Hield ik mijn beenen bij elkaar?" „Ja, maar u strekte ze niet uit in één yn uw lichaam. Vandaar de plons." k leer het wel,' zei ze vol vertrouwen, toen ze weer op den kant klom. „Daar gaan we weerl" b-J^r lr^ht? <1011 den vorigen keer en hij zei het haar Alle menschen Wade, ik wou, dat je Kanes zwempak ging halen. Ik wou zL graag, dat iemand me het eens voord^d <?!LJiei uitlegde. Ik wil het net zoo goed leeren, als Hilda, of beter. Je moSi Hilda eens zien, „Nu moet ik uw vader gaan htósn *ei h\i. ',PatJzal wel. Maar wil je me morgen ochtend vroeg les komen geven?" Hb aarzelde. „Niemand hoeft het te weten," drong ze aan. „Ik ga zoo dikwijls vroeg. Ik zal Kane's zwempak voor je meebrengen; hij staat nooit op voor het ontbijt. Ik moet dat duiken leeren. Wade!" I „Ik durf niets beloven, juffrouw Marian. En u moet me nu verontschul digen." „Ga dan!" zei ze en keerde zich om. „Ik zal het wel op de een of andere ma nier in orde maken. En zeg RawJin bleef staan. „Waarover heb je vanochtend ruzie ge had met Hilda?" vroeg Marian. Haar nieuwsgierige toon waarschuwde hem voorzichtig te zijn. I „Ruzie?" herhaalde hij. „Kom nou! Herinner je je onze af spraak?" Het druipnatte figuurtje in het jon- genszwempak werd plotseling zakelijk. „Heeft uw zuster gezegd, dat we ruzie I gehad hebben?" Marian trok haar neus op. „Ik zeg je niet, wat er gebeurd is; maar ik weet dat er iets gebeurd is, anders zou ze niet gezegd hebben, dat Een tergende stilte volgde. Rawlins dacht aan zijn werk en liep snel naar de auto. Hij liep net om de struiken heen, toen een schel commando hem weer tot staan bracht. 1 „O, Wade! Kijk nog even!" Ze stond weer op de springplank en wuifde hem toe. Ze dook achterover, on berispelijk. Hij wachtte even, tot hij de ders der openbare meening in Spanje om trent de wijziging van regeerstelsel opge- teekend heeft. Om 4 u. komt Melquiadees Alvarez, door een boodschapper geroepen, met moeite ten koninklijken paleize, dat een vreed zame menigte belegert. Hij vindt den soeverein opgewonden, maar volkomen beheerscht. Dezelfde koning, die een maand geleden hem ter vorming van een regeering de verplichting afdwong Ro manones en Carcia Prieto, d.w.z. de scherpste tegenstanders van zijn politieke denkbeelden, erbij te kennen, verlaat zich op het oogenblik op hem. „Het oogenblik is gekomen, zegt hij, om zooals u altijd gewild hebt de consti- tueerende Cortes samen te roepen." Mel- quiades Alvarez aarzelt geen seconde, hij antwoordt: „Onmogelijk, Sire. Daarvoor is het te laat. Het volk dat u tot stemmen hebt ge roepen, heeft zelf het antwoord gegeven, dat ik van de constitueerende Cortes ver wachtte. De oplossing, die ik Spanje aan bood, is door de feiten achterhaald." „Het is nog niet geheel te laat, ant woordt de koning, wat wilt u dan, dat ik doe?" „Sire, ik zeg, dat tegenstand bieden niet alleen ongeoorloofd, maar misdadig zou zjjn. Uw volk heeft u moreel veroordeeld. Stelt u niet, gelijk in Frankrijk Lodewijk XVI gedaan heeft, aan een uitspraak van andere orde bloot, Sire, u moet weg." „Meent u dan, dat ik met alle leden van de dynastie moet vertrekken of al leen met mijn gezin?" ondervraagt de koning. „Sire, ga alleen met uw gezin." Zoo precies waren de woorden van Mel- quiades Alvarez aan zijn koning. Op het zelfde oogenblik waren de republikein- sche en socialistische gekozenen van Ma drid hijeen ten huize van Maura, in het onzekere welke houding aan te nemen.. Zij wisselden indrukken, ze wachtten nieuws. Zouden ze de straat op gaan om de macht te vermeesteren of om de ge vangenis in te gaan? Eensklaps klinkt de telefoon: de Cataiaansche republiek is te Barcelona uitgeroepen. Hoop en bedrei ging tegelijk. Dan vraagt Zamora zijn vriend Alvarez del Vayo kolonel Macia op te bellen. Lange minuten, door commentaar ge vuld en na drie kwartier de verbinding. Eerst antwoordt een dochter van Macia. Zij laat haar vader zoeken. Daar is hij. Men hoort, dat Zamora hem gelukwenscht met de beteekenis van de uren, die hij doorleeft. Allen raken in geestdrift voor de republiek. De Catalaan schijnt te be loven, niets tegen Spanje te zullen be proeven en hü richt bemoedigende woor den tot de Castiljanen. Bijna op hetzelfde oogenblik meldt Sanjurjo zich bij Miguel j Maura aan. Het lot is heslist. Sanjurjo is het hoofd van de burger wacht. Hij komt zich ter beschikking van het nieuwe bewind stellen. Dan gaan de republikeinsohe leiders op weg. Maura neemt bezit van het de partement van binnenlandsche zaken, dat hij van de vroegere heeren ledig vindt. Hij installeert er zich en geeft de eerste orders. Dit bericht verspreidt zich als een loopend vuur. In het paleis weet Alfons XIII geen raad La Cierva is voor verzet en rekent op zekere generaals. Dan komt Sanjurjo, die zegt te zullen aftreden eer dan op het volk te laten schieten. De koning moet weg en alleen, want alles moet in een half uur afgeloopen zijn. De koningin en de kinde ren zullen later op hun gemak vertrek ken. Een arbeidersdelegatie is den nieu wen minister van binnenlandsche zaken komen aankondigen, dat de tegenwoor digheid van een eskadron cavalerie rond om het paleis een uitbarsting is en 250 republikeinen met banden om den arm zich op eerewoord verplichten de veilig heid van de koninklijke familie te ver zekeren. Dit was de laatste wacht die in den roode zwemmuts weer zag verschijnen. „O, Wade!" Maar hij zat in den wagen en sloeg den motor aan. Het was te laat om terug te keeren en haar een compliment te ma ken. „Kleine duvel!" mompelde hij, terwijl de auto in beweging kwam. „Wat zou haar zuster gezegd hebben?" Hij lette nauwelijks op den weg toen hij Kilbourne Heights achter zich had. Hij had niet precies geluisterd naar de aanwijzingen van mevrouw Kilbourne, maar hij wist, dat het station ergens aan den voet van den heuvel moest zijn, want de spoorweg volgde de rivier; hij ver trouwde dus meer op zijn gezond ver stand dan op kennis. Hij peinsde er over, wat Hilda Kil bourne gezegd zou hebben. Hij dacht niet, dat ze zich over hem beklaagd zou hebben; hij geloofde niet, dat hij daar aan leiding toe had gegeven en hij was er van overtuigd, dat ze niet kleingeestig of on redelijk was. Maar ze had iets tegen Marian gezegd en Marian wilde het niet voor niets vertellen. De trein kwam binnen op hetzelfde oogenblik, dat de auto der familie Kil bourne voor het station stilhield. Rawlins was op het nippertje door het ongelegen oponthoud met Marian. Forensen met kleine tasschen en pakjes stroomden naar buiten. Rawlins zag chauffeurs, die hun meesters begroetten en alle bagage aan namen. Hij had met genoegen hetzelfde Groei! Het „Handelsblad" schrijft: De snelle ontwikkeling van de lucht vaart dreigt ons blasé te maken. Wij raken zoo gewend aan stoute stukjes, aan den onvermoeiden ondernemingsgeest van vliegers, hier en elders, dat wij welhaast vergeten om verbaasd te zijn wanneer er weer een nieuw feit is volbracht. En in Nederland, waar wij bovendien nog met een natuurlijke dosis flegma en onbe wogenheid zijn begiftigd, geldt dat al bij zonder sterk. Zoo zijn wii al lang gewoon geraakt aan de gedachte van onze geregelde post- vluehten naar Indië. Een enkele maal dringt het besef van de beteekenis van deze prestatie wat positiever tot ons door, wanneer wij vernemen met welke moei lijkheden en tegenslagen het concurree- rende buitenland te kampen heeft. Het Vertrek van een „Indië-vlieger" van Schiphol, is geen buitengewone gebeurte nis meer. De thuiskomst van een vliegtuig uit de Oost is geen gelegenheid meer voor eerewijn en redevoeringen. En bij het lee- kenpubliek begint de meening al post te vatten, dat het' alles nu „op rolletjes gaat", en dat het even normaal is als de regel maat van onze stoomvaartlijnen. Maar wanneer dan een ervaren piloot als Smirnoff, met twee nieuwelingen op de Indische lijn, Hulsebos en Westraeten, op een Vrijdag van Bandoeng opstijgt, en den volgenden Vrijdag doodkalm zijn Fok ker met een passagier op Schiphol neer zet, en daarmee Indië op een week afstand van Nederland brengt, zonder daarbij halsbrekende en buitengewone risico's te hebben genomen, maar door eenvoudig wat meer dan gewoonlijk van zijn uithou dingsvermogen en pilotenkennis en van zijn bemanning te eischen, dan dringt het toch weer even tot ons door dat daar 'ets heel bijzonders geschiedt. Dat daar 'de ondernemingsgeest van onze zeevaar ders uit het eerste tijdvak van Neder- land's Indische historie, bekroning vindt, in een nieuwen tijd met nieuwe menschen en nieuwe methoden en nieuwe energie. Indië op een week afstand van Neder land. De banden aangehaald door de na tuurlijke ontwikkeling der techniek en door den frisschen geest van onze lucht- vaarders. Da tis een feit waarbij wij onze gedachten wel weer eens even mogen laten stilstaan. Straks gaan wij, als alles goed gaat, den wekelijkschen luchtdienst op Indië ope nen. Naar Indië in een week, en elke week! En uit Indië naar Nederland, in een week en elke week! Dat is een mogelijkheid die nu weer wat nader binnen ons bereik is gekomen, al zal het nog wel even duren voor de groote prestatie van Smirnoff en de zijnen zonder risico regelmaat kan wor den. Maar wij naderen. En die ontwikkeling verdient van ons volk levendige en warme belangstelling. Het 16e vliegtuig te Medan. Het 16de postvliegtuig is Vrijdag om 5 uur 48 min. uit Calcutta vertrokken en, na een tusschenlanding van 9 uur 15 min. tot 10 u. 40 m. te Akyab om 15 u. 55 min. te Tavoy aangekomen. Het vliegtuig is Zaterdagochtend 5 u. 50 uit Tavoy vertrokken en na een tus schenlanding van 12 u. tot 12 u. 40, om 13 u. 15 te Medan aangekomen. geacht, doch tevens, omdat het geen aan beveling zou verdienen, indien de belast bare opbrengst der drooggemaakte gron den reeds kort na de inpoldering van deze gronden zou moeten worden vastge steld .Dit zou bezwaarlijk zijn, omdat de cultuurwaarde van den grond dan nog gering zal zijn en in verband hiermede' de belastbare opbrengst dan zeer moeilijk zal kunnen worden bepaald, waarbij nog komt, dat een verhooging van de belast bare opbrengst in volgende jaren slechts mogelijk zou zijn, indien de gronden een verandering ondergingen als bedoeld is in art. 6, tweede lid van art. 7 der wet op de grondbelasting. Naar aanleiding van een andere opmer king van eenige leden zeide de regeering nog met de leden, die deze opmerking be twisten, van meening te zijn, dat nering doenden en andere personen niet door middel van vrijstelling van eenige belas ting behoeven te worden aangemoedigd om zich op de tp winnen gronden te vestigen. Groote sorteering, in effen en gewerkt, 75 cent per el. Verkrijgbaar bij: Letop naam op den zelfkant Vraagt onze stalen-collectie De vaste oommissie voor de Belastin gen heeft verslag uitgebracht van haar overleg met de regeering over het ont werp tot tijdelijke vrijstelling van grond belasting voor drooggemaakte Zuiderzee gronden. Bij sommige leden der commissie was twijfel gerezen over de noodzakelijkheid van de voorgestelde vrijstelling. In de ge vallen, bestreken door de artikelen 35 en (36 der Wet op de grondbelasting, berust de vrijstelling op de overweging, dat het ondernemen van werken, als in die arti- j kelen genoemd, behoort te worden aan gemoedigd. In het onderhavige geval kan van een- zelfden grondslag geen sprake zijn. De voorgestelde regeling zal er slechts toe J leiden, dat de drooggemaakte gronden door het Rijk tegen een iets hoogeren prijs dan anders zullen worden verkocht. Hiertegenover staat, dat het Rijk over een groot aantal jaren geen grondbelas ting zal ontvangen. Naar de zienswijze dezer leden komt hetgeen thans wordt voorgesteld dan ook op niets anders neer dan op het overstorten van een zeker be drag van den eenen hoek van de schat kist naar den anderen voor welke mani pulatie geen enkele deugdelijke grond is aan te voeren. Andere leden daarentegen achtten den j voorgestelden maatregel niet zonder waarde. Naar hun meening heeft de ont- j worpen vrijstelling in het bijzonder een j psychologische beteekenis. De weten- i schap, dat de drooggemaakte gronden i gedurende een groot aantal jaren van grondbelasting zullen zjjn vrijgesteld, zal tot het koopen van die gronden en tot het zich vestigen in de nieuwe Zuiderzee plaatsen animeeren, ook al weten de be trokkenen, dat deze vrijstelling den koop prijs eenigszins doet stijgen. In haar antwoord zeide de regeering, dat de voorargument wenschelijk wordt Binnenland. KORENMOLEN AFGEBRAND. Vrijdagnacht om 3 uur is te Winkel (N.-H.) de korenmolen van den heer P. O. Tijsen afgebrand. De molen was ver zekerd. De oorzaak van den brand is onbe kend. OUDE MAN OVERREDEN. Zaterdagmiddag ongeveer 12 uur, heeft een der meelwagens van de firma Schut uit Rhenen, die den Nieuweweg te Vee- nendaal passeerde, den 85-jarigen W. B. overreden. De man was onmiddellijk dood. VERSTEKELINGEN. Het gisteren van Barbados te IJmui- den binnengekomen Nederl. stoomschip „Venezuela" heeft twee verstekelingen aangebracht. Het zjjn negers, die in West-Indië aan boord waren gekomen. Zij zullen vermoedelijk naar West-Indië worden teruggezonden. Een, twee, kip ik heb je! Zaterdag hebben we kunnen lezen van het meisje, dat niet rood willende stem men, zulks toch deed. Het algemeen kies recht wie ziet het trouwens niet in zjjn omgeving? heeft meer van die ver legenheden. In een beschouwing van J. W. Spren- ger in de Vrijz.-üemocraat over de Sta tenverkiezing in Noord-Brabant, waarbij de v.-d. een zetel verloren, lezen wij: „Maar waar kwamen dan die 8637 stem men, in 1927 op onze lijsten uitgebracht, vandaan? Een vooruitgang van 4840 stem men in 1923 op 8637 in 1927 was werke lijk phgnomenaal! Al dadelijk gingen er stemmen op, dat onze partij dit hooge stemcijfer verkregen had dank zq de ver gissingen van tallooze roomsche kiezers, die het vierkantje achter in plaats van dat vóór hun uitverkoren candidaat rood maakten. Ik heb dat niet willen gelooven. Dat eenige honderden kiezers je kan op geregelde tijden, en neem zoo noodig avonds een Foster's Maagpil. De ontlasting geschiedt dan volkomen normaal en zonder krampen. -0.65 per flacon. jjjjg gedaan voor den heer Kilbourne, maar hij wist niet, hoe die er uitzag; het lag dus voor de hand, dat hij bij de auto bleef wachten, tot de eigenaar opdaagde. Twee heeren van middelbaren leeftijd bleven nog even staan praten, dicht bij Rawlins. „En denk er aan, vanavond," zei de een. „Ik zal het niet licht vergeten. Maar ik zal in ieder geval opbellen, als er iets tusschen komt." De eerste spreker knikte en liep door met een chauffeur, dien Rawlins 's och tends op de club gezien had. De ander liep toe op Rawlins' wagen en zwaaide een koffertje naar binnen. Henry Kilbourne was groot en zwaar, niet zeer indrukwekkend, maar toch met zekere gewichtigheid in zijn optreden. Zjjn bewegingen waren overlegd en door dacht; hij nam overal zijn tijd voor, zon der tijd te verknoeien. Voordat Rawlins op kon springen om het portier te openen, ging de heer Kilbourne al voorin zitten naast zijn chauffeur. „Ik rijd voorin," was alles wat hij zei. Rawlins baande zich een weg dwars door het drukke verkeer en trachtte den hoofdweg weer te bereiken. Hij verbaas de zich over de ontmoeting. Geen oogen blik was de heer Kilbourne verbaasd ge- jweest, niets verried dat hij een verande ring in zijn personeel opgemerkt had. Hij boog zich alleen zoo ver mogelijk I achter het windscherm, om makkelijker zijn sigaar aan te steken. Rawlins her innerde zich, dat mevrouw Kilbourne had gezegd, dat haar man soms zeer ver diept was in zijn zaken. Hij zou hem niet storen. Ze hadden al een mijl gereden, voordat de heer Kilbourne weer sprak. Het klonk weer even onverschillig, als toen hij zei, dat hij voor wilde rijden. „Landlooper?" vroeg hij. „Jawel, mijnheer." Rawlins antwoordde even onverschil lig. De heer Kilbourne knikte en zuchtte. „Emily is er dus weer ingevlogen! Ons geluk had zeker al weer lang genoeg geduurd. Wanneer ben je gekomen?" „Gisteren, mijnheer." „Al iets gestolen?" „Nog niet, mijnheer." Bij deze woorden keek de heer Kil bourne hem plotseling onderzoekend aan, maar na eenige oogenblikken scheen hij voldaan. „Is Oswald weg?" „Ja, mijnheer." „Gelukkig. Dat hebben we er tenminste van. Oswald was een prul." De heer Kilbourne zat een tijdje lralm te rooken, blijkbaar vergenoegd over het nieuws, dat Oswald geen deel meer uit maakte van het personeel. „Ik zie, dat je den wagen netjes opge knapt hebt," zei hij ineens. „Dat heb je zeker gedaan om een goeden indruk te maken." „Jawel, mijnheer." Weer keek de heer Kilboaroe hem ean, I s als om zich te vergewissen, dat de nieuwe chauffeur zijn vragen ernstig beant woordde. „Je bent de zestiende of zeventiende landlooper sedert we hier wonen," ver volgde hij. „Ik raak den tel kwijt. Mijn vrouw weet dat wel. lederen keer als ik op reis ben geweest, zie ik, dat er zich weer een ingeburgerd heeft. Hoe lang ben je van plan te blijven?" „Ik heb geen vaste plannen mijnheer." „Je blijft niet lang. Dat doen xe nooit. Heb je al met mijn dochter gesproken?" „Jawel, mijnheer. Ze heeft me hetzelfde gezegd." De heer Kilbourne knikte. „Ze heeft natuurlijk gelijk. Zo kent landloopers evengoed als ik. Ik vertrouw op haar oordeel. Heb je al kennis ge maakt met Grosvenor?" „De butler? Ja, mijnheer." „Wat vindt je van hem?" Rawlins begreep, dat er slechts één me thode van converseeren mogelijk was met den eigenaar van Kilbourne Heighte en dat was, nooit te aarzelen. „Ik vind hem een zuurpruim, mijn heer." Ten derde male maakte de heor Kil bourne een studie van zjjn nieuwen chauffeur. Hjj zei niet iadehjk wat, maar klopte grinnekend de asch van zttn sigaar. iDe auto verliet den hoofdweg en naderd* het huis, voordat hij weer sprak.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1931 | | pagina 1