khhuuper
iliiikiuklizi
r
HEVEA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
overzicht
Spastische reisindrukken.
TOBICALCO
59ste JAARGANG
Gegevens omtrent den tegenwoordigen toestand der
ontwapening. - De beteekenis der Volkenbond voor
Bngeland. - MacDonald over den wereldvrede. - Nog
geen oplossing van de ministerieële crisis in België.
Wt|BRS3ENSl en RE'PAREEREN
FEUILLETON
BINNENLAND.
Het visscherijbedrijf te IJmuiden.
ietsbanden
Zoo gemakkelijk te wasschen
Zoo moeilijk te verslijten
Kleur-, wasch- en zon-eclit
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen
land f 2.Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50, f 0.70, f 0.70,
f 1.—. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.36. Losse nos. 4 ctfr. p. p. 6 ct.
erschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag,
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te buur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewysno. 4 ct.
Be veraaateting van gegevens omtrent
ten tegenwoordigen toestand der bewa-
De Volkenbondsraad beeft
Vanochtend in de eerste plaats behandeld
de voorstellen van Duitschland en Enge
land over de methode van bijeenbrenging
ven gegevens omtrent den tegenwoordi-
n toestand van bewapening. De raad
eft hierover reeds Woensdag een lange
scussie gevoerd, waarbij gebleken was,
__»t alle leden van den Volkenbondsraad,
behalve Curtius, zich met het Engelsche
vborstel vereenigden om de tabellen van
het onfcwerp-conventie d,er voorbereidings-
Oommissie-Loudon te gebruiken voor de
iijvulUng van gegevens omtrent den te-
genwoordigen stand der bewapening. De
&ad heeft vandaag een dienovereenkom-
ifrig rapport van den Spaanschen minis
ter Lerroux aangenomen.
Curtius verklaarde, dat hij zich natuur
lijk met het rapport niet zou kunnen ver
enigen, doch dat hij zich van stemming
wade onthouden, ten einde een besluit
mogelijk te maken. De gedelegeerden van
Noorwegen en Ierland verklaarden, dat
zjjö weliswaar de voorkeur zouden hebben
gegeven aan het voorstel van Duitschland,
woh, aangezien hieromtrent geen over
eenstemming te verkrijgen was, zij zich
bij het Britsche voorstel neerlegden.
De beteekenis van den Volkenbond voor
Engeland. Naar aanleiding van den
aanval van de „Daily-Express op den Vol
kenbond en op de Engelsche Volken-
bgjpdsvereeniging, heeft de Britsche mi
ester van buitenlandsche zaken Hender-
uit Genève een telegram gezonden
aan de liberale „News Chronicle" waarin
o.a. zegt, niet te kunnen gelooven, dat
hét Bngelsche volk van de onontbeerlijk
heid van den Volkenbond voor de geheele
wereld, 200 goed als voor de welvaart van
Engeland overtuigd behoeft te worden.
Alle politieke partijen zijn het erover
eens, dat de Volkenbond een grondpeiler
yan de Engelsche buitenlandsche politiek
is, zooals ook Henderson's voorganger, Sir
A usten Chamberlain heeft gezegd. De on
evenwichtige aanvallen van den Volken
bond zouden in het buitenland een geheel
verkeerden indruk kunnen wekken. De
meerderheid van het Engelsche volk staat
geheel achter den Volkenbond en bij de
komende ontwapeningsconferentie, moet
de Engelsche regeering dan ook het ge-
vgpl hébben, dat het geheele volk gesloten
achter haar staat.
Mseüonald over den wereldvrede.
ïn een rede, die hij te Lossiemoutb in
ïphoÈÊacd voor de microfoon heeft gehou
den ter gelegenheid van de Empire Day,
hóeft MacDonald gezegd, dat hij van
aning is, dat er op het oogenblik te veel
arapstlsche krachten in de wereld
dia door middel van revolutie met
l't verleden willen breken in plaats van
bör revolutie, zooals spr. steeds heeft
iföösgBteaan.
Na uitvoerig de problemen van het
Jriteche rijk uiteengezet te hebben en de
levensmogelijkheid onder nieuwe vormen,
te de premier.de hoop, dat er een dag
komen, dat alle landen der wereld te
gjïé sporten wollen Kousen en Sokken, ook de
allerfijn tto. Voor nieuw werk zijn wij no. I.
JAAP SNOR, Zuidstraat 19.
Ijjgt op d«p gelen winkel. - Telefoon 251
Texel: depót Wed. SCHUMAKER, Den Burg
THE DARK CHAPTEB
door
E. J. RATH.
26
fis een plan van mijn zuster,"
ze er aan toe.
mikte. Dat had hii wel begrepen,
egt, dat het de wensch van uw
cx'der is," merkte hij op. „Mag ik weten,
het ook de uwe is?"
„Ik wensch mijn moeder te helpen,
Rawlins,"
„Dat begrijp ik. En hebt u de heele
zaak zorgvuldig overwogen en van alle
Kanten beschouwd?"
ilèf, klonk als een waarschuwing.
„We zouden het je niet vragen, als we
er niet over nagedacht hadden. Ant
woord, als je blieft."
„Ik neem natuurlijk aan. Tenminste
Hij keek naar zijn uniform.
„Daar zal voor gezorgd worden," zei
Hilda kalm. „Het is nog vroeg. Er is een
flinke stad, op ongeveer twintig mijl van
hier. Je kunt mijn auto nemen en koopen
wat je noodig hebt. Je hadt Kane's klee-
reii wel kunnen leenen, maar ik ben
bang, dat je te lang bent"
Hy knikta
Genève elkaar zullen ontmoeten, het als
vaststaand beschouwend, dat er geen
sprake meer zal zijn van oorlog en hun
vraagstukken gezamenlijk besprekende,
geleid door het bewustzijn van grootere
eenheid, eer, rechtvaardigheid en ver
antwoordelijkheid. MacDonald voegde
hier aan toe, dat de expansie van het
Britsche rijk meer en meer een expansie
van de constitutioneele vrijheid zal moe
ten zyn, die nieuwe vormen en methoden
van uitdrukking vindt
De mlniutercrlsis in België is nog niet
opgelost en zal ook moeilijk op te lossen
zijn. De „Nw. Rott. Crt." schrijft er o.m.
over:
Gelukt de oplossing niet, dan zal Ka
merontbinding het gevolg zijn. De socia
listen en de Vlaamsche nationalisten zou
den dat gaarne zien, daar zij er voor hun
partijen baat van verwachten. De libera
len en katholieken daarentegen, zijn bang
voor nieuwe verkiezingen, omdat ook zij
gelooven, dat de oppositiepartijen daar
zijde bij zouden spinnen. Zij zullen dus
moeten zien het weer met elkaar eens te
worden, wat in dit geval moeite kosten
zal, omdat een deel der katholieken
ook al uit vrees voor de Vlaamsche natio
nalisten een kant op wil, zoowel inzake
het taalvraagstuk als ten aanzien van de
defensie, waarop de liberalen hen niet
volgen willen. Een derde oplossing, een
accoord met de socialisten, schijnt niet In
aanmerking te komen. De „Gentsche
Vooruit" zegt dienaangaande:
Daarover bestaat in onze rangen niet
het minste meeningsverschil. Katholieken
en liberalen hebben samen den verkie
zingsstrijd van 1929 tegen ons gevoerd;
zij hebben daarna vrijwillig hun ministe
rie gevormd niet alleen zonder ons, maar
vooral tegen ons; zij hebben beweerd dat
zij alleen de groote vraagstukken konden
oplossen. Welnu, tot het einde toe zullen
zij het spektakel hunner egoïstische on
macht geven. De socialisten zullen niet in
de regeering treden zoolang er geen
nieuwe verkiezingen hebben plaats ge
had".
POLITIEK WIJZIGING TEN
OPZICHTE VAN RUSLAND?
Litwinow overal hoffelijk ont
vangen.
De correspondent van de „Daily Herald"
te Genève meldt, dat de ontwikkeling van
de verhouding tusschen Rusland en de
delegaties der andere mogendheden op
de Volkenbondsconferentie misschien
wel de meest interessante en de gewich
tigste gebeurtenis van de geheele confe
rentie ik
In tegenstelling met vroeger wordt Lit
winow overal hoffelijk ontvangen en aan
gehoord.
Men krijgt den indruk, dat een ver
andering van de Fransche politiek jegens
Rusland op handen is. Dit wordt nog ver
sterkt, door geruchten van onderhande
lingen over een handels- en credietover-
eenkomst tusschen Rusland en Frankrijk,
welke momenteel te Parijs zouden wor
den gevoerd.
Een bevestiging van deze berichten is
echter niet ontvangen.
DE HERVATTING VAN DE BRTTSCH-
INDISCHE CONFERENTIE.
Wedgwood Benn, de minister voor In-
dië heeft den nieuwen onderkoning ge-
„Als je hier even wacht, zal ik gold
halen," zei ze, opstaand.
Hü leunde tegen den deurpost en
wachtte. Hij zag er niet uit als een man,
die op het punt stond van niets tot iets
gemaakt te worden. Wat ook zijn gevoe
lens mochten zijn, zijn gezicht was strak
als een masker; maar zijn hersens werk
ten met vervaarlijke snelheid.
Hilda kwam terug met geld, dat ze hem
gaf. Hij bedankte haar en stak het in den
zak, zonder het na te tellen.
„Je moet een kennis uit de stad voor
stellen," zei ze. „Je hoeft niets uit te
leggen. De menschen, die jo zult ontmoe
ten, zijn volkomen vreemden voor je."
„Ken ik uw familie intiem?"
„Ja, dat geloof ik wel, Rawlins, maar je
moet lastige herinneringen met rust
laten."
„Natuurlijk".
„Moeder heeft een beetje opgesneden
over den man, die ons in den steek heeft
gelaten," voegde ze er aa ntoe; „er wordt
dus veel van je verwacht."
„Voer Ik zijn naam?"
„O, neen! Dat zou onvoorziene moei
lijkheden veroorzaken. Houd je eigen
naam. Toen ik zei, dat er veel van je ver
wacht werd, sprak ik voornamelijk uit
moeders naam."
„Ik geloof wel, dat ik u begrijp," zei hij.
U hebt veel intelligente vrienden."
Juist. Moeder zal blij zijn, als alles
goed afloopt. Als het achter den rug is,
Ze zweeg plotseling en keek den ande
ren kant op.
„Als we dat voorloopig maar met rust
lieten," stelde hij voor. „Daar kunnen we
het later nog over hebben."
polst over de mogelijkheid van hervatting
van het werk van de Centrale Indische
federale commissie tegen het einde van
Juni.
Deze commissie die onder leiding staat
van Lord Sankey, den Lord kanselier, kan
haar arbeid in ongeveer zes weken vol
tooien.
Benn heeft nog geen datum voorgesteld
voor de nieuwe bijeenkomst van de
Britsch-Indische conferentie, maar men
verwacht dat zij in September, gedurende
de parlementaire vacantie zal vergade
ren. Benn zal nog voor de Pinkstervacan-
tie nadere mededeelingen in het Lager
huis doen.
teristiek, die het, wellicht dank zij de af
sluiting der Pyreneeën, door de eeuwen
heen eigen is gebleven 1
M.
VII.
(Slot).
En als men dan het innerlijk van het
Alhambra heeft gezien als een werkelijk
sprookje uit Duizend-en-een Nacht, gaai
men kijken op de terrassen, langs de
torens, die nog overgebleven zijn en gaat
men naar het aan den overkant gelegen
Generalife, dat eens de zomerresidentie
was van de Moorsche heerschers. Hier
is pracht van natuur en praal van hoo
rnen. En ais men de reis voortzet, niet
rechtstreeks naar het Noorden terug,
maar op Valencia, aan Spanje's Oostkust
gelegen, aan, blijft men toeven in het
zelfde weelderige landschap. Valencia is
belangrijke havenstad, maar Valencia is
in nog grooter mate stad van Spanje's
Oostkust. Hier overheerscht het Zuidelijk
klimaat en karakter, gelijk ook in Malaga
het geval is, Malaga met zijn prachtige
tuinen en zijn mooie Kathedraal. Hier in
Valencia denken wij weer aan den Cid,
die zich er koning deed kronen, en wij
denken er nu aandë republikeinen en
aan den stoutmoedigen conservatief San-
chez Guerra, die een paar jaren tevoren
onder Primo's regime daar waagde het
leger tot opstand te bewegen. Toen ver
geefs, en misschien ook nu vergeefs,
wanneer een dictator van beteekenis de
teugels in handen had gehouden! Kalmte
heerscht er in Valencia; er is wel opwin
ding geweest en men heeft ten onrechte,
wat misdadige gevangenen losgelaten
tegelijk met de politieke. Maar dat is al
weer hersteld; het is merkwaardig hoe in
een land, dat zoo juist revolutie heeft ge
had, de administratieve machine door
draait en zich al evenmin als wij reizi
gers iets van die uiterlijke dingen aan
trekt!
Dat is niet minder in Barcelona het ge
val, al zou een bezoeker, die voor den
eersten keer er komt, hier een bijzondere
stemming meenen te bespeuren. Maar die
is er altijd, want Catalonië is wat leven
diger van gebaar dan het verdere Spanje.
De gemiddelde Catalaan beweegt en be
toogt gaarne, nergens wordt ook zoo druk
aan politiek gedaan als in dit gedeelte
van Spanje, dat zich bij voorkeur het
meest werkzame van het land noemt.
Barcelona is de mooiste havenstad aan
de Oostkust; de belangrijkste haven van
Spanje en bijkans de grootste stad. Hoe
groot het is, kan men het beste waarne
men als men zich naar boven begeeft, op
dien eigenaardigen heuvel, die Tibidabo
wordt geheeten en waar men naast geheel
een kermisterrein een Kathedraal aan
treft, die pas in gebruik genomen werd.
Aan onze voeten strekt zich het bijkans
geheel witte Barcelona uit; is het helder,
dan kunnen scherp zienden de omtrek
ken van het grootste der Balearische
eilanden ontdekken, maar een ieder ziet
in elk geval de mooie blauwe zee, waar
over het scheepvaartverkeer zeer leven
dig is. Barcelona heeft uitgestrekte ha
vens; prachtige parken ter plaatse waar
tevoren de Citadel stond. Het sombere op
pervlak van Montjuich, waarvan de
tegenwoordige Cidatel nog maar een
klein plaatsje inneemt, is verlevendigd
als gevolg van de tentoonstelling van
1929. Het hoofdgebouw staat er nog, en
dit Palacio Nacional met zijn belangwek-
kenden inhoud is nog altijd de trots
van Barcelona, dat verder nu niet zoo
heel veel belangrijke musea heeft. Aan
de haven, met het gezicht naar de zee ge
keerd, staat ook hier Columbus; den rug
„Ja, graag."
Hij beschouwde het gesprek als ge
ëindigd, boog en liet haar alleen.
Terwijl hij snel uit het oog verdween,
werd het Hilda plotseling bang te moede.
Voor het diner was ze niet bang. Ze twij
felde er niet aan, dat ze met succes de
gasten voor den mal zouden houden, zon
der dat dezen er ooit achter kwamen;
maar wat bedoelde Rawlins, toen hü zei,
„dat ze hem zoo gauw aan kleeren kun-
Hilda zag heel precies het onvermijdelijk
gevolg. Ze had er niet eerder aan ge
dacht, dat Rawlins ook zijn eischen zou
stellen.
Ze liep naar het einde van het terras,
van waar ze de garage juist kon zien
door de struiken. Ze zag hem naar bin
nen loopen. Even later zag ze haar two-
seater naar buiten rijden, om daarna te
verdwijnen in een bocht van de oprijlaan.
„Ik hoop maar," sprak ze bij zichzelf,
„dat ze hem zoo gauw aan keeren kun
nen helpen. Hij heeft zulke vreeselijk
lange beenen!"
XVI.
Etta, het linnenmeisje, dat Grosvenor
gewoonlijk hielp bij kleine dinertjes,
kwam do provisiekamer binnen met een
leedig blad. De provisiekamer was eigen
lijk een heel ruim vertrek. Rosa zat aan
een tafel in den hoek glazen af te vegen.
Grosvenor stond stijf tegen den muur
geleund, de armen gekruist over de borst.
„Wat doet hij?" vroeg hij koel, terwijl
Etta het blad neerzette.
„Ze zaten hem iets te vertellen over Pa
rijs," zei Etta.
Rosa hield op met werken om beter te
kunnen luisteren.
wendt hij toe aan dat gedeelte van Bar
celona, dat het meest bekend is: de
Rambla.
Die Rambla is een opeenvolging van
straten. De gedeelten zijn verschillend,
maar alle betrekkelijk nauw. Hier is het
levendig geheel den dag en den halven
nacht, want is Spanje in het algemeen
laat, Barcelona spant de kroon. Hier zijn
ook de meeste couranten gevestigd, en
wanneer men zoo aan het einde van den
middag zich naar de Rambla begeeft,
waar deze het Plein der Constitutie
kruist, ziet men en hoort men een poli
tieke discussie op de openbare straat.
Barcelona is een grootendeels moderne
stad, breed opgetrokken met hooge hui
zen en mooie paleizen. Maar in het mid
den is het oude gedeelte; is de prachtige
Kathedraal; is het Gemeentehuis en het
niet minder aantrekkelijke huis van het
Provinciaal Gouvernement. Daar heeft
in 1921 de Verkeersconferentie van den
Volkenbond vergaderd, en dit heeft Bar
celona vermoedelijk mede op het denk
beeld gebracht om de Ontwapeningscon
ferentie uit te noodigen. En hier heeft
Kolonel Marcia, snel uit zijn ballingschap
teruggekeerd, de republiek uitgeroepen,
al weet men ook nu nog niet zeker of het
op den duur zal zijn een Catalaansche
Republiek dan wel een Catalaansche pro
vincie in het Republikeinsche Spanje.
Basken en Cataloniërs, die zoo eeuwen
lang van den koning hun fuero's, dat wil
zeggen hun voorrechten behielden, ach
ten blijkbaar het oogenblik gunstig om
daarop terug te komen. Laten wij hopen,
dat het dit mooie land en dit sympathieke
volk geen schade berokkent!
En nu zijn wij aan het einde. Wij had
den gaarne Saragossa nog gezien en wa
ren dan met het electrische baantje onder
de Pyreneeën door teruggekeerd. Maar
het gaat niet, en wij moeten er ook de
reis door het woeste Aragonsche berg
land, dat zoo heerlijk verlaten is, aan
geven. Wij gaan nu met den trein dit ge
deelte van de Middellandsche zee langs;
wij hebben Carcassonne, typisch midden-
eeuwsche vestingstad nog op het pro
gramma en dan gaat het recht door naar
Parijs. Met indrukken, die meer zijn dan
die van een gewonen toerist. Want waar
lijk, wij betraden een Koninkrijk en wij
verlaten een Republiek, en dat zonder dat
noemenswaardige stoornis is opgemerkt.
De gemiddelde Spanjaard weet zelf nau
welijks wat hij van den momenteelen toe
stand heeft te denken; een vreemdeling
doet dus zeker verstandig zich niet aan
voorspellingen te wagen. Wie de kalmte,
waarmede de Republiek is aanvaard, ook
door het monarchale deel der bevolking,
aanschouwt, kan niet anders dan het re
publikeinsche regime een goede kans
geven. Als er in Juni Cortes-verkiezin-
gen zijn, is dit nog niet lang genoeg aan
het bewind geweest om teleurstellingen
in grooten kring te brengen. Maar als die
teleurstellingen komen, zal dan de liefde
voor de Republiek groot genoeg blijken
om ze te aanvaarden? Een Spanjaard is,
geheel in tegenstelling van wat men
meent, niet zoo gemakkelijk te doorgron
den en er zijn zooveel Spanjaarden als er
provinciën zijn!
Maar dat is zeker, men kan reizen in
Spanje naar hartelust, en steeds zal men
er genieten. Men kan reizen, terwijl de
golven der politiek omhoog gaan, en de
vreemdeling is er rustig en veilig. En
wel geen vreemdeling, die dit land ver
laat of hij wenscht daaraan het beste, en
zeer zeker ook het behoud van de karak-
„Iets, dat gebeurd is in de Rue de
ik weet niet meer hoe hij het noemde."
Grosvenor gaf ondubbelzinnig zijn mis
noegen te kennen.
.Morgen ga ik mevrouw den dienst op
zeggen," sprak hij.
„Ik denk er niet aan!" (Uit de richting
van Rosa.)
„Ik ook niet," verkondigde Etta. „Als
het een beetje wil, komen wij den volgen
den keer aan de beurt."
De butler keek medelijdend van het
eene meisje naar het andere.
„Als je er op gesteld bent, landloopers
te bedienen, dan moet je hier bepaald
blijven," zei hij tegen Etta.
„Jij hebt wel met hem aan één tafel
gezeten," antwoordde Etta. „Dat maakt
niet veel verschil."
„En hoe weten jullie of hij wel een
echte landlooper is?" vroeg Rosa. „Mis
schien is hij wel echt in Parijs geweest."
Grosvenor streek zijn vest glad en trok
zijn handschoenen aan. Ze zouden hem
dadelijk weer noodig hebben in de eet
kamer en hii bereidde zich voor op de
gehate taak. Rosa keek naar zijn gezlcnt.
„Laat niii iets naar binnen brengen,"
zei ze opgewonden. „Heusch, ik zou hem
zoo dolgraag zien."
„Vergeet je plaats niet," sprak de but
ler gestreng. „Het is al erg genoeg, dat
Etta zich moet vertoonen."
Met deze woorden verdween hü in het
gangetje, dat de provisiekamer met de'
eetkamer verbond. Een genoeglijk lachen
klonk hem tegemoet, maar in Grosvenor's
ooren klonk het grof en bacchantisch. De
geschiedenis uit Parijs was blijkbaar net
uit.
Er zaten zestien menschen om de
De minister van binnenlandsche
zaken dringt aan op maatregelen
tot gezondmaking van het bedrijf.
De steeds toenemende werkloosheid in
het visscherijbedryf te IJmuiden heeft tot
gehad een aanzienlyke styging van de
kosten van steunverleening. Burgemees
ter en wethouders van Velzen hebben aan
den minister van binnenlandsche zaken
en landbouw gevraagd een bijdrage in
die kosten te verleenen. Naar aanleiding
van dit verzoek hebben aan het departe
ment twee conferenties plaats gehad.
Hierbü bleek, dat van de regeering een
by'drage in de kosten niet te verwachten
zal zijn. Thans heeft het gemeentebestuur
van den minister den volgenden brief
ontvangen:
In verband met uw aanvrage om een by-
drage in de kosten van de steunregeling,
welke uwerzy ds getroffen is voor hen die by
het visscherijbedrijf betrokken zy'n, heb ik
de eer het volgende onder de aandacht
van uw college te brengen.
Zooals u ongetwyfeld bekend is, huldigt
de dezerzüds getroffen steunregeling de
opvatting, dat er sprake moet zün van
crisis-werkloosheid, d.w.z. werkloosheid,
welke het gevolg is van de huidige min-
der goede algemeene economische om
standigheden. By' mij nu heeft het een
ernstig punt van overweging uitgemaakt,
of die ongunstige toestanden in de vis-
scherü in uw gemeente wei in hoofdzaak
geweten kunnen worden aan de alge
meene malaise. Op grond van hetgeen te
myner kennis is gebracht omtrent aller
lei factoren, welke van invloed zijn op de
bedrüfsuitkomsten in de visscherij, ben ik
van oordeel, dat hier bezwaarlijk kan
worden gesproken van crisiswerkloosheid
welke in hoofdzaak veroorzaakt wordt
door den algemeenen toestand.
De oogenblikkelijke nood wordt, zie ik
het goed, in de eerste plaats veroorzaakt
door de organisatie van het bedrijf, waar
onder ook de arbeidsvoorwaarden, niet
meer beantwoord aan datgene, waaraan
deze in de moeilijke tijden moet voldoen.
Wil men dus betere uitkomsten en der
halve verruiming van werkgelegenheid
verkrijgen, dan zal de eerste stap moeten
zijn, dat zoowel de ondernemers als de
werknemers op zeer korten termijn de
noodzakelijke maatregelen, welke kunnen
/eiden tot een gezondmaking van het be
drüf, nemen.
Eerst als de ernstige wil bij beide par
tijen om tot een saneering te geraken,
aanwezig is, en deze wil moet, wil wer
kelijk resultaat worden bereikt, op zeer
korten termy'n tot uiting komen door o.m.
zegelen en arbeidsvoorwaarden, welke
alleen gelden voor meer normale verhou
dingen, buiten werking te stellen kan ik,
teneinde de onvermijdelijke overgangs
periode voor uw gemeente en de betrok
ken werknemers minder moeilük te doen
zün, toekenning van subsidie in de kos
ten van een steunregeling in gunstige
overweging nemen.
Ik mag niet nalaten er tenslotte nog
met nadruk op te wijzen, dat willen de
moeilijkheden voor de visscherij ten
uwent niet nog grooter worden wellicht
bij lang uitstel zoo groot, dat er geen
redding meer mogelijk is het dringend
noodzakelijk is, dat de saneering zeer
spoedig ter hand wordt genomen."
//cht/oo
ovale tafel en de steen des aanstoots zat
tusschen Minnie Harlan en Hilda. In
overeenstemming met Marian's voor
spelling at hü met een vork en niet van
zün mes. Van den anderen kant van den
kamer kon Grosvenor al zien, dat het de
goede vork was. Hij had zeker gekeken,
wat de anderen deden.
Marian zat vrijwel recht tegenover
Rawlins. Ze had een jongmensch naast
zich, dat geen oogenblik vergat, waarom
hü gevraagd was, maar Marian had geen
tüd voor hem. Ze was te verbaasd over
het welslagen van haar plan, om ook
maar een woord te willen missen van den
man, die tegenover haar zat Ineens kneep
ze zich stilletjes in het been om zich te
overtuigen, dat ze niet droomde.
„Maar, mijnheer Rawlins," begon het
meisje Harlan, „hoe slaagde u er in het
aan den prefect uit teleggen?"
Rawlins glimlachte vergenoegd en keek
eens naar den heer Kilbourne, die aan
het hoofd van de tafel zat. Deze knip
oogde geheimzinnig.
„En wat is een prefect?" vroeg Marian,
die het niet ontgaan was.
„Dat is zooiets als het hoofd van de
politie," zei Rawlins. „Dat kan Hilda je
wel vertellen. Die zal er wel heen zijn
moeten gaan om een identiteitsbewy's te
halen."
Hilda knikte, maar er kwam een
stroeve trek om haar mond, dien haar
glimlach niet geheel verborg.
Ze hadden het niet over namen gehad
vóór het diner. Er was geen tijd voor ge
weest. Hü kwam laat thuis met den two-
seater en had ternauwernood tijd om
zich te scheren en de kleeden voordat de
gasten kwamen. Aangezien hü de veel
Groote sorteering,
in effen en gewerkt,
75 cent per el.
Verkrijgbaar by:
Lelop naam op don zelfkant
Vraagt onze stalen -collectie
GOODWILL DAY COMITEE.
In antwoord op de Vredesboodschap der
Nederlandsche jeugd, welke op 18 Mei
werd uitgezonden door de A.V.R.O. en
welke eenige maanden voordien schrifte-
lyk ging naar het Internationale Goodwill
Day Comitee te Londen, kwamen tot nu
toe do volgende antwoorden in: Vredes
boodschappen uit: Engeland, Derby
(25.000 kinderen), Denemarken, Noorwe
gen, Amerika, Australië, Japan en Ban-
doeng. (Deze laatste werd op 19 Mei door
den Indischen kortegolf-zender uitgezon
den).
Sympathiebetuigingen van: De Jonge
ren Vredes Actie (1500 leden), Internatio
nale Vrouwenbond voor Vrede en Vrij
heid, Ned. Afd., Algemeene Nederl. Vrou
wen Vredebond, R. K. Volkspartij in Ne
derland, Wereld Federatie van Jong
Theosofen, Ned. Afd., Intern. Correspon
dentie Club, Vredesscouts (60 leden met
hun leiders), Chr. Jongel. Ver. Psalm
119: 9a, Steenwyk, N. B. A. S. Afd. Rot
terdam, Chr. Jongeren Ver. „Jonge
Kracht" Haarlem, 35 afd. van den
V. C. J. B. (Vrjjz. Chr. Jongeren Bond),
15 scholen.
Circa 400 handteekeningen van scholie
ren uit Den Haag, en verder nog ruim
tweehonderd sympathiebetuigingen van
particulieren.
Een beslagen tong ls
een vrl) zeker bewijs van
slechte spijsvertering en
verstopping. Ook voor
kinderen zijn Posters
Maagpillen, het bekende
laxeermiddel, uitstekend.
f 0.65 Der flacon.
kSLÜLi
geprezen vriend uit de stad was, trad
Rawlins op als vriend van den huize.
Hilda had begrepen dat hij opgang
zou maken, zoodra ze hem zag. Zijn
uiterlijk was buitengewoon geslaagd. Als
een kleermaker een week lang voor hem
bezig was geweest, zou hij het, haars
inziens, niet beter hebben kunnen doen.
Marian vond hem een beeld, Voor den
heer Kilbourne en zijn vrouw onder
scheidde hii zich in niets van de andere
jongelui in rok.
Maar de gasten kwamen en de gelegen
heid om kry'gsraad te houden ging voor
bij. Alleen Marian had tüd hem toe te
fluisteren:
„Als je me na tafel niet ten dans vraagt,
zal het je berouwen."
Zoo werd dus „mijnheer Rawlins"
voorgesteld aan het meisje Harlan en
juffrouw McCumber en de Shinns en an
dere gasten, die langzamerhand versche
nen. Toen hij Minnie Harlan naar de tafel
leidde, was hij al een persoon van gewicht.
Heel in het begin had zich de moeilijk
heid van de namen al voorgedaan en
Rawlins had haar op de eenig mogelijke
manier opgelost. Marian keek hem strak
aan over de tafel.
„Wade," zei zee „ik had vanmiddag
met je willen tennissen, maar je was ner
gens te vinden. Waar zat je?
Marian hield van gewaagde experimen
ten. Het was een gewoonte van haar. De
Kilbournes schrikten zich dood. Ze wis
ten maar al te goed waar Rawlins ge
weest was en hoopten van ganscher harte,
dat zü de eenigen waren.
Wordt vervolgd.
m
