POPULAIRE RUBRIEK
POPULAIR B>rVO^qrf5^IH\5aMDÊ.HeLpERi3Cfï^ COURAHT
Verkiezingen in het Zuiden.
490
VAN ZATERDAG 13 JUNI 1931.
Pesos voor een stem De verkiezingen besloten
met zang, dans en wijn. Film of werkelijkheid.
De detective.
(AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
Naar aanleiding van de a.s.
gemeenteraadsverkiezingen ge
ven wij in volgend interessant
artikel over „stembustoestan
den" in Zuid-Amerika.
Het is een gloeiend heete dag in den
Argentijnschen zomer. Bijna loodrecht
staan de brandende zonnestralen op
de dorre pampa's. De hemel is een
tonig blauw. Het zachte windje, dat uit
een oven schijnt te komen, waait gele
stofwolken op, die als leelijke sluiers
over het land liggen. Maar vandaag
zijn er verkiezingen in het stadje RiQ
Negro en daarom galoppeeren de man
nen bij troepen door het veld om tijdig
hun stem te kunnen uitbrengen. Toch
dwingt de middaghitte hen tot een
siësta. Zij stijgen hier en daar af in de
schaduw van een eucalyptusboom,
stoken een vuurtje van de droge gras
halmen en koken daarop wat water in
hun kleine veldketeltjes. Daar wordt
thee van geschonken in de bombilla,
de uitgeholde kalebas, zoo hard als
hout. Zij rollen sigaretten van maïs-
bladeren en zwarte tabak, die met
stroop tot rollen is geperst. Het ge
droogde vleesch wordt met wijn of
gegist suikerrietsap „besproeid" en
na hun maaltijd drukken de gauchos
hun vilthoeden weer diep in hun oogen
en bestijgen zijn hun paarden om ver
der te rijden over de steppen.
Siete y medio.
De dag der verkiezingen is een
feestdag. Voor de herberg staan vele
méisjes met donkere oogen en bloe
men in het haar. De balkons zijn ver
sierd, in de straten ziet men bonte
wimpels en allerlei aanplakbiljetten.
Een bedelaar te paard, die nog te lui
is om af te stijgen, reikt een potje aan
een lange stok door de ramen en
zamelt zoo zijn geld in. Er komen
steeds meer gauchos de binnenplaats
van de herberg oprijden, waar zij hun
paarden ontzadelen en op luiden toon
opmerkingen wisselen over politiek en
vrouwen. De herbergier zelf is de po
pulairste candidaat voor de kiezers en
daarom schenkt hij gratis wijn en
jenever en betaalt hij iedereen voor
zijn stem een paar pesos, die dadelijk
verdobbeld worden in het nationale
Het was in den tijd, toen de jongste
wereldoorlog ook in ons land de gevol
gen ervan pijnlijk deed voelen. Gelei
delijk was er voedselschaarste gekomen
en dat was oorzaak, dat sommige min
der met aardsche goederen gezegenden
er geen been in zagen, zich de begeer
de versterkende middelen toe te eige
nen op een wijze, die flagrant in strijd
was met de begrippen van het mijn en
dijn.
Speciaal de boeren van West-Brabant
hadden last van de ongure elementen,
die stad en land afreisden om zich ten
koste van den noesten landman te goed
te doen aan de vlijtig gekweekte en
gaarne geoogste eetwaren.
Zoover kwam het, dat op verschil
lende dorpen z.g. veiligheidswachten
werden opgericht. Zij bestonden uit een
groote vereeniging, welker leden om
beurten in groepjes van vier of vijf
personen een gedeelte der plaats in de
nachtelijke uren onder toezicht hiel
den. En zooveel goeds werd van de vei-
spel siete y medio. Wanneer men als
vreemdeling in Argentinië vertoeft, is
het niet raadzaam daaraan mee te
doen. Men zou zeker verliezen en als
men het waagde, te protesteeren met
een beschuldiging van valsch spel,
zou men misschien weieens de praktijk
ondervinden van het gezegde, dat re
volver en mes bij den gaucho zeer los
zitten.
z Het avondfeest.
In de groote overdekte plaats, waar
de aarde hard is vastgestampt, zit het
comité aan de stembus. Oppositie
wordt niet geduld en als er bij onge
luk toch een ongewenscht stembiljet
in de bus mocht komen, dan wordt dat
er bij de telling zorgvuldig uitgevischt
en door een handvol andere vervan
gen. De bewoners van de pampastadjes
geven er ook niet zooveel om, wie er
gekozen wordt. Zij hebben veel meer
belangstelling voor het schrille kerk
klokje, dat het Angelus luidt en het
sein is voor het avondfeest. De sche
mering is reeds ingetreden, doch de
avond is zeer helder en tegen den lich
ten hemel zijn reeds verscheidene
sterren te zien. Een paar gauchos be
ginnen op de guitaar te tokkelen en
zingen een paar melancholische lied
jes, voordat het dansen begint. Maar
dan vallen plotseling, eigenlijk zonder
overgang, de drukke banjo's in. De
paartjes dansen en verdwijnen ook wel
eens in de donkere schaduwen van de
tuinen, waar de nachtbloemen zware
geuren verspreiden. Vleermuizen sui
zen zacht langs de lampions en men
hoort slechts uit de verte het meeslee-
pende geluid der guitaren. De dansers
raken opgewonden door den wijn,
door de muziek en door den zwoelen
nachtwind en menig mes wordt al los
ser in de scheede geplaatst. Maar dan
weerklinken er plotseling luide Viva's!
De candidaat die met algemeene stem
men verkozen is, verschijnt met een
paar getrouwen in de herbergen. Allen
verdringen zich om hem heen en met
luide woorden dankt hij voor het hem
bewezen vertrouwen. Er worden dooi
den herbergier weer nieuwe tonnen
wijn beschikbaar gesteld en het feest
gaat door, totdat de zon zich vertoont
aan den Oostelijken horizon. Dan pas
li gheids wachten verwacht, dat de land
bouwers, die hun hoeven gaarne be
waakt zagen, behalve den vereischten
geldelijken steun, ook gaarne andere
materieelen steun verleenden, in den
vorm van gereedgezette spijzen of
boomvruchten, die gaarne werden ver
orberd en die voor de wachten een lok
aas waren om toch vooral de „goede"
hoeven met een controle-bezoek te ver
eeren.
Zoo gebeurde het ook in een klein
dorpje van West-Brabant, dat een
landbouwer laten we hem Krelis
noemen met zulke verlokkende mid
delen telken nacht de veiligheidswach
ters ten zijnen huize lokte. Toen was zijn
adres weldra zeer bekend en er ging
geen nacht voorbij of zijn hoeve werd
gecontroleerd, wat bleek uit het steeds
spoorloos verdwijnen van het heerlijke,
dat in de keet, een aanbouw van de
woning was gereed gezet.
Echter op een morgen, vond hij de
deur, die vanaf de keet naar de keuken
leidde, op een kiertje staan. Dat was
verdacht en dies trok Krelis op onder
zoek uit: En hij ontdekte wat. Uit de
schouw was een lekkere worst, die daar
te rooken hing, weggenomen. En waar
achtig hij was opgegeten ook en wel in
zijn eigen huis. Daar in het hoekje on
der de kast, lag nog het overschot. Een
klein eindje, vies afgeknabbeld was
alles wat er van overgebleven was, be
halve dan de ijzeren haak, waar hij
aangehangen had.
worden de paarden gezadeld. Maar nu
galoppeeren de gauchos ook spoedig
weer terug door de eenzame velden.
De verkiezingen zijn afgeloopen.
De stembus ontvreemd.
Het gaat niet overal zoo ordelijk en
vreedzaam toe bij de verkiezingen. In
de Zuid-Amerikaansche staten en in
Mexico is het herhaaldelijk voorge
komen, dat een ongewenschte candidaat
werd neergeschoten of tijdig in de ge
vangenis werd gestopt onder de be
schuldiging van hoogverraad. Zoo is
eens het volgende gebeurd te San
Pedro in Paraguay, overigens een rus
tig en aantrekkelijk land, waar men
echter voortdurend een hevigen strijd
heeft tusschen de „rooden" en de
„groenen". Vermoedelijk weten zij zelf
niet eens, waarom zij vechten, maar dat
doet ook niets terzake. Nu, de verkie
zingen zouden plaats vinden in het
raadsgebouw en recht daar tegenover
bevond zich de herberg van Medrano,
waar de kiezers een hartversterking
plachten te nemen. De verkiezingen
waren goed en wel afgeloopen en de
„groenen" hadden de overwinning be
haald, toen plotseling een van de „roo
den" uit een raam van de herberg
met een Winchestergeweer het vuur
opende op het tegenoverliggende stem
bureau. Het geheele stemcomité inclu
sief de vertegenwoordiger der regee
ring sloeg op de vlucht en men moest
zich verbergen in een boot. Intusschen
maakte de „roode" zich meester van de
stembus en verdween daarmee in
het ontoegankelijke strandbosch.
De klok verzet!
Ook in andere Zuid-Amerikaansche
staten gaat het bij de verkiezingen zon
derling toe. Het volk wordt den weg
naar de stembus maar al te dikwijls ge
wezen door gewapende politie en on
gewenschte candidaten worden door
allerlei listen uitgeschakeld. In een
stadje ergens in Chili moest zoo'n on
gewenschte candidaat eens een open
bare verkiezingsrede houden in het
raadhuis. Uit de geheele omgeving was
het volk samengestroomd en men had
reden om te meenen, dat zijn populari
teit grooter was dan die van den can
didaat der regeeringspartijen. Wat zou
men doen, om hem het spreken te be
letten? Wel, de vergadering zou om
twee uur 's middags beginnen. Men
zette nu eenvoudig de klokken van het
raadhuis en van de kerk op midder
nacht en nu mocht onder het voor
Hij bedacht dat een geroutineerde
dief natuurlijk niet enkel een worst zou
opeten, doch dat hij minstens een paar
andere en een goede zijde spek zou
hebben ingepikt. Bijgevolg was er
geen sprake van, dat een of meer leden
van de beruchte dievenbende zijn
woning tot doelwit hadden gekozen.
Maar wie dan?
Tegen den avond had hij een oplos
sing gevonden.
Krelis had zóó geredeneerd: „Als de
veiligheidswachters de worst hebben
opgepeuzeld, dan zullen ze nu, nu ze
den weg weten, het nog wel eens doen
als ze de kans schoon zien. En als ik de
deur nu openlaat en dan op den uitkijk
zit op een verborgen plaats, waar ik
alles kan zien, dan moet ik den dief of
de dieven betrappen, al is het vandaag
niet, dan is het morgen of later".
Met kloppend hart wachtte hij den
nacht af. Alles sliep, de boerin niet het
zachtste. Zonder moeite schoof hij van
zijn legerstede, kleedde zich stillekens
aan, zocht de keuken op en verborg
zich achter in de kast, waaronder hij
des morgens het stuk worst gevonden
had. Door een spleet in de deur kon hij
precies de schouw met hammen en
worsten in 't vizier houden. Zoo wachtte
hij de veiligheidsmannen af. Hoe lang
hij zat, daarvan had hij geen denkbeeld.
Het werd hem haast te benauwd in zijn
vrijwillige gevangenis.
wendsel, dat nachtelijke vergaderingen
verboden waren, niemand de vergader
zaal betreden, ondanks het feit, dat de
zon hoog aan den hemel stond. Alle
protesten waren tevergeefs. Men moest
zich houden aan de officieele klokken
en die stonden op middernacht.
Stieren in de politiek.
Een nadere vergadering werd op nog
primitievere manier uit elkaar gedre
ven. Men liet een paar stieren uit den
„corral" ontsnappen en met de horens
omlaag op de menschen afstormen. De
candidaat, die zoo juist nog overliep
van moed en kracht, bracht zichzelf in
veiligheid in een hoogen boom, terwijl
zijn aanhangers in een paar schuren
wegkropen. Het komt ook wel eens
voor, dat bij het tellen der stemmen
meer stembiijetten uit de bus worden
gehaald dan er kiesgerechtigden zijn.
Zoo kunnen er altijd wel candidaten
worden verkozen met een overweldi
gende meerderheid. Neen, dan is het
in ons land met zijn vele partijen en
partijtjes toch nog beter. Daar kan ten
minste iedereen zijn eigen stokpaardje
berijden!
Dr. F. O. Sternberg.
(Nadruk verboden).
Zij: „Ik hoor, dat Grant in het zie
kenhuis ligt.'
Hij: „In het ziekenhuis? Welnee, ik
zag hem gisterenavond nog met die
opgedirkte blondine dansen."
Zij,: „Ja, dat was zijn vrouw."
Passing Show, Londen.
Eindelijk, ja, daar hoorde hij voet
stappen. Nog eens overviel hem de
vrees, voor een dievenbende, doch het
geluid van zacht schertsende en lachen
de stemmen, stelde hem gerust. - Wie
's nachts komen met oneerlijke bedoe
lingen, maken niet zooveel gedruisch,
bedacht hij.
Nu waren ze in de keet. Hij hoorde,
hoe er een z'n tanden in een appel
zette, hoe een ander met een lepel ram
melde in een schaal met pap, die z'n
dochter Anne-Marie eigenhandig had
bereid en gereed gezet. Wacht nu zou
het gebeuren wat hij verwachtte. Hij
hoorde reeds hoe er in de keet werd
gesproken over het vreemde verschijn
sel, dat de deur van de keuken open
stond.
Krelis loerde zich de oogen haast uit
het hoofd om toch maar goed te zien.
Waarlijk. En dat is Jan Louwersen nog
wel, dezelfde, dien hij kortgeleden de
deur heeft uitgejaagd, toen hij hem
kwam vragen om te mogen trouwen
met Anne-Marie. Zoo, die wil zich dus
op die manier wreken. Zie, nu loopt hij
rond langs de muren, kijkt onder de
tafel, loert om een hoekje van de kast....
gelukkig niet er in. En nu, jawel, nu
naar de schouw.
Jammer toch, dat de even geopende
deur niet genoeg licht uit de keet door
laat om te zien. wat hij eigenlijk uit
voert. Maar twijfel is onmogelijk. Jan
is de dader.
Reeds denkt de boer den tajd ajjp om
