DEINHNOELAILOOPER S. A. KAMNEWASSER Zn. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Buitgnlandsch overzicht D© s@nv@resnïfeit over. Groenland. FOSTER'S No. @988. DINSDfG 14 J LI 1931. 59ste JAARGANG De financieele toestand in Duitschland weer critiek. - De financieele besprekingen te Parijs. - Verdrag tus- schen Sowjet Rus'and en Afghanistan. De Bank of England tegen loon»v»rlagin§. Ds strijd om Oost-Groenland. Drie rechthebbenden breit alles beet, FEUILLETON l>eso,,a™K! Zos gemakkelijk te wasschen Zoo moeilijk te verslijten Kleur-, wasch- en zon-echt l.'J'T'TH'JIMd.'l EERSTE BLAD Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Helderschs Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen land f 2. Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.—. Modeblad resp. I 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.; fr.p.p.6ct. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. AD VERTENTIEN 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct. Het moratorium heeft Duitschland niet het de positie van de staatsfinanciën ver uit den brand geholpen en momenteel is de financieele toestand weer zeer critiek, zoo critiek zelfs dat de rijksregeering het Zaterdag noodig vond aan de Duitsche diplomatieke vertegenwoordigers in de Ver. Staten, Engeland, Frankrijk en Italië opdracht te geven de aandacht der regee ringen dezer landen te vestigen op den grooten ernst van den toestand in Duitschland, en gisteren ontvingen wij het volgende officieele telegram: De Darmstadter und National Bank heeft medegedeeld dat zij toestemming heeft ge kregen haar loketten Maandag (gisteren dus, Red. Held. Crt.) gesloten te houden. De rijksregeering heeft bovengenoemde bank gemachtigd de volgende verklaring te publiceeren: De rijksregeering zal door middel van een in den loop van vandaag (■gisteren) te kondigen noodverordening van den rijkspresident alle waarborgen geven voor alle deposito's en voor rustige afwikkeling van de zaken van de Darm stadter und National Bank. Met het oog op de beteekenis van de afgekondigde staking van de betalingen heeft de beurs een aanwijzing gegeven door handel en effecten en deviezen voor Maandag en Dinsdag stop te zetten. Op de Berlijnsche banken heeft een run plaats. Naar het Wolff-bureau Zondag van goed ingelichte zijde vernam, streefde de regeering er naar maatregelen te nemen die tot resultaat zullen hebben, dat er een einde wordt gemaakt aan de afvloeiing van goud en deviezen. In verband daar mee is natuurlijk ook het bovenstaande telegram. Deze maatregelen zullen een dubbel doel moeten hebben en wel een econo misch doelmatiger gebruik van vreemd geld, dat in Duitschland aanwezig is en wederzijdsche steun der Duitsche groote banken onderling, opdat daardoor de ge varen voor elke bank afzonderlijk worden vermeden. Bij de voornoemde systematische rege ling van de deviezenmarkt gaat het er om de vraag naar vreemd geld voor absoluut oneconomische doeleinden en in de eerste plaats de z.g. „angstaankoopen" van bezit ters van Duitsche marken, voor de toe komst te verhinderen. Bij de samenwer king der groote banken komt het voor namelijk aan op gemeenschappelijke!] ar beid voor de verschaffing van binnen- landsche credieten, zooals reeds door de jongste noodverordening van den rfjks- president via de nieuwe Gouddisconto- bank voor de verschaffing van buiten- landsehe credieten geschiedt. Of deze maatregelen door een noodverordening van den president dan wel door een be slissing langs den administratieven weg ln werking worden gesteld wordt door het kabinet nog beslist. gemakkelijkt. Bovendien komt het eerst langzamerhand, met het verstrijken van de buiten werking gestelde termijnen van komstige methodes willen toepassen, te steunen. an den kan der arbeiders zal volgens de Herald aangevoerd worden, dat belangrijker dan de restrictie van den ee^uit^stalgeZwklBig^ab^ ka'':iti'al'«Me'Jrheid^s. VoL een uiterst gewichtig pe gens jjem zou de gank m0€ten beginnen met maatregelen, waardoor deze druk ver licht wordt. of Engeland sluit genomen hebben, namelijk, zich tegen een algemeene loonsverlaging te verzetten en daartegenover op een indu- strieele reorganisatie aan te dringen, waardoor de productiekosten zouden da len. Het beginsel van dit besluit zou de betaling, voor den dag. Het plan-Hoover overweging zijn, dat de politiek ten gun- was bestemd om tot nuttigste effect le heb-ste van een loonsverlaging noodlottig zou ben het herstel van het crediet van Duitschland. Zou het dat effect missen, dan waren groote ongelukken in het eco nomische, en daardoor waarschijnlijk ook in het politieke leven van Duitschland onvermijdelijk. Daarom mag men zeg gen dat de besprekingen, die Luther thans houdt, aan het plan-Hoover eerst zijn volle waarde moet geven. En dan verder: Voor de aanneming van het plan-Hoo ver hebben de Franschen onmogelijk poli tieke voorwaarden kunnen stellen. Zij schijnen het nu te zullen doen voor hun onmisbare medewerking aan de groote credietaetie, waarom Luther komt vragen; de berichten laten daaraan nauwelijks twijfel. Bevreemdend is dit volstrekt niet. Men weet, dat Parijs hetzelfde gedaan heeft toen Oostenrijk vier weken geleden in den allernijpendsten credietnood zat. Zoo drukkend vonden de Oostenrijkers die voorwaarden dat zij op het allerlaatste oogenblik, toen een ramp voor de deur stond, nog weigerden ze te aanvaarden. Onverwacht heeft toen de Bank van Engeland ingegrepen. Een telegram van Montague Norman bracht de verlossing, waarop men ternauwernood nog hoopte. Met één verrassenden slag sloeg Londen het weefsel door, waarmede Parijs reeds meende, de politiek van Weenen onder zijn gezag te hebben gebracht. Dit antecedent zal Parijs niet toeschie telijker maken in het loslaten van poli tieke verlangens. Want dezen keer zou de Bank van Engeland ternauwernood zelfs met Amerikaansche hulp het spel kunnen herhalen.. Parijs zou gelegenheid hebben tot een grootsche weerwraak, als het de gevaren, die ermede verbonden zijn, aandurft. Daar komt het op neer. Noorwegen kondigt de occupatie af. slotte op de Westkust van een land, dat hij Groenland noemde. De kuststrook, waar hij landde, wordt door een uitloo- pertje van den warmen golfstroom be- spoeld en heeft daardoor voor een arcti sche kust een bijzonder gunstig klimaat. Met als gevolg overvloed van gras en berkenboschjes. In Eric's kielzog zeilden tal van andere kolonisten Eric ging na een jaar jaar eens kijken op IJsland hoe daar de wind voor hem woei en op de Groenlandsche kust ontstond een bloeiende Noormannenkolonie, die nog tijdens het leven van den ouden zee zijn voor het herstel van den handel en de koopkracht zou beperken. Het besluit van den raad der directeuren zou een machtige zet zijn tegen de werkgevers organisaties, die loonsverlaging als de eenige uitweg tot herstel beschouwen. Wat de beperking der productiekosten betreft, zou de Bank het vooral gewenscht achten om het aandeel van den arbeider in de productiekosten per geproduceerde eenheid te verminderen. Vandaar dat zij de werknemers als voorwaarde stelt om bepaalde restricties van den arbeid te schrappen. Een van de grootste indu- strieele firma's in het land brengt op het oogenblik deze denkbeelden van de Bank reeds met steun der vakvereeniging in toepassing en terwijl de loonen niet ver laagd zijn, heeft men de productiekosten niettemin door nieuwe machines en her ziening van het heele productiestelsel reeds aanzienlijk kunnen doen dalen. Op de Bank of England zouden de resultaten Volgens een Wolff-telegram uit Oslo koning gekerstend werd. Zelfs Eric's echt- zoo grooten indruk hebben gemaakt, dat zij financieel alles wil doen wat in haar macht is om ook die firma's, die overeen- Noorwegen officieel Oost-Groen land in bezit genomen. Nader wordt uit Oslo gemeld: Koning Haakon heeft Zondag tegen middernacht het decreet onderteekend, waarbij hij de kuststrook van Oost-Groen land en omstreken bezit verklaart van Noorwegen. Aan dit besluit ging een ka binetszitting vooraf, die ongeveer 4 uren duurde, vervolgens begaven alle minis ters zich naar het Koninklijk paleis waar om half tien een zitting begon van den Staatsraad onder voorzitterschap van den Koning. De zitting duurde tot ongeveer 11 uur. In den loop van den nacht werd het opzienbarende besluit officieel be kend gemaakt. Het heeft, zooals te be grijpen is, in Denemarken groote bewe ging veroorzaakt. De Deensche minister van buitenlandsche zaken sprak er zijn leedwezen over uit, dat Noorwegen tot deze onberaden handeling was overge gaan. Het Deensche kabinet zou Zater dag nog over den thans ontstanen toe stand beraadslagen. (Van onzen artischen medewerker.) Over de financieele besprekingen te Parijs van dr. Luther, schrijft de „Nw. Rott. Crt." o.m.: Zijn rondreis (bedoeld wordt de reis van dr.' Luther. Red. Held. Crt.) is het logisch gevolg van de overeenstemming, die thans tusschen de groote schuld- eischers ten opzichte van het pian-Hoóver Is bereikt. Het bedrag, dat de Duitsche regeering door het moratorium ter be schikking krijgt moge groot zijn, toch heeft het niet meer beteekenis dan dat JAAP SNOR ook wollen Badpakken. ZU9DSTRAAT 19. Let op den gelen winkel. foor Texel: Wed. SGHUMAKER. door E. J. RATH. 45) "llc ben een huichelaarster geweest en i fveaf°ei mezelf erom," zei ze. „Ik ge- ic „A Marian er zelfs niet ingeloopen non hnmfi1 beb ik ook niet voor mal kun" e ziin U ?'i,"et is 200 moeilijk eerlijk hall zoo erg, „Is l huic&n~~ Ze liet zich neervallen n bank en balde de vuisten venster- „Het kan me niets schelen, wat er met Minnie Harlan gebeurt. Ik heb al dien t fd geweten, dat het me koud liet. ik heb ue probeerd het me zelf wijs te maken Het zou me niet kunnen schelen, al trouwde ze met een Chinees. Ik ben hoegenaamd niet bezorgd voor mijn buren. Ik houd niet van haar, ik heb nooit van haar ge houden; en ik voel me heelemaal niet ge roepen als haar beschermster op te tre den. Ze is oud genoeg om voor zichzelf te zorgen. Ik heb aan één stuk door gelogen. Gelukkig, dat ik h em die leugen niet verteld heb. Hij had me dadelijk door zien." Toen ze voelde, dat ze bloosde, aarzelde ze verder te gaan, maar haar meedoogen- looze stemming hield haar niet met rust. moedigde ze zich zelf Een verdrag is gesloten tusschen Sow- jet-Rusland en Afghanistan waarvan de 'tekst dezer dagen te Moskou is gepubli ceerd. Wij ontleenen daaraan het vol gende: Beide partijen verplichten zich, in ge val van oorlog van een der betrokken par tijen met derden, de neutraliteit strikt te handhaven. Elk der partijen zal zich ont houden van aanvallen en geen pogingen zullen worden toegestaan om den oorlog op het territorium van een der betrokken partijen te verplaatsen. Geen der betrok ken partijen zal een militair of politiek verbond aangaan met derden, dat gericht kan zijn tegen de andere partij. Ook zul len noch Sowjet-Rusland, noch Afganistan meedoen aan oeconomische of financieele boycots tegen de andere partij gericht, en zuilen beide partijen zich onthouden van deelneming aan interventiepogingen. Het verdrag heeft een geldigheidsduur van vijf jaar en zal, bij niet-opzegging, van jaar tot jaar automatisch verlengd wor den. De opzegging dient zes maanden van tevoren te geschieden. INGEVAL VAN EEN NIEUWEN OORLOG De luchtmanoeuvres boven Duinkerken zouden, volgens een buitenlandsch tele- graaf-agentschap, hebben bewezen^ dat het mogelijk is een stad als Duinkerken, met 200.000 inwoners, binnen een half uur door bombardeer-vliegtuigen met den grond gelijk te laten maken. aan. „Ik ben nu eenmaal begonnen met eerlijk te zijn en moet nu volhouden. Vooruit dus! Ik ben jaloersch! Ziezoo, ik heb het gezegd; dat lucht op, maar ik schaam me diep. Ik ben jaloersch, telkens als hij naar Minnie Harlan gaat en dat verklaart alles, maar ik zou het aan nie mand anders willen bekennen aan hee lemaal niemand. Daarom heb ik schijn heiligen onzin verkocht over de arme Minnie. Ik ben jaloersch!" Ze sprak deze woorden half luid, als zou ze niet voldaan zijn over haar zelf kastijding, voordat ze haar gedachten ge uit had. „Jaloersch!" herhaalde ze. „En waar om?" Hilda dacht lang over deze vraag na. Niet alleen een gevoel van verwarring maakte zich van haar meester, maar een heimelijke angst bekroop haar. „Nu, waarom dan?" bedacht zij. „Ik moet doorzetten. Ik wil alles bekennen. Waarom? Ben ik verliefd op hem? Ben ik verliefd op één van moeders landloopers? Loopt het daarop uit? En als ik verliefd ben, hoe kan ik dat dan met zekerheid weten? Ik dacht ook, dat ik van Herbert Wheeler hield; ik dacht het heusch. Ten- Ponste ik ik geloof het. Die onzeker heid is om dol te worden. Ik ben nu in ïecier geval niet meer verliefd op Herb leeler. Dat is van de baan. Ik sta nu e.e? nieuw probleem en ik heb tv ontduiken. Zou ik laf wor den. De vraag is: ben ik verliefd op dien landlooper, of wat hij dan ook is, of niet9 En ik weet het niet!" Deze laatste woorden klonken als een klacht. Hilda keek ontdaan rond. „Ik ben nu zoo eerlijk, als ik maar kan", De Eskimo's. Er is slechts één punt, waarover mogendheden, die een land tot kolonie onder hun vlag wijlen maken, het met elkaar eens zijn: het kan in geen geval eigendom der inboorlingen blijven en on der hun eigen bestuur. Bij de kwestie tus schen Noorwegen en Denemarken over de souvereiniteit over Groenland zullen de Eskimo's dan ook niet gehoord worden. Groenland is driemaal gekoloniseerd eerst door de Eskimo's, daarna door de Noormannen en tenslotte door de Denen. De zwerftocht der Eskimo's vanaf de kus ten van de Behringstraat, waar zij oor spronkelijk vandaan komen, over de arc tische eilanden ten Noorden van Canada en het zeeijs trekkend, totdat zij tenslotte op de kust van Groenland aankwamen, is een wonderlijk verhaal van ontbering, moed en een ongelooflijk uithoudingsver mogen. Alleen doordat zij Eskimo's waren, Eskimanlik d.i. eters van rauw vleesch, een ras, dat uitsluitend van visch en vleesch kan leven, hebben zij zich weten te handhaven in het barre klimaat en het onherbergzame landschap. Des zomers levend in tenten van rendierhuid op den wal, des winters in igloes, sneeuwhutten, op het zeeijs. Pas voor duizend jaar schijnt hun emigratie vanaf de Behring straat te zijn begonnen en eerst een eeuw later verschijnt hun voorhoede over het ijs van Baffinsbaai trekkend, op de West kust van Groenland. Dit arctische eiland is het grootste der wereld wanneer wij Australië als een continent beschouwen. Het heeft een oppervlakte van 830.000 bedekte hoogvlakte, 20009000 Eng. voet boven zeepeil, het zoogenaamde landijs van Groenland. Dit landijs vormt een slagboom tusschen de West- en Oostkust, die pas in onze dagen is doorbroken het eerst door Nansen in 1888. De kolonisee- rende Eskimo's hebben de Oostkust dan ook niet over dit landje bereikt en even min langs de Noordkust dit zou eerst in ISOO aan Peary gelukken maar naar het Zuiden afzakkend om Kaap Vaarwel heen weer naar het Noorden omhoog trek kend. Op dezen tocht waarbij verge leken die van Israël door de woestijn kin derwerk was zijn ze tot ver beneden den poolcirkel gekomen. Groenland's Zui delijkste punt, de reeds genoemde Kaap, ligt zeven graden ten Zuiden van den poolcirkel, de Noordelijkste punt Kaap Jesup slechts zes graden van de Pool. De Noordelijkste Eskimo's de zoogenaamde Pool-Eskimo's, wonen aan de kust van Kane-Basin op plus minus 80 graden. De Noren. Toen het jonge Christendom in Noor wegen het geheele aanzijn der samen leving veranderde, werd het velen vrijge- geboren Vikings, ontembaar als zq waren, te benauwd in hun vaderland. Met de strijdbijl in de hand stapten zij in hun open Vikingbooten, waarover slechts 's nachts een leeren tentzeil werd getrok ken, en staken in zee. Via de Orkney's, de Shetlands en de Faröer waar zij de bevol kingen onderwierpen, bereikten zij het onbewoonde IJsland onbewoond, al huisden er een paar „papar", Iersche klui vierkante mijlen, waarvan echter minder dan 10 procent bewoonbaar land is. De overige 90 bestaan uit een met eeuwig ijs ruwe Noormannen hun eenzaamheid zoo ruw kwamen verstoren. Eric de Roode, die wegens manslag Noorwegen had moe ten verlaten, sloeg op IJsland ook een paar maal verschillende lieden dood hij had het altijd direct met zijn buren te kwaad en stak, op het Althing te Thingvellir vogelvrij verklaard, ander maal in zee. Hij zeilde op goed geluk de ondergaande zon achterna en landde ten vervolgde ze bijna hardop. „Ik weet niet zeker, of ik verliefd op hem ben. Ik ge loof het wel, maar ik ben er niet zeker van.' Meestal ben ik woedend op hem; ik haat hem bijna. Dat staat als een paal boven water; maar overigens eigenlijk aldoor, zelfs als ik hem haat houd ik eigenlijk zoo veel van hem, dat ik er zelf bang van word. Ais het waar is, dat ik verliefd op hem ben, is het vreeselijk. Als het niet zoo is, wat mankeert me dan?" Ze stond plotseling op en liep naar den spiegel, waar ze schrok van haar gloeien de wangen. „Ja, ik geloof heusch, dat ik verliefd ben", zei ze doodongelukkig en begon weer heen en weer te loopen. „Anders zou ik niet jaloersch zijn op Minnie Har lan. Herb Wheeler heeft me nooit ja loersch gemaakt. Als ik nog niet verliefd ben, dan ben ik toch op weg het te wor den, wat precies even erg is. Het is een schande voor mezelf en voor mijn familie en ik kan het niet helpen. Ik ben een verrader! Ik ben een huichelaarster en een zwakkeling. Ze moesten me maar dood schieten!" Toen Hilda zoo ver gekomen was met haar zelfvernedering, kalmeerde ze een beetje. Ze was ten minste eerlijk geweest tegenover zichzelf, zelfs al was het een bittere vernedering geweest. Wat nu? „Eén ding staat vast", peinsde ze „Als ik verliefd ben of word, is het hoog tijd, dat ik iets over hem te weten kom. Als hq weg gaat wat hij natuurlijk niet doet zal ik nooit wijzer worden, tenzq ik hem naloop, wat ik waarschijnlijk zou doen, gezien het feit, dat ik alle schaam tegevoel verloren heb. Hij is geen land looper geen gewone ten minste; maar wat is hij wel? Wie is hq? Waarom is hij hier gekomen? Ik ben blij, dat hij niet Franklin Fielding is. Ik zou het niet kun nen uitstaan, voortdurend ontleed te wor den; toch heb ik het gevoel alsof hij me aldoor bestudeert. Hq kent ons door en door! En ik wil en zal weten, wie hij is. Als hij een verleden heeft, wil ik er alles van te weten komen. De vraag is, hoe?" Over dit vraagstuk dacht Hilda gerui- men tijd na. Het was nutteloos naar Wade Rawlins zelf te gaan; ze spraken nauwe lijks meer tegen elkaar. Bovendien zou hij toch niets zeggen; hq zou er alleen be hagen in scheppen haar nog meer van de wijs te brengen. Toen dacht ze aan Marian. Het jongste lid van het gezin had een wonderlijk talent om achter alle mogelijke dingen te komen. Als ze Marian kon vertrouwen, zou ze een goede kans hebben iets te weten te komen over den man, wiens komst op Kilbourne Heights haar zoo in het nauw gebracht had. „Maar hij zal er voor boeten hij zal er voor boeten!" mompelde Hilda, toen ze haar zuster ging zoeken. Marian luisterde aandachtig naar al wat haar zuster te vertellen had en keek Hilda aandachtig aan. „Ik ben er niet zeker van, dat hjj me iets zal verteilen", zei ze eerlijk. „Hij heeft het nog nooit gedaan". „We moeten het weten om ons zelf te beschermen", zei Hilda nadrukkelijk. „Als hq niet weg wil gaan, moeten we weten wat hq op zijn kerfstok heeft, wat hq voor ons verbergt". „Je praat, alsof je bang bent, dat hij een oplichter is", vond Marian. genoote werd Christin; Eric, die zoo vlot met de strijdbijl tegenover derden ge weest was, schijnt thuis weinig te vertel len te hebben gehad. Eric's zoon, Leif, die eens naar IJsland op bezoek ging, miste thuisvarend Kaap Vaarwel en kwam op de kust van Labrador terecht, daarmee vijf eeuwen voor Columbus en Cabot Amerika ontdekkend. De Groenlandsche Noren zqn aangegroeid tot zeker meer dan tien duizend in getal; de bisschop van Groen land was suffragaan-bisschop bij den bisschoppelijken troon van Trondh.jem en ais het contact met het moederland be waard was gebleven, zouden zij er heden nog zijn en was Groenland van Kust tot kust Noorsch. Dan had Noorwegen op heden een groot koloniaal arctisch rijk, want ongetwijfeld zouden daartoe nu ook behoord hebben de eilanden van den ar chipel, die nu pas geleden door Canada in zijn geheel geannexeerd is als het grootste noemen wij alleen Baffins Land, 211.000 vierkante mijlen, dat met 1000 in woners voor dichtbevolkt doorgaat. Waar in onze dagen met de wetenschappelijke economische ontsluiting der poolstreken pas een begin wordt gemaakt, laat zich toch alreeds zien welke schitterende mo gelijkheden voor Noorwegen verloren zijn gegaan-. De Den eo. Een verschrikkelijk noodlot voor Noor wegen, de Faröer, IJsland en Groenland is het geweest, dat door de Unie van Kal- mar in 1397 deze landen onder Deensche souvereiniteit zijn gekomen. Vanaf dat oogenblik heeft de doodsklok geluid over alles wat Noorsch was. Al deze landen werden feitelijk Deensche kolonies en be handeld volgens het afschuwelijke ko loniale systeem, dat in die dagen alge meen goed werd geacht. De zeevloot der Noren ging volkomen te niet; de beste en eerste Oceaanvaarders der wereld moch ten alleen- nog kustvaart uitoefenen. De handel kwam als een monopolie in vreem de handen in Noorwegen van de Duitsche Hanze. Op IJsland werd tenslotte elk IJs lander een Deensch handelaar aangewe zen, aan wien hij practisch door Kopen hagen verkocht werd hq werd gegee- seld, indien hij zijn waren naar een an der bracht. Met de Noorsche kolonie op Groenland, waarmee contact via Trondhjem of Berken ging, werd ten slot te elke verbinding als niet loonend ver broken. Vanaf dat oogenblik was de ko lonie ten doode opgeschreven; in slechte jaren werd het vee geslacht en opge geten, steeds meer huwden de Noren Eskimo-meisjes en zonder een pijl af te schieten of een iansstoot toe te brengen, overwonnen de Eskimo's uiteindelijk de Noren. De anthropologen hebben dit uit de grafvondsten bij de ruïnevelden over duidelijk gelezen. Voor 't 1500 was was de Noormannenkolonie verdwenen en Groen land opnieuw een fabelland geworden. Eerst een eeuw later zou het door wal- vischvaarders opnieuw ontdekt worden. Dit feit brengt de Denen op de kust van Groenland. Eene poging om de West kust opnieuw te koloniseeren mislukt maar leidt tot de kerstening der Eskimo's totaal op heden een 16.000 in getal. On der hen wonen een kleine 300 Denen met wie een sterke bloedmenging heeft plaats gehad. Nagenoeg allen wonen aan de Westkust, slechts een 750 aan de Oost kust te Angmagsalik, daar door de Denen samengebracht als een droevig overschot van een vroeger veel grooter aantal langs de heele kust verspreid, Groote sorteering, in effen en gewerkt, 75 cent per el. Verkrijgbaar bij: Lelop naam op den zelfkant Vraagt onze stalen-collectie ons Nederlanders als standplaats toege dacht voor een magnetisch station tijdens het 2de Int. Pooljaar, 19321933. Ook te Scoresby Sound doen de Denen eene po ging om er opnieuw Eskimo's te vesti gen. Niemands-Land. Tal van arctische streken werden tot voor kort beschouwd als „Niemands- Land", tot groot nadeel van alle inwonen de menschen en dieren. De vrede van Versailles bracht de souvereiniteit over Jan May en, Bereneiland en Spitsbergen aan Noorwegen. Het tractaat van 9 Juli 1924 tusschen Noorwegen en Denemar ken erkent de Deensche rechten op Groen land, behalve voor de Oostkust ten Noor den van de Lindenow Fjord (60° 27' N.) tot aan den 81en graad, uitgenomen de Eskimo-enclave van Angmagsalik. Op het genoemde stuk van de Oostkust doet Noorwegen verschillende rechten gel den, o.a. die van jacht en visscherij. Aan Engeland zijn bij deze overeenkomst dezelfde rechten als aan Noorwegen voorbehouden Engeland dankt dit aan het werk van den Schot Scoresby, den bekenden wetenschappelqken walvisch- vaarder omtrent 1820. Noorwegen heeft in het belang van zijn visschers sedert 1922 te Mygbutken (73'30') in het seizoen een draadloos sta tion, dat eiken dag weerberichten geeft. „Dat is hij waarschijnlijk. Waarom niet?" „Wat zou dat fijn zijn!" „Het zou ook gevaarlijk kunnen zijn". Dit lokte Marian evenzeer aan, hoewel ze er niet veel vertrouwen in had. „Ik zal zien, wat ik kan doen", zei ze. „Zeg Hilda, heb je soms een paar dollar over?" Hilda haalde haar geld te voorschijn. „Het is beter, dat we het weten, dan kunnen we zoowel Minnie Harlan als ons zelf beschermen", zei Marian, terwijl ze het geld wegborg. „Natuurlijk", zei Hilda. „Dat had ik ook al gedacht. Toen Marian verdween, zuchtte haar oudere zuster en maakte een gebaar van diepe wanhoop. „Het is vreeselijk moeilijk om eerlijk te blijven tegenover jezelf", zuchtte ze. Marian glimlachte ondoorgrondelijk, toen ze verdween met Hilda's twee dol lars. Ze had nu zekerheid gekregen om trent iets, waarover ze al een heel tijdje had nagedacht. Nu moest ze zien, hoeveel munt ze er uit kon slaan. Het duurde een paar uur, voordat het haar gelukte Rawlins alleen te spreken te krijgen. Hq leerde bridge aan mevrouw Kilbourne, alsof deze laatste nooit pogin gen in het werk had gesteld hem te laten verdwijnen. Na het eten, toen de scheme ring al gevallen was, kreeg Marian hem te pakken. Rawlins deed geen pogingen te ontvluchten, want hij zag, dat ze in een geheimzinnige bui was en waarschijnlijk wel interessant zou zijn. „Ik heb nieuws. Wade", fluisterde ze. „Dat heb je altijd". „Nu is het groot nieuws, Wade". Is al te vaak oorzaak van slechte spijsvertering en verstopping. Neem meer beweging en ge- gebruik Foster's Maag- pillen, het afdoende laxeermiddel. V f 0.65 per Flacon. „Voor den dag ermee!" „Het is geen grap. Wade. Het is be langrijk voor jou. Het is iets, dat jü moet weten". „Word ik weer weggestuurd?" „Ik zei, dat het belangrijk was". „Ik luister". „Neen nog niet", zei Marian. „7e kunt niet maar zoo den hoorn opnemen en luisteren. Eerst je dubbeltje in de gleuf, Wade". „Dat had ik kunnen weten", mopper de hij. „Hoeveel is het je waard?" vroeg ze. „Hoe weet ik dat? Wat is het?" „Eerst betalen, anders krijg je niets te hooren. Zie ik er zoo gemakkelijk uitl" „Neen". „Is het twintig dollar waard?" vroeg Marian na een korte berekening. „Al het nieuws in de heele wereld is nog geen twintig dollar waard", ant woordde hq snel. „Ik wed, dat sommige menschen er wel vijftig voor over zouden hebben, Wade Rawlins!" „Best mogelijk, maar ik niet". „Tien dollar dan?" „Geen kwestie van, kleine afperser". „Luister eens het is iets over jou en Hilda", zei ze. „Zeg je nu nog niets?" Hq begon nieuwsgierig te worden. „Ik heb op het oogenblik geen tien dollar", zei hq voorzichtig. „Hoeveel heb je dan?" „Niet meer dan vijf". Marian keek hem verwijtend aan. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1931 | | pagina 1