j». ssrtst
|,WEEK HET BINNENHOF 1
op en om
I
Practische wenken.
SMT.KÏ
Een „nuchter" slot. - Politieke en an
dere gevangenen in de Oost. - Mme.
Marianne. - Wijlen Treub.
Japon van rood en wit gestreepte lu-
mida met een in punten verloopende
kraag van witte crêpe en passen van
rok en lijfje, waarbij de strippen diago
naal verwerkt zijn.
Aardige sportieve japon van witte
crepella met een origineel bovenstuk,
dat door een reep roode zijde wordt
versierd. Deze reep loopt achter over
den rug door; de beide einden steken
onder de ceintuur uit. Geplisseerde,
even klokkende rok.
aardige sportjapon van witte sinellic
met een driedubbele, even geschulpte
kraag en jabot. Het even blousende
lijfje wordt op zijn plaats gehouden
door een ceintuur met een roode gesp.
De flauw gebogen schulpen herhalen
zich onder aan de pas, waaraan een
plooirok is gezet.
Japon van roode buratoile met een
roode ceintuur, een origineele kraag
en manchetten van witte crêpe romain
en een waaiervormig geplisseerd stuk
voor aan den rok, die aan een spitse
pas gezet is.
Als de muur brokkelig is of als men
iets zwaars wil ophangen, wordt het
van tevoren gemaakte en met water
bevochtigde gat voor den spijker opge
vuld met een dik papje van gips met
water. In het nog vochtige gips wordt
aan de spijker geslagen; men kan ook
sieananPentlin wkï® hout in het gips
ÜfrfJ het hout de spijker. Het
ter gevernist dan is het vernis ver
dwenen door de hitte en moet de plek
opnieuw behandeld worden met vernis
van dezelfde kleur. vernis
Als leeren overtrekken van stoelen
dof worden of beginnen te kreuken,
moeten zij worden opgewreven met
watten, die in eiwit zijn gedoopt.
Week varkensvet gemengd met pa
raffine is een uitstekend middel om
tegels op te wrijven. Het neemt boven
dien vrijwel alle vlekken weg. Men be-
proeve het echter eerst op een klein
gedeelte van den vloer, omdat het deze
soms hinderlijk glad maakt.
Om de onaangename lucht van aan
gebrande melk- of meelspijzen te ver
drijven, legge men er een aangesne
den, goed gewasschen citroen in.
Het velletje van een gekookt ei is
een heilzaam werkend middel tegen
verzweringen. Men haalt het vel voor
zichtig van het ei af en legt dit op de
zwerende plek, daaroverheen een ver
bandje, het trekt de etter uit- de zweer
en geneest de ontsteking in korten tijd.
Om heele of afgesneden citroenen
goed frisch te houden, legt- men ze op
op een plat bord en bedekt ze met een
glas. Eerst als men ze gebruiken wil
neemt men het glas weg.
Wil men rookvleesch eenige dagen
bewaren, dan zal het niet uitdrogen,
indien men het tusschen twee sneedjes
brood legt, maar blijft dan zeer sma
kelijk.
Uitgedroogde en versschrompelde
citroenen worden weer goed, indien
men ze eenige uren in koud water, dat
meermalen vernieuwd wordt, laat lig
gen.
KRONIEK
Over de op 23 Juli jj. gehouden laat
ste vergadering in het loopend zitting
jaar nog een enikel woord. Vroeger heb
ik reeds opgemerkt, dat er van iets als
recès-stemming in onizen Senaat nooit
valt te bespeuren. Slechts het bedroe
vend klein getal afgevaardigden, dat
zeker wanneer, gelijk thans, de Juli
maand reeds op haar eind loopt, in
„zeer yer-gevorderd parlementair sei
zoen nog bijeen is te krijgen, valt dan
op. Indien een der leden de hooge ver
gadering den 23en een poets had wil
len bakken, door over welk punt der
agenda ook hoofdelijke stemming te
vorderen, zou men een „surprise" be
leefd hebben!Dat gebeurde echter
niet, en zoodoende slaagde de Kamer
er in om dien Donderdag reeds te drie
ure de een-en-twintig ontwerpen te
hebben afgedaan. President De Vos
van Steeniwijk liet toen wel, gelijk
gebruikelijk is de notulen voorlezen
vóór het uiteengaan tot eind Septem
ber, maar hij vond ditmaal geen aan
leiding om de Kamer „een aangename"
vacantie toe te wenisohen. Wat het slot
van het zittingjaar 1930'31 wel wat
erg dor-en-droogjes deed zijn.
De komende November-maand zal
ons Hoogerhuds heel wat werk in de
afdeelingen en ook voor de openbare
vergadering brenigen.
Een suppletoire Indische Begrooting
bracht den 23en 'n debatje, waarover ik
een enkel woord in herinnering zal
brengen. Daarbij kwam mevr. Pothuis-
Smit, de soc.-d emocra tisch e senatrice,
op tegen de wijze, waarop ir. Soekarno
in zijn Indiisohen kerker wordt behan
deld. Hü moet daar geestdoodend werk
v „'richten, voor een intellectueel
dus een dubbele marteling. Waarom
vroeg mevr. Pothuis maakt men
(zooals in Nederland) niet ook in de
Oost verschil tusschen politieke en an
dere gevangenen?Het antwoord
van minister De Graaff was verbijste
rend. Z.Exc. van Koloniën (voor de
zooveelste maal: wanneer krijgen we nu
eens eindelijk een minister van Indi
sche zaken, waar de nieuwe Staatsin
richting immers geen koloniën meer
kent; wel "ebiedsdeelen!?) bepaalde
er zich toe te verklaren, dat men in In-
sulinde zulk verschil van behandeling
tusschen politieke gevangenen niet
kent. Voor een stroef-formalistisch en
bureaucratisch-aangelegd man als de
heer De Graaff is de zaak daarmee af
gedaan.
Verander dan de reglementen!
riep de vrijz.-dem. prof. Kranenburg
uit.
En senator Hermans sloot zich met
alle warmte bij het advies van den
hoogleeraar aan.
De minister bleef echter op z'n stuk
staan. Welke houding bij geen der
Kamer-fracties sympathie zal hebben
gewekt, 't Is inderdaad te hopen, dat
Z.Exc. bij nadere overweging tot het
inzicht zal komen, dat zijn opvatting
in deze zeker in den tijd, waarin wij
thans leven, niet kan worden volge
houden.
Van „komkommer-periode" in den
ouderwetschen zin van het begrip is
thans geen sprake meer. De zeeslang
noch de fantastisch-oude Bulgaar of
Zuid-Amerikaan behoeven niet meer in
midzomer te hulp te worden geroepen
„de krant vol te krijgen".
Wel zullen nu de nieuwtjes, uit de
Regeeringskeuken komend, gedurende
weken vermoedelijk weinig in getal
zijn.
Het Petitionnement voor Internatio
nale Ontwapening werd door meer dan
twee twillioen adhaesde-betuigingen ge
steund. Onze Dagblad-pers, welke aan-
stichtster was van deze mooie en in
drukwekkende beweging kan dus meer
dan tevreden zijn met het behaalde suc
ces. Schoon herhaal ik het oogen-
blik, waarop het lam op aarde rustig
en veilig naast den leeuw zal kunnen
sluimeren, nog in verre toekomst ligt....
De Fransche gezant Kammeren heeft
eene Nota van zijne Regeering aan de
Nederlandsdhe doen toekomen waarin
wordt verzocht het ontwerp betreffen
de het muziekauteursrëcht onlangs door
de Tweede Kamer goedgekeurd, voor
dat het in den Senaat aan de orde
komt, te onderwerpen aan het oor
deel van de Nederlandsch-Fransohe
verzoeniings-oommissie.
Men weet, als de bedoelde wet in
werking treedt, kan de S. A. C. E. M.
haar sokjes, wat Nederland betreft, op
rollen. Wat niet naar den zin is van de
zeer gracieuse en charmante Mme. Ma
rianne, ook wel genaamd Fransche Re
publiek. Deze dame verstaat ten volle
de kunst om op allerliefste manier van
haar vriendschappelijke en bewonde
rende gevoelens de verzekering te
geven. Maar tevens weet zij allerhan-
digst en -stevigst haar zaakjes te be
redderen. Dat is nog pas wederom ge
bleken bij het deerlijk besnoeien van
den kolenhwoer uit Nederland. Tot nu
heeft België dat voorbeeld niet gevolgd,
doch 't is en blijft de vraag, of men te
Brussel op den duur bestand zal kun
nen blijven tegen „wenken", vanuit
Parijs gegeven?Of onze Regeering
ontvankelijk zal blijken voor het ver
zoek met betrekking tot het ontwerp-
muziekauteursreoht valt toch wel zeer
te betrwijfelen.
Inmenging van een vreemde mo
gendheid waar 't betreft een wetsvoor-
draohit, door een der takken van onze
Vertegenwoordiging reeds goedge
keurd, kan niet worden gedoogd!
Onze Regeering bevindt zich thans
in een lastige positie, zeker wat on
ze handelspolitiek met al den aankleve
van dien aangaat. Terwille van onze
nijverheid, die reeds met zoovele moei
lijkheden te kampen heeft, dient zij
zooveel als 't maar eenigszins kan re
présaille-maatregelen, dus: 't ons
inpeperen een tekort aan „soepelheid"
tegenover de momenteel machtigen op
aarde, te verhoeden. Er is een stroo-
ming, zich in de Reohtsche sfeer ver-
toonend, dewelke er op aanstuurt, het
zittend Kabinet vertrouwen op te zeg
gen. Wijl het weigert den kant van pro
tectie in te slaan. Terwijl indien de Re
geering zich werkelijk in die richting
zou bewegen, in het Parlement
geen meerderheid voor deze verande
ring in onze handelspolitiek zou zijn te
krijgen. Men staat hier voor een
puzzle", een allerneteligst vraagstuk,
waarvan op 't oogenblik niemand
zelfs een poging tot oplossing aan de
hand kan doen!.....
Met den oud-minister pwf. mr. Marie
Willem Frederik Treub is een man van
^singuliere gaven" heengegaan. Afe
econoom, financier, staatskenner, re
gent heeft wijlen Treub den lande heel
groote diensten bewezen. Ik zal niet op
sommen de voornaamste feiten, met de
daarbij behoorende data uit het rijke
en bonte leven van den staatsman, die
behoorde tot de krachtigste figuren, de
meest-noeste werkers, die Nederland
onder zijn beroemde landgenooten ooit
heeft bezeten. In de pers is dit alles
pas, na het ontvangen van de droeve
tijding uitvoerig gememoreerd.
Treub was iemand van ijzeren wils
kracht, onverschillig voor de vraag,
wat men van hem zei".... Daardoor
heeft hii zich zeer vele vijanden ge
maakt. De „drie beroemde broeders
Treub", Melchior, Hector en de op
24 Juli j.1. op 72-jarigen leeftijd ver
scheiden, laatst in leven gebleven zoon
van wijlen den burgemeester van Voor
schoten, waren allen personen van
genialen aanleg, met schitterende gees
tesgaven. Ook: van onstuimig tempera
ment. Die men niet volgens „gewonen
maatstaf" kon beoordeelen. Zü hadden
alle drie iets van den „bohémigen" en
gaven aan dat „fladderige" en het lus
tige, kleurige leven beminnende vrije
lijk toe.
Prof. M. W. F. Treub is door zijn vij
anden vooral ook: door zijn vele be-
nijders genoemd: een kameleon in
de politiek. Hij had ruimschoots aan
leiding gegeven voor die verdenking
Dat hij, die altijd het Staatspensioen
had bestreden, in 1913, bij zijn zit
ting namen in het Kabinet-Cort van der
Linden eensklaps voorstander en
voorvechter van datzelfde Staatspen
sioen werd: 't leek verbijsterend. Zijn
afscheid uit de vrijz.-dem. sfeer met al
de „politieke evolutiën", die daarop
volgden, 't was weinig in staat om
aan Treub's standvastigheid en begin
sel-trouw te blijven gelooven.
Toch was nu wijlen Treub een man
van stevig karakter en van absolute
eerlijkheid, ook in het openbare leven.
Om dat nu te verduidelijken, daar
voor ware meer ruimte noodig dan de
Redactie mij binnen het bestek van
deze week-kroniek zou wenschen te
verschaffen.
Ik bepaal er mü dan ook toe, aan te
stippen, dat de diensten, ons volk ge
durende de oorlogs-periode door Treub
bewezen, reeds rechtvaardigen het
stichten van een monument ter eere
van zijn nagedachtenis.
Ik citeer nog enkele regels uit het
slot van een treffend „In Memoriam"
te vinden in het ochtendblad der „Tele
graaf" van Zaterdag 25 Juli jj. Het
stuikje is getiteld: „Man van de Daad".
De schrijver besluit dan met er op te
wijzen, dat de leegte, die Treub's heen
gaan veroorzaakt, „een andere, een
andersoortige" is dan die, welke ont
staat wanneer een leiders plaats
openvalt. Treub, lezen wij, heeft
veel „leerlingen" gestuwd; Treub heeft
geen school gemaakt. En dan volgt:
„Zoo is dit leven, ondanks het vaak
grillige in het beloop der lijnen die het
volgde, toch vol rükdom geweest.
„Van dien rijkdom dien hij 't meest
begeerde en welken hy eens, karak
teristiek voor individualistischen le
venskijk van dezensociaal-eco
noom! omschreef aldus: „de inner
lijke voldoening over hetgeen men door
ei pen denken en werken kan tot stand
brengen", een voldoening welke hij
rekende tot „de grootste genietingen
en tot de hoogste goederen die wij
kennen".
De man, die deze regels neerschreef,
behoort tot de weinigen, die Treub wer
kelijk hebben doorgrond
Wat mij ter oore kwam over den ge
zondheidstoestand van mgr dr. Nolens
is werkelijk zorgwekkend De inzin
king van krachten is nog niet door
eenige beterschap gevolgd. In aanmer
king nemend den hoogen leeftijd van
den katholieken leider, is dat een ern
stig verschijnsel. Of de groote werk
kracht en werklust, waarover deze
staatsman steeds beschikte de over
winning zullen behalen, -=■ 't schijnt
verre van zeker.
Mr. ANTONIO.
Dikke Dame: Hè, wat hebt u daar
een heerlijk vet varkentje 1 Hoeveel
weegt dat beestje wel?
Boer Harms: Nou, jullie beider
zullen malkoar niet zooveul ontloopei
Doktor: Ja beste vriend, je moe'
eenigen tijd rust nemen, en geenerle
werk verrichten. Wat ben je eigenlijk
Patiënt: Anarchist!
Doktor: Nu dan laat je maar gedu
rende eenigen tijd het bommengooien,
hoor!
