HELOIRSCHE H1IUT
KONIJN's Vleeschwaren
H EVEAF IETS BANDE N
f
VAN DINSDAG 4 AUGUSTUS 1931-
STADSNIEUWS
stofvrije horloges.
de demonstraties van de
HELDERSCHE zwemvereeniging
en reddingbrigade.
SPOORSTRAAT 122
HET KUITJE.
Visscherij.
HcM/oopen d-gzersferA.
Krachtpatserij.
SCHAGEN.
Wieler-wedstrijderi
aanbesteding. h
voor ah®
Dinsdag
Woensdag
Licht op
voertuiflen:
Zomertijd.
21.17 uur.
5
Onze stadgenoote, mej. M. Bregman, is
benoemd tot leerares aan de Nijverheids
school te Uithoorn.
VERJAARDAG H.M. KONINGIN
MOEDER.
Ter gelegenheid van den verjaardag
van H.M. de Koningin-Moeder, had het
personeel van de Marinewerf gisterenmid
dag vrij, terwijl de dienst aan boord van
de schepen als op Zondag was. Van ae
openbare- en verschillende particuliere
gebouwen woei de vaderlandsche drie
kleur.
ORGELAVONDEN FEIKE ASMA.
Feike Asma's 10e orgeiprogramma zai
worden ten gehoore gebracht ^•Woens
dag 5 Augustus, s avonds 8 u. 15 O u. 15
on het orgel der Geref. Kerk (Juliana-
narkV en vermeldt o.m. werken van Bach
en Mendelssohn, benevens Geestelijke
liedbewerkingen van den ooncertgever
zelve. Men zie de advertentie.
LIEFDADIGHEID.
De bewoners van het tehuis „Liefdadig
heid naar Vermogen", betuigen hun har-
telijken dank aan het bestuur van den
Algemeenen Bond van Overheidsperso
neel in Nederland voor de heerlijke ge
bakjes en broodjes, hun door genoemde
verèeniging geschonken.
DENK AAN DE OUDE GULDENS.
Laatste waarschuwing.
Nog tot en met den 31sten dezer maand
nemen alle postkantoren, bijpostkantoren,
hulppostkantoren en poststations de oude,
buiten gebruik gebrachte, guldens ter in
wisseling aan. Het betreft hier de guldens,
die een vroeger jaartal dragen dan 1920.
Na 31 Augustus is de termijn voor in
wisseling dezer buiten omloop gebrachte
guldens vervallen!
DE „ZOEKLICHT"-AUTO
DEN HELDER.
Naar wij vernemen zal de „Zoeklcht"-
auto, de propaganda-auto van het week
blad „Het Zoeklicht", een tweedaagsch be
zoek aan onze stad brengen. Donderdag
en Vrijdag zal de heer Lucardie, de leider
van den auto, met zijn helpers en help
sters Den Helder bewerken. Behalve de
verkoop van „Het Zoeklicht", zal ook op
verschilende plaatsen gezongen en ge
sproken worden.
De heer Van de Witte verzoekt ons te
willen mededeelen, dat het door hem ge
bruikte middel tot het stofdicht maken
van horloges absoluut onschadelijk is voor
het uurwerk.
EEN ZWARE TOCHT.
Zondagmiddag is een vlet met 6 man,
van het strand te Huisduinen, door de
eb en sterken Oostenwind afgedreven.
De bedoeling was om naar de haven te
gaan, doch dit wilde niet lukken. Om acht
uur, dat was na 4 uur roeien, was men
weerweer op de plek aangeland waar de
vlet het strand verlaten had. Er werden
2 personen uitgezet terwijl de overige vier
zouden probeeren de haven te bereiken.
Toen om 10 u. nog niets in de haven was
binnengekomen hebben de twee mannen,
die uitgestapt waren, assistentie verzocht
bij het Wachtschip .Direct ging de Sleep
dienst 3 der Marine op zoek en slaagde er
in te 11 uur de vlet, met bemanning, be
houden in de haven te brengen.
Onder begunstiging van zeer goede
weersomstandigheden hadden Zaterdag
middag de aangekondigde zwemdemon-
straties plaats van de Heldersche Zwem
vereeniging en Reddingbrigade.
Het was de eerste keer, dat een derge
lijke uitgebreide demonstratie hier werd
gehouden, vorige keeren gebeurde dat
steeds in de Binnenhaven, doch waar nu
de H.Z.V. haar clubgebouw op den dijk
heeft, kon het hier gebeuren, hetgeen met
goed succes is geschied.
Mede aangelokt door het fraaie weer,
woonden talrijke toeschouwers de demon
straties bij. Op den dijk heeft men clan
ook een prachtig gezicht op het.zwem
men, daar de glooiing een uitzicht naai
alle kanten mogelijk maakt, lot zelts op
het uiterste eind van de pieren waren toe
schouwers gezeten.
Een nieuwigheidje was, dat de demon
straties door middel van een luidspreker
werden toegelicht. Deze installatie was ge
heel gratis afgestaan door het radio-tech
nisch" bureau Van Baaren in de Spoor
straat. Voor den aanvang en ook tijdens
de demonstraties werd het publiek ont
haald op de nieuwste muziek ook al door
middel van de electrische installatie en
door gramofoonplaten, welk^ door den
heer Selbaeh beschikbaar waren gesteld.
Namens het gemeentebestuur waren te
genwoordig de burgemeester en de wet
houders De Zwart en Bok, ook eenige
leden van het bestuur van de zusterveree-
niging der H.Z.V., de „Frissche Morgen",
woonden de demonstraties bij.
Opening.
Een kort openingswoord werd gespro
ken door den voorzitter der H.Z.V.den
heer Bandsma. Hij heette alle aanwezigen
hartelijk welkom, in het bijzonder de hier
boven genoemde personen. Spr. wees er
op, dat de Vereeniging thans ruim 150
leden telt, waarvan velen het zwemmend
redden al verstaan. Door gestadig oefenen
hoopt men het zoover te brengen, dat in
onze stad straks een groot aantal personen
deze kunst machtig zijn, zoodat weer een
permanente strandwaoht, op het strand te
Huisduinen, kan worden betrokken.
Hierna sprak de burgemeester nog een
kort woord, ter opwekking voor de zwem-
sport in het algemeen en voor de reddings
brigade in het bijzonder, daar een derge
lijke 'nstelling'op ons strand te Huisdui
nen zeer nuttig werk kan verrichten.
Deze redevoeringen werden voor den
microfoon uitgesproken, zoodat zij voor
het geheele publiek verstaanbaar waren.
Na nog een korte causerie van den heer
C. Boonen over het nut van het zwemmen
werd begonnen met de afwikkeling van
het programma.
Allereerst werden eenige der meest
voorkomende zwemslagen gedemonstreerd.
Door twee dames en twee heeren de school
slag en gecombineerde rugslag en door
de snelste zwemmers der Vereeniging, do
heeren Kiesewetter en Liebert, de borst
en rugcrawl. Door den heer C. Boonen
werden deze verschillende slagen technisch
toegelicht.
Hierna volgde de demonstratie van ver
over- en bevrijdingsgrepen, als daar zijn
kopgroep, bovenarmgreep, polsgreep, Nel-
son-greep, zeemansgreep 1 en 2 enz. Door
twee leden der reddingsbrigade werden
deze grepen op het zwemvlot
streerd, terwijl twee dames ze in 't water
practisch toepasten. Deze twee dames,
Mej. Kraan en Mej. Ruysemburg, hadden
geen gemakkelijke taak. Er stond een
korte golfslag, welke wel wat hinderlijk
steeds versch
TELEFOON 330
De redactie stuurde me een pampieren
brief, waarin stond, dat iemand een ver
zoek had gedaan om in de krant een
waarschuwing te plaatsen betreffende den
toestand aan het Kuitje, omdat de school-
vacanties beginnen en een zorgzame va
der meende, dat het kuitje drassiger en
moerassiger werd en er, als ik het goed
begrijp, voor de daarspelende jeugd, ge-
VaR..zou bestaan.
zoon verzoek krab je je eerst wat
ac ter het oor, want je voelt je dadelijk
"ha twee vuren geplaatst.
'e zonder meer, een waarschuwend
°°r ooren, dan breng je de vaders en
moeders misschien in hun sas, want ze
j._ met een gerust hart tegen het lieve
p S zc99en: zie je wel, in de Heldersche
schuwd' worc^ tegen het kuitje gewaar-
^aarL a's je zelf van een vrijbuiterige
datUUr ,jent' ^an' a's bij intuïtie, voel je,
brengt ee een geweldige deuk toe
jongen 'n ^et ^er genoegens, van de
je: Wat!, gevaar? Niks hoor! Dan
org je den jongens een buitengewoon
in h°e9en Cn met cen duivelsche tinteling
de l)Un i°°^en komen ze, met de krant in
ana bij vader en ze zeggen: „Zie je
el- vader, in de krant staat, dat er van
9e^aar aan het Kuitje geen sprake is.
Nu was het een heele toer om daar pre-
Cles tusschendoor te zeilen, want als ik
was. Daarbij komt, dat het uitvoeren van
deze grepen in het water een vermoeiend
werkje is en het pleit voor het uithou
dingsvermogen van Mej. Kraan, die als
redster fungeerde, dat deze oefening zoo
vlot verliep. Ongetwijfeld heeft het publiek
deze demonstratie met belangstelling ge
volgd.
Hierna volgde een komisch nummer:
„De culplomper". Een visscher zit met
een hengel met een reusachtigen dobber
eraan op het vlot te visschen, pijp in den
mond en haalt allerlei ongedachte dteg-m,
als een vogelkooi, een fietsband, enz. uit
het water, totdat er opeens zoon
visch toehapte, dat de visscher in het wa
ter vie! en verdween. Onmiddellijk ston
den een aantal redders klaar, die naar hem
doken, doch slechts stuk voor stuk kwa
men zijn kleeren boven, totdat tenslotte
de visscher weer te voorschijn kwam met
t de brandende pijp nog in den mond.
Bij het nummer reddend zwemmen werd
verondersteld, dat een zwemmer was afge
dreven en door twee redders, waarvan één
met een lijn, wordt gehaald. Op het zwem-
vlot werd hij bijgebracht, waarop de dokter
naar het vlot werd getransporteerd. Toen
de dokter, die uitstekend in zijn rol bleef,
den drenkeling had opgeknapt, werd hij
tot dank achtergelaten en moest maar zien
hoe zich te redden. Wanhopig liep hij op
het vlot heen en weer, totdat hij tenslotte
te water viel, waarop hij gered werd. Om
dit nummer werd hartelijk gelachen. De
dokter speelde zijn rol dan ook uitmun
tend.
De nummers figuurzwemmen en behen-
digheidzwemmen toonden ook aan, dat de
H.Z.V. veel goede zwemmers onder haar
leden telt. De demonstraties werden be
sloten met een nummer gecostumeerd
zwemmen, waarbij de gekste pakjes vielen
waar te nemen. Zoo was er een zonne
bloem, Charly Ohaplin was er ook en nog
veel meer; en dat alles dook te water, tot
groot vermaak van het publiek. Het zwem-
j vlot was zoo dicht bezet, dat het soms
scheen of het zou omslaan.
Hiermede waren de demonstraties afge-
loopen. De heer Bandsma dankte hierna
I het publiek voor de betoonde belangstei-
ling, de autoriteiten en genoodigden voor
hun aanwezigheid en de firma Van Baa-
ren voor de keurige verzorging van liet
electrische gedeelte.
De demonstraties hadden een vlot ver
loop en maakten goede propaganda voor
de zwemsport.
Laat ons hopen, dat het publiek er veel
van opgestoken heeft, zoodat degenen, die
goed kunnen zwemmen, zich zullen aan
sluiten bii de Reddingbrigade, degenen
die een beetje kunnen zwemmen het beter
gaan leeren, degenen die het niet kunnen
het direct gaan leeren, maar vooral dat de
ouders er van doordrongen worden, dat
het een vereischte is, dat hun kinderen
zwemmen leeren. Wanneer dit wordt be
reikt, kan de H.Z.V. tevreden zijn,
Voor den aanvang moest in werkelijk-
heid al handelend worden opgetreden. Een
.longen was naar het vlot gezwommen,
doch durfde niet meer terug te gaan. Het
jongste lid. van de H.Z.V., de jongeheer
Bandsma, is toen met een lijn naar het
vlot gezwommen, waarop de schipbreuke
ling naar land werd gebracht,
OPENBARE LEESZAAL EN
BIBLIOTHEEK.
In de maand Juli werd de Leeszaal be
zocht door 1012 mannen en 80 vrouwen,
totaal 1092 personen. Uitgeleend werden:
1585 romans, 1648 kinderboeken en 505
studieboeken, totaal 3738 banden.
De navolgende werken werden aange
schaft: Fokker: De vliegende Hollan
der; Lu d wig: Wat het leven geeft; H.
Roland Holst v. d. Schalk, De
geestelijke ommekeer en de nieuwe taak
van het socialisme; von Simpson:
Vorst Woronzeff; van Vollenhoven
e.a.: Student worden; Walch: Galathea
en Hans Bril; Wodehouse: Amor in
het kippenhok; i d.Een vrooljjke roman-
et; id.Psmith knapt het op.
Ten geschenke ontvangen: F1 e tc h e r;
The passenger to Folkestone; H o w a r d
The tast lady; Man: Das Kapital;
Orczy: I will repay; Walch; Aan
weerskanten van het voetlicht.
Laatst was het de voortdurende stevige
Westenwind, die het uitvaren van de bot
ters schier eiken dag belette en thans
was het de krachtige Noordooster, die het
zee^ kiezen in den weg stond.
En of je nu al gebeten wordt door den
hond of door de kat, feit is het, dat daar
mee de zoo noodige verdiensten stilstaan.
De paar nachten waarin gevischt kon
i worden, waren nog niet zoo onfortuinlijk
op zichzelf, maar daar die vangstnachten
te sporadisch voorkwamen, kon de gemid
delde eindbesomming geen loonende week
maken.
De garnalenpuf voerde de besomming
wat op, hoewel daarbij het schrijnend ge
voelde kantje voorkomt, dat, door het
stelselmatig wegvisschen van het garna-
lenzaad in de gronden er een kans ont
staat, dat de wintergarnalenvangst mis-
schien niet zoo gunstig zal zijn.
I Met zekerheid is dat natuurlijk niet te
zeggen, maar, waar in visscherskringen
j zelf die meening wordt uitgesproken, mag
worden verondersteld, dat de harde nood-
j zaak hen dwingt tot het zich bezig houden
met dergelijke visscherij.
De tijd echter zal leeren in hoever hun
eenigszins drukkende verwachting ge
grondheid heeft gehad,
i Meer dan ooit dringt het, dat onverwijld
studie van dit vraagstuk wordt gemaakt,
j want te eeniger tijd zal toch tot ingrijpen
de maatregelen worden overgegaan.
I BELASTINGPLAATJES GESTOLEN.
Van diefstal van belastingplaatjes hoort
i men natuurlijk bijna uitsluitend in het be
gin van het belastingjaar, dan heeft men
het meest aan de gestolen plaatjes, en de
rijwielbezitters zijn dus bij voorbaat ge-
waarschuwd en letten op hun vehikels,
l anders vergaat het hen mischien net als
I die o.officier, die Vrijdagavond met zijn
vrouw naar de duinen ging en die hun
rijwielen onbeheerd aan den Strooweg
hadden neergezet. Toen zij terugkwamen
waren de belastingplaatjes, die in een
hulst gesloten waren, verdwenen. Van
den dader was geen spoor meer te beken
nen en er zat niets anders op dan een
nieuw plaatje aan te schaffen.
De Noordooster, die al zoo lang in span
ning verwacht werd, is dan eindelijk ge
komen. In onze hoop van hem eindelijk
weer te zien, waren we vergeten, dat hij
ook wel eenis, naast zijn goede, minder
aangename eigenschappen bezit.
Toen de Noordooster dan ook al te bru
taal van zijn aanwezigheid kondschap
deed, werd hij met niet al te vriendelijke
blikkèn begroet.
D0 al te brutale rakker scheen alles op
haren en snaren te zetten om zich maar
een (cachet van ruwheid op te leggen en
hij deed als sommige menschen, die het
er op toeleggen door hun hoekigheid hun
trouwe inborst te maskeeren.
Hij blies furieus; trok en scheurde aan
de boomtakken, draaide aan de boonen
struiken; deed het fruit naar beneden
ratelen; zweepte de golven op tot herfst-
De zwemdemonstraties van de H. Z. V.
Den burgemeester wordt de eerethee aangeboden.
Na den brand. Wat overbleef van de groote boeren
hofstede „De Vooruitgang", te Eièrland Texel.
woede en smeet, in witte woestheid, de
golfkoppen hoog tegen den dijk.
Wat een lef had-ie. Hij wou alleen maar
eens laten zien wat hij kon en als hij zich
vasthoudt aan zün periodieke oostanöig-
heid, heeft hjj drie dagen noodig om uit
te woeden.
„Nou, laat 'm die lol!"
In elk geval brac-ht-ie droog weer en de
zon was wel zoo vriendelijk de felheid van
izijn ruutheid te temperen door aan soms
vlekkeloozen hemel van haar gezegende
zachtheid af te stralen,
i Maar behalve droog weer bracht hij ook
nog wat anders en ook daarnaar was met
verlangen uitgezien.
Hij dreef door ziin krachaigen adem het
wier voor zich uit, dat al zoolang in de
Waddenzee had rondgezworven en dat
door de heerschende winden dezen kant
niet uit had kunnen komen.
Maar de Noordooster bracht daarin wij
ziging.
Hij bleef door zijn krachtigen adem het
war vaa. het richtingloos rondzwerven van
j dat wier. Hij gaf leiding en dreef het voor
1 zich uit, zoodat het weldra den dijkvoet
had bereikt, waar het opkrulde in lange
rollen, alsof een groote rol linoleum den
geheelen glooiing-onderkant bedekte.
In de haven hokte het in de dooie hoe
ken bij de sluizen en 's avonds was het
wonderdadig van pracht tusschen deze
wierhalmen door de fosforesceering der
millioenen nocturncn.
Rappe handen trachtten zooveel moge-
I lijk aangespoeld zeegras hoogerop in vei-
j ligheid te brengen.
Een drietal knaapjes, schattend zoo tus
schen 6 en 9 jaar, twee er van gewapend
met een tweetandigen hooivork, en voor
zien van een draagberrie, waren druk
bezig het aangespoelde zeegras te steken
on d-ïn draagbaar om zoo, zwaar beladen,
dit door moeder natuur gratis beschikbaar
gestelde, waarde vertegenwoordigende,
goedje, de steenglooiing op te brengen.
Naarstig waren ze bezig en met den
vollen ernst van te weten iets nuttigs te
presteeren, staken de twee jongsten de
vork in den wierrol en trokken, uit alle
macht, de halmen uiteen om die te depo-
neeren op den draagbaar.
Dat was zware, moeitevolle arbeid voor
die pukken.
In het rond was niemand, die hen dreef,
maar ondanks dat zwoegden ze ijverig
voort en uit hun ernstige snuiten viel op
te maken, dat ze weliswaar moeite had
den, maar dat ze de hun opgelegden taakk
met vreugde vervulden.
Voor hen was het jonge leven niet al
leen spel, maar er kwam ook bij de in
tuïtief begrepen noodzaak van het hei
lige moeten.
Maar het heilige moeten dat hen niet
neerdrukte, maar dat ze blijmoedig aan
vaardden, omdat ze, alweer intuïtief ver
zekerd waren, dat het zoo moest en dus
niet anders kon.
En al stonden hun jonge gezichten ern
stig, toch schenen ze vreugde in dien ar
beid te hebben. Ze waren niet lusteloos en
slap, maar er zat vuur en geestdrift in
hun .verkzaamheid.
En als er adhter hen niet staat de
zweep, die hen drijft tot over de grens
van het kunnen, zoodat ze zelf die machts-
grens kennen, dan geloof ik, dat die drie
bezige peuters daar stevig gestaald wer
den in den strijd van het leven.
Er was misschien de bittere noodzaak
en er was waarschijnlijk het ernstig be
grijpen, dat hun taak deel uitmaakte van
de bestaansmogelijkheid van het gezin,
maar daarnevens was tevens de bevredi
gende, hoewel misschien ten deele begre
pen gedachte, dat zij tot dat gezinsbe-
staan mochten bijdragen.
En, zooals gezegd, daar er niemand was
die hen dreef, kwam er ook niet de over
belastheid en bleef hun arbeid in de nor
male banen van het kunnen.
Zeker is deze arbeid minder schadelijk
dan het stug en straf opleiden van kinde
ren tot het verkrijgen van een sport-
record op hun naam. Dat 1/5 secondetje
minder tijd, waarin een wedloop of een
zwembaan wordt afgelegd, is soms juist
de overschrijding van de mogelijkheids-
grens van het kunnen.
Maar daar omheen geurt de wierook
van de wereldbewondering en dat slaat
de menschen naar den bol en wat betee-
kent, in dat verband dan een kinderleven?
Het is de kwestie van de grensover
schrijding.
En dan houd ik het liever bil de wier-
ophalert-jes, die worden gestaald voor het
leven, terwijl de recordslaandertjes de
groote kans van de overbelasting loopen.
Robinson.
mijn hart uitspreek, dan ben ik op de hand
van de jongens.
Maar ja! een vraag om een waarschu
wing, dat richt naar gevaar.
En, zooals het in officieele termen luidt:
ik ging een onderzoek in loco instellen.
Ik voelde me als een burgemeester, of als
een officier van. justitie en in deze buiten
gewoon hoogc zelfopvijzeling, zag ik eerst
niets dan lucht: ik keek haast over alle
daken en dingen heen.
Maar dat bedaarde gauw, want toen ik
over de koopvaardijsluis was, werd ik
mijn doel weer bewust, want ik struikelde
over een takkenbos en dan ben je nood
gedwongen wel verplicht je blik weer naar
de aarde te richten.
Daardoor werd ik gewaar, dat ik weer
midden tusschen de werkers zat, die geen
tijd hebben om den neus in de lucht te
steken, maar slechts zich hebben bezig
te houden met nuttige dingen tot stand te
brengen.
Gelukkig hadden ze mijn struikeling
niet gezien, want anders hadden ze me
misschien toegeroepen: „Kijk uit je dop
pen!"
Daar aan het Kuitje worden, door vele
nijvere handen, de dingen gemaakt, die
onzen zeedijk moeten beschermen tegen de
knaging van de zee. Hoopen rijshout lig
gen daar opgestapeld. Op een soort, op
den grond gebouwde, schraagjes worden
de lange „wiepen" gemaakt, die straks
de 2500 M2. en meer groote zinkstukken
moeten formeeren.
Het is een voortdurend aansjouwen vanl
rijshout, dat door rappe en vakkundige
handen worden geschikt en gebonden tot
wiepen.
IJzerdraad wordt op maat afgeknipt
voor de samenbindsels; takken worden
gepunt, enz. En, als het laag water is, legt
men de wiepen uit en vormt en plaatst ze
zóó, dat langzamerhand daaruit ontstaat
het groote zinkstuk. Zoo lagen er
drie dergelijke zinkstukken geankerd op
het kuitje, wachtend tot de giertijen voor
bij zijn en wachtend ook op gunstig weer,
om straks als de „dooie tijen" weer aan
breken, deze stukken te doen zinken aan
den dijkvoet, daar diep onder water.
Groote hoeveelheden rotssteen liggen er
opgetast, die moeten dienen om het rijs
werk te doen zinken en het te bewaren,
opdat het stevig op den zeebodem ge
drukt blijft.
Groote keten staan er voor het werk
volk.
Practisch als men is, was er een afhei-
ning van rijswerk gemaakt, waar de vuur
pot, beschermd tegen den feilen winddruk,
de piepers gaar stoomde.
Unheimisch ziet zoo n woongelegenheid
er voor de menschen uit en men moet
daaraan wel haast van kindsbeen af, ge
woon zijn om ten slotte daarin zich
eenigszins thuis te gevoelen. Maar, omdat
er zóó veel te zien was, vergat ik haast
waarom ik eigenlijk dien kant was uitge
gaan.
Ik nam dus de beenen weer en koerste
verder den dijk op.
Er stond een straffe wind. Grauwe
wolken joegen voort en nu en dan kletste
een forsch regenbuitje naar omlaag.
Laveerend kwamen een paar schuitjes,
over de droogten heen, opperden. Ze
hingen zwaar in de zeilen en het buis
water zwalpte over den boeg. Als in
Abram s schoot lagen kalm geankerd een
paar andere vaartuigjes, rustig de felle
vlagen en de gekuifde golfjes langs zich
latend gaan.
Kinderen van de in het Kanaal liggende
aken, gewend aan allerlei soort van weer,
speelden opgewekt op de dijkhelling, on
verschillig er voor of het regende of niet.
De brandlucht en andere geurtjes van
de mestbelt joegen op den adem van den
wind aan.
Talrijke fietsers, auto's, motorrijwielen
jakkerden aan den overkant voort in een
tempo, dat deed vermoeden, dat allen
meenden, dat ze niet tijdig genoeg bij het
moment van hun laatsten snik zouden zijn.
Daar waar de eerste kweldertjes waren,
ging ik naar beneden, omdat ik vermoed
de, dat de bezorgde pa wel vermoeden
zou, dat daar zijn bij de handsche zoontje
gevaar zou loopen.
Het zag er onschuldig uit. Flinke gras-
en schorpollen lagen omzoomd door geul
tjes, waar het vloedwater was binnenge
drongen. Maar toen ik op die grasver-
hevenheidjes stapte, merkte ik aan het
ziep-ziep-geluid, dat er onder dat onschul
dige gras ook nog wel wat vocht aan
wezig was en aat het geraden was uit te
kijken, waar je je voeten plaatste.
Nu had ik uit mijn jeugd nog wel
eenige vaardigheid overgehouden om van
polletje op polletje te springen en ik had
overgehouden de truc om je op drassig
terrein, zoo licht mogelijk te houden, zoo
dat er van onderdompeling der schoenen
niets kwam.
Nu is dat meer geluk dan wijsheid,
want het andere had ook best mogelijk
kunnen zijn, maar het geluk was ditmaal
met me.
En waar ik ook liep, overal was het
plies-plas, overal geultjes, waar je over
heen moest stappen of springen en overal
kans voor een mispas, die je modder-
schoenen en moddersokken zou kunnen
bezorgen.
En ik denk haast, dat vader daaraan
dacht, toen hij de redactie aanklampte.
Of liever, moeder s booze woorden tuut
ten hem misschien nog in het oor en om
dat hij toevallig daar zuiver op was afge
stemd, liep zijn gramofoontje af, toen hij
de Heldersche krant passeerde.
Ja, in mijn jeugd, kwamen we ook wel
eens thuis met modderige schoenen en
modderige kousen. Of eigenlijk waren het
meest modderige klompen en sokken.
Wat konden we een keet hebben in het
moerasland en wat konden je kousen fijn
sopperen in je klompen: „ziep. sop, ziep.
sop!"
Of er dan nooit wat voor je opzat
thuis?
Misschien wel. misschien niet. Goed
weet ik dat precies niet meer.
Het zal wel zóó geweest zijn, dat een
paar kousen gauw waren uitgewasschen
I
Zondag jJ. hebben te Schagen Natio
nale Grasbaan Wielerwedstrijden plaats
gehad, welke zijn verreden onder de regle
menten van de Nederl. Wielren Unie.
Voor deze wedstrijden bestond groote
belangstelling onder de wielrenners. Niet
minder dan 48 renners hadden zich laten
inschrijven, waaronder meerdere van de
beste nationale grasbaan renners.
De commissie mag zich gelukkig prij
zen, dat zii het heeft aangedurfd, om tot
het organiseeren van deze wedstrijden te
besluiten, welke verleden .jaar wegens de
slechte weersomstandigheden moesten
worden afgelast, doch die nu dank zii het
schitterende weer een groot succes zijn
geworden. Zij heeft zeer zeker den dank
verdiend van de honderden toeschouwers,
die de wedstrijden met groote spanning
hebben gevolgd.
Hieronder de uitslagen:
Wedstrijd voor Amateurs en Onafhan
kelijker over den korten afstand (sprint),
te verrijden in 6 series, 4 demi-finales en
een finale, telkens over 3 ronden.
Ie prijs: H. Thiel, Hilversum.
2e J. v. d. Veen, Amsterdam.
3e H. Dieterman, Zaandam.
4e G. Pelser, Amsterdam.
Afvalwedstrijden voor Nieuwelingen
(adspirant-amateurs), te verrijden in 2
series en één finale. Na iedere 2 ronden
valt de renner, die het laatst over de
streep gaat af, en zulks tot er 5 renners
overblijven.
Ie prijs: J. Soeurt.
2e J. van Nassau,
3e S. Veger.
4e H. Leeger.
Wedstrijd voor Nieuwelingen over 40
ronden.
Ie prijs: J. van Nassau,
2e B. Daenen,
3e P. Nieten. M v
4e F. Fehres.
5e H. Leeger.
Wedstrijden voor Söhager Nieuwellngeu
over 10 ronden.
Ie prijs: C. Smit.
2e Jb. Siemons.
Wedstrijd voor Amateurs en Onafhaiv
kelijken over 75 ronden.
Ie prijs (benevens een extra prijs, we
gens het uitloopen van een
geheele ronde op de andere
prijswinners): J. Hiddes, Am
sterdam.
2e W. Vriens, Tilburg. f
3e J. van Dijk, Amsterdam, f
4e G. Pelser, Amsterdam.
5e C. v. d. Pol, Amsterdam.
6e A. de Boer, Hilversum.
De jury bestond uit de heeren: H. W,
Thijssing, voorzitter „Fed. Wielerclubs in
Noord-Holland", Amsterdam; Th. D. Vi»
ser, voorzitter D.T.S., Zaandam; J. Af
Douwes, jurylid Stadionbaan, Amsterdam;
W. van der Kulk, secretaris „Fed. Wie-
lerclulbs in N.-Holl.", Amsterdam.
Na afloop werden in oafé „Cérès" de
prijzen, welke uit kunstvoorwerpen be
stonden, door den voorzitter, de heer
Blaauboer te Schagen, uitgereikt. Hf
bracht hierbij een woord van dank aan
jury, die alles op keurige wijze had gere
geld en zich van de niet gemakkelijke taai
op juiste wijze had gekweten, zoomede aan
de renners, die door hun deelname aan het
welslagen hadden medegewerkt.
Voorzitter bewonderde de „ausdauer",
waar allen over beschikten en vond vooral
de 75 ronden wedstrijd een groote pres
tatie. Hij hoopte, indien in 1932 weder
om dergelijke wedstrijden georganiseerd
mochten worden, op aller medewerking.
Door het bestuur der Woningbouwver-
eeniging „Goed Wonen" te Schagen is op
Zaterdag 1 Augustus aanbesteed in het
lokaal van den heer B. Roobol: Het bou
wen van 16 arbeiderswoningen, aan 4
blokken, met dubbele schuurtjes, met ver
dere bijbehoorende werkzaamheden, aan
de Lauriestraat te Schagen. Ingekomen 84
biljetten.
Gebrs. A. en B. Stegink, Eindhoven
36500; H. Doorn, Zjjpe 87600; J. Ob-
dam, Heilo 37840; C. de Leeuw, 't Zand
39640; K. Kreijger, Oudesluis 39895;
C. Blaauboer, Schagen 40990; J. Kees
man Cz., Schagen 41874; Joh. Harskamp,
Oterleek 42000; J. Veuger Hz., St. Maar
tensbrug 42000; C. Rutsen, N. Nledorp
42100; G. Hoornsman, Julianadorp
42125; M. C. Tuinman, Schagen 42227;
Y. Kroonenburg, Heilo 42250; P. Doorn,
St. Maartensbrug f 42300; J. v. Stipriaan,
Schagen 42564; C. Obdam, Haarlem
42700; V. Deen en Joh. Desaunois, Groo
tebroek 43300; Th. Reeuwijk, Sassen-
en de klompen droogden wel op.
Je trok je klompen uit op de „plaats"
en je kousen stopte je in een emmer
water. Het restje liet je aan de zorgende
hand over en zonder eenige gewetens
wroeging stapje je, barrevoets, naar bin
nen.
Er waren geen mooie tapijten; er waren
geen duizend en een kleedjes of deftige
stoelen, 't Kwam er niet zoo erg op aant
hoofdzaak was, dat de jongens pret had
den gehad en dat vrijbuiten was een
levensoefenschool van de bovenste plank.
Als dus een jongen zin heeft om zijn
dag te verdoen op het kuitje, dan zou ik
zeggen: laat 'm gaan.
Er zal daar, zonder dat hij zich daar
uitgesproken van bewust is. wel iets zijn,
dat hem aantrekt en waarvan hij intens
geniet.
Geef hem dan een paar klompen aan
en laat hem daar wat grasduinen. Komt hij
eens doorgelekt thuis, laat hem zijn rom
meltje in het schuurtje uittrekken en kijk
niet al te zuinig als hij in de keuken zit
op te drogen.
Want is het niet fijn, daar! Geen auto-
gevaar. geen kans voor kattekwaad.
Duikelen door het hooge dijkgras. sprin
gen van graspos op graspol, graaien in
het water der geultje naar krabjes en
klein grut; loeren over zee met haar on
eindige kleurschakeering.
Denkt ge, dat het een jongen niet be
koort, al dat ongerepte, waar de beder
vende menschenhand nog niet aan heeft
geraakt?
