Koopt bij HET HMTFLIIS OFFER NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Suiteniandsch overzicht F0STER3 MAACPi LLEN Nr 7021. EERSTE BLAD DINSDAG 29 SEPTEMBER 1931. 59ste JAARGANG "Bezoek van Fransche ministers aan Berlijn. - De kwestie der verkiezingen in Engeland. - Het Lhi- neesch-Japansch conflict. China en Japan. j Twee dagen geleden had de consul-ge- I neraal aan den commandant van de Japan- 1 sche legers verzocht, slechts op zijn uit drukkelijk verzoek troepen te zenden, daar j hü dit toen nog niet noodig achtte. OOST-IND^E. De nieuwe werking van den Krakatau. BINNENLAND. De positie van den gulden veilig. breit alles best. URAN Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0. .0, i i._. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.fr.p.p.6ct. Verschqnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct. De Fransche minister-president ^aval en de Fransche minister van buitenlana- sche zaken, Briand, brengen op 't oogen- blik het beloofde bezoek aan Berlijn, no pen we, dat deze samenkomst de onder linge betrekkingen mogen versterken, want daaraan mankeert nog wel een en aimer. Aan net verslag, dat wil' van de aan komst in de Duitsche hoofdstad in ,,-L)e Telegraaf" vinden, ontleenen wij een en ander, waaruit blijkt, dat de begroeting ook niet zoo spontaan was als wel g wenscht was. De eerste verwonderde en bedeesde blik, dien La val in de straten van Beilyn wierp zoo schrijft dit blad m°et de menigte politieagenten hebben gegolden, die met hun strakke, blauwe uniformen, hooge beenkappen en militaire houding het beeld beheerschten. Zelfs de door de jonge so cialisten telkens weer gescandeerde woor den „Vive la paix" schenen te behooren tot het program. Er was niets spontaans in deze begroeting. Daar slechts een drie dubbel gezeefd publiek op het plein werd toegelaten, was het aantal toeschouwers zeer beperkt. Ook in de aangrenzende straten viel geen opeenhooping van men- schen waar te nemen. Laval en Briand zijn thans in Berlijn. Indien men de ontvangst van Laval te Berlijn vergelijkt met de spontane vrien delijkheid, waarmede MacDonald bij zijn bezoek overal werd begroet, waar hij zich in Berlijn vertoonde, dan gevoelt men, hoe groot de kloof tusschen Frankrijk en Duitschland nog is. Tenslotte laten we hier nog een verkla ring volgen, door Laval aan de Duitsche pers afgelegd: „Ons bezoek aan Berlijn moet een be langrijke datum worden in de geschiedenis der Fransch-Duitsche betrekkingen. Ten einde het vertrouwen weer te doen ople ven, ten einde het geloof te herstellen, is oprechte samenwerking onmisbaar." „Al kunnen wü ons niet vleien met de hoop, elk misverstand uit den weg te rui men, dat ons scheidt, al dienen wij ons thans in zooverre beperking op te leggen, dat zekere moeilijke vraagstukken niet worden aangeroerd, zoo hebben wij toch den wil, alle mogelijke oplossingen te overwegen, ten einde zoo spoedig als eenigszins mogelijk is een betere toe komst voor onze wederzijdsche betrek kingen voor te bereiden. Op economisch gebied kunnen wij onmiddellijk tot de daad overgaan. Wij zullen handelen". „Ik heb de Duitsche regeering een methode voor te stellen. Wij willen teza men het werktuig smeden in den vorm van een Fransch-Duitsche commissie, welke het mogelijk zal maken, alle econo mische kwesties, welke voor onze beide landen belang hebben, te onderzoeken. Onze taak van heden lijkt misschien be scheiden; doch als wü haar vervullen, zul len wü de zaak der toenadering het beste gediend hebben. De wereld verkeert in onrust; een eco nomische crisis, zooals er nog nooit tevo ren een was, heeft zich over haar uitge breid. Alle blikken zijn op ons gericht. Tenslotte zal onze wederzijdsche toenade ring toch moeten komen, want zij in de allereerste plaats moet ons het heil brengen. Het vraagstuk der verkiezingen in En geland heeft nog steeds de volle belang stelling van de pers en daardoor ook van het publiek. Het begint meer en meer dui delijk te worden in welke mate MacDonald inplaats van schuiver, geschovene is ge worden zegt de Lonidensche corr. van de „Nw. Roti Crt." En de „Daily Mail" schrijft: Gedurende zijn afwezigheid, en die voorstelling geldt ook elders, hebben de gebeurtenissen zich snel voortbewogen en toen MacDonald thuis kwam, bevond hij, dat de conservatieve partij tot een alge- meene verkiezing besloten had. De keuze staat nu nog aan MacDonald om te beslis sen, niet dus of het Lagerhuis ontbonden zal worden, maar of hij aan het hoofd der regeering blijft ja of neen. Om daartoe te beslissen is MacDonald naar Chequers vertrokken. De „Times" verzekert met na druk, dat het de bedoeling der conserva tieven geenszins is om MacDonald als lok eend te gebruiken, maar wanneer een flink deel der liberale ministers aftreedt om vervangen te worden, onder andere door een man als Simon, dien men toch moeilijk met geen fatsoen nog liberaal kan noe men, dan kan MacDonald's functie toch moeilijk anders zijn, daar de fictie van een nationale regeering dan toch heelemaal niet meer volgehouden kan worden. De conservatieven gaan voort met den brief, waarin ruim 20 liberale Lagerhuisleden MacDonald hun steun toezegden bij zijn poging om het land uit zijn benarden toe stand te redden als een manifest voor een tarief uit te leggen. Waarschijnlük zit achter dit schrijven juist de vrees voor een algemeen tarief, zooals na een overwinning der conservatieven van deze laatsten te verwachten zou zijn en hebben deze libe ralen gehoopt, dat zij door MacDonald van hun steun te verzekeren, hem tot het voorstellen van een beperkt tarief aan het tegenwoordige Lagerhuis in de hand zou den werken en zouden zii MacDonald dan hebben willen doen zien, waar hg op reke nen kon, wanneer hij tot ontbinding over gaat. Terwijl de conservatieve bladen het voorstellen alsof het laatst van de vorige week de beslissing reeds gevallen is, en de ontbinding van het Lagerhuis vast staat, verzekert de liberale „News Chro- nicle", dat MacDonald nog geen definitief besluit genomen heeft. En zoo zullen we nog voorloopig wel in het duister blijven tasten. „Met een zucht van verlichting" schrijft de „Nw. Rott. Crt." heeft de Raad van den Volkenbond Vrijdag te ken nen gegeven, dat de wereldvrede gered was. De vreugde sproot waarschijnlijk meer voort uit de vreugde een netelig ge val met eenig fatsoen te boven te zijn ge komen. dan uit het besef een wereldramp te hebben afgewend, want ook onder de raadsleden zal menigeen toch ook wel eenigen twijfel hebben gekoesterd, dat de wereldvrede op het spel stond. Maar men kan nooit weten, nietwaar? gekomen. Zoo lijkt het echter maar; in w erkelijkheid ziet de toestand er veel beter uit, zelfs voor degenen, die van het begin af niet aan het internationaal gevaarlijke van het -eval hebben geloofd. H Wlovwa'i I)e Chineesche muur. De Chinees tot den Japanner: „Weet je dan niet, dat het verboden is over den muur te klimmen?" Het is in ieder geval geruststellend, dat Japan verklaard heeft, geen verdere uit breiding te zullen geven aan het geval en de posten op het onrechtmatig bezette ge bied reeds heeft verzwakt, Men kan op- merken, dat hiermede het karakter van onrechtmatigheid niet verandert. Minder of meer troepen op plekken waar zij niet hooren maakt geenszins een principieel verschil uit; het onderschei tl is slechts kwantitatief, doch is ten minste een stap in de goede richting. Het conflict is nu tot den oorspronkely- ken kern teruggebracht. Japan wil recht streeks met China onderhandelen. De Chi- neezen zijn daartoe slechts bereid wanneer alle Japansche troepen weer staan waar zij thuis hooren. Om China handelbaar te maken, had Japan de actie ondernomen. Het handhaaft haar nu in beperkter maar afdoender omvang met hetzelfde doel. China daarentegen wil met de Japanners niet onderhandelen, zoolang dezen den te rugtocht niet hebben aanvaard. Zij willen dus ook nu nog, zij het om andere reden dan vóór de actie, niet met Japan onder handelen. Men zou dus met een schijn van recht kunnen opmerken, dat de oplos sing van het conflict geen stap verder is DE VOLKENBONDSVERGADERING. De conventie tegen militaire verwikkelingen in tijden van crisis aangenomen. De Volkenbondsvergadering heeft Za terdag in voltallige zitting de conventie aangenomen voor de versterking van de bevoegdheden van den Volkenbondsraad om in tijden van crisis militaire verwik kelingen te vermijden. De conventie zal open blijven voor onderteekening tot 2 Februari 1932, waarmede de Volkenbonds vergadering bedoeld heeft het verband tusschen deze conventie en de ontwape ningsconferentie duidelijk aan te toonen. De Spaansohe gedelegeerde heeft ver klaard, dat de Spaansche regeering de eer ste zal zijn om deze conventie te ondertee kenen. -•-EEN NIEUWE ENGELSCHE KRUISER. Donderdag is te Plymouth de kruiser Leander te water gelaten, het eenige schip van het programma in 1929, dat niet ge schrapt is, en de eenige kruiser, die dit jaar in Engeland van stapel loopt. De Leander is een schip van 3800 ton en is voorzien van kanonnen van 15 cm, gelijk voor dit type schepen gebruikelijk is. Toch Japansche troepen naar Charbin? Naar uit Tokio gemeld wordt heeft de Japansche consul-generaal te Charbin in verband met den dreigenden toestand, in den afgeloopen nacht van Vrijdag op Za terdag telegrafisch om het zenden van troepen verzocht, ter bescherming van het leven en de bezittingen der Japan- ners. Volgens een te Londen uit Moekden I ontvangen telegram is uit Taonan een af- I deeling Japansche troepen naar Charbin i gezonden. I Het Chineesohe ministerie van oorlog I schenkt aan dit bericht evenwel geen ge loof en legt er den nadruk op, dat de j spoorlijn van Soepingkai naar Taonan onder Chineesche controle staat. In Japansche regeeringskringen ver klaart men, dat er eenige ontspanning in den toestand is ingetreden. Nieuwe Japansche actie in Mantsjoerije? Berichten uit Peking ontkennen, dat de Japansche troepen hun militaire operaties in Mantsjoerije hebben stopgezet. Inte gendeel hebben de Japanners luchtaanval len gedaan op Poepangtse en in Westelijke richting op Toengliao. Generaal Tsjang Sjoe-liang beweert, bewijzen in handen te hebben,, dat de Japansche en Koreaansche strijdkrachten in Mantsjoerije op het oogenblik ongeveer 40.000 man sterk zijn. dwingen het Chineesche gebied intact te laten. Er werd een resolutie aangenomen, waarin verklaard wordt, dat slechts een militair optreden van Chineesche zijde Japan zal kunnen dwingen de Chineesche souvereiniteit te eerbiedigen. Te Sjanghai is het tot kleine hotsingen gekomen tusschen Japanners en Chinee- zen. De internationale politie slaagde er evenwel spoedig in de orde te handhaven. Het eiland Anak Krakatau we der omhoog gerezen. Observa tie van den vulkaan. Batavia, 26 Sept. De Krakatau ver toont een zeer hevige werking. Wederom worden uitbarstingen waargenomen, thans tot een hoogte van meer dan 2000 meters. Het vroegere eiland Anak Krakatau, dat eerst tot 9 meters boven den waterspiegel uitstak, is thans 45 meter hoog. Het ob servatiestation zal dienen te worden ver plaatst als gevolg van den ongunstigen wind, waardoor wateropspuitingen zouden kunnen worden veroorzaakt. Den residen ten van bantam en de Lampongs werd te legrafisch verzocht kustwachten in te stel len teneinde voorbereid te zijn op moge lijke eventualiteiten. Er bestaat echter geen reden tot onge rustheid. Personeel van den Vulcanologischen Dienst is naar het observatiestation op Lang-eiland vertrokken ter observeering van de nieuwe werking van den Krakatau en ter beoordeeling of voortgezette obser vatie noodig is. De crisis van het pond. Frankrijk: „Ach, die arme John Buil!" Amerika: „Zie je dan niet, dat hij erg blij is met zijn pakje stofgoud, tcrwyl wij misschien nog eens onder onze goudlast bezwijken!" („Daily Express"). Manifestaties Nanking. te Sjanghai en Te Nanking en Sjanghai hebben groote tegen Japan gerichte nationale manifesta ties plaats gehad, waaraan te Nanking meer dan 100.000 personen hebben deelge nomen. De woordvoerders verklaarden, dat China Japan eindelijk eens een scherp antwoord moet geven en Japan moest LEDEN TWEEDE KAMER. Bii het centraal stembureau is bericht ingekomen van de heeren Maenen en J. ter Laan, dat zij hun benoeming tot iid van de Tweede Kamer, resp. in de vaca- ture-Nolens en de vacature-Brautigam, aannemen. BEGROOTING VAN NOORD-HOL AND Verhooging van de opcenten op de inkomstenbelasting. De Haarlemsche correspondent van het „Handelsblad" meldt: In aansluiting op de mededeeling, die wij enkele weken geleden deden over de Provinciale begrooting voor 1932, kunnen wij thans melden dat de begrooting deze week verschijnen zal. De opbrengst van de inkomstenbelas ting is belangrijk lager dan verwacht was. Daarom wordt het noodzakelijk ge acht het aantal opcenten op de inkom stenbelasting, dat thans elf bedraagt met enkele te verhoogen. Een zeer geruststellende ver klaring. De gouden standaard zal onvoorwaardelijk worden ge handhaafd. Voor de toekomst geen verlies op het pondenbezit geducht De directie van de Nederlandsche Bank bericht het volgende: Naar aanleiding van vragen, die tot ons gericht worden, berichten wij hierbij, dat er voor ons geen enkele aanleiding bestaat te verzwijgen, dat onze buitenlandsche wisselportefeuille voor een deel bestaat uit ponden sterling. Wü hebben op grond, van besprekingen, nog zeer onlangs met de Bank of England gehouden, en gezien het bijzondere karak ter van ons pondenbezit als goud wissel portefeuille van een circulatiebank, alle reden om aan te nemen, dat voor ons in do toekomst geen verlies op dit bezit is te duchten. Verder brengt het ponden-gedeelte van onze buitenlandsche wisselportefeuille rente op, die in den tusschentijd een even tueel tijdelijk boekwaardeverschil vanzeli amortiseert. Voor De Nederlandsche Bank als circu latiebank kan zich nooit een reden voor doen om zich op een ongelegen oogenblik van haar pondenbezit te ontdoen. Wq verklaren met de grootste stellig heid dat ons bezit aan ponden sterling nimmer eenige belemmering kan zijn voor De Nederlandsche Bank om haar functies als circulatiebank en centrale bank in haar vollen omvang uit te oefenen. Tevens verklaren wü, dat wij den gou den standaard onvoorwaardelijk zullen handhaven. Inflatie van het ruilmiddel is niet aan wezig en niet te verwachten. De goudpositie van De Nederlandsche Bank is sterker dan ooit tevoren. Na de redelooze opwinding in de laatste dagen, zal deze verklaring van de directie der Nederlandsche Bank ongetwijfeld een groote geruststelling brengen, zoowel in ons land als over onze grenzen schrijft- het „Hbl." Deze mededeeling onderscheidt zich in zooverre gunstig van andere officieele verklaringen, die soms door instellingen worden afgegeven, als men 't publiek wil geruststellen, dat zii inderdaad iets zegt. Zeer terecht wordt het punt naar voren ge bracht, dat in financieels kringen druk werd besproken, n.1. dat ook de Nederland sche Bank als zoovele andere circulatie banken Pondenwissels in portefeuille heeft. Een geheim was dit trouwens niet en kon dit ook niet zijn. Uit de verklaring van onze circulatiebank blijkt evenwel, dat de directie goeden grond meent te heb ben, dat hieruit geen ernstige verliezen JAAP SNOR Vraagt onze Schoolkousen met dubbel gebreide knieën ZUIDSTRAAT 19. Let op den gelen winkel. Voor Texel: Wed. SCHUMAKER. Verstopping en slechte spijsvertering maken U ellendig en humeuriq. Neem bijtijds de zeer zacht werkende Foster's MaagpilleD, het bekende en beste laxeermiddel. Alom verkrijgbaar f0.65 per flacon. FEUILLETON Een verhaal uit een Nabij Verleden. Naar het Deensch van CARL MUUSMANN. (Nadruk verboden). 19) „Aanstaande Zondag mag ze bezoek hebben." Tbalberg knikte alleen maar. Hij wist maar al te goed, wie met „ze" bedoeld werd. Weer viel er een klemmende stilte. Toen begon de ritmeester opnieuw: „Ik kan er niet toe besluiten te gaan. Het zou me te veel aangrijpen en ik weet ook niet wat ik tegen haar zeggen moet. Wat ze gedaan heeft is me nog altijd een raadsel. Mijn bezoek zou ons allebei noo- deloos overstuur maken." „En Astrid?" vroeg de kolonel aarzelend. „Neen, Astrid in geen geval!" klonk het heftig. „Het arme kind heeft al meer dan genoeg emotie gehad. Vóór alles moet ze nu tot rust komen. Maar de tijd valt lang, ontzettend lang." Nogmaals knikte Thalberg en voor de derde maal was er een lange pauze. „Maar toch", hernam de ritmeester ten slotte, „zou ik dolgraag iets van haar hoo ren, weten hoe het haar gaat, of ze zich 'n beetje in haar toestand kan schikken, of ze denkt in staat te zijn mettertijd bij ons terug te komen en een nieuw leven te beginnen. Ik word tegenwoordig zoo dikwijls door een soort onrust overvallen, door een duister voorgevoel, dat ik niet ang meer leven zal". „Kom. kom", suste de kolonel, die niet zoo gauw iets anders wist te zeggen. „Neen, beste kerel, probeer maar niet me te troosten, ik heb trouwens geen troost noodig. Ik heb me met de gedachte, dat ik mijn tijd heb gehad, vertrouwd ge maakt en zie de toekomst met gerustheid tegemoet, ook als die mij een spoedigen dood brengt. Ik geloof nu eenmaal aan voorgevoelens en als je er aan gelooft, gaan ze ook in vervulling. Het willen le ven speelt nu eenmaal een belangrijke rol bij den mensch." Thalberg wilde iets in het midden bren gen, maar de ritmeester beduidde zijn vriend met een handgebaar hem te laten uitspreken. „Toen het ongeluk over mij kwam, heeft het mij met één slag bijna verpletterd. Mijn sterke natuur hielp mij weer op de been, maar ik heb toch een geweldigen knauw gekregen en het zal niet lang meer duren, of mijn kracht is opgebruikt. Het gaat my als sommige kameraden, die in den slag- doodelijk gewond worden en zon- der op hun verwonding te letten door vochten. Maar op het oogenblik dat de spanning voorbij was, zakten ze zonder geluid te geven in elkaar. Iets dergelijks zal ook met mij gebeuren." Ik heb mij van iedere verdenking kun nen zuiveren, ik heb de eereschuld, die mij drukte, geregeld. Mijn eenig verlangen is nog te weten, hoe het met de vrouw gaat, van wie ik zoo zielsveel hield, maar die ik nooit begrepen heb. Als die wensch bevredigd is, is het gedaan. En dan is de wü, die me al deze vreeselijke maanden in het leven heeft gehouden, opgeteerd. Want het oogenblik, dat ze vrij-komt, is een te vèr verschiet, dan dat de gedachte dadr- aan me overeind zou kunnen houden." Thalberg poogde nogmaals zijn vriend gerust te stellen, maar hij voelde zelf wel, dat tegen de onwrikbare overtuiging, die uit de woorden van den ritmeester klonk, kalmeerende gemeenplaatsen niets betee- kenden. Hü dacht kort na, toen vroeg hij: „Wil je dat i k ga?" Bruhn stond op en greep Thalberg's beide handen.. ,Jk dank je", zei hij ontroerd, „dat is mijn liefste wensch, maar ik heb het je niet durven vragen. Je bent een vriend" uit duizenden, Christian, je hebt ons steeds de zwaarste lasten van de schou ders genomen „Je weet dat ik het met liefde gedaan heb", antwoordde de kolonel eenvoudig en hij drukte zijn vriend warm de hand. Er was niets meer te zeggen en Thalberg maakte zich gereed om heen te gaan. Het gesprek voortzetten zou een pijniging voor hen beiden zijn geweest. De g-edachten, die den ouden officier op den weg naar huis bestormden, waren verre van vrooliik; hij zag de toekomst donker in. Wat zou er gebeuren als Hol- ger thuiskwam? Hij had den brief van zijn zoon niet mee naar „Seehof" geno men, uit vrees dat ze zouden vragen hem te mogen lezen. Aan het slot stonden namelijk deze woorden: „De hartelijke groetei V oor alle vrien den en hekenden, in 't bijzonder voor de familie Bruhn. Ik hoop dat het ze goed gaat en dat op „Seehof" alles bij het oude is." „Alles bij het oude!" Gave de hemel dat het zoo was, dacht de kolonel weemoedig. Holger had dus geen idee van het leed, dat zijn oude vrienden getroffen had. En hoe zou hü het ook kunnen weten? Thal berg pijnigde zijn hersens lang met het probleem en kwam tot de slotsom, dat hij er den jongen in zijn volgenden brief ook niets van vertellen zou. En als hü thuiskwam? Als officier kon hij toch moeilijk trouwen met de dochter van een vrouw, die gevangenisstraf had ondergaan wegens een ernstig misdrijf! Zou Holger voor zijn liefde het groote offer willen brengenwant dat het een offer zou zijn stond voor den kolonel vast.en ontslag uit den dienst nemen? Voor het eerst van zijn leven werd de oude man zich bewust, dat hij, ondanks de groote vertrouwelijkheid, die altijd tus schen hen had bestaan, het karakter van zijn jongen toch niet door en door kende. HOOFDSTUK XII. Het was een heldere, mooie vroeg-win- terdag, toen kolonel Thalberg zich van het dichtstbijzijnde station naar de gevan genis liet brengen. De velden waren be dekt met een ongerept-blank sneeuwkleed en de rijp had de takken der bladerlooze hoornen omgetooverd tot fijn kantwerk, dat schitterde in de zon. De slede was ruim, de zitplaats gemakkelijk, de bellen van de paarden rinkelden vrooliik in den klaren dag en Christian Thalberg zou ge noten hebben van den tocht, als het doel daarvan niet zoo onuitsprekelijk droef was geweest. En hoe dichter hij bij het uitge strekte sombere gebouwencomplex kwam, hoe gedrukter zyn stemming werd. De kolonel liet de slede stilhouden voor de groote gevangenispoort en stapte uit. Hy' trok aan de bel en luisterde met be klemd hart naar de voetstappen, die in de richting der met ijzer beslagen deur kwa men en dof echoden onder de hooge ge welven. Een sleutel knarste in het slot en de deur zwaaide open. „Wenscht u iemand te spreken?" vroeg de portier beleefd. Thalberg wilde juist antwoorden, toen een heer, die het ruime voorplein van de gevangenis was overgestoken, op hem toekwam. Een oogenblik later waren de beide mannen, na een hartelijk-verraste begroeting, in druk gesprek en de portier sloot de deur weer. „Hoe komt hier, dokter?" vroeg de kolonel verbaasd. „Ik dacht dat u, toen u uit ons garnizoen werd overgeplaatst, naar Fredericia was gegaan?" „Daar ben ik ook een aantal jaren ge weest. Maar ik had geen lust mijn heele leven officier van gezondheid te blijven en toen hier in de centrale vrouwengevan genis de betrekking van gestichtsarts openkwam, heb ik gesolliciteerd. U weet, ik heb altijd veel gevoeld voor werk met een socialen kant. We hebben elkaar an ders in jaren niet gezien. Wat vliegt de tijd toch! Maar, zonder onbescheiden te zijn, kolonel, wat voert u zoo plotseling hierheen? Moet u iemand spreken t „Ik kom een gevangene bezoeken. Och!" kwam het verbaasd over de lip pen van den dokter. Hü had gedacht dat zyn vroegere regimentscommandant een bezoek wilde brengen bii den directeur of een anderen hoofdambtenaar van de in richting. „Een gevangene bezoeken? Wie is het, als ik vragen mag?" „U moet haar van vroeger kennen.... Mevrouw Bruhn." „Natuurlijk.... dat spreekt vanzelf! Ja, nu herinner ik het mü; u was altijd erg bevriend met den ritmeester. Een treurige geschiedenis, hé?" „Hoe maakt mevrouw Bruhn het?" vroeg Thalberg, weinig geneigd om op de laat ste opmerking van den dokter in te gaan. „Ik geloof, dat ze er in geslaagd is zich in de omstandigheden te schikken. Ze heeft lichten arbeid gekregen en start, voorzoover ik weet, bijzonder goed bii de directie en het bewakingspersoneel aange schreven. Haar gedrag is voorbeeldig en zelfs in haar tegenwoordige positie heeft ze de manieren van een vrouw van de we reld niet afgelegd. Haar beschaving en ontwikkeling boezemen het personeel, zoo als te begrijpen is, respect in." „U hebt haar natuurliik gesproken? „Dat wil zeggen, ik zie haar bii de we- kelijksche controle. Maar een eigenlijk gesprek heb ik niet met höcir gehad. Och, het is natuurlijk voor ons allebei pijnlijk, in deze omgeving weer met elkaar in aan raking te komen. Om haar persoon, die zoo heel anders is dan het gewone type, dat we hier krijgen en om de relatie, inte resseer ik mii uitteraard voor haar en zoo heb ik nog al eens met den directeur en de bewaarsters, die dagelijks met haar om gaan, over haar gepraat. Hoe lang is ze nu hier?" „Zes weken." (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1931 | | pagina 1