'I AM STER DAM SC HE
1 BRIEVEN
Astrakan, de groote mode,
I.
a. mantel van groen duvetine met
ingezette deelen, die een vestvorm laten
zien. Origineele kraag in pellerinevorm
met zwart astrakan garneering, waar
de groote pofmouw en manchet ook
van gemaakt zijn.
b. Japon van donkergroen velvet,
z.g. flesschengroen; rok met rond ge-
knipten volartt, die op heuphoogte een
ingezet bies- laat zieft, die dezelfde lijn
volgt van de volant. Het lijfje is met
grijs astrakan gegarneerd evenals de
kraag en schouderstukken.
Een nieuw ei van Columbus!
We kennen nu langzamerhand reeds
vele nood-maatregelen, nood-verorde
ningen, nood-wetten. Maar al te goed,
helaas!Men Zou ze in zekeren zin
negatieve gevolgen der malaise kunnen
noemen in zooverre zij door den nood
der tijden geslagen gaten trachten te
dichten en achteraf, daar waar
kennelijke leemten zich als gevaarlijke
afgronden gaan vertoonen, bruggen
slaan die een normaal verkeer weer
eenigszins mogelijk maken. Weinig of
niet hoort men echter van nieuwe
initiatieven, die niet achteraf
iets willen herstellen of helen, maar
direct, positief als 't ware, een
nieuw arbeidsveld openen en tot krach
tige activiteit aanzetten. Velen zitten
bij de pakken neer en bepalen zich
tot het zoo goed mogelijk opzetten van
een lap, dlér waar in die pakken
gaten vallen en scheuren zich gaan
vertoonen... Dubbel te waardeeren
valt 't dan ook als men, op een goed
oogenblik, bemerkt, dat de energie er
tóch nog niet geheel uit is, dat de
lust voor, en het vermogen tot het
bereiken van de... nieuwe vondst
nog bestaat! Met zulk een nieuwe
vondst kregen wij dezer dagen in de
hoofdstad te maken; en het was een
goede, en zij had dus, zooals alle
goede vondsten, iets van den een
voud en het je-moet-er-maar-op-komen
karakter aan zich van het beroemde
en klassieke Ei van Columbus. Met
één slag werd die vondst zóó populair,
maakte zij talloos velen (talloos
vele huismoeders in de eerste plaats)
plotseling zóó fel bewust van het be
staan van een behoefte waarin tot nu
toe nog nooit behoorlijk voorzien was,
dat er thans haast geen dag meer
voorbij gaat of er wordt wéér een
nieuwe maatschappij opgericht, die
deze vondst exploiteert! en de oor
spronkelijke initiatief-nemers concur
rentie gaat aandoen. Die initiatief
nemers behouden echter, - en dit zal
hun altijd een, gerechtvaardigden voor
sprong blijven geven, den oor-
spronkelyken naam die ons inderdaad
met een woord, de vondst in heel haar
(eenvoudigen) omvang voor oogen
stelt
»De kattenbak-Centrale»Daar
behoeft eigenlijk niets meer bij. U
begrijpt aanstonds de bedoeling! Poes
ip, vooral onder de breede lagen der
Amsterdamsche bevolking, een geliefd
nuisgenööt. Maar er was, tot nu toe,
'l1d nog één bezwaar: die onaange
name bezigheid van het schoonhouden
n haar »bak». Dat bezwaar kan
onze huismoeders nu, door genoemde
Centrale, tegen een minimum be
drag per week, uit handen worden
genomen. Voor een luttel aantal centen
bezorgt die Centrale, of een van de
in haar zogvarende 'maatschappijen»,
u thans op gezette tijden een hy
giënisch gereinigden kattenbak, ge
vuld naar verkiezing met zand, molm,
mot of zaagsel en neemt de gebruik
ten mede», zooals de strooibiljetten
vermelden. De hoofdstedeli k katten-
familie zal er ongetwijfeld wèl bij
varen en zoo ook de Centrale, waar
van de oprichters het, voor hun goede
vondst en frissche aanpak, overigens
tenvolle verdienen
Nu de gedachten dan, naar aanlei
ding van dit gelukkig initiatief, den
kant opgingen van een gecentrali
seerde vereenvoudiging in het ver
zorgen van onze huisdieren, mag
het verwondering baren, dat niet dade
lijk ook op honden-gebied de nieuwe
vondst gedaan werd en in werking
gesteld. Waarom b.v. niet iets als een
«Centrale Honden-Uitlaterij»
Toegegeven: de kansen op succes
zijn hier niet zóó groot: de hond uit
laten immers is lang niet altijd,
zooals dat bak-schoonhouden, een
onaangename bezigheid! Integendeel:
dikwijls is het eengoed excuus in
de lange avond-uren althans een
oogenblik te ontkomen aanver
velende visite of een, laat ons zeggen,
minder prettige stemming in het ge
zin!... En dan óók: onze honden
familie zal binnenkort, gezien de
zoo juist aangenomen verhoogde hon
denbelasting, wel aanzienlijk ver
minderen. Maar toch zou er mis
schien, ook in deze hondenrichting,
wel iets te probeeren vallen
De nieuwe belastingen!
De oppositie daartegen.
Tot de in den aanhef genoemde, min
of meer negatieve noodmaatregelen
zou men ook kunnen rekenen de in
stelling van een Crisisfonds waartoe
de Gemeenteraad dan deze week
besloot en dat men zich voorstelt te
vormen, behalve uit de baten van de
reeds genoemde verhoogde honden
belasting, uit de opbrengst vande
verhoogde opcenten op de personeeie
belasting, de verhooging van het
straalgeld, de wederinvoering van de
zakelijke bedrijfsbelasting, de hand
having van het bruggeld en de nieuwe
brandverzekeringsbelasting. Een en
ander kwam er in den Raad tegen
de aanvankelijke verwachtingen in
1 vrij vlot en met vrij grooten spoed
1 door. Na een verward en slecht*
debat overigens, dat, zooals mr. van
den Bergh het uitdrukte, »een einde
was, den hoogstaanden algemeene
beschouwingen onwaardig*.
Deze vlotte en snelle gang van
zaken, dit, zonder veel ernstigen
tegenstand aanvaarden van de voor
stellen van B. en W., kon men eigen
lijk reeds verwachten toen bleek, dat
de felle critiek en tegenstand vooral
van liberale zijde tot uiting gebracht
in vergaderingen buiten den Raad,
in de zaal op het Prinsenhof aan
zienlijk geluwd was, zóó zelfs dat
's-wethouders Polak verdediging van
het gemeentelijk financieel beleid door
de oppositie althans gewaardeerd
werd, zij het dan ook natuurlijk niet
ten volle onderschreven en toegejuicht.
Zelfs werd een »motie van vertrouwen*
ingediend, die niet alleen onderteekend
was door de R.-K. heer Romme en de
C.-H. heer Ter Haar, maar ook door
den liberalen heer Boissevain, die zich
de laatste maanden buiten den
Raad juist een vooraanstaand
woordvoerder getoond had van degenen
die vinden 'dat het nu toch wel meer
dan tijd is alle vertrouwen in het
rood-getinte financieel beleid der
hoofdstad op te zeggen. Toen eenmaal
deze motie van vertrouwen met groote
meerderheid 35 tegen 7 stemmen
was aangenomen, liep de restvanzeli,
vlot en snel, gelijk gezegd.
Genoemde motie spreekt uit, dat de
Raad vertrouwen heeft jegens B. en
W. »in hun streven naar bezuiniging»
en dat hij dit streven zal steunen. Het
wonderlijke van de zaak was dat,
terwijl wethouder Polak vooraf ver
klaard had, dat het aannemen van
een dergelijke vertrouwensmotie hem
»welkom zou zijn*, zijn S.D.A.P.-sche
partiigenooten in den Raad desalniet-
ternin geweigerd hadden deze motie
mede te onderteekenen. Alhoewel zij
er dan ten slotte wèl voor stemden.
Hun woordvoerder trachtte dit te
verklaren met de opmerking, dat zij
een dergelijke motie (anders blijkbaar
dan hun partijgenoot wethouder Polak)
'overbodig» vonden, maar dat men
'daarom nog wel voor ietsoverbodigs....
stemmen kon»! Waarmede dan het
wonderlijke geenszins wég verklaard
is.... Zooals trouwens, over't algemeen,
in de politiek altijd veel wonderlijks
blijft, dat nooit wég-verklaard kan
worden
Deze snelle gang van zaken mede
ten gevolge van een zich, min of meer,
neerleggen der oppositie in den Raad
dit schielijk aannemen van de nieuwe,
hernieuwde en verhoogde belastingen,
heeft intusschen klaarblijkelijk de
oppositie buiten den Raad speciaal
fel in de kringen van handel en nijver
heid ietwat verrast. Vanuit die
kringen komen tenminste nog steeds
adressen binnen met het verzoek de
beslissing omtrent een en ander in
alle geval nog aan te houden. Dat is
dan in de eerste plaats het geval
inzake de nieuwe brandverzekerings
belasting, waarover o.m. geadresseerd
werd door de Kamer van Koophandel,
die van oordeel is, dat deze nieuwe
heffing een 'geheel nieuw bestand
deel* aan het stelsel der gemeentelijke
belastingen toevoegt, en dat er daarom
>alle aanleiding geweest ware het
bedrijfsleven, bij de voorgestelde diffe-
rentieering van het tarief, in het
bijzonder bij de hoogere en hoogst
belaste rubrieken betrokken, in staat
te stellen de werking en consequenties
der nieuwe heffing te overzien en
desgewenscht van zijn meening daar
omtrent te doen blijken.
Ook het Verbond van Ned. Werk-
gevers kwam, in een adres, tegen
deze brandverzekerings-belasting op.
Als practisch voorbeeld hoe zwaar deze
nieuwe heffing vooral op de groote
bedrijven zal komen te drukken, haalt
hij het geval van de Centrale Suiker-
maatschappij aan. Vermoedelijk zal
deze Maatschappij voor haarbezittingen
te Amsterdam, aan brandverzekerings
belasting, jaarlijks niet minder dan
f 33.000.— hebben te betalen, hetwelk
driemaal zoo veel is als indertijd aan
zakelijke bedrijfsbelasting betaald werd
en in de toekomst (nu die laatste be
lasting de helft van eertijds zal be
dragen) zelfs... 6 maal zooveel, wat
..in wezen •■""rkomt", ''"el het dan)
>p een belas ng van i 3 a f 35 S»
jr werkni... i', die in liet bedrijf zijn
bestaan vindt"!
Maar of men nu, bij de (korte)
voorbereiding en bij de teveneens korte)
behandeling in den Raad, wel al
fleze, vooral voor onze groote be
drijven inderdaad ernstige, consequen
ties voorzien heeft, of men inder
daad wel voldoende overwogen heeft
het gevaar, dat een aantal van derge
lijke bedrijven ernstig aan een ver
plaatsing naar elders zullen gaan den
ken, het blijft, nu de beslissing dan
eenmaal gevallen is, niet veel meer
dan onvruchtbaar napraten. Want de
betrokkenen zullen ook van Gedep.
Staten wel geen vernietigingsbesluit
kunnen uitlokken, nu de mogelijkheid
tot het toevoegen van zulk.een „nieuw
bestanddeel" aan het gemeentelijk be
lastingstelsel, in principe, reeds met
de wijziging van de Gemeentewet van
30 Dec. 1920 geopend was.
En ook wat zich thans nog aan
oppositie tegen de wederinvoering der
(gehalveerde) zakelijke bedrijfsbelas
ting vertoont, zal wel niét veel meer
dan mosterd na den maaltijd blijken
te zijn
De „doode" Dinsdagmiddag.
Protesteerende winkeliers.
Niet alleen het grootbedrijf, maar
ook het kleinbedrijf, onze nijvere win
keliersstand, verkeert op het oogen
blik in gisting en oppositie. Voorna
melijk wel naar te voorspellen viel
naar aanleiding van het onlangs
in den Raad gevallen besluit waarbij
bepaald wordt, dat op Dinsdagmiddag
algemeen door de zaken gesloten moet
worden. Intusschen kunnenzij anders
dan de opposanten van het grootbe
drijf inderdaad wél eenige hoop
koesteren dat hun fel protest (o.m.
dezen Woensdagavond, in een druk
bezochte vergadering der Algemeene
Winkeliersvereeniging in „Bellevue",
tot uiting gekomen), nog practisch
resultaat zal hebben. Het gewraakte
besluit kan immers nog aldus rede
neerden zij mede door hun toedoen,
bij de tweede lezing in den Raad (die
nog moet plaats hebben) „tengoede
gewijzigd" worden. En gebeurt dat
niet, dan zijn zij er aldus Voor
zitter Korff zeker van, dat de Kroon
dit „monstrum" op het gebied der
wetgeving niét zal goedkeuren en het
„zeker wel in de prullemand zal depo-
neeren". En er zijn er velen ook
buiten de kringen van den handel-
drijvenden Middenstand die dit
helpen hopen. Die velen zouden dat
niét, in die mate, doen als zij niet van
oordeel waren, dat de personeelsbelan
gen bij het Winkel-werktijdenbesluit
van 1 Jan. 1930 reeds goed beschermd
en afdoende geregeld waren. Nu dat
echtrr wél zoo is,is de Winkelsluitings-
w' in hoofdzaak een winkeliers- en
en ver u-uikers-belang geworden. En
waar en die winkeliers én die ver-
o.ujKers in groote meerderheid die
Dinsdagmiddagsluiting niet alleen niet
gewenscht maar een onding, een
„paskwil" vinden daar bestaat er
geen enkele reden zulk een „doode"
middag te gaan invoeren.
Misschien zal St. Nicolaas ja, hij
vertoont zichdantóch,niettegenstaande
malaise en hen die zeggen „er dit jaar
jaar niet aan te doen" reeds in
velerlei gedaanten in de stad en de
winkelstraten waren dezen Woensdag
middag rjeds tot barstens toe vol!
de „groote ontstemming en diepe ver
ontwaardiging" onder onze winkeliers
wat verzachtenMaar op hun stuk
Dinsdagmiddag open! zullen zij
ongetwijfeld blijven staan
MUNTMETALEN
door
Joseph Caillaux).
(Ex-Minister van Financiën in
Frankrijk).
Alle muntstelsels van de wereld kun
nen vergeleken worden met pyrami-
des, die op hun top staan. De top is
van goud, de basis bestaat uit bankbil
jetten, Als men dien gouden top, dat
goudpunt, een beetje heen en weer
schudt, komt het geheele muntstelsel
in gevaar. Wat een mooie kans is dat
niet voor de speculanten!
Er is slechts één middel tegen. Het
goud moet niet opnieuw verdeeld wor
den, zooals wel eens op naïeve wijze
wordt voorgesteld. Het goud heeft een
eigen wet, waaraan het gehoorzaamt.
Al wat gedaan moet worden, is het aan
nemen van een ander muntmetaal. Als
zoodanig heeft men wel eens het pla
tina genoemd. Het lijkt mij echter veel
eenvoudiger om het zilver, dat dwaas
genoeg van zijn plaats is verdrongen,
weer als muntmetaal te herstellen.
