IS? ZATERDAGAVOND 5 uur begint K ANNE WASSER 01 lOLENDE IIIWEEIEK. V Het dreigend conflict in den Stillen Oceaan. Hl B BBH i NIEUWSBLAD VOOR DER KELDER, KOEGRAS, TEXEL, WEERINGEN EN ANNA PAULOWNA Buitenlandsch overzicht Nederlamlsclie Middenstandsbank DONDERDAG 7 JANUARI 1932 60ste JAARGANG Het Engelsche programma voor de ontwapeningscon ferentie. - Optimistische verwachtingen van Amerika. Voorstel tot schrapping van de herstelschulden. - De onrust in Britsch-Indië. - Japan meester in Mantsjoerije. KONINGSTRAAT 7 Handelscredieten Rekening-Courant FEUILLETON P*-ti- COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.60; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen land f 2.—, Nederl. Oost en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.—. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Lossenos. 4 ct.; fr.p.p.6et! Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIÊN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 8 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewqsno. 4 ct. BALANS TVERKOOP Naar het Engelsche programma voor de ontwapeningsconferentie is men natuui- lijk benieuwd. Welnu, wij kunnen daai een en ander over meedeelen. Volgens de „Daily Telegraph" houdt het Engel sche programma voor de ontwapenings conferentie o.a. den eisch in van verlaging van de grens voor linieschepen tot 25.000 ton, beperking van de grootte van krui sers tot 8000 ton en afschaffing van duik- booten. Engeland zal tezamen met andere lan den, die eveneens voor kleinere linie schepen pleiten, aantoonen dat een grootte van 25.000 ton voldoende is om aan alle Amerikaansche eischen inzake snelheid en radius van actie te voldoen. Voorts zal Engeland staan op de behandeling van de duikbooten-kwestie. Men verwacht, dat Duitschland zal voorstellen wijziging te brengen in het artikel van het verdrag van Versailles, waarin Duitschland het bouwen van duikbooten wordt verboden. Hierbij zal Duitschland niet nalaten er op te wijzen, dat de loop van zaken na den oorlog de positie der geallieerde mogend heden zoodanig heeft veranderd, dat zij een gewijzigde houding hebben aangeno men tegenover hun te Versailles afgelegde belofte, dat het duikbootwapen geheel zal worden afgeschaft. Amerika gelooft ln tastbare resultaten van de ontwapeningsconferentie. In de Ver. Staten is men nogal optimistisch ge stemd omtrent de resultaten van de ont wapeningsconferentie, laat ons hopen flat ze in hun verwachtingen niet beschaamd uit zullen komen, hel >.«>u tot heil van de gansche wereld zijn, al is natuurlijk, zelfs Dij het slagen van de conferentie, do oor log nog niet naar het rijk der fabelen verbannen. Was dat eens waar en werd de „nooit meer oorlog"-leuze, „nooit meer oorlog"-realiteit. Doch terzake. Dawes, de Amerikaansche ambassadeur te Londen en leden van de Amerikaansche delegatie naar de a.s. ontwapeningsconfe rentie, is zijn besprekingen over de hou ding, die de Ver. Staten ter conferentie zullen aannemen, begonnen. In regee- ringskringen werd er Dinsdag opnieuw op gewezen, dat Amerika tastbare resul taten van de conferentie verwacht, daar in de heele wereld de drang tot spaarzaam heid de tot nu toe hardnekkig gebleven regeeringen tot het treden in de ontwa peningsvoorstellen zal nopen. De bijeen komst te Genève zal zich voornamelijk met de wapening te land bezig houden. In dit opzicht kan Amerika geen leidende rol aanvaarden, daar het minder troepen heeft dan eenige andere groote mogend heid. Maakt men een berekening volgens de formule van Genève voor het effectief KANTOOR DEN HELDER 22) door K. R. G. BROWNE. HOOFDSTUK VII. Het cadeau voor tante Helen. In de pronkerig geornamenteerde, over- dadig-gemeubelde zitkamer van Mr. Todd's suite in het Regal zaten drie men- schen om een tafel waarop een maaltijd stond die een kruising was tusschen een „lunch" en een „thee". De middag van dien gedenkwaardigen dag, waarop, heel in de vroegte, in het hartje van het West End, een poging tot ontvoering had plaats gehad, was nog jong, maar toch droeg slechts één van de drie gezichten om de tafel de sporen van den doorwaakten nacht. Carmencita zag er even frisch en kerngezond uit alsof ze, na een avond van rustig over haar breikous zitten, acht uur aaneen ge slapen had. En George M. A. Carr had het uiterlijk karakteristiek voor alle En- gelschen een huid die eruit zag, alsof zij pas met groene zeep en puimsteen be werkt was die zoo vaak de verbazing van minder hygiënisch-uitziende naties gaande maakt. Alleen Mr. Todd ging zich te buiten aan uiterlijke kenteekenen van verfuiid- der strijdkrachten te land, dan komt tot één soldaat op 900 menschen, terwijl de geallieerden te Versailles aan Duitsch land zelfs één man op 600 menschen voor het handhaven van de orde hebben toe gestaan. Niettemin zal Amerika al zijn in vloed aanwenden om de andere mogend heden tot vermindering van hun strijd krachten te land te bewegen. De schrapping van de herstelschulden. Een Fransche krant, de „Dépêche de Tou- louse", is deze week met het denkbeeld gekomen, de Duitsche herstelbetalingen door de Fransche regeering definitief te laten schrappen. Het is wel interessant eens te lezen hoe de Parjjsche pers daarop reageert en wij laten hier dan eenige pers stemmen volgen, waaruit blijkt dat de pers niet zoo afkeerig tegenover het denk beeld staat, dat het zelfs door verschil lende zeer toegejuicht wordt. De „République" begroet de gedachte met vreugde; het blad ziet in de verwezen lijking daarvan wanneer Frankrijk thans zijn juridisch en moreel recht op offert de bekroning der toenaderings politiek. Wq behoeven slechts te willen, zoo schrijft het blad, en wij kunnen de wereld redden. De „Victoire" verklaart: een herziening van het verdrag van Versailles op alle punten, die onuitvoerbaar zijn geworden, incl. de clausule van Duitschland's vol ledige ontwapening, is een geste, die ge daan moet worden, wil alles in orde komen. „L'Oeuvre" qieent zulk „een st.ap.te kun nen toejuichen, wanneer nq g-cochfodt de politieke atmosfeer te zuiveren. Hij moet echter van de hand gewezen worden, indien hij alleen de belangen der Angel- Saksische crediteuren zou dienen. De „Volonté" houdt zich bezig met Duitschland's economischen toestand en komt tot de conclusie, dat de tijd van halve maatregelen voorbij is. Intussclien wordt erop gewezen, dat Duitschland niets gedaan heeft om een bankroet te voor komen; zelfs wordt de vrees kenbaar ge maakt, dat Duitschland, na het schrappen der herstelbetalingen, met andere eischen voor den dag zal komen, als b.v. de ophef fing van den Danziger Corridor. Een deel der herstelbetalingen zou wellicht gered kunnen worden, aldus het blad, indien een accoord werd bereikt inzake ontwapening, de kwestie der Minderheden en der Ooste lijke grens. Het blad van Herriot, „Ere Nouvelle" verlangt, dat een schrapping der herstel betalingen gepaard gaat met een schrap ping door het Amerikaansche Congres van de oorlogsschulden en een schrap ping door de particuliere schuldeischers van de „bevroren" credieten. Tevens eischt het blad Duitschland's gewaarborg de toezegging tot een politiek van samen werking en vredelievendheid. De ontwikkeling van den toestand in Britsch-Indië wordt door alle koloniale mogendheden en dus ook door ons land, met groote belangstelling gevolgd. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de andere mogendheden niet met interesse de gang van zaken zouden volgen, doch de ontwik heid, en die zooals hij met klem zat te betoogen waren niet zoozeer het ge volg van de gebeurtenissen tijdens hun nachtelijken tocht, als wel van de ramp, die hem daarna was overkomen „Allebei goed geslapen?" informeerde hij op een toon, waarin de hoop op een negatief antwoord doorklonk. „Als een marmot," zei Carmencita op gewekt. „Eveneens als een marmot, zei George. Mr Todd fronste zijn wenkbrauwen. „Hm! Da's meer als ik zeggen kan. Hals van me vermaledijde warm-waterkruik afgesprongen me heele bed drijfnat Gedroomd dat ik schipbreuk gelejen had en net voor de derde keer boven kwam. „Warmwaterkruik?" zei George. „Wat bourgeois!" Mr. Todd keek hem opstandig aan. Vin-je? Maar as ik het nou snachts koud héb, jongmensch! ïk heb, een alier- belabberdste circulatie en dan 't in dit land behoorlqk zomer was zou ik niet elke nacht zoo stijf as. ^as een stokvisch bevriezen. Een warmwater kruik boerzwa!.Ik draag slaapsokke ook en nog droom ik 's nachts dattik een CS^Slaapsok'ken?" vroeg George met een rilling, ,,'t Is toch niet waar? „Hoor es hier...." begon Mr. lodd. "jSrS' kwam Carmencita tus- schenbeiden. „Wat komt een paai slaap sokken erop aan als je vrienden bent. Bent u erg nat geworden, Mr. lodd. „Nat! Nat! De boel drijft, gewoon weg! 't Heele ding is uit mekaar ge sprongen." keling zal ook zeker van beteekenis zijn voor de andere koloniën en vandaar die „bizondere" belangstelling van de „kolo- niale-mogendheden". Zooals men gelezen heeft zijn reeds drie voorzitters elkaar na eenige uren opgevolgd en gevangen genomen. Tot bloedige botsingen is het tot nog toe gelukkig niet gekomen en in het algemeen heeft men te Nieuw Delhi den indruk, dat de bevolking niet te vinden zal zijn voor daden van terrorisme, al zul len plaatselijke onlusten wel hier en daar eenige dagen voor komen. Daarover zie men de berichten elders in dit nummer. De Indische Kamer van Koophandel te Bombay, welke zulk een groote rol heeft gespeeld in het tot stand komen van het verdrag tusschen Gandhi en Lord Irwin, heeft verklaard, dat het haar niet mogelijk is aan de burgerlijke ongehoorzaamheids campagne deel te nemen. Toch zal zij haar best doen het Congres te steunen in de pogingen volledig zelf-bestuur te verkrij gen met absolute verantwoordelijkheid. Mantsjoerije in handen van Japan. Er is geen oorlog gevoerd in Mantsjoerije. Japan heeft deze beschuldiging altijd met verontwaardiging afgewezen. Het eenigste motief voor hun militaire optreden was de bestrijding van het Chineesche bandietis- me en de verdediging van de Japansche belangen in Mantsjoerije. Japan heeft nu heel Zuid-Mantsjoerije bezet en zij kunnen gevoegelijk hun actie staken, omdat daar mee hun doel is bereikt geworden, Het „Handelsblad" schrijft o.m. over: Hun laatste zet is niet de onbelangrijk ste: immers hebben zij daarmede de hand gelegd op het gebied, gelegen tusschen den Chineeschen Muur en de kust van de Golf van Liaotoeng, hetgeen hun in staat stelt geheel Mantsjoerije naar het Zuiden af te grendelen, terwijl tevens de nieuwe en uitstekende haven van Hoeloetau in hun invloedsfeer is gekomen. Wanneer zoo straks de Raad van den Volkenbond bijeen komt om den nieuwen toestand te -bespreken, - zat men het feit moeien erneimen, uai aapan, ongeacni ueu door den Raad in zijn jongste resolutie geuite wenschen, zijn z.g. defensieve maat regelen tegen de Chineesche „bandieten" heeft voortgezet en dat thans de troepen van den Mikado meester zijn in het ge- heele gebied tot aan Noord-Mantsjoerïje, terwijl zij overal hun welgevallige Chi neesche regeeringen hebben aangesteld met verdrijving van alle aan de regeering van Nanking onderworpen Chineesche autoriteiten. Het blad vervolgt dan: Hun streven om, gebruikmakende eener- zjjds van de binnenlandsche moeilijkheden van China, anderzijds van het feit, dat de groote mogendheden hun handen vol heb ben aan de reddering van eigen onmid dellijke zorgen, de bedreiging tegen te gaan van een toeneming van den invloed van nationalistisch China in de drie noor delijke provincies, waardoor hun eigen economische invloed aldaar wel eens duch tig in het nauw zou kunnen worden ge bracht, is voorloopig met succes bekroond. Het buitenland, ook Amerika, waarvoor de handhaving van de open-deur-politiek in Mantsjoerije van zoo groot belang is, heb ben het bij protesten en waarschuwingen moeten laten. Steunende op de door hen beweerde schending door China van de gesloten perkt tot de bezetting van eenige strate gische punten, terwijl wellicht in de weste lijke en noordelijke richting nog enkele beveiligingsmaatregelen noodig zullen zqn om het economisch werd in Mand sjoerije zelf, tegen overvallen te dekken. DE REIS VAN KROONPRINS EN KROONPRINSES VAN BELGIË NAAR HET OOSTEN. Het staat thans vast. dat prins Leopold en prinses Astrid 12 Jan. naar het verre Oosten zullen vertrekken, voor een be zoek aan de Fransche koloniën aldaar. De prins en de prinses zullen zich eerst naar Zwitserland begeven om afscheid te nemen van koning Albert en koningin Elisabeth, die er sedert de vorige week vertoeven. Het kroonprinselijk paar zal vervolgens op 15 Jan. te Genua scheep gaan aan boord van de Nederlandsche mailboot „Marnix van St. Aldegonde" en op 2 Febr. te Singapore aankomen. Eerst zullen de prins en de prinses het schier eiland Malakka bezoeken, vervolgens het koninkrijk Siam en daarna Indo China en waarschijnlijk ook nog Madagascar. De particuliere secretaris van den-prins, bar. Capelle en de burggravin de Lantsheere, eere-dame van prinses Astrid, zullen de reis meemaken. De terugkeer in België wordt niet voor de eerste helft van Juni verwacht. DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE. Een optimistische geest. Dawes, de Amerikaansche gezant te Londen en oud-vice-president der Ver. Staten, heeft zich in optimistischen geest uitgelaten over de resultaten, die z.i. verwacht kunnen worden van de ontwa- peningsconferente. DE TAAK ONZER INDISCHE MARINE door Ing. J. Th. M. Wijs. Terwijl de voorbereidingen voor do ontwapeningsconferentie worden ge troffen en in alle landen vredesapostelen en vrienden bezig zijn hun uiterste laatste oogenblik in zijn schulp zou krui pen en toch nog Mandsjoerije opgeven wat zeer onwaarschijnlijk is of Amerika op dat laatste oogenblik Japan krachten in te spannen om Mars het zijn gang zou laten gaan én doen afsof zwaard uit de hardnekkig toegeknepen j het bij het geheele geval eigenlijk geen vuist te wringen, treft men aan beide belang had wat men alleen maar zijden van den Stillen Oceaan maatrege- hopen kan, maar ook al weer niet erg len alsof men aan den vooravond van den waarschijnlijk is. oorlog staat. Welke voorbereidende j Gezien de ontzaggelijke belangen, die maatregelen Japan alreeds genomenvoor beide partijen bü den Mandsjoerij- heeft, weet buiten dit land niemand en sche kwestie betrokken zijn, noudt men ook in Japan zelf zullen slechts zeer wei nige weten wat reeds als voorzorgsmaat regel gebeurd is. Dat is tijdens den Rus- sisch-Japanschen oorlog wel overduide lijk gebleken; om en over Japan hangt een ondoordringbare mist waar geen ngbare r reden van staat gewenscht achten. Maar zijn hart vast als men aan de ontknoo ping denkt. China zal in het geheele con flict slechts de rol spelen van den patiënt, die al of niet geamputeerd zal worden wiens meening of de operatie al of niet door zal gaan echter geen gewicht ^nu^a?f^i?§éi{i3^anis,ioerqe rjruuunuuuig zooals een vader van een groot gezin er Japan geheel gereed is om als het moet te vechten niet met China want daar kan het mee spelen als de kat met de muis maar met Amerika. Dat men in Amerika met de mogelijkheid oorlog rekening houdt, bewijst wel het feit, dat eind Februari de geheele Ame rikaansche vloot de Atlantische en die van de Stille Zuidzee zooals Vaz Dias den derden Kerstdag uit New-Yotk meldde, te Pearlharbour, de marinebasis bij Honoloeloe op de Hawaieilanden, ge concentreerd zal zijn. Zoogenaamd om daar manoeuvres te houden. Maar het is volstrekt ondenkbaar, dat Amerika zijn geheele vloot zoo ver weg van huis zou zenden niet voorzien van alles wat ze noodig heeft om zoo noodig te vechten. Geen enkele admiraliteit stuurt een vloot eenige duizenden mijlen zee ver weg zonder dat ze de noodige^ ammunitie aan boord zou hebben. Dat is juist het groote verschil tusschen een leger en een vloot men kan een leger geen ma noeuvres laten houden met scherpe am munitie bü zich, een vloot zeer wel. Zet ten de Amerikanen werkelijk hun ma- dan bevinden verdragen, heeft Japan zijn actie "voorbe- noeuvre plannen door, dan Devinaeii reid en tenuitvoer gelegd. zich eind Februari in den Stillen Oceaan De strijd om het bezit van het spoor- twee vloten klaar om te vechten en moet wegnet in Mandsjoerije is in hoofdzaakniemand er zich over yerbazen indien geëindigd. De zuiver militaire actie kan dan de kanonnen vanzelf afgaan Dat zal waarschijnlijk thans spoedig worden be- niet geschieden wanneer Jap g p dat Japan in Mantsjoerije durft optreden behoefte aan iheeft zijn inkomsten te tegen China zooals het nu doet, is alleen vergrooten, vooral wanneer de kinderen te begrijpen wanneer men aanneemt, dat groot worden en tegelijk meer behoeften - - 1 J -i- i—krijgen. Sedert bijna veertig jaar is het bezig op het vasteland van Azië te zoe ken wat het thuis niet vinden kan. In de eerste paats: hout, ijzer en steenkool, van die het in Mandsjoerije in bijna onbe perkte hoeveelheden maar voor het grij pen heeft. Bovendien kan dit nog nauwe lijks ontgonnen land onmetelijke hoe veelheden sojaboonen leveren, naast, en met de rijst de hoofdvoeding van Chi- neezen en Japanners. Tweemaal heeft Japan Mandsjoerije bijna gehad. De eerste keer na den Japansch-Chinee- j schen oorlog van 1895. Toen hebben ech ter Rusland, Duitschland en Frankrijk1 gezamenlijk belet, dat Japan zich blij- j vend van Port-Arthur en het schier- j eiland Laotung meester maakte. Tijdens den Boxer-opstand nestelden de Russen zich met een doodonschuldig gezicht in j Mandsjoerije en datzelfde Port-Arthur,1 maar in 1904 sloegen de Japanners hen er uit en wel zeer hardhandig. De laatste vloot der Russen werd toen zij bij Tjoe- sjima de Japansche Zee wilden binnen varen op haar weg naar Wladiwos- tock volkomen vernietigd. Japan zelf echter kwam economisch te verzwakt uit den krijg om ten volle te kunnen pro- fiteeren van de overwinning met de wa pens. Eerst tijdens den Grooten Oorlog wist het althans economisch sjoerije binnen te dringen. Maar bq het negenmogendhedenver- drag van Washington in 1922 werd Ja pan schaakmat gezet door Amerika! Dit land heeft namelijk belangen in China, die lijnrecht indruischen tegen de Ja pansche. China is voor Amerika een zeer belangrijke markt en daarom praat het altijd over „our friend China" al moet het van de Chineezen overigens niets hebben, vooral niet in Amerika en van de „Open Deur", die met een beetje handigheid echter toch wel tege- lqk gesloten voor de zwakken en klei nen, zooals Nederland en open voor de sterken en grooten kan zijn. Dat is maai een betrekkelijk klein kunstje, dat al meer vertoond is. Wanneer Mandsjoerije economisch vast in Japansche handen zou komen en de Japansche industrie daardoor vlak bij huis onbeperkte hoe veelheden grondstoffen ter beschikking zou krijgen, zou Amerika op de Chinee sche markt onmogelijk tegen Japan kun nen blqven concurreeren. Een jaar ge leden zou Japan er niet aan gedacht heb ben het Mandsjoerqsche vraagstuk vgor de derde maal aan te snijden; Amerika zou onmiddellijk met een oorlog „ter verdediging van den vrede en de be schaving" gedreigd hebben. Tevens zou het de mooie rol hebben kunnen spelen van de brave beschermer van het arme vredelievende China welks zonen nu al langer dan tien jaar in een einde- looze burgerkrijg elkaar de keel afsnq- den dat door het booze Japan werd aangevallen. Plotseling geeft de wereld crisis Japan nu een nooit gedroomde ge legenheid, die zijn staatslieden met beide handen hebben aangegrepen wei moesten aangrijpen wilden zij Japan niet zonder vechten verslagen zien in den economischen strijd van allen tegen allen, die in plaats van den vrede op den Grooten Oorlog is gevolgd. Op het oogenblik heeft Japan de Chi neesche troepen uit Mandsjoerije en ach ter den Grooten Muur geslagen. Het heeft al de vertoogen van den Volken bond en al de zeer ernstige waarschu wingen van Washington aan zijn laars gelapt. Dat een groote mogendheid als Amerika daar zonder meer in zou be- Als antwoord op Japans opfrëdeff"°Rcln dan ook gelden de voorgenomen con centratie der Amerikaansche vloot bij de Hawai-eilanden. Bq het begin van 1932 staan de twee grootmachten van den Stillen Oceaan dus dreigend tegenover elkaar; een feit, dat een verschrikkelijke dreiging, een sombere schaduw over het nieuwe jaar werpt. Bondgenooten hebben beide par tijen voorloopig gelukkig nog niet. En geland, dat alleen Japan's vriend was tegen den gemeenschappelqken vijand, het czaristische Rusland, laat Japan zeer zeker alleen staan. Maar het heeft de handen al zoo vol en zal evenals Frank rijk niet ongaarne zien, dat de Ameri kaansche Shylock wat porren in zijn rug krq'gt. Misschien wordt hij dan wel wat- vlotter tegenover zijn schuldenaren. Twee mogendheden zijn er aan den Stillen Oceaan, die precies dezelfde be langen en wenschen hebben, te weten: buiten den strijd te blijven en te houden wat zij hebben Frankrijk en Neder land. De Fransche diplomaten, die -een zeer fijne neus hebben, weten al lang in welken hoek de wind zit in de Stille Zuidzee de „Pacific" waar het wel eens heel rumoerig kon worden. Ook in in Mand- Bescherm Uw keel verzorg hoor dagelijks gorgel droog met 25, 45 en 65 ets. m „Als u zich door tusschenkomst van den meneer achter het loket in de hal tot de directie wendt," zei George, „krijgt u van het hotel een nieuw exemplaar.." „Me tot de directie wenden! Geen sprake van! As ik ergens verstand van heb vaste goederen en whisky daar gelaten is 't warmwaterkruiken. Of schoon je dat misschien niet zou denken, hè? Ik heb nog nooit een hotel-warm- waterkruik gezien, die niet lekte! Daar om heb ik altijd me eige bij 111e. Die van vannacht heb ik vijf jaar gehad en dit is de eerste keer, dattie me zoo iets gele verd heb. Ik ga vanmorrege uit om een nieuwe te koopen. Ieder mensch heb zoo ze eigenaardigheden, niet! Lord Nelson was bang voor katten! Nou, en ik heb me eige warm waterkruik!" Mr. Todd moest stoppen om op adem te komen. Terwq'1 dit procédé zich vol trok sloeg hij met een verontwaardigd gezicht Carmencita en George gade, die achterover in hun stoel lagen te schud den van het lachen, een uiting van ple zier, die ze tevergeefs probeerden te on derdrukken. Maar onder het kijken klaarde zijn gezicht op, begonnen zijn mondhoeken te trillen en geen tien tel len later lachte hq even smakelijk mee. „Jullie heb gelijk," hijgde hq, toen pra ten weer tot de mogelijkheden behoorde, „ik ben met me verkeerde been uit bed gestapt. Maar jullie zouen zelf ook hu meurig geweest zijn, as je de eene hel tt van den nacht je had staan uitwringen en de'andere helft op een stoel gezete had. George veegde zijn oogen af en schud de verwijtend het hoofd. „Tragedie in een hotel in Londen, zei hij nog zwakjes.... „Millionair in Zak en Assche over Verloren Warmwater- kruik. Eén Enkele Barst Vernielt Vriend schap Van Vijf Jaar." „Ik ben ten zeerste onder den indruk van het gebeurde," vertelde Mr. onzen vertegenwoordiger. „Tienus en ik zijn vijf jaar dag-in dag-uit bq elkaar ge weest en nooit is er één onaangenaam woord gevallen. Na dit kan het leven nooit meer. „Schei uit, George!" waarschuwde Car mencita hem. „Ik weet wat het is koude voeten te hebben. Ga jq nu met Mr. lodd mee en koop een mooie, electrische warm water kruik voor hem.Of ik weet nog beter! Koop er twee dan heeft bq ei voor eiken voet één. En als er dan eén stuk gaat, heeft hii nog altijd de andeie. „Goed," zei George. „Ik heb zoo iets nog wel nooit bq de hand gehad, maa een mensch is nooit te oud om te *''1- Ik heb zelf trouwens ook 't een en ander noodig: tabak en bretels. Zullen we dan maar gaan, Mr. Todd?" Mr. Todd keek Carmencita aan. „Ga je ook mee Millïe?" .Nee'. Ik ga van de gelegenheid profi- teeren om m'n haar op stutten te laten zetten. Die ontvoeringen zijn funest voor iemands watergolf. Maarre is 't wel 111 den haak dat je "hier alleen blijft?" twijfelde Mr. Todd. Hoe moet het dan met de juweelen?" „Die zijn veilig. Ik zet geen voet buiten vóór 11 terug bent en een ontvoering uit het Regal bestaat niet. zelfs niet voor Smith! E11 zoo gauw ik kan. stop ik die steenen ergens weg, waar Pinkerton ze zelfs niet zou kunnen vinden." „Waar is dat?" vroeg George. „Weet ik nog niet. Dat komt opeens, als een ingeving. En daarna ben ik ten minste weer vrij om te gaan waarheen ik wil." „Net zooals je wil," stemde Mr. Todd toe, terwijl hii zich in een staande positie heesch. ,,'t Kan best zijn, dat je hier vei liger bent als op straat. Te oordeelen naar wat ik van die Smith gezien heb, zou 't net wat voor hem zijn om een be- rooving-op-klaarlichten-dag op touw te zetten. Als je met dat half dozijn bananen klaar bent, George, ga dan mee." Zoo kwam het, dat een half uur daarna twee personen, de een breedgeschouderd, stoer en flink, de ander klein en buiten gewoon dik, een van de grootste winkels in Oxford binnengingen. En daar het sterke geslacht in zoo'n omgeving gewoon lijk iet bijster is, zochten George en Mr. Todd dadelijk steun bij een chef, die toe vallig juist hun kant opgewandeld kwam. „Warmwaterkruiken?" herhaalde de chef, een meneer met een opkedraaiden knevel, een akelig-netjes geperste broek, een dasspeld, die bqna een parel en een accent, dat bijna Oxfordiaansch was, een jacket en een superieure gelaatsuitdruk king. „Tweede verdieping Huishoude lijke artikelen. U kunt met de lift." Ze gingen met de lift. Vijf minuten later stonden ze van aangezicht tot aan gezicht met een gepolijste mahonie toonbank ertusschen in met een knap jong meisje, wier eenige wensch was naar haar houding te oordeelen om hun van dienst te zijn. „Onze warmwaterkruik is gesuccom- beerd," zei George. Het jonge meisje keek verbaasd. „Vannacht om een uur of vier", ging George voort. „Zacht en kalm. 'n Gecom pliceerde halsbreuk. Tienus werd-ie ge noemd. Misschien kunt u ons aan een nieuwe helpen." Het meisje giebelde op een manier of ze niet zeker van haar zaak was. De jonge man aan den anderen kant van de toonbank sprak en deed zoo deftig als een aartsbisschop. „Steen of rubber?" vroeg ze. George keerde zich tot zijn metgezel. „Wat was die Tienus er voor een? U bent het laatste oogenblik bij hem ge weest." „Van rubber," gaf mr. Todd ernstig ten antwoord. „Van rubber met een rood jasje daarover. Ik zou graag weer net zoo een hebben, juffie. De grootste maat ik draag vier-en-veertig." Het juffie doook gichelend onder de toonbank weg en kwam een oogenblik later met haar armen vol warmwater- kruiken weer te voorschijn. Elke kruik één rubberkruik voorzien van een roodflanellen zak werd op zijn voor- deeligst ten toon gespreid. Mr. Mr Todd bekeek de collectie met gepasten ernst. „Ik neem deze," kondigde hii na een paar oogeublikken van indrukwekkende stilte aan. „Hij is grooter dan Tienus, maar daarom nog niet groot genoeg om dit klimaat uit me bed te houden. Geen nonder, zeg, dat de Engelschen zoo taai zijn. Daar hebben we nou de eenen twintigste en het kwik in de thermome ter doet zijn uiterste best om den bo dem. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 1