IS?
ZATERDAGAVOND 5 uur begint K ANNE WASSER
01 lOLENDE IIIWEEIEK.
V
Het dreigend conflict in den Stillen Oceaan.
Hl B
BBH i
NIEUWSBLAD VOOR DER KELDER, KOEGRAS, TEXEL, WEERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht
Nederlamlsclie Middenstandsbank
DONDERDAG 7 JANUARI 1932
60ste JAARGANG
Het Engelsche programma voor de ontwapeningscon
ferentie. - Optimistische verwachtingen van Amerika.
Voorstel tot schrapping van de herstelschulden. - De
onrust in Britsch-Indië. - Japan meester in Mantsjoerije.
KONINGSTRAAT 7
Handelscredieten Rekening-Courant
FEUILLETON
P*-ti-
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.60; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, Nederl. Oost en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
f 1.—. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Lossenos. 4 ct.; fr.p.p.6et!
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIÊN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 8 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewqsno. 4 ct.
BALANS
TVERKOOP
Naar het Engelsche programma voor de
ontwapeningsconferentie is men natuui-
lijk benieuwd. Welnu, wij kunnen daai
een en ander over meedeelen. Volgens
de „Daily Telegraph" houdt het Engel
sche programma voor de ontwapenings
conferentie o.a. den eisch in van verlaging
van de grens voor linieschepen tot 25.000
ton, beperking van de grootte van krui
sers tot 8000 ton en afschaffing van duik-
booten.
Engeland zal tezamen met andere lan
den, die eveneens voor kleinere linie
schepen pleiten, aantoonen dat een grootte
van 25.000 ton voldoende is om aan alle
Amerikaansche eischen inzake snelheid
en radius van actie te voldoen. Voorts zal
Engeland staan op de behandeling van de
duikbooten-kwestie. Men verwacht, dat
Duitschland zal voorstellen wijziging te
brengen in het artikel van het verdrag
van Versailles, waarin Duitschland het
bouwen van duikbooten wordt verboden.
Hierbij zal Duitschland niet nalaten er op
te wijzen, dat de loop van zaken na den
oorlog de positie der geallieerde mogend
heden zoodanig heeft veranderd, dat zij
een gewijzigde houding hebben aangeno
men tegenover hun te Versailles afgelegde
belofte, dat het duikbootwapen geheel zal
worden afgeschaft.
Amerika gelooft ln tastbare resultaten
van de ontwapeningsconferentie. In de
Ver. Staten is men nogal optimistisch ge
stemd omtrent de resultaten van de ont
wapeningsconferentie, laat ons hopen flat
ze in hun verwachtingen niet beschaamd
uit zullen komen, hel >.«>u tot heil van de
gansche wereld zijn, al is natuurlijk, zelfs
Dij het slagen van de conferentie, do oor
log nog niet naar het rijk der fabelen
verbannen. Was dat eens waar en werd de
„nooit meer oorlog"-leuze, „nooit meer
oorlog"-realiteit. Doch terzake.
Dawes, de Amerikaansche ambassadeur
te Londen en leden van de Amerikaansche
delegatie naar de a.s. ontwapeningsconfe
rentie, is zijn besprekingen over de hou
ding, die de Ver. Staten ter conferentie
zullen aannemen, begonnen. In regee-
ringskringen werd er Dinsdag opnieuw
op gewezen, dat Amerika tastbare resul
taten van de conferentie verwacht, daar in
de heele wereld de drang tot spaarzaam
heid de tot nu toe hardnekkig gebleven
regeeringen tot het treden in de ontwa
peningsvoorstellen zal nopen. De bijeen
komst te Genève zal zich voornamelijk met
de wapening te land bezig houden. In dit
opzicht kan Amerika geen leidende rol
aanvaarden, daar het minder troepen
heeft dan eenige andere groote mogend
heid. Maakt men een berekening volgens
de formule van Genève voor het effectief
KANTOOR DEN HELDER
22)
door
K. R. G. BROWNE.
HOOFDSTUK VII.
Het cadeau voor tante Helen.
In de pronkerig geornamenteerde, over-
dadig-gemeubelde zitkamer van Mr.
Todd's suite in het Regal zaten drie men-
schen om een tafel waarop een maaltijd
stond die een kruising was tusschen een
„lunch" en een „thee".
De middag van dien gedenkwaardigen
dag, waarop, heel in de vroegte, in het
hartje van het West End, een poging tot
ontvoering had plaats gehad, was nog
jong, maar toch droeg slechts één van de
drie gezichten om de tafel de sporen
van den doorwaakten nacht. Carmencita
zag er even frisch en kerngezond uit
alsof ze, na een avond van rustig over
haar breikous zitten, acht uur aaneen ge
slapen had. En George M. A. Carr had
het uiterlijk karakteristiek voor alle En-
gelschen een huid die eruit zag, alsof
zij pas met groene zeep en puimsteen be
werkt was die zoo vaak de verbazing
van minder hygiënisch-uitziende naties
gaande maakt.
Alleen Mr. Todd ging zich te buiten
aan uiterlijke kenteekenen van verfuiid-
der strijdkrachten te land, dan komt tot
één soldaat op 900 menschen, terwijl de
geallieerden te Versailles aan Duitsch
land zelfs één man op 600 menschen voor
het handhaven van de orde hebben toe
gestaan. Niettemin zal Amerika al zijn in
vloed aanwenden om de andere mogend
heden tot vermindering van hun strijd
krachten te land te bewegen.
De schrapping van de herstelschulden.
Een Fransche krant, de „Dépêche de Tou-
louse", is deze week met het denkbeeld
gekomen, de Duitsche herstelbetalingen
door de Fransche regeering definitief te
laten schrappen. Het is wel interessant
eens te lezen hoe de Parjjsche pers daarop
reageert en wij laten hier dan eenige pers
stemmen volgen, waaruit blijkt dat de
pers niet zoo afkeerig tegenover het denk
beeld staat, dat het zelfs door verschil
lende zeer toegejuicht wordt.
De „République" begroet de gedachte
met vreugde; het blad ziet in de verwezen
lijking daarvan wanneer Frankrijk
thans zijn juridisch en moreel recht op
offert de bekroning der toenaderings
politiek. Wq behoeven slechts te willen,
zoo schrijft het blad, en wij kunnen de
wereld redden.
De „Victoire" verklaart: een herziening
van het verdrag van Versailles op alle
punten, die onuitvoerbaar zijn geworden,
incl. de clausule van Duitschland's vol
ledige ontwapening, is een geste, die ge
daan moet worden, wil alles in orde
komen.
„L'Oeuvre" qieent zulk „een st.ap.te kun
nen toejuichen, wanneer nq g-cochfodt
de politieke atmosfeer te zuiveren. Hij
moet echter van de hand gewezen worden,
indien hij alleen de belangen der Angel-
Saksische crediteuren zou dienen.
De „Volonté" houdt zich bezig met
Duitschland's economischen toestand en
komt tot de conclusie, dat de tijd van
halve maatregelen voorbij is. Intussclien
wordt erop gewezen, dat Duitschland niets
gedaan heeft om een bankroet te voor
komen; zelfs wordt de vrees kenbaar ge
maakt, dat Duitschland, na het schrappen
der herstelbetalingen, met andere eischen
voor den dag zal komen, als b.v. de ophef
fing van den Danziger Corridor. Een deel
der herstelbetalingen zou wellicht gered
kunnen worden, aldus het blad, indien een
accoord werd bereikt inzake ontwapening,
de kwestie der Minderheden en der Ooste
lijke grens.
Het blad van Herriot, „Ere Nouvelle"
verlangt, dat een schrapping der herstel
betalingen gepaard gaat met een schrap
ping door het Amerikaansche Congres
van de oorlogsschulden en een schrap
ping door de particuliere schuldeischers
van de „bevroren" credieten. Tevens
eischt het blad Duitschland's gewaarborg
de toezegging tot een politiek van samen
werking en vredelievendheid.
De ontwikkeling van den toestand in
Britsch-Indië wordt door alle koloniale
mogendheden en dus ook door ons land,
met groote belangstelling gevolgd. Dat wil
natuurlijk niet zeggen dat de andere
mogendheden niet met interesse de gang
van zaken zouden volgen, doch de ontwik
heid, en die zooals hij met klem zat te
betoogen waren niet zoozeer het ge
volg van de gebeurtenissen tijdens hun
nachtelijken tocht, als wel van de ramp,
die hem daarna was overkomen
„Allebei goed geslapen?" informeerde
hij op een toon, waarin de hoop op een
negatief antwoord doorklonk.
„Als een marmot," zei Carmencita op
gewekt.
„Eveneens als een marmot, zei George.
Mr Todd fronste zijn wenkbrauwen.
„Hm! Da's meer als ik zeggen kan. Hals
van me vermaledijde warm-waterkruik
afgesprongen me heele bed drijfnat
Gedroomd dat ik schipbreuk gelejen had
en net voor de derde keer boven kwam.
„Warmwaterkruik?" zei George. „Wat
bourgeois!"
Mr. Todd keek hem opstandig aan.
Vin-je? Maar as ik het nou snachts
koud héb, jongmensch! ïk heb, een alier-
belabberdste circulatie en dan
't in dit land behoorlqk zomer was zou
ik niet elke nacht zoo stijf as. ^as een
stokvisch bevriezen. Een warmwater
kruik boerzwa!.Ik draag slaapsokke
ook en nog droom ik 's nachts dattik een
CS^Slaapsok'ken?" vroeg George met een
rilling, ,,'t Is toch niet waar?
„Hoor es hier...." begon Mr. lodd.
"jSrS' kwam Carmencita tus-
schenbeiden. „Wat komt een paai slaap
sokken erop aan als je vrienden bent.
Bent u erg nat geworden, Mr. lodd.
„Nat! Nat! De boel drijft, gewoon
weg! 't Heele ding is uit mekaar ge
sprongen."
keling zal ook zeker van beteekenis zijn
voor de andere koloniën en vandaar die
„bizondere" belangstelling van de „kolo-
niale-mogendheden". Zooals men gelezen
heeft zijn reeds drie voorzitters elkaar
na eenige uren opgevolgd en gevangen
genomen. Tot bloedige botsingen is het tot
nog toe gelukkig niet gekomen en in het
algemeen heeft men te Nieuw Delhi den
indruk, dat de bevolking niet te vinden
zal zijn voor daden van terrorisme, al zul
len plaatselijke onlusten wel hier en daar
eenige dagen voor komen. Daarover zie
men de berichten elders in dit nummer.
De Indische Kamer van Koophandel te
Bombay, welke zulk een groote rol heeft
gespeeld in het tot stand komen van het
verdrag tusschen Gandhi en Lord Irwin,
heeft verklaard, dat het haar niet mogelijk
is aan de burgerlijke ongehoorzaamheids
campagne deel te nemen. Toch zal zij haar
best doen het Congres te steunen in de
pogingen volledig zelf-bestuur te verkrij
gen met absolute verantwoordelijkheid.
Mantsjoerije in handen van Japan.
Er is geen oorlog gevoerd in Mantsjoerije.
Japan heeft deze beschuldiging altijd met
verontwaardiging afgewezen. Het eenigste
motief voor hun militaire optreden was de
bestrijding van het Chineesche bandietis-
me en de verdediging van de Japansche
belangen in Mantsjoerije. Japan heeft nu
heel Zuid-Mantsjoerije bezet en zij kunnen
gevoegelijk hun actie staken, omdat daar
mee hun doel is bereikt geworden,
Het „Handelsblad" schrijft o.m. over:
Hun laatste zet is niet de onbelangrijk
ste: immers hebben zij daarmede de hand
gelegd op het gebied, gelegen tusschen
den Chineeschen Muur en de kust van de
Golf van Liaotoeng, hetgeen hun in staat
stelt geheel Mantsjoerije naar het Zuiden
af te grendelen, terwijl tevens de nieuwe
en uitstekende haven van Hoeloetau in
hun invloedsfeer is gekomen.
Wanneer zoo straks de Raad van den
Volkenbond bijeen komt om den nieuwen
toestand te -bespreken, - zat men het feit
moeien erneimen, uai aapan, ongeacni ueu
door den Raad in zijn jongste resolutie
geuite wenschen, zijn z.g. defensieve maat
regelen tegen de Chineesche „bandieten"
heeft voortgezet en dat thans de troepen
van den Mikado meester zijn in het ge-
heele gebied tot aan Noord-Mantsjoerïje,
terwijl zij overal hun welgevallige Chi
neesche regeeringen hebben aangesteld
met verdrijving van alle aan de regeering
van Nanking onderworpen Chineesche
autoriteiten.
Het blad vervolgt dan:
Hun streven om, gebruikmakende eener-
zjjds van de binnenlandsche moeilijkheden
van China, anderzijds van het feit, dat de
groote mogendheden hun handen vol heb
ben aan de reddering van eigen onmid
dellijke zorgen, de bedreiging tegen te
gaan van een toeneming van den invloed
van nationalistisch China in de drie noor
delijke provincies, waardoor hun eigen
economische invloed aldaar wel eens duch
tig in het nauw zou kunnen worden ge
bracht, is voorloopig met succes bekroond.
Het buitenland, ook Amerika, waarvoor de
handhaving van de open-deur-politiek in
Mantsjoerije van zoo groot belang is, heb
ben het bij protesten en waarschuwingen
moeten laten.
Steunende op de door hen beweerde
schending door China van de gesloten
perkt tot de bezetting van eenige strate
gische punten, terwijl wellicht in de weste
lijke en noordelijke richting nog enkele
beveiligingsmaatregelen noodig zullen
zqn om het economisch werd in Mand
sjoerije zelf, tegen overvallen te dekken.
DE REIS VAN KROONPRINS EN
KROONPRINSES VAN BELGIË
NAAR HET OOSTEN.
Het staat thans vast. dat prins Leopold
en prinses Astrid 12 Jan. naar het verre
Oosten zullen vertrekken, voor een be
zoek aan de Fransche koloniën aldaar.
De prins en de prinses zullen zich eerst
naar Zwitserland begeven om afscheid te
nemen van koning Albert en koningin
Elisabeth, die er sedert de vorige week
vertoeven. Het kroonprinselijk paar zal
vervolgens op 15 Jan. te Genua scheep
gaan aan boord van de Nederlandsche
mailboot „Marnix van St. Aldegonde" en
op 2 Febr. te Singapore aankomen. Eerst
zullen de prins en de prinses het schier
eiland Malakka bezoeken, vervolgens het
koninkrijk Siam en daarna Indo China en
waarschijnlijk ook nog Madagascar. De
particuliere secretaris van den-prins, bar.
Capelle en de burggravin de Lantsheere,
eere-dame van prinses Astrid, zullen de
reis meemaken. De terugkeer in België
wordt niet voor de eerste helft van Juni
verwacht.
DE ONTWAPENINGSCONFERENTIE.
Een optimistische geest.
Dawes, de Amerikaansche gezant te
Londen en oud-vice-president der Ver.
Staten, heeft zich in optimistischen geest
uitgelaten over de resultaten, die z.i.
verwacht kunnen worden van de ontwa-
peningsconferente.
DE TAAK ONZER INDISCHE MARINE
door Ing. J. Th. M. Wijs.
Terwijl de voorbereidingen voor do
ontwapeningsconferentie worden ge
troffen en in alle landen vredesapostelen
en vrienden bezig zijn hun uiterste
laatste oogenblik in zijn schulp zou krui
pen en toch nog Mandsjoerije opgeven
wat zeer onwaarschijnlijk is of
Amerika op dat laatste oogenblik Japan
krachten in te spannen om Mars het zijn gang zou laten gaan én doen afsof
zwaard uit de hardnekkig toegeknepen j het bij het geheele geval eigenlijk geen
vuist te wringen, treft men aan beide belang had wat men alleen maar
zijden van den Stillen Oceaan maatrege- hopen kan, maar ook al weer niet erg
len alsof men aan den vooravond van den waarschijnlijk is.
oorlog staat. Welke voorbereidende j Gezien de ontzaggelijke belangen, die
maatregelen Japan alreeds genomenvoor beide partijen bü den Mandsjoerij-
heeft, weet buiten dit land niemand en sche kwestie betrokken zijn, noudt men
ook in Japan zelf zullen slechts zeer wei
nige weten wat reeds als voorzorgsmaat
regel gebeurd is. Dat is tijdens den Rus-
sisch-Japanschen oorlog wel overduide
lijk gebleken; om en over Japan hangt
een ondoordringbare mist waar geen
ngbare r
reden van staat gewenscht achten. Maar
zijn hart vast als men aan de ontknoo
ping denkt. China zal in het geheele con
flict slechts de rol spelen van den patiënt,
die al of niet geamputeerd zal worden
wiens meening of de operatie al of
niet door zal gaan echter geen gewicht
^nu^a?f^i?§éi{i3^anis,ioerqe rjruuunuuuig
zooals een vader van een groot gezin er
Japan geheel gereed is om als het moet
te vechten niet met China want
daar kan het mee spelen als de kat met
de muis maar met Amerika. Dat men
in Amerika met de mogelijkheid
oorlog rekening houdt, bewijst wel het
feit, dat eind Februari de geheele Ame
rikaansche vloot de Atlantische en die
van de Stille Zuidzee zooals Vaz Dias
den derden Kerstdag uit New-Yotk
meldde, te Pearlharbour, de marinebasis
bij Honoloeloe op de Hawaieilanden, ge
concentreerd zal zijn. Zoogenaamd om
daar manoeuvres te houden. Maar het is
volstrekt ondenkbaar, dat Amerika zijn
geheele vloot zoo ver weg van huis zou
zenden niet voorzien van alles wat ze
noodig heeft om zoo noodig te vechten.
Geen enkele admiraliteit stuurt een
vloot eenige duizenden mijlen zee ver
weg zonder dat ze de noodige^ ammunitie
aan boord zou hebben. Dat is juist het
groote verschil tusschen een leger en
een vloot men kan een leger geen ma
noeuvres laten houden met scherpe am
munitie bü zich, een vloot zeer wel. Zet
ten de Amerikanen werkelijk hun ma-
dan bevinden
verdragen, heeft Japan zijn actie "voorbe- noeuvre plannen door, dan Devinaeii
reid en tenuitvoer gelegd. zich eind Februari in den Stillen Oceaan
De strijd om het bezit van het spoor- twee vloten klaar om te vechten en moet
wegnet in Mandsjoerije is in hoofdzaakniemand er zich over yerbazen indien
geëindigd. De zuiver militaire actie kan dan de kanonnen vanzelf afgaan Dat zal
waarschijnlijk thans spoedig worden be- niet geschieden wanneer Jap g p
dat Japan in Mantsjoerije durft optreden behoefte aan iheeft zijn inkomsten te
tegen China zooals het nu doet, is alleen vergrooten, vooral wanneer de kinderen
te begrijpen wanneer men aanneemt, dat groot worden en tegelijk meer behoeften
- - 1 J -i- i—krijgen. Sedert bijna veertig jaar is het
bezig op het vasteland van Azië te zoe
ken wat het thuis niet vinden kan. In
de eerste paats: hout, ijzer en steenkool,
van die het in Mandsjoerije in bijna onbe
perkte hoeveelheden maar voor het grij
pen heeft. Bovendien kan dit nog nauwe
lijks ontgonnen land onmetelijke hoe
veelheden sojaboonen leveren, naast, en
met de rijst de hoofdvoeding van Chi-
neezen en Japanners. Tweemaal heeft
Japan Mandsjoerije bijna gehad. De
eerste keer na den Japansch-Chinee- j
schen oorlog van 1895. Toen hebben ech
ter Rusland, Duitschland en Frankrijk1
gezamenlijk belet, dat Japan zich blij- j
vend van Port-Arthur en het schier- j
eiland Laotung meester maakte. Tijdens
den Boxer-opstand nestelden de Russen
zich met een doodonschuldig gezicht in j
Mandsjoerije en datzelfde Port-Arthur,1
maar in 1904 sloegen de Japanners hen
er uit en wel zeer hardhandig. De laatste
vloot der Russen werd toen zij bij Tjoe-
sjima de Japansche Zee wilden binnen
varen op haar weg naar Wladiwos-
tock volkomen vernietigd. Japan
zelf echter kwam economisch te verzwakt
uit den krijg om ten volle te kunnen pro-
fiteeren van de overwinning met de wa
pens. Eerst tijdens den Grooten Oorlog
wist het althans economisch
sjoerije binnen te dringen.
Maar bq het negenmogendhedenver-
drag van Washington in 1922 werd Ja
pan schaakmat gezet door Amerika! Dit
land heeft namelijk belangen in China,
die lijnrecht indruischen tegen de Ja
pansche. China is voor Amerika een zeer
belangrijke markt en daarom praat het
altijd over „our friend China" al
moet het van de Chineezen overigens
niets hebben, vooral niet in Amerika
en van de „Open Deur", die met een
beetje handigheid echter toch wel tege-
lqk gesloten voor de zwakken en klei
nen, zooals Nederland en open voor de
sterken en grooten kan zijn. Dat is maai
een betrekkelijk klein kunstje, dat al
meer vertoond is. Wanneer Mandsjoerije
economisch vast in Japansche handen
zou komen en de Japansche industrie
daardoor vlak bij huis onbeperkte hoe
veelheden grondstoffen ter beschikking
zou krijgen, zou Amerika op de Chinee
sche markt onmogelijk tegen Japan kun
nen blqven concurreeren. Een jaar ge
leden zou Japan er niet aan gedacht heb
ben het Mandsjoerqsche vraagstuk vgor
de derde maal aan te snijden; Amerika
zou onmiddellijk met een oorlog „ter
verdediging van den vrede en de be
schaving" gedreigd hebben. Tevens zou
het de mooie rol hebben kunnen spelen
van de brave beschermer van het arme
vredelievende China welks zonen nu
al langer dan tien jaar in een einde-
looze burgerkrijg elkaar de keel afsnq-
den dat door het booze Japan werd
aangevallen. Plotseling geeft de wereld
crisis Japan nu een nooit gedroomde ge
legenheid, die zijn staatslieden met beide
handen hebben aangegrepen wei
moesten aangrijpen wilden zij Japan
niet zonder vechten verslagen zien in
den economischen strijd van allen tegen
allen, die in plaats van den vrede op
den Grooten Oorlog is gevolgd.
Op het oogenblik heeft Japan de Chi
neesche troepen uit Mandsjoerije en ach
ter den Grooten Muur geslagen. Het
heeft al de vertoogen van den Volken
bond en al de zeer ernstige waarschu
wingen van Washington aan zijn laars
gelapt. Dat een groote mogendheid als
Amerika daar zonder meer in zou be-
Als antwoord op Japans opfrëdeff"°Rcln
dan ook gelden de voorgenomen con
centratie der Amerikaansche vloot bij
de Hawai-eilanden.
Bq het begin van 1932 staan de twee
grootmachten van den Stillen Oceaan
dus dreigend tegenover elkaar; een feit,
dat een verschrikkelijke dreiging, een
sombere schaduw over het nieuwe jaar
werpt. Bondgenooten hebben beide par
tijen voorloopig gelukkig nog niet. En
geland, dat alleen Japan's vriend was
tegen den gemeenschappelqken vijand,
het czaristische Rusland, laat Japan zeer
zeker alleen staan. Maar het heeft de
handen al zoo vol en zal evenals Frank
rijk niet ongaarne zien, dat de Ameri
kaansche Shylock wat porren in zijn rug
krq'gt. Misschien wordt hij dan wel wat-
vlotter tegenover zijn schuldenaren.
Twee mogendheden zijn er aan den
Stillen Oceaan, die precies dezelfde be
langen en wenschen hebben, te weten:
buiten den strijd te blijven en te houden
wat zij hebben Frankrijk en Neder
land. De Fransche diplomaten, die -een
zeer fijne neus hebben, weten al lang
in welken hoek de wind zit in de Stille
Zuidzee de „Pacific" waar het wel
eens heel rumoerig kon worden. Ook in
in Mand-
Bescherm Uw keel
verzorg hoor dagelijks
gorgel droog met
25, 45 en 65 ets.
m
„Als u zich door tusschenkomst van
den meneer achter het loket in de hal tot
de directie wendt," zei George, „krijgt
u van het hotel een nieuw exemplaar.."
„Me tot de directie wenden! Geen
sprake van! As ik ergens verstand van
heb vaste goederen en whisky daar
gelaten is 't warmwaterkruiken. Of
schoon je dat misschien niet zou denken,
hè? Ik heb nog nooit een hotel-warm-
waterkruik gezien, die niet lekte! Daar
om heb ik altijd me eige bij 111e. Die van
vannacht heb ik vijf jaar gehad en dit is
de eerste keer, dattie me zoo iets gele
verd heb. Ik ga vanmorrege uit om een
nieuwe te koopen. Ieder mensch heb zoo
ze eigenaardigheden, niet! Lord Nelson
was bang voor katten! Nou, en ik heb me
eige warm waterkruik!"
Mr. Todd moest stoppen om op adem
te komen. Terwq'1 dit procédé zich vol
trok sloeg hij met een verontwaardigd
gezicht Carmencita en George gade, die
achterover in hun stoel lagen te schud
den van het lachen, een uiting van ple
zier, die ze tevergeefs probeerden te on
derdrukken. Maar onder het kijken
klaarde zijn gezicht op, begonnen zijn
mondhoeken te trillen en geen tien tel
len later lachte hq even smakelijk mee.
„Jullie heb gelijk," hijgde hq, toen pra
ten weer tot de mogelijkheden behoorde,
„ik ben met me verkeerde been uit bed
gestapt. Maar jullie zouen zelf ook hu
meurig geweest zijn, as je de eene hel tt
van den nacht je had staan uitwringen en
de'andere helft op een stoel gezete had.
George veegde zijn oogen af en schud
de verwijtend het hoofd.
„Tragedie in een hotel in Londen, zei
hij nog zwakjes.... „Millionair in Zak
en Assche over Verloren Warmwater-
kruik. Eén Enkele Barst Vernielt Vriend
schap Van Vijf Jaar."
„Ik ben ten zeerste onder den indruk
van het gebeurde," vertelde Mr.
onzen vertegenwoordiger. „Tienus en ik
zijn vijf jaar dag-in dag-uit bq elkaar ge
weest en nooit is er één onaangenaam
woord gevallen. Na dit kan het leven
nooit meer.
„Schei uit, George!" waarschuwde Car
mencita hem. „Ik weet wat het is koude
voeten te hebben. Ga jq nu met Mr. lodd
mee en koop een mooie, electrische warm
water kruik voor hem.Of ik weet nog
beter! Koop er twee dan heeft bq ei
voor eiken voet één. En als er dan eén
stuk gaat, heeft hii nog altijd de andeie.
„Goed," zei George. „Ik heb zoo iets
nog wel nooit bq de hand gehad, maa
een mensch is nooit te oud om te *''1-
Ik heb zelf trouwens ook 't een en ander
noodig: tabak en bretels. Zullen we dan
maar gaan, Mr. Todd?"
Mr. Todd keek Carmencita aan.
„Ga je ook mee Millïe?"
.Nee'. Ik ga van de gelegenheid profi-
teeren om m'n haar op stutten te laten
zetten. Die ontvoeringen zijn funest voor
iemands watergolf.
Maarre is 't wel 111 den haak dat
je "hier alleen blijft?" twijfelde Mr. Todd.
Hoe moet het dan met de juweelen?"
„Die zijn veilig. Ik zet geen voet buiten
vóór 11 terug bent en een ontvoering uit
het Regal bestaat niet. zelfs niet voor
Smith! E11 zoo gauw ik kan. stop ik die
steenen ergens weg, waar Pinkerton ze
zelfs niet zou kunnen vinden."
„Waar is dat?" vroeg George.
„Weet ik nog niet. Dat komt opeens,
als een ingeving. En daarna ben ik ten
minste weer vrij om te gaan waarheen ik
wil."
„Net zooals je wil," stemde Mr. Todd
toe, terwijl hii zich in een staande positie
heesch. ,,'t Kan best zijn, dat je hier vei
liger bent als op straat. Te oordeelen
naar wat ik van die Smith gezien heb,
zou 't net wat voor hem zijn om een be-
rooving-op-klaarlichten-dag op touw te
zetten. Als je met dat half dozijn bananen
klaar bent, George, ga dan mee."
Zoo kwam het, dat een half uur daarna
twee personen, de een breedgeschouderd,
stoer en flink, de ander klein en buiten
gewoon dik, een van de grootste winkels
in Oxford binnengingen. En daar het
sterke geslacht in zoo'n omgeving gewoon
lijk iet bijster is, zochten George en Mr.
Todd dadelijk steun bij een chef, die toe
vallig juist hun kant opgewandeld kwam.
„Warmwaterkruiken?" herhaalde de
chef, een meneer met een opkedraaiden
knevel, een akelig-netjes geperste broek,
een dasspeld, die bqna een parel en een
accent, dat bijna Oxfordiaansch was, een
jacket en een superieure gelaatsuitdruk
king. „Tweede verdieping Huishoude
lijke artikelen. U kunt met de lift."
Ze gingen met de lift. Vijf minuten
later stonden ze van aangezicht tot aan
gezicht met een gepolijste mahonie
toonbank ertusschen in met een knap
jong meisje, wier eenige wensch was
naar haar houding te oordeelen
om hun van dienst te zijn.
„Onze warmwaterkruik is gesuccom-
beerd," zei George.
Het jonge meisje keek verbaasd.
„Vannacht om een uur of vier", ging
George voort. „Zacht en kalm. 'n Gecom
pliceerde halsbreuk. Tienus werd-ie ge
noemd. Misschien kunt u ons aan een
nieuwe helpen."
Het meisje giebelde op een manier of
ze niet zeker van haar zaak was. De
jonge man aan den anderen kant van
de toonbank sprak en deed zoo deftig als
een aartsbisschop.
„Steen of rubber?" vroeg ze.
George keerde zich tot zijn metgezel.
„Wat was die Tienus er voor een? U
bent het laatste oogenblik bij hem ge
weest."
„Van rubber," gaf mr. Todd ernstig
ten antwoord. „Van rubber met een rood
jasje daarover. Ik zou graag weer net
zoo een hebben, juffie. De grootste maat
ik draag vier-en-veertig."
Het juffie doook gichelend onder de
toonbank weg en kwam een oogenblik
later met haar armen vol warmwater-
kruiken weer te voorschijn. Elke kruik
één rubberkruik voorzien van een
roodflanellen zak werd op zijn voor-
deeligst ten toon gespreid. Mr. Mr Todd
bekeek de collectie met gepasten ernst.
„Ik neem deze," kondigde hii na een
paar oogeublikken van indrukwekkende
stilte aan. „Hij is grooter dan Tienus,
maar daarom nog niet groot genoeg om
dit klimaat uit me bed te houden. Geen
nonder, zeg, dat de Engelschen zoo taai
zijn. Daar hebben we nou de eenen
twintigste en het kwik in de thermome
ter doet zijn uiterste best om den bo
dem.
(Wordt vervolgd.)