schotel eerst drie kwartier met een dek sel erop stoven, verwijderen daarna de deksel en laten alles nog 20 minuten in den oven, terwijl wij de rolletjes van tiid tot tijd bedruipen met het vocht. Vruchtentaartjes. 250 gram bloem, 175 gram boter en 75 gram suiker of basterd, 1 eierdooier, een paar lepels water en een tikje zout. Wij kneden boter, bloem, suiker, zout en h°t ei door elkander totdat wij een soepel deeg hebben gekregen en voe gen daarna zoo uoodig het water ei bij, wij zetten het deeg een half uurtje weg op een koele paats om weer wat op te stijven en rollen het daarna op onge veer 1/3 cM. uit. Kleine zandtaart vormpjes worden met boter ingesmeerd en nu vullen wy deze met het deeg, terwijl de binnen ruimte wordt aangevuld met pronies paüier of met boenen, die wij speciaal voor dit doel in een bus bewaren. De vormpjes komen op het bakblik en worden in een -ïatig warmen oven ge bakken gedurende 15 a 20 minuten, tot dat het deeg licht bruin en gaar is. Wij laten de gebakjes even in de vorm^es bekoelen en schudden ze daarna uit, waarna wij ze met stevige appelmoes, waarin wat krenten en ro zijnen, vullen. Bruine boonensoep. 250 gram bruine boonen, 2 liter wa ter 2 kruidnagelen en 1 laurierblad, zout, 1 groote ui, 1 theelepel kerry en 50 gram boter. We zetten de gewasschen en geweek te boonen op met het weekwater en de kruiden en laten ze daarna geheel en al gaar koken, wat we kunnen bevor deren door een mespunt dubbel kool zure soda bij te voegen, daarna worden de boonen gezeefd en het vocht aange vuld totdat het 2 liter is. De ui wordt fijn gehakt, en in de boter gaar gefruit met de kerry en daarna voegen wij de gezeefde boonen, het vocht en zout naar smaak bij, waar na wij alles nog een kwartiertje laten doorkoken. Mocht de soen ons te dun lijken, dan raspen wy er een of twee aardappelen op een fijne rasp in en zal de soep meer binden. Voor we alles in de soepterrine over gieten, voegen wij er nog een paar thee lepels maggi aroma by, doch laten dit niet meekoken. Een sneed.je bruin brood is heel sma kelijk om bij deze soep te gebruiken. Redactrice „Onze Keuken", Hofzichtlaan 4, Den Haag. llebt u hulp noodig? Het aantal aanvragen voor knippa tronen wordt steeds grooter. Geen won der, in dezen tijd moeten vele huisvrou wen ook op haar kleeding bezuinigen! Door de vele aanvragen zijn wy niet meer' in staat bestellingen direct uit te voeren. Men zal ongeveer 3 dagen ge duld moeten hebben. Mits postzegels voor antwoord zyn bijgesloten, worden vragen van belang stellende lezeressen door onze mode redactrice gaarne beantwoord. Staat men voor een moeilijk probleem by de keuze van een model, wenscht men iets anders te weten op modegebied, dan is'onze moderedactrice gaarne be reid hierbij de behulpzame hand te bieden. Eenvoudige huls- of kantoorjapon. chetten zijn van een bijpassende kleur gemaakt, terwijl de gladde klokkende rok van voren eenige "latte plooien Prijs van dit patroon in de maten 42 tot 50 slechts 55 cent. (Nr. 316). Deze japon geeft door haar lange, tot de taille reikende shawl kraag een zeer afkleedende lijn en kan evenzeer door slanke als coor meer ge zette figuren gedragen worden; door haar eenvoud kan zy zoowel voor huis japon als door de vrouw die haar werk buitenshuis heeft, gedragen worden, terwy'1 het model zelve zeer eenvoudig te maken is. Kraag, ceintuur en man- Middagjapon. Middagjapon die van alle stoffen ge maakt kan worden, zoowel als van zijde en zeer gekleed is; het lijfje heeft een afstekende kraag en manchetten, met rechte halsuitsnijding, en smalle cein tuur van wildleder of lak. Het heupstuk is recht van voren, ter wijl onder het gladde gedeelte van het heupstuk een groep plooien komt, die gedeeltelijk ingestikt worden. Verkrijgbaar in de maten 42 tot 50 voor 55 cent. Meisjesjurk. Eenvoudige schooljurk van effen stof met glad lijfje en klokkend rokje, lange mouw met manchet en kraagje, dat op zijce puntig ingeknipt is met splitje van voren. Een heel eenvoudige garneering is, als men langs den on derkant van het kraagje een draad heel dikke wol legt in afstekende, doch har- monieerende tint en deze overlangs op afstanden van 1 cM. met haakzyde op de stof gehecht wordt, zoodat dan alle maal kleine dofjes wol te zien komen, vooral als men de wol. na een stukje gewerkt te hebben, iets ophaalt; het zelfde kan men herhalen langs de af- scheidingsliin van rok en lijfje. Pry's per patroon voor 8, 10 en 12 jaar 50 cent. Bezuiniging. Waar het anders wel eens moeilijk is een geschikt motto te vinden dat men boven de vermelding van een aantal verschillende feiten van de week kan plaatsen, dat men gebruiken kan als touw waarmede men dit bundeltje feiten samenbindt om het daarna, in deze brie ven. aan den lezer aan te bieden, daar ligt zulk een motto in deze tijden eigenlijk steeds voor de hand en ik zal het dezen keer dan ook maar meteen oprapen en ga u dus. om te be ginnen, enkele variaties op een zelfde thema, op het thema der ..Bezuiniging" voorspelen. Allereerst dan de bezuinigingen bij de ge meente. Die zitten, om het eens populair uit te drukken, nog niet zoo glad! Ze zitten er nog stroever dan in het particulier bedrijf, waar men toch ook al moeite genoeg heeft de onkosten- en uitgavenschroef wat naar be neden te draaien. Ze zitten extra stroef in een gemeente als Amsterdam, in wier bestuur het S.D.A.P.sche element groot is, element, dat nu eenmaal direct stelling neemt als het gaat om verlaging van loonen of salarissen, hoezeer een bedrijfstoestand of het dalen van het in dexcijfer een dergelijke bezuiniging ook schijnt te rechtvaardigen, of als er een poging wordt gedaan hier en daar iets van het overcompleet aan arbeidskrachten weg te werken. Hoe nood zakelijk uit zaken-oogpunt bezien, en een gemeentebedrijf heeft nu eenmaal ook een za ken-karakter, zulk soort bezuinigingen ook door den betrokken directeur geacht mogen worden, de wethouder, die aan de voorge stelde maatregelen zijn sanctie heeft te verlee- nen, komt er dikwijls door in een lastig parket. Eenerzijds zal hij dikwijls, als practicus, de argumenten van zijn directeur moeten billijken. anderzijds verbiedt zijn theoretische instel ling en zijn politieke figuur een dienovereen komstig handelen. Gezocht wordt dan tenslotte meestal naar een compromis, naar tusschen- vorm, waarbij de zakelijk practische geit en de theoretisch-politieke kool beiden zooveel mo gelijk gespaard worden. In zulk een lastig par ket kwam dezer deigen wethouder De Miranda te verkeeren, toen hij een compromis moest zoeken tusschen de voorstellen van zijn direc teur Ir. Keppler van den Gemeentelijken Wo- ningdienst (dienst die zeker ook, voor een deel, bedrijf mag heeten) en de wenschen en verlan gens van zijn partij, en de, bij de zaak betrok ken, vak-vereeniging, in dezen den Ambte- naarsbond. De heer Keppler had, aangezien er z. i. van gemeentewege in dit en het volgend jaar toch niet of weinig gebouwd zou worden, niet minder dan een zestien-tal technische ambtenaren ter ontslag voorgedragen. De wet houder, aanvankelijk van zekere zijde „be schuldigd" van het niet-onkundig zijn van dit voorstel, ja van „er aan te hebben meege werkt", moest wel, daargelaten of deze „beschuldiging" al dan niet een grond van waarheid heeft. toen de oppositiestorm van vakvereenigingszijde op hem af kwam olie op de golven storten en verklaarde dan ook, dat het „zoo erg niet zou worden". Het ontslag zou beperkt blijven tot de tijdelijke ambtenaren en ook het op wachtgeld stellen van andere krach ter. zal zooveel mogelijk beperkt blijven door dat men enkele oudere ambtenaren, die dichtbij de betreffende leeftijdsgrens staan, waarschijn lijk eenigszins vervroegd pensioen zal verlee- nen. Een gelukkige omstandigheid voor wet houder De Miranda is het zeker, dat hij, bij het be-argumenteeren van deze „verzachting", kan wijzen op het zoo juist te Den Haag ge vallen en per telegram aan B. en W. kenbaar gemaakte besluit inzake de verleening van tweede hypotheek met Rijksgeld op nieuw bouw van arbeiderswoningen door particuliere ondernemers. Deze hypotheek zal het Rijk nu toch, op aandringen van het gemeentebe stuur, blijven geven, ook al is reeds met den bouw een aanvang gemaakt. Indirect be- i hcudt daardoor de gemeentelijke woningdienst, I door middel van controle, aanvragen-behan- deling, enz. toch nog weer wat meer werk in de eerstkomende tijden dan door Ir. Keppler gevreesd werd dat het geval zou zijn. En ove rigens, aldus de wethouder, komt de bouw van de gemeente toch ook niet heelemaal stil te staan, al zal het tempo wel wat geremd worden. Nog eens bezuiniging Bezuiniging. kan men ook schrijven boven het ontslag van directeur van Putten van de Gemeentetram, een ontslag dat wel spoedig zal vallen. In zekeren zin zou men, wat be treft dezen directeur, kunnen spreken van een slachtoffer der bezuiniging. Benijdenswaard was zijn positie den laatsten tijd allerminst. Eenerzijds verlangde men van hem energieke maatregelen, die het trambedrijf op den duur weer rendabel zouden maken, maatregelen waarbij in vele gevallen ongtwijfeld de „Cost voor de baet" moet uitgaan, anderzijds, vooral van de zijde der z.g. bezuinigings-com- missie, drong men steeds weer op maat regelen aan, die tot direct-zichtbare bezuinigin gen zouden leiden! Tusschen deze, van twee zijden gestelde en welhaast niet in een com promis te verzoenen eischen is directeur van Putten zoodanig bekneld geraakt, dat, naar verluidt, zijn zenuwgestel er geheel van ge schokt is en men hem thans van het dressee- ren van dit zwarte schaap onder de gemeente bedrijven, de tram, moet ontheffen. Het gerucht wil eveneens, dat men dr. Lulofs, de directeur van de Gcm. Electriciteitswerken, nu tijdelijk tevens met deze schier bovenmensche- lijke dressuur wil belasten. Deze „Electra"- geweldige heeft inderdaad de G.E.W. tot een soort parade-paard van winstgevend over heidsbedrijf weten te maken en het is begrijpe lijk, dat men nu ook aanstonds aan hem gaat denken als aan de sterke man, die nu ook wel eens even de tram zal saneeren. Toch vergeet men, aldus denkend, misschien al te zeer, dat eeu electriciteitsbedrijf behoort tot de bedrij ven die nog altijd, in het eigen karakter zelf, een opgaande lijn vertoonen, terwijl de tram overal. en waarlijk niet alleen in Amster dam. op de neergaande lijn staat. Het staat dan ook o. i. zeer te bezien of de zweep van Lulofs het zwarte schaap zijn kapitalen ver slindende kuren zal kunnen afleeren en het zal vermogen te dresseeren tot een bruikbaar en winstgevend dier! En nóg eens.... Naast de gemeente was ook bij de Kamer van Koophandel de bezuiniging de laatste dagen weer schering en inslag. Zoo verzond zij een adres aan de Spoorwegen, waarin wordt aangedrongen op een vergemakkelijking en verruiming van de bepalingen die tot nu tot golden bij het verstrekken van trein-abon- nementen. Die abonnementen konden tot nu toe op den eersten van iedere maand ingaan en waren, ook voor handelszaken, strikt per soonlijk, op naam. Daar is, zegt de Kamer, in 't algemeen gesproken toch al veel tegen te zeggen, „maar de bezwaren doen zich uiter aard in een tijdsbestek als het tegenwoordige, waarin de bedrijfsonkosten zooveel mogelijk worden beperkt, des te scherper gevoelen". Terecht schrijft de Kamer, dat „de noodzake lijkheid om over een abonnement te beschik ken zich in de praktijk niet uitsluitend met in gang van een maand doet gevoelen" en nog meer terecht wijst zij er op, „dat een onver wacht opkomende verhindering van den ge bruiker van het abonnement, als ziekte of over lijden, voor het betrokken bedrijf de nood zakelijkheid medebrengen om onverwijld een abonnement ten name van een ander te ver krijgen". een kostbare noodzakelijkheid, die heel gemakkelijk omgaan zou kunnen wor den, indien men ook hier het in Frankrijk be staande systeem invoerde, waar de mogelijk heid bestaat om een abonnement door meer dan een persoon voor een bepaalde handelszaak te doen bezigen. Ook gingen er in de laatste vergadering der Kamer stemmen, afgestemd op den bezui- nigings-grondtoon. op om in bepaalde ge vallen de bijdragen voor het Handelsregister te verlagen, c.q. ontheffingen te verleenen. Men moet. aldus deze stemmen, er bij de Regeering op aandringen door wetswijziging dergelijke verlagingen en ontheffnigen mogelijk te maken. De Kamer zelf. werd er tij gezegd, zit, in tegenstelling met vele van haar leden, ook thans nog goed genoeg in haar geld om zulk soort verlagingen en ontheffingen te dragen. Het omgekeerde. Kreeft» jubileum. Verkade. Gelukkig kan ik nu, met goed fatsoen, van het ietwat verdrietige bezuinigings-onderwerp afstappen en U, tot slot, nog even bezig hou den methet omgekeerde! Met een aller minst zuinige, maar overdadig spuitende bron van vermaak en vreugdeZoo toch zou men, als men tenminste niet voor een beetje gewaagde beeldspraak terugschrikt! de laatst overgeblevene der eenmaal beroemde „drie K's" (Kreeft. Kelly. Kiehl), tk thans tachtigjarige acteur Bart Kreeft kunnen noe men, die m»r dan 50 jaar zijn kunst gediend heeft en nu. op 19 Febr. a.s. voorgoed van het tooneel gaat afscheid nemen. Met hem ver dwijnt een typisch Amsterdamsche kunstenaars figuur van de planken, een figuur die, ook buiten den schouwburg, in groote kringen van het hoofdstedelijk gezelligheidsleven zeer popu lair was en nog is. Heele geslachten Amster dammers heeft hij, door middel van de blij— spelen en ook operettes waarin hij optrad, een gezonden lach bezorgd. Ouderen herinneren zich nog altijd met vreugde, het is al veertig jaar geleden, zijn hoofdrollen in de eertijds zoo geliefde Fransche operettes van Lecocq, Audrian, enz. en „zien hem nog vooi zich" als b.v. „Montabor" in „De dochter van den Tamboer-Majoor", als „Flacholet.n „Surcouf de Kaper", enz. enz. en later in den Artis Schouwburg (nu Hollandsche Schouw burg) in luchtige zangspelen als „De Parel van Zaandam", waarin hij met Mina Buderman en die andere twee K's groote triomfen vierde. Refreinen door hem vanachter het voetlicht, voor het eerst in de zaal gezongen, gingen vele jaren lang door geheel de stad. Hij vervulde in tijden voor de radio, zou men kunnen zeggen, dikwijls de rol die thans de door een omroep- vereeniging onzichtbaar gedraaide grammafoon- plaat speelt. Waar men nu allerwege de me lodie en de woorden van zulk een plaat door een ieder overal hoort neuriën en „zoemen". daar waren dat vroeger dikwijls de melodie en woorden van een Kreeft-refreintje. „Ich bin ja heut so glücklich, so glücklich. so glücklich tegen zooiets moderns door den luidspreker „er in gebracht", hoorde men vroeger b.v. „Ieder huisje heeft z'n eigen kruisje", dat Kreeft er, via „De Fideele Boer in deed gaan. Merkwaardig, dit terzijde, die twee, zich schijnbaar zooslecht bij de omstandigheden van toen en nu aansluitende populaire liedjes! (Het „kruisje" van toen past eerder, zeggen w ij immers, bij fiu; en het „zoo gelukkig" van nu eerder bij de, ge lukkiger tijden, van toen!) Vooral door de, iets oudere hoofdstedelijke generatie zal Kreeft dan ook zeker a.s. Vrijdag „dik" gehuldigd worden Populair in den zin als Kreeft het was. is Verkade niet. Kreeft is altijd de man voor de massa geweest en hij is voor haar een „naam" geworden. Verkade, al heeft hij in zijn wisselvallig tooneel bestaan dikwijls, met diverse concen tratie-pogingen, een gooi gedaan naar een soort planken-MussoIini-schap, dat alles wat tooneelpubliek heet onder zijn ban wenscht te houden. is tenslotte altijd alleen maar een „naam" gebleven voor een betrekkelijk beperk ten kring van fijn-proevers, die dan n°9

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 18