schotel eerst drie kwartier met een dek
sel erop stoven, verwijderen daarna de
deksel en laten alles nog 20 minuten in
den oven, terwijl wij de rolletjes van
tiid tot tijd bedruipen met het vocht.
Vruchtentaartjes.
250 gram bloem, 175 gram boter en
75 gram suiker of basterd, 1 eierdooier,
een paar lepels water en een tikje zout.
Wij kneden boter, bloem, suiker, zout
en h°t ei door elkander totdat wij een
soepel deeg hebben gekregen en voe
gen daarna zoo uoodig het water ei bij,
wij zetten het deeg een half uurtje weg
op een koele paats om weer wat op te
stijven en rollen het daarna op onge
veer 1/3 cM. uit.
Kleine zandtaart vormpjes worden
met boter ingesmeerd en nu vullen wy
deze met het deeg, terwijl de binnen
ruimte wordt aangevuld met pronies
paüier of met boenen, die wij speciaal
voor dit doel in een bus bewaren. De
vormpjes komen op het bakblik en
worden in een -ïatig warmen oven ge
bakken gedurende 15 a 20 minuten, tot
dat het deeg licht bruin en gaar is.
Wij laten de gebakjes even in de
vorm^es bekoelen en schudden ze
daarna uit, waarna wij ze met stevige
appelmoes, waarin wat krenten en ro
zijnen, vullen.
Bruine boonensoep.
250 gram bruine boonen, 2 liter wa
ter 2 kruidnagelen en 1 laurierblad,
zout, 1 groote ui, 1 theelepel kerry en
50 gram boter.
We zetten de gewasschen en geweek
te boonen op met het weekwater en de
kruiden en laten ze daarna geheel en
al gaar koken, wat we kunnen bevor
deren door een mespunt dubbel kool
zure soda bij te voegen, daarna worden
de boonen gezeefd en het vocht aange
vuld totdat het 2 liter is.
De ui wordt fijn gehakt, en in de
boter gaar gefruit met de kerry en
daarna voegen wij de gezeefde boonen,
het vocht en zout naar smaak bij, waar
na wij alles nog een kwartiertje laten
doorkoken. Mocht de soen ons te dun
lijken, dan raspen wy er een of twee
aardappelen op een fijne rasp in en zal
de soep meer binden.
Voor we alles in de soepterrine over
gieten, voegen wij er nog een paar thee
lepels maggi aroma by, doch laten dit
niet meekoken.
Een sneed.je bruin brood is heel sma
kelijk om bij deze soep te gebruiken.
Redactrice „Onze Keuken",
Hofzichtlaan 4, Den Haag.
llebt u hulp noodig?
Het aantal aanvragen voor knippa
tronen wordt steeds grooter. Geen won
der, in dezen tijd moeten vele huisvrou
wen ook op haar kleeding bezuinigen!
Door de vele aanvragen zijn wy niet
meer' in staat bestellingen direct uit te
voeren. Men zal ongeveer 3 dagen ge
duld moeten hebben.
Mits postzegels voor antwoord zyn
bijgesloten, worden vragen van belang
stellende lezeressen door onze mode
redactrice gaarne beantwoord. Staat
men voor een moeilijk probleem by de
keuze van een model, wenscht men
iets anders te weten op modegebied,
dan is'onze moderedactrice gaarne be
reid hierbij de behulpzame hand te
bieden.
Eenvoudige huls- of kantoorjapon.
chetten zijn van een bijpassende kleur
gemaakt, terwijl de gladde klokkende
rok van voren eenige "latte plooien
Prijs van dit patroon in de maten 42
tot 50 slechts 55 cent.
(Nr. 316). Deze japon geeft door
haar lange, tot de taille reikende shawl
kraag een zeer afkleedende lijn en kan
evenzeer door slanke als coor meer ge
zette figuren gedragen worden; door
haar eenvoud kan zy zoowel voor huis
japon als door de vrouw die haar werk
buitenshuis heeft, gedragen worden,
terwy'1 het model zelve zeer eenvoudig
te maken is. Kraag, ceintuur en man-
Middagjapon.
Middagjapon die van alle stoffen ge
maakt kan worden, zoowel als van zijde
en zeer gekleed is; het lijfje heeft een
afstekende kraag en manchetten, met
rechte halsuitsnijding, en smalle cein
tuur van wildleder of lak.
Het heupstuk is recht van voren, ter
wijl onder het gladde gedeelte van het
heupstuk een groep plooien komt, die
gedeeltelijk ingestikt worden.
Verkrijgbaar in de maten 42 tot 50
voor 55 cent.
Meisjesjurk.
Eenvoudige schooljurk van effen
stof met glad lijfje en klokkend rokje,
lange mouw met manchet en kraagje,
dat op zijce puntig ingeknipt is met
splitje van voren. Een heel eenvoudige
garneering is, als men langs den on
derkant van het kraagje een draad heel
dikke wol legt in afstekende, doch har-
monieerende tint en deze overlangs op
afstanden van 1 cM. met haakzyde op
de stof gehecht wordt, zoodat dan alle
maal kleine dofjes wol te zien komen,
vooral als men de wol. na een stukje
gewerkt te hebben, iets ophaalt; het
zelfde kan men herhalen langs de af-
scheidingsliin van rok en lijfje.
Pry's per patroon voor 8, 10 en 12
jaar 50 cent.
Bezuiniging.
Waar het anders wel eens moeilijk is een
geschikt motto te vinden dat men boven de
vermelding van een aantal verschillende feiten
van de week kan plaatsen, dat men gebruiken
kan als touw waarmede men dit bundeltje
feiten samenbindt om het daarna, in deze brie
ven. aan den lezer aan te bieden, daar ligt
zulk een motto in deze tijden eigenlijk steeds
voor de hand en ik zal het dezen keer dan ook
maar meteen oprapen en ga u dus. om te be
ginnen, enkele variaties op een zelfde thema,
op het thema der ..Bezuiniging" voorspelen.
Allereerst dan de bezuinigingen bij de ge
meente. Die zitten, om het eens populair
uit te drukken, nog niet zoo glad! Ze zitten
er nog stroever dan in het particulier bedrijf,
waar men toch ook al moeite genoeg heeft
de onkosten- en uitgavenschroef wat naar be
neden te draaien. Ze zitten extra stroef in een
gemeente als Amsterdam, in wier bestuur het
S.D.A.P.sche element groot is, element, dat
nu eenmaal direct stelling neemt als het gaat
om verlaging van loonen of salarissen, hoezeer
een bedrijfstoestand of het dalen van het in
dexcijfer een dergelijke bezuiniging ook schijnt
te rechtvaardigen, of als er een poging wordt
gedaan hier en daar iets van het overcompleet
aan arbeidskrachten weg te werken. Hoe nood
zakelijk uit zaken-oogpunt bezien, en een
gemeentebedrijf heeft nu eenmaal ook een za
ken-karakter, zulk soort bezuinigingen ook
door den betrokken directeur geacht mogen
worden, de wethouder, die aan de voorge
stelde maatregelen zijn sanctie heeft te verlee-
nen, komt er dikwijls door in een lastig parket.
Eenerzijds zal hij dikwijls, als practicus, de
argumenten van zijn directeur moeten billijken.
anderzijds verbiedt zijn theoretische instel
ling en zijn politieke figuur een dienovereen
komstig handelen. Gezocht wordt dan tenslotte
meestal naar een compromis, naar tusschen-
vorm, waarbij de zakelijk practische geit en de
theoretisch-politieke kool beiden zooveel mo
gelijk gespaard worden. In zulk een lastig par
ket kwam dezer deigen wethouder De Miranda
te verkeeren, toen hij een compromis moest
zoeken tusschen de voorstellen van zijn direc
teur Ir. Keppler van den Gemeentelijken Wo-
ningdienst (dienst die zeker ook, voor een deel,
bedrijf mag heeten) en de wenschen en verlan
gens van zijn partij, en de, bij de zaak betrok
ken, vak-vereeniging, in dezen den Ambte-
naarsbond. De heer Keppler had, aangezien
er z. i. van gemeentewege in dit en het volgend
jaar toch niet of weinig gebouwd zou worden,
niet minder dan een zestien-tal technische
ambtenaren ter ontslag voorgedragen. De wet
houder, aanvankelijk van zekere zijde „be
schuldigd" van het niet-onkundig zijn van dit
voorstel, ja van „er aan te hebben meege
werkt", moest wel, daargelaten of deze
„beschuldiging" al dan niet een grond van
waarheid heeft. toen de oppositiestorm van
vakvereenigingszijde op hem af kwam olie op
de golven storten en verklaarde dan ook, dat
het „zoo erg niet zou worden". Het ontslag zou
beperkt blijven tot de tijdelijke ambtenaren en
ook het op wachtgeld stellen van andere krach
ter. zal zooveel mogelijk beperkt blijven door
dat men enkele oudere ambtenaren, die dichtbij
de betreffende leeftijdsgrens staan, waarschijn
lijk eenigszins vervroegd pensioen zal verlee-
nen. Een gelukkige omstandigheid voor wet
houder De Miranda is het zeker, dat hij, bij
het be-argumenteeren van deze „verzachting",
kan wijzen op het zoo juist te Den Haag ge
vallen en per telegram aan B. en W. kenbaar
gemaakte besluit inzake de verleening van
tweede hypotheek met Rijksgeld op nieuw
bouw van arbeiderswoningen door particuliere
ondernemers. Deze hypotheek zal het Rijk nu
toch, op aandringen van het gemeentebe
stuur, blijven geven, ook al is reeds met
den bouw een aanvang gemaakt. Indirect be-
i hcudt daardoor de gemeentelijke woningdienst,
I door middel van controle, aanvragen-behan-
deling, enz. toch nog weer wat meer werk
in de eerstkomende tijden dan door Ir. Keppler
gevreesd werd dat het geval zou zijn. En ove
rigens, aldus de wethouder, komt de
bouw van de gemeente toch ook niet heelemaal
stil te staan, al zal het tempo wel wat geremd
worden.
Nog eens bezuiniging
Bezuiniging. kan men ook schrijven boven
het ontslag van directeur van Putten van de
Gemeentetram, een ontslag dat wel spoedig
zal vallen. In zekeren zin zou men, wat be
treft dezen directeur, kunnen spreken van een
slachtoffer der bezuiniging. Benijdenswaard
was zijn positie den laatsten tijd allerminst.
Eenerzijds verlangde men van hem energieke
maatregelen, die het trambedrijf op den duur
weer rendabel zouden maken, maatregelen
waarbij in vele gevallen ongtwijfeld de „Cost
voor de baet" moet uitgaan, anderzijds,
vooral van de zijde der z.g. bezuinigings-com-
missie, drong men steeds weer op maat
regelen aan, die tot direct-zichtbare bezuinigin
gen zouden leiden! Tusschen deze, van twee
zijden gestelde en welhaast niet in een com
promis te verzoenen eischen is directeur van
Putten zoodanig bekneld geraakt, dat, naar
verluidt, zijn zenuwgestel er geheel van ge
schokt is en men hem thans van het dressee-
ren van dit zwarte schaap onder de gemeente
bedrijven, de tram, moet ontheffen. Het
gerucht wil eveneens, dat men dr. Lulofs, de
directeur van de Gcm. Electriciteitswerken, nu
tijdelijk tevens met deze schier bovenmensche-
lijke dressuur wil belasten. Deze „Electra"-
geweldige heeft inderdaad de G.E.W. tot een
soort parade-paard van winstgevend over
heidsbedrijf weten te maken en het is begrijpe
lijk, dat men nu ook aanstonds aan hem gaat
denken als aan de sterke man, die nu ook wel
eens even de tram zal saneeren. Toch vergeet
men, aldus denkend, misschien al te zeer, dat
eeu electriciteitsbedrijf behoort tot de bedrij
ven die nog altijd, in het eigen karakter zelf,
een opgaande lijn vertoonen, terwijl de tram
overal. en waarlijk niet alleen in Amster
dam. op de neergaande lijn staat. Het staat
dan ook o. i. zeer te bezien of de zweep van
Lulofs het zwarte schaap zijn kapitalen ver
slindende kuren zal kunnen afleeren en het
zal vermogen te dresseeren tot een bruikbaar
en winstgevend dier!
En nóg eens....
Naast de gemeente was ook bij de Kamer
van Koophandel de bezuiniging de laatste
dagen weer schering en inslag. Zoo verzond
zij een adres aan de Spoorwegen, waarin
wordt aangedrongen op een vergemakkelijking
en verruiming van de bepalingen die tot nu
tot golden bij het verstrekken van trein-abon-
nementen. Die abonnementen konden tot nu
toe op den eersten van iedere maand ingaan
en waren, ook voor handelszaken, strikt per
soonlijk, op naam. Daar is, zegt de Kamer, in
't algemeen gesproken toch al veel tegen te
zeggen, „maar de bezwaren doen zich uiter
aard in een tijdsbestek als het tegenwoordige,
waarin de bedrijfsonkosten zooveel mogelijk
worden beperkt, des te scherper gevoelen".
Terecht schrijft de Kamer, dat „de noodzake
lijkheid om over een abonnement te beschik
ken zich in de praktijk niet uitsluitend met in
gang van een maand doet gevoelen" en nog
meer terecht wijst zij er op, „dat een onver
wacht opkomende verhindering van den ge
bruiker van het abonnement, als ziekte of over
lijden, voor het betrokken bedrijf de nood
zakelijkheid medebrengen om onverwijld een
abonnement ten name van een ander te ver
krijgen". een kostbare noodzakelijkheid,
die heel gemakkelijk omgaan zou kunnen wor
den, indien men ook hier het in Frankrijk be
staande systeem invoerde, waar de mogelijk
heid bestaat om een abonnement door meer dan
een persoon voor een bepaalde handelszaak te
doen bezigen.
Ook gingen er in de laatste vergadering der
Kamer stemmen, afgestemd op den bezui-
nigings-grondtoon. op om in bepaalde ge
vallen de bijdragen voor het Handelsregister
te verlagen, c.q. ontheffingen te verleenen.
Men moet. aldus deze stemmen, er bij
de Regeering op aandringen door wetswijziging
dergelijke verlagingen en ontheffnigen mogelijk
te maken. De Kamer zelf. werd er tij gezegd,
zit, in tegenstelling met vele van haar leden,
ook thans nog goed genoeg in haar geld om
zulk soort verlagingen en ontheffingen te
dragen.
Het omgekeerde. Kreeft»
jubileum. Verkade.
Gelukkig kan ik nu, met goed fatsoen, van
het ietwat verdrietige bezuinigings-onderwerp
afstappen en U, tot slot, nog even bezig hou
den methet omgekeerde! Met een aller
minst zuinige, maar overdadig spuitende bron
van vermaak en vreugdeZoo toch zou
men, als men tenminste niet voor een beetje
gewaagde beeldspraak terugschrikt! de laatst
overgeblevene der eenmaal beroemde „drie
K's" (Kreeft. Kelly. Kiehl), tk thans
tachtigjarige acteur Bart Kreeft kunnen noe
men, die m»r dan 50 jaar zijn kunst gediend
heeft en nu. op 19 Febr. a.s. voorgoed van het
tooneel gaat afscheid nemen. Met hem ver
dwijnt een typisch Amsterdamsche kunstenaars
figuur van de planken, een figuur die, ook
buiten den schouwburg, in groote kringen van
het hoofdstedelijk gezelligheidsleven zeer popu
lair was en nog is. Heele geslachten Amster
dammers heeft hij, door middel van de blij—
spelen en ook operettes waarin hij optrad, een
gezonden lach bezorgd. Ouderen herinneren
zich nog altijd met vreugde, het is al
veertig jaar geleden, zijn hoofdrollen in de
eertijds zoo geliefde Fransche operettes van
Lecocq, Audrian, enz. en „zien hem nog vooi
zich" als b.v. „Montabor" in „De dochter van
den Tamboer-Majoor", als „Flacholet.n
„Surcouf de Kaper", enz. enz. en later in den
Artis Schouwburg (nu Hollandsche Schouw
burg) in luchtige zangspelen als „De Parel van
Zaandam", waarin hij met Mina Buderman en
die andere twee K's groote triomfen vierde.
Refreinen door hem vanachter het voetlicht,
voor het eerst in de zaal gezongen, gingen vele
jaren lang door geheel de stad. Hij vervulde in
tijden voor de radio, zou men kunnen zeggen,
dikwijls de rol die thans de door een omroep-
vereeniging onzichtbaar gedraaide grammafoon-
plaat speelt. Waar men nu allerwege de me
lodie en de woorden van zulk een plaat door
een ieder overal hoort neuriën en „zoemen".
daar waren dat vroeger dikwijls de melodie
en woorden van een Kreeft-refreintje. „Ich bin
ja heut so glücklich, so glücklich. so
glücklich tegen zooiets moderns door den
luidspreker „er in gebracht", hoorde men
vroeger b.v. „Ieder huisje heeft z'n eigen
kruisje", dat Kreeft er, via „De Fideele Boer
in deed gaan. Merkwaardig, dit terzijde,
die twee, zich schijnbaar zooslecht bij de
omstandigheden van toen en nu aansluitende
populaire liedjes! (Het „kruisje" van toen past
eerder, zeggen w ij immers, bij fiu; en
het „zoo gelukkig" van nu eerder bij de, ge
lukkiger tijden, van toen!) Vooral door de,
iets oudere hoofdstedelijke generatie zal Kreeft
dan ook zeker a.s. Vrijdag „dik" gehuldigd
worden
Populair in den zin als Kreeft het was.
is Verkade niet. Kreeft is altijd de man voor
de massa geweest en hij is voor haar een
„naam" geworden.
Verkade, al heeft hij in zijn wisselvallig
tooneel bestaan dikwijls, met diverse concen
tratie-pogingen, een gooi gedaan naar een
soort planken-MussoIini-schap, dat alles wat
tooneelpubliek heet onder zijn ban wenscht te
houden. is tenslotte altijd alleen maar een
„naam" gebleven voor een betrekkelijk beperk
ten kring van fijn-proevers, die dan n°9