'PU ROL
Vervangt de grasbleek en maakt het
gebruik van chloor overbodig.
Een Franseh gehucht afgebrand.
Zoo gaat het spoelen ge
makkelijker en vlugger!
Ik neem een paar handenvol Sil, en
voeg ze, koud opgelost, bij het eerste
heete spoelwater. Het spoelen gaat
dan veel gemakkelijker, het wasch-
goed krijgt dadelijk een opvallend
heldere tint en ruikt frisch en aan
genaam. Ik kan Sil bij het spoelen
niet meer missen.
Sil is absoluut onschadelijk.
Het gestolen kind.
Kijkjes uit mijn venster.
Van links en rechts
W*>>
JCuchtvaart.
JUvure
schrvate
-*■-huid
Postvluchten van en naar Indië.
Ministerie van Buitenlandsche Zaken)
een dergelijk optreden in vreemden
staatsdienst nooit aangezien. Toen kort
na den oorlog Japansche wervers Duit-
sohe onderofficieren en officieren als
instructeurs zochten, heeft, men er dik
wijls tegen gewaarschuwd. Een reden om
hen te verbieden het land te verlaten,
heeft men echter niet, zoolang hun stre
ven zich niet rechtstreeks tegen Duitsch-
land richt.
Toen Overste Bauer in 1928 door
Tsjiang Kai Sjek werd opgeroepen en hij
naar Nanking ging was men over dit
besluit weinig gesticht. Ret is toen zelfs
tot een diplomatiek intermezzo tusschen
Benijn en Parijs gekomen, daar men in
Parijs de vrees koesterde, dat de ener
gieke Bauer Tsjiang Kai Sjek op slueep-
touw zou nemen. Maar men heeft toen
met volle zekerheid kunnen bewijzen, dat
behalve Engelsche, ook Fransche offi
cieren in Chineeschen en Japanschen
staatsdienst staan.
Bauer heeft en nooit zonder daarvan
eerst het Duitsche ministerie van Bui
tenlandsche Zaken daarvan op de hoogte
te stellen ongeveer 30 van zijn vroe
gere kameraden naar China gehaald,
welke in Nanking Sjanghai en in Imt
binnenland van China werden gestatio
neerd Geen van hen is echter en dat
moet nadrukkelijk worden vastgesteld
ooit als troepencommandant werkzaam ge
weest, doch slechts als instructeur, als
leeraar en als stafofficier.
Tegenwoordig zijn van deze 30 officie
ren die dus den autoriteiten met naam
en toenaam bekend zijn slechts nog
ongeveer 10 of 12 in China; aan het hoofd
van deze groep staat de Overste Bauer
(die meer dan alleen medewerker, maar
tevens vriend en vertrouweling van
Tsjiang Kai Sjek werd) generaal Wetzel,
wiens kwartier te Nanking is. Hetzelfde
aantal bevindt zich in Japan; van hen
is echter zooals in Tokio van officieele
zijde wordt verklaard, niet één enkele bij
de in Mandsjoerije vechtende troepen.
In zooverre zij en hun kameraden in China
nog van Duitsche nationaliteit zijn, is
hen van regeeringszijde, onder bedrei
ging van de allerstrengste dwangmaat
regelen, strikte neutraliteit opgelegd,
hetgeen ook wel vanzelfsprekend is.
Wie er nog meer in China zijn
Zoover- is dus alles in orde! Maar niet
in orde is het niet hen, die op eigen ge
legenheid in de strijdgebieden trachten
mee te doen. Hun namen (misschien zijn
het er twee of drie dozijn) zijn aan de
rijksregeering niet bekend. Zij zijn niet
met het vooropgestelde doel vertrokken
in het buitenland te werven, doch zijn
eerst later, na eenigen tijd in het betref
fende land te hebben gewoond, aan het
avonturieren geslagen. Zij zijn ook niet
als officier werkzaam, maar als ordon
nansen, telefonisten, marconisten, vlieg
tuigmonteurs en als chauffeurs. Hoe het
hen gaat en waar zij eigenlijk gestation-
neerd zijn, is niet uit te vinden, is even
oncontroleerbaar als b.v. de verblijfplaats
van Engelsche, Fransche en Italiaansohe
avonturiers.
Als er hier een daar in Duischland het
gerucht de ronde doet, dat Duitschers
voor China of Japan zijn aangeworven,
kan men er zeker van zijn, dat dit afkom
stig is van zekere categorie van onrust
stokers, die het land verdacht willen ma
ken tegenover den vreemde en van die
genen, die uit die berichten geld trach
ten te kloppen door van de vrijwilligers
„provisie" of „borgstortingen" te ver
langen, waarmede zij dan spoorloos ver
dwijnen. Een officieele, of onofficieele
werving van vrijwilligers voor Japan of
China bestaat er in Duitschland niet!
Pogingen daartoe bij de consulaten zijn
zonder effect! En bovendien zullen de
Duitsche autoriteiten alles doen om avon
tuurlijk aangelegde jongelieden van deze
onverstandige stappen af te brengen,
niet alleen, daar zij het prestige van het
land schaden, maar tevens om deze jonge
lieden voor de ellende van den oorlog
en voor de daaruit voortvloeiende ge
volgen te beschermen.
straat was uitgestorven en spiegelde tot
zoover het oog reikte. In den gietenden
regende minister was op zijn terug
tocht uit Tosari later dan gemeld en ver
wacht was....
t
Binnenland.
VERLOREN PARELSNOER.
Met zeven parels minder terug
gevonden.
Uit Noordwijk wordt aan het „Volk"
bericht:
Zondag j.L heeft een dame uit Rotter
dam, die in de zomermaanden hier steeds
in pension is, hier een parelsnoer ter
waarde van circa 15.000 verloren. De
heer J. v. d. N. heeft thans het snoer ge
vonden. Van de 119 parels waren echter
7 niet meer aanwezig.
AUTODIEF AANGEHOUDEN.
De politie te Heerlen heeft iemand uit
Keulen aangehouden, die een zoo goed
als nieuwe Buick aan een garagehouder
voor 800 wilde verkoopen. Bij infor
matie in Keulen bleek, dat de auto was
gestolen. De aangehoudene, O. G„ die
zeer ongunstig bekend staat, zal ter be
schikking van de justitie te Ma-3 ht
worden gesteld.
VERDUISTERING.
De reiziger J. E. A. te Vught en zijn
echtgenoote zijn door de recherche te
's-Hertogenbosch aangehouden verdacht
van verduistering van 4900 in dienst
betrekking ten nadeele van een marga-
rinefabriek te 's-Hertogenbosch.
VROUW VERBRAND.
De 73-jarige weduwe C. Wiezener, te
Tholen is Donderdagmiddag in haar wo-
ning verbrand gevonden. Bij onderzoek
bleek dat de dood reeds een uur geleden
was ingetreden. Vermoed wordt, dat de
kleeding van de vrouw, die aan toevallen
leed, door het vuur van een stoof is aan
getast. Zij heeft nog getracht te vluchten,1
doch was daartoe niet meer in staat.
DE PEELBRAND.
Overdreven berichten.
Men schrijft uit Venlo:
De heidebrand, welke in de Peel heeft
gewoed, heeft heel wat pennen in beroe
ring gebracht en bij den lezer kan de
indruk zijn gevestigd, dat de geheele
Peelstreek in brand heeft gestaan.
Niets is minder waar.
Nabij het station America, ruim een
uur gaans achter Horst, is Dinsdagmid
dag, waarschijnlijk tengevolge v'tn uit
vliegende vonken van een locomotief van
een der treinen op het traject Venlo—
Eindhoven, een heidebrand uitgebroken,
welke zich mede tengevolge van den
feilen wind in dit uitgestrekte heideland
snel uibreidde, doch hier werden slechts
dorre heide en strooisel een prooi der
vlammen. Op plaatsen, waar de brand op
turfperceelen oversloeg, ging hier en daar
ook een hoop turf in de vlammen op.
Toen wij Woensdagavond, opgeschrikt
door de alarmeerende berichten, naar de
plaats van den brand begaven, waren
alleen nog sporen van verbrande heide
en brandlucht aanwezig.
Er mogen wellicht enkele hoopen turf
verbrand zijn, schade van beteekenis is
niet aangericht en er heeft onder de be
volking zelfs geen oogenblik onrust ge-
heerscht, al trachtte men natuurlijk met
man en macht met alle beschikbare mid
delen den brand zoo spoedig mogelijk te
blusschen.
Buitenland.
-
Meer dan 1 millioen francs
schade.
Woensdagnacht brak brand uit in een
klein gehucht, bestaande uit 22 huizen,
in de nabijheid van Rennes, Nog voordat
rv, iT !de brandweer van de dichtstbijgelegen
hpt vprHiif van1 tijdens plaatsen kon arriveeren, had de wind het
Krokodillenstad 'n h» ^ec.^e^s lr?. de vuur, dat in een koestal was ontstaan,
aan rlpn Hil L hln! t flTaangewakkerd en de vonken overgebiazen
tt dag te hebben gelegd. Indien de 0p de nabij gelegen huizen, zoodat in
Pohhe voor een tiende deel zoo korten tijd alle huizen een groote vlam-
noffelyk negens ministers was, zou in onze menzee vormden.
tnS1<'\TSteen geregeld verkeer mogelijk. Een paniek maakte zich van de bewo-
mooi aar !n 18 «en minister nu een- ners meester. Vrouwen en kinderen, die
p'n raF,a avis: *Jet Sper- Hbl. geeft, zich niet spoedig genoeg in veiligheid
Cle Dölltie a en of rbe haa„ j 1
ALS ER EEN MINISTER KOMT.
de politie allen lof die haar toekomt,
merkt echter op: Inmiddels heeft het te
Soerabaia wel eenige stof tot goedmoe-
digen humor gegeven (en hier en daar
zelfs minder goedmoedig), dat zoowat de
halve stad afgezet wordt, heele straten
■voor het publiek verkeer worden afgeslo
ten, zoodra de mogelijkheid bestond, dat
de ministerieele auto zou kunnen passee-
ren. En niet slechts in de stad. Wij
konden brengen, zochten hun toevlucht
in een grooten steenen oven, die ten alge-
meene nutte in het centrum van het
plaatsje staat en die zij pas weer ver
lieten, toen van het geheele buurtschap
niet veel meer dan asch en puinhoopen
over was.
Van alle huizen werden de inboedels
en alle levende have een prooi der vlam
men. De materieele schade bedraagt meer
iemand, die em^vonnm^STn'weg .mar e»n ^i0en franc-8 en zesti« pers0"
I'osari (heelemaal boven Pasoeroean, in
het Tenggergebergte) was opgehouden,
wegens het feit, dat de veldpolitie op dien
y w vv V.
weg den minister verwachtte, die weer
naar beneden zou komen. En toen op een
ochtend om voor achten naar de Marine
op den Oedjoeng. het havenetablissement
van Soerabaia, gereden zou worden, moest
het drukke verkeer, dat zich naar de be
nedenstad spoedde, omgelegd worden
langs buitenwegen, terwijl toen om 11 uur
de terugtocht zou worden aanvaard, het
geheele verkeer door het Cliineesche kamp
stagneerde, daar de auto's van den minis
ter én de marine-autoriteiten zich ruim
een uur verlaat hadden.
Wij hadden, verzekert het blad, wel
even meelü niet een keurig aangedaan
nen zijn dakloos gewordlen.
DE GRIEP IN DUITSCHLAND.
De griep, die op het oogenblik heel
Europa schijnt te teisteren, spaart ook
Duitschland niet. Te Breslau heeft het
aantal griepgevallen de laatste dagen een
verontrustenden omvang aangenomen.
Er zjjn al twee scholen gesloten en op de
andere scholen zijn van vele klassen meer
dan de helft der leerlingen ziek.
EEN ZORGELOOS CHIRURG?
Voor Kings Bench te Londen diende
Woensdag een eisch tot schadevergoeding
van den vader van een 12-jarig meisje
tegen een chirurg. Het meisje had blin-
vlKTVr 'S midda«8 ^ecies half de darm ontsteking RadendeChirurg
i op post kwam op de Goebeng-brug. had haar geopereerd en zeide den blin-
.ïh^eneTEneLUvUMm' ff*1 T hand" den darm ,dat wil zeggen het wormvor-
scnoenen. En om uif uur begon de regen mig aanhangsel) te hebben weggenomen
rr" om "O"11 Nirttemin kresi het kind IfJ ZZ":
«g*». neer 8eo„"erMrdd„„r
houdmi. En «eri anderen clumrg en deze vond de
appendix nog aanwezig. De vader heeft
nu tegen den eersten chirurg, die 50
pond voor de operatie had ontvangen,
een eisch tot schadevergoeding ingesteld.
Het merkwaardige is, dat de eerste chi
rurg volhoudt wel degelijk de appendix
te hebben weggenomen.
DE LICHTING VAN DE M 2.
In het Lagerhuis heeft de eerste Lord
der Admiraliteit Donderdag meegedeeld,
dat de bergingswerkzaamheden van de
verongelukte duikboot M 2 Zaterdag
hervat zullen worden.
DERTIEN JAREN NA HET SLUITEN
VAN DEN VREDE
Men schrijft uit Boedapest aan de Nw.
Rott. Crt.:
Enkele dagen geleden overleed te Bra-
tislawe plotseling de heer Hans Mayer,
die vele jaren lang secretaris van de
familie van aartshertog Friedrich is ge
weest. Aartshertog Albrecht telegrafeer
de aan de familie het verzoek, de begra
fenis een dag uit te stellen, aangezien hij
den trouwen dienaar van zijn familie de
laatste eer wilde helpen bewijzen. Te
gelijkertijd verzocht de aartshertog tele
grafisch aan de Tsjechische regeering,
hem te willen veroorlooven, voor de be-
gravenis de grens te overschrijden, tege
lijk belovend, zich van alle politiek te zul
len onthouden. Nu bestaat echter in Tsje-
choslawakije nog steeds een wet, die de
leden van het huis-Habsburg den toe
gang tot het grondgebied van de repu
bliek ontzegt, in verband waarmede o.a.
indertijd aartshertog Josef Franz, toen
hij in Breslau met de Saksische prinses
Anna gehuwd was, door Saksen, Beieren
en Oostenrijk naar Hongarije moest rei
zen, aangezien hij geen Tsjechoslowaksch
gebied mocht betreden. Ook thans nog
schijnt de Tsjechoslowaksche staat het
bezoek te vreezen, althans heeft de Tsje
chische regeering gemeend .het verzoek
van aartshertog Albrecht van de hand te
moeten wijzen.
Van de familie L'ndbergh.
Een blad te Philadelphia heeft de tele
fonische mededeeling ontvangen af
komstig van een onbekende dat het
ontvoerde kind van Lindbergh wordt ver
zorgd door een gediplomeerde kinderver-
I pleegster. Toen deze mededeeling was
gedaan werd de verbinding verbroken.
Lindbergh zelf heeft Donderdag ver
klaard ervan overtuigd te zijn, dat zijn
kind hem nog voor den middag van dien
dag zou worden teruggegeven,
j Om te voorkomen, dat het gestolen kind
over de Mexicaansche grens wordt ge
smokkeld, heeft de Mexicaansche min is
ter van oorlog, Calles, aan de militaire
grensbewaking opgedragen een nauw-
I lettend toezicht uit te oefenen.
Als een van de merkwaardigste reac
ties die er op het geval Lindbergh zijn
gekomen, valt een gebaar te vermelden,
gemaakt door Al. Capone, die voor een
zeer langen duur wegens belastingont-
duiking in de gevangenis is gezet. Al
Capone n.1. heeft 10,000 uitgeloofd voor
dengene, die inlichtingen verstrekt,
welke er toe leiden, dat het kind onge-
I deerd aan de ouders wordt terug ge
geven en dat de ontvoerders worden ge
arresteerd.
Een later bericht in een New Yorksch
blad vermeldt, dat Lindbergh bereid is de
50,000 te betalen, die voor de terug
gaaf van zijn geroofd kind geëischt
worden. In den brief, waarin het geld
werd gevraagd, was de mededeeling ver
vat, dat het kind zou worden gedood in-
dien de inhoud van den brief in de cou
rant mocht komen.
l De politie houdt de bizonderheden be
treffende de ontvoering van'het zoontje
van Lindbergh nog geheim. Voetsporen
zouden er op wijzen, dat een man en een
vrouw aan de ontvoering debet zijn.
Nog niet terecht. Een tweede
brief om losgeld.
Ondanks de ijverigste nasporingen van
de heele Amerikaansche politie, die den
steun van een goed deel van de bevol
king ondervindt, is het kindje van Lind
bergh tot dusverre nog niet opgespoord.
De politie wordt, naar Reuter meldt, tel
kens op een dwaalspjoor gebracht door
welmeenende lieden, die kinderen heh-
Ikmi gezien onder omstandigheden, die
non verdacht voorkomen, Iedereen, die
een klein kind draagt, dat huilt, wordt
dadelijk door de menigte met nieuws
gierige blikken gadegeslagen en is al
heel gauw het voorwerp van verdenking.
De politie zoekt thans naar een bejaarde
vrouw, vermoedelijk een vreemdelinge,
die Lindbrgh een brief heeft geschreven,
waarin zij zegt, dat zijn kind wordt vast
gehouden door twee mannen en een
vrouw.
Inmiddels heeft Lindbergh een twee
den brief gekregen, waarin een losgeld
van 50.000 dollar voor zjjn kind geëischt
wordt. De politie heeft dezen brief ge
publiceerd. Hij is niet geteekend en te
New York gepost.
De brief van bovengenoemde vrouw
was afkomstig uit Boston en zegt, dat het
kind wordt vastgehouden in een kleine
stad in den staat Massachussetts.
Een gerucht, dat Lindbergh in recht-
streeksche verbinding zou zijn geweest
met. de ontvoerders van zijn kind wordt
tegengesproken.
I
De onverbiddelijke slooper van
de „Heldersche en Nleuwedleper
Courant".
Het Molenplein.
Dit is nog een plekje in Den Helder,
waar men staat op alouden, eerbiedwaar-
digen grond.
Het karakteristieke pleintje ligt daar in
doodsche, wintersche verstrakking, ge
vangen in den strengen ernst van de om
liggende gebouwen.
Heel vroeger had het Molenplein wel
eens een stille, rustige weg. Een men-
schenleven is voorbij gevlogen, sinds men
er de kalme afzondering kon vinden. Toen
er nog een aardig plantsoen was en de
molen aan den overkant stond en er nog
in lang geen H.B.S. werd aangetroffen.
De geschiedenis is onpartijdig en recht
vaardig. Heele generaties hebben geweten
dat hier ergens in den gevel met forsche
blokletters stond „Heldersche en Nieuwe
dieper Courant". Geslachten wisten, dat
wijlen Jan Hendrik van Balen daar als
uitgever heeft gewoond. Vlak bij was een
apotheek gevestigd, waar je pillen en poe
ders en drankjes kon krijgen en waar een
bonte wereld van Heldersche burgers in
de kelderachtige gewelven van de firma
Jelgersma een stuiver schoensmeer
haalde.
Achter het huis van J. H. van Balen
was de drukkerij en sinds lang is er nu
de steenhouwerswerkplaats van Simons
gevestigd en ik wed dat er in het vele
puin op den gron.d nog wel een dun
spatie of pasje x) of een oud lettertje zal
liggen. Hier heeft de pers gedraaid en
weid het Dagblad alle dagen opgetast en
gevouwen. Bij voorkeur was hier het
domein van wijlen den meesterknecht
Brouwer en Jan van der Star.
Maar we gaan nog even naar den voor
kant terug, op 't Molenplein, over het
voormalige politiebureau. Een stukje
merkwaardige Heldersche traditie heeft
er lang stand gehouden en we wilden het
nog even bekijken eer het voor alle tijden
zoo goed als vergeten is.
Vluchtig en zonder belangstelling zagen
de voorbijgangers dat hier de slooper aan
het opruimen was. Wat was er aan de
hand1? Anders niet? Niets geen bijzonders.
Maar wij hebben dit opruimingswerk juist
in gespannen, geboeide aandacht gade
geslagen. Wereld verloren bijna, was dit
voor ons een openbaring en bezield door
liefde voor oude Heldersche dingen, von
den we het geen tijd verspillen de betee
kenis van dit verdwijnen te herdenken.
We zien nog de propere apotheek, waar
we 's Zaterdags ook schoensmeer in een
potje haalden voor de Zondagsche schoe
nen. En het huis dan, waar het Dagblad
altijd uitgedragen werd. Nu zat daar boven
op het al afgetakelde dak een jongen
zoo'n figuur van een steenbikker en
die hakte juist de letters weg van „Hel
dersche en Nieuwedieper Courant". Het
is als of het er eeuwen gestaan heeft
Neen, ik kan niet zeggen, welk een ont
roering mij beving, toen de onverbidde
lijke slooper op dit couranten-kerkhof aan
den gang was om de botten en becnen er
Uit te halen. Bij deze begrafenis was wel
niemand aanwezig, die dacht: wat een
mooie ouwe heer was het en wat hield hii
zich kras De sloopersjongen was van
achteren begonnen en nu stond daar nog
liet begin „Hel". Meer niet. Het duizelde
ons een beetje. Wat musschen zaten op
het adk van het overschotje' balken en
schenen zich geenszins geschokkeerd te
voelen in het lawaai. Toch was dit maar
schijn. Ze piepten eu krijschten bij de
puinhoopen een marehe funèbre. Het leek
wel, of er bij deze definitieve opruiming
iets klonk van: uren, dagen, maanden.
Groote stukken hardsteen donderden naar
beneden. Maai- het begin van „Heldersche
Courant" hel stond nog pal. In de
holle ruimte was een soort woestenij en
de heele ruïne maakte wel een vrëemd-
soortigen indruk. Alles en alles was ont
manteld en men kon niet meer nagaan hoe
de oude toestand was geweest. De drie
letters „Hel" leverden daar in de hoogte
een dankbaar reclame-object.
Een mensch kan zich af en toe ver
jongen en met een paar opknappertjes er
weer bovenop krabbelen. Doch voor deze
„Heldersche en Nieuwedieper Courant"
was niets meer te redden. Met opgestroop
te mouwen hamerde, sloeg en sloopte de
,'ongen. Hii lachte bij dit werk. Hij zong
bij dit karweitje. Hij dacht echter niet aan
de geestelijke waarde, aan de beteekenis
van iets, dat hii finaal vernielde. Om niet
te spreken van baldadigheid gaf hij
een geweldige slag en maakte onderdeelen
van „Hel". Nog niet. Die jongen werd
schijnbaar razend, want het was hard als
metaal. Alle sentiment houdt in hem op.
Hij raast en tiert, want de „H" staat daar
nog zoo beteekenisvol. Het lijkt een taai
het taaiste onderdeel van „Heldersche
en Nieuwedieper Courant". Die „H" is
wel de laatste harde van de eervol gesneu
velde andere letters. Deze „H" is daar nog
altijd als een paal op een historisch kerk
hof.
Doch de bikker gaf het niet op. Als eeh
verstandige slooper neemt hij nog eens
zijn moker en beitel en het is alsof hij alle
krachten geeft die „H" van hem vergt.
Hij slaat als een bezetene en waar zoovele
dingen een roemloos einde beleven, vallen
de brokken naar beneden. Er steekt echter
nog een stukje van uit, puntig scherp.
Pang! Met groote activiteit stoot hij dit
overblijfsel ook weg en alles is dood.
Er is een tijd geweest, dat deze „Helder
sche en Nieuwedieper ^Courant" het
Dagblad geboren werd. Die dagen lig
gen ver achter ons. Het waren goede
buren. Veel is sinds veranderd. En toen
nu dit oude Heldersche beeld afgetakeld
werd op een zachten Februari-middag,
scheen de doorkijk naar den Dijkweg
wel een grot van licht en wilden we er nog
even van napraten in de echte „Helder
sche Courant", die als een vaste klant bij
kenners en de proevers altijd weer wordt
begroet.
Naschrift van de Redactie. De door
onzen medewerker hier in herinnering ge
brachte krant heette „Heldersche en Nieu
wedieper Courant" en werd in 1842 opge
richt. Oprichter was C. Bakker Bz., boek
handelaar. Het blad verscheen aanvanke
lijk eenmaal per week, tusschen 1858 en
1868 tweemaal, van 1868 af driemaal per
week, en sinds 1893 of '94 als dagblad. Het
werd van 1842 tot 1861 gedrukt op de
drukkerij van S. Giltjes, Achtergracht
W.z. (thans Keizersgracht genaamd), daar
na op een door den heer Bakker voor
noemd opgerichte eigen drukkerij aan het
Molenplein. Het is over dit perceel, in
welks voorgevel zich een zanösteenen gevel
bevond, vermeldende den naam „Helder
sche en Nieuwedieper Courant", dat in het
bovenstaand kijkje gesproken wordt. De
drukkerij werd in 1896 verplaatst naar
den Kanaalweg. In 1894 werd het blad en
de drukkerij verkocht aan den bekenden
schrijver Hendrik van Balen. Het blad
verscheen kort daarna dagelijks, onder
den titel „Dagblad voor Helder en Hol-
land's Noorderkwartier". Einde 1896 wer
den beide verkocht aan de naamlooze ven
nootschap „Helder's Uitgevers-maatschap
pij", directeur S. Jaring, en einde Decem
ber 1919, bü hrt voleindigen van den 76en
jaargang, werd de uitgave van het „Dag
blad welks invloed en beteekenis meer
en meer verminderd was de laatste jaren,
gestaakt.
3 Maart. Na heel veel narigheid
waren ze het brutale dienstmeisje kwijt,
's Avonds lazen ze nog eens het weinig
vleiende getuigschrift over, dat ze haar
hadden meegegeven. Ze hadden voor de
zekerheid copy gehouden. Je kon nooit
weten, met zoo'n raar portret:
„Brunhilde Veilchenduft is vier weken
bij ons in dienst geweest; wij hebben haar
opgezegd omdat we een meisje noodig
hadden dat werken kon en dat was met
haar helaas niet het geval. Ze stond nooit
vroeg genoeg op, werkte slechts met tus-
schenpoozen en zonder werklust, had niet
veel pleizier in koken, bedierf dan ook
niet zelden het eten, was altijd zeer slordig
in haar werk, niet bepaald zindelijk, en
nam het niet al te nauw met de waarheid,
terwijl haar vrije avonden haar eenige
zorg uitmaakten. Zij zoekt bovendienjals
regel net verkeerd gezelschap, en het is
dan ook in ieder opzicht aan te bevelen,
Brunhilde Veilchenduft niet in dienst te
nemen."
Een paar dagen later kwam er een me
vrouw om nadere informaties te vragen.
Brunhilde Veilchenduft had een „uittrek
sel" uit het getuigschrift overgelegd. Het
„uittreksel" bestond uit de hierboven ge
schreven woorden. Controleert u maar
In den Gulden Winckel vertelt Jan
Greshoff het volgende: Hij had een recen
sie geschreven, die aldus luidde:
„Eén der deskundigste mannen van
het Comité van Actie inzake letterkun
dige vertalingen, de volijverige, de
excellente heer M. J. Premsela, vond
dit jaar een Alkmaarsch uitgever be
reid om 'n Franschen roman in ver
taling ter markt te brengen. En welken
roman koos de heer M. J. Premsela,
dien ik ken als een bodemloos vat vol
goede bedoelingen? „Climats", Mes
sieurs. „Climats" het Meesterwerk
der Middelmatigheid van den compi
lator Maurois, den lieveling van den
Europeeschen Middenstand van Lezen-
den. Dit boek, het type van een faux
chef d'oeuvre, mediocre van het begin
tot het' einde, mondainerig, hopeloos
leeg en hopeloos burgerlijk, dit werkje,
dat niets representeert en in de Fran
sche literatuur geen plaats inneemt, liet
de heer M. J. Premsela aan het Neder-
landsche publiek voorleggen."
In een advertentie van den uitgever J.
Schuyt Jr„ vond hij deze uitlating als
volgt terug:
„Een der deskundigste mannen van
het Comité van Actie inzake letterkun
dige vertalingen.... de heer Martin J.
Premsela, vond dit jaar 'n Alkmaarsch
uitgever bereid om 'n Franschen roman
in vertaling ter markt te brengen. En
welken roman koos de heer Premsela?...
„Climats"... van Maurois!... Dit boek liet
de heer Premsela aan het Nederland-
sche publiek voorleggen."
Wie moet hierbij niet denken aan Frau-
lein Brunhilde Veilchenduft?
et Uw
i.'jc V® hou'
AriscW e n
65 c,v
Tdl 9cl°0<A
Ingezonden Mededeeling. (790)
en springende lippen
In dooit» VU 30-60 90 ct. T„b. 80 B,| Apo.h. D,o9ll„.
Terug.
De „Ekster" is 3 Maart om 6.30 uur
I van Bagdad vertrokken en om 14.08 uur
I te Cairo aangekomen, na een tusschen-
i landing te Gazza.
Heen.
De „Duif" is 3 Maart om 7.00 van Am
sterdam vertrokken en om 12.32 te Mar-
seille gearriveerd.
De „Specht" is 3 Maart om 4.57 uur van
Djack vertrokken en om 16.52 te Jodpoer
gearriveerd.
UITBREIDING VAN DE
NACHTPOSTVLUCHTEX IN
NOORD-EUROPA.
Op uitnoodiging van de Deensche Pos
terijen heeft te Stockholm een conferentie
plaats gehad ter bespreking van het
Noord-Kuropeesche nachtpostluchtver-
keer. Het onderwerp der besprekingen
was de uitbreiding van de nachtpostvluch-
ten gedurende het geheele jaar. De ver
tegenwoordigers van Zweden, Duitsch
land, Nederland, Noorwegen, Finland en
Denemarken namen aan de besprekingen
deel. Een belangrijk besluit der conferen
tie is dat overeenstemming werd bereikt
tusschen de Scandinavische landen,
Duitschland en Nederland otn op de a.s.
conferentie te Brussel een gemeenschap
pelijk programma in te dienen voor de
uitbreiding van het Noord-Europeesche
nachtpostluchtverkeer gedurende de eerst
volgende drie jaren. Verder werd beslo
ten, dat met ingang van 1 Mei a.s. de
nachtpostvluchten van Scandinavië naar
Engeland via Amsterdam zullen gaan. De
Zweedsche Luchtvaart-Mij. zal eiken nacht
een postdienst instellen naar Amsterdam,
waar een K.L.M.-vliegtuig de post onmid
dellijk naar Londen zal brengen.
DE DEENSCHE MARINE KOOPT
TORPEDO-VLIEGTUIG EN.
Reeds langen tijd is er sprake van ge
weest dat de Deensche marine ook vli g-
tuigen, ingericht voor het werpen van tor
pedo's, zou koopen. Nu heeft de chef voor
de marinevliegdienst Grandjean een con
tract afgesloten met Hawker Ltd. voor de
levering van twee Hawker-Horsebytoe
stellen. Beide zijn voorzien van de groo -
ste bestaande Armstrong Leopardniotore
van 820 pk en zullen met hun bemanni
van 3 p rsonen, machinegeweren en
pedo 4500 kg wegen. Zij w0!*d®" d' moP-
met pontons als met wielen gele
ten een snelheid kunnen bereiken .n(Jcr
km in het uur en kasten elk n
dan Kr. 150.000.