'PU ROL Vervangt de grasbleek en maakt het gebruik van chloor overbodig. Een Franseh gehucht afgebrand. Zoo gaat het spoelen ge makkelijker en vlugger! Ik neem een paar handenvol Sil, en voeg ze, koud opgelost, bij het eerste heete spoelwater. Het spoelen gaat dan veel gemakkelijker, het wasch- goed krijgt dadelijk een opvallend heldere tint en ruikt frisch en aan genaam. Ik kan Sil bij het spoelen niet meer missen. Sil is absoluut onschadelijk. Het gestolen kind. Kijkjes uit mijn venster. Van links en rechts W*>> JCuchtvaart. JUvure schrvate -*■-huid Postvluchten van en naar Indië. Ministerie van Buitenlandsche Zaken) een dergelijk optreden in vreemden staatsdienst nooit aangezien. Toen kort na den oorlog Japansche wervers Duit- sohe onderofficieren en officieren als instructeurs zochten, heeft, men er dik wijls tegen gewaarschuwd. Een reden om hen te verbieden het land te verlaten, heeft men echter niet, zoolang hun stre ven zich niet rechtstreeks tegen Duitsch- land richt. Toen Overste Bauer in 1928 door Tsjiang Kai Sjek werd opgeroepen en hij naar Nanking ging was men over dit besluit weinig gesticht. Ret is toen zelfs tot een diplomatiek intermezzo tusschen Benijn en Parijs gekomen, daar men in Parijs de vrees koesterde, dat de ener gieke Bauer Tsjiang Kai Sjek op slueep- touw zou nemen. Maar men heeft toen met volle zekerheid kunnen bewijzen, dat behalve Engelsche, ook Fransche offi cieren in Chineeschen en Japanschen staatsdienst staan. Bauer heeft en nooit zonder daarvan eerst het Duitsche ministerie van Bui tenlandsche Zaken daarvan op de hoogte te stellen ongeveer 30 van zijn vroe gere kameraden naar China gehaald, welke in Nanking Sjanghai en in Imt binnenland van China werden gestatio neerd Geen van hen is echter en dat moet nadrukkelijk worden vastgesteld ooit als troepencommandant werkzaam ge weest, doch slechts als instructeur, als leeraar en als stafofficier. Tegenwoordig zijn van deze 30 officie ren die dus den autoriteiten met naam en toenaam bekend zijn slechts nog ongeveer 10 of 12 in China; aan het hoofd van deze groep staat de Overste Bauer (die meer dan alleen medewerker, maar tevens vriend en vertrouweling van Tsjiang Kai Sjek werd) generaal Wetzel, wiens kwartier te Nanking is. Hetzelfde aantal bevindt zich in Japan; van hen is echter zooals in Tokio van officieele zijde wordt verklaard, niet één enkele bij de in Mandsjoerije vechtende troepen. In zooverre zij en hun kameraden in China nog van Duitsche nationaliteit zijn, is hen van regeeringszijde, onder bedrei ging van de allerstrengste dwangmaat regelen, strikte neutraliteit opgelegd, hetgeen ook wel vanzelfsprekend is. Wie er nog meer in China zijn Zoover- is dus alles in orde! Maar niet in orde is het niet hen, die op eigen ge legenheid in de strijdgebieden trachten mee te doen. Hun namen (misschien zijn het er twee of drie dozijn) zijn aan de rijksregeering niet bekend. Zij zijn niet met het vooropgestelde doel vertrokken in het buitenland te werven, doch zijn eerst later, na eenigen tijd in het betref fende land te hebben gewoond, aan het avonturieren geslagen. Zij zijn ook niet als officier werkzaam, maar als ordon nansen, telefonisten, marconisten, vlieg tuigmonteurs en als chauffeurs. Hoe het hen gaat en waar zij eigenlijk gestation- neerd zijn, is niet uit te vinden, is even oncontroleerbaar als b.v. de verblijfplaats van Engelsche, Fransche en Italiaansohe avonturiers. Als er hier een daar in Duischland het gerucht de ronde doet, dat Duitschers voor China of Japan zijn aangeworven, kan men er zeker van zijn, dat dit afkom stig is van zekere categorie van onrust stokers, die het land verdacht willen ma ken tegenover den vreemde en van die genen, die uit die berichten geld trach ten te kloppen door van de vrijwilligers „provisie" of „borgstortingen" te ver langen, waarmede zij dan spoorloos ver dwijnen. Een officieele, of onofficieele werving van vrijwilligers voor Japan of China bestaat er in Duitschland niet! Pogingen daartoe bij de consulaten zijn zonder effect! En bovendien zullen de Duitsche autoriteiten alles doen om avon tuurlijk aangelegde jongelieden van deze onverstandige stappen af te brengen, niet alleen, daar zij het prestige van het land schaden, maar tevens om deze jonge lieden voor de ellende van den oorlog en voor de daaruit voortvloeiende ge volgen te beschermen. straat was uitgestorven en spiegelde tot zoover het oog reikte. In den gietenden regende minister was op zijn terug tocht uit Tosari later dan gemeld en ver wacht was.... t Binnenland. VERLOREN PARELSNOER. Met zeven parels minder terug gevonden. Uit Noordwijk wordt aan het „Volk" bericht: Zondag j.L heeft een dame uit Rotter dam, die in de zomermaanden hier steeds in pension is, hier een parelsnoer ter waarde van circa 15.000 verloren. De heer J. v. d. N. heeft thans het snoer ge vonden. Van de 119 parels waren echter 7 niet meer aanwezig. AUTODIEF AANGEHOUDEN. De politie te Heerlen heeft iemand uit Keulen aangehouden, die een zoo goed als nieuwe Buick aan een garagehouder voor 800 wilde verkoopen. Bij infor matie in Keulen bleek, dat de auto was gestolen. De aangehoudene, O. G„ die zeer ongunstig bekend staat, zal ter be schikking van de justitie te Ma-3 ht worden gesteld. VERDUISTERING. De reiziger J. E. A. te Vught en zijn echtgenoote zijn door de recherche te 's-Hertogenbosch aangehouden verdacht van verduistering van 4900 in dienst betrekking ten nadeele van een marga- rinefabriek te 's-Hertogenbosch. VROUW VERBRAND. De 73-jarige weduwe C. Wiezener, te Tholen is Donderdagmiddag in haar wo- ning verbrand gevonden. Bij onderzoek bleek dat de dood reeds een uur geleden was ingetreden. Vermoed wordt, dat de kleeding van de vrouw, die aan toevallen leed, door het vuur van een stoof is aan getast. Zij heeft nog getracht te vluchten,1 doch was daartoe niet meer in staat. DE PEELBRAND. Overdreven berichten. Men schrijft uit Venlo: De heidebrand, welke in de Peel heeft gewoed, heeft heel wat pennen in beroe ring gebracht en bij den lezer kan de indruk zijn gevestigd, dat de geheele Peelstreek in brand heeft gestaan. Niets is minder waar. Nabij het station America, ruim een uur gaans achter Horst, is Dinsdagmid dag, waarschijnlijk tengevolge v'tn uit vliegende vonken van een locomotief van een der treinen op het traject Venlo— Eindhoven, een heidebrand uitgebroken, welke zich mede tengevolge van den feilen wind in dit uitgestrekte heideland snel uibreidde, doch hier werden slechts dorre heide en strooisel een prooi der vlammen. Op plaatsen, waar de brand op turfperceelen oversloeg, ging hier en daar ook een hoop turf in de vlammen op. Toen wij Woensdagavond, opgeschrikt door de alarmeerende berichten, naar de plaats van den brand begaven, waren alleen nog sporen van verbrande heide en brandlucht aanwezig. Er mogen wellicht enkele hoopen turf verbrand zijn, schade van beteekenis is niet aangericht en er heeft onder de be volking zelfs geen oogenblik onrust ge- heerscht, al trachtte men natuurlijk met man en macht met alle beschikbare mid delen den brand zoo spoedig mogelijk te blusschen. Buitenland. - Meer dan 1 millioen francs schade. Woensdagnacht brak brand uit in een klein gehucht, bestaande uit 22 huizen, in de nabijheid van Rennes, Nog voordat rv, iT !de brandweer van de dichtstbijgelegen hpt vprHiif van1 tijdens plaatsen kon arriveeren, had de wind het Krokodillenstad 'n h» ^ec.^e^s lr?. de vuur, dat in een koestal was ontstaan, aan rlpn Hil L hln! t flTaangewakkerd en de vonken overgebiazen tt dag te hebben gelegd. Indien de 0p de nabij gelegen huizen, zoodat in Pohhe voor een tiende deel zoo korten tijd alle huizen een groote vlam- noffelyk negens ministers was, zou in onze menzee vormden. tnS1<'\TSteen geregeld verkeer mogelijk. Een paniek maakte zich van de bewo- mooi aar !n 18 «en minister nu een- ners meester. Vrouwen en kinderen, die p'n raF,a avis: *Jet Sper- Hbl. geeft, zich niet spoedig genoeg in veiligheid Cle Dölltie a en of rbe haa„ j 1 ALS ER EEN MINISTER KOMT. de politie allen lof die haar toekomt, merkt echter op: Inmiddels heeft het te Soerabaia wel eenige stof tot goedmoe- digen humor gegeven (en hier en daar zelfs minder goedmoedig), dat zoowat de halve stad afgezet wordt, heele straten ■voor het publiek verkeer worden afgeslo ten, zoodra de mogelijkheid bestond, dat de ministerieele auto zou kunnen passee- ren. En niet slechts in de stad. Wij konden brengen, zochten hun toevlucht in een grooten steenen oven, die ten alge- meene nutte in het centrum van het plaatsje staat en die zij pas weer ver lieten, toen van het geheele buurtschap niet veel meer dan asch en puinhoopen over was. Van alle huizen werden de inboedels en alle levende have een prooi der vlam men. De materieele schade bedraagt meer iemand, die em^vonnm^STn'weg .mar e»n ^i0en franc-8 en zesti« pers0" I'osari (heelemaal boven Pasoeroean, in het Tenggergebergte) was opgehouden, wegens het feit, dat de veldpolitie op dien y w vv V. weg den minister verwachtte, die weer naar beneden zou komen. En toen op een ochtend om voor achten naar de Marine op den Oedjoeng. het havenetablissement van Soerabaia, gereden zou worden, moest het drukke verkeer, dat zich naar de be nedenstad spoedde, omgelegd worden langs buitenwegen, terwijl toen om 11 uur de terugtocht zou worden aanvaard, het geheele verkeer door het Cliineesche kamp stagneerde, daar de auto's van den minis ter én de marine-autoriteiten zich ruim een uur verlaat hadden. Wij hadden, verzekert het blad, wel even meelü niet een keurig aangedaan nen zijn dakloos gewordlen. DE GRIEP IN DUITSCHLAND. De griep, die op het oogenblik heel Europa schijnt te teisteren, spaart ook Duitschland niet. Te Breslau heeft het aantal griepgevallen de laatste dagen een verontrustenden omvang aangenomen. Er zjjn al twee scholen gesloten en op de andere scholen zijn van vele klassen meer dan de helft der leerlingen ziek. EEN ZORGELOOS CHIRURG? Voor Kings Bench te Londen diende Woensdag een eisch tot schadevergoeding van den vader van een 12-jarig meisje tegen een chirurg. Het meisje had blin- vlKTVr 'S midda«8 ^ecies half de darm ontsteking RadendeChirurg i op post kwam op de Goebeng-brug. had haar geopereerd en zeide den blin- .ïh^eneTEneLUvUMm' ff*1 T hand" den darm ,dat wil zeggen het wormvor- scnoenen. En om uif uur begon de regen mig aanhangsel) te hebben weggenomen rr" om "O"11 Nirttemin kresi het kind IfJ ZZ": «g*». neer 8eo„"erMrdd„„r houdmi. En «eri anderen clumrg en deze vond de appendix nog aanwezig. De vader heeft nu tegen den eersten chirurg, die 50 pond voor de operatie had ontvangen, een eisch tot schadevergoeding ingesteld. Het merkwaardige is, dat de eerste chi rurg volhoudt wel degelijk de appendix te hebben weggenomen. DE LICHTING VAN DE M 2. In het Lagerhuis heeft de eerste Lord der Admiraliteit Donderdag meegedeeld, dat de bergingswerkzaamheden van de verongelukte duikboot M 2 Zaterdag hervat zullen worden. DERTIEN JAREN NA HET SLUITEN VAN DEN VREDE Men schrijft uit Boedapest aan de Nw. Rott. Crt.: Enkele dagen geleden overleed te Bra- tislawe plotseling de heer Hans Mayer, die vele jaren lang secretaris van de familie van aartshertog Friedrich is ge weest. Aartshertog Albrecht telegrafeer de aan de familie het verzoek, de begra fenis een dag uit te stellen, aangezien hij den trouwen dienaar van zijn familie de laatste eer wilde helpen bewijzen. Te gelijkertijd verzocht de aartshertog tele grafisch aan de Tsjechische regeering, hem te willen veroorlooven, voor de be- gravenis de grens te overschrijden, tege lijk belovend, zich van alle politiek te zul len onthouden. Nu bestaat echter in Tsje- choslawakije nog steeds een wet, die de leden van het huis-Habsburg den toe gang tot het grondgebied van de repu bliek ontzegt, in verband waarmede o.a. indertijd aartshertog Josef Franz, toen hij in Breslau met de Saksische prinses Anna gehuwd was, door Saksen, Beieren en Oostenrijk naar Hongarije moest rei zen, aangezien hij geen Tsjechoslowaksch gebied mocht betreden. Ook thans nog schijnt de Tsjechoslowaksche staat het bezoek te vreezen, althans heeft de Tsje chische regeering gemeend .het verzoek van aartshertog Albrecht van de hand te moeten wijzen. Van de familie L'ndbergh. Een blad te Philadelphia heeft de tele fonische mededeeling ontvangen af komstig van een onbekende dat het ontvoerde kind van Lindbergh wordt ver zorgd door een gediplomeerde kinderver- I pleegster. Toen deze mededeeling was gedaan werd de verbinding verbroken. Lindbergh zelf heeft Donderdag ver klaard ervan overtuigd te zijn, dat zijn kind hem nog voor den middag van dien dag zou worden teruggegeven, j Om te voorkomen, dat het gestolen kind over de Mexicaansche grens wordt ge smokkeld, heeft de Mexicaansche min is ter van oorlog, Calles, aan de militaire grensbewaking opgedragen een nauw- I lettend toezicht uit te oefenen. Als een van de merkwaardigste reac ties die er op het geval Lindbergh zijn gekomen, valt een gebaar te vermelden, gemaakt door Al. Capone, die voor een zeer langen duur wegens belastingont- duiking in de gevangenis is gezet. Al Capone n.1. heeft 10,000 uitgeloofd voor dengene, die inlichtingen verstrekt, welke er toe leiden, dat het kind onge- I deerd aan de ouders wordt terug ge geven en dat de ontvoerders worden ge arresteerd. Een later bericht in een New Yorksch blad vermeldt, dat Lindbergh bereid is de 50,000 te betalen, die voor de terug gaaf van zijn geroofd kind geëischt worden. In den brief, waarin het geld werd gevraagd, was de mededeeling ver vat, dat het kind zou worden gedood in- dien de inhoud van den brief in de cou rant mocht komen. l De politie houdt de bizonderheden be treffende de ontvoering van'het zoontje van Lindbergh nog geheim. Voetsporen zouden er op wijzen, dat een man en een vrouw aan de ontvoering debet zijn. Nog niet terecht. Een tweede brief om losgeld. Ondanks de ijverigste nasporingen van de heele Amerikaansche politie, die den steun van een goed deel van de bevol king ondervindt, is het kindje van Lind bergh tot dusverre nog niet opgespoord. De politie wordt, naar Reuter meldt, tel kens op een dwaalspjoor gebracht door welmeenende lieden, die kinderen heh- Ikmi gezien onder omstandigheden, die non verdacht voorkomen, Iedereen, die een klein kind draagt, dat huilt, wordt dadelijk door de menigte met nieuws gierige blikken gadegeslagen en is al heel gauw het voorwerp van verdenking. De politie zoekt thans naar een bejaarde vrouw, vermoedelijk een vreemdelinge, die Lindbrgh een brief heeft geschreven, waarin zij zegt, dat zijn kind wordt vast gehouden door twee mannen en een vrouw. Inmiddels heeft Lindbergh een twee den brief gekregen, waarin een losgeld van 50.000 dollar voor zjjn kind geëischt wordt. De politie heeft dezen brief ge publiceerd. Hij is niet geteekend en te New York gepost. De brief van bovengenoemde vrouw was afkomstig uit Boston en zegt, dat het kind wordt vastgehouden in een kleine stad in den staat Massachussetts. Een gerucht, dat Lindbergh in recht- streeksche verbinding zou zijn geweest met. de ontvoerders van zijn kind wordt tegengesproken. I De onverbiddelijke slooper van de „Heldersche en Nleuwedleper Courant". Het Molenplein. Dit is nog een plekje in Den Helder, waar men staat op alouden, eerbiedwaar- digen grond. Het karakteristieke pleintje ligt daar in doodsche, wintersche verstrakking, ge vangen in den strengen ernst van de om liggende gebouwen. Heel vroeger had het Molenplein wel eens een stille, rustige weg. Een men- schenleven is voorbij gevlogen, sinds men er de kalme afzondering kon vinden. Toen er nog een aardig plantsoen was en de molen aan den overkant stond en er nog in lang geen H.B.S. werd aangetroffen. De geschiedenis is onpartijdig en recht vaardig. Heele generaties hebben geweten dat hier ergens in den gevel met forsche blokletters stond „Heldersche en Nieuwe dieper Courant". Geslachten wisten, dat wijlen Jan Hendrik van Balen daar als uitgever heeft gewoond. Vlak bij was een apotheek gevestigd, waar je pillen en poe ders en drankjes kon krijgen en waar een bonte wereld van Heldersche burgers in de kelderachtige gewelven van de firma Jelgersma een stuiver schoensmeer haalde. Achter het huis van J. H. van Balen was de drukkerij en sinds lang is er nu de steenhouwerswerkplaats van Simons gevestigd en ik wed dat er in het vele puin op den gron.d nog wel een dun spatie of pasje x) of een oud lettertje zal liggen. Hier heeft de pers gedraaid en weid het Dagblad alle dagen opgetast en gevouwen. Bij voorkeur was hier het domein van wijlen den meesterknecht Brouwer en Jan van der Star. Maar we gaan nog even naar den voor kant terug, op 't Molenplein, over het voormalige politiebureau. Een stukje merkwaardige Heldersche traditie heeft er lang stand gehouden en we wilden het nog even bekijken eer het voor alle tijden zoo goed als vergeten is. Vluchtig en zonder belangstelling zagen de voorbijgangers dat hier de slooper aan het opruimen was. Wat was er aan de hand1? Anders niet? Niets geen bijzonders. Maar wij hebben dit opruimingswerk juist in gespannen, geboeide aandacht gade geslagen. Wereld verloren bijna, was dit voor ons een openbaring en bezield door liefde voor oude Heldersche dingen, von den we het geen tijd verspillen de betee kenis van dit verdwijnen te herdenken. We zien nog de propere apotheek, waar we 's Zaterdags ook schoensmeer in een potje haalden voor de Zondagsche schoe nen. En het huis dan, waar het Dagblad altijd uitgedragen werd. Nu zat daar boven op het al afgetakelde dak een jongen zoo'n figuur van een steenbikker en die hakte juist de letters weg van „Hel dersche en Nieuwedieper Courant". Het is als of het er eeuwen gestaan heeft Neen, ik kan niet zeggen, welk een ont roering mij beving, toen de onverbidde lijke slooper op dit couranten-kerkhof aan den gang was om de botten en becnen er Uit te halen. Bij deze begrafenis was wel niemand aanwezig, die dacht: wat een mooie ouwe heer was het en wat hield hii zich kras De sloopersjongen was van achteren begonnen en nu stond daar nog liet begin „Hel". Meer niet. Het duizelde ons een beetje. Wat musschen zaten op het adk van het overschotje' balken en schenen zich geenszins geschokkeerd te voelen in het lawaai. Toch was dit maar schijn. Ze piepten eu krijschten bij de puinhoopen een marehe funèbre. Het leek wel, of er bij deze definitieve opruiming iets klonk van: uren, dagen, maanden. Groote stukken hardsteen donderden naar beneden. Maai- het begin van „Heldersche Courant" hel stond nog pal. In de holle ruimte was een soort woestenij en de heele ruïne maakte wel een vrëemd- soortigen indruk. Alles en alles was ont manteld en men kon niet meer nagaan hoe de oude toestand was geweest. De drie letters „Hel" leverden daar in de hoogte een dankbaar reclame-object. Een mensch kan zich af en toe ver jongen en met een paar opknappertjes er weer bovenop krabbelen. Doch voor deze „Heldersche en Nieuwedieper Courant" was niets meer te redden. Met opgestroop te mouwen hamerde, sloeg en sloopte de ,'ongen. Hii lachte bij dit werk. Hij zong bij dit karweitje. Hij dacht echter niet aan de geestelijke waarde, aan de beteekenis van iets, dat hii finaal vernielde. Om niet te spreken van baldadigheid gaf hij een geweldige slag en maakte onderdeelen van „Hel". Nog niet. Die jongen werd schijnbaar razend, want het was hard als metaal. Alle sentiment houdt in hem op. Hij raast en tiert, want de „H" staat daar nog zoo beteekenisvol. Het lijkt een taai het taaiste onderdeel van „Heldersche en Nieuwedieper Courant". Die „H" is wel de laatste harde van de eervol gesneu velde andere letters. Deze „H" is daar nog altijd als een paal op een historisch kerk hof. Doch de bikker gaf het niet op. Als eeh verstandige slooper neemt hij nog eens zijn moker en beitel en het is alsof hij alle krachten geeft die „H" van hem vergt. Hij slaat als een bezetene en waar zoovele dingen een roemloos einde beleven, vallen de brokken naar beneden. Er steekt echter nog een stukje van uit, puntig scherp. Pang! Met groote activiteit stoot hij dit overblijfsel ook weg en alles is dood. Er is een tijd geweest, dat deze „Helder sche en Nieuwedieper ^Courant" het Dagblad geboren werd. Die dagen lig gen ver achter ons. Het waren goede buren. Veel is sinds veranderd. En toen nu dit oude Heldersche beeld afgetakeld werd op een zachten Februari-middag, scheen de doorkijk naar den Dijkweg wel een grot van licht en wilden we er nog even van napraten in de echte „Helder sche Courant", die als een vaste klant bij kenners en de proevers altijd weer wordt begroet. Naschrift van de Redactie. De door onzen medewerker hier in herinnering ge brachte krant heette „Heldersche en Nieu wedieper Courant" en werd in 1842 opge richt. Oprichter was C. Bakker Bz., boek handelaar. Het blad verscheen aanvanke lijk eenmaal per week, tusschen 1858 en 1868 tweemaal, van 1868 af driemaal per week, en sinds 1893 of '94 als dagblad. Het werd van 1842 tot 1861 gedrukt op de drukkerij van S. Giltjes, Achtergracht W.z. (thans Keizersgracht genaamd), daar na op een door den heer Bakker voor noemd opgerichte eigen drukkerij aan het Molenplein. Het is over dit perceel, in welks voorgevel zich een zanösteenen gevel bevond, vermeldende den naam „Helder sche en Nieuwedieper Courant", dat in het bovenstaand kijkje gesproken wordt. De drukkerij werd in 1896 verplaatst naar den Kanaalweg. In 1894 werd het blad en de drukkerij verkocht aan den bekenden schrijver Hendrik van Balen. Het blad verscheen kort daarna dagelijks, onder den titel „Dagblad voor Helder en Hol- land's Noorderkwartier". Einde 1896 wer den beide verkocht aan de naamlooze ven nootschap „Helder's Uitgevers-maatschap pij", directeur S. Jaring, en einde Decem ber 1919, bü hrt voleindigen van den 76en jaargang, werd de uitgave van het „Dag blad welks invloed en beteekenis meer en meer verminderd was de laatste jaren, gestaakt. 3 Maart. Na heel veel narigheid waren ze het brutale dienstmeisje kwijt, 's Avonds lazen ze nog eens het weinig vleiende getuigschrift over, dat ze haar hadden meegegeven. Ze hadden voor de zekerheid copy gehouden. Je kon nooit weten, met zoo'n raar portret: „Brunhilde Veilchenduft is vier weken bij ons in dienst geweest; wij hebben haar opgezegd omdat we een meisje noodig hadden dat werken kon en dat was met haar helaas niet het geval. Ze stond nooit vroeg genoeg op, werkte slechts met tus- schenpoozen en zonder werklust, had niet veel pleizier in koken, bedierf dan ook niet zelden het eten, was altijd zeer slordig in haar werk, niet bepaald zindelijk, en nam het niet al te nauw met de waarheid, terwijl haar vrije avonden haar eenige zorg uitmaakten. Zij zoekt bovendienjals regel net verkeerd gezelschap, en het is dan ook in ieder opzicht aan te bevelen, Brunhilde Veilchenduft niet in dienst te nemen." Een paar dagen later kwam er een me vrouw om nadere informaties te vragen. Brunhilde Veilchenduft had een „uittrek sel" uit het getuigschrift overgelegd. Het „uittreksel" bestond uit de hierboven ge schreven woorden. Controleert u maar In den Gulden Winckel vertelt Jan Greshoff het volgende: Hij had een recen sie geschreven, die aldus luidde: „Eén der deskundigste mannen van het Comité van Actie inzake letterkun dige vertalingen, de volijverige, de excellente heer M. J. Premsela, vond dit jaar een Alkmaarsch uitgever be reid om 'n Franschen roman in ver taling ter markt te brengen. En welken roman koos de heer M. J. Premsela, dien ik ken als een bodemloos vat vol goede bedoelingen? „Climats", Mes sieurs. „Climats" het Meesterwerk der Middelmatigheid van den compi lator Maurois, den lieveling van den Europeeschen Middenstand van Lezen- den. Dit boek, het type van een faux chef d'oeuvre, mediocre van het begin tot het' einde, mondainerig, hopeloos leeg en hopeloos burgerlijk, dit werkje, dat niets representeert en in de Fran sche literatuur geen plaats inneemt, liet de heer M. J. Premsela aan het Neder- landsche publiek voorleggen." In een advertentie van den uitgever J. Schuyt Jr„ vond hij deze uitlating als volgt terug: „Een der deskundigste mannen van het Comité van Actie inzake letterkun dige vertalingen.... de heer Martin J. Premsela, vond dit jaar 'n Alkmaarsch uitgever bereid om 'n Franschen roman in vertaling ter markt te brengen. En welken roman koos de heer Premsela?... „Climats"... van Maurois!... Dit boek liet de heer Premsela aan het Nederland- sche publiek voorleggen." Wie moet hierbij niet denken aan Frau- lein Brunhilde Veilchenduft? et Uw i.'jc V® hou' AriscW e n 65 c,v Tdl 9cl°0<A Ingezonden Mededeeling. (790) en springende lippen In dooit» VU 30-60 90 ct. T„b. 80 B,| Apo.h. D,o9ll„. Terug. De „Ekster" is 3 Maart om 6.30 uur I van Bagdad vertrokken en om 14.08 uur I te Cairo aangekomen, na een tusschen- i landing te Gazza. Heen. De „Duif" is 3 Maart om 7.00 van Am sterdam vertrokken en om 12.32 te Mar- seille gearriveerd. De „Specht" is 3 Maart om 4.57 uur van Djack vertrokken en om 16.52 te Jodpoer gearriveerd. UITBREIDING VAN DE NACHTPOSTVLUCHTEX IN NOORD-EUROPA. Op uitnoodiging van de Deensche Pos terijen heeft te Stockholm een conferentie plaats gehad ter bespreking van het Noord-Kuropeesche nachtpostluchtver- keer. Het onderwerp der besprekingen was de uitbreiding van de nachtpostvluch- ten gedurende het geheele jaar. De ver tegenwoordigers van Zweden, Duitsch land, Nederland, Noorwegen, Finland en Denemarken namen aan de besprekingen deel. Een belangrijk besluit der conferen tie is dat overeenstemming werd bereikt tusschen de Scandinavische landen, Duitschland en Nederland otn op de a.s. conferentie te Brussel een gemeenschap pelijk programma in te dienen voor de uitbreiding van het Noord-Europeesche nachtpostluchtverkeer gedurende de eerst volgende drie jaren. Verder werd beslo ten, dat met ingang van 1 Mei a.s. de nachtpostvluchten van Scandinavië naar Engeland via Amsterdam zullen gaan. De Zweedsche Luchtvaart-Mij. zal eiken nacht een postdienst instellen naar Amsterdam, waar een K.L.M.-vliegtuig de post onmid dellijk naar Londen zal brengen. DE DEENSCHE MARINE KOOPT TORPEDO-VLIEGTUIG EN. Reeds langen tijd is er sprake van ge weest dat de Deensche marine ook vli g- tuigen, ingericht voor het werpen van tor pedo's, zou koopen. Nu heeft de chef voor de marinevliegdienst Grandjean een con tract afgesloten met Hawker Ltd. voor de levering van twee Hawker-Horsebytoe stellen. Beide zijn voorzien van de groo - ste bestaande Armstrong Leopardniotore van 820 pk en zullen met hun bemanni van 3 p rsonen, machinegeweren en pedo 4500 kg wegen. Zij w0!*d®" d' moP- met pontons als met wielen gele ten een snelheid kunnen bereiken .n(Jcr km in het uur en kasten elk n dan Kr. 150.000.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 2