POPULAIR ByVOEQO^LvajiDE,MHLDËRi5ClHÊ COURAtff
Arme jongens, die minister-president werden.
TWEEDE BLAD. VAN ZATERDAG 2 APRIL 1932. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
Lucifers.
De teleurgestelde erfgenamen.
TIETTEETIE
Stalin, de geweldmenseh
Zoon van een dronkaard, gewezen bankroover.
IX.
Men deed Lenin, die toen te Zürieh
woonde, mededeeling van bet gedrag
van zijn pupil Stalin. Maar hij wilde
niet gelooven, dat zijn leerling inder
daad 200 veranderd was, dat hij geen
nuttiger werk kon verrichten, dan een
bende inbrekers en bandieten aan te
voeren en rooftochten te organiseeren.
Toen in 1917 de Russische revolutie
uitbrak, werden men zal zich dit nog
wel herinneren de in Zwitserland
levende Russische revolutionairen in
een verzegelden wagon naai' Rusland
gezonden, waar men ze jubelend ont
ving. Trotzky en Lenin waren de hoofd
personen. Deze beide machtige figuren
van de revolutie streden tegen alles, wat
het tsarendom nog had overgelaten,
en ook tegen Kerenski en anderen uit
hun partij, die nog behept met enkele
conservatieve ideeën, trachtten de lei
ding der beweging in handen te krij
gen. Zij waren de ware radicaal-bolsje
wisten en de anderen noemde men in
dien tijd de „mensjewisten" of „mens
je wiki". De striid was hard en vinnig.
Verschrikkelijke uren maakten zij door
totdat eindelijk de roode vaan
overwon.
Slechts één man bleef achter de
schermen: Stalin! Hii had zich verbor
gen, durfde zoolang de revolutie de
overhand nog niet had gekregen niet
in het openbaar te verschijnen, want
op zijn hoofd had men meer dan een
half millioen roebel gesteld! Later
kwam hij weer te voorschijn; maar on-
dertusschen had Lenin de overtuiging
gekregen, dat hij zijn leerling overschat
had en daarom bemoeide hij zich niet
verder met hem, doch zond hem als
commandant naar Georgië, het geboor
teland van Stalin, om daar een opstand
te onderdrukken. En Stalin, revolutio
nair van het zuiverste water, inter
nationalist in hart en nieren, die vader
land noch familie wilde kennen, trok
met zijn korps naar Georgië en wist
in een der bloedigste gevechten, die de
geschiedenis kent, den opstand te ver
nietigen, waarbij li ij heele drommen
Georgië re liet fusileeren. Hij de Geor
giër, moordde zijn eigen landgenooten
zender genade uit, indien zij zich niet
aan de revolutie onderwierpen!
Toen Lenin stierf, opende men zijn
testament en wat bleek? Hij had
daarin uitdrukkelijk zijn partijgenooten
gewaarschuwd! tegen Stalin. Men moest
hem nooit een machtspositie verschaf
fen, schreef Lenin. Hii was daartoe on
geschikt en zou het verderf beteekenen
voor de partij! Maar de opvolgers van
l enin waren niet opgewassen tegen
dezen man, die onomwonden op zijn
doel afging en niemand en niets ont
zag! Men een overbluffende brutaliteit,
ijzeren zenuwen, het talent om van
iedere gewonnen schrede veld® gebruik
te maken, met een ijzeren wil, die nie
mand naast zich duldde, wist Stalin
zich langzaam maar zeker een weg om
hoog te banen. Als hij spreekt, voelt
mén, «dat er niemand slechter geschikt
is voor redenaar dan hij; maar de
menschen voelen tenminste, dat er hier
iemand uit hun rijen spreekt, uit hun
midden, iemand, die alles verdroeg, wat
er te verdragen viel, iemand, die hard
nekkig en fanatiek vast heeft gehou
den aan de idealen van het Bolsje
wisme! Hij schuift niet de ellebogen
alles terzijde, wat niet wil buigen en zij
volgen hem op het aldus gebaande pad.
Overigens heeft hii dikwijls heel han
dige politieke zetten gedaan. Hii loosde
Trotzky in het buitenland, zette eenige
theoretici, die hem en de partij met hun
zachtmoedigheid naar zijn inzicht
slechts schade berokkenden, buiten den
raad van volkscommissarissen. Rykow
moest vallen, toen Stalin bemerkte, dat
hij, na de onderwerping der linksche
oppositie onder leiding van Trotzky,
die den ondernemer meer rechten wilde
verschaffen, op den duur de macht niet
zou kunnen behouden zonder het
kwaad met wortel en tak uit te roeien.
Stalin werkte niet alleen bewust in de
richting van de afschaffing van den
godsdienst, maar hij is b.v. ook een
vurig voorstander van de oplossing van
de familie en van staatsvoeding der
kinderen. Hij de vroegere semina
rist. de vroegere candidaat voor de
priesterwijding, heeft dé jaarlijks vast
gestelde spotfeesten tegen den gods
dienst ingesteld, die evenals volksfees
ten gevierd worden!
7/o0 beheerscht Stalin tegenwoordig
als „secretaris-generaal van het Uit
voerend comité der Russische Commu
nistische partii" het Russische reuzen-
ï'ijlHij is een mensch, die terug
getrokken leeft en zichzelf nauwelijks
eeiiige ontspaiiindng gunt. Nooit heeft
hij een theater betreden, nooit leest hij
iets anders, dan communistische vak-
hialen, kunst interesseert hem niet, iets
hoogers raakt hem niet, hii heeft geen
ander geloof d'an dat aan zijn program
ma. Maar dat voert hij dan ook met
ijzeren vuist, met bruut geweld door.
Een heel goede zet op het communisti
sche schaakbord was de terugroeping
van den Russischen schrijver Maxim
Gorki, die jarenlang in het buitenland
had gewoond. Hii sloot vriendschap met
Gorki en uit deze vriendschap is een
duurzame samenwerking gegroeid. Sta
lin heeft geen leiderscapaciteiten zoo
als Lenin en Trotzky, maar hii is de
ras-aanvoerder, militair stram, kortaf
en helder in zijn bevelen, hij heeft het
partijprogramma geaccepteerd als het
j juiste, en voert dit met alle hem ten
dienste staande middelen uit. Lenin's
leer was zijn eenige steun; het is het
eenige bevel, dat hij opvoed. Hij heeft
het den vx-oegeren leeraax- niet kwalijk
genomen, dat deze in zijn testament
tegen hem waarschuwde, integendeel
hij vereert Lenin even vurig als voor
dien tiid En als hii zich een enkele
maal er toe zet om een boek te schrij
ven, dat heet dit: „Over de leer van
Lenin". En instinctief doet hij, door
kneed in de richtlijnen van Lenin, pre
cies wat hem te doen staat en blijft hij
in zijn hamdelingen steeds, consequent.
Van de tien mannen, die van arme
jongen opgeklommen, zijn tot minister
president, namelijk: Aristide Briand,
Herbert Clark Hoover, Ramsay Mac-
Donald, Kemal Pasja, Pierie Laval,
Josef Pilsoedski, Thomas C. Masaryk,
David Lloyd George en Josef Stalin, is
de laatste wel de rijkste, hoewel hij van
huis uit de armste van hen allen is ge
weest. Daar de 'bolsjewiki echter geen
persoonlijk bezit kennen, bezit Stalin
feitelijk niets. Maar. ook in die richting
is de politiek van Stalin reeds aan ver
anderingen onderhevig geweest! Eeni
ge maanden geleden werd de gëheele
wereld veiTast door de tijding, dat hij
had besloten van zijn program ma, dat
de gelijke belooning van alle arbeiders
klassen voorschrijft, af te wijken en
de vakarbeidei's beter te betalen dan de
anderen! Ook de kapitaalvorming heeft
Stalin zii het dan ook zéér bedekt
reeds eenigszins in de hand gewei'kt en
het is in het geheel niet onmogelijk, dat
het bolsjewisme onder zijn bestuur heel
andere wegen inslaat, dan tot nog toe,
daar voldoende gebleken is, dat het vol
strekt onmogelijk is tegen de geheele
wereld te strijden, zonder volk, welvaart,
en systeem totaal ten gronde te richten
(Slot.)
Ik begrijp niet, waarom ze dat schil
derstuk hier hebben opgehangen!
Waarschijnlijk bij ontstentenis van
den schilder zelf.
Voor het maken van lucifers ge-
bruikt men in hoofdzaak dennen-, wil
gen- óf populierenhout. Men zaagt de
stammen van deze boomen in blokken
van 40 tot 60 cm lengte. Dan kookt men
ze in water. Want het hout mag niet
broos zijn. Daarna gebruikt men een
schilmachine en een snijmachine. In de
schilmachine snijdt men met een mes
een schil van het hout af, die de dikte
heeft van een lucifer. De snijmachine
snijdt de schillen in houtjes. Deze wor
den gedroogd en geverfd. Daarna wor
den ze In paraffine gedompeld en in
een bad van verschillende andere stof
fen, die respectievelijk het snelle ver
kolen, het stevig-blijven van de ver
koolde massa, de brandbaarheid, enz.
verhoogen. De doosjes worden even
eens in de lucifersfabriek gemaakt. Ar
beidsters vullen deze doosjes, per mi
nuut ongeveer zes stuks. Er zijn ook
moderne fabrieken, waarin alles ma
chinaal wordt gedaan. Daar heeft men
één machine, die alles doet! Zulk een
machine levert per dag drie millioen
lucifers, verpakt in 50.000 doosjes. De
bekende fabriek te .Tonköping m
Zweden levert per dag 50 millioen luci
fers. Uit het bovenstaande volgt, dat
een doosje lucifers dus circa 60 luci
fers bevat. Dit voor diegene, die liet
nog niet wist. En dat zullen er tenslot
te niet velen zijn, want zoo'n dagelijks
gebruiksai-tikel bekijken wij nauwelijks
meer.
De president van een Zuid-Ameri-
kaansche republiek treedt zijn bureau
binnen.
(„Judge").
door
REGULUS.
Als iemand ooit 'n bericht in stom
me verbazing had zitten lezen, dan
was het zeker de oude heer Revius,
toen hij, in zijn hotelkamer te Berlijn,
zijn eigen doodsbericht in het „Ber-
liner Tageblatt" zat uit te spellen. Niet
dat hij het Duitsch niet volkomen be-
heerschte; in het Hollandsch zou hij
er even dwaas op hebben zitten turen.
Den vorigen dag was hij van de
Riviera, via Berlijn, waar hij een zaak
had af te handelen, op reis naar huis
gegaan en nu, binnen vierentwintig-
uur had men zijn gruwelijk verminkt
lijk onder de overblijfselen van een
auto vandaan gehaald op een uur af
stand van het hotel, waar hij gelogeerd
had. Bagage en alle voorwerpen van
waaide waren zoqk. Blijkbaar was het
li;jk Joor voorbijgangers beroofd.
Ormiddellijk nadat hii van de eer
ste verbazing bekomen was, seinde hij
aan iijn huishoudster te Amsterdam,
dat lij nog leefde en vroolijk en ge
zond den volgenden avond dacht terug
te konen.
Me even groote verbazing als
Reviis zijn eigen doodsbericht had ge-
iezen.nam de huishoudster kennis van
den torten, veelzeggenden inhoud van
zijn dimenti. De gordijnen waren neer-
gelatöi, zoodra zij kennis had gekre
gen vm het ongeluk, dat haar goeden
'meestjr was overkomen. In de eerste
gedaojte, die zich aan haar opdrong,
was, let licht weer in voile glorie in
het nu zoo trieste huis te laten binnen
strooien. Maar opeens bedacht ze
zich. Vas er zooveel aan verloren, als
de gdukkige erfgenamen nog n
poosjein den zoeten waan bleven, dat
ze dei buit nu eindelijk konden ver-
deelerf
Wat hadden die zich leelijk laten
kennel! Nog denzelfden morgen, toen
het bd'icht in de krant had gestaan,
waren Brinkman en Schaap, de twee
neven van den ouden heer, met vrouw
en kiideren komen opdagen. Geen
spoor tan belangstelling, wat den over
ledene betrof; alleen bezorgdheid, dat
om de een of andere, haar onverklaar
bare reden, de kostbare schilderstuk
ken van oude meesters, gevaar liepen
gedurende de paar dagen, die nog
vóór de verkooping zouden vèrloopen.
De oude ziel had moeite gehad, hun
ervan te weerhouden, met geweld de
deur van de kleine tuinkamer, die óp
slot was, open te brekëfi. In deze stu
deerkamer bevonden zich zich nog de
twee kostbaarste doeken van Revius'
verzameling, zijn onbetwist echte Rem-
brandt en Rubens. Ze hadden zich
mopperend bij haar weigering neerge
legd, haar aan het verstand trachten
te brengen, dat zij niets te ge- of ver
bieden had in Revius' huis, geïnsi
nueerd dat zij met het volste recht
konden twijfelen aan haar eerlijkheid
en bijgevolg uit haar houding wel eens
konden opmaken, dat zij iets yoor de
erfgenamen te verbergen had. Om
zeker te zijn, dat de kostbare doeken
nog aanwezig waren, hadden zij ge
dreigd den volgenden ochtend met een
smid te zullen komen om de *'mir open
te laten breken. Een advocaat zouden
ze meebrengen om zeker te zijn, dat
alles op wettige wijze van stapel zou
loopen. .Tuist was zij van plan geweest,
haar licht te gaan opsteken bij Revius'
juridischen adviseur, toen het tele
gram een eind maakte aan haar be
zorgdheid.
's Avonds laat kwam de oude heer
thuis. De huishoudster bracht verslag
uit van haar wedervaren en het werd
erg laat, eer zij zich ter ruste begaven.
Met heel veel moeite was de oude
dame erin geslaagd, Revius te over
reden den volgenden morgen de gor
dijnen gesloten te houden, zich in zijn
studeerkamer op te sluiten en te
wachten op de dingen die komen zou
den. De houding van zijn familie
leden had hem geweldig aangegrepen.
Een dergelijke onkieschheid leek hexn
zoo'n enormiteit, niettegenstaande hij
het volste vertrouwen stelde in de
waarheidsliefde der oude gediende,
dat hij begon te vermoeden, dat zij,
overstuur door de groote verandering,
die zijn „overlijden" in haar leven zou
hebben gebracht, 'n klein beetje het
oordeel des ondei-scheids was kwijtge
raakt en, zonder het zichzelf bewust te
zijn, den toestand ovei'dreven tragisch
had opgevat. Zijn neven mochten dan
al bezorgd zijn geweest voor de veilig
heid van de onbetaalbare doeken,
heelemaal koud kon zijn dood hun toch
in geen geval gelaten hebben.
Den volgenden morgen was Revius
vroeg uit de veeren en, toen er tegen
half negen gescheld werd, zat hjj in
