S. A. KANNEWASSER Zn. Een avontuur in het land der Pharao's. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Buitenlandsch overzicht. KONIJN'S BOTERHAMWORST EERSTE BLAD DINSDAG 24 MEI 1932 60ste JAARGANG Plan voor een nieuwe economische wereldconferentie. - Italië en de Volkenbond. - De Iersche Vrijstaat en de eed van trouw. - De kabinetscrisis in Belgie. - Kabinetscrisis in Griekenland. Wif Breien!!!! en repareeren alle De onlusten te Bombay geëindigd. De oorlogsschuiden. LUCHTVAART Amelia Earhart over den Oceaan. in 50 dessins, kleur-eoht, - wasch-echt, FEUILLETON Nr. 7122. COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant fl.60; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65; binnen land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Lossenos. 4 ct.;fr. p.p.6et. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. O. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct. Een plan voor een nieuwe economische wereldconferentie. De Raad van den Vol kenbond is alweer gesloten en de beslui ten die genomen zijn, zijn waarlijk niet zeer belangrijk. Het belangrijkste besluit dat de Raad genomen heeft, is, dat aan de Volkenbondsvergadering de vraag voorge legd zal worden, of het niet raadzaam zou ziin een nieuwe economische wereldcon ferentie bijeen te roepen, die internatio nale conventies zou moeten tot stand bren gen op het gebied van de productie en den internationalen handel, om daardoor de herleving der economische bedrijvigheid van de wereld te verzekeren. Het Volken bondssecretariaat heeft tevens de opdracht gekregen thans reeds de noodige voorbe reidende werkzaamheden voor de bespre king hierover in de Volkenbondsvergade ring te verrichten. Zoo kan dus inderdaad, zooals Paul Boncour reeds zeide, de reso lutie der internationale arbeidsconferentie het uitgangspunt voor een nieuwe inter nationale oeconomische Volkenbondsactie worden. Italië en de Volkenbond. Zooals men weet, is de houding van Italië tot den Vol kenbond altijd nogal sceptisch geweest. Hoe is het mogelijk, zou men zeggen. De particuliere corr. van de „Temps" te Rome maakt nu melding van een merkwaardig artikel over den Volkenbond in het tijd schrift Anti-Europa, het blad, dat de fas cistische denkbeelden stelt tegenover de oude liberale opvattingen in Europa. Het artikel is interessant genoeg om er een en ander uit over te nemen. Het bedoelde artikel betoogt, dat de da den van den Volkenbond niet in overeen stemming zijn met ziin ideëele beginselen en dat zulks een steeds grooter gemis aan vertrouwen in de menigte teweeg brengt. Het blad gaat dan voort met te zeggen: „Men begrijpt dus waarom, na de her haaldelijke ervaringen, na alle middelen te hebben uitgeput om den Volkenbond zijn kracht en zijn gezag te hergeven, een regeering, die zich het kwaad bewust is, dat uit een dergelijke houding voortvloeit, zich afvraagt of zij niet beter zou doen haar verantwoordelijkheid te onttrekken aan een toestand, die steeds paradoxaler en onhoudbaarder wordt. Dit zou het eenige middel zijn om den bond waarlijk een dienst te bewijzen en de ontbinding te verhaasten van de dubbelzinnigheden, die hem ondermijnen, ten bate van een herleving op nieuwe grondslagen. Een goed en nuttig denkbeeld op zichzelf mag niet verloren gaan door het bloote feit, dat het verkeerd uitgelegd en verkeerd toege past wordt. De onvolkomenheden van het statuut, het secretariaat van den bond met al zijn bureaucratie van den vrede, dat te Genève geschapen is, mogen niet vereen zelvigd worden met het denkbeeld van onderlinge samenwerking der volken. Voor het welzijn van den Volkenbond is het noodig, dat weldra verdwijne en ver- vluchtige wat er voor valsch en verkeerds Is in zijn huidigen vorm, waarbij tevens alle ernstige onderscheid moet worden verwijderd tusechen de theorie en de prac- tijk en elke mogelijkheid tot het zich be dienen van den bond voor zelfzuchtige heerschappijen." De Iersche Vrijstaat en de eed van trouw. Het. schijnt ernst te worden in Ier land om den eed van trouw aan Engeland af te schaffen. Zooals wij reeds in het kort hebben vermeld, is Donderdag met een meerderheid van 8 stemmen door de Dail (de Tweede Kamer van het Iersche parle ment) de wet tot afschaffing van den eed van trouw in derde lezing aangenomen. Woensdag komt nu het wetsontwerp in den Senaat aan de orde. Het debat liep Donderdag in hoofdzaak over het tweede deel van het wetsont werp, waarbij werd voorgesteld dat deel uit de wet tot uitvoering van de grondwet te schrappen dat zegt, dat hetgeen de grondwet in strijd met het Engelsch-Ier- sche verdrag bepaalt, van nul en geener waarde is. De Valera betoogde in zijn antwoord dat ingevolge het verdrag het afleggen van den eed niet verplicht is, tenzij deze soorten wollen kleeding, kousen en sokken (ook de allerfijnste). Vraagt onze eigengebreide ijzer- sterke Sportkousen. JAAP SNOR, Zuidstraat_i9 (Let op den gelen winkel) P.S. Voor Texel: Wed. BUIJSMAN, Den Burg. »~a in de eigen binnenlandsche wetgeving verplicht wordt gesteld. De heele quaestie was volgens hem of de Vrijstaat op ge lijken voet stond met de andere landen in het gemeenebest. Andere dominions kun nen, zoo betoogde hij, den eed afschaffen als zij dit wenschen. Wij hebben hetzelfde recht en daarom gaan wij den eed af schaffen. Dat is in ons belang en het is de wil der 26 graafschappen. Den nadruk legde De Valera er op, dat dit z.i. geener lei schending vormde van het verdrag. Als regel vormden volgens hem verdragen geen deel van de binnenlandsche wet geving van een land. Wij zoo zeide hij verder brengen het verdrag uit de bin nenlandsche sfeer over naar de interna- tioneele sfeer, waarin het thuis hoort. De Britten hebben altijd trachten te ontken nen, dat een verdrag een internationaal instrument is en altijd gepoogd te bewij zen dat het slechts een overeenkomst is tusschen dominions. De kabinetscrisis in België is nog als maar niet opgelost en men verkeert nog steeds in het stadium van „onderhandelin gen", al boop Renkin, de kabinetsforma teur, wel spoedig een oplossing te zullen vinden. Renkin zeide, dat hij hoopte na de be slissende vergadering der katholieke rech terzijde die gisterenochtend plaats zou hebben, zijn volle aandacht aan de bezet ting der verschillende ministerszetels te kunnen besteden. In dit verband wordt in goed ingelichte kringen verzekerd, dat de katholieke Vlaming Sap die in de „Standaard" een felle campagne tegen het vorige kabinet-Renkin heeft gevoerd, een ministerportefeuille zal aanvaarden. Van Cauwelaert zal van deze regeering evenwel nog geen deel uitmaken. Tenein de de Walen niet te ontstemmen, zal het liberale Kamerlid voor Luik, mr. Jennis- sen, die de federatieve richting is toege daan, in het nieuwe kabinet worden opge nomen. Ook Griekenland heeft een kabinets crisis, tengevolge van den ernstigen eco- nomischen toestand en het toenemend ver zet van de oppositie-partijen tegen de nieuwe wet op de drukpers, die Zaterdag aan het parlement zou worden voorgesteld. Minister-president Venizelos heeft in de Kamer voorgesteld, uit de democratische oppositie een nieuwe regeering te vor men, teneinde onlusten te voorkomen, die zeker zouden ontstaan, wanneer de regee ring zou worden overgenomen door de partij der monarchisten. In den loop van zijn redevoering ver dedigde Venizelos onder beroep op artikel 48 van de Duitsche rijksgrondwet de door hem ontworpen beperking der persvrij heid. Na de Kamerzitting reed Venizelos naar den staatspresident Zaimis, teneinde hem het verzoek om ontslag te overhandigen. De aftredende regeering is vastbesloten den strijd tegen de stakende ambtenaren onverbiddellijk door te zetten. 153 dooden en 1650 gewonden in één week. Vroeger dan gewoonlijk het geval is, is Zondag te Bombay de natte moesson aangevangen. De regen was zoo hevig, dat vele straten in een oogwenk blank stonden, terwijl door den krachtigen wind tal van boomen werden ontworteld. In de laatste honderd jaar is het maar een maal of vier voorgekomen, dat de natte moesson voor Juni is ingetreden. Door dit onverwacht vroege intreden van den regentijd is er een plotseling einde gekomen aan de onlustbn, die de laatste week te Bombay hebben plaats gehad, en die trouwens voor het grootste gedeelte, reeds door de politie waren onderdrukt. Er zijn niet minder dan 153 personen in de afgeloopen week gedood, en aan de bekomen verwondingen overleden, terwijl nog 1650 gewonden in de zieken huizen worden behandeld. Een onjuist beeld? Een paar dagen geleden, zoo schrijft J. A. Spender in de „Aanteekeningen van den dag in de News Chronicle" heb ik een brief gekregen van een kennis in Indië, die op verwijtenden toon spreekt over het beeld, dat de Engelsche bladen van Britsch-Indië ophangen. Hij geeft toe, dat er donkere plekken zijn, gelijk vooral Bombay, waar de strijd tusschen Hindoes en Mohammedanen fel oplaait, maar hij verzoekt mij de menschen nog eens dui delijk te maken, dat Britsch-Indië nage noeg zoo groot is als Europa en dat ver reweg het grootste deel des lands vreed zaam en kalm is en volstrekt niet zoo on welvarend, naar Oosterschen standaard gemeten, als men de menschen in Enge land tracht w;js te maken. Er is geen sprake van, dat er ernstige onrust zou heerschen onder de Europee- sche bevolking, zij zet haar zaken even rustig voort, als, naar zij hoopt de En- gelschen ondanks de autobandieten en wat dies meer zijn. In Crisistijd is kwatiteit goedkooper DE SOCIALISTISCHE ARBEIDERSINTERNATIONALE. Over het Verre Oosten. Naar de „Vorwarts" meldt, heeft de uit voerende raad van de S.A.I. in haar laat ste bijeenkomst te Ztirich, een motie aan genomen inzake den toestand in het Verre Oosten en het oorlogsgevaar aan de gren zen der Sowjet-Unie. De motie eischt de onmiddellijke en on voorwaardelijke ontruiming van Sjanghai en Mantsjoerije door de Japansche strijd krachten. Ingeval Japan dit mocht weigeren, zal de S.A.I. terugroeping van alle gezanten en ambassadeurs in Japan en zoo noodig het nemen van oeconomische en finan- cieele sancties bepleiten. Indien Japan ook dan zijn aanvalstoebe- reidselen en dreigingen niet mocht staken, zal de S.A.I. een beroep doen op het I. V. V. om gemeenschappelijk met alle mid delen zich tegen het vervaardigen en ver- schepen van munitie, oorlogsmaterieel en goederen naar Japan te verzetten en alle schepen, die uit Japan aankomen of daar heen vertrekken te boycotten. De arbeiders zullen zich met de verde digers der Sowjet-Unie solidair verklaren, indien deze wordt aangevallen. VAN DEN VERKEERDEN KANT AANGEPAKT. Einstein's oordeel over de ont wapeningsconferentie. Londen, 21 Mei. (Reuter). Einstein, die eenige weken als student in Christ Church i College te Oxford heeft doorgebracht en j nu met Lord Ponsonby naar Genève ver- i trokken is, heeft gezegd, dat het werk op de ontwapeningsconferentie van den ver keerden kant is aangepakt. Wij zijn er zelfs nie.t van overtuigd zei hij, dat ten- gevolge 'van het werk van de officieele figuren te Genève, wij of ook maar onze kinderen de ontwapening zullen beleven. I Eens in Amerika hoorde hij de vol gende geschiedenis. In een Amerikaan- sohe stad was het zoo hoog geloopen met de misdadigheid, dat de burgemeester 1 een vergadering belegde om te bepalen wat er gedaan moest worden. Hij ont wierp een agenda voor die vergadering en het eerste punt daarop was de grootte van het mes, dat iedereen ter zelfverdedi ging zou mogen dragen. Op dezelfde ma nier gaat het nu te Genève toe. Op een vraag wat Einstein te Genève dacht te doen om de zaken'in de goede richting te sturen, antwoordde de geleer de, dat hij dat liever nog voor zich wilde houden. DE JAPANSCHE KABINETSCRISIS. No>g niet opgelost. De Japansche kabinetscrisis was Zater- dag, tegen de verwachting, nog niet op- j gelost. Deze vertraging vindt zijn oor zaak in het feit, dat verscheidene leiders van het leger stappen hébben onderno men bij den minister van oorlog, Araki. In aansluiting daarop had prins Sajonj j een onderhoud met de politieke leiders. Amerikaansche bankiers drin gen op een onmiddellijke recht vaardige regeling aan. Ongeveer duizend, naar aanleiding van de jaarvergadering van de nationale ver- eeniging der spaarkassen, te New-York bijeengekomen bankiers drongen op eenj onmiddellijke rechtvaardige regeling der oorlogsschulden aan. In een resolutie, die aan president Hoover is gezonden, stellen zij de benoe ming eener commissie voor, die onder handelingen met debiteuren-landen zal openen. De bankiers vereenigden zich met de kortelings door het spoorwegbedrijf ge- uitte wenschen van gelijke strekking. DE ONDERHANDELINGEN IN PRUISEN. Het kablnet-Braun heeft zijn ontslag ingediend; centrum en nazi's. De oude Pruisische Landdag is sinds 20 Mei officieel ontbonden. Het kabinet- Braun heeft daarom Zaterdag nog zijn ontslag ingediend. Het zal de loopende zaken blijven behandelen tot het nieuwe kabinet zal zijn gekozen. De verkiezing van den president en de vice-presidenten van den Landdag zal Woensdag aan de orde zijn. De eerste vrouw, die in haar eentje den overtocht volbracht. 16 uur nadat zij te Harbour Grace was opgestegen is zij met een mankement aan den motor te Londonderry in Ierland geland. Op denzelfden dag waarop Lindbergh vijf jaar geleden als eerste man alleen over den Oceaan is gevlogen, is mevr. Putnam, beter bekend onder haar meis jesnaam Amelia Earhart, Zaterdagmid dag half twee, dicht bij Londonderry in Noord-Ierland, geland. Zij heeft van Har bour Grace slechts 16 uur over den over tocht gedaan, maar tengevolge van het niet vlot functioneeren van den motor heeft zij haar oorspronkelijk plan om tot Parijs door te vliegen, opgegeven omdat het te riskant zou geworden zijn. Mevr. Earhart vertelde, dat zij de laatste tien uur in storm en mist gevlogen had en dat het in de hoogere luchtlagen zelfs nog zeer koud was geweest. Het mankement aan den motor had zij ongeveer halver wege ontdekt en het was, zonder direct gevaarlijk te worden, toch gaandeweg zoo verergerd dat zij blij was geweest de Iersche kust in het zicht te krijgen. De heer Putnam heeft zijn echtge- noote een draadloos telegram van geluk- wensch gezonden en tot zijn vrienden zeide hij, dat hij geen oogenblik had ge twijfeld aan het welslagen van den tocht. „Wat Amy onderneemt, volbrengt zij", zei hij lachend, „dat heb ik in onzen kor ten huwelijkstijd reeds ondervonden". In allerijl naar het postkantoor. Zoo groot was haar verlangen om haar vrienden in Londen en New York van haar gelukkigen overtocht in kennis te stellen, dat Amelia Earhart zelfs weigerde zich maar een oogenblik rust te gunnen en een kopje thee te drinken. Een toe vallig passeerende auto werd door haar aangehouden om haar naar Londonderry te brengen. Onmiddellijk ging zij in de stad naar het postkantoor, waar zij een aantal telegrammen verzond en een tele foongesprek met haar echtgenoot, den heer G. P. Putman in New York, aan vroeg. De heer Putman, uitgever en ont dekkingsreiziger, heeft zijn vrouw bij de voorbereiding van haar tocht geholpen. De vliegenierster telefoneerde ook met een vriend in Londen. Zij zag er opvallend frisch en levendig uit na den vermoeienden tocht. Toen zij SS per el. Verkrijgbaar bij: Let op naam op den zelfkant Vraagt onze Stalen-collectie in het postkantoor gereed was, stond ze er op eerst naar haar vliegtuig te gaan kijken, alvorens de zoo lang ontbeerde rust te nemen. Nadat zij haar toestel een Lockheed Vega-eendekker had ge inspecteerd, ging zij naar Londonderry terug, waar zij door een der notabelen met groote gastvrijheid werd ontvangen. Na daarna den nacht te hebben doorge bracht, vloog zij Zondagochtend naar Londen. Een felicitatie van Hoover President Hoover heeft een telegram met gelukwenschen aan Amelia Earhart gezonden, waarin hij zegt: Niet alleen gaaft ge het bewijs van onverschrokken moed, maar ge toonde tevens aan, dat de vrouwen in staat zijn, de mannen in het volbrengen van de moeilijkste en gevaar lijkste ondernemingen te evenaren. Het succes van Amelia Earhart heeft in Amerika groote vreugde veroorzaakt. De heer Putnam, die naar verluidt, der. tocht van zijn echtgenoote gefinancierd heeft, heeft nog niet besloten of hij zich ook naar Europa zal begeven. Volgens berekeningen te New-York zou mevrouw Earhart den tocht in 13 uur 55 minuten volbracht hebben. Inderdaad, er bestaat geen beter en meer afdoend middel tegen slechte spijs- vertering en verstopping, en de daaruit i voortkomende kwalen. Alom verkrijgbaar i f0.65 per flacon. Oorspronkelijk verhaal. door KEES MIDDELBERG. - (Auteursrecht voorbehouden). 13) De heer Beeehespool bleef ondanks dit betoog zeer gereserveerd. „Ik beloof u niets, mijnheer," zei hij koel. „Maar als u mij de vrije hand wilt geven in het onderzoek naar deze zaak en u voegt zich naar mijn wenschen' en instructie, dan zal ik voorloopig de of ficieele politie er buiten laten. U weet, wie ik ben en welken post ik in Birming- bam heb bekleed. Doch versta mij wel; ik beloof nj^ts en ik verlang, dat u mij ab soluut dè vrije hand laat." „Niets liever dan dat, mijnheer Bee ehespool, niets liever dan dat. Ik zal u alles in de vrije hand laten. En ik ben er zeker van, dat iemand van uw repu tatie en ervaring deze netelige zaak zal kunnen oplossen, zonder dat de naam van mijn hotel daardoor schade lijdt. Is er op het oogenblk nog iets van uw dienst?" „Neen, als ik u noodig heb, zal ik u laten roepen." De directeur van het hotel ging opge lucht heen. Het was inderdaad een zeer onaange name geschiedenis voor hem. Toen de heer Beeehespool in het bagagedepot kw?am, zag hij dadelijk, dat hij te laat was. In het licht der electrische lamp zag hij den nachtportier op den grond liggen met een bloedende hoofdwonde. Een der getraliede ramen was open en de tralies waren los. Daardoor was de inbreker bin nen gekomen en ook weer ontvlucht. Want hij was "iet meer in het depot aan wezig. Hij had natuurlijk geluisterd of het geluid'van den vallenden of afgegle den koffer in de hall was gehoord. Toen had hij het rammelen van de sleutelbos vernomen en daaruit begrepen, dat iemand kwam kijken. Misschien was hij niet zoo spoedig weg kunnen komen. Of hij was besloten, het op een strijd te laten aankomen; op dit uur van den nacht zou alleen de nachtportier nog op zijn en met één man had hij het blijkbaar wel aangedurfd. Dat de man al een poosje bezig was geweest, bleek uti het feit, dat een aantal der boxes, waarin de bagage van lederen gast afzonderlijk was opge borgen, opengebroken was en dat de koffers en kisten van hun plaats waren geschoven. Zonderling genoeg was geen enkele koffer opengebroken en werd er ook niets vermist. Toen hem eenmaal was gebleken, dat de inbreker tqgh al weg was, had de oud detective den bewusteloozen nachtpor tier opgenomen en naar een chaise longue in de hall gedragen. Daarna was hij den hoteldircteur uit zijn bed gaan kloppen en had met zijn hulp den gewonde ver bonden en hem tot bewustzijn gebracht. Jammer genoeg had de portier niets kun nen mededeelen. Hij was van achteren aangevallen en had zijn aanrander niet eens gezien. Hij had een harden slag op het hoofd gekregen en was dadelijk be wusteloos geworden. Hij kon dus gee nerlei aanwijzing doen in zake het uiter lijk van den inbreker. De heer Beeehes pool had daarna nog een nauwkeurig on derzoek ingesteld in het bagagedepot. Daarbij was hem slechts één ding opge vallen, dat een zeer belangrijke aandui ding gaf. Hij achtte het niet noodig, den directeur reeds daarop attent te maken. I11 plaats daarvan had hij voorgesteld, de zaak maar te laten rusten tot den volgen den morgen en naar bed te gaan. De nachtportier werd naar een vrije kamer gebracht, maar de directeur was er niet van af te brengen geweest, nu zelf op te blijven. De oud-detective liet hem begaan en ging zelf naar bed. Reeds vroeg in den morgen verscheen Beeehespool weer en had een langdurig onderhoud met den directeur. Deze had gedurende den nacht de zaak van alle kanten bekeken en was tot de conclusie gekomen, dat ze niet publiek mocht wor den en dat vooral de gasten er niets van mochten vernemen. Dat was echter alleen te bereiken door de medewerking van den heer Beechspoeol. E11 daar hij wist, dat deze een der bekw aamste Engelsche detectives was geweest, had hij het besluit genomen, hem de volledige waarheid mee te deelen in zake den moord op Ab- dullah. Hij hoopte door dit offer van openhartigheid te verkrijgen, dat de po litie van Cairo buiten de zaak zou blij ven en hij was, zij het dan ook met moeite, daarin geslaagd, althans voor loopig. Hij had zelf de wanorde in het bagagedepot weer verholpen en de slui tingen der geforceerde boxes hersteld. De los gedrongen tralies had hij weer losjes op hun plaats gebracht, zoodat op- perdvlakkig beschouwd het bagagedepot niets buitengewoons te zien gaf. Alleen het raam was gebroken. Toen in den ochtend het oersoneel verscheen, had het niets bemerkt. En zelfs tegenover den Engelschen chef van het depot had de directeur angstvallig gezwegen. Hq zou zich misschien die voorzorg hebben bespaard, als hij voorzien had. cal het eerste werk van den Birminghamschen politieman 11a het onderhoud met de di recteur was geweest, den chef van het bagagedepot zekere vragen te stellen, Vragen, welker beantwoording hem niet scheen teleur te stellen. Daarna ging de heer Beeehespool de stad in. Hoew:el hij de inlandsche wijken bezocht, weigerde hij de hem opgedrongen diensten van de op bakhish beluste gidsen. Hij belandde tenslotte in een caravanserai, had een gesprek met den eigenaar stelde hem een aanzienlijke fooi ter hand en ver- zekerde zich daarvoor van diens vol strekte stilzwijgendheid. Toen keerde hij naar het hotel terug, 0111 te lunchen. Na de lunch ging hij met een courant naar zijn kamer, stak een sigaar op en ging in een gemakkelijken stoel zitten. Hij zat een poosje te denken, voordat hij de courant openvouwde en ook toen hij eenmaal was begonnen te lezen, dwaal den zijn gedachten af naar andere onder werpen. Het scheen, dat er iets was, dat hem telkens weer in beslag nam. Hij was in het geheel niet onbevredigd over het resultaat van zijn nasporingen gedu rende den ochtend. Maar toch was er blijkbaar nog een of ander duister punt, dat hij niet kon ophelderen. En op 'n ge geven oogenblik wierp hij de courant op tafel, stond op en ging naar beneden. „Welk nummer heeft de kamer van Dr. Gxenham?" vroeg hij den portier. „Nummer vijftien, mijnheer, eerste verdieping." „Mooi. Telefoneer eens even, of mijn heer op zijn kamer is." De portier informeerde door de huis telefoon. „Een oogenblik, mijnheer." zei hij, toen de stem van Dr. Óxenham hem antwoord de. „Mijnheer is op zijn kamer." „Geef eens even hier. Hallo, Dr. Oxen- hem? U spreekt met Dr. Beeehespool, ik woon hier op kamer no. 23. Ik zou u graag even willen spreken. Kan ik even bij u komen? Ja? Goed, dank u." Hij legde den hoorn neer en ging naar boven. Toen hij tegenover Dr. Oxenham stond, nam hij hem met een snellen, scherpen blik op. Hij taxeerde hem, op wat hij was: Een wetenschappelijk aangelegd man met liefhebberijen voor verzamelen. „Vergun mjj eerst, mjj eens even voor te stellen," zei hjj toen. Mijn naam is Horace Beeehespool uit Walton-on-Tha- mes. Ik ben veertig jaar bij de politie van Birmingham geweest en u kunt, als u wilt van mij denken, dat ik een oud detective ben. Ik ben echter al een poos gepensionneerd en op een ontspannings- reis in Egypte. U moet dus goed begrij pen, dat ik niets meer met de politie te maken heb en dat ik op het oogenblik 0111 geheel particuliere redenen tot u kom." John keek eenigszins bevreemd. „Wat is er van uw dienst, mijnheer Beeehespool?" vroeg hij. De oud-detective nam plaats. „Ik heb een paar dagen geleden in de couranten gelezen, dat u in een hotel te Luxor het slachtoffer is geweest van een poging tot diefstal, niet waar?" „Juist." „En dat een paar dagen later op uw dahabiyah de Egyptisch hofmeester werd vermoord, zonder dat u een spoor van den dader hebt kunnen vinden." „Inderdaad." „Ik herinner mij ook als curieuze bij zonderheid te hebben gelezen, dat u door een op het hoofd ontvangen slag uw ge heugen had verloren, zoodat u niet meer kon zeggen, wat er op uw kamer te Luxor eigenlijk is geschied." „Ook dat is juist," beaamde John. „Mag ik eens even vragen: Hebt u zich" naderhand nog iets kunnen herinneren, of is dat hiaat in uw geheugen nog steeds open?" (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1932 | | pagina 1