KOOPT
Rijk en geen geld.
hfffl Q&fyoC
IS ALTIJD GOEDKOOPER
Holiand's beste stan-
daardmerk versch ge
kamd met 25 °/o aller
fijnste roomboter onder
Rijkscontrole/
KERMIS TE ALKMAAR.
Buitenlandsch overzicht.
ONTWAPENING
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA MEx&i&d
OOK VOOR DAMES-CONFECTIE
Het nationaal-socialisme in crisisperiode. - Alle onder
handelingen mislukt. - Ontbinding van den Rijksdag
zoo goed als zeker. - De erkenning van Mantsjoerije
door Japan.
Autobusdienst „NOORD-HOLLAND"
M EXTRA BUS-DIENSTEN
op Zaterdag 27 en Zondag 28 Aug.
EXTRA BUSDIENST
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1932
60ste JAARGANG
FEUILLETON
tfxtu*£L
Wat op het oogenblik in Duitschland
gaande is zegt de Nw. Rott. Crt.
moet men veel meer beschouwen als een
crisis voor het nationaal-socialisme dan
voor het Duitsche volk. Het angstwekken
de in de ontwikkeling der laatste periode
in Duitschland was, dat een revolutionaire,
voor verantwoordelijkheid weinig voorbe
reide of berekende macht onweerstaan
baar scheen op te rukken in de richting
van een volstrekt regeeringsgezag. Hitier
werd te gevaarlijker naarmate hij zelf zich
strikter hield binnen de grenzen van een
parlementaire actie.
Het zou heel goed kunnen zijn dat wij
aan het begin staan van het dramatisch
falen zegt het blad verder. En het ver
volgt dan:
Het rijkskanselierschap heeft binnen
zijn bereik gehangen; een rijkskanselier
schap echter, dat anders was dan zijn
vurigste volgelingen het verlangden. Hij
heetf het in dezen vorm moeten weige
ren, waarschijnlijk tegen zijn zin.
Op het oogenblik van die weigering was
het critieke punt in zijn „legale" ontwik
keling bereikt. Dit moment, dat de beves
tiging scheen van zijn zegetocht, lijkt ons
in werkelijkheid het naar buiten1 blijkend
begin van zijn afglijden. Het werd daar
door duidelijk dat andere krachten in zijn
partij sterker zijn dan hij zelf. Het was
de gedemonstreerde overwinning van het
revolutionaire element onder de Nazi's.
Nu is er toevallig het incident van de
doodvonnissen bij gekomen om dit extra
duidelijk in het licht te stellen. Wij hoor
den daar Hitier meehuilen met de wolven
in het bosch. Van alle kanten past men nu
het woord „historisch" op hem en zijn on
deraanvoerders toe. Is Hitier dat werke
lijk? Die doodvonnissen kunnen hem niet
van zijn inzicht hebben beroofd. Hij moest
weten dat er geen vooruitzicht was op
voltrekking der doodvonnissen, maar dat
dit geschreeuw die voltrekking onvermij
delijk kan maken. Als hij lus zoo mee-
schreeuwt is het, omdat hij niet anders
kan, wiï hij niet kans loopen geïsoleerd
te raken. Hitier is de nalooper van het
radicale Hitlerianisme.
Met den Hitlen van het oogenblik kan
Von Papen geen accoord treffen en kan
evenmin het centrum een coalitie sluiten.
Tegenover zijn houding blijft der regee
ring slechts één mogelijkheid open: ver
weer, desnoods met geweld. En er is geen
andere partij in Duitschland, die deze on
vermijdelijkheid nog kan loochenen, be
halve dan natuurlijk de communisten.
Mislukte onderhandelingen. Door de on
verzettelijke houding van Hitier zijn alle
onderhandelingen tusschen Centrum en
nationaal-socialisten en nationaal-socialis
me als volslagen mislukt te beschouwen.
De Berlijnsche corr. van de Nw. Rott.
Crt. schrijft daarover:
In de Wilhelmstrasse hecht men er
waarde aan te verklaren, dat generaal
Schleicher, onderhandelend met den heer
Roehm en andere nationaal-socalistische
kopstukken, in alle opzichten in overeen
stemming zoowel met den rijkskanselier
als met alle andere leden van het kabinet
is opgetreden en daar wordt aan toege
voegd, dat het resultaat van de onderhan
delingen ten eenenmale negatief is ge
weest. Dit sluit echter niet uit, zoo heet het
verder van officieuze zijde, dat men later,
dat wil zeggen na ontbindingg van den
Rijksdag, nog wel eens zal kunnen zien
of deelneming van nationaal-socialisten
aan de regeering vooralsnog mogelijk zal
kunnen zijn.
Dat de rijksdag in ieder geval zal wor
den ontbonden, wordt ook in regeerings-
kringen niet meer tegengesproken. Vast
staat ook, dat de regeering met de ont
binding niet wil wachten tot een votum
van wantrouwen wordt aangenomen,
maar dat zij reeds onmiddellijk nadat en
eèn meerderheid zal blijken te zijn voor
opheffing van de noodverordeningen van
de regeering-von Papen, den Rijksdag
naar huis zal sturen.
Vertrek van DEN HELDER, Havenhoofd: 18.30.
Aankomst te ALKMAAR, Bergerhout: 19.40.
Terug naar DEN HELDER, 23.45.
MOTOR RACES TE ALKMAAR
ZONDAG 28 AUGUSTUS:
12.10 v. Havenhoofd zonder stoppen
De erkenning van Japan door Mant
sjoerije. Zooals wij reeds meldden zal Ja
pan officieel den nieuwen staat „Mant
sjoerije" erkennen. Reuter verneemt
daarover de volgende bizonderheden, die
wij belangrijk genoeg achten om in dit
overzicht te vermelden.
In de, in den Landdag gehouden rede
van den minister van buitenlandsche
zaken, graaf Oesjida, verklaarde deze
nog, dat hij de erkenning van Mantsjoe
rije noodzakelijk acht met het oog op de
geweldige offers die Japan in het ver
leden gebracht heeft, daardoor het Mant
sjoerijsche'vraagstuk op te lossen. Een
in zekere kringen voorgestelde oplossing
van het vraagstuk kan slechts van voor-
bijgaanden invloed zijn.
Alle kenners van de chaotische toe
standen in China, zoo verklaarde Oosjida
verder, moeten toegeven, dat een toe
vlucht tot het Volkenbondspact of tot
een ander Volkenbondsorgaan, dus m.a.w.
een toevlucht tot alles, wat de „machine
rie van den vrede" genoemd kan worden,
in het geheel niet als geneesmiddel
kan worden gebruikt. Het feit van de
Mantsjoerijsche afscheiding van China is
veroorzaakt door de Chineesche toestan
den, n.1. de heerschappij der Chineesche
genenaals en den zin voor zelfstandigheid
van de Mantsjoerijsche bevolking.
De minister verklaarde verder, dat Ja
pan Mantsjoerije niet in bezit wil nemen,
doch een oplossing van het Mantsjoerij
sche vraagstuk moet in overeenstemming
zijn met de eischen van het Mantsjoerij
sche volk.
De door Japan gedachte oplossing kan
slechts geschieden op basis van de thans
feitelijk bestaande toestanden.
Op deze wijze zal Mantsjoerije, onder
een goede regeering, zich tot een rijk en
welvarend land ontwikkelen en een voor
beeld zijn voor den wederopbouw van
China.
De meening van Generaal Halo Baibo,
Italiaansche Minister van luchtvaart te Rome.
De nieuwe Zweedsche minister-pre
sident Felix Haurin.
Een van de merkwaardigste en
krachtigste persoonlijkheden in
den fascistischen staat is onge
twijfeld de ook op sportgebied
zoo bekende Generaal Balbo. In
onderstaand artikel geven wij zijn
meening weer over de ontwape
ning.
De leugen der ontwapening.
Het is nutteloos om zich bezig te houden
met de officieele resultaten van de confe
rentie te Genève. Men kan niet zeggen,
dat het proza van die revolutie-Benes uit
munt door duidelijkheid en de wereld heeft
een algemeenen indruk gekregen, die alles
behalve definitief is. De bereikte overeen
stemming, die schuil gaat achter dubbel
zinnige uitdrukkingen en eenig humani-
tarisme voor de groote massa, geeft een
indruk alsof de zes maanden aan tijd en
de vele millioenen aan geld, welke aan de
oevers van het meer van Genève zijn be
steed door de ruim zestig landen, die er
vertegenwoordigd waren, niets anders
hebben opgeleverd dan een reusachtige
schiinvertooning van oprechtheid en goe
den wil. I'k zal niet zeggen, dat die indruk
verkeerd is. De Geneefsdhe afgevaardig
den hebben al hun wilskracht en ervaring
als politici en diplomaten in het werk ge
steld om dit resultaat te bereiken. Evenals
de auguren der oudheid hebben zij na de
met welsprekendheid ten beste gegeven
afscheidsredevoeringen en de indrukwek
kende gelukwenschen op den sluitingsdag
elkaar kunnen aanzien en op gedempten
toon kunnen vragen: „Hebben wij het
Latijnsche spreekwoord „Vulgus vult de-
cipi" voldoende in acht genomen?
De techniek van Genève.
Iedereen weet tegenwoondig, dat de
techniek van Genève is. Onverschillig
welk besluit de Volkenbond ook neemt,
het draagt het fabrieksmerk van de groep
Frankrijk-Engeland-Amerika. Op de ont
wapeningsconferentie werkt het systeem
in al zijn'volmaaktheid. In verband met de
netelige onderwerpen, die er behandeld
moeten worden, de aanwezigheid der afge
vaardigden van niet-leden als Rusland en
de mogelijkheid dat een onverwachte uit
barsting van nationalisme een der landen
tot een onverwachte daad van verzet zou
brengen, zijn de voorzorgsmaatregelen van
de drie overheersohende mogendheden ver
dubbeld. De ambten van het z.g. bureau
HEI ~3ERSr COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Zondagsblad resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,
f i.Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.35. Losse nos. 4 ct.fr. p. p. 6 ct.
erschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Ja.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
van den Volkenbond zijn verdeeld tus
schen onderdanen van die mogendheden
en andere betrouwbare werktuigen, gron
dig beproefd in tien na-oorlogsjaren. De
president, de vice-presidenten, de secre
taris, de rapporteur, allen hebben hun po
sitie te danken aan Frankrijk of Engeland.
Men zoekt er tevergeefs een Italiaan, een
Duitscher, een Rus of wel een persoon van
onverschillig welke nationaliteit, die ervan
verdacht wordt, te s.ympathiseeren met een
onafhankelijke mogendheid. De Volken
bondscommissies worden op dezelfde wijze
samengesteld.
Het blok der drie overheerschende mo
gendheden vormt zoodoende een machtig
front tegenover een buitenstaander, ook
al zijn er genoeg punten van wrijving tus
schen de drie machthebbers bij de onder-
handsche besprekingen. Bovendien heeft
de techniek van Genève een dergelijke
graad van volmaaktheid, bereikt, dat on
verschillig welke fictieve houding kan
worden aangenomen. Men moet wel on-
noozel zijn om de schoone rollen, dit de
vertegenwoordigers der drie overheer
sohende volkeren om de beurt onder elkaar
verdeelen, ernstig op te nemen.
De leugen der ont»— -ving.
Laten wij beginnen met te zeggen, dat
Italië oorspronkelijk zeer va»ton wil
heeft gehad, te ontwaperm, terwijl
Frankrijk, Engeland en de Vereenigde
Staten absoluut niet van plan zijn te
ontwapenen of nog erger, een gedeelte
lijke ontwapening verlangen in dien zin,
dat hun eigen positie daardoor nog meer
wordt versterkt ten opzichtte van de
andere -mogendheden, die worden ver
zwakt. Zelfs voordat hun afgevaardig
den op de conferentie kwamen, hebben
Engeland en Amerika met het oog op
eventueele verminderingen hun bewa
pening ter zee opgevoerd, terwijl Frank
rijk hetzelfde in nog grootere mate,
wel te verstaan heeft gedaan met zijn
effectieve bewapening te land. Iedereen
herinnert zich nog wel het verdonkere
manen van de zeven milliard, die op on
verklaarbare wijze waren verdwenen van
de verantwoording, zooals deze in het
budget was uitgedrukt en zooals alge
meen bekend is, zijn gebruikt voor de
versterkingen in het Zuiden en Oosten
van Frankrijk. De verschillende onder-
deelen van Frankrijk's militaire budget
zijn trouwens zoodanig samengevoegd,
dat elke financieele uitgave mogelijk is,
hetzij door haar onder een ander hoofd
te boeken, hetzij door haar te verbergen
onder het hoofd der zoogenaamde „cré-
dits d'engagements". De FranSche lucht
macht weet daarvan mee te praten. De
conclusie van de ontwapeningsconferen
tie is dus de meest dwaze weg naar de
bewapening geweest....
De strijd tegen de luchtmacht.
Het duidelijkste bewijs is wel de aan
val, die gedurende zes maanden van lang
durige, inspannende en verraderlijke be
sprekingen is gedaan tege de lucht
macht. De luchtmacht is het wapen der
armen. De onkosten, die men zich moet
getroosten om een modern pantserschip
te bouwen ongeveer een milliard
zijn voldoende om een vloot van 2000
vliegtuigen te bouwen, die in staat zou
den zijn om een voldoende bescherming
te geven aan het land, dat ze bezit. De
luchtmacht is ook het wapen der jeugd.
En juist tegen dit geestelijke element,
dat de kracht van de luchtmacht vormt,
de trots en de hoop van de landen, die
er financieel niet al te sterk voorstaan,
is zes maanden lang geageerd door het
politieke cartel van Genève.
Wat de internationalisatie van het bur
gerlijk luchtverkeer betreft, daardoor
wordt slechts zeer onvolkomen de wensch
van Frankrijk verbloemd om via den
Volkenbond, waarin het de leiding heeft,
gebruik te kunnen maken van de bewon
derenswaardige organisatie der Duitsche
luchtvaant. Van zijn kant heeft Duitsch
land met een beslist „neen" geantwoord
op de revolutie-Benes.
Een schijheilige klucht.
De klucht der ontwapening, waarbij
men in het bijzonder Italië op het oog
heeft, zij het dan ook in zachteren en
meer algemeenen vorm, strekt zich ech
ter nog verder uit dan alleen tot de
luchtmacht; hij heeft betrekking op el-
ken vorm van bewapening te land en ter
zee. De principes waarvan het voorstel,
om het effectieve leger in te krimpen, is
uitgegaan, houden geen rekening /net
het feit, dat men rekening dient te hou
den met de demografische waarde dei-
verschillende volkeren. Herriot richt zich
tegen „het imperialisme den massa",
doch ziet in de houding niet een toespe
ling op de demografische toestanden in
ons land, waar het aatal geboorten blijft
stijgen, tegenover die in Frankrijk, waar
het geregeld achteruitloopt?
Verder dient nog gewezen te worden
op de huichelachtigheid van bepaalde
bewoordingen, die betrekking hebben
op de tanks, de scheeps- en kustartillerie,
de linieschepen en de duikbooten. Wat
'B&.61-A
ADVERTENTIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewijsno. 4ct.
DE LAMA»
door
E. PHILLIPS OPPENHEIM.
39)
„Ja," zuchtte ze, „ik denk, dat dat wel
mijn deel zal zijn. Als een echte domme
vrouw zal ik wachten en nog eens wach
tentotdat ik te oud en te moe ben
geworden, om nog ergens van te genie
ten."
Toen het tijd werd om afscheid te ne
men, verbrak Frances een stilte, die dreig
de te lang te worden.
„Mr. Blss," begon ze.
„Ernest, alsjeblieft," verbeterde hij
haar.
„Goed, Ernest dan. Ik wou je zeggen,
dat ik mr. Montague beloofd heb, om aan
staanden Zondag met hem in zijn auto uit
te gaan."
Gedurende een paar oogenblikken gaf
Bliss geen antwoord.
„Gelukkig gaan we niet naar Brjgh-
ton," ging ze door. „.Te kunt wel begrij
pen, dat ik het afschuwelijk vind om met
hem, waar dan ook, naar toe te gaan.
Maar als ik niet een kleine concessie doe,
weet ik van te voren, wat er gebeuren zal.
Natuurlijk krjjg ik dan mijn ontslag. En
«lat mag ik op het oogenblik niet. riskee-
ren. Daarom heb ik gezegd, dat ik na de
koffie weg wilde gaan en dat we dan er
gens buiten thee konden drinken."
„Enfin, daar is op 't oogenblik niets aan
te doen," mopperde Bliss. „Gelukkig heb
je mij om op je te passen. Maar," voegde
hij er driftig aan toe, „als mr. Montague
wat in zijn schild voert, krijgt hij met mij
te doen."
HOOFDSTUK XVIII.
Den Zondag daaropvolgend reed Bliss,
volgens ontvangen instructies, om half
drie precies bij het Princess Restaurant
voor, om mr. Montague af te halen. Na
dat mr. Montague met moeite aan de vrien
delijke attenties van twee dames, met wie
hij blijkbaar geluncht had, ontsnapt was,
zette hij zich met een zucht van verlich
ting in een hoek van den ruimen auto, waar
hij verwaand zat rond te kijken met een
groote sigaar in zijn eenen mondhoek, een
pukje gewikkeld in vloeipapier op zijn
knieën en een glimlach van voldoening,
waarvoor Bliss hem met liefde op zijn
gezicht geslagen zou hebben, om zijn lip
pen.
„Naar den hoek van Wellingionstreet
en The Strand," beval hij kortaf.
Op dien bewusten hoek stond Frances
te wachten.
Toen ze wegneden, hoorde Bliss, dat mr.
Montagne op zacht verwijtenden toon een
aanmerking op haar kleeding maakte.
„Maar mijn beste kind, waarom heb je
niet wat anders aangetrokken. Je hebt
toch zeker wel iets beters dan dit? 't Zijn
nota bene dezelfde kleeren waarmee je
iederen dag op kantoor komt."
,,'t Spijt me heel erg," antwoordde Fran
ces rustig, „maar op het oogenblik heb ik
niets anders. Ik heb u toch verteld, dat
ik heel lang buiten betrekking geweest
ben. Maar als u vindt, dat ik. niet be
hoorlijk genoeg gekleed ben om met u..."
„Neen, neen," viel mr. Montague haar
in de rede. „Dat bedoel ik niet, daar wil
ik Èelfs niets van hooren. Maar we moeten
er iets op vinden. Bijvoorbeeld een mooi
mantelcostuuin hè, met alles wat erbij be
hoort. En dan heb ik hier een paar bloe
metjes."
Voorzichtig maakte hij het vloeipapier
open en nam er een „creatie" van stijve
op ijzerdraad gezette rozen en venushaar
uit. Daarna sloot hij het glazen tusschen-
schot waardoor Bliss niets meer kon
hooren. De auto was een tamelijk oude,
maar nog uitstekend loopende Napier,
waarmee Bliss gewoonlijk weinig moeite
had. Maar alsof het ongeluk het wilde,
toen ze op een afstand van veertig of vijf-
1 tig kilometer van Londen waren, begon
de motor kunsten te maken. Viermaal
hadden ze een klein oponthoud, voordat
Blisf de eigenlijke fout ontdekte, een
defect in het electrisch circuit. Op dat
oogenblik bevonden ze zich fcii een klein
restaurant midden in het New Forest en
het was al zeven uur. Juist toen Bliss den
wagen weer in orde had, kwam mr. Mon
tague naar buiten slenteren, met een pas
opgestoken sigaret tusschen de lippen.
„Hoe gaat het er mee. Bliss?" vroeg hij.
„Weer in orde, mijnheer," zeide Bliss
zeer in zijn schik. „Er was een klein
defect in het electrisch circuit, maar dat
is nu weer verholpen. We kunnen meteen
weggaan, dan bent u over een paar uur
weer in stad."
Tot zijn groote verbazing zag het ge
zicht van mr. Montague meer en meer be
trekken. Toen hii ophield met spreken
keek mr. Montague snel om zich heen,
daarna legde hij zijn hand op den schou
der van Bliss en voerde hem zoo een
eindje de nu verlaten, doodstille straat in.
„Luister eens, jongmensch, heb je zin
om een extra sovereign te verdienen!"
De uitdrukking op het gezicht van Bliss
zou een tooneelspeler jaloersch hebben
gemaakt, zoo prachtig drukte het de voor
deze gelegenheid noodig extase uit. „Een
sovereign. Een ongekend-hoog bedrag!"
Mr. Montague knikte.
„Ja," zeide hii, „een sovereign. 't Is
wel een groot bedrag," ging hij met een
zucht door, „en je hoeft er, om zoo te
zeggen, niets voor te doen. Je moet zor
gen, dat de wagen defect blijft."
Bliss keek hem aan met een uitdrukking
op zijn gezicht welke nu precies zijn ge
voelens weergaf: een uitdrukking van
stomme verbazing.
Voor zoover het in zijn vermogen lag,
gaf Mr. Montague hem een knipoogje.
„Het dichtst bijzijnd station," ging mr.
Montague vertrouwelijk voort, terwijl hii
zich iets tot Bliss overboog, „is drie kilo
meter hiervandaan en de laatste trein
vertrekt binnen een half uur. In het heele
dorpje is geen auto te krijgen. Nu zal Ik
je eens goed zeggen, wat .je doen moet.
Je gaat door met naar het defect te zoe
ken of tenminste je doet, alsof je zoekt en
dat hou je nog een uur vol. Dan kom je
me zeggen, dat het je erg spijt maar dat
je geen kans ziet den wagen in orde te
kiijgen, omdat je geen reservedeelen bij
je hebt en dat je naar Londen moet tele-
grafeeren om ze te krijgen."
Toen drong zijn bedoeling tot Bliss
door. Hij wendde zijn oogen van het
saterachtig-grinnekende gezicht van van
Mr. Montague af en keek naar den grond.
Alle krachten spande hij in om zich te
bedwingen, om in geen geval zijn zelf-
beheersching te verliezen. Mr. Montagne
haalde zijn goudbeurs te voorschijn en
nam er met trage vingers een sovereign
uit.
„Je zult moeten toegeven," zeide hij,
„dat je nog nooit zoo gemakkelijk een
sovereign hebt verdiend. Luister nu eens
goed. Over ongeveer een uur klop je dan
aan de deur van de zitkamer en dan zeg
je wat we zooeven afgesproken hebben,
bndertusschen zal ik nu maar een be-
hooilijk middagmaal gaan bestellen, voor
het geval dit met een blik van ver
standhouding dat we vanavond niet
meer naar Londen terug kunen gaan."
Gewichtig stappend ging hij weg.
Toen hij uit 't gezicht verdwenen was,
ging Bliss zitten om wat af te koelen.
Maar toen hij na en paar minuten hoorde,
dat mr. Montague aan den anderen kant
van het huis in druk discours gewikkeld
was over de samenstelling van het menu,
stond hij op, en stapte de eetkamer bin
nen.
„Ga mee, Frances," zeide hij kortaf.
Zonder een woord tegen de spreken
gehoorzaamde ze aan den eigenaardigen
klank in zijn stem. Ze ging zelfs op zijn
verzoek naast hem in den auto zitten. Hij
startte zijn motor en sprong op zijn
plaats. Juist toen de auto den weg op
draaide, keek mr. Montague, wiens aan
dacht getrokken was door het geronk
van den motor, door het raam en zag tot
zijn niet geringe ontzetting zijn auto ver
dwijnen. Hij kwam de deur uitvliegen
met de pand'en van z;jn jaquet als twee
wapperende vanen achter zich aan.
„Hééééé," riep hij met een uithaal.
„Hééééé! Ben je gek geworden, Bliss?
Waar ga je met dien auto naar toe, ge-
meene schurk, die je bent. Vooruit, kom
terug." Bliss keek om.
„Ik hoop dat je eten je lekker zal sma
ken," schreeuwde hij terug, „en als je
hard loopt, kan je nog juist den laatsten
trein van Woodford halen."
Van het antwoord vingen ze zoo nu en
dan nog een brokstuk op. Ze hadden nu
den hoofdweg bereikt. Maar Frances,
die tot dat oogenblik alleen het komische
van de situatie had gezien, begon zich
langzamerhand ongerust te maken.
„Wat beteekent dat allemaal, Ernest?"
vroeg ze dringend. „Begrijp je wel goed,
wat je gedaan hebt?"
„En of," zeide hij. „Van dit kleine bij-
stationnetje gaat er geen enkele trein
vanavond meer naar Londen en de ellen
deling bood me een sovereign aan, als ik
den wagen onklaar wou maken. Enfin,
't is mijn eigen schuld geweeest, ik had
nooit goed moeten vinden, dat je met
zoo'n poen van een kerel uitging."
Frances was heel bleek geworden,
't Was of alle energie langzamerhand uit
haar houding verdween, met een trek
van diepe neerslachtigheid op haar ge
zicht zat ze stil voor zich uit te staren.
Terwijl hij zijn rechterhand op het stuur
hield, sloeg hij zijn linkerhand om haar
schouder en trok haar iets naar zich toe,
(Wordt vervolgd.)
