NP
Wk
M
m
Bridge-rubriek.
Indische korte golf.
I SCHAKEN.
DAMMEN. L
JP
IÜ
m
m
m
JU
B
K
j§f
B
ui
ut
JU
m
Hl
SË
Hl
Iü
Uf
n
n
iÉP
H
Si
S
mp
ÉH
11
H
Hebben w;i de vorige week onze aan
dacht geschonken aan het écarteeren,
thans komt als gevolg daarvan het z.g.
„knijpen" aan de orde, wat door som
migen ook wordt genoemd het brengen
in de dwangpositie; kortheidshalve zul
len wy ons aan den term „knijpen"
houden (de Engelschen noemen dit
„squeeze"). Door toepassing van het
knijpsysteem dwingt men de tegenpraty
om juist die kaarten weg te doen, die
zij liever aan zou willen houden. Dat
uitknijpen der tegenstanders geschiedt
meestal bij hooge biedingen, waarbij
NZ over lange kleuren beschikken,
hun tegenstanders verwarren en zoo
danig in het nauw brengen, dat zij niet
meer weten wat zü aan moeten houden.
Zij worden langzamerhand gedwongen
om posities als een Boer vierde, Vrouw
derde en Heer tweede te ontblooten.
Hierdoor worden de slemkansen van
NZ belangrijk gebaat. Als voorbeeld
diepe het onderstaande:
Sch: Ha Ru KI
A H A V
9 H 10
8 B 6
7 7
4
N
Sch: 5,3 Sch: H,B,l0,4,2
Ha: B,8,7,54,3,2 Ha: A,10,9,6
Ru: 8,6 w U Ru: V,10,9.3
KI: 5.3 KI:
Z
Sch: Ha: Ru: KI:
V V 5 A
6 2 H
B
9
8
7
4
2
Z en W pasten, N bood 1 Sans, O 2
Schoppen, Z 5 Klaveren,
W paste, N bood Klein Slem Klaveren,
O dubbelde, waarop rondgepast werd.
W kwam uit met Sch 5, welke in N
met Aas werd genomen. Z speelde eerst
een keer troef om den toestand eens te
overzien. Hij merkte toen terecht op,
dat hij weliswaar misschien door Rui
ten te spelen zijn contract zou kunnen
halen, maar hij liep groote kans op het
verliezen van een Harten- en een
Schoppenslag, indien hij niet tijdig de
kleintjes daarvan op zou kunnen rui
men. Het dubbelen van O (W had geen
mond opengedaan) gaf hem de over
tuiging, dat deze wel een gedekten hon-
neur in Ruiten moest hebben, voorts
Harten Aas en Schoppen Heer en hij
was slim genoeg 0111 thans het „knijp
systeem" in toepassing te brengen. Dat
had voorts te meer kans op succes om
dat alle gevaarlijke kaarten voor NZ
in één hand zaten. Waren die over O-W
verdeeld, dan zou dat systeem niet zoo
doeltreffend zijn, omdat dan wat de een
écarteert, door den ander wordt aange
houden. Z kon dus O in een kwaad par
ket brengen door met troefslaan door te.
gaan. Toen Z zijn voorlaatsten troef had
uitgespeeld, was de verdeeling als volgt:
Sch: Ha: Ru: KI:
9 H A
H
B
Ha B,8,7
Ru: 8,6
N
W
O
Sch: H
Ha: A
Ru: V,io,9
KI. -
Sch: Ha; Ru: KI:
V V 5 2
2
Z speelde nu zijn laatste Hoefje uit
en daarop vielen in: W de Harten 7,
N de Sch. 9, O de Sch. H. (die kwam in
een ellendig parket en moest wel een
der drie kleuren ontblooten). Z had dat
aan zien komen en er handig rekening
mede gehouden. Natuurlijk speelde hij
nu Schoppen en daardoor kwam O weer
in een dilemma: in W viel weer een
Harten H. op, wat O ertoe bracht om
in hemelsnaam maar de Harten Aas op
te offeren. Z speelde nu logischerwijs
de Harten Vrouw en daarop viel in W
de Boer, in N ging de Ruiten Boer, ter
wijl O nu zijn Ruiten Vrouw moest
ontblooten en door een kleine Ruiten
na te spelen werden de laatste twee sla
gen in N gemaakt, zoodat NZ niet
alleen hun gedubbeld contract Klein
Slem maakten, maar zelfs Groot Slem
haalden.
Rip.
Toen het kindje uitgekleed was,
bloot en rond lag te spartelen op de
babytafel, riep de jonge moeder 0111
Rip, het kleine baboetje; zelf nog een
kind, dat eiken dag even op het klein
tje mocht passen, terwijl Wanda zelve
de teil met badwater haalde, die den
heelen middag in de zon had gestaan,
waardoor het water juist op tempera
tuur was en zoo best moest zijn voor
het kind.
Dadelijk kwam Rip aangeloopen en
haar rond kindergezicht lachte al
tegen baby, die kraaide van plezier,
klaar voor een spelletje na haar mid
dagslaapje. Vlug liep Wanda naar het
erf, haalde voorzichtig het stuk klam-
boetule van den teil, sloeg er stof en
blaren af en bracht met kokkie, die al
uit de bijgebouwen kwam, de zware
vracht naar binnen. Ze zag net hoe Rip
op de babytafel töestoof, juist bijtijds
het kindje grijpend dat er haast was
afgevallen.
Ernstig beknorde ze het baboetje,
wees haar op het gevaar als ze baby
alleen op tafel liet liggen, vroeg wat ze
zoo middenin de kamer te doen had,
drong aan toen ze geen antwoord kreeg
en hoorde eindelijk aarzelend vertel
len, dat Rip zoo dol was op die prachti
ge kimono van de njonja en daar even
naar had gekeken.
Verteederd glimlachte Wanda, vond
Rip nog zoo'n kind en dacht bijna boos
aan de woorden der zuster uit het zie
kenhuis, van wie ze dit baboetje had
„overgenomen". „Denkt u er aan: het
is een echt stout kind; ze is leugenach
tig en oneerlijk, heel iets anders dan
haar moeder, die al tien jaar in het
ziekenhuis werkt en die haar niet lan
ger wil houden. Die huilt eiken dag om
de slechtheid en geslepenheid van
Rip".
Wanda en haar man, nog geen twee
jaar uit Holland en vol idealen, had
den het leelijk van de zuster gevonden
het kind zoo te bekladden en toen ze
een week in Wanda's huis was, had
deze triomfantelijk tot de zuster ge
zegd, dat het kind zich voorbeeldig ge
droeg, hard werkte en alleraardigst
was.
Ook nu dacht ze hoe verkeerd de
zuster het kind had begrepen en stil
besloot ze goed voor een mooi baadje te
koopen, dezelfde kleuren als van de
kimono.
Maar reeds dienzelfden dag moest
Wanda zich bekennen dat er geld weg
was uit de linnenkast, wéér geld weg....
Eigenlijk had ze het iederen dag al ge
dacht, het zich telkens ontgeven en ge
dacht, dat ze zich vergist moest hebben
en verteldMaar nu was het heel
zeker en even ging het door Wanda
heen: Rip doet dat natuurlijk. Doch te
gelijk wist ze, bijna blij om het feit,
dat de deur der linnenkast vreeselijk
piepte, dat ze den sleutel altijd bij zich
droeg en niemand de kast open kon
maken zonder gerucht.
Toch, ook de volgende dagen miste
ze geld: dan een kwartje, dan een paar
dubbeltjes en soms meer. Nooit groote
bedragen, maar eindelqk erkende ze
moeilijk, dat het gebeuren moest terwijl
in de kamer op het kleintje paste
Aan het kindje dacht Wanda met
schrik, dat dus altijd alleen op de baby
tafel zou liggen terwijl zij het water
haalde en dat zou kunnen vallen op
den steenen vloer.
Ze sprak er met haar man over die,
wat boos, zei dat het laf en leelijk was
een kind als Rip te verdenken, dat na
tuurlijk de djongos het deed dien hij
hooit had vertrouwd. Ze moest dan
maar goed opletten, zou het zelf wel
zien dat die vervelende Sidin, dien zij
altijd voorsprak, eruit moest, dat hij de
dief was. Hij raadde haar, gemerkt
geld in de kast te leggen, later den
djonges een boodschap te laten doen
met een rijksdaalder, te zien of hij
soms het gemerkte geld teruggaf, dat
hij in z'n zak zou hebben en broederlijk
vermengen met haar rijksdaalder. Ze
probeerde het, wisselde daarna zelfs
tweemaal een gulden uit z'n groote ge
wichtige beurs en hij trotsch dat hij
nog zoo rijk was tegen het maandeinde
legde argeloos en gewillig de kwar
tjes en dubbeltjes voor haar neer, zon
der één gemerkt erbij. Ze schaamde
zich, gaf hem een fooitje, maar toen ze
's middags bij Rip wisselde, kreeg ze
direct twee gemerkte dubbeltjes terug,
was verslagenOnder vier oogen
sprak ze met het kind, ernstig en al9
een moeder, maar het baboetje lachte
alleen maar, zei, dat de njonja toch zoo
verschrikkelijk veel geld had en dit
best gemist kon worden. En dat ze zoo
dolgraag heel mooie kleeren wou koo
pen, om met Javaansch Nieuwjaar haar
moeder en zuster in het ziekenhuis
eens lekker jaloersch te maken en te
vertellen, dat ze dat allemaal van me
vrouw had gekregen, omdat ze zoo haar
best deed. Omdat moeder dan woedend
zou zijn, dat zijzelf niet zooveel had.
Sprakeloos luisterde Wanda naar de
haatwoorden en dacht dat Rip wel niet
veel liefde gekend zou hebben om zóó
te praten over haar, die toch haar moe
der was; een moeder net als Wanda
van het kleine kindje
„Zöo men zaait, oogst men"dacht
ze opeens.
De oplossing van het probleem van Kamstra zal ik de volgende W(1
handelen. Hieronder volgt een der problemen uit den drie viiegenffA
van den Nederl. Bond van Probleemvrienden.
«Vliegenvanger»
Wit begint en geeft mat in twee zetten.
Wit: Ka4, Dg2, Tel en e8, Lc3 en hö, Pb2 en e6, pi d2 en 12.
Zwart: Ke2, Tg4, La7 en h7, Pc2 en h2, pi e5 en e4.
Het V.A.S. viert zijn 110-jarig bestaan, de edele grijsaard is nog volley®
kracht. Uit de jubileumwedstrijden is deze partij.
Dr. M. Euwe. A. Speyer. 20. b3
1. Pf3 Pf6
2. c4 c5
Systeem Engelsche opening. De partij
NimzowitschTarrasch, Karlsbad
1923, verliep aldus.
3. Pc3 Pc6
4. d4 cd4:
5. Pd4g6
Tarrasch speelde e6, waarna Pb5 volgde.
6. e4 Lg7
7. Pc2 0-0
8. Le2 d6
9. 0-0 Pe8
Dit maakt Pd5 mogelijk. Beter lijkt
a6, bB en Lb7.
10. PdB Pc7
11. Tbl Pe6
12. Tel Pcd4
13. Ld3 Te8
De pionnenstelling d6 en e7 geeft
zorgen.
14. Ld2 Ld7
15. Lc3 Lc6
16. Tel Tc8
17. Lfl Pc2:
Wit dwingt het paard d4 te verlaten.
18. Tc2b6
19. g3 La4
Dit lijkt overbodig.
Lc3:
Lc6
Pg'
21. Tc3
22. h4
Wit gaat insnoeren.
23. Td3 bö
24. e5 bc4
25. bc4Ldö:
26. Td5Tc6
En zoo komt dan de stelling d6 e.
aan de beurt.
27. Da4 Dc7
28. Ta5 deö
Ta8 geeft niet wegens ed6ed6; e
Lg2.
29. Ta7Dd6
30. Te5Tc4:
31. Dc4De5:
Nu heeft wit een kostelijker! vrypio:,
32. a4 Pfa
33. Db5 DM
34. Db8TiA.
35. a5 Pdt
Zu spat, du rettest den Freund meti
mehr.
36. a6 Tbl
37. Td7 e5
Dit is mis; Pc6 moest geschieden.
38. Td8f KgT
39. a7 opgegeven.
Dr. P. FEENSTRA KUIPER
Van Paul Scouppe, Parijs.
mw,
Zw.7/10, 12/14, 16/18, 22, 23, 28.
Wit: 21, 24, 26, 29, 33/39, 44,46,;
Wit speelt en wint.
Nevenstaande problemen ter oplossii
Zw.: 1, 3, 8/10, 13, 14, 16, 19, 20, 23,
25, 29, 35.
Wit12, 17, 21, 27, 28, 31, 32, 34, 36,
38, 42/45.
Wit speelt en wint.
Van Paul Scouppe, Parijs.
K
SS
m
<m m
Si
1|'
m
1^(1111^
Oplossingen van vorige
Zwart: 5, 7/10, 12, 13,16,18, 21^
Wit23, 27, 29/31, 33/35, 37, 38,6."
23—19 21X43
37-32 26X39
30—24 39X30
29—23 18X20
35X4 13X24
4X18
Zwart2, 3, 5, 8, 10, 12/15, 17.l9'
22, 26, 27. o„ as 41,
Wit: 24, 25, 28/30, 33, 34, 3.,3»,'
47, 50.
24—20
24—30
29X7
37—31
38—32
44X2
2X4
15X36
35X24
2XH
26X39
27X29
22X33
"n
Deze studies van Scoupp^1^
tengewoon vindingrijk, Hf.uuriijk{'
bovendien slechts met een n
stand tevreden is.
rubr'
•iet
Alles betreffende deze
adresseeren aan: (joRl^'i
Roerstra^J
