AVONTUREN VAN JOOSJE PiNDA E
ian Klaasen - zelf gemaakt.
RAADSELS.
x
x
man zonder de minste aanleiding met
dat lange mes kunnen steken.
Ze liet haar oogen over het land
schap gaan, dat zich in het koude maan
licht baadde. Hier en daar zag zij
zwarte schaduwen tusschen de bos,ph-
jes. Was het verbeelding, of zag ze
daar iets bewegen? Haar hart sprong
op van vreugd, doch ze durfde zich
niet bewegen, of om hulp roepen. Een,
twee mannen kwamen te voet de
helling op, heel zachtjes, om de dorpe
lingen niet te wekken. Het waren haar
vader en mijnheer Fokke, en terwijl ze
achter Morosa's rug de helling opkwa
men, zagen ze iets, dat ze hun geheele
leven niet meer konden vergeten.
Daar, in het midden op de open plek,
die tusschen de hutten lag, zagen ze
Mia op een grooten steen zitten en
voor haar hurkte een man in lompen,
een woeste figuur, met een lang mes in
de opgeheven hand.
He mannen, die aan den dood ge
wend, eiken dag hun leven op het-spel
zetten, wisten wat hun te doen stond.
Bijna zonder een woord te spreken,
gingen ze elk een anderen kant op,
snel en zwijgend. Want ze wisten, dat
als Morosa maar het minste onraad
bemerkte, hij het mes zou trekken.
Een oogenblik later richtte mijnheer
ïokke zijn geweer op Morosa, doch
zoo, dat Mia niet getroffen zou kunnen
worden. Dan klonk een schot, en een
gil van Morosa, die opsprong en weer
neerviel. Juist toen Mia zich in haar
vader's armen wierp, kwamen de dor
pelingen uit hun hutten.
Een paar woorden van Mia's vader
waren voldoende om hen te kalmeeren
en de mannen droegen Morosa die
niet zwaar gewond was, naar een van
ae huttem De vrouwen verdrongen
zich om Mia, en luisterden glimlachend,
terwijl haar vader de woorden van
dank voor hun vriendelijkheid en gast
vrijheid vertaalde.
Toen de zon opging, vertrokken de
drie uit het dorp, naar het kamp.
hn
ALS DE STEMMING ER MAAR IS.
Lena is een aardig meisje
Eenigst kind, rijk, maar verwend
Zoodat zij voor mooie dingen
Geen verwondering meer kent.
Kerstfeest, dus zij heeft een kerstboom,
Geheel electrisch verlicht,
Even gaat zij er naar kijken,
Zonder vreugd op haar gezicht.
Vlug neemt zij nu haar geschenken,
Kerstdag, is 't voor haar geweest.
Veel, heel veel, had zij gekregen,
Toch had Lena geen Kerstfeest.
Lena, nu een ander meisje,
Aardig, arm, en niet verwend,
Zoodat zij voor een extra'tje,
Altijd veel verwondering kent.
Zij kreeg dit jaar ook een Kerstboom,
Enkele kaarsen gaven licht,
Vol verrukking keek zij er naar,
Vreugde lag op haar gezicht.
Zij zong liedjes, Moe verhaalde,
Toen het Kerstdag was geweest,
Had zij zelfs niet een geschenkje,
Toch had Lena heusch Kerstfeest.
Kerstfeest, mooie groote boomen?
Wie dat denkt, die heeft 't mis,
Kerstfeest kan men zonder vieren
Als de stemming er maar is.
Pa en Annie W.
Kleine acteurs aan draadjes.
Hebben jullie al weieens een pop
penkast gezien? Niet? En toch is dat
alleraardigst. Op een klein tooneeltje,
waarin men de groote theaters na
bootst, spelen.,... poppen! Echte hou
ten poppen, gekleed zooals de rol het
eischt. Zij gaan zitten, buigen, krab
ben zich de neus, kortom zij doen,
zooals echte, levende acteurs gedaan
zouden hebben. Het leukste is het zoo
genaamde Marionettentheater waarin
de kunstenaar, die de poppen laat
spreken (d.w.z. hij spreekt zelf voor
hen met een telkens veranderde stem)
de poppen aan lange draden houdt.
Dit heeft het voordeel, dat de beenen
van de poppen nu ook zichtbaar zijn,
hetgeen bij die poppen in de poppen
kast meestal niet het geval is. Zoo'n
Marionettentheater is liet eenvoudig!
Denk je eens in: aan ieder gewricht,
elleboog, schouder knie, heup en zelfs
heeft de pop een draad, waarmede de
bewegingen geregeld worden, Trekt
men aan de eene draad, dan draait het
hoofd, aan de andere draad, dan gaat
de hand omhoog; trekt men aan den
verkeerden draad dan tilt de pop
een been op inplaats van met het
hoofd knikken, enzoovoorts.
Je ziet wel het is werkelijk een
kunst. In de eerste plaats als, wanneer
men bedenkt, dat goede marionetten
spelers voor iedere pop soms twintig
draden in de hand hebben, die zij
slechts met twee handen besturen.
Maar wij zullen het natuurlijk in den
beginne niet zoo moeilijk maken. Van
sigarenkistjeshout of triplexhout ma
ken wij met een figuurzaag een aar
dige Jan Klaassen, precies zooals
onze teekening aangeeft. Zooals jullie
ziet, zijn boven- en onderarm, boven-
en onderbeen, apart uitgezaagd. Ook
stevig karton is natuurlijk goed te ge
bruiken. Nu boren wij de verschillen
de gaatjes in de ledematen en in de
romp en bevestigen die draaibaar
aan elkaar door middel van een stiftje
met twee plaatjes, die je in iederen
ijzerhandel kunt koonen. Nu hebben
we nog vier ijzersterke. gladde draden
noodig in den beginne zullen wij
die niet te lang maken. Die bevestigen
wij zooals de teekening het aan
geeft met een klein gaatje aan de
teenen en de vingers. Onnoodig te zeg
gen, dat wij Jan Klaassen van te voren
prachtig beschilderd hebben, natuur
lijk aan beide kanten. Je zoudt hem
b.v. eerst met wit papier kunnen be
plakken en dat beschilderen. Een rood
jasje, zwarte hoed met gouden rand,
gouden knoopen, blauwe broek, gele
kousen prachtig.
Nu nemen wij in iedere hand twee
draden en passen goed op, dat de dra
den over wijs- en middelvinger loopen.
In de linkerhand nemen wij de draden
van het linkerbeen en de linkerarm
van Jan Klaassen, in de rechterhand
dito van de rechterzijde. Nu trachten
wij Jan Klaassen eens te laten mar-
cheeren. Steeds het eene been na het
andere voortbewegen, waarbij de
tegenovergestelde arm in actie komt.
Steeds het eene been na het andere
voortbewegen,en dat is geen ge
makkelijk werkje, dat zal je zien! En
als je daarin een zekere handigheid
hebt verkregen, mag je eens probee-
ren hem te laten liggen, zitten, op
staan, buigen, enzoovoorts.
En dan komt het oogenblik, waarop
we een klein versje gaan maken
waarbij Jan Klaassen zijn kunsten zal
vertoonen. Daar moet je je groote
broer of vader maar eens voorspan
nen, want dat moet iets heel bijzonders
worden. Je zult beslist plezier erin
krijgen.
„Vader, je moest toch altijd kwaad
met goed vergelden, he?"
„Zeker,, zeker, jongen!!"
„Nou, geef u me dan een dubbeltje,
want ik heb uw bril kapot gemaakt!"
(„Politieken").
Oplossingen der vorige raadsels.
I
Centrale verwarming. Eenig - winter
varen - lam - ring - C.
II
Wie niet hooren wil, moet maar
.voelen.
III
Kers
Edarn
Raad
Slof
Taai
Fout
Eind
Ezel
Slim
Twee
Goede oplossingen ontvangen van:
H. A.; S. A.; A. A.; I. B.; B. en T. B.;
A. v. d. B.; C. B.; J. en G. B.; A. D.; I.
en K. E.; J. F.; G. F.; N. J.; K. en J.
K. Texel; A. K.; N. K.; R. de K.; C. L.;
TI. L.; J. L.; G. M.; M. M.; A. M.; F.
en J. N.; J. en M. O.; D. v. R.; C. S.;
T. S.; A. v. S.; J. S.; T. T.; A. en M.
T.; D. de V.; J. v. d. W.; J. W.; T. W.
Wormerveer.
Nieuwe raadsels.
X
X
X
XXXX X xxxx
X
X
X
Op de kruisjeslijnen komt de naam
van een muziekinstrument.
Op de le rij een medeklinker.
Op de 2e rij een kleedingstuk.
Op de 3e rij een meisjesnaam.
Op de 4e rij een plaatsje in N.-Brabant
Op de 5e rij het gevraagde woord.
Op de 6e rij een meisjesnaam.
Op de 7e rij een hondennaam.
Op de 8e rij vindt men in bet koren.
Op de 9e rij een medeklinker.
II
Groen kom ik aan in deze landen.
Vervoerd van afgelegen stranden
Om, boven 't vuur, door menschen-
[handen.
Gewenteld, hier mij zwart te branden.
Wie of wat ben ik
III
Welk spreekwoord staat hier?
..s .r ..n p ...r .e m
t n r r
(Ingez. door J. O.)
door G. Th. ROTMAN.
1. Joosje Jtrnda was een kleine Chi
nees. Zijn vader was zeeman geweest,
maar werkeloos geworden en woonde
nu in Rotterdam, ver van zijn ge
boorteland. Hij bakte nu lekkere koek
jes van suiker en pindanootjes en die
moest Josie verkoopen. Eiken morgen
vroeg trok hij er met z'n trommeltje
op uit, aldoor roepend: „Pinda, pinda!
Lèkka-lèkka!"
2. Maar ach, de zaken gingen niet
al te best, want er waren een heeleboel
werkelooze Chineezen in Rotterdam,
en die liepen óók allemaal met pinda
pinda. Op eiken straat-hoek stond er
een. Het gebeurde dan ook niet zelden,
dat Joosje 's avonds platzak terug
keerde, als hij 's ochtends weggegaan
was.
3. Gelukkig zou er spoedig veran
dering in den toestand komen. Op ze
keren dag kwam Joosje Pietje Roet
tegen. Dat was een negertje, die in een
kistje een marmotje droeg en dat voor
een cent liet zien. Maar bij Pietje gin
gen de zaken ook al slecht. „Weet je
wat?" zei Joosje, „we moesten samen
een firnla oprichten: Pinda Co."
4. Zoo gebeurde het. Joosje en Pietje
maakten een groot bord. waarop ze in
groote letters hun firmanaam schilder
den, en ieder die voor vijf cent pinda
kocht, mocht gratis het marmotje zien.
En dat hielp, hoor! De kianten stroom
den van alle kanten toe en de concur
renten keken nijdig als een spin.
