IS ALTIJD
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
OOK VOOR DAMES
No. 7246. EERSTE BLAD
DONDERDAG 9 MAART 1933
61ste JAARGANG
Dt staatsgreep in Giiekenland. Pransche bezorgd
heid over de gebeurtenissen in Duitschland. - MacDo-
nald en Simon zonder vast plan naar de ontwapenings-
confer entie. Duitschland en de ontwapenings
conferentie.
Big KONEJN,Tea.
gelardeerde Ossenüever.
China en Japan.
De overval in de Westerstraat
te Amsterdam.
FEUILLETON
11 pi 11
i\
-
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65 finnen-
land f 2. NederL Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.fr. p. p. 6 ct. Zondagsblad
resp. f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, fl.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENT1EN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meex 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewjjsno. 4 ct
De staatsgreep in Griekenland. De
gebeurtenissen die zich deze week in
Griekenland hebben afgespeeld, hebben
niet geringe verbazing gewekt. Wij heu
gen eris niet dat het ooit voorgekomen
is. dat in den tijd van twee dagen het be
wind van een land tweemaal in andere
handen overging. Het begon met een
staatsgreep van Piastiras', die inderdaad
gelukte, doch nauwelijks had deze de
macht in handen of hij werd vervangen
door generaal Othonaios als dictator.
De Nw. Rott. Crt. vraagt naar aanlei
ding daarvan:
Dus toch een dictatuur? Ja, maar deze
draagt een geheel ander karakter. Piasti
ras had zichzelf opgeworpen tot dictatuur.
Othonaios is behoorlijk als zoodanig aan
gesteld door den president, gehoord de
voornaamste partijleiders. Naar Vaz Dias
uit Athene verneemt was Piastiras' positie
onhoudbaar, doordat hij niet den onver
deelden steun van het leger genoot, en
doordat president Zaimsi hem zijn steun
weigerde en dreigde af te treden. In over
leg met Venizelos en Tsaldaris, de leiders
van de beide groote partijen, heeft de pre
sident toen besloten generaal Othonaios
met de vorming van een dictatoriale re
geering te belasten. Vaz Dias meldt
daarbij dat de volkspartij niet aan die re
geering zal deelnemen. Daar deze bij de
jongste verkiezing de meerderheid had
behaald, zij het ook in een coalitie met
eenige kleine partijtjes, beteekent dit ver
moedelijk, dat geen der partijen officieel
in het kabinet-Othonaios vertegenwoor
digd zal zijn en dat dit in hoofdzaak uit
ambtenaren zal bestaan. Wij kunnen ons
althans niet voorstellen dat Tsaldaris zich
anders terzijde zou hebben laten schui
ven. Vaz Dias meldt verder, dat de staat
van beleg is opgeheven, en dat generaal
Piastiras waarschijnlijk naar het buiten
land zal vertrekken.
En het Hbld. schrijft:
Hoe zich de vrij verwarde toestand in
het door ernstige economistdie moeilijk
heden bezochte Griekenland verder zal
ontw'ikkelen, zal men moeten afwachten.
Maar het lijkt wel waarschijnlijk, dat ook
hier de heerschappij van het parlement
tenslotte voorloopig uitgeschakeld zal
blijven en men redding zal zoeken in den
overal meer en meer gebruikelijk worden
den, dictatorialen regeeringsvorm, zij het
ook niet op de wijze, als generaal Piasti
ras bedoeld had.
Bezorgdheid in Frankrijk over de ge
beurtenissen in Duitschland. Het is te
begrijpen dat de gebeurtenissen in
Duitschland nergens met zoo intense be
langstelling gevolgd worden als in Fran-
rjjk. Frankrijk is doodsbang dat Duitsc-h-
lands oude macht zich zal herstellen en
het vreest voor de gevolgen daarvan.
Bijna alle groote Parijsche bladen, die
commentaar geleverd hebben op de ver
kiezingsresultaten hebben hoofdzakelijk
gesproken over de consequenties voor de
Duitsche binnenlandsche politiek. Wat de
buitenlandsche politiek betreft, verklaart i
de Intransigeant, dat ieder Franschman1
zich afvraagt wat Hitler, die tot dusverre
de facto en thans ook de jure de leider
van Duitschland is, zal doen, aangezien
er in het geheel geen nat. soc. program
bestaat, maar wel nat. soc. eischen. De
eerste eiseh strekt tot psychisch en mo
reel herstel van Duitschland, gelijk dit
in 1914 was. Er bestaat geen beter mid
del het Duitsche volk zijn leed te doen
vergeten dan het lust tot roem te geven
en dat vooral moet Frankrijk vreezen.
MaeDonald en Simon zonder vast plan
naar Genève. De Daily Herald sprak
van de week de hoop uit, meldt de Lon-
densche corr. van de Nw. Rott. Crt., dat
MaeDonald en Simon niet als diplomatie
ke opportunisten, maar met een plan naar
Genève zouden tijgen, doch uit MacDo-
nalds verklaring van Maandag blijkt, dat
hij hoegenaamd niets van een plaii heeft,
tenminste geen ontwapeningsplan.
Hij gaat, zooals de diplomatieke cor
respondent van de Daily Telegraph zegt,
om een ineenstorting der conferentie te
voorkomen. Hij zal daarom pas besiissen
welke houding hij zal aannemen, wan
neer hij te Genève aankomt. In gezagheb
bende kringen worden op het oogenbllk
volgens dezen correspondent vier alter
natieven beschouwd. Het eerste ls om de
conferentie eenvoudig te verdagen, daar
onder de bestaande omstandigheden voor
een heel jaar geen voldoende resultaten
beschikbaar zijn. Het tweede is om alles
waarover men het eens is bij elkaar in een
overeenkomst te zetten en daarna tot ver
daging over te gaan. Het derde is om na
te gaan of de gedachte aan een conferen
tie tusschen Frankrijk en Duitschland
onder een onzijdig voorzitter te verwezen
lijken is, het vierde is om in letterlijken
zin een wapenstilstand voor vijf jaar te
sluiten, n.1. overeen te komen, dat gedu
rende dien tijd geen der mogendheden zijn
toevlucht tot geweld zal nemen. Deze
lhatste gedragslijn zou in Britsche krin
gen op het oogenblik de meeste begunsti
ging genieten.
Vroeger heeft MaeDonald over een
overeenkomst om de legers en vloten vijf
jaar lang niet boven het bestaande peil
te brengen, gesproken. Dit denkbeeld
heeft toen geen gunstig onthaal gevon
den. Misschien is, wat de politieke cor
respondent als vierde alternatief ver
meldt, daarvan de verzachte herhaling.
Als de groote moeilijkheid wordt de
houding van Duitchland beschouwd.
Staat Hitler op onmiddellijke gelijkheid
van wapening, dan zal Frankrijk niet toe
stemmen, en zonder Frankrijk is geen
ontwapening mogelijk. Eindigt Genève
met een fiasco, dan kan Duitschland
niet meer de gevreesde gelijkheid op-
eischen omdat het door dat falen der
conferentie van zijn verplichtingen, in
gevolge het verdrag van Versailles ont
slagen zou zijn.
gebleken en dat zal waarschijnlijk weinig
toeschietelijk zijn.
In de Duitsche pers wordt het Bngel-
sche denkbeeld van een bijeenkomst der
minister-presidenten of ministers van
buitenlandsche zaken der groote mo
gendheden te Genève levendig bespro
ken. De beslissing wie er van Duitsche
zijde eventueel heen zou gaan is naar
Wolff meldt nog niet genomen. Alleen
is het uitgesloten dat rijkskanselier Hit
ler persoonlijk zou gaan. Op den persoon
komt het echter niet aan. De hoofdzaak
is dat de gang van zaken te Genève niet
met Duitschlands gerechtvaardigde
eischen strookt en men is te Berlijn
over de te Genève heerschende atmosfeer
zeer ontevreden. Deze ontevredenheid is
klaarblijkelijk ook in Engeland tot uiting
gekomen en heeft tot het initiatief van
MaeDonald geleid. Er zijn echter noch
van den kant van Frankrijk, noch van
dien van Italië eenige aanwijzingen dat
zij zulk een conferentie zouden aanmoe
digen en te Berlijn betwijfelt men sterk
of Mussolini op het oogenblik veel voor
zulk een conferentie voelt.
Bij de ontwikkeling der dingen te Ge
nève mag men niet vergeten dat Duitsch
land in het ontwapeningsvraagstuk de
rol van de schuldeischende speelt en de
andere mogendheden die van schuldena
ren die eerst moeten bewijzen, wat zij
nopens de ontwapening willen doen.
Het denkbeeld van een status quo in
de bewapeningen voor vijf jaar of langer
is voor Duitschland volkomen onaanne-
lijk, nadat men het langer dan 12 jaar op
inlossing van een plechtige belofte heeft
laten wachten. Het Duitsche standpunt
w-ordt duidelijk weergegeven door het op
schrift van het artikel van minister von
Neurath: „Ons geduld is ten einde".
DE VALERA GAAT DE
INGEHOUDEN LAND-ANNUITEITEN
GEBRUIKEN.
Een uiteenzetting van Thomas
in het Lagerhuis.
Dinsdagmiddag heeft minister Thomas
i in het Lagerhuis meegedeeld, dat de hoo-
ge-commissaris te Dublin de regeering
i had meegedeeld, dat de regeering van de
Valera de ingehouden sommen van de
aan Engeland verschuldigde land-annui-
iteiten voor haar normaal schatkistge-
I bruik zal gaan aanwenden. De Valeïa
meent dat er geen reden bestaat de gel-
den nog langer te reserveeren nu de on-
derhandelingen over een scheidsrechter
lijke uitspraak afgebroken zijn.
De Engelsche regeering, vervolgde
Thomas, had geantwoord dat zij de me-
dedeeling met spijt had ontvangen, omdat
het Engelsche aanbod van arbitrage nog
steeds open was gebleven, maar overi-
i gens zou de Engelsche regeering niet zoo
I maar in het geval berusten.
Op een aantal nadere vragen antwoord
de de minister dat het oorspronkelijk door
de Valera achtergehouden bedrag 1 3/4
millioen pond bedroeg, waar sindsdien 2.9
millioen bijgekomen waren.
De speciale invoerrechten op goederen
uti den Vrijstaat hadden in denzelfden
tijd 2.123.000 opgeleverd, zoodat Enge
land nominaal nog ruim 21/2 millioen te
goed had. De invoerrechten w-aren geen
straf voor de Valera's houding maar een
voudig een verzekeringspremie voor den
Engelschen belastingbetaler tegen verde
re verliezen.
Duitschland en de ontwapeningsconfe
rentie. Het gaat dus om Duitschland, zoo
als uit het bovenstaande wel duidelijk is
DE ZITTING VAN HET DUITSCHE
KABINET.
Geen afkondiging van den mi
litairen uitzonderingstoestand.
Naar Wolff uit Berlijn meldt, heeft het
rijkskabinet in zijn zitting van Dinsdag
besloten den Rijksdag tusschen 3 en 8
April bijeen te roepen
Het kabinet heeft zich verder bezig ge
houden met het plan van een machti
gingswet. De regeering hoopt daarvoor
ook het centrum- en de Beiersche volks
partij, wier medewerking voor een meer
derheid van 2/3 noodig is, te winnen.
Er is nog geen beslissing gevallen over
de instelling van een centraal rijksbureau
voor propaganda. De rijkskanselier zal
daarover nog overleg plegen met de be
voegde ressorten.
Van het uitvaardigen van een oproep
der rijksregeering aan het volk, waarvan
dezer dagen sprake van, is afgezien.
Van bevoegde zijde worden ook de ge
ruchten over afkondiging van den mïli-
tqjren uitzonderingstoestand gelogen
straft.
Over kwesties van buitenlandsche poli
tiek is in den kabinetsraad niet gespro
ken. De volgende zitting van het kabinet
is op Zaterdag vastgesteld. Zij zal zich in
hoofdzaak bezig houden met landbouw
vraagstukken.
DE STRIJD OM I)E MACHT IN
GRIEKENLAND.
Bedreiging uit Salonlki?
Dinsdagmiddag deelde het blad „Tahy-
j dromos" mede, dat generaal Kondylis, de
leider van de oppositie-groep die bij de
verkiezingen triomfeerde, 's nachts te
Larissa was aangekomen en aan den pre
sident der republiek een ultimatum ge
zonden had, waarin hü dreigde aan het
hoofd van 2000 man en de gemobiliseerde
bevolking van Thessalië naar Athene te
zullen optrekken, indien de macht niet op
constitutioneele wijze werd overgegeven
aan de partij, diie bij de verkiezingen over
wonnen heeft. Het per^ureau te Saloniki
kan het bericht van het ultimatum noch
bevestigen, noch tegenspreken.
Bevel tot gevangenneming van
generaal Piastiras.
Naar de Atheensche bladen melden,
heeft de politie bevel gekregen generaal
Piastiras gevangen te nemen. Piastiras is
gevlucht; het is onbekend waar hij zich
ophoudt.
Hevige strijd om Koepeikou.
Naar Reuter uit Peking meldt, is een
ernstig gevecht aan den gang bij Koe
peikou, waar Tsjang Hsoe-liang, met
30.000 man de bergpas verdedigt. De Ja-
I pansche artillerie bombardeert de Chi-
jneesche stellingen. Vliegtuigen cirkelen
j boven Koepeikou, werpen bommen uit en
regelen het artillerievuur. De Japanners
schijnen vastbesloten om Koepeikou te
nemen. Te Peking heerscht groote zenuw-
1 achtigheid.
Chineesche officieren voor den
krijgsraad.
De Chineesche regeering geeft in een
verklaring toe, dat de klachten der Chi
neesche openbare meening naar aanlei
ding van het falen van het Chineesche
leger in Jehol volkomen gerechtvaardigd
zijn.
De Chineesche regeering heeft er zich
van overtuigd, dat de leiding van het Chi
neesche leger niet voor haar taak is be
rekend geweest. Tegen een aantal offi
cieren van het Chineesche leger zijn pro
cessen aanhangig gemaakt wegens hoog
verraad. Alle leden van den Chineeschen
generalen staf zullen voor een krijgsraad
worden gedaagd en worden gevonnist.
Mijnen in den havenmond van
Swatou.
De Chineezen hebben den ingang van
de haven van Swatou (Zuid-China) van
mijnen voorzien. Des nachts mag geen
scheepvaartverkeer plaats vinden.
DE TWEEDE
KAMERVERKIEZINGEN.
De Algemeene Democratische Unie.
De Algemeene Democratische Unie
stelt candidaat voor de kamerverkiezin
gen: mr. J. H. Schultz van Haegen te
Aerdenhout, dr. R. de Waard te Gronin
gen, J. A. van Sijn, Rotterdam. A. van
Gent, Waalwijk: P. de Boer, Drachten:
R. Watjer, Groningen: mej. M. J. V. H.
de Kruuff, Haarlem, G. H. H. Wychgel,
Arnhem, mevr. P. H. A. SmitSchu-
ckink Kool, Amsterdam, K. Breebaart,
Kolhorn; W. F. H. Busch; Soest: mevr.
H. van GenusGodfried, Sappemeer; N.
Kraak Steemann, Amsterdam: Chr. F.
Hossen, Middelharnis, T. Woudstra,
Groningen: mej. E. Foukes, Groningen;
mevr. J. G. H. VenemaSchaaf, Assen;
J. A. Welszaan, Diemen en mevr. A.
SchwierRutters, Amsterdam.
Lijstaanvoerders zullen zijn: in de kies
kringen Groningen, Leeuwarden en As
sen: dr. R. de Waard.
Den Helder: K. Breebaart; Maastricht,
Tilburg en 's-Hertogenbosch: A. v. Gent.
Haarlem, Amsterdam, Leiden, Den
Haag, Rotterdam, Dordrecht, Nijmegen,
Arnhem, Middelburg, Utrecht en Zwolle:
mr. H. Schultz van Haegen.
Voorloopige fascistische lijst.
De voorloopige fascistische candidaten-
lijst is als volgt samengesteld:
1. J. A. Baars, Den Haag; 2. J. G. van
Heyst, Den Haag, oud-resident van Ma-
doera; 3. Th. Riel, Den Haag; 4. D. van
Dam, Nieuwerbrug; 5. S. Veldmeyer, Nij
megen; 6. L. van Zandwijk, Herwijnen; 7.
di\ A. A. Jurgens, Berg en Dal; 8. J. L.
Lekkerkerk, Zuidland; 9. mr. W. baron
van Heecekeren van Keil, Ruurlo; 10. J.
Brugman, Amsterdam.
De mogelijkheid bestaat nog, dat deze
voorloopige lijst zal worden gewijzigd in
dier voege, dat de namen van prof. C.
Gerretson en van mr. dr. W. M. Wester
man er op zullen komen. Voorts wordt het
samengaan met enkele andere fascistisch
georiënteerde groepen waarschijnlijk ge
acht.
DE VERHOOGING VAN DE KOSTEN
VOOR PASPOORTEN.
De Nederlandsehe Reisvereeniging
hebben het volgende verzoekschrift aan
de Tweede Kamer van de Staten-Gene-
raal gericht:
Ondergeteekenden, in hunne hoedanig
heid van Algemeen Voorzitter en Alge
meen Secretaris der Nederlandsehe Reis
vereeniging (laatstelijk goedgekeurd bij
Kon. Besluit d.d. 12 Augustus 1926, no.
32) hebben kennis genomen van het bij
Uwe Kamer ingediende Wetsontwerp tot
verhooging van de kanselarij-rechten,
tengevolge waarvan de kosten van Pas
poorten aanmerkelijk zullen worden ver
hoogd.
Zij verzoeken u namens de pl.pi. 60.000
leden van bovengenoemde Vereeniging
dit wetsontwerp niet ongewijzigd te wil
len aannemen en wel in dien zin, dat kos
ten der paspoorten niet verhoogd wor
den.
Aan dit verzoek is een memorie van
toelichting toegevoegd.
Namens het Hoofdbestuur der
Nederlandsehe Reisvereeniging,
J. Panman, Algemeen Voorzitter.
J. G. P. Sabel, Algern. Secretaris.
's-Gravenhage, 1 Maart 1933.
Binnenland.
Het Hof spreekt verdachte vrij.
Dinsdag heeft het Amsterdamschc Hof
arrest gewezen in de zaak tegen den 32-
jarigen bellanger H. G. D., die door de
rechtbank te Amsterdam op 22 Septem
ber 1932 wegens poging tot diefstal met
geweldpleging, veroordeeld was tot vijf
jaar gevangenisstraf. Het Hof sprak ver
dachte vrij, aangezien het niet de stellige
overtuiging heeft, dat verdachte de hem
ten laste gelegde misdaad heeft gepleegd.
Voor de rechtbank had de officier van
justitie acht jaar gevangenisstraf geëisoht
wegens poging tot diefstal met geweld
pleging.
De verdachte ging van het vonnis der
rechtbank waarbij hij tot vijf jaar gevan
genisstraf werd veroordeeld in hooger be
roep. Evenals voor de rechtbank hield
verdachte ook voor het Hof zijn onschuld
vol. De procureur-generaal had bevesti
ging van het vonnis der rechtbank ge
ëisoht nadat het Hof verschillende malen
bii interlocutoir vonnis een hernieuwd ge
tuigenverhoor had gelast.
In spanning werd gisteren de uitspraak
afgewacht.
Verdachte, zeer onder den indruk,
wendde zich na zijn vrijspraak tot zijn
verdediger, mr. R. Heeg, en drukte hem
ontroerd de hand.
door
MARTIN JOHNSON.
6)
Hun kleine lichamen waren goed van
Proportie. Hun borstkas was ontwikkeld,
evenals de schouders, die tamelijk breed
w-aren. Ze gaven den indruk van stevige,
kleine vuistvechters. Zoo gauw mogelijk
brachten we ze voor de camera's, alleen,
in groepen, dansend, pratend, zingend en
slaande op hun tom-toms.
Vrouwen en kinderen waren in het be
gin wat verlegen, maar we vrooljjkten
ze een beetje op, zoodat ook zij belang in
de gebeurtenis begonnen te stellen, en
dapper met allen meededen.
Onze eerste indruk van het kleine volk
je was er een van vroolijke opgewektheid.
Pygmeeën schijnen geen zorgen of narig
heden te kennen. Het zijn onbedorven
natuurwezens, en wat hun geest aangaat,
die is niet verder gevorderd dan van een
ongeveer tienjarig kind. Ze zijn gevoelig
voor rhythme en uiten hun gevoelens in
muziek," zang en dans. Hun leven is één
vroolijk spel zonder begin en zonder
einde,
Bill Deans, de jonge zendeling, hielp
ons bij de opnamen. We hadden er niet
aan gedacht, dat het Zondag was, toen
Bill ons voorstelde de godsdienstoefening
dien dag in het huis van het stamhoofd te
houden. Dit was de interessantste kerk
dienst, dien ik ooit heb meegemaakt. Bill
hield een preek in de Kingwanataal en
de inboorlingen luisterden met overgave
en belangstelling en deden hun gebeden
met den groótsten ernst en toewijding,
die men zich denken kan. Ze zongen met
gevoel en muzikaliteit. De Pygmeeën be
grepen natuurlijk niets van hetgeen er
eigenlijk plaats vond.
De gebeurtenissen van dezen dag de
den ons inzien, dat wij in Pelingbo's dorp
een prachtig terrein voor ons werk had
den gevonden. We besloten ook nog een
korten tijd naar Bwana Sn ra te gaan,
maar hier zou ons kampement toch ge-
ruimen tijd blijven vertoevén. We vonden
een ideale kampeerplek, dicht bij de
rivier, terwijl Bill Dean ons beloofde het
oppertoezicht over den aanleg van het
kamp te houden.
Onze tijdelijke basis werd nu opge
broken en we gingen voor korten tijd
naar Bwana Sura, waar we het ons zoo
gezellig mogelijk maakten. Osa en ik had
den een tent met een hooge zoldering,
waarin we rechtop konden staan. We
hadden goede bedden, een badkamer en
een evranda, en het was werkelijk een
echt gezellig home.
Om er zeker van te zijn. dat onze jon
gens ons zuiver water uit de rivier zou
den brengen, en opdat ze er niet met
bloote voeten doorheen behoefden te
waden, bouwden we een stuwdam, die het
water als door een pijp naar beneden ge
leidde. We bouwden verder een nestje
voor Teddy en een tent voor Tumbu en
Eleanor.
De apen gevoelden zich dadelijk thuis
en stoeiden in de boomen, terwijl ze
zich slechts beneden lieten zien wanneer
ze honger hadden. Ze geraakten zóó ge
wend aan de wildernis, dat ze zelfs in de
hoornen bleven slapen. Dan haalde Deelia j
ze weer naar beneden; hij deed wonderen
voor een beetje tabak of een hapje zout.
Teddy, de Chimpansee, was erg wel
gemanierd. Hij gedroeg zich zelfs rustig
bij den maaltijd, maar als hij niet vastge
houden werd, was hij een geboren klep
tomaan. Niets was voor hem veilig, en
als hij bij ongeluk de provisiekamer kon
binnendringen, waren binnen enkele
oogenblikken de jampotten leeggesnoept.
Straffen hielp niet, het stelen zat hem
in het bloed.
Deelia en Salou keken steeds zwijgend
en aandachtig toe, wanneer wij aan ons
kamp werkten. Ze brachten ons dagelijks
nieuwe pygmeeën in het kamp. Een klein
dik meisje, vermoedelijk een zusje van
Salou, was zóó verlegen, dat ze steeds
wegkroop in het struikgewas en we haar
overal moesten zoeken, als we haar voor
voor de camera wilden hebben. Haar
naam was Mollypool en men kon nooit
uitmaken of ze pruilde of glimlachte.
Mollypool was voor haar doen een
echt vrouwelijk wezentje onder haar
zwartjes. Ze kende alle mogelijke trucjes
en kuurtjes, deed zelfs aan flirten, kort
om ze was de grappigste kleine wilde
bakvisch, die we ooit ontmoet hebben.
We fotografeerden gedurende één
week een dertigtal pygmeeën. Ze waren
geschikt en vriendelijk, doch het stam
hoofd en de inboorlingen ontpopten zich
als gepatenteerde bedelaars, die voor
eiken bewezen dienst schoenen, kleeren
en voedsel in ruil moesten hebben. De
pygmeeën waren meestal tevreden met
een blinkend stukje metaal of wat zout.
Als ze bij ongeluk te veel zout kregen,
bewaarden ze het niet, doch gooiden het
weg. Aan den dag van morgen denken
deden ze niet.
We trokken door de bosschen, om ook
daar, evenals in de dorpen, opnamen te
maken. Wij hoopten .ook wat dieren te
kunnen filmen, hetgeen, gezien het bijna
ondoordringbare Ituriwoud, haast on
mogelijk scheen.
Deelia en Salou vergezelden ons. We
zagen versche sporen van olifanten en
buffels, doch zooals ik reeds opmerkte,
fotografeeren in het ondoordringbare
oerwoud van Afrika was onmogelijk.
Op de open plekken, waar de zonne
stralen konden doordringen, waren toe
vallig geen dieren. Deelia en Salou kon
den onder en door het kreupelhout krui
pen, doch wij moesten ons met bijl en
zaag een weg banen door duizenden slin
gerpaadjes.
Na tien minuten waren we al ver
dwaald, we gingen over beekjes en ri
vieren, en konden onze pygmeeën met
hun kleine beenen, die drie stappen de
den tegen een enkelen van ons, nauwe
lijks bijhouden. Indien we hen verloren
liadden, waren we misschien weken lang
in dit boseh blijven dwalen.
Op den terugweg kwamen we voorbij
een grooten diepen put, waarin het ge
raamte van een niet volwassen olifant
lag. Salou vertelde ons, dat de inboorlin
gen deze olifantenvallen graven, en dat
de pygmeeën ze in orde moeten houden.
Ze verbergen ze met bladeren en takken,
opdat ze niet in het oog vallen.
Nu was het tijd om aan het eerste ge
deelte van onze pygmeeën-film te begin
nen. We vroegen Bwana Sura, om vijf
tien mijl in den omtrek het dwergvolkje
bij elkaar te roepen. We bouwden hutten
voor onze kleine filmacteurs, en gaven
hun petroleumblikken om voedsel in te
bereiden.
We zonden groote vrachtauto's liet
bosch in, om de menschjes te vervoeren.
Osa ging een anderen weg op met haar
expeditie-auto om ook daar mensehen te
verzamelen.
Ik bleef het allerlaatste in ons kamp
achter, om zorg te dragen voor onze
camera-uitrusting. Hier zóu het grootste
en belangrijkste deel onzer expeditie
plaats vinden, dus spreekt 't vanzelf, dat
we hieraan groote zorg en moeite moes
ten besteden.
Het zou echter nóg mooier en nóg kleu
riger worden, dan wij ons ooit hadden
voorgesteld.
HOOFDSTUK V.
P.vgmeeënstad.
We hadden eindelijk bericht ontvan
gen, dat ons kamp in Piligbo gereed was
gekomen. En we zeiden dus Bwana Sura
vaarwel. Bill Dean, onze zendeling, had
geholpen ales in gereedheid te brengen,
maar kon helaas niet langer bij ons blij
ven, daar hij op last van den dokter, we
gens hevige rheumatische pijnen, het
oerwoud moest vaarwel zeggen. Ons pyg-
meeënvolkje begon zich langzamerhand
aan ons te hechten en wij hoopten op hun
hulp, om contact te krijgen met hun col
lega's dwergen.
Onder de inboorlingen was een onzer
beste vrienden, een dronkaard, met een
vooruitstekenden Romeinschen neus. Hij
woonde geheel alleen in Piligbo, waar hij
zijn geliefkoosden borrel vermoedelijk
zelf brouwde, daar hij een der weinigen
van dit dorp was, dien we onder invloed
van sterken drank hebben gezien. Maar
hij was een buitengewoon manneke, net
jes en bescheiden, die hoogstens éénmaal
per dag om tabak bedelde. Deze eenzame
zondaar bezat 'n drankvrijen broer, Bei
den geleken op elkaar als twee druppels
water en zij hebben mij eers tezamen op
een zwerftocht vergezeld. Ze dronken
toen met graagte twee flesschen bier, die
ik meegenomen had. Het bier bracht hen
in een staat van hevige opwinding, waar
door ze alle rust en bescheidenheid uit
het oog verloren.
Doch... dit gebeurde slechts éénmaal.
Het bananenbier, dat men in het Ituri
woud brouw-, is gemakkelijk te bereiden.
De inboorlingen hollen houten blokken
uit, waarin een opening ontstaat, waarin
'n menschenarm past. In die holte worden
bananen fijngemaakt, die daarin vijf
dagen blijven liggen. Het vruchten-
slaatje is dan een zurig, rottend mengsel
geworden, dat misschien mettertijd zou
kunnen gaan gisten, doch na vijf dagen
reeds goed genoeg is voor den smaak
van den inboorling. Geheele families
drinken dit z.g. bier, maken pret, vechten
en zingen, alleen Piligbo maakte hierop
een uitzondering, met zijn kalme en eeni-
germate verfijnde bevolking.
(Wordt vervolgd.)