KANNEWASSER
IS ALTIJD
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Buitenlandsch overzicht.
Klaagt U???
OOK VOOR DAMES
fcSTKR'S 1
DINSDAG 21 MAART 1933
61ste JAARGANG
De ontwapeningsconferentie.
De spanning in Oostenrijk.
De New Yorksche beurs.
FEUILLETON
pfo7251. EERSTE BLAD
COURANT
Koegr^ Xnn p3 "|aande vo°ruitbet*: Heldersche Courant f 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel f 1.65binnen-
mail en o;eS?and0en're3D2oVTSt Per Z"po8t f 21°' idem
f ftKn f 3'20 Losse "os. 4ct.;fr.p.p.6ct. Zondagsblad
1 0-'0'fl.—Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, f 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v'h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redac' on.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
van 1 t/m. 3 regels 40 ct., elke regel meei 10 ct. bij vooruitbetaling (adres
Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra) Bewjjsno. 4 ct.
Mussolini als vredesapostel. - Het bezoek van MacDo-
nald aan Italië s dictator. - Duitschland en MacDonald's
voorstel te Genéve. - De actie tegen de communisten
in Duitschland.
Mw&olinl a's vredesapostel. Het on
derhoud dat tusschen MacDonald en Mus
solini heeft plaats gehad, is weer achter
den rug. Veel is er niet over uit gelekt en
het officieele communiqué dat wij hier
onder geven, is weinig zeggend. Het plan
van Mussolini schijnt ia verschillende
opzichten overeenkomst te hebben met
dat van MacDonald en de gesprekken zul
len ook wel eensluidend geweest zijn op
het Engelsche plan te Genève.
Het officieele communiqué luidt:
„Het hoofd der Italiaansche regeering
heeft Zaterdag van zes uur tot half acht
's avonds in het Palazzo Venezia en Zon
dag van half drie tot vier uur 's namid
dags in de Britsche ambassade met den
Britschen premier. MacDonald, en den
minister van Buitenlandsche Zaken, sir
John Simon, besprekingen gevoerd.
Na een uitvoerige en zeer grondige ge-
dachtenwisseling over den algemeenen
toestand werd bij deze besprekingen be
raadslaagd over een plan tot bereiking
van overeenstemming over de voornaam
ste politieke vraagstukken, welk plan door
het hoofd der Italiaansche regeering was
voorbereid en dat ten doel heeft, samen
werking tusschen de vier West-Europee-
sche mogendheden tot stand te brengen,
ten einde, in den geest van het Kellogg-
pact en de verklaring in zake het niet
bezigen van geweld, voor Europa en de
geheele wereld een lange periode van
vrede te waarborgen".
Het plan van Mussolini draagt den
titel „Een politiek pact van entente en
samenwerking tusschen de vier Wester-
sche mogendheden". Het bestaat uit acht
negen artikelen. Met de vier Wester-
sche mogendheden, waarover hierboven
gesproken wordt, zijn uiteraard Engeland,
Frankrijk, Duitschland en Italië bedoeld.
De tekst legt de geheele toekomst van
Europa vast, en erkent alle bestaande
verdragsverplichtingen opnieuw, met in
begrip van het verdrag van Locarno, zon
der dat Engeland nieuwe verplichtingen
worden opgelegd. Voorts wordt een be
stand voor den duur van vijf jaar voor
gesteld.
In een der artikelen wordt bepaald,
dat de vredesverdragen slechts herzien
kunnen worden door tusschenkomst
van den Volkenbond. Deze bepaling is
ingelascht met het oog op PVankrijk.
De onderteekening van het verdrag
zal, naar de meening van Mussolini, een
opklaring teweeg brengen in de politieke
atmosfeer van Europa en het welslagen
der economische wereldconferentie waar
borgen.
Tgaetaoin
Duitschland en MacDonalds plannen
te Genève. Het spreekt vanzelf, zegt
over de kousen
der kinderen;
Koopt ze bij JAAP SNOR (en de kijk is er af,
hij breit ze zelf BEST), ie klas reparatie-inrichting
voor alle soorten wollen Kleeding, Kousen en
Sokken (ook de allerfijnste). Zuidstraat 19. (Let
op den gelen winkel).
de Londensche corr. van de „Nw. Rott.
Crt." in een beschouwing over het plan
van MacDonald, dat MacDonalds voorstel
len inzake de Duitsche wapenen, op dit
oogenblik^ het allereerste de aandacht
trekken. Ziedaar nu eindelijk eens iets
meer dan een frase, namelijk, een positief
voorstel, dat een aanzienlijke versterking
van Duitschlands weermacht beteekent.
Echter, wanneer men met iets derge
lijks nu eens een stuk vroeger gekomen
was, vóórdat onder andere door de be
stendige weigeringen van bevredigende
concessies op het gebied der wapenen, de
Nazi's het laatste stuk van hun ontwik
kelingsgang afgelegd hadden. Toen had
de kans bestaan, dat toegevingen als
deze misschien niet eens ten volle ge
bruikt zouden zijn. Nu is de kans groot,
dat zij misbruikt of zelfs onvoldoende ge
acht zullen worden. Nu MacDonald be
reid is, Duitschland een op een dienst
plicht van acht maanden berustend leger
van 200.000 man toe te staan, nu hij het
evenveel geschut wil toekennen' als
het hebben wil, slechts onder beperkende
bepalingen wat het kaliber betreft, nu hij
het ook tanks wil toestaan en wat niet al,
regeert over Duitschland een groep man
nen, die de meest gevreesde schakeering
van „Duitsch" belichamen en zeker nog
niet voldoende verstand ten toon ge
spreid hebben om ons over hun gebruik
van het toegestane gerust te maken. Ik
zou wel eens willen weten, of MacDonald
zelf in zijn hart gelooft, dat deze conces
sies eenige kans hebben om door Frank
rijk aanvaard te worden. Hebben zij die
niet, en zou Frankrijk hen weigeren, dan
kan de positie er enkel slechter door wor
den. Het is begrijpelijk, dat de trouwe
Britsche aanhangers der ontwapenings
gedachte in MacDonalds voorgestelde con
ventie niet een ontwapenings- maar wa
peningsconventie zien. MacDonald heeft
uit de jongste gebeurtenissen blijkbaar de
conclusie getrokken, dat aan eenige be
perking van wapenen, die het Duitsche
niveau althans uit de verte benaderen
zou, niet meer te denken valt.
Zien wij van Duitschland verder af, dan
treft het ons, dat ook nu de Britsche
voorstellen weder zoo gemaakt zijn, dat
zij voor Groot-Brittannië een minimum
veranderingen, laat staan „offers" inslui
ten.
De actie tegen de communisten in
Duitschland wordt even intensief gevoerd
als die tegen de joden. Wel lekt er van
een en ander niet zooveel naar buiten,
doch dat komt omdat er censuur geoefend
wordt op de—berichten die naar buiten
gezonden worden.
In welingelichte kringen te Berlijn is
men van oordeel, dat het ten uitvoer leg
gen van het door rijksminister van bin-
nenlandsche zaken, dr. Frick, geformu
leerde standpunt" geen communisten
meer in de Duitsche parlementen" zal
worden overgelaten aan het initiatief der
landen, die ten deele reeds tot uitsluiting
der communisten zijn overgegaan.
Voor Pruisen wordt een verordening
verwacht, waarbij de communisten niet
alleen buiten den Landdag, doch ook bui
ten de provinciale landdagen, districts-
MacDonald en Sir John Simon hebben in Rome een ontmoetin/j r/ehad met Mussolini
en gemeenteraden zullen worden geslo
ten, op grond van het feit, dat hun streven
gericht is tegen den staat en het rijk.
Deze maatregel zal de meerderheid der
regeeringspartijen nog grooter maken.
Terwijl tevoren in het Rijnland en West-
falen, alsmede in sommige provincies en
steden slechts met de hulp van het cen
trum een meerderheid kon worden ge
vormd, ontstaat na uitsluiting der com
munisten bijna overal een afdoende meer
derheid voor de regeeringspartijen, ter
wijl de nationaal-socialisten in Oost- en
Noord-Duitschland bijna overal de vol
strekte meerderheid hebben. Als gevolg
hiervan zal de Rijksraad uitsluitend uit
nationaal-socialisten en Duitsch-nationa
len bestaan. Vermoedelijk zal dit ook met
den Pruisischen Raad van State het ge
val zijn.
DR. LUTHER WORDT GEZANT
TE WASHINGTON.
Dr. Luther.
De instemming uit Washington
reeds ontvangen.
Naar Wolff uit Washington verneemt,
verzekert men daar dat de Amerikaan-
sche regeering reeds haar goedkeuring
heeft gehecht aan de benoeming van
Luther, den pas afgetreden president van
de Rijksbank, tot'gezant te Washington.
De benoeming heeft overal een goeden
indruk gemaakt. De naam van dr. Luther
is in heel Amerika goed bekend en zijn
ronde en krachtige, teyens zeer persoon
lijke wijze van optreden in den interna
tionalen omgang wordt zoowel op het
departement van staat als in de bladen
geprezen.
Een Amerikaansch beroep op
Europa.
Vaz Dias meldt uit Washington: In een
conferentie tusschen Roosevelt, Hall en
Norman Davis is besloten, een oproep aan
Europa tot redding der Ontwapenings
conferentie te richten. Het Witte Huis
zal al het mogelijke doen om het misluk
ken der Conferentie te voorkomen.
Naar verder verluidt, zal Davis niet met
een nieuw voorstel maar met vérstrek
kende volmachten naar Genève vertrek
ken.
NEVILLE CHAMBERLAIN VOOR
BEHOUD VAN DE PROTECTIE.
Zelfs al zou de heele wereld
zich tot den vrijen handel be
keer en.
In een rede te Birmingham heeft Ne-
ville Chamberlain, de minister van finan
ciën, bij een bespreking van de tarieven,
gezegd, dat Engeland bij de protectie
blijven zal. Wij kunnen niet terugkeeren
tot den vrijen handel, zei hij, zelfs al zou
de heele wereld dien aanvaarden, omdat
wij daarmee onvermijdelijk den levens
standaard zouden verwoesten die wij
langzaam en moeizaam hebben opge
bouwd en die ons tot een noodzakelijk
heid is geworden.
Anti-semietische uitspatting,
vooral tegen liberale bladen.
Naar de Weensche correspondent van
de „Nw. Rott. Crt." meldt, zijn er Zater
dag te Weenen uitspattingen van anti-
semietische aard voorgevallen, die zich
vooral tegen liberale dagbladkantoren
richtte. De politie kwam tussehenbeide en
snelde per auto toe. Zij heeft zeven lie
den aangehouden.
Sinds Zaterdag trekken voortdurend
troepen door de Weensche hoofdstraten,
ook artillerie. De regeering motiveert dit
met te zeggen, dat zij verhuizen naar an
dere kazernes.
De bankierscrisis snel over
wonnen. Het vertrouwen is reeds
weder teruggekeerd.
Men seint aan de Nw. Rott. Rrt. uit
New York d.d. Zaterdag:
De bankcrisis in de Ver. Staten, welke
37s week lang het bedrijfsleven van Ame
rika en van de gansche overige wereld
in onrust en spanning heeft gehouden, is
in een verbazend korten tijd overwonnen.
Maandag werden 346 banken heropend
en wel voornamelijk instellingen, welke
als bijzonder sterk golden. Nadat men
er zich van had overtuigd, dat het herstel
van een nominaal zakenverkeer bij deze
banken op volkomen rustige wjjze ge
schiedde kon met groote snelheid tot
herstel van het bankenapparaat in het
gansche land worden overgegaan. Ken
schetsend voor de snelheid waarmede dit
geschiedde is het feit, dat verleden Dins
dag reeds 2000 en verleden Donderdag
bij 13,000 banken het bedrijf weder nor
maal was. Intusschen moest nog een be-
trekkelqk aanzienlijk aantal Amerikaan-
sche banken (ongeveer 20 pet.) voor-
loopig gesloten blijven. Men heeft hierbij
echter voornamelijk te doen met kleine
banken, wier liquiditeit is verminderd,
na de hervatting van het normale ver
keer. Deze banken beheeren echter
slechts een zeer onbelangrijk deel van
het bankgeld der Ver. Staten.
De gevaren, welke den Amerikaan-
schen muntstandaard bedreigden, kon
den tevens in het algemeen worden be
zworen: goudembargo en beperkingen in
het deviezenverkeer moeten echter voor-
loopig worden gehandhaafd. Een onweer
legbaar bewijs, dat het vertrouwen in den
Amerikaanschen muntstandaard is terug
DE GEEST DIE HET NATIONAAL-
SOCIALISME BEZIELT.
Het Weekblad van de Ned. Ver. van
spoor- en tramwegpersoneel ontleent aan
verkiezingsartikelen van het Centrum
enkele citaten uit een boekje van Ewald
Banse ter kenschetsing van den geest die
het nat.-socialisme bezielt. Het boek heet
Raum und Volk im Weltkrieg en de ci
taten zijn getrokken uit de bladzijden
10, 32, 161 en 361.
In vertaling luiden zij:
Het zingen der zwaarden en
het Derde Rijk.
„Krachtige Rijken komen niet tot stand
door verraad, niet door de kat uit den
boom kijken, niet door compromissen. Zij
ontspruiten slechts aan het zingen der
zwaarden.
Ook het Derde Rijk, zooals het ons voor
oogen zweeft van de Vlaamsehe kust
tot de Raab (dat is inclusief België, Ne
derland, Oostenrijk en groote deelen van
Tsjechoslowakije en Hongarije), van Me-
melland tot de Etsch en de Rhone (dat is
van de Oostzee tot ver in Frankrijk, Italië,
Oostenrijk en Zwitserland) zal eerst uit
bloed en ijzer geboren worden."
„Of zou 't het Midden-Europeesche blok
der Duitsche 92 millioenen niet mogelijk
zijn beide doeleinden te verwezenlijken;
gekeerd, is het feit, dat het disagio, dft JS, B°MI' de
de dollar in den particulieren handel no
teerde, bij de hervatting van de officieele
noteeringen was vervallen, terwijl de dol
lar bovendien nog duidelijk een neiging
tot verder stijgen toonde.
reldmacht daarbuiten?
Dat een raadsel niet opgelost is, betee
kent nog niet, dat het onoplosbaar is."
SCHERPE CRITIEK OP DE JODEN
VERVOLGING.
Over Nederland en Zwitserland.
De militaire bezetting van het gebied
der uit kooplui en boeren bestaande
Duitsche stam der Nederlanders, wier
denken geheel is gericht op stoffelijke
Stemmen van de Engelsche pers. doeleinden en niet op militaire eergevoe-
t>„ r„ 1 I lens, zou (in den wereldoorlog 1914'18)
Reuter meldt uit Londen: de liberale in ^et geheei geen moeilijkheden opge-
„News Chronicle", critiek oefenend »Pleverd hebben."
r? uitbarstingen in De gunstige voorwaarden voor een toe-
Duitschland schrijft dat wanneer man-ko^sti|en 00°iog tegen Frankrijk zouden
nen als 1 euchtwangler, Bruno V alter en j (]aarom eerst dan aanwezig zijn, wanneer
Ilahn op een dergelijke wijze aangeval- w;j gelegenheid of vergunning kregen
len worden, men zich wel voor kan stel-1 c]00r België en Nederland in het Noorden,
len in welk gevaar groote massa s mm- (]00r Zwitserland in het Zuiden te mar-
der vooraanstaande Joden zich bevinden.1 cheeren
Als Hitier wenscht te vermijden dat menOver den schrijver van dit fraais zegt
ook hem aandeel m de schande van dezen jie^ blad-
weerzinwekkenden kruistocht toeschrijft,
moet hij zoowel handelen als spreken.
De „Daily Telegraph" schrijft dat de
anti-joodsche campagne van de Nazi's
Wie is Ewald Banse? Een aardrijks
kundige, wien eerst door de nat.-socialisti-
sche regeering van Braunschweig een
leeraarsplaats aan de technische hooge-
door ieder fatsoenlijk volk buiten 1 school aldaar was verschaft en die thans
Duitschland met afkeer worden gadege
slagen. Wat nog meer de verbazing op
wekt is het totale gemis van onderschei
dingsvermogen. Alle misdaden worden
den Joden toegeschreven. Göring kan het
blijkbaar den Joden niet vergeven, dat
ze het Marxisme in het leven geroepen
hebben en schrijft Duitschlands veelvul
dige moeilijkheden toe aan de „Joodsche
vampier".
Zoo'n groote dwaasheid zou ongeloof
lijk zijn als het niet waar was. Hoe doel
treffender Duitschland echter van de
Joden gereinigd wordt hoe grooter het
verlies zal zijn, want het zou in een slag
een menigte van haar knappe koppen in
geldzaken, handel, medicijnen, en kunst
verliezen.
Verstopping verstoort
Uw gestel en humeur.
Neem geen sterk pur-
geerende middelen, doch
van tijd tot tijd de
zacht werkende Foster's
Maagpillen. het ideale laxeermiddel.
door
MARTIN JOHNSON.
Uit HOOFDSTUK XI.
Een famlllcgevecht.
Den volgenden avond, ongeveer mid
dernacht, werden wij door een razend
gegil en geschreeuw uit onzen slaap ge
alarmeerd. Het was een ijskoude nacht,
en we bemerkten spoedig, dat er een
gorillakolonie vlak bij ons kamp huisde
6,1 mijn eerste gedachte was, dat dit een
biassa-overval van deze gevaarlijke dieren
oeteekende.
Ik hoorde die ongure kreten en gillen
Reeds sterker worden en ik begreep, dat
filets bijzonders aan het gebeuren was,
wit onze harige buren uit hun slaap hield.
Het scheen, dat de luipaarden een jon
gen gorilla hadden willen meenemen. De
gorillakolonie was als één man opgestaan
om het gevaar te bezweren, de luipaarden
durfden geen gevecht tegen de geheele
kolonie aan en waren gevlucht. De aan
wezigheid der gevaarlijke roofdieren had
de gorilla's hevig verschrikt.
We volgden den weg der nesten en na
één uur hoorden wij een vervaarlijk ge
gil. Het was een gevecht tusschen twee
gorilla's. Helsche boosheid en wilde
vijandschap scheen er tusschen de dieren
te heerschen. Het kreupelhout trilde van
het ontzettende lawaai. Het scheen alsof
een geheele stam aan den strijd deel
nam. Ik verliet het gezelschap, in de
hoop een paar opnamen van dit primitieve
gevecht te kunnen maken. Vermoedelijk
hoorden de dieren mij naderen, het ge
schreeuw werd tenminste minder. Verder
hoorde ik een dof gerommel, dat aan
trommelslagen deed denken. Ik bemerkte
later, dat het veroorzaakt werd door goril
la's, die zich met open handen op hun ge
welfde borstkas sloegen.
Onze volgende groote gorilladag begon
met een vervolging van twee dieren, We
gingen ze achterna, heuvel op, heuvel af,
kruipende en loopende door tunnels, tot
we naar adem hijgden. Onze kleeren waren
doorweekt van het zweet, we voelden ons
kil en vochtig door de temperatuur van
het gebergte.
We raakten spoedig het spoor bijster,
maar stonden plotseling voor een gezel
schap gorilla's, dat juist aan den maaltijd
was.
We hoopten, dat ze naderbij zouden
komen, wachtten met ingestelde camera's
gedurende een half uur, doch de familie
verdween.
Wij bleven steeds actief waar het onze
gorilla's betrof, en ontmoetten een ouden
menschaap, die er keurige manieren op
nahield. Hij liet zich gedurende den ge-
heelen dag geduldig fotografeeren. H(j
brak bamboetakken en at ze op. Zijn ge
zicht droeg steeds een komische uitdruk
king; het dier scheen minder schuw dan
zijn collega's en we kwamen tot de con
clusie, dat het een van de grootste exem
plaren was, die we ooit hadden ontmoet.
Het dier was oud, vermoedelijk was het
daarom zoo rustig en wellicht wat suffig.
Hij trok zich van onze aanwezigheid niets
aan. We waren in staat goede film-op
namen van hem te maken, doordat hij
zoo rustig was. Toen ik nader trachtte te
komen, verdween de gorilla in het kreu
pelhout. We dachten hem kwijt te zijn,
doch zijn nieuwsgierigheid kreeg de over
hand en hij kwam weer te voorschijn, ter
wijl hij ons ernstig bestudeerde. Hij liep
op het pad, parallel met het onze, en toen
ik hem tamelijk dichtbij waande, richtte
ik mijn grootste lens op het punt, van
waar ik meende, dat hij zou verschijnen.
Hij kwam ook nejes te voorschijn, greep
de klimplanten om hem heen met beide
handen vast en stond gedurende dertig
seconden rechtop tegenover ons te posee
ren. Toen liet hij de planten los en ging
op zijn breede borst trommelen. Zijn
beenen waren te krom om den zwaren last
van zijn lichaam te torsen, en 11a eenige
oogenblikken kroop hij zoo lang als hij
was, over den grond.
11c merkte hieruit op, dat gorilla's, wan
neer ze te oud worden, lastig zijn voor
de kolonie, waarin zij wonen. Zij gaan
dan weg en blyven in de bosschen, tot
de dood hen komt verrassen. Wij nader
den de volgende gorillakolonie, die zich
in een dicht kreupelbosch van bamboe
bevond. We trachtten camera's op te stel
len aan beide zijden van het geboomte.
Men was juist aan den maaltijd. Plotse
ling hoorde ik bamboe kraken aan de an
dere zijde van den tunnel. Dit plaatste
mjj tusschen twee dierenkolonies; één zou
ik wel op mijn lens kunnen vastleggen.
Wij wachtten, doch de beide kolonies ver
dwenen in tegenovergestelde richting.
Ik deed hetzelfde en zag na eenige minu
ten plotseling een halfvolwassen aap uit
den tunnel komen. Ik begon te draaien,
voor ik hem goed en wel in het oog had.
Toen hij mij zag, stoof hij met groote
sprongen het bosch in en begon op ver
vaarlijke wijze te gillen. Dat gegil werd
door beide kolonies herhaald. Wij vrees
den een aanval van beide kanten, en ston
den met onze vuurwapenen gereed. Dit
was de grootste groep gorilla's, die we
ooit tezamen hadden gezien.
Van een aanval was geen sprake, de
dieren werden rustig, hoewel we wisten,
dat ze niet vertrokken waren, aangezien
we ze anders wel hadden hooren gaan.
UIT HOOFDSTUK XII.
De Berg zonder top.
Onze oude vriend, de welwillende goril
la, met zijn grijze haren, stond den vol
genden morgen al in de verte op ons te
wachten. We vonden hem ongeveer op
dezelfde plaats, terwijl hij bezig was een
dooden boomstronk te inspecteeren. Hij
kroop op den dooden stam en hoewel het
licht heel slecht was, konden we toch een
paar goede opnamen maken, daar de go
rilla ons vriendelijk daartoe in de ge
legenheid stelde. Zijn vriendelijkheid was
echter onbewust, want toen hij ons in de
gaten kreeg, stond hij plotseling op zijn
vier pooten, terwijl hij zijn kop woedend
van links naar rechts bewoog. Daarna
ging hij weer rechtop staan, trommelde
zich op de borst en sprong weg. Ik dacht,
dat er nog verder gelegenheid zou zijn,
om hem met de camera te bestudeeren en
trachtte hem te volgen, maar het oer
woud hield 111e tegen en we zagen hem
nooit meer terug.
Een koude motregen joeg ons naar huis,
gorilla's waren nergens meer te zien. Ons
plan was, naar Mikeno te gaan, om het
graf van onzen vriend Carl Akeley, den
beroemen natuur-onderzoeker, te gaan
bekijken.
Dien avond riepen we in ons kamp de
gidsen en de Batwa Pygmeeën tezamen,
om eens met hen te praten over al de
vreemde verhalen, die omtrent gorilla's
de ronde doen.
Er waren verschillende vragen, die ik
hun stellen wilde, aangezien ik begreep,
dat de inboorlingen beter op de hoogte
zijn van het leven der gorilla's, dan wij
blanke menschen. Het vreemdste verhaal
was over het schaken van een vrouwe
lijke inboorling. Het interesseerde 111e ten
zeerste. Toen ik hieromtrent inlichtingen
vroeg, werd ik in mijn gezicht uitge
lachen. Dit was volgens alle inboorlingen
slechts een fabel en hoewel hun antwoor
den heel vaag waren, begreep ik toch,
dat deze verhalen moesten zijn voortge
komen uit een overmaat van fantasie. Een
vrouwelijke inboorling was wel wijzer,
die zou zich stellig niet wagen in de om
geving van gorilla's. En wat stelt trou
wens een gorilla nu voor belang in een
vrouwelijk wezen van het menschenge-
geslacht?
Ik hoorde, dat deze dieren, ondanks hun
sterk ontwikkelde borstkas, zeer vatbaar
zijn voor longaandoeningen en dat men
ze vaak hoort hoesten. Volgens mijn don
kere vrienden sterven er vele gorilla's
aan longtering.
„Den volgenden keer, dat we hier
komen, zullen we dekens voor ze mee
brengen", zeide ik lachend. Onze gidsen
namen dit echter voor ernst op.
„Dat zou een goed idee zijn, Bwana,
„dan konden de gorilla's zich 's nachts
toedekken en geen kou meer vatten".
Een onzer kleine vrienden vond het een
buitengewoon interessante kwestie.
„Zult u het me laten weten, Bwana,
wanneer u de dekens meebrengt?", was
zijn ernstige vraag. Hij hoopte vermoe
delijk er zelf van te krijgen.
Toen begonnen De Witt en ik te
lachen. Stel je voor, dat we het deden, en
dat dan de gorilla's ze gingen dragen,
zooals de getemde orang-oetangs dat
meestal doen. Wat zouden de toekomsti
ge ontdekkers een massa te vertellen heb
ben over menschapen, die, in wollen
dekens gehuld, rond liepen. Dat zou een
praclitverhaal voor de lang gezochte
„missing link" worden.
We waren juist opgehouden met
lachen, toen Jacobo, onze hoofdgids, plot
seling begon los te barsten. Wij wisten
niet waarom, maar de menschen lachten
tranen 0111 mijn wollen handschoenen, die
ze gorillahanden noemden. Zij hadden
nog nooit iemand handschoenen zien
dragen.
(Wordt vervolg!)