Op zoek naar de waarheid.
gelschen onderzoeker van den Matto
Grosso (Brazilië). Overste Fawcett en
van den Duitschen landmeter Nedder,
die eveneens in het Braziiiaansche oer
woud is omgekomen. Verder uit vroe
ger gelegen tijden de dood van den
poolonderzoeker Scott, die als laatste
man van zijn poolexpeditie den dood
vond in de ijswoestijn, slechts 11 mijl
verwijderd van het dichtstbijzijnde
levensmiddelenstationHelden der
Wetenschap dat zijn zij alle!
Vergeten mogen wij deze mannen
niet, evenmin als de mannen, die bij de
strijd om de heerschappij der lucht
hun leven op het spel zetten, tienmaal,
honderdmaal.... en meer! Voor alle
tijden moeten de namen van Graf Zep
pelin en zijn genialen opvolger Dr.
Eckener, van Orville Wright en Blériot
in onze herinnering gegrift staan! In
nig moeten zij verbonden zijn met ons
begrip van heldenmoed, van onbaat
zuchtige ontwikkeling van de mensche-
lijke cultuur.... Inderdaad.... „cul
tuur"! Want staan niet de resulta
ten der technische vorderingen in een
zichtbare wiselwerking met de cultu-
reele vorderingen der menschheid?
Ten slotte wil ik noy een paar woor
den aanhalen van den ueroemden, in-
tusschen doodelijk verongelukten auto
renner, majoor Segrave. Misschien wer
pen deze op de instelling van men-
schen van zulk formaat een helder
licht.
„Als mijn motorboot in zijn razende
topsnelheid een drijvende flesch of
een stukje hout in het water zou ont
moeten, zou alles in een oogenblik ge
beurd zijn:.... de boot zou omslaan,
ik zelf zou in het water geslingerd
worden, waar ik even hard zou terecht
komen, alsof ik tegen een hardsteenet»
muur zou vliegenzei Segrave
tegen mij, voordat hij voor de laatste
maal naar Amerika vertrok.
„En hebt u heelemaal geen angst
daarbij?" vroeg ik hem, „maar het zou
wel heel erg dom zijn, daaraan te den
ken!".
Van zulk hout moeten de menschen
gesneden zijn, die de grootsche daden,
waarvan in dit artikel sprake is, voor
het welzijn der menschheid ?én uit
voer brengen. Want ook Segrave's
snelheidsritten en -vaarten dienden ten
slotte als wetenschappelijk onderzoek
van een zich ontwikkelende techniek,
die ons allen op de een of andere wijze
ten goede komt
(Nadruk verboden).
„Ik heb je verleden week 10 pop ge
leend. Je zei, dat het maar voor korten
tijd was!"
„Dat klopt, amice! Ze waren ook in
tien minuten al weg!"
terde slechts: „De bromide.poe
ders.
De inspecteur, die de zaak behan
deld had, ergerde zich gruwelijk, dat
de kwestie nu toch half onopgelost
bleef. Hij peinsde zich suf en kon
toch de beteekenis van de laatste
woorden der stervende niet vinden.
Had zijn vergif vermengd door de bro
mide poeders? Maar het scheen vast
te staan, dat mevrouw Laronne, die al
dagenlang niet meer gerbuikte. Ze wa
ren op, men had het leege doosje ge
vonden en niet nabesteld. De inspec
teur sloeg de bijzonderheden nog eens
na en verdiepte zich erin. Hij las en
herlas het recept van de medicijn,
waarvan een leege flesch naast het
bad was gevonden, en die mevrouw
Laronne sinds weken innam. Het was
een medicijn, waarin zich wat strych
nine bevond, doch in zoo geringe hoe
veelheid, dat er geen sprake van kon
zijn, dat dit den dood had veroor
zaakt. Verder was er potasch bromide
in en water.
De inspecteur peinsde en peinsde.
olgens het kamermeisje en den dok
ter was de drank dien middag van
den moord bijna op geweest, dus was
het niet mogelijk, dat mevrouw Laron
ne de flesch geheel en al had leegge
dronken, wat ook vrijwel onaanne
melijk was, of zij moest eensklaps het
verstand vejloren hebben.
Kan de mensch een geheim bewaren?
door
^r. H. G. HULSEBOS.
Het gerecht heeft in onzen tijd geen
pijnbank meer tot zjjn beschikking om
een verdachte tot bekentenis te bren
gen gelukkig, want velen hebben
daardoor misdaden bekend, die zij
nooit hadden bedreven. Het is ook niet
meer zoo noodig, want met allerlei
technische en chemische middelen kan
er dikwijls zooveel bewijsmateriaal
worden verzameld, dat men geen be
kentenis meer noodig heeft ofdat
de beklaagde er onder den indruk van
komt en uit eigen beweging bekent.
Toch blijft een bekentenis van
groote waarde voor het gerechtelijk
onderzoek. Men tracht haar den be
klaagde te ontlokken door hem te over
bluffen, door hem woedend, jaloersch
of wraakzuchtig te maken, kortom
door zijn zelfbeheersching te schok
ken. In een dergelijken toestand „ver
geet men zich" en verraadt daardoor
dikwijls, wat bij rustig nadenken nooit
over de lippen zou zijn gekomen.
Zeer moeilijk is het ook, om niet een
schijnbekentenis te verkrijgen, waarin
waarheid en leugen handig met elkaar
zijn vermengd. Men heeft het lang ge
leden met hypnose geprobeerd, maar
iemand, die zijn geheim niet prijs wil
geven, liegt ook onder de hypnose.
Men heeft het beproefd met instru
menten, die 'n verhoogden polsslag, een
verhoogden bloeddruk, enz. constateer
den. Zulke verschijnselen gaan inder
daad dikwijls met het uitspreken van
een leugen gepaard,, maar.alleen
het geweten spreekt van den leugenaar.
Er zijn genoeg persoonlijkheden, die
ook innerlijk volkomen rustig blijven
als ze liegen, en aan den anderen kant
menschen, die enkel door een beschul
diging reeds in opwinding geraken,
ook al hebben zij niets verkeerds ge
daan.
De beste resultaten heeft men tot nu
toe verkregen met scopolamine. Deze
stof veroorzaakt een lichte narcose,
waarin de hersenen bepaalde functies
niet meer kunnen uitoefenen. Het
systematisch denken is onmogelijk en
het geheugen werkt zonder de controle
van het bewustzijn. Liegen wordt
moeilijk, omdat concentratie en oplet
tendheid van het bewustzijn te kort
schieten. Zoo kan men ook dingen in
het geheugen terugroepen, die men
zich met den besten wil niet meer her
inneren kan; het zijn dus niet alleen
misdadigers, waarop men de scopola-
minenarcose met succes kan toepassen.
Toch is ook dit middel niet afdoende,
om voor het gerecht de waarheid aan
het licht te brengen. De persoon, die
onder den invloed van het medicament
verkeert, vertelt n.1. niet zoozeer de
waarheid, als wel datgene, wat er in
zijn binnenste leeft. Hij spreekt mis
schien zijn wenschen en fantasieën uit,
inplaats van de dingen, die werkelijk
gebeurd zijn. Bovendien kan men hem
ongemerkt suggereeren tot het doen
van een bekentenis. Een sprekend voor
beeld daarvan heeft zich voorgedaan
op Hawai. Een schooljongen was ont
voerd en vermoord, en de verdenking
Doch zelfs al had zij dat gedaan,
dan zou het effect niet zoo zijn ge
weest.
De inspecteur stond op het punt het
op te geven, toen eensklaps een licht
straal door zijn gedachten ging. Hij
herinnerde zich 'n pharmaceutisch
boek, waarin hij verschillende vergif
ten bestudeerd had en in verband met
strychnine zweefde hem vaag iets
voor, dat een oplossing leek. Hij zocht
het boek op en vond den sleutel van
het mysterie van dien noodlottigen
nacht.
Ja, de ongelukkige verpleegster had
mevr. Laronne vergiftigd en ver
moord, doch zonder in haar nabijheid
te komen. Zij had alleen door den
drank bromide-poeders gemengd, we
tend, dat de bromide in enkele uren de
strychnine, die in de drank aanwezig
was, zou doen neerslaan, op den bodem
van het fleschje. Zij behoefde dan
slechts af te wachten, totdat de medi
cijn bijna was opgebruikt en wist te
voren, wanneer de ongelukkige vrouw,
die altijd innam voor het slapen gaan,
de laatste rest zou nemen, die haar
moest dooden. De pleegzuster was, uit
den aard der zaak byna altijd degene,
die haar den drank ingaf en zij zorgde
ervoor, den nooit te schudden. Zoo
doende vergiftigde mevr. Laronne
zichzelf, onbewust.
van de politie viel op een Japansch
chauffeur, die in dienst was bij zijn
ouders. De man bezwoer zijn onschuld,
maar bekende onder den invloed van
medicamenten, de misdaad gepleegd te
hebben. Deze bekentenis was valscli.
later werd de werkelijke moordenaar
gevangen. Vermoedelijk was de in zijn
geestvermogens kunstmatig geschokte
Japanner zoodanig onder de suggestie
gekomen van de aan zijn schuld niet
meer twijfelende rechercheurs, dat hij
alles toestemde wat hem gevraagd
werd.
Wij zijn er dus nog steeds niet aan
toe, automatisch de waarheid te ont
rukken aan iemand, die besloten is om
te zwijgen. De bovengenoemde midde
len kunnen het onderzoek vergemak
kelijken, doch zij kunnen niet den door
slag geven, zeker niet wanneer het
gaat om het leven van den beklaagde.
De geheimste diepten van de mensche-
lijke ziel kan de medemensch niet door
gronden, ook niet met een knap uitge
vonden middel. De mensch is en blijft
pen redelijk wezen en geen machine.
Men kan slechts trachten, door middel
van het stenogram der onder narcose
afgelegde bekentenis aan den beklaag
de een werkelijke bekentenis te ontlok
ken.
WAT EEN PRINSES AL ZOO MOET
LEEREN.
Prinses Juliana, onze troonopvolg
ster, heeft gedurende het academie
jaar 1927'28 de volgende colleges ge
volgd:
Godsdienstgeschiedenis, Professor
Dr. W. B. Kristensen.
Oud-Vaderlandsch recht, Professor
Mr. A. S. de Blécourt.
Algemeene Geschiedenis, Professor
Dr. J. Huizinga.
Adatrecht (gewoonterecht), Professor
Mr. C. van Vollenhoven.
Nederlandsche letterkunde, Profes
sor Dr. A. Verwey.
Volkenrecht, Professor Jhr. Mr. W.
J. M. van Eysinga.
Fransche letterkunde Professor mej.
Dr. C. Serrurier.
GROOTER DAN GROOT!.
Sneller dan snel!
Kort geleden is het snelheidsrecord
op het land, dat op 408,147 Kilometer
per uur als wereldrecord geboekt
stond, door d,en Engelschen coureur
(automobielrenner) Major Campbell
gebroken!.... Hij bereikte met zijn
renwagen, de „Blue Bird" (Blauwe
Vogel" op het strand van Florida
(V. S.) een snelheid van 437,914 Kilo
meter per uur!
Grooter dan groot!
De grootste brug ter wereld wordt
thans in Amerika gebouwd! De lengte
ervan zal 11 Kilometer bedragen, ter
wijl de brug op 80 meter hoogte boven
de baai van San Francisco zal worden
opgetrokken. Oakland en San Fran
cisco zullen darmede met elkaar ver
bonden worden! Alleen om de pijlers
van deze brug te verven heeft men al
200.000 vaten verf noodig!
Scherper dan scherp!
De scherpste (en grootste) verrekij
ker ter wereld heeft thans een Russi
sche sterrewacht in Moscou! De lens
daarvan heeft een middellijn van 1.40
Meter. Daar iedereen weet, dat het van
de grootte en scherpte van de lens van
een verrekijker afhangt, hoever men
daarmede zal kunnen doordringen in
het Heelal, zal het begrijpelijk wezen,
dat men met deze kijkers een sterkte
krijgt, die bijna 200.000 maal zoo groot
is als die van ons onbewapend oog!
Skiloopen is een aardige sport
Pakkende reclame!
Een schoenwinkelier in Italië sch
eens boven de winkelkast hut eI
gende: v°l-
„Ik ben een gelukkig en tevreden m
en ik geef u de gelegenheid
in mijn schoenen te gaan staap!»
maar dooiweer heeft ook zijn voor-
deelenl
j*,-v* („Götz").
Nou, 't is me een gek weer hè. Het
oogenblik zou ik wel zoo in m'n zw-
broekkie willen rondloopen en dan moet™"
in eenen weer achter de kachel liggen v
beren net as dat hondje van die buurm
van me met die kale kop en dat ding om
lijf. Dat heef dat hondje dan dat ding o."
z'n lijf en dat is dan zoo'n blauw lapn0
met een rood randje en een poppetje dero'
en as die nou begint te bibberen dan krij
ie 'm om en dat vind ie wel lekker.
Nou ik loop liever in m'n zwembroekkie
en m'n zuster die de vorige week op dat
stopverf heef gaan zitten die heb nou no
altijd een groote plek op d'r jurk en nou
moppert ze nog altijd op me, maar daar ben
ik zoo zachies aan wel aan gewoon.
Tabbie is ook dood dat vind ik wel jam-
mer want nou kenne we geen stukkies meer
over 'm lezen en die heb een hoop menschen
op t matrozenkerrekhof deruit gehaald hè
maar daar hadde ze 'm wel eens wat voor
kenne geven, want van die medailles daar
heb ie geloof ik ook niet veel aan.
Want ik heb der ook een. Die heb die
man in spee van m'n zuster eens gewonnen
met voetballen en nou heb ik 'm gekregen
Ik dach dat je as je zoo'n ding op had veel
beter kon voetballen, maar dat is niet zoo
want toen ik het probeerde toen trapte !k
een bal net in een meneer z'n oogen en toen,
was die heelmaal blauw (de bal niet maar
die meneer z'n oog).
En toen heb ie mij nog achterna geloopen,
maar ikke kon harder loopen en as die dat
nou in de krant lees dan zal ie wel vragen
wie ikke is, maar dat magge ze allemaal
niet zeggen want da's redaktie geheim.
Maar ik piep 'm toch wel een beetje want
as ze nou dat moeten gaan doen wat ze in
Duitschland ook gaan doen dan moeten ze
dat allemaal zeggen en dan moeten ze alle
maal in de kranten schrijven wat die men-
schen willen hebben.
Maar dat is flauwe kul want dan zou ikke
tegen die mannen zeggen dan moet u
maar schrijven want as ikke moet gaan schrij
ven wat u derin wil hebben dan is ikke,
ikke niet meer en nou zeg m'n zuster weer
dat dat ook jammer zou zijn en nou trek ze
een gek gezig.
En meester Hoek heb ook zoo'n beetje
gejubileerd omdat ie "O jaar is geworden hè,
nou dat is een heele hoop en wat we alle
maal gekregen hebben was wel lekker maar
weet u wat ik nou zoo gek vind, dat mees
ter Hoek nou een advertentie in de krant
heef gezet om de menschen allemaal te be
danken, maar het had juist andersom moe
ten zijn want de menschen en de kinderen
hadden 'm moeten bedanken voor dat lek
kere spul wat we in 't clubhuis hadden ge
had en nou vind ik 't wel jammer dat ie
niet iedere dag zeventig jaar is en nou is
de burregemeester z'n hooge hoed aan t op
poetsen.
Dat zeg ik niet, maar dat zeg m n vader
en dat zeg ie nou omdat de brug zoo mooi
begint op te schieten en dat die nou wr
gauw zal open gaan en dan moeten ze i®
ouwe brug maar in 't museum zetten m'
een opgezet pindamanneke derbij.
En dat Belgische schip is ook mooi ge
wees hè maar dat was geen echte omdat i
geloof datte ze daar geen marine heb en.
Maar zee hebben ze wel, maar ze he -n
geen marine omdatte ze bang zijn dat ze m
de luch vliegen omdat die meneer van P'J
ker of van Speyk, in de luch gevlogen is-
En de afstandsmarsch gaat niet door,
is jammer want ik heb ook mee willen doen
en nou ken ik die skie sokkies van m n zus
ter niet gebruiken, die had ik maar SePa
want de winter is toch afgeloopen en
staat erg sportief zeggen ze omdatte ze a
allemaal hebben en daarom heb ik t oo
maar willen doen
Het brood kos nou ook al meer hè en
bioscoop van meneer van Twiks is nou ook
twintig jaar geworden en meneer i
Twiks heb zelf meegespeeld omdat ie
mooiste meneer van Den Helder is-
Maar, meneer van Twiks, als u nou
eens speelt mag ikke dan ook meespe en
dan zal die meneer Yvel Dlawnurg oo
mee willen doen en dan zetten we z0°'
derop van: „De drie Heldersche pinda"'
nekes", dan weet ik zeker dat die fi'm
drie maanden zal loopen hè.
Ik hou op hoor.
Daaaaag