Op zoek naar de waarheid. gelschen onderzoeker van den Matto Grosso (Brazilië). Overste Fawcett en van den Duitschen landmeter Nedder, die eveneens in het Braziiiaansche oer woud is omgekomen. Verder uit vroe ger gelegen tijden de dood van den poolonderzoeker Scott, die als laatste man van zijn poolexpeditie den dood vond in de ijswoestijn, slechts 11 mijl verwijderd van het dichtstbijzijnde levensmiddelenstationHelden der Wetenschap dat zijn zij alle! Vergeten mogen wij deze mannen niet, evenmin als de mannen, die bij de strijd om de heerschappij der lucht hun leven op het spel zetten, tienmaal, honderdmaal.... en meer! Voor alle tijden moeten de namen van Graf Zep pelin en zijn genialen opvolger Dr. Eckener, van Orville Wright en Blériot in onze herinnering gegrift staan! In nig moeten zij verbonden zijn met ons begrip van heldenmoed, van onbaat zuchtige ontwikkeling van de mensche- lijke cultuur.... Inderdaad.... „cul tuur"! Want staan niet de resulta ten der technische vorderingen in een zichtbare wiselwerking met de cultu- reele vorderingen der menschheid? Ten slotte wil ik noy een paar woor den aanhalen van den ueroemden, in- tusschen doodelijk verongelukten auto renner, majoor Segrave. Misschien wer pen deze op de instelling van men- schen van zulk formaat een helder licht. „Als mijn motorboot in zijn razende topsnelheid een drijvende flesch of een stukje hout in het water zou ont moeten, zou alles in een oogenblik ge beurd zijn:.... de boot zou omslaan, ik zelf zou in het water geslingerd worden, waar ik even hard zou terecht komen, alsof ik tegen een hardsteenet» muur zou vliegenzei Segrave tegen mij, voordat hij voor de laatste maal naar Amerika vertrok. „En hebt u heelemaal geen angst daarbij?" vroeg ik hem, „maar het zou wel heel erg dom zijn, daaraan te den ken!". Van zulk hout moeten de menschen gesneden zijn, die de grootsche daden, waarvan in dit artikel sprake is, voor het welzijn der menschheid ?én uit voer brengen. Want ook Segrave's snelheidsritten en -vaarten dienden ten slotte als wetenschappelijk onderzoek van een zich ontwikkelende techniek, die ons allen op de een of andere wijze ten goede komt (Nadruk verboden). „Ik heb je verleden week 10 pop ge leend. Je zei, dat het maar voor korten tijd was!" „Dat klopt, amice! Ze waren ook in tien minuten al weg!" terde slechts: „De bromide.poe ders. De inspecteur, die de zaak behan deld had, ergerde zich gruwelijk, dat de kwestie nu toch half onopgelost bleef. Hij peinsde zich suf en kon toch de beteekenis van de laatste woorden der stervende niet vinden. Had zijn vergif vermengd door de bro mide poeders? Maar het scheen vast te staan, dat mevrouw Laronne, die al dagenlang niet meer gerbuikte. Ze wa ren op, men had het leege doosje ge vonden en niet nabesteld. De inspec teur sloeg de bijzonderheden nog eens na en verdiepte zich erin. Hij las en herlas het recept van de medicijn, waarvan een leege flesch naast het bad was gevonden, en die mevrouw Laronne sinds weken innam. Het was een medicijn, waarin zich wat strych nine bevond, doch in zoo geringe hoe veelheid, dat er geen sprake van kon zijn, dat dit den dood had veroor zaakt. Verder was er potasch bromide in en water. De inspecteur peinsde en peinsde. olgens het kamermeisje en den dok ter was de drank dien middag van den moord bijna op geweest, dus was het niet mogelijk, dat mevrouw Laron ne de flesch geheel en al had leegge dronken, wat ook vrijwel onaanne melijk was, of zij moest eensklaps het verstand vejloren hebben. Kan de mensch een geheim bewaren? door ^r. H. G. HULSEBOS. Het gerecht heeft in onzen tijd geen pijnbank meer tot zjjn beschikking om een verdachte tot bekentenis te bren gen gelukkig, want velen hebben daardoor misdaden bekend, die zij nooit hadden bedreven. Het is ook niet meer zoo noodig, want met allerlei technische en chemische middelen kan er dikwijls zooveel bewijsmateriaal worden verzameld, dat men geen be kentenis meer noodig heeft ofdat de beklaagde er onder den indruk van komt en uit eigen beweging bekent. Toch blijft een bekentenis van groote waarde voor het gerechtelijk onderzoek. Men tracht haar den be klaagde te ontlokken door hem te over bluffen, door hem woedend, jaloersch of wraakzuchtig te maken, kortom door zijn zelfbeheersching te schok ken. In een dergelijken toestand „ver geet men zich" en verraadt daardoor dikwijls, wat bij rustig nadenken nooit over de lippen zou zijn gekomen. Zeer moeilijk is het ook, om niet een schijnbekentenis te verkrijgen, waarin waarheid en leugen handig met elkaar zijn vermengd. Men heeft het lang ge leden met hypnose geprobeerd, maar iemand, die zijn geheim niet prijs wil geven, liegt ook onder de hypnose. Men heeft het beproefd met instru menten, die 'n verhoogden polsslag, een verhoogden bloeddruk, enz. constateer den. Zulke verschijnselen gaan inder daad dikwijls met het uitspreken van een leugen gepaard,, maar.alleen het geweten spreekt van den leugenaar. Er zijn genoeg persoonlijkheden, die ook innerlijk volkomen rustig blijven als ze liegen, en aan den anderen kant menschen, die enkel door een beschul diging reeds in opwinding geraken, ook al hebben zij niets verkeerds ge daan. De beste resultaten heeft men tot nu toe verkregen met scopolamine. Deze stof veroorzaakt een lichte narcose, waarin de hersenen bepaalde functies niet meer kunnen uitoefenen. Het systematisch denken is onmogelijk en het geheugen werkt zonder de controle van het bewustzijn. Liegen wordt moeilijk, omdat concentratie en oplet tendheid van het bewustzijn te kort schieten. Zoo kan men ook dingen in het geheugen terugroepen, die men zich met den besten wil niet meer her inneren kan; het zijn dus niet alleen misdadigers, waarop men de scopola- minenarcose met succes kan toepassen. Toch is ook dit middel niet afdoende, om voor het gerecht de waarheid aan het licht te brengen. De persoon, die onder den invloed van het medicament verkeert, vertelt n.1. niet zoozeer de waarheid, als wel datgene, wat er in zijn binnenste leeft. Hij spreekt mis schien zijn wenschen en fantasieën uit, inplaats van de dingen, die werkelijk gebeurd zijn. Bovendien kan men hem ongemerkt suggereeren tot het doen van een bekentenis. Een sprekend voor beeld daarvan heeft zich voorgedaan op Hawai. Een schooljongen was ont voerd en vermoord, en de verdenking Doch zelfs al had zij dat gedaan, dan zou het effect niet zoo zijn ge weest. De inspecteur stond op het punt het op te geven, toen eensklaps een licht straal door zijn gedachten ging. Hij herinnerde zich 'n pharmaceutisch boek, waarin hij verschillende vergif ten bestudeerd had en in verband met strychnine zweefde hem vaag iets voor, dat een oplossing leek. Hij zocht het boek op en vond den sleutel van het mysterie van dien noodlottigen nacht. Ja, de ongelukkige verpleegster had mevr. Laronne vergiftigd en ver moord, doch zonder in haar nabijheid te komen. Zij had alleen door den drank bromide-poeders gemengd, we tend, dat de bromide in enkele uren de strychnine, die in de drank aanwezig was, zou doen neerslaan, op den bodem van het fleschje. Zij behoefde dan slechts af te wachten, totdat de medi cijn bijna was opgebruikt en wist te voren, wanneer de ongelukkige vrouw, die altijd innam voor het slapen gaan, de laatste rest zou nemen, die haar moest dooden. De pleegzuster was, uit den aard der zaak byna altijd degene, die haar den drank ingaf en zij zorgde ervoor, den nooit te schudden. Zoo doende vergiftigde mevr. Laronne zichzelf, onbewust. van de politie viel op een Japansch chauffeur, die in dienst was bij zijn ouders. De man bezwoer zijn onschuld, maar bekende onder den invloed van medicamenten, de misdaad gepleegd te hebben. Deze bekentenis was valscli. later werd de werkelijke moordenaar gevangen. Vermoedelijk was de in zijn geestvermogens kunstmatig geschokte Japanner zoodanig onder de suggestie gekomen van de aan zijn schuld niet meer twijfelende rechercheurs, dat hij alles toestemde wat hem gevraagd werd. Wij zijn er dus nog steeds niet aan toe, automatisch de waarheid te ont rukken aan iemand, die besloten is om te zwijgen. De bovengenoemde midde len kunnen het onderzoek vergemak kelijken, doch zij kunnen niet den door slag geven, zeker niet wanneer het gaat om het leven van den beklaagde. De geheimste diepten van de mensche- lijke ziel kan de medemensch niet door gronden, ook niet met een knap uitge vonden middel. De mensch is en blijft pen redelijk wezen en geen machine. Men kan slechts trachten, door middel van het stenogram der onder narcose afgelegde bekentenis aan den beklaag de een werkelijke bekentenis te ontlok ken. WAT EEN PRINSES AL ZOO MOET LEEREN. Prinses Juliana, onze troonopvolg ster, heeft gedurende het academie jaar 1927'28 de volgende colleges ge volgd: Godsdienstgeschiedenis, Professor Dr. W. B. Kristensen. Oud-Vaderlandsch recht, Professor Mr. A. S. de Blécourt. Algemeene Geschiedenis, Professor Dr. J. Huizinga. Adatrecht (gewoonterecht), Professor Mr. C. van Vollenhoven. Nederlandsche letterkunde, Profes sor Dr. A. Verwey. Volkenrecht, Professor Jhr. Mr. W. J. M. van Eysinga. Fransche letterkunde Professor mej. Dr. C. Serrurier. GROOTER DAN GROOT!. Sneller dan snel! Kort geleden is het snelheidsrecord op het land, dat op 408,147 Kilometer per uur als wereldrecord geboekt stond, door d,en Engelschen coureur (automobielrenner) Major Campbell gebroken!.... Hij bereikte met zijn renwagen, de „Blue Bird" (Blauwe Vogel" op het strand van Florida (V. S.) een snelheid van 437,914 Kilo meter per uur! Grooter dan groot! De grootste brug ter wereld wordt thans in Amerika gebouwd! De lengte ervan zal 11 Kilometer bedragen, ter wijl de brug op 80 meter hoogte boven de baai van San Francisco zal worden opgetrokken. Oakland en San Fran cisco zullen darmede met elkaar ver bonden worden! Alleen om de pijlers van deze brug te verven heeft men al 200.000 vaten verf noodig! Scherper dan scherp! De scherpste (en grootste) verrekij ker ter wereld heeft thans een Russi sche sterrewacht in Moscou! De lens daarvan heeft een middellijn van 1.40 Meter. Daar iedereen weet, dat het van de grootte en scherpte van de lens van een verrekijker afhangt, hoever men daarmede zal kunnen doordringen in het Heelal, zal het begrijpelijk wezen, dat men met deze kijkers een sterkte krijgt, die bijna 200.000 maal zoo groot is als die van ons onbewapend oog! Skiloopen is een aardige sport Pakkende reclame! Een schoenwinkelier in Italië sch eens boven de winkelkast hut eI gende: v°l- „Ik ben een gelukkig en tevreden m en ik geef u de gelegenheid in mijn schoenen te gaan staap!» maar dooiweer heeft ook zijn voor- deelenl j*,-v* („Götz"). Nou, 't is me een gek weer hè. Het oogenblik zou ik wel zoo in m'n zw- broekkie willen rondloopen en dan moet™" in eenen weer achter de kachel liggen v beren net as dat hondje van die buurm van me met die kale kop en dat ding om lijf. Dat heef dat hondje dan dat ding o." z'n lijf en dat is dan zoo'n blauw lapn0 met een rood randje en een poppetje dero' en as die nou begint te bibberen dan krij ie 'm om en dat vind ie wel lekker. Nou ik loop liever in m'n zwembroekkie en m'n zuster die de vorige week op dat stopverf heef gaan zitten die heb nou no altijd een groote plek op d'r jurk en nou moppert ze nog altijd op me, maar daar ben ik zoo zachies aan wel aan gewoon. Tabbie is ook dood dat vind ik wel jam- mer want nou kenne we geen stukkies meer over 'm lezen en die heb een hoop menschen op t matrozenkerrekhof deruit gehaald hè maar daar hadde ze 'm wel eens wat voor kenne geven, want van die medailles daar heb ie geloof ik ook niet veel aan. Want ik heb der ook een. Die heb die man in spee van m'n zuster eens gewonnen met voetballen en nou heb ik 'm gekregen Ik dach dat je as je zoo'n ding op had veel beter kon voetballen, maar dat is niet zoo want toen ik het probeerde toen trapte !k een bal net in een meneer z'n oogen en toen, was die heelmaal blauw (de bal niet maar die meneer z'n oog). En toen heb ie mij nog achterna geloopen, maar ikke kon harder loopen en as die dat nou in de krant lees dan zal ie wel vragen wie ikke is, maar dat magge ze allemaal niet zeggen want da's redaktie geheim. Maar ik piep 'm toch wel een beetje want as ze nou dat moeten gaan doen wat ze in Duitschland ook gaan doen dan moeten ze dat allemaal zeggen en dan moeten ze alle maal in de kranten schrijven wat die men- schen willen hebben. Maar dat is flauwe kul want dan zou ikke tegen die mannen zeggen dan moet u maar schrijven want as ikke moet gaan schrij ven wat u derin wil hebben dan is ikke, ikke niet meer en nou zeg m'n zuster weer dat dat ook jammer zou zijn en nou trek ze een gek gezig. En meester Hoek heb ook zoo'n beetje gejubileerd omdat ie "O jaar is geworden hè, nou dat is een heele hoop en wat we alle maal gekregen hebben was wel lekker maar weet u wat ik nou zoo gek vind, dat mees ter Hoek nou een advertentie in de krant heef gezet om de menschen allemaal te be danken, maar het had juist andersom moe ten zijn want de menschen en de kinderen hadden 'm moeten bedanken voor dat lek kere spul wat we in 't clubhuis hadden ge had en nou vind ik 't wel jammer dat ie niet iedere dag zeventig jaar is en nou is de burregemeester z'n hooge hoed aan t op poetsen. Dat zeg ik niet, maar dat zeg m n vader en dat zeg ie nou omdat de brug zoo mooi begint op te schieten en dat die nou wr gauw zal open gaan en dan moeten ze i® ouwe brug maar in 't museum zetten m' een opgezet pindamanneke derbij. En dat Belgische schip is ook mooi ge wees hè maar dat was geen echte omdat i geloof datte ze daar geen marine heb en. Maar zee hebben ze wel, maar ze he -n geen marine omdatte ze bang zijn dat ze m de luch vliegen omdat die meneer van P'J ker of van Speyk, in de luch gevlogen is- En de afstandsmarsch gaat niet door, is jammer want ik heb ook mee willen doen en nou ken ik die skie sokkies van m n zus ter niet gebruiken, die had ik maar SePa want de winter is toch afgeloopen en staat erg sportief zeggen ze omdatte ze a allemaal hebben en daarom heb ik t oo maar willen doen Het brood kos nou ook al meer hè en bioscoop van meneer van Twiks is nou ook twintig jaar geworden en meneer i Twiks heb zelf meegespeeld omdat ie mooiste meneer van Den Helder is- Maar, meneer van Twiks, als u nou eens speelt mag ikke dan ook meespe en dan zal die meneer Yvel Dlawnurg oo mee willen doen en dan zetten we z0°' derop van: „De drie Heldersche pinda"' nekes", dan weet ik zeker dat die fi'm drie maanden zal loopen hè. Ik hou op hoor. Daaaaag

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1933 | | pagina 12