Meeste arbeid met de minste moeite.
607
VAN ZATERDAG 26 AUGUSTUS 1933.
Een platonische wereldreis.,
Het geluk, dat komt.
(AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
Van tien tot eli wordt de beste arbeid geleverd.
Prof. P. DICKE.
Doel van het instituut voor arbeids
psychologie is in de eerste plaats te
zoeken naar de meest geschikte vooi-
waarden voor het verrichten van den
besten arbeid, eindelijke stichting van
het ideaal, dat aan dit instituut ten
grondslag ligt: De beste arbeid op den
meest geschikten tijd en met de minste
moeit?'
Voor de menschen, die graag lang
slapen en er de voorkeur aan geven
van den dag een nacht en van den
nacht een dag maken, heeft het insti
tuut nu een onderzoek ingesteld, dat
voor de arbeiders met het hoofd aan
hun gewoonten gelijk schijnt te geven.
Want de bekende woorden, dat de mor
genstond goud in den mond heeft en
dat de slaap voor middernacht de beste
is, schijnen voor de zoogenaamde
hoofdarbeiders niet te gelden.
De leider van het instituut, heeft
tenmniste verklaard, dat de werker met
het hoofd des morgens vroeg in het
algemeen nooit lust in werken heeft en
dat voor hem dan evenmin goede in
vallen opdagen. Hieruit trekt hij de
conclusie, dat het voor dit soort werk
onjuist is in de vroege ochtenduren
met geestelijken arbeid een begin te
maken; ook moet men des morgens
vroeg geen belangrijke besprekingen
hebben.
Wanneer grootste werklust?
De onderzoekingen van het instituut
hebben uitgemaakt, dat voor de hoofd
arbeiders de beste werktijd is die van
tien tot elf uur. Op dat uur van den
dag is hun werklust en het produc
tie-vermogen het allergrootst. Nu zal
het evenwel moeilijk zijn, daaraan
strak de hand te houden. Want wij zou
den wel eens het gezicht van den chef
willen zien, die des morgens om negen
uur aan zijn secretaresse een belang
rijken brief zou willen dicteeren en
van haar te hooren kreeg, dat het voor
hem verstandiger zou zijn, daarmede
een uurtje te wachten, totdat het tien
uur geworden was.
Andere onderzoekingen zijn gehou
den voor het beoefenen van sport en
he werken in de fabriek. Voor men
schen die bij groote hitte en belang
rijke temperatuursverhooging van het
lichaam werken, dus b.v. voor stokers,
boerenarbeiders op het land en be-
roeps-sportmenschen is het van groot
gewicht, dat zii hun voedinp- nauwkeu
rig kiezen. Er bestaan voedingsmidde
len, zooals eiwit, die niet slechts de
werkelijke noodige, maar ook een
overvloedige, welhaast overbodige
lichaamswarmte in het leven roepen.
Juist deze soort voedingsmiddelen
moeten menschen, die bij groote hitte
werken of door haar werk hoogere
lichaamstemperaturen krijgen, zooveei
slechts eenigszins doenlijk is vermij
den. Want dan is het gevaar voor al
te groote lichaamswarmte bijna onver
mijdelijk en kan men in vele gevallen
door de hitte bevangen geraken boven
dien.
Moeheid door gebrek aan zout.
Van even groot belang is in die ge
vallen het kiezen van de juiste dran
ken. Op een vollen werkdag kan het
voor den mensch mogelijk zijn een
hoeyeelheid van 10 tot 15 liter zweet
af te scheiden. Daar in dit mensche-
lijke zweet betrekkelijk groote hoeveel
heden keukenzout en andere zouten
aanwezig zijn, gaat voor het lichaam
door sterk transpireeren een groot deel
van het zoutgehalte van het mensche-
li,ik lichaam verloren. Nu hebben deze
menschen de gewoonte bij groote hitte
veel koffie, veel thee en veel water te
drinken, zoodat wel de door het trans
pireeren afgescheiden vloeistof .wordt
vervangen, maar niet het verloren ge-
gane zoutgehalte. Dit tekort aan zout
gehalte veroorzaakt dan onvermijdelijk
een gevoel van moeheid In ernstige
gevallen komt het zelfs voor, dat dit
tekort aan zoutgehalte tot krampen
leidt.
Geneesmiddel daartegen is het drin
ken van zouthoudende minerale wate
ren, die in overvloed zijn te verkrijgen.
Door dit natuurlijke minerale en dus
zouthoudende water vult men het te
kort aan zoutgehalte op gemakkelijke
wijze aan.
Hoogst belangwekkend zijn de on
derzoekingen, die het Instituut heeft
verricht, ten opzichte van de werking
van den z.g. loopenden band op den
arbeider.
Moeheid en de loopende band.
Door verschillende tests Is aange
toond, dat men deze methode kan be
houden, zonder daarbij de arbeiders
tot machines te maken. Zijn onderzoe
kingen hebben uitgemaakt, dat de loo
pende band zich in snelheid moet aan
passen bij de kurve van den psycholo-
gischen arbeid, daar de arbeidspres-
taie ook gedurende den tijd van het
werken van den loopenden band ver
mindert en vermeerdert. Laat men nu
de. snelheid van den loopenden band
overeenkomstig mede veranderen, dan
stijgt de verrichte hoeveelheid werk
met 10 tot 20 procent. Bovendien heeft
'men dan ook het extra-voordeel dat
de verschijnselen van moeheid bij den
werkman verminderen.
Voor werkzaamheden die niet aan
den loopenden band plaats vinden,
heeft een arbeidsduur goede diensten
bewezen, dat de veranderingen van de
arbeidscurve automatisch vaststelt
Daardoor kan iedere werkman zelf
bepalen, of hij met zijn werk te veel
vooruit, of teveel achteruit, is geko
men. Zoodoende kan de arbeider het
voorkomen, dat hij in de eerste uren
achterop geraakt en dan later in een
moordend tempo toch wil beproeven
het tekort aan geleverd werk weer in
te halen, waardoor juist zijn werk
slechter zou worden.
Arbeidsplan voor jongeren.
Sedert eenigen tijd is het instituut
ook doende bij leerlingen van verschil
lende leeftijden en verschillende be
roepen de arbeidsprestatie na te gaan.
Tot in de kleinste onderdeelen teekent
men dan de lichamelijke ontwikkeling
aan, de arbeidsprestatie en de spier-
ontwikkeling. Op die manier krijgt men
belangrijke gegevens voor den werk
tijd van jeugdige arbeiders.
Zoodoende hoopt men, dat het ein
delijk mogelijk zal zijn voor de jeugd
een behoorlijk en uitvoerbaar arbeids
plan vast te stellen. Natuurlijk zal men
ook dan nog niet in staat zijn met
iedere persoonlijke afwijking rekening
te houden. Deze onderzoekingen du
ren nu al drie jaar en zullen nog wel
meer tijd in beslag nemen.
De tijd schijnt lang, wanneer men
bedenkt, dat in zoo'n tijdsverloop me
nig kwasi-wetenschappelijk man, zon
der er de hand voor om te draaien, een
kwasi-wetenschappelijke uitvinding-
doet. Maar die tijd is in werkelijkheid
heel kort, wanneer men in aanmerking
wil nemen, van welk een oneindig
groot belang deze soort onderzoekin
gen zijn, eenerzijds voor het economi
sche leven van een volk, anderzijds
voor de gezondheid en het bestaan van
iederen arbeider afzonderlijk genomen.
JAPAN STREEFT VOORWAARTS.
Een Japansche constructeur heeft de
Japansche oorlogs-autoriteiten een ma
chinegeweer voorgelegd, dat hij zelf
had uitgevonden. Het heeft een vuur-
capaciteit van 6000 schoten per minuut
en met volmaakt geruischloos vuur
kunnen geven!.... Leve de wereld
vrede!
(Nadruk verboden).
t
Het „land der onbegrensde mogelijk
heden" doet weer eens van zich
spreken.
In de wereld rond te reizen is zonder
twijfel iets zeer bijzonders en iets zeer
aangenaams. Maarde meesten heb
ben geen tijd, geen geld, of beide niet
teneinde hun globetroteriaanschè
vvenschen te kunnen verwezenlijken!
Plotseling duikt daar in een klein
Amerikaansch stadje East Aurora een
reisbureautje op, dat tegen betaling van
16 Dollar en 75 cent een complete we
reldreis aanbiedt! Bij termijn-betaling
10 procent toeslag!....
Meer kan men niet verlangen. Deze
firma heeft prospecti laten drukken,
die voor een reisbureau wel wat eigen
aardig zijn.
Reizenstaat erinis in feite
buitengewoon inspannend en verve
lend.... tenminste, als men het zélf
doet! Waarom zou men echter zelf
de reis maken en laat men die niet voor
zich maken? Harry A. Frank zal U wel
helpen! Harry A. Frank, de arme kerel,
is door het reisbureau van Aurora ge-
engageer d, om zich aan hotelportiers
e. a. te ergeren, om mislukte rolfilms
te knippen, om zich door Chineesche
roovers te laten ontvoeren en met
Riksja-koelies ruzie te makenIs
dat misschien een vermaak, waaraan
men millicenen zou moeten opofferen?
Het eigenlijke reisgenot zegt de
prospectus haalt de reiziger uit tal
rijke doozen, vol platen uit alle deelen
van de wereld, netjes, op alphabetische
volgorde opgeborgen, met beschrijving
erbü, beschrijvingen, die bestaan uit
brieven, die Harry A. Frank aan de
deelnemers van de „platonische wereld
reis" zendt! Terwijl deze platonische
globetrotter thuis gezellig zijn kopje
koffie leegslurpt, leest hij hoe de wer
kelijke wereldreiziger in verre wereld-
deelen dorst en ontberingen verdragen
moet. Achtendertig weken lang kan
ieder in alle zones en lengtegraden
rondreizen, zonder zijn chef ook maar
om verlof te moeten vragen! En dan
de gemakken, aan zoo'n reis verbonden!
Menschen, die voor de eerste maal een
reis met de „rondom de wereld door
brieven-maatschappii" maken, zegt
het prospectus verder verklaarden,
dat zij er niet meer aan dachten zich
persoonlijk in den gevaren-maalstroom
van het internationale verkeer te wer
pen, Want op de aardglobe, die iedere
deelnemer gratis ontvangt, om te kun
nen weten, waar hij zich bevindt, kan
men met den wijsvinger veel beter rei
zen, dan ineen automobiel met de
geheele hand!
door
JAN R. Th. CAMPERT.
Hij was nog de eenige op het hotel-
terras. Achterover leunend staarde hij
weg over den roezigen boulevard naar
de zee, dien avond, een roerlooze, glin
sterende spiegel. Zóó rustig, bijkans
zóó bedachtzaam had hij ze in al die
weken niet gezien. Er was ternauwer
nood eenige beweging in te bespeuren.
Enkel op het strand, braken met lange,
regelmatige tusschenpoozen, de kleine,
lage golven een deinend wiegend spel.
Maar toch ondanks deze rust en stilte,
was boven het jachtend, krijschend ru
moer der straat haar stem hoorbaar,
ruischend en eentonig, een bedwelmend
zkagea.
Langzaam dwaalde zijn blik weg van
d^ze eindelooze onbewogenheid, bleef
rusten op het gekrioel van menschen
en auto's onder hem en hij bedacht mét
een plotseling stijgenden weemoed, dat
dit zijn laatste avond zou zijn; morgen
zou zijn werk hem weer opeischen, hef
tiger. intenser.dan ooit tevoren.
En.dat dit de laatste avond zuu zijn
met May.
Zü hadden elkander ontmoet gedu
rende de eerste week van zijn verblijf
in deze badplaats, logeerden in hetzelf
de hotel, zii met haar vader, een een
zelvig oud man, hü alleen om te rusten
van de vermoeienis en de beslommerin
gen, die het vergane voorjaar hem had
den gebracht.
Aan tafel waren zü tegenover elkaar
geplaatst. Al dadelijk werd hij getrof
fen door een koele, welhaast afwerende
uitdrukking, die rond haar mond zich
had vastgezet, en die zij, menigmaal
tevergeefs, trachtte te verbergen Toen
zü opstond had hii haar onwillekeurig
nagekeken, getroffen door haar hooge,
slanke en trotsche gestalte naast den
gebogen grijsaard, die haar vader was.
Twee avonden later waren zij met elkaar
in aanraking gekomen dank zij een we-
derzijdschen vriend. Sindsdien ging er
geen dag voorbij of zij spraken elkan
der en langzamerhand, gedurende deze
luttele weken was tusschenbeide een
vertrouwdheid, een genegenheid ge
groeid, welke hij, dat wist hij onherroe
pelijk, slechts noode kon missen. Ook
hij was voor haar méér dan een gewoon
vriend geworden. Hij bemerkte het
somtijds aan den toon, waarop zij schijn
baar onbeduidende dingen kon zeggen.
Haar stem kon dan een donkeren klank
hebben, die na-sidderde in zijn hart en
in het gebaar, dat hem door de eenvou
digheid, door de simpelheid bijna als
een in-bezit-nemen voorkwam, voelde,
hij den angst om deze nieuwe genegen
heid te moeten verliezen. Zij moest veel
geleden hebben. May.... En nu....
het was de laatste avond
Dienzelfden morgen had hij van zijn
mededirecteur een telegram ontvangen,
dat onmiddellijke overkomst nootzake
lijk maakte. Dadelijk had hii dit aan
May laten lezen. Zii had hem even aan
gekeken, met haar wonderlijk»1 grijze
oogen, dan had zij het hem zwijgend
teruggegeven.
Toen zü opstond van de ontbijttafel
was: „Onze laatste avond"? alles ge
weest, wat zij zeide. Maar in deze wei
nige woorden had zij zich verraden.
Des middags had zii hem niet gezien.
Hij wist, dat zii met haar vader een
autorit maakte en deze tijd had hem
eindeloos lang geleken. Ook aan het
diner bleef haar plaats leeg. En bijna
angstig, onrustig als een jongen, had
hij zich werkelijk afgevraagd, of hij
haar nog eens spreken zou.
Langzamerhand had het terras zich
gevuld. Bijna alle plaatsen waren bezet.
Vanuit het hotel klonken zachte mu-
ziektonen van het orkest. Rondom gons- i
de het geluid van pratende, lachende i
menschen.
Een vreemde onrust was over hem
gekomen. Zou hij May nog zien? Het
was al negen uur, gewoonlijk kwam zij
eerder.... maar ze zei toch: „Onze
laatste avond?" Even herhaalde hii de
woorden: onzelaatste.... avond..
ónzeHij koesterde ze in gedachten
als een kostbare schat. Mijmerend staar
de hij weer over het water. Morgen zat
hü weer op zijn bureau, kon hij de af
gunstige praatjes van Dommink, zijn
collega, weer aanhooren. Dommink, (Üe
overal wat aan te merken had...kon
weer luisteren naar het gezanik van het
personeel, hun tallooze, kleine grieven
en in de gejaagdlieM. van zijn besteaat