Meeste arbeid met de minste moeite. 607 VAN ZATERDAG 26 AUGUSTUS 1933. Een platonische wereldreis., Het geluk, dat komt. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN) Van tien tot eli wordt de beste arbeid geleverd. Prof. P. DICKE. Doel van het instituut voor arbeids psychologie is in de eerste plaats te zoeken naar de meest geschikte vooi- waarden voor het verrichten van den besten arbeid, eindelijke stichting van het ideaal, dat aan dit instituut ten grondslag ligt: De beste arbeid op den meest geschikten tijd en met de minste moeit?' Voor de menschen, die graag lang slapen en er de voorkeur aan geven van den dag een nacht en van den nacht een dag maken, heeft het insti tuut nu een onderzoek ingesteld, dat voor de arbeiders met het hoofd aan hun gewoonten gelijk schijnt te geven. Want de bekende woorden, dat de mor genstond goud in den mond heeft en dat de slaap voor middernacht de beste is, schijnen voor de zoogenaamde hoofdarbeiders niet te gelden. De leider van het instituut, heeft tenmniste verklaard, dat de werker met het hoofd des morgens vroeg in het algemeen nooit lust in werken heeft en dat voor hem dan evenmin goede in vallen opdagen. Hieruit trekt hij de conclusie, dat het voor dit soort werk onjuist is in de vroege ochtenduren met geestelijken arbeid een begin te maken; ook moet men des morgens vroeg geen belangrijke besprekingen hebben. Wanneer grootste werklust? De onderzoekingen van het instituut hebben uitgemaakt, dat voor de hoofd arbeiders de beste werktijd is die van tien tot elf uur. Op dat uur van den dag is hun werklust en het produc tie-vermogen het allergrootst. Nu zal het evenwel moeilijk zijn, daaraan strak de hand te houden. Want wij zou den wel eens het gezicht van den chef willen zien, die des morgens om negen uur aan zijn secretaresse een belang rijken brief zou willen dicteeren en van haar te hooren kreeg, dat het voor hem verstandiger zou zijn, daarmede een uurtje te wachten, totdat het tien uur geworden was. Andere onderzoekingen zijn gehou den voor het beoefenen van sport en he werken in de fabriek. Voor men schen die bij groote hitte en belang rijke temperatuursverhooging van het lichaam werken, dus b.v. voor stokers, boerenarbeiders op het land en be- roeps-sportmenschen is het van groot gewicht, dat zii hun voedinp- nauwkeu rig kiezen. Er bestaan voedingsmidde len, zooals eiwit, die niet slechts de werkelijke noodige, maar ook een overvloedige, welhaast overbodige lichaamswarmte in het leven roepen. Juist deze soort voedingsmiddelen moeten menschen, die bij groote hitte werken of door haar werk hoogere lichaamstemperaturen krijgen, zooveei slechts eenigszins doenlijk is vermij den. Want dan is het gevaar voor al te groote lichaamswarmte bijna onver mijdelijk en kan men in vele gevallen door de hitte bevangen geraken boven dien. Moeheid door gebrek aan zout. Van even groot belang is in die ge vallen het kiezen van de juiste dran ken. Op een vollen werkdag kan het voor den mensch mogelijk zijn een hoeyeelheid van 10 tot 15 liter zweet af te scheiden. Daar in dit mensche- lijke zweet betrekkelijk groote hoeveel heden keukenzout en andere zouten aanwezig zijn, gaat voor het lichaam door sterk transpireeren een groot deel van het zoutgehalte van het mensche- li,ik lichaam verloren. Nu hebben deze menschen de gewoonte bij groote hitte veel koffie, veel thee en veel water te drinken, zoodat wel de door het trans pireeren afgescheiden vloeistof .wordt vervangen, maar niet het verloren ge- gane zoutgehalte. Dit tekort aan zout gehalte veroorzaakt dan onvermijdelijk een gevoel van moeheid In ernstige gevallen komt het zelfs voor, dat dit tekort aan zoutgehalte tot krampen leidt. Geneesmiddel daartegen is het drin ken van zouthoudende minerale wate ren, die in overvloed zijn te verkrijgen. Door dit natuurlijke minerale en dus zouthoudende water vult men het te kort aan zoutgehalte op gemakkelijke wijze aan. Hoogst belangwekkend zijn de on derzoekingen, die het Instituut heeft verricht, ten opzichte van de werking van den z.g. loopenden band op den arbeider. Moeheid en de loopende band. Door verschillende tests Is aange toond, dat men deze methode kan be houden, zonder daarbij de arbeiders tot machines te maken. Zijn onderzoe kingen hebben uitgemaakt, dat de loo pende band zich in snelheid moet aan passen bij de kurve van den psycholo- gischen arbeid, daar de arbeidspres- taie ook gedurende den tijd van het werken van den loopenden band ver mindert en vermeerdert. Laat men nu de. snelheid van den loopenden band overeenkomstig mede veranderen, dan stijgt de verrichte hoeveelheid werk met 10 tot 20 procent. Bovendien heeft 'men dan ook het extra-voordeel dat de verschijnselen van moeheid bij den werkman verminderen. Voor werkzaamheden die niet aan den loopenden band plaats vinden, heeft een arbeidsduur goede diensten bewezen, dat de veranderingen van de arbeidscurve automatisch vaststelt Daardoor kan iedere werkman zelf bepalen, of hij met zijn werk te veel vooruit, of teveel achteruit, is geko men. Zoodoende kan de arbeider het voorkomen, dat hij in de eerste uren achterop geraakt en dan later in een moordend tempo toch wil beproeven het tekort aan geleverd werk weer in te halen, waardoor juist zijn werk slechter zou worden. Arbeidsplan voor jongeren. Sedert eenigen tijd is het instituut ook doende bij leerlingen van verschil lende leeftijden en verschillende be roepen de arbeidsprestatie na te gaan. Tot in de kleinste onderdeelen teekent men dan de lichamelijke ontwikkeling aan, de arbeidsprestatie en de spier- ontwikkeling. Op die manier krijgt men belangrijke gegevens voor den werk tijd van jeugdige arbeiders. Zoodoende hoopt men, dat het ein delijk mogelijk zal zijn voor de jeugd een behoorlijk en uitvoerbaar arbeids plan vast te stellen. Natuurlijk zal men ook dan nog niet in staat zijn met iedere persoonlijke afwijking rekening te houden. Deze onderzoekingen du ren nu al drie jaar en zullen nog wel meer tijd in beslag nemen. De tijd schijnt lang, wanneer men bedenkt, dat in zoo'n tijdsverloop me nig kwasi-wetenschappelijk man, zon der er de hand voor om te draaien, een kwasi-wetenschappelijke uitvinding- doet. Maar die tijd is in werkelijkheid heel kort, wanneer men in aanmerking wil nemen, van welk een oneindig groot belang deze soort onderzoekin gen zijn, eenerzijds voor het economi sche leven van een volk, anderzijds voor de gezondheid en het bestaan van iederen arbeider afzonderlijk genomen. JAPAN STREEFT VOORWAARTS. Een Japansche constructeur heeft de Japansche oorlogs-autoriteiten een ma chinegeweer voorgelegd, dat hij zelf had uitgevonden. Het heeft een vuur- capaciteit van 6000 schoten per minuut en met volmaakt geruischloos vuur kunnen geven!.... Leve de wereld vrede! (Nadruk verboden). t Het „land der onbegrensde mogelijk heden" doet weer eens van zich spreken. In de wereld rond te reizen is zonder twijfel iets zeer bijzonders en iets zeer aangenaams. Maarde meesten heb ben geen tijd, geen geld, of beide niet teneinde hun globetroteriaanschè vvenschen te kunnen verwezenlijken! Plotseling duikt daar in een klein Amerikaansch stadje East Aurora een reisbureautje op, dat tegen betaling van 16 Dollar en 75 cent een complete we reldreis aanbiedt! Bij termijn-betaling 10 procent toeslag!.... Meer kan men niet verlangen. Deze firma heeft prospecti laten drukken, die voor een reisbureau wel wat eigen aardig zijn. Reizenstaat erinis in feite buitengewoon inspannend en verve lend.... tenminste, als men het zélf doet! Waarom zou men echter zelf de reis maken en laat men die niet voor zich maken? Harry A. Frank zal U wel helpen! Harry A. Frank, de arme kerel, is door het reisbureau van Aurora ge- engageer d, om zich aan hotelportiers e. a. te ergeren, om mislukte rolfilms te knippen, om zich door Chineesche roovers te laten ontvoeren en met Riksja-koelies ruzie te makenIs dat misschien een vermaak, waaraan men millicenen zou moeten opofferen? Het eigenlijke reisgenot zegt de prospectus haalt de reiziger uit tal rijke doozen, vol platen uit alle deelen van de wereld, netjes, op alphabetische volgorde opgeborgen, met beschrijving erbü, beschrijvingen, die bestaan uit brieven, die Harry A. Frank aan de deelnemers van de „platonische wereld reis" zendt! Terwijl deze platonische globetrotter thuis gezellig zijn kopje koffie leegslurpt, leest hij hoe de wer kelijke wereldreiziger in verre wereld- deelen dorst en ontberingen verdragen moet. Achtendertig weken lang kan ieder in alle zones en lengtegraden rondreizen, zonder zijn chef ook maar om verlof te moeten vragen! En dan de gemakken, aan zoo'n reis verbonden! Menschen, die voor de eerste maal een reis met de „rondom de wereld door brieven-maatschappii" maken, zegt het prospectus verder verklaarden, dat zij er niet meer aan dachten zich persoonlijk in den gevaren-maalstroom van het internationale verkeer te wer pen, Want op de aardglobe, die iedere deelnemer gratis ontvangt, om te kun nen weten, waar hij zich bevindt, kan men met den wijsvinger veel beter rei zen, dan ineen automobiel met de geheele hand! door JAN R. Th. CAMPERT. Hij was nog de eenige op het hotel- terras. Achterover leunend staarde hij weg over den roezigen boulevard naar de zee, dien avond, een roerlooze, glin sterende spiegel. Zóó rustig, bijkans zóó bedachtzaam had hij ze in al die weken niet gezien. Er was ternauwer nood eenige beweging in te bespeuren. Enkel op het strand, braken met lange, regelmatige tusschenpoozen, de kleine, lage golven een deinend wiegend spel. Maar toch ondanks deze rust en stilte, was boven het jachtend, krijschend ru moer der straat haar stem hoorbaar, ruischend en eentonig, een bedwelmend zkagea. Langzaam dwaalde zijn blik weg van d^ze eindelooze onbewogenheid, bleef rusten op het gekrioel van menschen en auto's onder hem en hij bedacht mét een plotseling stijgenden weemoed, dat dit zijn laatste avond zou zijn; morgen zou zijn werk hem weer opeischen, hef tiger. intenser.dan ooit tevoren. En.dat dit de laatste avond zuu zijn met May. Zü hadden elkander ontmoet gedu rende de eerste week van zijn verblijf in deze badplaats, logeerden in hetzelf de hotel, zii met haar vader, een een zelvig oud man, hü alleen om te rusten van de vermoeienis en de beslommerin gen, die het vergane voorjaar hem had den gebracht. Aan tafel waren zü tegenover elkaar geplaatst. Al dadelijk werd hij getrof fen door een koele, welhaast afwerende uitdrukking, die rond haar mond zich had vastgezet, en die zij, menigmaal tevergeefs, trachtte te verbergen Toen zü opstond had hii haar onwillekeurig nagekeken, getroffen door haar hooge, slanke en trotsche gestalte naast den gebogen grijsaard, die haar vader was. Twee avonden later waren zij met elkaar in aanraking gekomen dank zij een we- derzijdschen vriend. Sindsdien ging er geen dag voorbij of zij spraken elkan der en langzamerhand, gedurende deze luttele weken was tusschenbeide een vertrouwdheid, een genegenheid ge groeid, welke hij, dat wist hij onherroe pelijk, slechts noode kon missen. Ook hij was voor haar méér dan een gewoon vriend geworden. Hij bemerkte het somtijds aan den toon, waarop zij schijn baar onbeduidende dingen kon zeggen. Haar stem kon dan een donkeren klank hebben, die na-sidderde in zijn hart en in het gebaar, dat hem door de eenvou digheid, door de simpelheid bijna als een in-bezit-nemen voorkwam, voelde, hij den angst om deze nieuwe genegen heid te moeten verliezen. Zij moest veel geleden hebben. May.... En nu.... het was de laatste avond Dienzelfden morgen had hij van zijn mededirecteur een telegram ontvangen, dat onmiddellijke overkomst nootzake lijk maakte. Dadelijk had hii dit aan May laten lezen. Zii had hem even aan gekeken, met haar wonderlijk»1 grijze oogen, dan had zij het hem zwijgend teruggegeven. Toen zü opstond van de ontbijttafel was: „Onze laatste avond"? alles ge weest, wat zij zeide. Maar in deze wei nige woorden had zij zich verraden. Des middags had zii hem niet gezien. Hij wist, dat zii met haar vader een autorit maakte en deze tijd had hem eindeloos lang geleken. Ook aan het diner bleef haar plaats leeg. En bijna angstig, onrustig als een jongen, had hij zich werkelijk afgevraagd, of hij haar nog eens spreken zou. Langzamerhand had het terras zich gevuld. Bijna alle plaatsen waren bezet. Vanuit het hotel klonken zachte mu- ziektonen van het orkest. Rondom gons- i de het geluid van pratende, lachende i menschen. Een vreemde onrust was over hem gekomen. Zou hij May nog zien? Het was al negen uur, gewoonlijk kwam zij eerder.... maar ze zei toch: „Onze laatste avond?" Even herhaalde hii de woorden: onzelaatste.... avond.. ónzeHij koesterde ze in gedachten als een kostbare schat. Mijmerend staar de hij weer over het water. Morgen zat hü weer op zijn bureau, kon hij de af gunstige praatjes van Dommink, zijn collega, weer aanhooren. Dommink, (Üe overal wat aan te merken had...kon weer luisteren naar het gezanik van het personeel, hun tallooze, kleine grieven en in de gejaagdlieM. van zijn besteaat

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1933 | | pagina 11