marine-brieven uit indië. ,Pi dat het, in goede samenwerking tden R^d, ondanks de uiterst moei- ïiike tijden, tot heil van de stad zou 'y rk/,aam zijn, en hii hoopte ook, dat in Hp na:,s.te t/wtnnKl „int Tmsterdani in de naaste toekomst niet Onbestuurbaar" zou blijken te zijn en dit *'as- z00iils lichte- pessimistisch gesproken. pn zoo begonnen we dan nu op het rrn«enhof aan de kluif der begrooting [q34 Met., lichtelijk pessimisme. Dat laatste is jammer: want. behalve goede arden en een sterke maag. m.a.w. pen s'ag\ aardig verstand en uithou dingsvermogen, zullen de hoeren en dames in de raadzaal, wil het kluifje -nad verteerd worden en althans eenig uff^d aanzetten, ook rtog wel een tikje., optimisme noodig hebben..,. Onze openbare gebeurtenissen. jn deze week van den Prinsjesdag, dip dit keer na den Amsterdamsohen Oranje-Zaterdag tot een Haagsohen Oranje-Dinsdag werd. ligt het. mid delpunt der openbare gebeurtenissen piet in de hoofdstad, maar in de resi dentie. Toch ziin we deze week ook in Amsterdam en omgeving allerminst van openbare gebeurtenissen gespeend ge- beven. Daar hadden we dan Zondag de „jeugd*'-demonstratie op het. IJsclub- terrein, waar enkele duizenden jonge ren uit de socialistische beweging bij een kwamen, teneinde met vlaggen en banieren en opschriften en ook door middel van spreekkoren en dans-uit- voeringen van hun trouw aan de roode beginselen te getuigen. De Vrijdag daarvoor hadden we de in gebruik- stelling van de nieuwe Merwede-brug, een feit dat door toedoen van de Kon. Ned. Automobielclub eveneens tot een ietwat feestelijke openbare gebeurtenis werd gemaakt; tallooze Amsterdammers hebben daarop Zaterdagmiddag en vooral Zondag op hun eigen particu liere wijze dezp brue ook nog eens' in gewijd: duizenden togen per tram. fiets, voet of auto brugwaarts. teneinde dit welkome nieuwtje te aanschouwen en op het hoogste punt van de brug van het inderdaad schitterend panorama te kunnen genieten. Welk een attractie het voor de hoofdstad was. blijkt wel uit het feit. dat er deze weekeind tai- Jeoze tavis door de straten reden met het opschrift: „Naar de Merwedebrug!" Prof. Hymans en het „Recht der Werkelykheld". Maandag had. evenals in de an- cere universiteitssteden, de overdracht van het Rectoraat plaats, waarbij te af tredende Rector Magnificus. in dit geval Prof. I. H. Hymans, der tra ditie getrouw, een verslag gaf van de lotgevallen der Universiteit in het af- geloopen jaar. Voor dat vers'ag bestond dezen keer zeer zeker in wat uitgebrei der kringen dan gewoonlijk het geval is. belangstelling. Velen intcresseeren zich voor de vraag, hoe het nu eigen lijk, vooral ook in verband met de naar ons land uitwijkende buitenlan ders, staat met tien „storm-loop op de wetenschap", waarover dezer dagen steeds weer geruchten de ronde doen. Nu, vo'g ns prof. Hümans. die deze aang^l 'g.uilieid ook in zün rede aanroerde, is er van zulk een „storm loop" nog geen sprake, ook al is er wederom een aanmerkelijke stijging in het aantal Dieuw ingeschrevenen. 639 studenten werden ingeschreven tegen 611 in den vorigen cursus. Prof. Hü mans, in zün (juridisch) vak een bekend voorstander van het ..recht der werke- ijkheid", (het is de titel van een zijner ^schriften), beziet Crok de aangelegen heden onzer Universiteit met nuchteren realiteitszin. Deze zin doet hem. en zelfs si zou de toename van het aantal stu denten niet aanzienlijk, maar slechts ?enng zijn, den eisch stellen: de Uni versiteit (dit wil dan hier zeggen haar hoofdgebouw) wèg uit de „benauwde" e" eigenlifk reeds lang veel te kleine mek, die Oudmanhuispoort heet. Piëteit voor het oude schoone verleden mag "is hier niet remmen: de „pleintjes- lpreerders", gelijk hii de menschen noemde, die het verhand Universiteit- udmanhuispoort tegen alles in willen nandhaven, moeten hun historische n «esthetische gevoelens dan maar. onder de Hoogeschool er in te betrek- zien hot te vieren! De Universiteit Ij06'' ."aar Amenkaanscb vonrbee' ep bij tenslotte uit. naar buiten, naar r.n ^gebreid terrein, met vele gehou- In het negatieve, in de stelling ^^rize Universiteit eigenlijk" niet n in de Oudmanhuispoort thiiN 1 liet onze hooggeleerde de st< in j*PTkp!tjk"heid spreker. Maar nii. m derp aQ„„„ wat een \oorbiuien van de werkelyk- heid van den toestand dergemeen - lelijke kas. I^aat ons hierover echter onzen hoog- geleerde niet te hard valen. Ook een ..prol zoekt nu eenmaal, als hij een \ers:ag moet geven, dat zekere lengte als minimum eisoht, wel eens naar onderwerpen. En een .journalist is al thans de laatste, die liier den eersten steen mag werpen onze hooggeleerde de sterf ikheid spreken. Maar nü. bren ^8crPn- de eisch naar vore1 dat we nu ook maar ire*'' Jsvis „buiten" een geheel nieuw- rom- bersitairp modr'pehonwen moe- neeraeHen. schijnt toch wel LES IN PARAAT-Z1JN. Heeft u zich nooit voorge steld wat u doen zoudt als u onverwachts voor moeilijke omstandigheden van verschil den aard zoudt komen te staan? Begint er dan mee! Niemand weet wat hem morgen kan overkomen! Men begrype ons niet verkeerd. Het is geenszins onze bedoeling dat onze lezers zich gaan verdiepen in een ge detailleerde voorstelling van allerlei onwaarschynlyke rampen die hen zou den kunnen overkomen. Verre van dien! Maar wel is het goed om geregeld na te gaan, welke wendingen in onzen levensweg tot de waarschynlijkheden behooren en dan voor elk van deze ge vallen uw gedragslijn vast te stellen of b.v. om, wanneer men hoort van tegen spoed die aan anderen is te beurt ge vallen, zich eens kalm en ernstig af te vragen: „wat zou ik in een dergelijk geval doen?" Men hoort maar al te dikwyls b.v. zeggen: „als mü dat overkwam, zou ik niet weten wat ik doen moest". Ja, maar daar komt men niet verder mee. Men kan weliswaar niet haarfijn van te voren vaststellen hoe men onder den indruk van een schok b.v. zal hande len, maar toch staat iemand die de mogelykheid van deze gebeurtenis al eens onder de oogen heeft gezien, er heel wat gunstiger tegenover dan een ander die er volslagen door overvallen wordt. En dan, er zyn zooveel din gen die men wel had kunnen voorzien, maar waarop men zich nooit heeft voorbereid, omdat men er de voorkeur aan gaf. ziende blind te zyn. Daar zijn b.v. zy die in meerdere of mindere mate boven hun krachten leven. Na tuurlijk weten ze heel goed, dat dit den een of anderen dag spaak moet loopen. Waar afgaat en niet bijkomt, dat min dert. Bezuinigen vindt niemand pret tig, en daarom denken ze maar: „nu ja, zoolang het gaat! Komt tijd, komt raad". Tot op een dag alles op is. En ja, dan moet er wel bezuinigd worden, in veel grooter mate en dientenge volge veel onaangenamer-merkbaar dan als ze bytyds „geremd" hadden en een nieuw budget hadden opgemaakt om te zien wat ze zich wel en niet kon den blyven permitteeren. Toen hadden ze nog kunnen kiezen, welke uitgaven te schrappen of te verminderen, en dan is het daarvoor te laat en zyn ze plot seling genoodzaakt van alles wat niet strikt noodig is, afstand te doen. Een ander voorbeeld is dat van iemand, die ziet dat er op zyn kantoor, wegens de tydsomstandigheden perso neel ontslagen wordt. Zoo iemand deed het best, met direct rekening te hou den met de mogelykheid dat hy ook ontslagen wordt, en een plan op te maken voor de beste wyze om met een andere betrekking te slagen. Deels uit gemakzucht, deels uit zelfingenomen heid, komen vele hier niet toe. Ze den ken: „Nu ja, maar ik word niet ontsla gen", zonder dat er eenige grond be staat voor deze te optimistische gedach- tengang. Al is u een goede werkkracht, daarom kan het nog heel goed dat de Directie, in een paniek van bezuini ging, uw plaats laat innemen door een nieuweling die met een kleiner salaris genoegen neemt. Zorgt daarom dat u, mocht het ontslag komen, iets anders hebt om op terug te vallen dan veront waardigde verbazing, Inplaats van machteloos te tobben: „wat moet ik be ginnen als dit of dat gebeurt?" make men een practisch plan op voor den uitweg of uitwegen als het zoover mocht komen. Begint er eens mede. U behoeft u niet voor te stellen dat mor gen het dak boven uw hoofd zal instor ten, of een cycloon losbarsten of der- gelijke zeldzame rampen. Neen, juist j et uzelf praetisch voorbereiden op cel gewonen, dagelyks voorkomenden "genslag. die iedereen kan over- ->men. zal u veel sterker doen staan in et leven. Dr. Jos. de Gook. (Nadruk -rprWen). Makassar, 1933. Mijn waarde oollega. Zooals je ziet een schrijven uit Ma kassar, welke plaats ook jou, van je vroegere eskaderreizen niet onbekend zal zijn, maar aangezien we toen in onze jeugdige celihataire onbezonnen heid onzen vrijen tijd wel in de soos zullen hebben doorgebracht zal je wel even weinig van de stad kennen als ik. Zooals ik je de vorige week al schreef liggen we hier met een smaldeel Hr. Ms. „Evertsen" en Hr. Ms. „Kortenaer" benevens een divisie onderzeebooten. Deze laatste zyn echter na een Weekend vertrokken en oefenen nu hier in de buurt, hetgeen de opvaren den belangryk aan hotelkosten zal schelen. Wy zelf houden hier met de jagers de voorgeschreven maandelyk- sche stilligweek en krijgen hierdoor wat meer contact ook met den wal, zoo dat er gevoetbald, gezwommen, geke geld wordt door allen aan boord. Zoo wist het elftal van de Jagers een 21 overwinning te behalen op het voetbal team der Landmacht de Stormvogels en zie je dagelyks menschen naar de bad plaats Poeloe Merauw gaan om te gaan zwemmen. Je hebt daar een soort strandje (je weet hoe de Indische strandjes zijn, als je je lichaam open haalt aan een stukje koraal is infectie een zeker gevolg) er zyn zonnebaden en er is zelfs een tentje voor de Minoera (drink>zaken, waar je je van zout en zonnehitte verschrompeld keelgat kunt verkwikken. Deze gelegenheid werd tevens benut om de kweekschool voor Inlandsche schepelingen te inspectee ren, want zooals je w eet is deze school thans opgeheven en is de eenigste ma rine-man in Makassar een schipper die het zaakje daar beheert. Ter jouwer voorlichting (en voor die van andere lezers geïntresseerd by de K.I.S.) be zocht ik de school nog eens even. Een zaam en verlaten ligt daar de motor schoener „Het gouden zeepaard" aan het steigertje, éénmaal een trotsche oversteker, zonder den motor te gebrui ken van Soerabaia naar Celebes, droo- merig liggen daar de zes roeisloepen te wachten, tevergeefs helaas, op de lichtmatroosjes die het roeien moesten leeren, maar die zulks nu doen met de sloepen van M.K.O. te Soerabaia. Aan de monumentale vlaggestok hangt geen vlag meer, de gebouwen en leslokalen liggen geheel verlaten, het wachtlokaal aan de poort is bezet door de Land macht die hier het terrein bewaakt, in de gymnastiekzaal werd les schermen gegeven aan soldaten, kortom als je de K.I.S. gekend hebt zooals hy vroeger geweest is dan wordt je droevig te moede. De gebouwen zyn in onderhoud by B.O.W. (Burgerlijke openbare wer ken), en je vraagt jezelf onwillekeurig af: „Zouden er hier wel weer ooit ma trozen opgeleid worden." Maar ik zou byna sentimenteel worden en daar is overigens heelemaal geen reden voor want Makassar zelf geeft het aanzien van een abnormaal druk havenbedryf ondanks de malaise. Nu is een der oor zaken daarvan natuurlyk dat je in Soerabaia alleen den buitenkant der haven ziet, waar alleen de booten van de Stoomvaart Maatschappij „Neder land", de „Rotterdamsehe Lloyd" en de blauwpypers liggen, terwyl het drukke K.P.M. verkeer in de achtergelegen havens plaats vindt, terwyl hier alle schepen langs den buitenkant meren. Nog dient vermeld, dat Makassar een soort knooppunt is van alle vracht- en passagierverkeer der K.P.M. en al hare lijnen van den oosthoek hier samen komen met die van het westelyk deel van den archipel. Ja niet minder dan 15 lijnen komen hier samen, waarvan de voornaamste, de sneldienst natuurlijk (die je in twee dagen via Bali naar Soerabaia brengt, en nog twee dagen later in Batavia), verder de verbinding met Floris, Soemba en Soembawa en Pimor (ook Portugeesch). De lijnen naar Ambon, Balik-Papan, Ternate en naar het steeds meer belangrijk wor dend Nieuw-Guinee komen hier langs den kant. om niet te vergeten de booten van de Java-Australië lijn. En nu we het dan toch over de inter nationale routes der K.P.M. hebben, weet je mischien niet hoe of deze dienst zich in den loop der jaren van jou af wezigheid uitgebreid heeft tot twee lijnen naar Afrika, een Mombassa aan doende en een Kaapstad (in dit verband is het misschien wel interessant nog eens te wijzen op de reis van Hr. Ms. „Van Galen" in den jare '31 vanuit de West komende voor vlagvertoon deze paatsen waar Hollandsohe handelsbe langen zrm aandoende). Verder is er een Saigon-Java-Australië lyn en eej» verbinding van Belawan-Deli met Hon- kong en met Kangoon. Je ziet wel wij mogen momenteel veel varen, maar dé stuurlieden van de Koninklijke paket- vaart Maatschappij laten zich momen teel ook niet onbetuigd. Na dit lesje in de Aardrijkskunde, dat ik je zoo Ln de gauwigheid gegeven heb nog even wat over de hoofdplaats van Celebes. Ter reede liggend trof my de typische overeenkomst van bet uitwendige aan zien van het fort „Rotterdam" en de „Ütrabanda" in Cüracau. Waar ik aau myn verblijf aldaar altyd nog de pret tigste herinneringen heb, ben ik voor de statistieken eens binnen de wallen van het fort gaan kyken. Evenals daa» aan den anderen kant van den aardbol op de „Benedemvindsche" is het net of je op een oud-Hollandsche kermis van een tentoonstelling verzeild geraakt (jy, die het bezoek van het Nedrlandsche Eskader aan de Antwerpsche tentoon stelling hebt meegemaakt, onder lei ding van admiraal Quant, jy denkt na tuurlyk direct aan een oud Belgisch dorp, omdat jullie daar zooveel plezier hebt gemaakt). Maar werkelijk als je die voor de tropen zoo byzondere twee verdieping huisjes ziet. met hooge trap pen naar de voordeur, luiken, een kruit huis en dat alles binnen de fortmuren dan is het net oud Amsterdam en pre cies het Waterfort op Curagau. 'tLykt me anders behoorlyk warm om in te wonen. Je hebt hier in Makassar ook nog de oude gewoonte van het avond schot om acht uur 's avonds, de zoo genaamde langzaaam uit Indië ver dwijnende „Poekoel Boem", waarbij het aan ieder rechtgeaard huisvader geboden is de soos te verlaten en naar huis te gaan en daar desnoods nog een paitje te pakken. Mij dunkt dat vele dames in Nieuwedip er ook accoord mee zouden gaan om bijvoorbeeld naast de muziektent op de Hoofdgracht een ouden achterlader neer te zetten en om half zes een „poekoel boem" te laten geven, want des Hartogs „het is ten hoogste tijd heeren", helpt toch niet. Vol verwachting ziet men hier en vooral de Duitsche kolonie de komst van de „Köln" tegemoet. Wy zijn hier dan helaas al weer weg. Gisteren las ik in de krant de Prióia van de Deutsche Verein om naast de Duitsche vlag ook de Hitlervlag te hyschen. Nu een der- gelyke vlag heeft men hier in Makas sar natuurlyk niet direct bij de hand, alhoewel ik een paar dagen geleden een der booten van de Deutsche Au stralië Dampfschiffgesellschaft- met een aan de voorraa zag binnenkomen. Overigens staan er natuurlijk een hoop feesten op het programma. Het schip kiest na eenigen tyd verblijf hier weer zee om schiet oefeningen te houden en keert daarna weer op Ma kassar terug. De recensie over de Pa rade was uitermate gunstig, alleen werd er op gewezen dat de aanwezig heid van een inspecteur te paard zeer gemist werd, maar dat is toch een eisch, waaraan we by de Marine moei lijk kunnen voldoen. Mischien bij onze mariniers, maar dan zou het ge- heele korps bereden gemaakt moeten worden. Van paardrijden gesproken, bestaat de landelyke ryvpreeniging nog te Nieuwediep? Heusch beste Jan, je laat me in den steek, niets hoor ik meer van je en waar we hier aan boord niet op het Juffertje geabonneerd zyn, ben ik vrijwel ketelaar van nieuws uit ons stadje. Eenige dagen geleden zag ik een volkomen onherkenbare kiek van de buitenhaven (vanwege de op hoogingen langs den buitenkant) en dat is toch wel wat al te brat, dat ik niet meer zou weten hoe of Den Hel der er uit zag. Zoojuist hoorde ik vertellen dat een der hoofdgetuigen in de Zeven-kwestie ernstig ziek is geworden en dat daar door de kans bestaat, dat het geheele proces langer zal duren. Och. och, was het toch maar van de haan, dan waren we door dien moeilyken tijd heen. Beste .Tan. uit Balik-Papan hoop fk een brief over de olie te pennen, na tuurlyk aangedikt met „sterke staal tjes" uit de Marine. Tot zoolang je makker HENK.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1933 | | pagina 21