KIEUWSBLAD VOOR DEK HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
ButtBTilandsch Overzicht.
Wij Breien!!!
No. 7377 EERSTE BLAD
DINSDAG 9 JANUARI 1934
62ste JAARGANG
Voor ECHTE Geldersche Vleeschwaren
J. J. v. d. Piaat, Spoorstraat 53,
De verbreeding van het
kanaal door Z.-Beveland
De wisseling van Burge
meesters te Alkmaar
Herinneringen aan de
Pelikaanvlucht.
De N.S-B. verboden voor
de Rijksambtenaren
Liefde in de Wildernis
f
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65;binnen-
'and f 2.-, Nederl. Oost- en West lndiö per zeepost i 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20 l osse ros. 4ct. :fr.p.p 0ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f O.TO.f l._ Modeblad resP- f 1.20, f 1.50, f 1.60, 11.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v/b C. DE BOER Ja.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTEXTIËN:'
20 ct. per regel (galjard). Ingez. tneded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te buur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra». Bewijsnummers 4 ct.
De besprekingen tusschen Simon en Mussolini. - Hoe Duitsclv
land reageert op Fransche ontwapeningsvoorstellen 1
Een Balkanpact op komst?
Duitschiand en
de besprekingen
te Rome
Het volk dat met de
meeste belangstelling
heeft uitgezien naar
het resultaat van d
besprekingen te Rome
was zeker bet Duit-
sche en dat het nu teleurgesteld is, is wel
eenigszins te begrijpen. De Berlijnsche
«>rr. van de „Nw. Rott. Crt." schrijft die
teleurstelling ten deele toe aan eenzijdige
voorlichting van de openbare meening in
Duitschiand, omtrent het effect van de
besprekingen van Sir John Simon te
Parijs
Het i.s, heel in bet kl.in, een herhaling
van hetgeen heel in het groot tijdens den
oorlog geschied is. Een gemuilbande
pers een gelijkschakelde pers heet het
thans is een gevaar voor ieder land.
De dingen in de buitenwereld gaan hun
gang zonder zich om misleidende offi-
cieele berichtgeving te bekommeren. De
kloof tusschen werkelijkheid en kunstma
tig gekweekte illusie wordt zoo wijder en
wijder. En onvermijdelijk komt het
oogenblik, waarop die kloof voor allen
zichtbaar wordt.
Herlyn hoefde zich van het resultaat
van Rome niets aan te trekken, als het,
zooals een kleine anderhalf jaar geleden,
de ontwapeningsconferentie verlaten had
met het vaste besluit zoo noodig zijn
eigen gang te gaan.
Wel is liet weggegaan met de uitdruk
kelijke verzekering van nooit meer terug
te komen; maar de draden van de bepalin
gen van Versailles, die het aan deze con
ferentie verbonden houden, heeft het
toch niet durven afsnijden. Wij hebben
daar met waardeering, om het nut voor
den vrede reeds herhaaldelijk op ge
wezen. Berlijn zet daarom in werkelijk
heid de ontwapeningsconferentie voort
met andere diplomatieke middelen. Uit
eigen initiatief blijft het in betrekking, en
wel juist met de mogendheden, die de aan
leiding hebben gegeven tot, en die ge
troffen moesten worden door het plotse
linge besluit van 14 Oetober.
Daarom was het voor Berlijn van
zoo groot gewicht, wat het resultaat
van de ontmoeting tusschen Mussolini
en Sir John Simon zou zijn, en is het
teleurgesteld, omdat dit niet zoo gun
stig voor Duitschiand is uitgevallen
als Berlijn verwachtte. Dit geldt zoo
wel de ontwapening, waarin het zijn
vrijheid nog niet heeft kunnen
hernemen, als de herziening van
het Volkenbondsstatuut, waarmede
iuitschland toch niets meer uitstaan
de wil hebben. Men ondergaat den
druk van de werkelijkheid, waarvoor
men tenslotte het gevoel volstrekt niet
blijkt verloren te hebben.
Italië en Engeland schijnen op het
oogenblik veel van de beslissing in de
alle soorten
W"!len Kleeding, Kousen en Sokken, (ook de
allerfijnste), voor nieuwwerk zijn wij No. I. JAAP
SNOR, Zuidstraat 19, (Let op den gelen winkel),
ontwapeningskwestie over te laten aan de
onderhandelingen tusschen Parijs en
Berlijn, die van Parijs uit beleefd maar
strak worden gevoerd, schrijft het blad.
Natuurlijk zal men onderhands Parijs
zoo toeschietelijk mogelijk trachten te
stemmen; maar van een isolatie van
Parijs is geen sprake.
Dat beseft men ook te Berlijn. Men
hoefde daarover nog niet te treuren. Im
mers, wat men verlangt, vrijheid in
„defensieve" wapening, vindt te Parijs
geen slechte ontvangst. En Parijs biedt,
met de vernietiging van zijn halve lucht
vloot. uit eigen beweging meer aan dan
Berlijn zelf op het oogenblik nog verlangd
zou hebben. Over het principe van het
militieleger voor Duitschiand is men het
reeds eens; men looft en biedt alleen, of
het 200.000 dan wel 300.000 man zullen
zijn.
Maar het groote verschilpunt, dat
Hitier geprikkeld heeft 0111 uit Ge-
nève weg te loopen, bestaat voort.
Daar zit de knoop! Frankrijk blijft een
controle en een proeftijd van vier
jaar eischen.
Dit is de nieuwe, verzwarende voor-!
waarde, die na de Duitsche revolutie, voor!
het tegenwoordig bewind is opgesteld. 1
Hitier weigert die, maar onderhandelt er
toch over, alsof hij vergeten was dat hijj
de ontwapeningsconferentie verlaten eni
Duitschiand vrijgemaakt heeft van Ver
sailles. Is een vergelijk op dit punt mo
gelijk? Uit het communiqué van Rome
klinkt bedekt de vermaning, dat men het
daar nu maar eens over moet zien eens
te worden.
Het verluidt dat de op deze wijze uit
den actieven dienst genomen vliegtuigen
niet vernietigd, doch in de reserve ge
plaatst zullen worden.
Als reserve-machines blijven zij dus ter
beschikking.
Dit Fransche aanbod is echter blijk
baar afhankelijk van het aanvaarden
door de andere mogendheden van het
Fransche ontwapeningsplan.
Dit plan voorziet in het oprichten van
een internationale luchtmacht, een ge
dachte die door MacDonald en Simon
reeds als onuitvoerbaar is aangeduid.
Verder zou Frankrijk een „overeen
komst tegen het bombardement vanuit
de lucht" op de basis van wederkeerig-
heid willen sluiten.
De Fransche regeering handhaaft haar
eisch slechts met betrekking tot een
proeftjjd van 2 of 3 jaar, terwijl aan
Duitschiand geen toestemming zal wor
den verleend tot het aanschaffen .van 15
centimeter kanonnen, tanks van 16 ton
en luehtjagers. De opmerking van Sir
John Simon in Rome, dat Duitschiand een
moreel recht heeft op gelijkgerechtigd-
Frankrijk en
Duitschiand
Het is geen wonder
dat Duitschiand met
belangstelling naar
het resultaat van ver
schillende internatio
nale conferenties uitziet, zooals we aan
het begin van dit overzicht reeds schre
ven, want het gaat bijna altijd om Duitsch
iand. Men zoekt telkens weer naar wegen
om het Duitschiand naar den zin te
maken en het toch niet te veel voet te
geven en Duitschiand wil toch eigenlijk
weer niet te doortastend optreden, om
zijn toch al niet gunstige internationale
positie, niet nog meer te verknoeien.
En nu is Frankrijk gekomen met
zijn ontwapeningsplan, het voorstel
om de Fransche luchtvaart met 50
procent te verminderen, doch er is
een „maar" aan verbonden, Frank
rijk wil n.1. wel zijn luchtvaart in
krimpen, maar dan moeten alle lan
den met een groote luchtvaart tot
een gelijke vermindering besluiten.
Havas meldt:
In verband met de berichten, dat het
Fransche memorandum het voorstel zou
bevatten om de Fransche luchtstrijdkrach
ten met 50 pet. te verminderen, schrijft
de diplomatieke medewerker van de Daily
Telegraph:
Ex-kelzer Wilhelm 75 jaar.
Wilhelm II, ex-keizer van Duitschiand,
wordt 27 Januari 75 jaar.
heid en bewapeningsgelijkheid zou aan
leiding kunnen geven tot de veronderstel
ling dat Engeland en Italië den Fran-
schen eisch niet zullen inwilligen.
Een Balkanpact
op komst?
Van betrouwbare
zijde wordt aan de N.
N. Crt, gemeld, dat
de afsluiting van een
Bajlcanpact tusschen
Turkije, Griekenland, Zuid-Slavië en Roe
menië, met zekerheid verwacht kan wor-
worden.
Het toetreden tot dit pact is voor de
Bulgaarsche regeering open gehouden,
aangenomen, dat zij den status quo erkent.
Het pact zou dus gericht zijn tegen de
Het groote partijcongres der Sovjet-unie,
22 Januari a.s.
M. I. Kalinin, Voorzitter van het Congres.
revisie-eischen van Bulgarije. Het onder
houd van den Griekschen minister van
buitenlandsche zaken Maximos zou, naar
verluidt, geen verandering hebben ge
bracht in den feitelijken toestand. Waar
schijnlijk heeft Maximos de verzekering
gegeven, dat Griekenland oprecht vast
houdt aan zijn vriendschapsverdrag met
Italië. Men neemt aan, dat in het Balkan
pact ook de erkenning der grenzen der
betrokken staten met de niet-betrokken
landen zal zijn opgenomen, bijv. de Ita-
liaansch-Zuid-Slavische grens of de
grenzen van Hongarije.
verzetten, zou kunen worden geinfluen-
ceerd door mededeelingen omtrent het
geen zij uit vrijen wil zal gaan doen. Een
stellige verklaring, dat zij vreemde me
dezeggenschap over Nederlandsche Tus-
schenwateren energiek en categoriséh
van de hand heeft gewezen en zal blijven
wijzen, kan de regeering zonder bezwaar
afleggen.
Naar haar oordeel heeft niemand een
anderen weg te eischen, daar Nederland
voldaan heeft en blijft voldoen aan de
verplichtingen, welke het in 1839 op zich
heeft genomen.
Te veel wordt de indruk gewekt, alsof
de vaart door het kanaal door Zuid-Beve
land een uitsluitend Belgisch belang is.
Rotterdam en Antwerpen.
Rotterdam en Antwerpen beiden staan
'egenover conc-urreerende invloeden van
Duitsclie en Fransche, zelfs Italiaan-
sche havens, tengevolge van de wijze,
waarop in de laatste jaren spoorwegta
rieven worden gebezigd om het verkeer
kunstmatig naar bepaalde havens de lei
den. Het is daarom volstrekt niet zeker,
dat, als men de ontwikkeling der scheep
vaart op het kanaal door Zuid-Beveland
tegenwerkt, bereikt zou worden, dat de
daardoor aan de Belgische havens ont
trokken goederen naar de Nederlandsche
havens zouden gaan.
Of België zal overgaan tot verzachting
der voor onze Rijnvaart minder gunstige
maatregelen, als Nederland zijn tot dus
ver gevolgde politiek blijft volgen, valt
niet te voorspellen. Nederland kan zeker
ook denken aan tegenmaatregelen.
Comestibles - Delicatessen. Telefoon 42q
door den gemeentesecretaris en de frac
tievoorzitters van den trein gebaald wor
den, een muziekcorps gaat voorop en iit
open rjjtuigen zal men zich naar het
stadhuis begeven, waar kinderen van di
verse scholen, welkomstliederen zullen
zingen. In het stadhuis zullen de raads
leden worden voorgesteld, waarna de
burgemeester geïnstalleerd wordt
Verschenen is de Memorie van Ant
woord op het Voorloopig Verslag van de^
Tweede Kamer op het wetsontwerp tot
verklaring van het algemeen nut der ont
eigening voor verbreeding van het ka
naal door Zuid-Beveland en verhooging
van de spoorbrug over dat kanaal bij
Vlake met bijkomende werken.
De bedoeling is aan het kanaal door
Zuid-Beveland zoodanige werken uit te
voeren, dat tegemoet wordt gekomen aan
de bezwaren, welke de scheepvaart op
dat kanaal ondervindt.
De plannen zijn reeds van ouden datum.
Het in 1914 en 1915 opgemaakte voor
ontwerp werd tengevolge van de oorlogs
omstandigheden niet verder uitgewerkt,
hoofdzakelijk omdat de scheepvaart toen
afnam.
Het is onjuist te veronderstellen, dat de
vaste wil der regeering, zich tegen
iedere uitbreiding van het Rijnregime te
Het ontslag aan mr. Wendelaar en de
benoeming van jhr. mr. van Kinschot is
gevallen op denzelfden datum, namelijk
15 Januari, zoodat de Alkmaarders vrij
wel gelijktijdig afscheid moeten nemen
en moeten verwelkomen.
Zaterdag 13 Januari zal een buitenge
wone raadsvergadering worden gehou
den, waarin burgemeester Wendelaar, na
een ambtstijd van 14 jaar afscheid zal ne
men. Deze vergadering zal door mr.
Wendelaar gepresideerd worden, die
daarin zijn afscheidsrede zal uitspreken,
welke door den loco-burgemeester, wet
houder Westerhof zal worden beant
woord. Vóór deze vergadering zal mr.
Wendelaar afscheid nemen van de hoof
den van takken van dienst en na de ver
gadering houden de burgemeester en me
vrouw Wendelaar ten stadhuize receptie,
zoodat ieder in de gelegenheid zal zijn
afscheid te nemen.
Maandag 15 Januari hoopt men reeds
den nieuwen burgemeester te kunnen in
stalleeren. Jhr. mr. van Kinschot, zal
Ook de plateelbakkerij Schoonhoven
heeft een Pelikaanherdenkingsbord ge
maakt. Het heeft een middellijn van 34 cm
en geeft een afbeelding van de Pelikaan
boven de zee, waarop de scheepvaart is
gesymboliseerd. Ook ziet men de Zilver
meeuw op Schiphol achterblijven. Het
bord vermeldt de namen van de vliegers
en enkele bijzonderheden var: hun vinei t.
De firma A. Sijthoff te 's Gravenhage
zal het voornaamste van hetgeen de pers
in Nederland en in Indië hoeft geschre-
\en over de record-vlucht van de Pelikaan
verlucht met vele foto's, slechts aange
vuld met een algemeene ir-leiding, els
historisch document, in boekvorm uit
geven.
Deze bundel journalistieke arbeid,
waarin de historische vluent zoowel als
de nationale geestdrift, die daarop is ge
volgd zullen zijn vastgelegd, gaat zeer
spoedig ter perse.
De burgemeester van Amstenrade
zal zijn ontslag aanbieden.
De burgemeester van Amstenrade,
graaf M. de Marchant et d'Ansembourg,
heeft na een onderhoud met den minister
president aan Het Volk medegedeeld, dat
hij, in verband met zijn plaatsvervangend
kringleiderschap der N.S.B. besloten
had, aan de Koningin zijn ontslag als
burgemeester aan te bieden. „Let wel,
aan te bieden, dus niet nemen," zoo voeg
de hij daaraan nog toe.
VACANTIE BOlJWBEDR1.IVEN.
Zooveel mogelijk van 30 Juli
tot 3 Augustus.
De patroonsbond voor de bouwbedrij
ven in Nederland heeft zijn leden aunge-
F e u i II eto n
Naar het Engelsch
van
Ottwell Binns
27)
„Misschien was het de eigenaar, wiens
kasteel we ons toegeëigend hebben!"
Weer schudde Stane het hoofd. „Neen.
die zou zich wel bekend gemaakt heb
ben en bovendien zou hij ongetwijfeld
honden bjj zich gehad hebben. Hoe liet
ook zij, de bezoeker is van den kant t an
het meer gekomen en langs denzelfden
weg weer verdwenen".
„Het is wonderlijk," zei Helen, terwijl
ze langs het bevroren oppervlak van liet
meer keek.
„Ja," antwoordde Stane, „maar vry ge
ruststellend. We zijn niet geheel alleen
in de wildernis. Er moet ergens een
kamp in de buurt zijn, maar of het van
blanken of van Indianen is, kan men
alleen gissen".
„En wat denkt u?" vroeg Helen snel.
„Ik zou zeggen Indianen, want een
blanke zou ons aangeroepen hebben."
„En als het Indianen zijn, zijn ze ons
goed gezind of niet?"
„Ja."
„Dan," zei ze met een lachje, „zullen
we onze oogen open houden en de deur,
'<s nachts grendelen".
„Dat zal het beste zijn," gaf Stane toe,
terwijl hij weer rond de hut liep. „India
nen respecteeren de wet niet altijd, voor
al niet hier in het Noorden. We moesten
in ieder geval trachten uit te vinden, waar
deze vandaan komt, want als hij ons goed
gezind as, kunnen we misschien honden
krijgen en met honden zal onze reis naar
de bewoonde wereld makkelijk genoeg
zijn".
Hij sprak luchtig, maar zijn gezicht
stond ernstig en Helen Yardely wist, toen
ze hem de sporen tot den oever van het
bevroren meer zag volgen, dat 't geheim
zinnige bezoek van den onbekende hem
zeer verontrustte.
HOOFDSTUK XIV.
Geheimzinnige bezoekers.
Weer viel er sneeuw, die door den har
den wind voortgejaagd werd over het
meer en een mooien wal vormde om de
hut. Het zou een groote dwaasheid ge
weest zjjn, nu naar buiten te gaan en
Stane hield zich bezig met het maken van
sneeuwschoenen, die ze noodig zouden
hebben om verder van huis te kunnen
gaan. Het meisje was bezig den maaltijd
te bereiden en de sfeer van huiselijkheid
zou den vreemdeling, die er toevallig bin
nen keek, zeker op een dwaalspoor ge
bracht hebben.
Terwijl Stane werkte, was hij zich heel
goed bewust van de aanwezigheid van
het meisje en ook dat ze hem van tijd tot
tijd aankeek, terwijl hjj zich over den
houten rand van den sneeuwschoen boog
en er de riemen van ongelooid elandsvel
doorheen vlocht. Deze blikken lieten zijn
hart sueller kloppen, al deed hij zjjn
uiterste best te doen, alsof hij niets be
merkte. Hij wist dat in haar, evenals in
hem, de weken van intiem samenzijn, die
zoo dramatisch begonnen waren, het on
vermijdelijk gevolg hadden gehad. De be
lofte, die ze hem eenige dagen te voren
afgeperst had, kwam hem weer in de ge
dachte, terwijl hij zich dieper bukte
over den halfvoltooiden sneeuwschoen.
Zou hij ooit zijn woord terugkrijgen? Zou
hij ooit in staat zijn haar te zeggen, wat
er in zijn hart omging .eigenlijk al van
het oogenblik af, dat ze elkaar voor het
eerst ontmoetten in Fort Malsun?
Tusschen hem en zijn innigste wen-
schen stelden zich de bittere jaren van
gevangenschap. Voordat zijn naam in
eere hersteld en het vonnis herroepen zou
zijn, voelde hij. dat hij haar niet kon zeg
gen, wat hij wilde en wat zij ook, hij was
er zeker van, wel zou willen zeggen. Aan
Helen zelf twijfelde hij niet. Ze had haar
geloof in zijn onschuld al getoond, en de
edelmoedigheid van haar wezen was hem
reeds in al haar volheid geopenbaard
Voor haar bestonden zijn gevangenisjaren
niet of ze waren hoogstens een onrecht,
dat hem aangedaan was en zijn naam was
in haar oogen niet bezoedeld. Hij twij
felde er niet aan, dat ze, als hij zou spre
ken, zijn liefde zou beantwoorden met al
de volheid van haar vrouw-zijn. En toch
zei hy tot zichzelf, mocht hij niet sprekeu,
voor hij dat doen kon zonder blaam, want
al bestond voor haar het verleden niet,
de menschen, in wier midden ze leefde,
zouden er aan denken en als ze haar leven
aan het zijne verbond, zou ze, evenals
hij, een paria in de maatschappij zijn. En
dan was er nog een reden, die hem deed
zwijgen. —Als hij toeliet, dat het meisje
zich aan hem toevertrouwde, terwijl ze ia
de wildernis woonden, dan zou men zeg
gen, dat hij partij getrokken had van een
vrij eigenaardige situatie, door die voor
zijn egoïstische doeleinden te gebruiken
en zijn mannelijke trots kwam daartegen
in opstand. Hij klemde bij die gedachte
de tanden opeen en fronste onwillekeurig
de wenkbrauwen. Neen, men zou nooit
kunnen zeggen dat....
„Waarom zet u zoo'n zuur gezicht",
vroeg het meisje lachend. „Is mijn heer
en meester misnoegd over de geuren van
den maaltijd, dien zijn dienstmaagd be
reidt?"
Stane lachte met haar mee. „Ik was
me er niet van bewust, dat ik zuur keek.
De maaltijd riekt om er van te water
tanden."
„Als ik maar een kookboek had!"
zuchtte Helen. „Hoewel ik niet denk, dat
het een recept zal geven voor bevroren
vleesch, rijst en boonen, zonder zelfs een
uitje om het geurig te maken. De be
schaafde kookboeken houden geen reke
ning met zulke principieele dingen. Als
ik in de bewoonde wereld terug ben. zal
ik het eerst van alles een kookboek in
zakformaat uitgeven voor gelukkige men
schen, die gestrand zijn in de wildernis
„Gelukkig!" herhaalde hij glimlachend.
„Ik spreek voor me-zelf," antwoordde
ze luchtig. „U denkt toch niet, dat ik deze
weken, ver van de bewoonde wereld, be
treur? Ik ben nog nooit in mijn leven
zoo gelukkig geweest. U zult moeten toe
geven, dat ik myn proeven van bekwaam
heid afgelegd liebt. Ik kan een onbe
kende situatie afwachten, zonder flauw te
vallen. Ik kan een maaltijd bereiden zop-
der levensgevaar voor dengeen,
die hem verorbert. Ik heb met goed ge
volg een been gezet en een vlot gebouwd,
dat veilig dreef en twee woningen ge
maakt in de wildernis. Ik heb geen zenu
wen, terwijl bijna alle vrouwen, die ik
ken, niets anders zijn dan een bibberend
hoopje zenuwen. Toen ik gisteren naai
den houtstapel ging kwam er een groote
lynx om den hoek. Zijn oogen glinsterden
me tegen. Een half jaar geleden zou ik
naar binnen gerend zijn. Nu gooide ik
hem een blok hout naar deu kop en
sprong hij weg."
„Dat hebt u me niet eens verteld," be
gon Stane.
„Waarom zou ik?" viel het meisje hem
in de rede. „U vertelt het me ook niet
iederen keer, als u een lynx ziet".
„Maar u moet voorziohtig zijn" ant
woordde Stane bezorgd. „In dezen tijd
van het jaar, kan een lynx, als hij honge
rig is, een heel gevaarlijk beest zijn. Denk
er aan, dat zijn nagels als messen zijn en
hij heeft er tien."
„O, daar zal ik aan denken", zei Helen
vroolijk. Ze boog zich over de pan en zei
toen: „Ik geloof, dat dit gerecht van geu
rig wild klaar is en ik geloof, dat onze
keukenmeid thuis het niet half zoo goed
had kunnen klaarmaken. Als myn heer
en schoenlapper den sneeuwschoen ter
zjjde wil zetten, zullen we gaan eten en
als ik alles afgewasschen heb, ga ik
slapen."
Met zulk een luchthartigheid stond ze
tegenover de moeilijkheden, die het leven
hun toen bood en het was niet te verwon
deren, dat Stane bij haar vrooljjkheid en
haar verleidelijke aanwezigheid, moeite
had bij zijn besluit te volharden. Minstens
zes maal per dag werd zjjn vastberaden
heid op de proef gesteld en één van de
zwaarste beproevingen kwam in den mid
dag van dienzelfden dag.
Het sneeuwen had opgehouden en de
duisternis was gevallen en omdat ze bei
den behoefte hadden aan wat lichaams
beweging, verlieten ze samen de hut om te
gaan wandelen op een open plek in het
Dosch, waar de krachtige wind bijna alle
sneeuw had weggeveegd. Behalve zij bei
den bewoog er niets. De onmetelijke
stilte van het Noorden omringde hen aan
alle zijden en wat gedrukt door die stilte
liepen ze vlug heen en weer, terwijl
Stane zijn gewond been met een gemak
gebruikte, dat toonde dat het de normale
kracht begon te herwinnen. Plotseling
legde het meisje haar gehandsclioende
hand op zijn arm.
„Wat is er?" vroeg bij snel.
„Luister," zei ze.
Hy bleef staan, met haar hand nog
steeds op zijn arm, en een paar tellen
later bereikte hem het geluid, dat zij te
voren gehoord had. Zacht kwam tot hen,
een langgerekte angstwekkende kreet.
„Wat.ze zweeg toen de kreet zich
herhaalde en hij beantwoordde de onvol
tooide vraag.
„De jachtkreet van een wolf, die den
troep bijeen roept. Er is niets te vreezen.
Het is mijlen ver weg."
„O," zei ze, „ik ben niet bang, ik wist
alleen niet wat het was."
(Woedt vervolg!).
s
W
