Marine^brieven uit Indië PAG. 5 Raadgevingen voor het wasschen van zijden kousen. La Lumanta Stelo om tot een gemeenschappelijke haven_ tarieven-Politiek te komen, zeide hij; van onzen kant, z«n ten volle be reid daarover besprekingen te openen. Waarop burgemeester De Vlugt hem, min of meer officieel, reeds geantwoord heeft, dat Amsterdam dat in principe zeer zeker ook was, maar dat we dan eerst toch ot overeenstemming moes ten zijn gekomen met Rotterdam. Dat laatste is. hoeveel pogingen burgemees ter De Vlugt en zijn medebestuurderen daartoe ook hebben aangewend, nooit gelukt, om de eenvoudige, betreurens waardige reden, dat de Rottestad zich in dezen nooit tot vruchtbaar onder handelen bereid heeft getoond. Laat ons hopen, dat die bereidverklaring na deze Antwerpensche woorden, die een duidelijke invitatie inhielden om teza men niet ons en Rotterdam aan de con ferentie-tafel plaats te nemen, ons thans spoedig zal komen verheugen.. Ons tweede Stadion. Wie dezer dagen zijn journalistiek, dan wel ander licht bij onze Antwerpen- sch gasten moest gaan opsteken, had zich daartoe naar het Amstel-hötel te gegeven, waar zij hun intrek hadden genomen. Het was de laatste jaren meer en meer gebruikelijk geworden zijn schreden vrijwel uitsluitend te richten in de richting van het Carlton- hótel als men den een of anderen be- langrijken. al dan niet officieelen, gast aan Amstel en IJ moest gaan intervie wen. Het scheen langzamerhand wel alsof dit laatstgenoemde hotel zich door middel van allerlei, voornamelijk uit reclamedoeleinden geboren tege moetkomingen, het monopolie had toe geëigend van alles wat, hetzij in den vorm van logeergasten, dan wel in den vorm van conferenties en bijeenkom sten. in het oog van het groote publiek loopt. Er is hierin evenwel den aller- laatsten tijd, doordat het Amstel-hotel loskwam uit zijn ouderwetsche, iet of wat hooghartige gereserveerdheid en zich nu ook meer is gaan aanpassen aan dereclame-eischen des tijds, eell zekere kentering te bespeuren. Meer en meer begint nu ook het Am stel-hotel aan den weg te timmeren en zoo had dan zelfs het, naar men wel mag zeggen, uiterst democratische „Ajax" j.1. Zaterdagmiddag een pers conferentie belegd in het eertijds uiterst aristocratische Amstel-hotel... Op die conferentie werden wii bekend gemaakt het de bouwplannen voor het „Ajax"-stadion in de Watergraafs meer, plannen die reeds langen tijd in een stadium van voorbereiding ver keerden, maar waar nu dan toch ein delijk schot in zal komen. Binnen af- zienbaren tijd zal nu de grootste voet balclub van de hoofdstad, en tevens onder de breede lagen der bevolking zeker verreweg de populairste, een „sportbehuizing" rijk zün, die haar waardig is. Dit tweede Stadion van de hoofdstad werd door architect Roodenburgh ont worpen en zal 22000 toeschouwers kun nen bevatten. Aan het hoofdspeelveld, er komen tevens nog twee bii-speel- velden, zal bijzondere zorg worden besteeed. Zoo zal de aanwezige, iets te f vette klei-aarde met bollengrond ver mengd en met zand bedekt worden; zullen er draineeringsbuizen in den grond worden' gelegd en zal het voor zien worden van zes lichtmasten, die ook avondwedstriiden mogelijk zullen maken. De onderhandelingen met de aannemers zijn reeds in gang en met den bouw, die wederom een groot werk voor Amsterdam beduidt en als „werkverschaffing" ongetwijfeld be- teekenis heeft, zal in vlug tempo worden doorgegaan. Als er geen bij zondere tegenslagen komen, hopen de „rood-witten" hun stadion, dat een aanwinst voor de hoofdstad mag heeten, reeds bü den aanvang van het volgend voetbalseizoen, of anders toch zeker voor het einde van het jaar te betrekken. Deze bouw mag een van de geluk kige teekenen genoemd worden, dat Amsterdams initiatief en vertrouwen in de toekomst nog lang niet gebroken zijn! Wasch de kousen in lauw water en werk zoo vlug mogelijk. 2. Gebruik geen scherpe zeep of bij tende middelen. 3- Gebruik nimmer welk soort van stijfsel ook. 4, Wrijf de kousen noch over de han den, noch over de borstel. Ze mogen alleen zachtjes in het water gekne pen worden en uitgedrukt. 5. Wring de kousen nimmer, druk het water tusschen duim en vlakke han den weg. 6. Strijk de kousen pas als ze bijna droog zijn. eerst op den verkeerden kant, daarna pas op den rechten. Hebt gij nieuwe kousen gekocht, wasch ze eerst alvorens ze te dra gen, het voorkomt ladders. Tn den laatsten tijd las ik vele be lichten in de nieuwsbladen, die er op w ijzen, dat Esperanto zich hoe langer lioe meer in de publieke belangstelling mag verheugen. O.a. dat, bij de op 15 Jan. j.1. te Den Haag gehouden proefles van den Lsech-cursus van 12 w eken door den heer Andreo Osech, de zaal te klein bleek voor alle belangstellenden. Men was dus genoodzaakt nog een 2e proef les, als begin van een parallelcursus, te organiseeren. Verder dat de Prins van Wales een levendige belangstelling voor Espe ranto toonde en er zelfs eenige lessen in nam. Dat de beweging in Parijs zoo leven dig is, dat men deze stad naast „Licht stad" thans ook „Esperanto-stad" zou kunnen noemen. Dat in den Haagschen Gemeenteraad mej. Loeff voorstelde Esperanto in plaats van een ander facultatief vak, als zoodanig op de Ulo-seholen in te voeren. De leerlingen hebben aan de grondige kennis van het Esperanto meer dan aan de oppervlakkige van één der moderne talen. In aansluiting met dit laatste be richtje volgt het belangrijkste uit het wekelijksche Esperanto-blad „Heroldo de Esperanto": „Van 19—24 Mei 1934 is georgani seerd onder het devies: „Esperanto in de school en in de praktijk", de Inter nationale Conferentie van Weenen 1934. De Conferentie zal plaats vinden on der bescherming van den Bondspresi dent van Oostenrijk, den heer Wilhelm Miklas en onder het Eerevoorzitter- schap van den kanselier Dr. Dollfuss. Het Ministerie van Handel en Verkeer stelde het noodige geld voor de voor bereidingswerkzaamheden beschik baar. Aan eenige duizenden instellingen op het gebied van handel en industrie zullen uitnoodigingen gezonden wor den. Men zal op het Esperanto wijzen als het doelmatige hulpmiddel in al die instellingen en men zal zooveel moge lijk materiaal verzamelen om den eisch tot invoering in de scholen en in de praktijk te ondersteunen. O.a. zal men behandelen het punt: Esperanto, de eerste vreemde taal als basis voor liet onderricht in andere vreemde talen." Tot zoover in het kort de „Heroldo". De meeste pogingen tot invoering van Esperanto op de scholen zijn afge stuit op de meening, dat het leerpro gramma reeds te overladen is om er nog iets aan toe te voegen. Maar interessante proeven hebben duidelijk bewezen, dat dit geen steek houdend argument is. Integendeel! B.v. in de Engelsche plaats Bishop Aukland heeft men op een school 2 parallelklassen gevormd van meisjes van 12 jaar. Aan klasse A onderwees men het eerste jaar Esperanto, aan klasse B Fransch. In het 2e jaar begon A met Fransch en zette B de studie ervan voort. In het 3e jaar werden beide klassen vereenigd. En toen bleek, dat de leerlingen uit klas A die van B verre overtroffen in kennis van de Fransche taal, hoewel zij een jaar minder les hadden gehad. Wijlen Dr. A. E. Scougal, hoofd schoolopziener in Schotland, had dus volkomen gelijk, toen hij zeide, dat het toevoegen van Esperanto aan het leer programma een tijdsbesparing is, om dat het de andere vakken lichter maakt. Want niet alleen aan de talenstudie maar ook aan de aardrijkskunde komt het Esperanto-onderrieht ten goede. Immers, de kinderen gaan al gauw correspondeeren met kinderen uit an dere landen, het gevoel van „vreemd heid" verdwijnt en er komt een leven dige belangstelling voor ligging, kli maat, folklore enz. enz. van het ver verwijderde land, waar de vriendjes of vriendinnetjes wonen. En ten slotte is gebleken dat kinde ren, die geen andere talen kunnen lee- ren, heel goed Esperanto leeren. (Kort geleden nog vertelde een zeer ont wikkelde dame aan mijn zuster, dat zij nooit goed een vreemde taal had kun nen leeren, maar wèl Esperanto, door het bijna wiskundig logische principe, dat er aan ten grondlsag ligt.) Waarom zal men dan niet den tijd, dien men anders verspilt met het bij brengen van zeer onvoldoende talen kennis, nuttig besteden met het Espe- ranto-ondericht aan dergelijke kinde ren? Als we dit alles in overweging ne men, kan het toch haast niet anders of we wenschen de a.s. conferentie ia Weenen van harte succes toe. Daar ik in de toekomst nog graag een of meerdere artikelen wil wijden aan de tegenstanders van Esperanto, zal ik het zeer op prijs stellen, als zij mij van te voren over hun meeningen in willen lichten. Misschien is het dan niet onmgoeljjk om, volgens het Espe- ranto-principe, tot een wederzijdsch begrijpen te komen! MOLLY KEISER, 2e Schuytstraat 155, Den Haag. Beste Jan. Een deel van de lnlandsche dienst weigeraars is uit de gevangenis ont slagen en deze mannen gedroegen zich den eersten dag, dat ze buiten waren, al zeer luidruchtig, terwijl zij zich een toppie met een bijzonder kenteeken lieten aanmeten. Thans zijn ze onder gouvernementstoezicht terug naar hun kampong, maar veel plezier zal de kompenie wel niet van ze beleven denk ik, want erg enthousiast zullen die knapen wel niet zijn over den tijd, dien ze in den boei hebben doorge bracht. In ieder geval begonnen ze al reeds met de aandacht van de Soera- bajanen op zich te vestigen, zoodat zulks in de courant werd gememoreerd. Hr. Ms. „Sumatra" is van de proef tochten teruggekeerd en nog niet ge heel met succes. Geruchten loopen thans, dat het komende jaar de „Java" toch door zal blijven varen en reed3 spoedig haar stilligtijd zal opgeven, want 8 Februari moet dit schip acte de presence geven in Tandjong Priok, als „Suffolk" en „Falmouth" daar zijn. Daarna zullen deze twee Engelsche kruisers via Soerabaja naar Bali gaan. Zooals je ziet, valt er dus voor Mod der lust (de Duitsche kruiser „Karls- ruh" komt ook) een en ander te rege len, om onze buitenlandsche collega's een goede ontvangst te bereiden. In Malang hadden de wedstrijden plaats van den Ned.-Ind. Off. Schermbond, waarop ook de marine vertegenwoor digd was, onder aanvoering van den luitenant der mariniers van Rhijn. In de equipe-wedstrijden op sabel behaal den v. Rhijn en de luitenants ter zee Reiche en de Vries voor de Marine den derden prijs, terwijl hun aanvoerder zelf in de personeele wedstrijden op sa bel een derden prijs verwierf. Woens dagmiddag overleed in het hospitaal in Malang de matroos eerst klas C. L. den Hoed, welke schepeling van de K VI met militaire eer werd begraven. Als tragische bijzonderheid zij nog vermeld, dat de man op het punt van thuisvaren stond. Een van de mijnen vegers, je weet wel, die bij jullie op de werf te Nieuwediep gebouwd zijn, is een reis gaan maken naar Bali, het geen voor deze scheepjes een mooie prestatie is en aardig bovendien, want veel verder als Zaantjesdroogte en een enkele keer de Gili's kwamen ze niet. De natte moesson staat nu behoor- lijk door, want iederen dag tegen twee uur kun je bij het naar boven gaan al op een zware bui rekenen. Het fietsen, waar ik pecunia causa nogal een lief hebber van was, heb ik er dan ook maar aan gegeven en zitten we nu met de fietsclub in een auto. Trouwens momenteel in onze goede Krokodillen stad fietsende, loop je steeds de kans om aangehouden te worden, omdat er een strenge controle op de fietsen- plaatjes gehouden wordt. Je ziet, in alles doen we Holland na en als ik je nu vertel, dat je hier tegenwoordig al baboe's op de speda ziet zitten, iets wat toch in onze vorige term onbestaan baar was, dan kun je begrijpen dat ook deze belasting hel. Rijk heel wat pegu- lijnen in het laadje brengt. Heel Soe rabaja leeft momenteel mee in den „Mu- ziekoorlog", welke op Toendjoengan is uitgebroken. Twee eerzame muziek handelaars bestrijden elkaar met loud- speakers en trachten elkaar het leven in de zaak onmogelijk te maken door steeds luider hun toestellen over straat te laten gillen en brullen tot groote ergernis van de omwonenden en het winkelend publiek op straat. Ge lukkig heeft de politie ingegrepen en de meest schuldige reeds veroordeeld, maar dat neemt toch niet weg, dat zoo iets alleen maar in deze gewesten kan voorkomen en die menschen behoor lijk het „Indië" hebben. Ziehier het slot van een ingezonden stuk: ...met de neutralen hebben wij op recht medelijden, wij voeren echtei geen aanvals-, doch een verdedigings oorlog en staken de vijandelijkheden onmiddellijk, indien onze aanvaller ons met rust laat. Met dank voor de plaatsruimte, Hoogachtend, Muziekhandel „Lyra" Is het niet heerlijk een echt staaltje tropenwee, waar onze goede Bas Veth zich weer aan verkneukelen zou. Het in eerste instantie falen van de Postjager is hier met gemengde gevoe lens en dus met gemengde ontboeze mingen in de couranten ontvangen. Thans blijkt, dat er verscheidene stem men waren, welke het niet met deze onderneming eens waren. Men* liet het bevliegen van deze route liever over aan de te goeder naam en faam be kend staande K.L.M., ja, men zegt thans geen behoefte aan deze spoed- verbinding te hebben. Echter blijft men hier een groot respect hebben voor de vliegers, welke hun naam aan dezen tocht verbonden en men leeft hier volkomen met hun tegenslag mee. Voor de postzegelverzamelaars is het echter in zekeren zin een strop, want de afstempeling der zegels zal nu een veel langer tusschenpoos aangeven. Maar zelfs in de Kerstvlucht van de Pelikaan ziet men een iïi gevaar brengen van de safeheid en stiptheid van de Hollands-Indische luchflijnëii, omdat niet alle havens zooals gewoon lijk aangedaan worden en er een groote concurrentie berokkend wordt aan den gewonen luchtdienst en we. bovendien veel meer risico loopen. En fin, tegen dat je dit schrijven onder de oogen krijgt, is alles al achter den rug en zullen we zien wie er gelijk ge kregen hebben. Het is niet mijn gewoonte, beste vriend, om zaken, die rechtstreeks den dienst aangaan, in mijn brieven te be handelen, echter meen ik geen kwaad te doen te wijzen op hetgeen ik uit de couranten zoo meen op te merken, dat er bij de ambtenaren in het algemeen een toenemende onrust waar te nemen valt aangaande de te nemen besluiten en maatregelen van de salariscommis sie-van Buuren. Men doet daar ver schrikkelijk geheimzinnig mede, met als gevolg dat de wildste geruchten aangaande de toekomstige salarissen de ronde doen. En een ieder zoude ik zoo gaarne willen zeggen: Wacht toch rustig af, want met al die sombere praatjes jagen we elkaar maar op het stangetje, terwijl zulks hier zeer onge zond is in deze warme gewesten. In Holland schijnt men daarentegen weer zeer optimistisch gestemd aan gaande kolonisatie naar Nieuw-Gui- r.ea. Ook al blijft onze regeering zeer gereserveerd in dit opzicht en belooft zij alleen maar de betrokken immi granten met alles te zullen helpen, zij staat niet achter het plan, neemt de verantwoording voor een eventueel falen niet op zich en moedigt de kolo nisatie geenszins aan. Toch blijft het vooral in Holland een soort beloofd land blijkbaar, want nu hoorde ik weer dat men daar van plan is om een schoener met immigranten uit te rus ten, welke reeds een concessie aldaar hebben aangevraagd. Nu het lijkt me nogal een gewaagde onderneming, maar ieder moet tenslotte weten wat hij begint. Daarom eindig ik maar Jan, want de baggermolen van het M. E. kraakt en schreeuwt weer vlak hij mijn ooren en zooals je je nog wel zult herinneren, is het dan geen doen om je hoofd hij je werk te houden. Saluut, ik hoop je met de K-booten in Indië te zien verschijnen. Je vriend Hsmc.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 17