Buitenlandsch Overzicht.
De burgeroorlog in Oostenrijk.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 10 ct.
DIA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Bak- en Braadvet
No. 7393 EERSTE BLAD
DONDERDAG 15 FEBRUARI 1934
62ste JAARGANG
Voor ECHTE Geldersche Vleeschwaren
J. J. v. d. Plaat, Spoorstraat 53,
KONIJN's Vleeschwaren
Voor alle
Uurwerkreparatie
naar SIEGERS
De regeering den toestand meester.
Het Tsjechoslowaksche
kabinet treedt af.
Liefde in de Wildernis
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant fl.50; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, VVieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.-NederL Oost- en West-Indië per zeepost i 2.10, idem per
mail en overige landen f3.20 Losse ni s. 4ct.fr.p.p. 6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.- Modeblad resp. f 1.20, fl.50, fl.50, Jl.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v h C. DE BOER Ju.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
De ernstige en tragische gebeurtenissen in Oostenrijk. De
Engelsche pers over de Engelsch-Fransche handelsoorlog. -
Men vreest een breuk tusschen Duitschland en het Vaticaan.
is nu eenmaal de haat tusschen. stad
en land in Oostenrijk.
1
De ernstige
gebeurtenissen
Oostenrijk
in
Wel tragisch is de
ontwikkeling van de
gebeurtenissen in
Oostenrijk, waar het
krachtig optreden van
de regeering tegen de
socialisten, tal van menschenlevens ge-
eischt en waar de rust nog verre van her-
iteld is.
Oostenrijk is een land, aan tragisch lot
*ewjjd schrijft de „N. R. Ct." In tra
giek gedrenkt is eerst het lot van zijn
dynastie geweest: De dood van kroonprins
Rudolf, den eenigen zoon van keizer
Frans Jozef, de moord op keizerin Elisa-
beth, de vereenzaming van den ouden kei
zer en dan tenslotte, als het begin van de
rampzalige ontkooping, de moord op
aartshertog Frans Ferdinand en zijn ge
malin, het zijn alles dramatische hoogte
punten geweest in een groot treurspel.
Een naspel vormde nog de vroege dood
van den jongen onttroonden keizer Karei
als balling op Madeira.
Even rustig en tenslotte even droevig
als de lotgevallen der dynastie, ziin de
lotgevallen der dynastie, zijn de lotge
vallen van het Rijk der Habsburgers ge
weest.
De tragedie, die nu te Weenen gaande
geschiedenis van Oostenrijk. Nu woedt de
is, is een voortzetting van de tragische
burgeroorlog, die feitelijk een strijd tus
schen stad en land is, met alle onverbid
delijkheid, welke de broedertwisten tus
schen de Duitsche stammen zoo vaak
heeft gekenmerkt.
Natuurlijk kan de uitslag tenslotte niet
twijfelachtig zijn zegt het blad. Maar
wat dan?
Het oude ongeluk van Oostenrijk is ook
hner weer niet uitgebleven. De fascisti-
verzet, dat de verzetplegers niet baten zal
en hevig ongeluk over het land zal bren
gen, maar dat voor andere landen als af
schrikwekkend voorbeeld wel eens niet
zonder beteekenis kon blijken. Het was
totnogtoe altijd zoo gemakkelijk gegaan!
Het eigenaardige van het tafereel is, dat
de opstandelingen te Weenen nu vechten
tegen de eigenlijke revolutionnairen. Dit
te constateeren is een eisc-h voor een bil
lijk oordeel. De socialisten hebben zich,
hoezeer wantrouwig en grommend ook,
langen tijd erin geschikt dat Dollfuss zeer
vrijmoedig met de grondwettelijke recb-
De Engelsch-
Fransche
handelsoorlog
Comestibles - Delicatessen. Telefoon 420.
n>e Engelsche maat-
regelen van weer- [Treiburg mocht hebben, is hem duidelijk
wraak tegen de i gebleken, dat de H. Stoel niet langer uit-
Franscbe contingen- j^el wenscht en de genoemde vraagstuk
Dr. ENGELBERT DOLLFUSS,
Bondskanselier van Oostenrijk.
sche revoluties zijn overal tamelijk kalm
in hun werk gegaan. Te Weenen heeft dat
niet zoo mogen zijn. Daar vindt zii een
zijn toch heerlijker
Prins STAHREMB.E11G,
de leider van de Oostenrijksche
Heimwehr.
ten omsprong, omdat hij daarmede de nu
evenzeer gevreesde als vroeger begeerde
inlijving bij Duitschland scheen te ver
hinderen. Het had zoo door kunnen gaan,
als Dollfuss niet al te zeer onder den druk
van de burgerwachten ware gekomen.
Dollfuss zelf begreep wel, dat het er op
aankwam, over alle tegenover de natio-
naal-socialisten staande krachten te kun
nen beschikken. Prins Starhemberg ech
ter dwong hem met de materieele macht
van de burgerwachten in de richting van
het integrale fascisme.
In deze dagen zouden de dingen onder
leiding van Fey, den trawant van Star
hemberg in de regeering, geforceerd
worden. Toen hebben de socialisten naai
de wapenen gegrepen, die ondanks alle
maatregelen iedere partij in Oostenrijk
blijkt te bezitten. Zij vechten, op het
oogenblik tenminste, niet voor een so
ciale revolutie, maar, zooals gezegd, tegen
de fascistische revolutie.
Eens hebben zij hun Duitsche partij-
genooten verweten, dat zij zich als lam
meren politiek hebben laten opdrijven;
toen ook voor hen het uur sloeg hebben
zij daaruit blijkbaar de consequenties ge
trokken. Ware Dollfuss vrij geweest in
zijn beleid, hij zou dit alles zeker
hebben willen vermijden. Prins Star
hemberg en Fey hebben vooral van
de reis van Dollfuss naar Budapest
partij getrokken om het conflict, dat
zjj zochten, door te drijven. Zoo groot
teeringspolitiek, be
staande in een extra
tarief van 20 pet op zekere Fransche ar
tikelen, vooral zijde, zijn Maandagnacht
in werking getreden, in weerwil van het
Fransche verzoek om uitstel teneinde tijd
te geven voor onderhandelingen. De En
gelsche regeering heeft niet willen uit
stellen en wil niet onderhandelen, zoo
lang Frankrijk de gewraakte contingen-
teering handhaaft.
Daarop heeft Frankrijk het scheep
vaartverdrag van 1826 en het handels
verdrag van 1882 opgezegd en de han
delsoorlog is nu uitgebroken, ofschoon
voor die verdragen nog een termijn van
drie maanden staat.
ür. Burgh, de parlementaire secretaris
van het departement van handel, heeft
in een rede gisteren gezegd:
„Met landen, die onderscheid tus
schen Groot Brittanië en anderen
trachten te maken, hebben wij korte
metten gemaakt. Als er tusschen ons
en Frankrijk een krachtmeting plaats
vinden moet, laat ons dan hoe eer
hoe liever tot de feiten komen."
De geheele liberale en labour pers
laakt, zonder de Fransche contiiigeiitee-
ring te billijken, de lichtvaardige strijd
lust van de Engelsche regeering. De
News Chronicle zegt dat haar houding
doet vreezen voor een Fransch-Engel-
schen handelsoorlog. Dé Manch. Guardian
herhaalt dat Runciman zoo koppig opge
treden is tegen den wenseh van biet
foreign office en beweert, dat ook in
conservatieve kringen zijn overhaasting,
die geen rekening met de Fransche in
wendige moeilijkheden gehouden heeft,
•ifgekeurd wordt.
ken als uiterst accuut beschouwt.
Er is ten Vaticane n.L in de afge-
loopen week een Witboek sainenge-
1 steld, waarin alle grieven ten op
zichte van de overtredingen van het
Concordaat zijn opgenomen en breed
voerig van feitenmateriaal voorzien.
Dit Witboek, dat eerstdaags aan de
Duitsche regeering overhandigd zal wor
den, indien dr. Buttmann niet met tege
moetkomende voorstellen komt, is een do
cument waarin uitvoerig is uiteengezet,
dat het Concordaat gedurende de laatste
5 maanden op nagenoeg alle vyf punten,
schromelijk is overtreden.
Vooral Paus Pius XI is uiterst ontevre
den over de houding der regeering ten
opzichte van de R.-K. organisaties in
Duitschland, alsmede over de voortdu
rende arrestaties van geestelijken en de
opvoeding van de jeugd binnen het kader
van de Hitler^jeugd-groepen. Naar wij
persoonlijk konden vaststellen is deze on
tevredenheid in alle kringen algemeen en
staat zij op het punt tot een felle uitbar
sting te komen, die tenslotte tot een breuk
tusschen de kerk en Duitschland zou kun
nen leiden.
In ieder geval wenscht men in Vati-
caansche kringen niet meer dat de meest
acute vraagstukken nog meer op de lange
baan worden geschoven.
De rede van den rijkskanselier van 30
Januari omtrent de sterilisatiewet heeft
te Rome een buitenge wonen ongunstigen
indruk gemaakt, aangezien deze wet voor
de Duitsche regeering slechts een geld
kwestie blijkt Ie zijn. Uit die feiten con
cludeert men een volkomen materialisti
sche levensopvatting van het nationaal
der republiek het aftreden van het ge
heele kabinet aanbieden. Dit collectieve
aftreden zal echter slechts een formeel
karakter hebben, omdat in het huidige re-
geeringsprogram de regeling der valuta-
kwestie niet is vervat.
Een officieel bericht over den
toestand.
Over den toestand in Oostenrijk werd
Dinsdagochtend het volgende officieelc
bericht bekend gemaakt:
De stad Linz is op het oogenblik ge
zuiverd. De spoorwegiieden zijn reeds van
het reizigersstation verdreven, dat dooi
de burgerwacht wordt bezet. De striid om
het goederenstation is aan den gang.
Te Steyr hebben de marxisten een di
recteur van de Steyr-fabrieken doodge
schoten. Afdeelingen militairen en de
burgerwacht zijn bezig met de zuiverings
actie.
Te Bruck a/d. Mur werd, na artillerie
voorbereiding, de Schlossberg bestormd.
In de straten zijn hevige gevechten ont
staan. De leden van den Schutzbond heb
ben zich met machinegeweren in hun
huizen teruggetrokken. Ook hier wordt
met kracht opruiming gehouden.
Te Kapsenberg in Stiermarken wordt
het gendarmerie-commando belegerd. Op
het oogenblik zijn afdeelingen van de
Oostenrijksche burgerwacht uit Neder-
Oostenrijk ter bevrijding van het com
mando onderweg.
Ook te Eggenberg bü Graz, waar de
leden van den Schuttersbond zich zwaar
gewapend in de fabrieken van Wagner en
Biro en in een ijzerfabriek hebben terug
getrokken, is de zuiveringsactie aan den
gang.
Te Graz heerscht volkomen rust. Het
schutterscorps van de burgerwacht staat
met afdeelingen van het bondsleger
Duitschland en
het Vaticaan
het Concordaat tot uiting zou komen.
Voor het laatst wil liet Vaticaan
daarom nog een poging doen, om de
Duitsche regeering te wiizen op de
fundamenteele zienswijze, waarop van
de ziide van het Vaticaan in Juli 1933
een Concordaat tusschen Rome en
Berlijn werd aangegaan.
Er is al maanden
lang een gespannen
verhouding tusschen
Duitschland en het
Vaticaan. En dat is
geen wonder. Wie op deze plaats gevolgd
heeft de maatregelen, die de Duit
sche regeering genomen heeft ten op
zichte van de Katholieke jeugdorganisa
ties en ook tegenover verschillende pries
ters, zal er zich geenszins over verwonde
ren, dat er in den laatsten tijd nu juist
niet gesproken kan worden van een
vriendschappelijke verhouding tusschen
Berlijn en het Vaticaan.
Aan de Residentiebode werd uit Rome
gemeld: -
Dezer dagen zijn de nieuwe onderhan
delingen tusschén den H. Stoel en den
vertegenwoordiger der Duitsche regee
ring, dr. Buttmann, begonnen, over een
betere toepassing van het Concordaat en
de uitwerking van eenige nadere bepa
lingen omtrent het jeugdvraagstuk en
t behoud der R K. organisaties en de
rechten en vrijheden der R.K. pers.
Intusschen is gebleken dat de Duitsche De Tsjechoslowaksche eerste minister
regeering over deze punten voorals nog Malypetr heeft Dinsdai .ivond de partijen
niet wenscht te onderhandelen, doch deze meegedeeld, dat de onderhandelingen
op de lange maan wil schuiven. over zijn oeconomische plannen positief
Doch reeds tijdens zijn reis naar Rome zijn uitgevallen, behalve die met de
en het korte onderhoud dat de Duitsche Tsjechische nationaal democraten. Gis-
vertegenwoordiger met Mgr. Gröbber te teren (Woensdag) zou hij den president
socialisme. Men vreest, dat deze houding marschklaar.
|in de toepassing van de bepalingen van Te Judenburg had de republikeinsche
De crisis heeft volgens den eersten
minister in hoofdzaak een
formeel karakter.
Schutzbond zich gebarricadeerd. Het
I bondsleger heeft de barricaden bestormd.
In Neder-Oostenrijk is het rustig.
1 Te St. Poelten is het tehuis der kinder
vrienden van marxisten gezuiverd.
I Te Weenen hebben de marxisten zich
voornamelijk in het 19e district in den
jKarl Marx-Hof in de Heiligenstaedter
stedelijke woningcomplex Sandleiten en
in het arbeidersgebouw, in het 11de
district en in het 21ste district zwaar ge
wapend met machinegeweren en hand
granaten teruggetrokken en van daar uit
hevig vuur op politie, militairen en bur
gerwacht geopend. Artillerie is bezig de
rooden te bestrijden. In het 16e district
is de zuivering bereids voltrokken, in de
andere districten staat zii op het punt van
voltooiing.
Het arbeiderstehuis van Otta-
kring ingenomen. De dagbladen
verschijnen weer.
Om half drie in den nacht was het Ar-
beiterheim van Ottakring, dat, zooals
reeds gemeld is, door liouwitservuur
stormrijp was gemaakt, ingenomen. Vice-
kanselier Fey had zich persoonlijk aan
het hoofd gesteld van de stormcolonnes.
Op hetzelfde tijdstip weerklonken de
doffe knallen van de granaten in het
Karl Marx-Hof in de Heliigenstaedter
Strasse.
Ondanks de technische moeilijkheden,
die het gevolg zijn van de tiidelijke uit
schakeling van den electrfschen stroom
in de drukkerijen, is reeds thans hei
grootste deel van de Weensche dagbladen
verschenen. Zij mogen slechst de offi-
cieele berichten over de gebeurtenissen
brengen. In hoofdartikelen leveren zij
commentaar daarop, waarbij zij aanspo
ren tot inkeer en bezonnenheid.
Het standpunt «Ier Ooslenrljk-
sche Nazi's.
De leiding der N.S.D.A.P. voor Oosten
rijk publiceert het volgende bericht:
Over de gebeurtenissen in Oostenrijk:
De poging van Prins Starhemberg en
zekere christ.-sociale kringen om met be
hulp van gewapende benden de formeel
nog bestaande grondwet van Oostenrijk
geheel ter zijde te stellen en in haar
plaats de naakte Heimwehrdictatur in te
stellen, beeft te Weenen, Linz en op an
dere plaatsen geleid tot het uitbreken van
bloedige gevechten, welke reeds tal van
dooden hebben geëischt.
Tegelijkertijd werd in geheel Oos
tenrijk de algemeene staking gepro
clameerd. In dit resultaat openbaart
zich de geheele waanzin van een re-
geeringspolitiek, welke zonder
eenigen aanhang in het volk en alleen
gesteund door de gewapende macht
en door betaalde benden sedert
maanden het nationaal-socialisme, de
grootste en geweldigste volksbewe
ging van Oostenrijk, vervolgde en
onderdrukte, doch daarbii volkomen
over het hoofd zag of niet wilde zien,
dat tegelijkertijd het bolsjewisme en
zijn organisatie achter haar rug, ;ja
onder haar bescherming, met alle
macht wapenden.
De gevolgen dezer politiek konden niet
uitblijven en thans moeten brave politie
beambten en in het verdere verloop ook
leden der weermacht hun leven op het
spel zetten en ten offer brengen, terwijl
de onmiddellijke veroorzakers der actie,
de laffe terroristische henden van de
Heimwehr van het tooneel zijn verdwenen.
De strijd der nat.-socialistische bewe
ging was van het begin af tegen dit even
waanzinnige als misdadige systeem ge
richt. De N.S.B. weigert zich solidair te
verklaren met de soc.-democratie of zich
45 ets p. pond - 22) ets p. hall pond
Depot Den Helder
M. A. GRUNWALD
Feu111eto n
Naar het Engelsch
van
Ottwell Binns
43)
De oevers van de rivier werden lager
en hielden plotseling op. De ijzige wind
kwam hem tegemoet, de sneeuw sloeg hem
in het gezicht en een oogenblik bleef hii
staan; toen ging de wind even liggen en
flauw zag hji door de vallende neeuw iets
schemeren, dat als een schaduw voor hem
opdaagde. Het was de rots, die hii zocht
en terwijl hij er heen liep, werd de wind,
die er door gebroken werd, minder onstui
mig, hoewel voortdurend fijne, harde
sneeuw van boven af op hem neerviel. De
sneeuw bedekte alles en hij kon niets on
derscheiden; toen hoorde hii een hond
blaffen en strompelde voort in de richting
waar het geluid vandaan kwam. Na een
minuut zag hii, in de luwte van een paar
hooge rotsen, een kampvuur, waarnaast
een span honden in het tuig in de sneeuw
lagen vastgelegd aan de slede, die op één
kant gelegd was, en hii het vuur zat een
man, ineengedoken te staren naar de be
sneeuwde wildernis. Toen Stane hem zag,
nam hij het geweer van den schouder en
strompelde voorwaarts als een dronken
man.
Toen de man bij het vuur hem ont
waarde, sprong hij plotseling op. In een
ommezien legde hij aan en door het wilde
volle geluid van den wind heen, hoorde
Stane zijn roep:
„Handen omhoog! Moordenaar!"
De stem kwam hem bekend voor en hij
hoorde onmidddellijk, dat dit niet de roep
was van iemand, die even tevoren een
vreeselijke misdaad gepleegd had. Hij liet
het geweer vallen en hief de handen om
hoog. De man verwisselde snel zijn ge
weer tegen een pistool en begon hem te
naderen. Op twee meter afstand bleef hii
staan.
„Stane! Bij....!"
Toen herkende Stane hem. Het was
Dandy Anderton, van de bereden politie,
en in de opluchting van dat oogenblik
lachte hij plotseling.
„Jii, Dandy!"
„Ja! Wat heeft dit in 's hemelsnaam te
beteekenen? Heb je iets gezien? Het
schieten gehoord? Er liggen daar twee
mannen dood in de sneeuw."
Hii knikte met het hoofd in de richting
van het meer. „En er was een span hon
den, maar dat heb ik in den storm uit het
oog verloren. Weet je er iets van, Stane?
Ik hoop, dat jij niet betrokken bent bii die
moordgeschiedenis?"
De vragen werden de een voor, de an
der na, alle in één adem gesteld en toen
de ander zweeg, antwoordde Stane nog
hügend:
„Neen, ik ben niet betrokken bii dien
moord. Ik begreep er niets van, maar de
slede moeten we vinden, want als ik het
goed heb, is juffrouw Yardeley daar op."
„Juffrouw Yardeley! Wat ter wereld
„Dat is een heel verhaal. Ik heb geen
t.iid om alles uit te leggen. We zijn aange
vallen en zij is ontvoerd. Kom, Dandy,
help me haar te zoeken."
De politiedienaar schudde het hoofd en
wees naar de jagende sneeuw.
„Dat geeft niets, vriend; we zouden
zelfs geen berg kunnen vinden bij dit
weer en we zouden gek zijn als we het
probeerden. We weten niet waar we haar
zoeken moeten en we zouden alleen ver
dwalen en van koude omkomen."
„Maar man, ik zeg je toch, dat Helen.
„Helen is op het oogenblik aan de zorg
van den goeden God opgedragen. Ik wist
niet, dat ze op die slede was en al heb ik
haar maar even gezien, toch wil ik er op
zweren, dat ze leeg was."
„Twee mannen liepen er heen na het
vuren", riep Stane uit. „Ik zag ze net
voordat het begon te sneeuwen. Ze liepen
naar de slede. Misschien hebben ze Helen
meegenomen
„Ga zitten, Stane, en vertel me alles. We
kunnen er niet aan denken bii dit beesten
weer er op uit te gaan. Je zou even goed
op den Mount, Robson kunnen gaan staan
springen om bij de maan te komen! Ga
zitten en leg me de zaak uit, dan kunnen
we, als de storm bedaart, aan den slag
gaan."
Stane keek naar den sneeuwstorm voor
hem en ziin verstand zegevierde. Het was
waar, wat Anderton zei. Op het oogenblik
kon er niets gedaan worden; de storm vér-
hinderde iedere poging. Zich uit de luwte
van de rots wagen op de open vlakte van
het meer, beteekende verdwalen en ver
dwalen onder deze omstandigheden be
duidde omkomen van koude. Hoe vurig
hy verlangde iets voor zijn geliefde te
doen, hij moest toch het onzinnige inzien
van nu al iets te wagen. Met een gebaar
van wanhoop veegde hii de sneeuw van
een blok hout en liet er zich op neervallen.
Anderton strekte de hand uit naar een
hoopje smeulende asch, waarin een pan
stond en schonk wat kokende koffie in
een tinnen kroes, dien hij Stane overhan
digde.
„Drink dit, Hubert, het zal je opfleu
ren. Dan kan je me alles eens van a tot z
vertellen."
Stane begon de koffie op te slurpen en
door de warmte van het vuur en van de
koffie, begon ziin bloed weer sneller te
stroomen. Alle sufheid week uit zijn hoofd
en daarmee het gevoel van wanhoop, dat
er in zijn beweging geweest was, en zijn
hoop herleefde.
„Eén ding is een feit", begon hij. „Als
wij niet verder kunnen, kan een ander het
ook niet."
„Niet ver, tenminste", gaf Anderton toe.
„Iemand kan met ziin rug tegen den
wind gaan staan, maar dan zal hij binnen
kort zijn voeten niet meer op den grond
kunnen houden; ook kan je dieper het
bosch ingaan, maar met een span honden
kan je niet ver of hard gaan, tenzij er een
behoorlijk pad is.
„Dat zullen ze waarschijnlijk zoeken",
zei Stane in een nieuwe vlaag van wan
hoop.
„Ze wie? Vertel het me nu en zeur
niet over het bosch. Dat strekt zich hier
minstens over een paar honderd mijl uit
en voordat we een spoor kunnen gaan
zoeken, geeft het niets, of je tobt. Wie
zijn die menschen?"
„Dat weet ik niet", antwoordde stane,
„maar ik zal je vertellen wat ik weet."
Levendig en beknopt verhaalde hij de
gebeurtenissen, die plaats hadden gegre
pen sinds het vertrek van den politie
dienaar uit het kamp van het opperhoofd
George ter vervolging van Cliigmok. An
derton luisterde aandachtig. Twee maal
viel hii in de rede. Den eersten keer, toen
hii hoorde, dat de man, dien hij zocht, ten
slotte toch in het kamp geweest was.
„Dat dacht ik al", legde hij uit. „nadat
ik naar de ijsvelden vertrokken was, te
meer, toen ik geen sporen van een kamp
vond langs den weg, dien men gewoonlijk
volgt, wanneer men daarheen gaat. Ik
keerde gisteren weer terug met het plan
het opperhoofd George te verrassen en
zijn tenten te doorzoeken."
De tweede maal was, toen hij hoorde
van den blanken man, die de belooning
van geweren en dekens voor den aanval
op de hut en het rooven van het meisje
uitgeloofd had.
„Wie kan dat in Godsnaam gedaan heb
ben?" vroeg hij.
„Dat weet ik niet", antwoordde Stane en
gaf als ziin meening te kennen, dat het
iemand was, die belust was op de beloo
ning, uitgeloofd door Sir James.
„Maar waarom zou jii dan gedood moe
ten worden?"
„Vraag dat aan den man, die het be
volen heeft", antwoordde Stane met een
bitteren lach.
„Dat zal ik doen, als ik hem tegen kom.
Maar ga door, vriend."
Stane vervolgde zijn verhaal en toen hij
klaar was, sprak Anderton weer:
„Dien eenzamen man, dien je langs het
meer hebt zien gaan, moet ik geweest zijn.
Ik ben een paar mijl aan den anderen
kant van deze rots in het bosch in gegaan,
om buiten de sneeuw, die ik aan zag ko
men, te kampeeren. Toen viel het me in,
dat ik beter aan deze zijde kon gaan en
ik werkte me er heen. Ik was juist aan
den anderen kant toen het schieten begon
en ik liep snel naar voren, maar de sneeuw
kwam en maakte alles onzichtbaar, hoewel
ik toch den indruk kreeg, dat er nog een
tweede span honden aan den oever stond,
toen ik er aankwam. Toen ik er naar
zocht, kon ik het niet vinden; ik kwam
toevallig in dit kamp en omdat er niets
gedaan kon worden, voordat het sneeuwen
bedaarde, spande ik uit."
Stane keek rond. „Dit moet de plaats
zijn, waar de man, die den roovers hun
loon moest uitbetalen, gewacht heeft."
„Hii heeft met lood betaald, zonder twij
fel met de bedoeling om alle sporen van
zijn misdaad uit te wisschen."
„Dat schijnt zoo", stemde Stane toe.
„Maar wie Anderton zweeg plotse
ling en sprong overeind. „Heilige Chris-
toffel! Kiik daar eens". Stane keek snel in
de aangeduide richting en toen de sneeuw-
sluier een oogenblik optrok, zag hij een
kruipende gedaante door de sneeuw
sluipen.
„Wat begon hy.
„Het is een man. Ik zag hem duidelijk",
viel de politiedienaar hem in de rede, en
toen de sneeuw weer neersloeg, verliet hij
de luwte van het kamp.
Anderhalve minuut later kwam de poli
tiedienaar terug strompelen, een man met
zich meesleurend.
„Hier, drink, het zal je...." hij zweeg
plotseling en riep toen op blijden toon:
„Cliigmok
„Oui!" antwoordde de man. „Ik ben
Cliigmok en jij?"
„Ik ben de man der wet", antwoordde
Anderton, „die je sinds weken achter
volgt."
(Wordt vervolgd).
