Buitenlandsch Overzicht. DIAMANT KONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 10 ct. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Bak- en Braadvet No. 7401 EERSTE BLAD DINSDAG 6 MAART 1934 62ste JAARG Na de troonsbestijging van koning Leopold. Verijdelde aanslag op het leven van Mussolini. KONIJN's AUTOMATIEK Dag en nacht: warme Croquets Volkenbond in Gran Chaco Het ministerie Lerroux gevormd. Het Sowje -paleis. De handel tusschen Indië en Japan Een Maharadja, die voedsel weigert. NERCEESWSTfN? Liefde in de Wildernis heloersche courant >onnement per 3 maanden bq vooruitbet.: Heldersche Courant fi.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wielingen en Texel f t.66;binnen- aiH ^>cderl. Oost- en est-lndië per zieepost 1 2.10, idem per mail en overige landen f 3.20. I.osse nr s. 4 ct.fr.p.p 6ct. Zondagsblad resp j 0.50 f 0.70. f 0.70,fl.— Modeblad resp. f1.20, f 1.50, f1.50, 11.70 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v b C. DE BOER Ju. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16060. ADVERTENTIËN: 20 ct. per lege (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te buur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. De Ver. Staten gaan principieel accoord met de Britsche voor steden in het ontwapeningsontwerp. - Roosevelt als een jarig president-dictator. - De buitenlandsche politiek van Frankrijk. De Ver. Staten aanvaarden Engelands ontwapenings ontwerp. Het Amerikaansche departement van Staat beeft Zaterdag bet Britsche ontwape ningsmemorandum gepubliceerd, bene vens den tekst van de uiteenzettingen van Amerikaanschen on derstaatssecretaris van Staat, Philips, van 19 Februari aan den Britschen ambassa deur. Daarin stelt Philips in het licht, dat de Ver. Staten principieel accoord gaan met de Britsche voorstellen in liet ontvvapeningsvraagstuk. De Ver. Staten zien in, dat de Britsche regeering met het oog op de politieke ver houdingen in Europa niet zoo ver kon gaan als de Ver. Staten zouden hebben gewenscht en Roosevelt het indertijd in de bekende drie punten heeft uiteengezet. De Ver. Staten mengen zich niet in de Europeesche politiek. Zij zijn echter zeer geïnteresseerd bü het behoud van den vrede in Europa en beschouwen derhalve een overeenkomst, welke de feitelijke ont wapening tot stand brengt als niet alleen op zichzelf zeer noodzakelijk, maar ook als een voorwaarde tot vergemakkelijking Van de algemeene politieke pacificatie. De Amerikaansche regeering verklaart der halve, met uitzondering van enkele tech nische punten en de voorgestelde wijzi gingen van deel I van het conventie-ont werp de door de Britsche regeering voor gestelde principes zeer te begroeten. Zij hoopt, dat de algemeene ontwapenings onderhandelingen spoedig hervat zullen worden. Tn verband hiermede wordt door het TjVitte Huis opgemerkt, dat Norman Davis eerst dan weer naar Genève zal worden gezonden, als het tijdstip van de alge meene besprekingen is vastgesteld. Verder werd de Amerikaansche in stemming met het Engelsche voorstel Inzake een beperkte Duitsche herbe wapening bevestigd. Roosevelt één jaar dictator Zondag was het juist een jaar geleden dat Roosevelt in Ame rika de teugels van het bewind in handen nam en dan is liet ge woonte dat men den blik eens achteruit werpen ziet wat er gepresteerd en niet gepresteerd is. De meeste Amerikaansche bladen weerspiegelen het groote vertrou wen, dat de bevolking in onverminderde mate in Roosevelt heeft, en wijzen op den moed, dien de president bezit om niet slechts groote economische en monetaire experimenten te ondernemen, maar ook 45 ets p. pond - 22} ets p. half pond Depot Den Helder M. A. GRUNWALD met kracht op te treden tegen egoïstische werkgevers en politici, die onder het vroe gere regiem probeerden, zich ten koste van de staatskas te verrijken. De „Nw. Rott. C'rt." heeft 111 zün num mer van Zaterdagavond een artikel aan dit „jubileum" gewijd. Wjj ontleenen daar aan het volgende: Met recht zal hij zich erop kunnen be roemen, dat hij in dat jaar in actie niet te kort geschoten is. Men kan over de wijsheid van zijn daden denken zooals men wil, dit zal men echter in ieder geval van hem moeten getuigen, dat hii op zün doel van economisch herstel rechtstreek- Grootzegelbewaarder Anthony Eden bizonder vertegenwoordiger der Engelsche regeering in Volkenbonds- en ontwa peningskwesties. scher en met driester vindingrijkheid is afgestevend dan de Duitsche dictator. Vooral in zün bestrijding van de in het land bestaande corruptie is hü veel groot- scheepscher, veel onmiddellijker en over tuigender te werk gegaan dan zün Duit sche collega. Dit echter ligt wellicht nog meer aan de omstandigheden dan aan de personen. In Amerika was een Augiasstal van allerlei misbruiken op te ruimen; in Duitschland heeft men in menig geval met haarkloverij corruptie moeten construee- ren, om „corruptie", d.w.z. politiek niet meer gewenschte personen, te kunnen aanpakken. Roosevelt komt langzamerhand voor een moeilijkheid te staan, die Hitier in Duitschland, dank zij het, in zekere op zichten haast bovennatuurlijke gezag van zün persoon en dank zii het formeel-onbe perkte van ziin dictatuur, reeds voor een groot gedeelte heeft kunnen overwinnen. Roosevelt zal er, door de constitutioneele basis van zün positie, een niet minder hopeloos uitzienden strijd mee hebben te voeren dan vroegere Duitsche staatslieden van unitaire gezindheid niet hebben aangedurfd. Roosevelt's dictatuur, het steeds toenemende karakter van dwang zijner maatregelen, moeten hem ook in toenemende mate in conflict brengen met de verstrekkende rechten op zelfstandig heid van de Amerikaansche staten. Hoe dieper Roosevelt doordringt in de autoritaire methoden, des te hinderlqker zal voor hem de federale constructie van de Ver. Staten blüken. Roosevelt vraagt nu intusschen van het Congres een nieuwe, dictatoriale volmacht van bqzondere beteekenis. Hü wil gedu rende drie jaren het recht hebben met het buitenland tariefverdragen te kunnen sluiten, zonder dat deze afhankelijk zqn van de ratificatie van het Congres en zon der dat hij de tariefcommissie daarover hoeft te raadplegen. Deze'verdragen zullen allen binnen drie jaren, dus tegen het einde van zijn be wind, moeten kunnen worden opgezegd, maar natuurlijk ook voor verlenging vat baar zü». Het is zeer waarsehijnlük dat Roosevelt groote moeite zal hebben om er dit voor stel door te krijgen. De Senaat vooral is altyd heel jaloersch geweest op zqn rech ten in alles wat de buitenlandsche betrek kingen betreft. Roosevelt zegt ronduit: Als wij op ons oude, stugge standpunt blijven staan, terwql de heele wereld 0111 ons heen oeconomische maatregelen tegen het buitenland, treft, zullen wij ten slotte volkomen daarvan de dupe wor den. Hq vraagt geen vecht- of onderhande lingstarief, maar hq vraagt integendeel het recht, om van de tegenwoordige tarie ven te laten vallen, om niet bq alle an deren achteraan te komen, en gunst tegen over gunst te kunnen stellen. Amerika moet de strooming in de wereld volgen. Maar om dat te kunnen doen moet het kun nen toegeven, waar het niet meer eischen kan. Naar het ons voorkomt kan het vooral ook voor Nederlandsch Indië van betee kenis zijn. Door den Franschen minister van bui tenlandsche zaken, Barthou, is dezer dagen een rapport uitgebracht over de Oostenrqksche kwestie en over de ont wapening. Barthou wees er op. dat Frankrqk in de Oostenrüksche kwestie zqn tot nu toe ge volgde politiek voortzet, voor wat de J\- afhankelqkheid van Oostenrük betreft. Voorts rapporteerde hq wat in dezen zin in nauwe samenwerking met Enge land, Italië en alle met Frankrqk verbon den mogendheden is gedaan en welke Het vraagstuk van den terugkeer der Habsburgers in Oostenrijk. Aartshertog Otto van Habsburg. resultaten deze politiek heeft opgeleverd. Nopens de ontwapeningskwestie heeft de minister vooral den inhoud der besprekin gen van de laatste dagen weergegeven en zooals hü reeds in den Senaat had gedaan, den nadruk gelegd op de noodzakelqk- heid van de verdediging der Fransche veiligheid. Inzake de met Eden gevoerde be sprekingen deelde Barthou nog mede, dat hierbij vooral uiting is gegeven aan de Fransche ongerustheid in ver band met de Duitsche paramilitaire instellingen, terwql verder de bezwa ren inzake het Engelsche ontwape ningsplan naar voren zijn gebracht. Deze zijn, dat het plan zou neerkomen op een ontwapening van Frankrqk tegen over een herwapening van Duitschland, waardoor aan Duitschland in het tweede jaar een voorsprong boven Frankrijk zou worden gegeven, terwijl er verder geen enkele sanctie is opgenomen in het ont werp voor het geval van bedreiging met een aanval, aangezien de eenvoudige con sultatie, die in het ontwerp vermeld wordt, onvoldoende zou zqn. Verder heeft Barthou tegenover Eden een waarschuwing doen hooren met be trekking tot de Duitsche eischen inzake de luchtvaart, vooral in verband met het feit, dat de civiele vliegtuigen in Duitsch land voor een groot deel snel kunnen wor den verbouwd tot bombardementstoestel- lén, waardoor, wanneer men aan de Duit sche eischen zou toegeven een onmiddel lijke superioriteit voor dit land op militair luchtvaartgebied zou ontstaan. Geen amnestie voor de oud-strijders en de politieke veroordeelden. Het blijkt wel dat het door velen bij de troonsbestqging van koning Leopold III verwachte gebaar van barmhartigheid, zich uitend in het verleenen van een al gemeene amnestie aan de tijdens den oorlog gestrafte oud-strqders en de 15 jaar geleden veroordeelde Vlaamsche activisten, ook ditmaal weer zal uitblij ven. De Vlaamsche oud-strijders, het or gaan van het machtige verbond V.O.S., doet nog een laatste poging 0111 de regee ring van den nieuwen vorst met een der- gelqk breed-menschelijk gebaar, dat een diepen weerklank in het Vlaamsche ge moed zou vinden, te zien inluiden en richt zich in zqn nummer van Zondag in de volgende pathetische termen tot den jon gen vorst: Koning, in uw troonrede hebt gij ge zegd, dat de oud-strqders u dicht aan het hart liggen. Welnu, hier zün 'Ze: zü loopen met dui zenden in onze steden en dorpen; in hun lichaam dragen zij de sporen van de el lende en de lidteekens van de wonden. Zij werden gestraft. Voor hen duurt de oor logsellende nog steeds voort; er zqn er die de vqftig jaar oud zqn; hun laatste jaren, want oud-strijders dragen in zich de kiem van een vroegtijdigen dood. Geen spaar boekje voor hen, geen rente, geen vergoe ding voor frontstrepen. Wq herhalen het: duizenden zqn er. Sire, erbarm u over die duizenden. En in dit land waar veel geleden is, om dat er veel onrecht werd begaan, wordt nog geleden en dit is het onrecht dat voortduurt. Menschen werden veroor deeld om politieke redenen. Politieke ver oordeelingen moeten ophouden te bestaan met de oorzaak waaruit zq ontstonden. Hier in dit land werden zü bestendigd. En dan loopen er nog menschen, die niet eens veroordeeld werden, gebukt on der de zware levenslange straf van brood roof en ontzetting uit huil ambt. Zü kre gen die straf veelal zonder gehoord te worden, zonder te weten wat hun werd aangewreven, zondei; gelegenheid om zich te verdedigen. Wij weten nu wel, dat hooge invloeden, dat hooge omgeving steeds in dit land de waarlijk „gentlemanlike" amnestie heeft tegengehouden. Wij weten ook wat er schuilt onder zoogenaamde Fraternellen- betoogingen. Wjj, Vlaamsche oud-strq ders, hebben uit den oorlog een rechtvaar digheidszin meegedragen, die zuiver ge noeg is 0111 stoffelijk voordeel voor ons zelf te misprijzen, officieele gunsten te ontberen, maar met ons woord en onze daad den Vlaamsehen rechtseisch te ver kondigen. Een van die eischen was, vijftien jaar geleden, Amnestie! Reeds vijftien jaar. Amnestie". DIMITROF'S MOEDER IN MOSKOU. Zaterdagochtend zqn de moeder en de zuster van Dimitrof en de vrouw van Tanef te Moskou aangekomen. Zij werden aan het station door een arbeidersdeputa tie ontvangen. Ook Dimitrof, Popol' en Tanef waren aanwezig. Arbeidsters van een textielfabriek boden Dimitrofs moe der een geweven portret van Stalin aan. Uit Juni 1933. Reuter meldt uit Rome: Thans pas wordt officieel erkend, dat er een complot heeft bestaan tegen het leven van Mussolini en wel door de aan kondiging van het op 16 dezer beginnende proces tegen vier mannen die betrokken zijn geweest bq den bomaanslag gepleegd in Juni van het vorige jaar in den St. Pieter. - Tüdens den dienst is daar toen een bom ontploft, waardoor vier menschen zün gewond. Naar verluidt waren de vier ver dachten voornemens na den bomaanslag een poging te doen 0111 Mussolini door middel van een gifgas-bóm te dooden. Verder verluidt dat de verdachten in dienst waren van bekende anti-fascisti sche intellectueelen, die te Parqs en Lon den wonen. Lerroux, de Spaansche minister-presi dent, heeft, naar Reuter uit Madrid seint, het nieuwe kabinet gevormd. Dit bevat slechts vier ministers, die niet van de af getreden regeering deel uitgemaakt heb ben. GEEN NIEUWE VLOOTBOUW IN ITALIË. Gedurende één jaar. De „Daily.Telegraph" zegt uit betrouw bare bron vernomen te hebben, dat de Italiaansche regeering besloten heeft dit jaar geen nieuw vlootbouw-program op te stellen. De bouwraad voor het Sowjet-paleis heeft het door den architect Jofan, en de pro fessoren Helfreieh en Sjoetsjoeko ingezon den ontwerp voor dit paleis goedgekeurd. De groote zaal van dit gebouw, dat naar men weet met zqn 415 meter lengte hqt grootste ter wereld moet worden, krqgt een hoogte van 100 meter en zal 20.000 personen kunnen bevatten. Verder komt er een kleine zaal voor 6000 toeschouwers. Het standbeeld van Lenin, dat het ge heel moet bekronen en de hoofdgevel van het gebouw zullen naar het Kremlin zün toegekeerd, vanwaar een 150 meter breede imposante trap naar het Sowjet-paleis zal voeren. De voorbereidende werkzaam heden zqn reeds in vollen gang. Bemiddeling mislukt. Paraguay heeft de bemiddelingsvoor stellen van de Volkenbondscommissie in het Gran Chaco-conflict van de hand ge wezen, nadat deze door Boliva waren aan vaard. De commissie keert naar Europa terug. Besprekingen in Japan over de voorstellen van de Indische regeering. V. D. meldt uit Tokio: Vertegenwoordigers van het Japansehe ministerie van buitenlandsche zaken, het ministerie van handel en andere belang hebbende ministeries hebben in een con ferentie de voorstellen overwogen, die de regeering van Nederlandsch-Indië aan Japan heeft gedaan teneinde evenwicht te brengen in den handel tusschen beide genoemde landen. Volgens de jongste statistieken is de Japansehe uitvoer naar Nederlandsch Oost-Indië driemaal zoo groot als de Ne- derlandsch-Indische uitvoer naar Japan. Van Nederlandsche zqde biedt men aan de tarieven op Japansehe goederen aan zienlijk te verlagen, indien Japan zich bereid verklaart meer in Ned.-Indie te koopen. De bespreking zal op 9 Maart worden voortgezet. De Maharadja van den staat Devvar, zoo meldt Reuter uit Madras, die uit pro test tegen het optreden van de Indische regeering 0111 hem te dwingen naar zqn land terug te keeren en rekenschap af te leggen van zqn bestuur, reeds sedert 64 dagen ten deele voedsel weigerde, ver keert thans, volgens zijn geneesheer in een uiterst verzwakten en uitgeputten toestand. De Maharadja is echter vast besloten zqn voedselweigering voort te zetten, Wilt "gij U weer frisch en opgewekt voelen, vrij van slechte spijsvertering, verstopping en de daaruit voortvloeiende lusteloos heid, gebruik dan Fostcr s Maagpilllen. 0.65 pet f f' Feuilleton Naar het Engelsch van Ottwell Binns -Hq keerde zich om en verdween in het Bosch met Jean Bénard. Een half uur ifJJ kwam Helen uit haar tent te voor schijn en vond Stane gebogen over Am- B\y s zakboekje, met een treurige uitdruk king in de oogen. V is er'*" vroef? ze. terwql ze rond fcjjji "^aar 's mijnheer Amley en waar Amley is in den nacht verdwenen. De anderen zijn hem achterna. Ze zullen hem met vinden ik hoop het tenmin ste van harte.'' ontkomen zal?" »Hq heeft een weg genomen, dien ze Biet licht zullen volgen." >•0riep Helen uit. „Bedoel je, dat dat hü. „Jal Hij sprak er gisterenavond over met me «En je hebt niet geprobeerd hem te weerhouden?" riep ze bijna verwqtend uit. „Neen,! Waarom? Als je nadenkt, zal je inzieii, Helen, dat er veel redenen zqn, waarom dit de beste weg was voor Am ley. Hü heeft een lang bericht in zqn zakboekje achter gelaten en een beken tenis, die mq zuivert van die zaak in Oxford. Er is ook nog een deel aan jou gericht. Misschien wil je het lezen en dat aan mq ook." Hü overhandigde haar het zakboekje en keek haar na, terwql ze naar de kleine tent terug keerde. Daarna begon hq te zorgen voor het ontbqt. Een half uur later kwam Helen weer te voorschqn. Haar oogen waren rood van het schreien. „Ik heb mqn deel er uit gescheurd", zei ze, „hier is het". Ze hield een ver frommeld balletje .papier in de hand. „Het is het droevigste,-dat ik ooit gelezen heb. Hq zegt me, dat het zün schuld was, dat de stroom mq meesleurde, dat hq met opzet inün pagaairiem stuk geschoten had, om mq dan te vinden en te poseeren als held, omdat hq wou, dat ik met hem zou trouwen en wist dat ik helden be wonderde. Hq zegt dat hq zooveel moge- lqk alles aan jou heeft goed gemaakt en dat je in staat zult zqn je naam in eere te herstellen. H(i bidt voor ons geluk én hü.... hq maakt een toespeling op wat hq van plan was, want hq eindigt met den ouden groet der gladiatoren: „Heil u, Ceasar, zü, die gaan stterven, groeten u!" Ol Het is zoo treurig.... Geen oogen dan de mijne zullen het ooit lezen en ik wil het ook nooit meer lezen". Ze bewoog even de hand en het ver frommelde balletje papier rolde in het vuur. Ze keek hoe de flikkerende vlam oplaaide en weer uitdoofde en wendde zich toen schreiend tot haar geliefde. „Je had gelük, dat je hem liet gaan, lieveling! Ik. ik zal God bidden, dat ze hem niet vinden." „Ik ook!" zei Stane. ....Ze wachtten een uur, twee uren, zonder veel te spreken en zonder te trachten hun angst voor elkaar te ver bergen en toen verschenen uit den mist van sneeuw Anderton en Jean Bénard. Stane keek vragend naar den politiedie naar, maar deze schudde het hoofd. „GoddankI'' zei Stane, terwql Jean Bé nard naar Helen keek. „De dood in de sneeuw, dat is niets! Ik weet het. Ik heb eens een man zoo zien sterven. Het is zoo zacht als de hand van een vrouw." Toen Bénard dit gezegd had, keerde Helen zich om en ging naar de kleine tent, om te bidden voor den man, die ge zondigd had, maar zqn laatste volledige vergoeding gegeven had. Twee dagen later, toen de storm uitge woed had, gingen allen op weg naar Fort Malsuni. Aan het eind van den eersten dag bereikten ze een riviertje, dat Stane onbekend was. „Waar gaat dit heen?" vroeg hq 's avonds bq het kampvuur, terwql hij wees op het bevroren water. „Het maakt een groote bocht en valt hoven Fort Malsum in de rivier," zei An derton. „En de andere kant? Waar komt die vandaan?" „Dat weet ik niet," sprak Anderton, „heb het nooit geprobeerd." „Maar ik wel," zei Jean Bénard. „Ik ben wel vüftig mijl dien kant op gevaren. Twee dagtochten van hier is een Engel sche Zendingspost waar een getrouwde priester het evangelie verkondigt aan de Indianen. Het is een beste man, die lacht als een engel!" Een peinzende uitdrukking kwam op Stane's gezicht en eenigen tqd zat hq in gedachten verzonken. Toen de gelegen heid zich vooi'deed, ging hq met Helen langs den zoom van het hosch wandelen en sprak ernstig met haar. Een vroolqk gelach drong door tot de mannen bq het kampvuur en Jean Bénard keek om. „Wat zeggen je landslui ook weer, poli tie? „De jeugd wil zich uitleven!" Zü rukt het geluk uit de kakeu van den dood zelf." „Ja, en deze twee verdienen het geluk." Toen Stane en Helen bü het vuur terug keerden, onderhield de eerste zich gerui- men tqd met Jean Bénard, terwql Ander ton elders bezig was. En na eenigen tqd riep Jean vol vuur uit: „B(j den hemel. Dat is een goed plan m'sieu! De honden en den voorraad zou ik u graag geven als ik niet zoo arm was! Maar u kunt ze koo pen met plezier!" „Prachtig! Maar geen woord er van aan Anderton vóór morgenochtend!" „In orde, m'sieu. Ik begrüp het. U en de juffrouw bereiden de politie een mooie verrassing! Is het niet?" „Zeker," zei Stane lachend. En Andertons verbazing was onge veinsd. Terwql het nog donker was en de sterren aan den kouden hemel flikkerden, werden de drie spannen opgetuigd op de rivier. Toen ontdekte Anderton, dat Jean Bénards span stroomopwaarts opgesteld stond. „Hallo, Jean," riep hq, „ga je ons ver iaten?" „Ik niet, m'sieu Anderton," zei de wild- jager grinnekend. „Ik ga met u mee naar Fort Malsum om te helpen letten op Chigmok en de anderen. Maar ik heb het span verkocht aan m'sieu Stane en hq gaat naar den Engelschen Zendingspost." „Den Engelschen Zendingspost!" Toen ging hem een licht op en hjj wendde zich tot Stane en Helen, die bq elkaar ston den met lachende oogen. „Ik zou jullie wil len schudden, allebei F' zei hq. „Is me dat een manier mq het baantje van getuige te ontnemen? Maar, heilige Christoffel! Het is het beste, wat je doen kunt, te troüwen voordat je de wildernis verlaat!" „Die zendeling," zei Stane lachend, „is een geschenk van den hemel. Het zou on zin zijn niet van de gelegenheid gebruik te maken." „Dat zou ik ook vinden, in jou plaats," zei Anderton, die met hun vroolqkheid instemde. „En Jean zegt, dat hij lacht als een en gel," riep Helen vroolqk, „Dat moet ik natuurlijk zien. Ik heb nog nooit een engel zien lachen!" „Maar ik wel en Stane ook," antwoord de Anderton. „Wanneer vertrek je naai het Paradü»? We zullen wachten tot je weggaat." „Wq zqn klaar," zei Stane. „Dan is het tqd, dat je gaat!" Handen werden geschud, groeten ge wisseld en toen ging Stane voor de hon den uit, terwql Helen haar plaats aan het stuur innam. „Moosh! Mooshl" hitste Jean de hon den aan. Onder luide gehikwensehen gingen ze op weg naar den Engelschen zendeling en boven hun hoofd gloeide plotseling de gloed van den dageraad en verlichtte hun weg met pracht en heerlqkheid. EIND E.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 1