Buitenlandsch Overzicht. DIAMANT Heem "re "AKKERTJE" HONIG'S JUUEMNESÜEP 6 borden voor 20 ets. i d m mÊ Sfcs Oost-Indië. De Tweelingzusters NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Bak- en Braadvet No. 7412 EERSTE BLAD DONDERDAG 29 NïAART 1934 62ste JAARGANG bgA| Fa. J. F. BEEMSTERBOER is de leverancier van onze verlovingsringen; daar ontvingen wij een Paaschgeschenk ter waarde van f 4.5Ö naar eigen vrije keuze, en het is een zaak, waar men gezellig koopt. Amerikaansche goederen met Amerikaansche schepen. De verkiezing in Italië Een boek van Dimitrof, Dreigbrieven aan Mac- Donald. De verdwenen 6 mille De zaak van den overste* Patricia Wentworth HEL i y,^•uk- JtiSf?».' j*TV_ ËSSi BSJI Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet/ Heldersche Courant f 1.50; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen 'lexel f 1.65-.binnen land f 2.— Nederl. Oost- en West lndië per zeepo-4'l 2.10, dem per mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4et.:fr.p.p 6ct. Zondagsblad resp f 0.50 f 0.70, f 0.70, f 1.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 11.70 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redaeteur: P. O. DE BOER. Uitgave N.V. Drukkerij v/hr DE BOER Jb. Burean: Koningstraat 78 - Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066 ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjanl). tngez. meded (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiëo (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling t0 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en niet brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Hst Duitsche standpunt inzake de Fransche ontvvapeningsnota aan Engeland. - Besprekingen tusschen den Franschen- en Belgischen minister van buitenlandsche zaken. Duitschland en de Fransche nota Dat Duitschland verre van enthousiast zou zijn over de Fransche ontwape ningsnota aan Enge land, behoeft wel geen nadere toelichting na hetgeen wij uit deze nota hebben meegedeeld. Practisch .Immers, zoo schreven we Dinsdag, is de ontwapeningsconferentie door deze nota den doodsteek toegebracht, al erkent men dit nu niet zoo grif. De Diploinatisch-politische Korrespon- denz geeft het Duitsche standpunt als volgt weer: „De Fransche nota bevat in hoffe lijke bewoordingen die weliswaar na de onderhandelingen die al zeven jaar duren niemand meer op een dwaalspoor kunnen brengen een besliste verwerping van de grond gedachte en de concrete bizonder- heden van het Engeische memoran dum. De Fransche nota negeert alles wat in de gedachtenwisseling tusschen de mo gendheden tot dusver is bereikt; zij stelt tegenover deze resultaten, waaromtrent Engeland. Italië en Duitschland het eens zijn, den eisch „terug naar Versailles" en spreekt voor den modus der verdere on derhandelingen een even stellig „terug naar Genève" uit. Ook daarmee plaatst Frankrijk zich in tegenstelling tot alle andere mogendheden. „Frankrijk heeft in feite alles voor zijn veiligheid verkregen, wat het noo- dig heeft. Met name waarborgt Locarno het tegen een aanval van Duitschland een gevaar, dat, blijkens de herhaalde vredelievende verklaringen van den rijks kanselier, trouwens volstrekt niet bestaat. LOUIS BARTHOU, Minister van Buitenlandsche Zaken van Frankrijk. Aan de consequenties van eigen volkomen veiligheid onttrekt Frankrijk zich door zich op te werpen tot zaakwaarnemer van andere, in de nota niet bij name genoem de staten, voor wier veiligheid het zou hebben te zorgen. Daarbij maakt de Fran sche regeering de fout, de rechtmatige aanspraken van Duitschland op veilig heid ten eenen male over het hoofd te zien." De Korrespondenz betoogt dan verder, dat de Fransche nota geen enkel voorstel bevat omtrent een oplossing van het ont- wapeningsvraagstuk en voegt daaraan toe: „Zelfs als de Engelschen bereid waren alle Fransche veiligheidseischen in te willigen, zou Frankrijk, gelijk uit het slot van de nota blijkt, de Engeische voor stellen weigeren te aanvaarden." „Misleidend is dat de Fransche regeé- ring de voorstellen van 14 Octoner, die Duitschland hebben bewogen de ontwa peningsconferentie te verlaten en uit den Volkenbond te treden, kenmerkt als het uitgangspunt, waarheen men dient terug te keeren. Het uitgangspunt is veeleer de verklaring van December 1932 over Duitschlands rechtsgelijkheid en het door alle staten als grondslag eener oplossing aanvaardde plan-MacDonald." Het is te begrijpen, dat, nu het hoe lan ger hoe meer duide lijk wordt, dat er niets meer terechtkomt van de ontwapeningsbesprekingen, men tracht onderlinge verdragen te sluiten en steun bij elkaar te zoeken tegen eventueel drei gend gevaar. Vooral België en Frankrijk zijn niet gerust ten opzichte van Duitsch land. Nu heeft Dinsdag de Fransche mi nister van buitenlandsche zaken, Barthou, een onderhoud gehad met den Belgischen minister van buitenlandsche zaken, Hy- mans. Een officieele mededeeling aan de pers zegt hieromtrent: Zij hebben samen den Européeschen toestand overwogen en waren het eens over de gevaren, die in de her bewapening van Duitschland besloten liggen. Zij hebben oveneens de gevol gen nagegaan van een wapenings wedloop en hebben uiting gegeven aan den wensch deze gevaren te be zweren door de tot standkoming van een internationale oonventie, welke ernstige waarborgen van toepassing zou moeten bevatten. Het onderhoud heeft verder geloopen over verschillende vraagstukken, die de betrekkingen tusschen Frankrijk en Bel gië aangaan. Ook ten aanzien van deze essentieele punten is de eensgezindheid van de twee regeeringen gebleken. Tot zoover de officieele mededeeling. V^n officieuze Belgische zijde mochten wij nog nader omtrent dit onderhoud eenige inlichtingen ontvangen. Sedert de stopzetting van de werkzaamheden der ontwapeningsconferentie door het uittre den van Duitschland, aldus onze zegsman, zijn de gedachtenwisselingen tusschen de bij Migraine, 'Kaler", Hoofdpijn. verschillende betrokken mogendheden voortgezet België heeft aan deze bespre kingen geen direct aandeel gehad, maar is toch wegens het bijzondere belang, dat deze kwestie voor dit land heeft, door de regeeringen der bevriende mogendheden volledig op de hoogte gehouden. Vooral met de Fransche regeering was het con tact op dit gebied van zeer inmgen aard. Reeds in November j.1. heeft de Belgische regeering haar standpunt in details aan de Fransche regeering meegedeeld. Het- werd nog nader toegelicht tijdens de rots van den heer Hymans naar Parijs einde December 1933. België is een der landen, die het meest aan het oorlogsgevaar zijn blootgesteld. Het vreest de Duitsche her- bewaning en het vreest ook een wape- ningswedloop. Een aecoord tusschen Frankrijk, Engeland en Italië, leidend tot een internationale ontwapeningsovereen- komst, blijkt in de huidige omstandig heden het eenige practische en af- doende middel te zijn om dit gevaar af te wenden. Bij gebreke van dit middel valt te vree zen, dat op het verdrag van Versailles steeds meer en meer inbreuk zal worden gemaakt. De besprekingen tusschen de regeeringen van Brussel en Parijs heb- RAUL HYAIARo. Minister van Buitenlandsche Zaken van BeUuë. ben toegelaten te constatceren, dat om trent deze punten en speciaal wat betreft de noodzakelijkheid van een afdoende controle en van ernstige waarborgen van toepassing eensgezindheid van in zicht bestaat. Het jongste memorandum, door de Fransche regeering aan de Brit- sche regeering overgemaakt, legt nadruk op het belang dat aan deze waarborgen dient gehecht en toont aan, dat zij het probleem geheel beheerschen. Komt het tot ontwapeningsovereen komst, als hierboven bedoeld, dan zou den de onderteekenende staten z'ch niet afzijdig houden in geval van schending dezer conventie en zouden zij ook over de juiste toepassing er van hebben te waken. Ir.diefii de regeering liuu pro ductie export subsidieert. Roosevelt heeft Dinsdag een besluit onderteekend» volgens hetw elk in de toe- .komst Amerikaansche goederen, die met steun van de regeering geproduceerd of geëxporteerd worden, alleen met Ameri kaansche schepen vervoerd mogen wor- den. Een uitzondering op deze bepaling wordt alleen toegestaan, voor goederen ten aanzien waarvan 'officieel wordt ver klaard, dat geen Amerikaanseh schip be schikbaar is. In Amerikaansche scneep- vaartkriugen acht men dit besluit de be langrijkste maatregel, die in deze eeuw ter wille van de scheepvaart genomen is. WAT DE ONDERDRUKKING VAN DE SOCIALISTISCHE ACTIE DE OOSTEN- RIJKSCHE REGEERING GEKOST HEEFT. De onderdrukking van de socialistische actie in Oostenrijk heeft de regeering volgens een officieele mededeeling 60 millioen schilling gekost. De veiligheids- belasting zal deze kosten moeten goed maken. BEZLTN GIN GSMA ATR'EGELEN DJ FRANKRIJK. Vervroegde pensionneering. Volgens de Petit P&risien - zouden de bezuigingsmaatregelen van het kabinet- Doumergue Ö.a.' 'behelzen ecu verv roegde- pensionneering van 60 tot 80.000 ambtena ren. In weerwil van de hierdoor ontstane verhoogde pensioenuitgaven zou de be sparing aanzienlijk zijn en ongeveer een milliard frank bedragen, daar de meeste gepensionneerden niet door andere amb tenaren vervangen worden. De pensionneering van een groot aantal oudere ambtenaren zou het bovendien mogelijk maken jongeren hiervoor in de plaats te stellen. Heel Italië achter Mussolini. Evenals vijf jaar geleden, zijn ook bij deze verkiezing de meeste neen-stemmen uitgebracht te Milaan en wel 5211 in de provincie, 3924 -in de stad. Te Rome be droeg het aantal neen-stemmers 629, te Turijn 869. Over het resultaat van de verkiezingen in Italië schrijft de Petit Parisien: Het is aan geen twijfel onderhevig, dat Mussolini meer dan geheel Italië achter zich heeft. Met zulk een verkiezingsresul taat kan hij thans zonder dralen den cor poratieven raad verwezenlijken, welke hem reeds lang voor oogen zweeft. Het overweldigende resultaat van de Italiaan- sehe verkiezingen is zeker grootendeels een gevolg van Mussolini's buitengewone persoonlijkheid. De Echo de Paris zegt, dat de fascistische staat thans almachtig is, maar tot dusver nog niet gebleken is glwètend te zijn. Over het proces en den Rijksdagbrand. In een onderhoud met een vertegen woordiger van de Wétsjernata Moskwa heeft Dimitrof, die op het oogenblik in een sanatorium nabij Moskou vertoeft, verklaard, dat hij een boek voorbereidt over 't Kijksdagproces en over den brand in den Rijksdag. In dit boek wil Dimi trof eveneens zijn arbeid in Bulgarije be schrijven en zijn leven in ballingschap. Ik meen, aldus Dimitrof, dat 'ik aan alle proletariërs, die voor onze bevrijding hebben gestreden, alles moet vertellen, wat ik over het proces te Leipzig weet. GELOOF, PASFOTO EN VRIJ REIZEN In Bosnië is een eigenaardig conflict tusschen de spoorwegdirectie en de Mo- liammedaansche kerk ontstaan. Tot dus verre waren n.1. de Mohammedaansche 'vróuwen niet verplicht, op haar abonne mentskaarten fotografieën te hebben. Op de plaats, anders voor de foto bestemd, werd ingeschreven, dat de houdster uit religieiïsé' gronden ifn het vertoonen eener photografie was vrijgesteld. Het resultaat was echter, dat vrijwel alle Mu- zelmansche vrouwen voor niets reisden, aangezien diegenen, wier eehtgenooten een abonnement voor hun gezin hadden, dan wel om de eeri of andere reden recht hadden op vrijkaarten, deze kaarten zon der photografie eenvoudig aan kennissen uitleenden. In verband hiermede heeft de spoorwegdirectie de photografieën thans ook voor Mohammedaansche vrouwen verplichtend gesteld. Daarentegen heeft de Moefti van Sera- jewo krachtig geprotesteerd, aangezien hij dat als een aanranding van het geloof be schouwt. De spoorwegdirectie staat ech ter op het standpunt, dat zij, die zich niet wil laten photografeeren, dan maar voor haar biljet moet betalen. MacDonald heeft onlangs dreigbrieven ontvangen en de politieke politie heeft deze zaak reeds in onderzoek, meldt de „Daily Herald". Uit de brieven blijkt, zoo vervolgt het blad, dat de schrijver de ge woonten van den eersten minister nauw lettend gadeslaat. Zij bevatten o.a. nauw keurige aanduidingen over MacDonald's ochtendwandelingen in het St. James Park. Ook werd nauwkeurig met uren en minuten aangegeven, waar en wanneer MacDonald zich op een bepaalde plek. in het park bevond. MacDonald wil echter hiervoor zijn ochtendwandelingen niet in den steek laten. Op aandrang van bevoegde zijde, heeft hij er echter in toegestemd zich voortaan te laten vergezellen door twee politie-agenten, en niet, zooals tot dus ver door één. De baby had ze onder zijn „berusting" Een bewoner van den Moeriahweg te Batavia kwam bij de politie vertellen, dat men uit zijn brandkast 6000 aan contan ten ontvreemd had. De politie stelde on middellijk een onderzoek ter plaatse in, maar daar er geen spoor van inbrekers was te ontdekken, kwam men tot de con clusie, dat waarschijnlijk een der huis- genooten de dader moest zijn Men hield nu huiszoeking en het verloren gewaande bedrag werd inderdaad teruggevonden. 5800 vond men in de wieg van de baby, die er met zijn natten luier bovenop lag en met zijn groote bruine kijkers vol belangstelling de behandeling der poli tiemannen volgde. De ontbrekende 200 werd terugge vonden in het handtaschje van mevrouw. Naar Week, verborg deze „inbraak" een huiselijk drama. (Bat. FJwshL) Totaal f 5100 zoek. Het Bat. Nbl. meldt nader: De trieste geschiedenis van de ver duisteringen, gepleegd door een hoofd officier te Soerabaja, is aan het licht ge komen toen bleek, dat hij zeer groote schulden had. De omvang der verduisteringen is thans vastgesteld. Aan cantinegeld is 4000 gulden zoek en aan gelden van de dag verblijven 600 gulden; aan landsgelden 45 ets p. pond - 22 j ets p. half pond Depot Den Helder IVL A. GRÜNWALO Feuilleton Uit het Engelsch van Nadruk verboden. 4) John zette zich op de leuning van den fauteuil, die voor de bezoekers bestemd was en keek even peinzend voor zich uit. .Toen hij weer begon te spreken, beant woordde hij eerst de laatste vraag van zijn ouden vriend. „Ik kwam niet terug, omdat ik niet wist wat ik moest aanvangen met een landgoed, zonder geld om het behoorlijk te bewonen. Bovendien zat ik tot over mijn ooren in het werk met het boek van Peterson." Lewis Smith nam weer in zijn bureau stoel plaats, sloeg zijn lange beenen over elkaar en vroeg: „Peterson?" „Ja, Rudolf Peterson. Je hebt toch wel eens van Rudolf Peterson gehoord? Peter son van de slangen. Een eersteklas be roemdheid op zijn gebied!" Peterson van de slangen? O ja. ik her inner me zooiets. Natuurlijke historie is nooit mijn sterkste zijde geweest. Maar hoe kwam jij ertoe?" „Nadat ik gedemobiliseerd w*s, ging ik weer naar Canada. Ik was »r voor den oorlog ook twee jaar geweest en ik dacht niet beter te kunnen doen dan er weer heen te gaan. Hier in Engeland had ik niemand en Sir Anthony, nu die had me duidelijk genoeg te kennen gegeven, dat hij niets van me moest hebben. Ik neem het den ouden man niet kwalijk het moet wel verschrikkelijk voor hem geweest zijn twee zoons te verliezen en dan nog het gevoel te hebben dat ik, een wild-vreemde als erigenaam van bet. landgoed vóór zijn dochters ging. Ik kan me best begrijpen, dat hij me niet wilde zien." „Het zou verstandiger van hem zijn geweest, dat hij zich meer in het onver mijdelijke had geschikt, zoodat je je op je taak als zijn opvolger had kunnen voor bereiden. De heele zaak was veel gemak kelijker, veel normaler gegaan, wanneer „je niet, zooals nu, volslagen vreemd tegen over alles stond." John maakte een ongeduldig gebaar. „Ik was zelf niet erg happig. Zoo'n beetje rondlummelen en op iemands dood wachten, is toch geen mannenwerk! Ik heb het overigens allesbehalve gemakke lijk gehad aan den overkant." Hij maakte een hoofdbeweging in de denkbeeldige richting, waar Canada moest liggen. „Ik heb de krankzinnigste dingen moe ten aanpakken om aan een boterham te komen." „Dat zal wel geen belegde boterham zijn geweest?" „Neen, er waren zelfs dagen, dat ik niet eens zooveel bij elkaar scharrelde, dat ik kon eten. Op die manier ben ik met Pe terson in aanraking gekomen. Ik vroeg of ik zijn koffer mocht dragen, maar hij beweerde dat hij dat zelf wel kon. Maar ik liet me niet afschepen en opeens vroeg hij: „Heb je honger? Ja? Neen?" „Verduivelde honger," antwoordde ik en de oude heer staarde me een poosje aan en toen bromde hij: „Het is verkeerd om te vloeken, maar het is nog veel er ger om honger te hebben. Neem mijn kof fer, jongeman, dan gaan we samen er gens wat eten, maar vertel me eens, hoe het komt, dat je honger hebt. Je ziet er toch niet uit als een dronkaard!" Nu, ik ging met hem mee en twaalf uur latei- werd ik wakker in een goed bed en dacht dat ik alles gedroomd had." „En was dat zoo?" „Het kostte me eerst moeite te begrij pen, dat het geen droom was! Maar ik herinnerde me het kolossaal goede diner, en dat hij mij gevraagd had waar ik op school geweest was en wat ik verder in mijn leven heb uitgevoerd en ten slotte wist ik weer dat hij mij als secretaris had aangenomen om de heele wereld met hem rond te reizen en zijn Engelsch te verbe teren als ik geen foto's van slangen maakte. Je zuit moeten toegeven dat het niet bijster waarschijnlijk leek." Lewis Smith viel achterover in zijn stoel en schaterde van het lachen. „Was hij wel goed bij zijn verstand?" „Daar mankeerde niets aan. Vijf jaar hebben we gezworven om materiaal te verzamelen voor zijn boek over slangen. Drommels beroerd werk soms. Ik verze ker je, dat het niet alles is, om op je buik door een dicht begroeid moeras te glib beren, om te probeeren een close-up te maken van een adder in den schoot van zijn familie of een brilslang te besluipen, terwijl je weet, dat een ander jou be sluipt. Die oude Peterson was een won der. Hij was te dik om zelf te kruipen, maar zijn kijk om de juiste plekjes te vin den, zijn moed en zijn volharding waren verbazingwekkend. We waren middenin zijn boek, toen ik jouw advertentie zag en ik kon hem niet zoo maar in den steek laten. Bovendien ik had geen geld om Waveney behoorlijk te bewonen en wat misschien nog het voornaamste was, ik had geen lust om me in dat oude kanalje van een kasteel te begraven." Lewis Smith keek hem vragend „En wat zijn dan nu je plannen? Mijn oom scheen te denken John ging met een ruk verzitten. „Mijn plannen staan nog niet vast. Het geld heb ik in ieder geval nu. De oude heer heeft net de uitgave van zijn boek beleefd en toen hij zijn oogen had dicht gedaan, bleek hij zijn heele hebben en hou aan mij te hebben nagelaten. Ik ge loof niet, dat hijzelf wist, hoeveel het wel was, geld kon hem niets schelen. Maar het is niet weinig, dat kan ik je verzeke ren." „Wat 'n geweldige bof!" Ér trok een schaduw over John's ge zicht. Dat hij het geld met liefde zou heb ben willen teruggeven, als hij daarvoor den ouden Peterson, al was 't ook maar één keer, met zijn eigenaardig accent „mijn jongen" had kunnen hooren zeg gen, was iets, dat Lulu Smith zeker niet zou begrijpen. Hij wierp zijn weemoedig gepeins van zich af en hernam, zich dwingend op onverschilligen, zakelijken toon te praten: „Zoo, dat is dat. En wat Waveney be treft, heb ik nog geen besluit genomen. Ik kreeg van je oom een schriftelijke ver gunning om het te bezitten en ben er in cognito eens 'n kijkje gaan nemen." „Wat denk je ervan?" John vermeed een rechtstreekseh ant woord. Hij trommelde met zijn vingertop: pen op de leuning van zijn stoel en zei lachend: „Die huisbewaarster is de grootste draak, die ooit in menschengedaante op aarde heeft rondgewandeld. Maar luister eens, Lulu, ik wou graag een paar din gen van je weten." „Steek maar van wal!" ,.Nu dan; het landbezit en de titel ko men aan mij, maar het grootste deel van Sir Anthony's geld hebben zijn dochters gekregen, nietwaar?" „Dochter." „Maar hij had toch twee doahters?" drong John aan. „Ik heb op Waveny een geschilderd portret van ze gezien." „Ja, tweelingen. Maar Lady Marr heeft het geld gekregen." „Alles?" „Ja, alles." John staarde naar het vloerkleed, maar hij zag het patroon ervan niet; hij zag een meisje, kijkend naar een spiegelbeeld, dat in werkelijkheid geen spiegelbeeld was. Een meisje met kortgeknipt blond haar en een met lange, donkere krullen die afhingen tot ze in de schaduw van de entourage oplosten. Jenifer Anne en Anne Belinda wie van de twee was lady Marr? Met gefronste wenkbrauwen hief hij het hoofd op en herhaalde overluid de woorden, die zich in zijn geest gevormd hadden. „Jenifer Anne en Anne Belinda wie van de twee is lady Marr?" „O, Jenifer, ze wordt altijd Jenny ge noemd." „Welke van beide is het? De eene had kort, blond haar, de andere lange, don kere krullen." Er was een haast opmerk- bare trilling in zijn stem, want ofschoon zijn intuïtie hem zei dat het blonde meisje Jenifer Anne moest zijn, wachtte hij toch vol spanning of Lulu zijn vermoeden zot? bevestigen. „Ik heb dat verschil in haar kleur niet kunnen opmerken. Ik heb de zusters trouwens eens een keer samengezien, ze leken ais twee druppels water op elkaar net als alle tweelingen. We hebben het huwelijkscontract voor lady Marr ge maakt maar daar heb ik weinig mee te maken gehad mijn j)om heeft het grootendeels zelf behandeld. Een maand geleden was Lady Marr hier op kantoor en toen heb ik haar te woord gestaan, omdat mijn oom uit was." „Nu?" Er klonk thans ongeduld in John's stem. Lewis lachte. „Je kunt tegenwoordig niet meer zien, wat voor kleur haar vrou wen hebben! Ze had zoo'n hoedje op, waar het heele gezicht in schuil gaat op 'n stukje na, om te demonstreeren, dat ze hun lippen verven. Maar wacht oen oog van haar heb ik ook gezien het was bruin! Misschien dat dit je op weg kan helpen!" John voelde zich plotseling opgelucht. Zoowel zijn spanning als zijn opluchting waren buiten verhouding tot de belang, rijkheid van het geval. „O, dan is zij de blonde. Die andere had blauwe oogen." (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 1