van IVimfüc
PAG. 2
De koning van Annam
huwt uit liefde.
ZATERDAG 7 APRIL 1934.
dat ió ikke
TOB NOOIT HOEKJE
De gebarsten klok.
jong echtelijk geluk en politieke
zcrgen.
Dezer dagen is de jonge koning van
Annam, het Fransche protectoraat dat
het grootste gedeelte van Indo-t hma
inneemt, in zijn hoofdstad Hue in het
huwelijk getreden.
De koning, die den naam Bao mai
draagt, stamt uit een oud Annamie-
tiseh koningsgeslacht. Dit is echter
niet het geval met zijn jonge vrouw,
die Marise Nguygen Huu Hao heet. Zij
is de kleindochter van een vroegeren
vorst in Cochin-China, wiens huis
reeds lang geleden tot het Katholicis
me overging en de Fransche zeden en
cultuur aannam. Het spreekt vanzelf,
dat de familie der koningin ontzettend
rijk is. Ze bezit uitgestrekte landerijen
in de buurt van Saigon en Cholon. De
jonge koning en zijn vrouw hebben
hun opvoeding voornamelijk in Frank
rijk genoten. Beider sympathieën gaan
uit naar Frankrijk en zijn cultuur. Tal
rijke vrouwen uit het huis der brird
zijn reeds met hooggeplaatste beamb
ten van het Fransche Koloniale Be
stuur gehuwd.
In zooverre wordt het huwelijk van
den koning van Annam door de Fran
sche pers in het algemeen met instem
ming begroet. Men ziet niet ongaarne,
dat de Fransche invloed aan het An-
namietische koningshof in de persoon
der nieuwe koningin niet onbelangrijk
toeneemt. Toch bestaat er in Parijs
eenige bezorgdheid van' politieken aard
wijl het huwelijk des konings met een
vrouw „van vreemden stam", die bo
vendien christin is, door 't Annamie-
tische volk en vooral door de kaste der
Mandarijnen, dus de hoogere ambte
naren, met zeer verdeelde gevoelens
wordt opgenomen. Naar verluidt heeft
het vaticaan zijn toestemming tot dit
huwelijk slechts onder deze voorwaar
den gegeven, dat de jonge koningin
haar Katholieken godsdienst kan blij
ven uitoefenen. Wat den godsdienst
der kinderen, die uit dit huwelijk ge
boren worden, betreft, vernemen wij
bij geruchte, zullen de jongens in den
godsdienst van den vader en de meis
jes in den godsdienst der moeder op
gevoed worden.
Maar juist dat is het, wat den onwil
van den Annamietischen adel, der
priesterschap, der beambten enz. op
wekt. De vroegere koningen van An
nam plachten hun eerste en hun bij
vrouwen juist uit deze kringen te kie
zen. Op deze manier verzekerden zij
zich een zekeren politieken invloed.
Deze invloed op den koning schijnt
door zijn huwelijk met een chris
tin niet onaanzienlijk ingekrom
pen. Leden der Anamietische ko
lonie te Parijs hebben aan pers-
menschen, die hen hierover onder
vroegen, meegedeeld, dat deze manier
van handelen van den koning van
Annam bedenkelijk veel had van een
uitdaging van het land, in zooverre
dit aan zijn oude gebruiken vasthield.
De koning zette niets minder en niets
meer dan zijn troon en zijn leven op
het spel.
Zulke uitlatingen worden door de
Fransche pers met begrijpelijke zorg
ontvangen.
Men hoopt echter, dat het de bemin
nelijkheid en de wijsheid der jonge
vorstin gelukken mag, het nog weer
barstige deel der Annamietische be
volking te verzoenen. Maar toch: reeds
tijdens de eerste dagen van dit ko
ninklijk huwelijk, dat enkel en alleen
uit liefde gesloten werd. werpen poli
tieke zorgen de eerste schaduwen op
het jonge geluk.
Zoo, nouw zijn de paaschdagen ook
al weer afgeloopen hè en ik heb een
fijn sjokoladen ei gehad en die vond ik
veel lekkerder als de eieren van de
kippen en ik heb een mooi steenen ei
gekocht voor die meneer die met m'n
zussie trouwen gaat en toen die met de
paaschdagen bij ons mogt blijven eten
heb ik dat steenen ei in z'n eierdoppie
gezet en hij vond het wel gek dat dat
ding zoo ontzettend hard gekookt was.
Maar hij was d'r toch niet kwaad om
want ie lachte, net zoo as ie om dat
berichie in de krant hep moeten lachen
over die ballon die op zou stijgen op
de ton maar die menschen die der naar
toe zijn gegaan om te kijken zijn der
toch maar lekker ingevlogen hè want
ze hadden fijn vergeten dat het 1 April
was.
Ik heb ook nog lol gehad met 1
April. Weet u wat ik gedaan heb. Ik
mogt met m'n zussie en die meneer
van der op de eerste Paaschdag gaan
wandelen naar de donkere Duinen en
toen hep ik een papiertje op m'n zussie
der rug gespeld en der op gezet: „Ik
ben verliefd" en op die meneer z'n rug
hep ik 'n brieffie gehangen: „Ik ben
verkocht". En toen we op straat lie
pen toen zei ik ineens tegen hun: „Kijk
eens jullie hebben allebei een brieffie
op je ruggen hangen". „Nee broer,"
zeg m'n zussie, „as je mij voor de gek
houwen wilt dan moet je vroeger op
staan, 't Is 1 April hoor," en ze hieven
der lekker mee doorloopen, den heelen
middag en toen ze thuis kwamen toen
zagen ze het en ze wouwen mij op
m'n kop geven. En ik had het nog wel
eerlijk gezeg dat ze een papiertje op
hun rug hadden hangen. As ze me
nouw niet gelooven omdat 't 1 April is
dan ken ik der toch niks aan doen hè.
Zuster Vermeulen is nouw ook 25
jaar zuster en ze hep van alles mogen
doen in die 25 jaar. Zieke menschen
lappies om doen, kleine kindertje
sehoone luijers en nouw zijn er alleen
van te krijgen, telkens hetzelfde te
moeten herhalen.
Toen ik Del ia een en ander over
bracht, schudde ze wijsgeerig het
hoofd. Ze vertelde me, wat ik Jones
den volgenden morgen moest zeggen
en ik schrok ervan.
„Dat is een onwaarheid," protesteer
de ik.
„Dat komt er minder op aan," be
weerde Delia. „Alles is te excuseeren,
wanneer je je best doet, je buurlui te
ontkomen, die hun vacantie in je
buurt willen doorbrengen."
Ik zag het logische van die redenee
ring in en zei den volgenden dag tot
Jones:
„Wij hebben bepaald, waar we onze
vacantie zullen doorbrengen. Wij heb
ben beloofd, een ouden oom van mij,
in Manchester, te bezoeken. Het is ver
velend, maar we kunnen er nu eenmaal
niet buiten. De man woont tegenover
een kerkhof en aan de achterzijde van
zijn huis ligt een gevangenis. Het zal
verre van prettig wezen, dat verzeker
ik je. En jullie gaan naar Birmingham,
nietwaar?"
„Ja," zuchtte Jones, „ongelukkig ge
noeg".
Alles liep nu gemakkelijk. We gin
gen niet naar Westsea, maar we huur
den een huisje aan de Zuidkust. Een
van die verrukkelijke stille plekjes,
waar men slechts heel weinig men
schen te zien krijgt.
We legden beslag op het heele
huisje. Naast ons woonde een visschers-
familie en verder was er in geen vel
den of wegen een huis te ontdekken.
„Ik hoop, dat die familie niet te
luidruchtig zal zijn," merkte mijn
vrouw op. „Wees een schat, oude jon
gen en tracht het een en ander omtrent
ze te weten te komen."
Ik was een schat en deed het. Ik on
derscheidde stemmen in den tuin.
Klaarblijkelijk had de familie bezoek.
„Ja," hoorde ik iemand zeggen, „het
ziet er hier bijzonder aardig uit, dat
valt niet te ontkennen. Het heeft ons
heel wat moeilijkheden veroorzaakt,
dit jaar te kunnen vaststellen, waar we
heen zouden gaan. U moet namelijk
weten, dat wij verleden jaar toevallig
naast buren van ons kwamen te wo
nen en wij begrepen, dat we ze niet
aan hun lot konden overlaten en wel
met hen uit dienden te gaan. Ze hebben
hun uiterste best gedaan, dit jaar
wéér een afspraak met ons te maken,
maar het is ons gelukt, ze om den
tuin te leiden."
Verbeeldde ik het me, of her
kende ik die stem inderdaad? Ik gluur
de door een gat in de schutting.
Het was Jones.
EINDE.
ie wuruou "c,
wen niet, behalve dan as ze met vis, h
loopen of op de markt staan of in de
raad op 't stadhuis zitten, maar dat
hoort er zoo bij en de Hertog Hendrik
is nouw ook weer thuis en hebben al
die meheeren paascheieren kenne eten.
Meneer Nieman heef ook z'n dia
manten bruilof gevierd en hij heelt
z'n eigen scheepje 60 jaar door het
jutterleven geloodst zeg m'n vader en
'ik feliciteer meneer en mevrouw Nie
man uit heel mijn klein juttershart en
ik wensch u er dan voorloopig nog een
hoop jaren bij.
In Kasieno en in Musies Sakrum is
ook van alles te doen geweest en die
meheer van Twisk van de bioskoopen
geeft allemaal filmvoorstellingen voor
't Krisiskommitee en das mooi he en
in Kasienoo hebben ze ook zoo iets van
„Wimpie" gespeeld en in Musies Sa-
krum zongen ze en in 't Kegelpaleis
was er een juffrouw aan 't dansen en
daar hebben ze nou ook een tooneel
bijgekregen omdat de groote menschen
die niet dansen ook wel eens wat an
ders wouwen zien. Ja 't gaat allemaal
erreg vooruit in Den Helder hè, as ze
nouw ook maar zorregen dat er gauw
een pier komp en om 't strand te be
waren gaan ze nouw die steenen pier
grooter maken en dan hoopen ze dat
er weer zand komp. Nouw ik ben eens
benieuwd want as 't strand heelemaal
zouw weggaan, dan zouden ze van 't
badhotel wel eens een vischershotel-
letje moeten gaan maken en dan zou
het in plaats van Badpaviljoen ,,'t looze
visschertje" gaan heeten, as ze der dan
meteen een vischhandeltje in maken,
dan zouwen de meheeren die daar
gingen visschen, visch kunnen koopen
en dan zouw moeder de vrouw blij zijn
as de mannen met 'n fijn zootje visch
thuis kwamen hè.
Daaaag,
LEERT U ONTSPANNEN!
En ontdoet u van uw ner
vositeit.
„Alsof iedere zenuw gespannen is!"
Ziedaar de gewaarwording waarover
menig mensch zich beklaagt. Hoe
frisch en flink kan iedereen zich ge
voelen, die slechts de moeite wil ne
men, zijn lichaam te leeren ontspan
nen! Gespannen spieren veroorzaken
gespannen organen, en gespannen or
ganen kunnen niet behoorlijk function-
neeren. De ademhaling en de spijsver
tering worden belemmerd, en men ge
voelt zich vermoeid en hoogst onbe
haaglijk. Ontspannig te leeren is ab
soluut noodig, wil men zich physiek
en psychisch weer normaal gaan ge
voelen. De geest en het lichaam be
ïnvloeden elkaar wederzijdsch. Een
uitgeput lichaam leidt niet tot opwek
kende gedachten, en omgekeerd
dragen neerslachtige en negatieve ge
dachten niets bij tot een lichamelijk
wèl-bevinden, integendeel. Zorgen
en angst, tezamen met de verkeerde
gewoonte, om voortdurend de spieren
te spannen, kunnen een mensch ziek
maken. Daarom moeten wij die hoogst
nuttige gewoonte weer aanleeren, die
jonge kinderen en dieren van nature
eigen is, n.1. om de spieren te ont
spannen. Onbewust reageeren onze
spieren op de woorden, die wij denken
of uitspreken. De woorden: haast, op
schieten, vlug, kijk, luister, pas op,
gauw wat, klaar zijn in dagelijksch
gebruik. Geen van die woorden brengt
ontspanning te weeg, integendeel,
op de klank van deze en en nog veel
andere woorden spannen wij, onbewust
en automatisch, onze spieren. In den
strijd om het bestaan verleeren wij de
zoo belangrijke functie: ons lichaam te
ontspannen. Sommige menschen ont
spannen hun spieren niet eens in hun
slaap, sommigen kunnen bij een eerste
poging, hun spieren niet 'eens meer
T JUTTFRi^p
ontspannen. Een feit is het, dat «li
die aan gespannen zenuwen np en
hun spieren niet eens meer ontsn
nen. Zij zullen verstandig doen
reeks nieuwe woorden in hun 'd-o
lijksche spreektaal op te nemen. Zm/
woorden als: rustig, zachtjes," /.i
rust, evenwicht, stilte, sluimer'gemii'''
kelijk, stil, gedempt. Allemaal Wo!r
den die kalmte weergeven en de si/'
ren een neiging geven, zich te om*
spannen.. 1
Het feit dat kinderen en acrohatP
van een dikwijls groote hoogte kun»/
vallen zonder zich ernstig te bezeer/
berust alleen hierop, dat zij bij 200.'
val hun spieren ontspannen houden
Volwassenen hebben de verneerd
gewoonte, om juist al hun spieren
spannen, zoodra zij meenen, dat hun
eenig gevaar dreigt. Behalve op spier
ontspanning, zullen nerveuse ni(1'
schen verstandig doen, zich toe te W*
gen op diep en regelmatig ademhalen"
De meesten van hen zijn borstademha'
Iers; zij krijgen veel te weinig ZUUt.'
stof naar binnen, juist genoeg om
het bovenste gedeelte van de longen te
vullen. En voor een juiste wijze van
ademhalen is het noodig, dat het dia
fragma bewogen wordt, het gedeelte
gelegen tusschen de borst-organen en
de onderbuiks-organen. Diep ademhe-
len, waarbij dit gebeurt en de longen
geheel gevuld worden, is noodig 0m
100 gezond en flink te blijven en
bovendien gaat er een zeldzaam kal-
ineerende werking van uit. Probeer het
maar eens. Het beste is, dat men op
een divan gaat liggen, of anders echt
gemakkelijk gaat zitten. De kleeding
mag niet knellen. Ademt diep en hum.
zaam in, houdt de adem vast, geduren
de even langen tijd als het inademen
geduurd heeft, en ademt daarna uit in
eenzelfden tijdsduur. Het beste is, erbij
te tellen. Dus: een, twee, drie, vier, vijf,
zes, men heeft ingeademd; nu houdt
men den adem vast: een, twee, drie, vier
vijf, zes, en vervolgens ademt men uit,'
tok in zes tellen.
Tracht, terwijl u doorgaat met rhyth-
misch ademen, uw spieren te ontspan
nen. Houdt u zwaar, en tracht steeds
langzamer te ademen. Wie zich hierin
2 tot 3 maal tien minuten oefent, zal
vanzelf de gewoonte krijgen om diep
en regelmatig adem te halen, en nim
mer zonder noodzaak de spieren te
spannen. En dan zal men bemerken,
da het uithoudingsvermogen sterk toe
neemt, en alle nervositeit verdwijnt.
DR. JOS DE COCK.
Zij: „Altijd als ik u zie word ik her
innerd aan een groot man!"
Hij: „U vleit mij! Welke groote man
bedoelt u?"
Zij: „Darwin!"
De machinefabriek in Bloombury
herbergt op liet oogenblik een vreemde
gast. Midden tusschen de automobie
len, carosserieën, chassis en cylinders,
staat een groote, oude kerklok. Ze
komt uit de kathedraal van Blythbo-
rough, die tot de mooiste kerken van
Zuid-Engeland behoort. De klok heeft
in haar bovenstuk meerdere barsten,
die ontstaan zijn doordat men vroeger
buiten de klokspijs ook nog een beetje
ijzer bij het gieten der klokken ge
bruikt heeft. Tusschen het ijzer en het
Idokkenmetaal heeft zich een kleine
roestlaag gevormd, die tenslotte de
klok heeft doen springen. Door ge
bruik te maken van de nieuwste smelt
en laschmethodes heeft men deze bar
sten, die de zuivere toon der klok in
gevaar brachten, weer dichtgemaakt.
En spoedig zal de vreemde gast uit het
het jaar 1608 weer zijn bronzen lied uit
den hoogen toren over het land aan
zijn voeten strooien.
