Buitenlandsch Overzicht.
ymmsEmsMEL
De Tweelingzusters
NIEUWSBLAD VOOR OEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BINNENLAND
7432 EERSTE BLAD
D5NSDAG 5 MEI 1934
62ste JAARGANG
Patricia Wentworth
Voortgezette anti-
Joodsche propaganda
van ,,Der Stürmer".
Verlenging van den
militairen diensttijd
in Frankrijk?
De strijd in Arabië.
Een belangrijke gift
voor het N.C.C.
ldersche courant
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant fi.60; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65;binnen-
and t 2.-, Nederl. Oost- en West-Jndië per zeepost t 2.10, idem per
mail en overige landen f 3.20 Losse ros. 4ct. ;fr.p.p fict. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70. f 0.70,f1.— Modeblad resp. f1.20, f 1.50, f 1.50, 11.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. O. DE BOER.
Uitgave N.V. Drukkerij v b C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 10066.
ADVERTENTIËN
20 ct. per regel (galjard). tngez. meded (kojomöreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Een negatief resultaat van de besprekingen tusschen Frankrijk
en Engeland. Mussolini is bezorgd over de ontwapeningS'
kwestie. Nogmaals het schuldenvraagstuk.
De Fransch'
Engelsche
besprekingen
Het resultaat van de
besprekingen tusschen
Barthou (Frankrijk) en
Henderson (Engeland)
is meer dan bedroe
vend, de besprekin
gen zijn op niets uitgeloopen en dat be-
teckent weer een stap verder van den
•bewapeningsstilstand", over ontwapening
zullen wij maar niet eens meer spreken.
Henderson zou zelfs de gegrondheid van
de Fransche stelling hebben toegegeven.
„Lat was heel beleefd van Henderson
sinds de onvereenigbaarheid van de
standpunten onweersprekelijk aan den
dag gekomen was", zoo telefoneerde de
faiijsehe corr. van de Xw. Rept, Crt. Za
terdagmorgen aan zijn blad.
De hoop op een vergelijk schijnt nog
niet geheel en al opgegeven benoeven te
worden. Italië zou nu het oogenblik ge
komen achten, om te Genève als bemid
delaar op te treden. Xaar men weet, er
kent bet Italiaansehe plan feitelijk de her
wapening van Duitschland en de hand
having van de wapening der andere lan
den op bet oude peil.
De Jklatin gelooft, dat de regeering te
Rome den Franschen waarborgen, die'
tot militaire sancties zouden gaan, wil
toekennen. Daaromtrent moeten Fran
schen, Engelschen en Italianen te Genève
overleggen.
Nu Barthou en Henderson niet verder
opschoten, bleef hun niets anders over
dan de vergadering van het bestuur van
het algemeene comité te Genève zoo
spoedig mogelijk te laten' doorgaan. De
ontwikkeling van de gebeurtenissen In
Duitschland heeft de Franschen tegenover
elk compromis schichtig gestemd. Zij wil
siechts met waarborgen van veiligheid
genoegen nemen.
Het ontbreekt te Parijs niet aan stem
men, die daarin vermeende schijnheilig
heid laken. Parijs, met andere woorden,
zou van Duitschland's hérwapening ge
bruik maken om zich aan de verplichtin
gen tot beperking van de eigen bewape
ning te onttrekken, aldus redeneeren de
socialisten. Zij blijven er bij, dat men
Hitier in zijn eigen strik had moeten
vangen.
Op die manier zou men hem belet heb
ben zich te beroepen op hun gewraakte in
gebreke blijven ten opzichte van de ont
wapeningsbepalingen van Versailles, om
zelf tot herwapening over te gaan.
Zoo schuift de eene partij de verant
woordelijkheden op andere. De Fransche
regeering meent zich over die te Londen
te beklagen te hebben. Zij is van oordeel,
dat als Londen al een poos geleden met
klem den Duitschers hun onwil verweten
had met die bepalinlgen rekening te hou
den, de conferentie nie tin het slop ge
raakt zou zijn, waaruit men zich nu met
wanhopige inspanning probeert los te
werken. In deze richting kan in de ge-
daehtenwisseling tusschen Londen en
Parijs gemakkelijk een geprikkelde toon
komen.
'Parijs is geneigd Londen te verwijten
pas ongerust geworden te zijn, toen
Duitschland een belangrijke luchtvloot
ging bouwen en voor het overige niet aan
de samenstelling van het bekende dossier
aangaande de herwapening wilde mede
werken.
Hitier speelt bij dit alles de rol van den
verloren zoon. Zal hij er in toestemmen
in ruil voor belangrijke concessies naar
de conferentie terug te keeren? De kans,
dat 1' rankrijk daarin zou toestemmen is
voor het oogenblik gering. Het is de
vraag wat zwaarder zou wegen: de
wenschelykheid voor de Duitsche regee
ring onder den indruk van het oogenblik,
nu de zending van Riddentrop te Londen
blijkbaar misgeloopen is, een succes naar
buiten te behalen, dan wel de onmoge
lijkheid voor de Franschen, gezien de
steun, die Doumergue overal in den lande
vindt, de herwapening van Duitschland, in
welken vorm ook, te bekrachtigen en zoo
doende een wedloop in wapening te ont
ketenen.
Mussolini over
het ontwape-
nings vraagstuk
Mussolini maakt zich
ook bezorgd over (le
ontwapeningskwestie.
In het Zondagsnum
mer van de Berliner
Boersenzeitung schrijf
bij een artikel over „Ontwapening en wa
pening?" Voor het laatst zoo schrijft
hij zal ik mij heden met ontwapenings
kwesties, met de ontwapeningsconferen
tie en met de vooruitzichten die er zijn,
bezig hebben te houden.
Deze vooruitzichten wijzen erop, dat
de ontwapeningsconferentie geëin
digd is en dat een conferentie der
wapening een aanvang neemt.
Na een overzicht van den stand van
het ontwapeningsvraagstuk gegeven te
hebben, komt de Duce tot de conclusie,
dat zich op het oogenblik geen ander al
ternatief biedt, dan het Italiaansehe ont
wapeningsplan aan te nemen, of' een wa
peningswedloop te beginnen. In geval van
mislukking zullen de gewapende naties
een wapeningswedloop beginnen en
BEN ITO MUSSOLINI.
Feuilleton
Uit het Engelsch van
23)
1 Nadruk verboden.
XV H.
•Anne had een onderhoud met juffrouw
Pettigrew. Juffrouw Pettigrew zat aan
Jjen tafel, waarop zich een schrijfmachine
bevond, een cyclostile, een telefoontoestel
een groot register. Zo had jnijzend-
hruin haar, ouderwetsch opgemaakt en
een rond, blozend gezicht, waaruit een
Paar vriendelijke, maar onderzoekende
Porcelein-blauwe oogen de bezoekster aan
keken.
„Bent u gisteren ontslagen?" De stem
•Bonk helder en pittig.
,Ja.
„Was u maar dadelijk hier gekomen.
is jammer dat u dat niet gedaan hebt
heel jammer. Waarom hebt u dat niet
Redaan?"
'•'k ^ben naar vrienden geweest."
«pJ3.
Anne zei niets. Juffrouw Pettigrew liet
on halve minuut zwijgend voorbijgaan,
toen vervolgde ze:
»Xu, vandaag heb ik helaas niets voor
Logeert u Dij uw vrienden?"
«Neen."
Het ontging de helder-blauwe oogen
niet (lat alle kleur uit Anne s gezicht weg
trok. De stem ging voort:
„En waar hebt u vannacht geslapen?"
Anne keek op en een sprankje humor
lichtte in haar blik.
„Ik heb niet erg veel geslapen. Ik heb
op de Enbankment gezeten."
„Geen geld?" informeerde Juffrouw
Pettigrew.
„Acht pence," antwoordde Anne met
een flauwen glimlach.
„Ze stuurden u toch niet weg niet niet
meer dan acht pence in uw zak?"
„O, neen. Ik dacht, dat ik voldoende
had ik hen bang dat ik wat royaal ben
geweest."
Juffrouw Pettigrew gaf een knikje.
„Dacht natuurlijk, dat haar vrienden zich
over haar zouden ontfermen en dat ge
beurde niet,", was baar onuitgesproken
conclusie.
„Nu, dat gaat zoo niet," hernam ze
toen. „Ik zal probeeren om voor vannacht
onderdak voor u te vinden. In dezen tijd
van het jaar is dat niet moeilijk. Laat ik
eens zien wat kunt u alzoo?"
„Het kan me niet schelen wat ik doe
als ik maar iets heb om mee te be
ginnen."
„Ervaring?"
„Niet veel."
De telefoonbel rinkelde en Juffrouw
Pettigrew nam den hoorn op.
,,.Ja gunst met Miss Pettigrew.
Wie? U? O, goedenmorgen." Een gon
zend gebrom klonk eenigen tijd in den
hoorn de stem van den spreker of
spreekster aan den anderen kant van de
lijn waartusschen Juffrouw Pettigrew uit
roepen liet hooren als: „Juist, ja, ja, nu,
Duitschland zal hetzelfde doen. Niemand
zal Duitschland daarin kunnen verhin
deren, want daartoe zou maar één middel
bestaan: de preventieve oorlog! Frank
rijk weet echter, dat het in geval van een
preventieven oorlog niet op de solidari
teit zou kunnen rekenen, die het in den
laatsten oorlog geholpen lieeft, toen de
strategische overwinning aan de Marne
door de neutraliteitsvërklaring van Italië
mogelijk gemaakt is. Terwijl reeds de
bezetting van het Roergebied tot hard-
nekkigen pasieven tegenstand leidde, zou
waarschijnlijk op het oogenblik een be
zetting van Duitsch gebied op zulk een
krachtigen tegenstand stuiten, dat de pre
ventieve oorlog zou veranderen, die ver
moedelijk zeer lang zou duren en ontel
bare offers aan mannen en kapitaal zou
eischen.
Ik geloof, aldus de Duce, dat een
door Hitier geleid Duitschland hefti-
gen tegenstand zou bieden tegen elk
militair optreden van Frankrijk.
Op den dag waarop de gedelegeerden
ter ontwapeningsconferentie zouden ver
klaren. dat ontwapening een mooie, maar
gevaarlijke utoptie is, zoo schrijft Musso
lini, zal de Volkenbond alle beteekenis
verloren hebben. Zijn politiek die blijk
baar een statenblok verhinderen wil, zou
vervangen worden door de voor-oorlogs
politiek en tenslotte zal dan Zijne Majes
teit het kanon weer spreken.
Ik schrijf deze woorden niet zonder
diepe bezorgdheid. Een ontwapenings
conventie zou de wereld een periode van
stabiliteit gegeven hebben. Mislukking
van (1e conferentie opent de deur voor
onzekerheid. Wellicht is Engeland bereid
zijn laatste kaart uit te spelen, n.1. door
zijn macht en zijn prestige in te zetten.
De wereld wacht daarop sinds weken en
in het bijzonder nu, een tijdstip, waarop
het niet om het eind van kabinets
coalities gaat, maar om het Teven van
millioenen eirom het lot van Epuropa.
overzicht over den stand der schulden
der buitenlandsche mogendheden en zal
in de boodschap geen machtiging worden
gevraagd voor het aangaan van nieuwe
overeenkomsten met verminderde schuld-
ken van de Ontwapeningsconferentie.
Naar het blad verder meldt, wordt er
van de zijde der Fransche regeering veel
moeite gedaan om tot een nauwe samen
werking met Rusland te komen, daar de
hoop op een overeenkomst met Engeland
voorloopig opgegeven schijnt te zijn.
Behalve de oeconomische en diploma
tieke is ook de militaire samenwerking
tusschen beide landen ter sprake geko-
konien.
Het schulden-
vraagstuk
Tenslotte nog een
paar woorden over
„het schuldenvraag
stuk". Officieel is
van het Witte Huis
te verstaan gegeven, dat men daar van
gevoelen is, dat de deur is geopend voor
voorstellen, die van de schuldenaarnaties
afzonderlijk dienen uit te gaan.
In ambtelijke kringen gelooft men, dat
een stap, binnenkort te doen, maar waar
omtrent nog geen nadere bijzonderheden
zijn meegedeeld, het voor Europa of voor
Washington mogelijk zal maken, uit de
impasse te geraken.
De president is, in strijd met hetgeen
daaromtrent verluidde, van oordeel, dat
de Ver. Staten zich niet hebben verklaard
voor een absoluut vaste internationale
scliuldenpolitiek; hij zal eventueele voor
stellen in welwillende overweging nemen
en elk voorstel zal worden behandeld
naar de verdiensten die het zou kunnen
bezitten.
Het Witte Huis herhaalde Zaterdag zijn
bereidwilligheid om met iederen debiteur-
staat afzonderlijk over de op 15 Juni ver
vallende termijnen te onderhandelen. Met
het oog op het ieit, dat Roosevelt met de
wenschen van het Congres rekening
moet houden, zal, naar verluidt, zijn bood
schap over de oorlogsschulden min of
meer beperkt worden tot een statistisch
President ROOSEVELT.
bedragen. Of Roosevelt van enkele debi
teuren het volle bedrag zal eischen, dan
wel hun een zekere verlaging zal toe
staan. hangt, naar het Witte Huis ver
klaarde, af van den aard der motieven,
die de betrokken debiteur kan doen gel
den. Formee.le stortingen ter erxenning
van de schulden, zullen echter niet meer
als een bevredigende betaling worden
beschouwd.
OECOXOMISCH WEDEROPBOUW-
FONDS IN DE VER. STATEN.
1322 millioen dollar.
President Roosevelt heeft na een be
spreking met zijn adviseurs besloten tot
het instellen van een aanvullend algemeen
wederopbouwfonds ten bedrage van 1322
millioen dollars.
Teneinde het evenwicht van de begroo
ting te garandeeren heeft Roosevelt in
structie gegeven, dat uit dit fonds geno-
■Meo moeten worden de door het Congres
aangenomen speciale credieteri, waar
onder de 2505 millioen voor de oorlogs
veteranen en ambtenaren, de 80 millioen
voor oogstleeningen en landbouw-hypo-
theken en de 5 millioen voor den militai
ren vliegdienst.
Vijfhonderd millioen uit het nieuwe
fonds zullen waarschijnlijk ter beschik
king worden gesteld voor openbare wer
ken.
Toenadering tot Rusland?
De socialistische Dayly Herald meldt, dat
de door. generaal Weygand en den Fran
schen generalen staf geëischte verlen
ging van den militairen diensttijd van een
of twee jaar, zeer waarschijnlijk binnen
kort door de Fransche regeer in g zal wor
den goedgekeurd.
Dit béteekent, volgens het blad, niet
andes, dan een verdubbeling van het
staande leger in Frankrijk, daar men
i te Parijs overtuigd is van het misluk-
Verontwaardiging in Engeland.
De correspondent van de Times te Mun-
chen meldt, dat ondanks de verontwaar
diging, overal door het extra „ritueele
moord"-nummer van „Der Stürmer" ge
wekt, de twee sedert dien verschenen
nummers geen wijziging in de houding
van den redacteur Streieher toonen. Beide
nummers zijn even vol van de felste de
magogische anti-Joodsehe propaganda als
de vorige en bevatten de gebruikelijke af
zichtelijke caricaturen met de qualifica-
ties varken, zwijn, enz. Christus uitlatin
gen tegen de Schriftgeleerden en Fari
zeeërs, worden uitgelegd als „een vloek
tegen de Joden" en gecommentarieerd met
de woorden: ..De verdedigers van Chris
tus' moordenaars leven nog altijd onder
ons en toch zijn er nog menschen, die zich
niet schamen de Joden te verdedigen".
Een foto toont een elf of twaalfjarig
lid van de Hitler-jeugd, met het onder
schrift: ..Een enthousiast lezer van Der
Stürmer".
In een hoofdartikel schrijft de Times,
dat men schouderophalend de dwaze be
schuldigingen aan het adres van de Joden
zou kunnen voorbijgaan als een uitslui
tend pathologisch verschijnsel, indien zij
geuit waren door een der aanhangers van
de z.g. „Nordische" school, in het „belang"
van de Germaansche cultuur. Ongelukki
gerwijs is dit niet het geval en is de
schrijver niemand minder dan Julius
Streieher, een der meest vooraanstaande
leden der Nazi-beweging, leider van de
Frankische provincies en gerechtigd om
in deze kwaliteit deel uit te manen van
het Beiersche kabinet. Op 1 Mei publi
ceerde hij het speciaal nummer van „Der
Stürmer" over den ritueelen moord, ge
heel gevuld met sadistische variaties op
dit weerzinwekkende thema. Hoewel de
Rijksregeering niet heeft toegestaan dat
dit" nummer naar het buitenland zou wor
den gezonden en hoewel zelfs vele leden
der N.S.D.A.P. hun verontwaardiging er
over te kennen gaven, is op geen enkele
wijze ingegrepen ter voorkoming van den
verkoop van de 130.000 exemplaren, waar
in dit nummer is gedrukt.
Afgezien van het gevaar van publica-
tiet van dergelijke klaarblijkelijke op
ruiing tot gewelddaden, doet de officieele
toelating van een dergelijke verouderde
dwaasheid ernstige schade aan de intel-
lectueele reputatie van het nieuwe
Duitschland, zegt het blad.
De strijd om Sanaa aanstaande.
De Imam van Yemen heeft zijn strijd
krachten om de hoofdstad Sanaa tezamen
getrokken en bereidt zich voor, zijn ge
het spijt mij." Toen wierp zjj een snellen
blik op Anne en zei in de telefoon.
„Als u even geduld hebt, bel ik u zoo
nog op." Daarop legde ze den hoorn neer.
„Dat was mevrouw Gates," richtte ze
zich tot Anne. „Ze is een trouwe klant
van ons. Ze zoekt een binnenmeisje."
Anne keek hoopvol naar Miss Petti
grew.
„Dat zou iets voor mij zijn," zei ze.
„Zonder de minste routine?"
„Ja, ik weet zeker, dat ik het zal kun-'
nen," verklaarde ze vol vuur, een kleur
krijgend.
„Nu, dan zullen we er maar het beste,
van hopen! Ik zal u naar haar toesturen.
Ze is wanhopig om hulp verlegen; het
meisje, -dat ik haar het laatst stuurde, is
gisteren op stel en sprong vertrokken.
Ze is natuurlijk ontzettend uit haar hu
meur. Het. is geen gemakkelijke betrek
king." De laatste opmerking kwam er, na
'n pauze van misschien een seconde,
droog achteraan.
Weer tintelde een glimp van vroolyk-
héid in Anne's oogen.
„Hoe lang blijven de meisjes er ge
woonlijk?" vroeg ze.
Juffrouw Pettigrew's eigen gevoel voor
humor werd op een zware proef gesteld.
Maar haar frisch gezicht stond heel ern
stig toen ze antwoordde:
„Van drie dagen tot drie maanden."
„Waarom zoo kort?"
„Dat moet u zelf maar ontdekken zou
ik zeggen. Ze klagen niet...."
„Maar blyven doen ze evenmin," vul
de Anne aan. „Maar enfin, ik kan me niet
de luxe permitteeren pretentieus te zijn."
Juffrouw Pettigrew knikte goedkeu
rend.
„Dat is verstand. Ik onthoud mij altijd
van pressie. Maar als ik raad moest ge
ven...
Om Anna's lippen speelde de inspiree-
rende, zonnige glimlach, die aan Anne
Belinda Waveney hoorde en niet aan
Annie Jones. Miss Pettigrew schrok er
even van.
„Ik zou anders erg dankbaar zijn voor
uw raad."
„Och, die heeft niet veel te beteekenen.
Zooals ik al zei, ik geef geen raad, maar
als ik het deed zou ik zeggen; wen u aan,
u een beetje doof te houden. Menschen,
die veel praten, meenen niet altijd elk
woord dat ze zeggen. Wees niet over
gevoelig en denk er aan dat een goed ge
tuigschrift, na bijvoorbeeld een half jaar
ergens te zijn geweest, het mij aanmerke
lijk gemakkelijker zal maken een betere
betrekking voor u te vinden."
„Dank u," was Anne's bescheid en de
woorden kwamen uit een oprecht dank
baar hart.
XVIII.
John reed langzaam naar de stad terug.
Hjj reed langzaam, omdat hij moest den
ken. Dat eene verschrikkelijke woord:
„dievegge" loerde als een grijnzend ge
drocht in het centrum van zijn geest en
telkens als het weer in zijn hersens ha
merde, gaf het hem een gruwelijke, weeë
sensatie. „Dievegge gevangenis"
monsterachtige woorden die buiten elk
verband stonden met iemand's eigen
leven, met zijn familie, met de vrouwen
van zijn familie; leege klanken, die nooit
tastbare werkelijkheid hadden ingehou
den!
Hij reed in het bleeke, klare zonlicht
tusschen hagen, beladen met een blanke
weelde van meidoornbloesem. Uit het
Noord-Oosten kwamen wolken opzetten
aan den helder-blauwen hemel wolken
als voortgeblazen veeren en even wit als
de meidoornbloesem. Toen hij tien mijlen
gereden had, was John zichzelf weer
meester. Hij had nog eens alles nage
gaan, wat Nicholas tegen hem en wat hij
tegen Nicholas gezegd had. Hetgeen hem
aan het eind het sterkst getroffen had,
was, dat, waarop ook bij het begin zijn
aandacht was gevallen: niet Anne's aan
deel in de geschiedenis, maar dat van
Jenny het verbazingwekkende getal
van leugens, dat Jenny opgedischt had
en het gemak, waarmee ze het had ge
daan.
Bij het begin al Anne stapt in de taxi
en komt niet op tijd aan het station op
dagen. Jenny wacht niet op haar. Jenny
en juffrouw Jones gaan met den trein,
die Anne gemist heeft. En Jenny vertelt
haar vader dat Anne in de stad bij vrien
den blijft logeeren. Waarom? Waarom in
vredesnaam zei ze niet, dat Anne den
trein gemist had? Als ze leugens over
Anne was begonnen te vertellen, betee-
kende dit, dat ze drommels goed wist, dat
Anne niet terugkwam en ze daarvoor een
reden moest opgeven. Daarna volgden
stroomen van leugens en ze moest ze
deksels goed hebben verteld ook, anders
zou deze of gene het wel gemerkt heb
ben. Maar niemand kwam achter de waar
heid tot Jenny op baar huwelijksreis was
en het liegen aan juffrouw Jones moest
overlaten. Het ging juffrouw Jones klaar
blijkelijk niet zoo goed af als aan Jenny
en Sir Anthony ontdekte, dat hem wat op
de mouw was gespeld.
Jenny vertelde het Nicholas van Anne
een week na hun trouwen. Dat was een
bied tot den laatsten druppel bloeds te
verdedigen. De regeering van Yemen
heeft verklaard: Als Ibn Saoed oorlog
wil, zijn wij tot oorlog bereid; als hij
vrede wil, zijn wij tot vrede bereid.
Intusschen bereiden de troepen van
Ibn Saoed zich aan de kust voor tot den
aanval op de hoofdstad van Yemen, Sa
naa, die 2500 meter boven den zeespiegel
ligt. Zij beschikken over berggeschut, dat
over zee is aangevoerd.
Door tussehenkomst van Prinses Juliana
is het Nationaal Crisiscomité dezer dagen
verblijd met de belangrijke gift van
25.000 van een gever, die onbekend
wenscht te blijven.
VERASSCHING P. H. GALLE.
Onder zeer groote belangstelling is Za
terdagmiddag in het crematorium op
Westerveld te Velsen de verassching ge
schied van het stoffelijk overschot van
den heer P. H. Gallé, oud-officier bij de
Koninklijke marine, directeur der Filiaal
inrichting van het Kon. Nederl. Meteoro
logisch instituut, te Amsterdam, overleden
te Hilversum.
Het eerst heeft gesproken dr. E. Hel
dring, namens de Filiaalinrichting van
het Kon. Meteorologisch Instituut en het
daaraan verbonden personeel, het ge
meentebestuur en de haven van Amster
dam en de daarin gevestigde reederijen
en inrichtingen en diensten, werkzaam in
het belang van de zeevaart, den directeur
der gemeente handelsinrichtingen en den
havenmeester, het college van commissa
rissen van het Vaderlandseh Fonds var
de kweekschool voor de zeevaart, den com
mandant, officieren leeraren en personeel
van de kweekschool, commissarissen van
de Noord- en Zuid-Holl. Redding Mij., het
bestuur van de stichting De Ruyter-
medaille. de redactie van de stichting üe
Zee en de redactie van Hemel en Damp
kring.
Vervolgens sprak prof. dr. W. A. G.
van Everdingen directeur van het Kon.
Meteorologisch Instituut, die «en over
ledene dank en huid bracht voor zijn
groote werkkracht.
Vice-admiraal de Graaff, chef van den
marinestaf, zeide, dat men bij de Kon.
Marine Gallé altijd hoogelijk heeft ge
waardeerd, vooral om de kennis, die hij
den leerlingen der Hoogeer krijgsschool
bijbracht in de oceanografie.
De heer E. I. Westerveld, oud-minister
van Marine, sprak uit naam van de vale
marine-vrienden
Voor slechte spijsver- 1
tering en verstopping
zijn Foster's Maagpil-
len het middel bij uit
nemendheid. Zij pur-
geeren niet heftig, doch
werken zacht en zonder krampen.
Houdt steeds een flacon bij de hand.
Alom verkrijgbaar a f 0.65 p. flacon.
van die d ..gen, die Jol.n liet meest ge
stoken had. jenny had Nichoias .op de
hoogte gebracht toen ze een week ge
trouwd waren! Dat wilde zeggen, dat ze
Nicholas, het als de anderen systema*
tisch had voorgelogen. Ze had hem ver
teld van de ziekeninrichting, dat Anne
van niemand bezoek mocht hebben en liet
dagelijksche bericht niet te vergeten:
„Die lieve Anne is vandaag veel beter,
vindt je het niet heerlijk", of „O Nicko,
Anne is niets goed." Ze had hem een rad
voor de oogen gedraaid hem zoet ge
houden met mooie praatjes pn kroko
dillentranen geweend, omdat Anne geen
bruidsmeisje kon zijn. En toen, een week
na hun huwelijk, had ze den euvelen
moed gehad om hem kalmweg te vertel
len, dat ze hem en alle anderen voor don
gek had gehouden.
John liet een kort, boos lachje hooren.
Hij vroeg zich af hoe Nicholas Marr dit
wel opgenomen zou hebben. En toen, heel
plotseling was hij zich bewust, dat Nicho
las de zaak nooit uit dit oogpunt bekeken
had. Nicholas Marr kon Anne alleen zien
onder zijn eigen gezichtshoek; Anne en de
schande, die ze over haar familie bad ge
bracht, de aanstoot, die ze de dierbare
„society" had gegeven .Jenny boorde tot
hen, die Anne onrecht had gedaan dat
was Nicholas' opvatting. „Neen, het is
geen seconde tot hem doorgedrongen,
dat ze hem voorgelogen heeft."
(Wordt vervolgd).